Vooral in het noorden van Jamaica wordt het soms overlopen door toeristen. En al is het eiland niet gigantisch groot, als je een stukje rijdt, kun je uit de drukte reizen. En ook dan kun je in het binnenland prachtige natuur treffen. Watervallen, jungle, weinig anderen. En dan is een foto maar een klein kadertje waarin je een indruk probeert te vangen van de overweldigende schoonheid om je heen.
De fotograaf hoef ik niet meer te complimenteren, dat heb ik op deze site al vaak gedaan. Het project was leuk bedacht. Tijdens het WK 2002 kwam een aantal mensen op het idee om de twee slechtste landen op de wereldranglijst ook eens tegen elkaar uit laten komen. Het werd een prachtig project, met de Caribische voetballers van Montserrat die de halve wereld over reisden om uit te komen in de Himalaya, in Bhutan om daar de alternatieve finale te spelen.
Er is een schitterende documentaire over gemaakt, te zien via YouTube, er zijn minstens zo mooie foto’s gemaakt, verzameld in dit boek van Hans van der Meer.
Dit is waar voetbal om draait, dit boek is al mooier dan het hele WK van 2002 bij elkaar. Liefde voor het spelletje, spelers die niet gehinderd door enig talent alles geven wat ze hebben, spelen voor hun land. Voor de eer, voor de lol van het spel.
Pareltje in mijn voetbalboekenkast!
Citaat: “It has been a strange week for Arie Schans, a professional coach from the Netherlands. He should have been in Switzerland holidaying with his family. Instead, he found himself watching a team – his team – warming up for an international match. He had first met them the previous week.” (p.1)
Dit was de eerste keer dat ik dit verkeersbord zag, ik begreep het meteen. Heb de indruk dat dit bord de komende jaren ook op andere plekken zichtbaar zal zijn.
Hoe ouder je wordt, hoe vaker je in de krant de rouwadvertenties opzoekt. En hoe vaker je iemand ziet die jouw leeftijd niet eens heeft gehaald. In Italie zien we ze op straat. Aanplakbiljetten, met precies hetzelfde doel. En de hele buurt leest mee, weet je meteen wanneer de begrafenis is.
Een prachtig idyllisch strand moest er liggen. En dan komen er dus bootladingen vol toeristen tegelijk kijken. En is dat strandje ineens een plek waar de uitwassen van het massatoerisme duidelijk zichtbaar zijn geworden.
In Santa Teresa Gallura, op het meest noordelijke puntje van het eiland, kun je de overkant goed zien. Vorig jaar liepen we daar, op Corsica. De witte rotsen van Bonifacio waren met het blote oog te zien, zoals we vorig jaar deze toren vanaf het water voor de kust van Corsica al konden zien liggen.
Veel lelijke huizen aan de rand van de dorpen, wanneer je simpel kunt overleven, is de esthetiek niet het belangrijkste. Maar deze muurschildering was een prachtig contrast.
Wanneer je het binnenland ingaat, dan heb je niet het alleenrecht op de schaarse wegen. Deze gebruikers hadden niet echt zin om opzij te gaan. Iets verderop kwam zelfs een kalfje ter wereld.