Schijnwerkelijkheid

Tags

GroenLinks, in het nieuws, Jesse Klaver, politiek, vluchteling

Een paar dagen liep ik er mee. Wat vind ik van Klaver en de gemiste kans? Velen lieten zich binnen 24 uur horen, zowel positief, maar vooral negatief. Toen las ik gisteren de reactie van Vluchtelingenwerk. Daarvoor al een vergelijkbare conclusie van De Correspondent. Dus toen wist ik het zeker. Ik reageerde op Facebook. Omdat niet iedereen daar zit, omdat niet iedereen mij volgt, omdat de algoritmes van meneer Zuckerberg niet alles op ieders timeline pleurt, vandaag toch maar even hier, op mijn eigen plekje:

Iets met water en wijn en veel over gemiste kansen. Volgens mij ligt het, als zo vaak, genuanceerder. Grenzen dicht is een utopie. Migratie stoppen ook. Al duizenden jaren zoeken mensen naar de beste plek om te leven. Om dat tegen te gaan is geen muur hoog genoeg, geen wet streng genoeg en geen ontmoedigingsbeleid overtuigend genoeg. Accepteer dus dat er vluchtelingen bestaan.

Zo lang de wereldeconomie niet open en eerlijk is, zo lang er uitbuiting bestaat, zo lang belastingontwijking legaal blijft en moreel acceptabel voor velen, zo lang zullen er vluchtelingen zijn.

Aan ons de taak daar op een goede manier mee om te gaan. Deals sluiten met landen die ons geld graag accepteren, maar waar mensenrechten niet hoog op de agenda staan, is geen oplossing, dat is een schijnwerkelijkheid.

Compliment voor Jesse Klaver en de zijnen dat ze daar niet aan mee willen doen.

Kamerwatch

Tags

#kamerwatch, Edgar Mulder, politiek, PVV

Op maandag ontstond het idee, op maandagavond kreeg ik een mailtje. Dinsdagochtend reageerde ik, net op tijd. Het ging hard. Binnen 24 uur waren er 150 twitteraars (tweeps) gevonden die een tweedekamerlid hadden geadopteerd.

Eerlijk gezegd had ik niet meteen een beeld toen ik gevraagd werd. En nog is niet alles me duidelijk. Maar ik werd al wel snel enthousiast toen ik het idee zag. Je adopteert een kamerlid en volgt hem/haar, gebruikt op twitter en andere social media de hashtag #kamerwatch (of de eigen account @kamerwatch)met als resultaat dat de woorden en daden van alle 150 nieuwe kamerleden simpel te volgen zijn.

Toen ik de lijst onder ogen kreeg, waren drie kwart van de leden al vergeven. Mijn eerste keuze bleek de volgende ochtend ook al weg. En toen zag ik zijn naam staat en wist dat ik hem moest volgen. Edgar Mulder van de PVV. Provinciegenoot. Iemand wiens denkbeelden vrij ver van mij af staan. En dus volg ik hem sinds kort, ben ik zijn adoptietweep. Ik ‘kende’ hem van een voorvalletje in het gemeentehuis hier op een avond waarbij ik niet aanwezig kon zijn. Het leek ook of hij verschil tussen een gastarbeider en een vluchteling niet kende (of wilde kennen). Zijn uitspraken op Twitter zijn ook niet echt vrolijk makend. Maar goed, de goede man kreeg toch 1.127 voorkeurstemmen, ik probeer zo neutraal mogelijk te observeren.

Er zijn al kamerleden die hun adoptietweeps uitnodigden voor koffie, lunch of zelfs een concert, de eerste ontmoetingen zijn al achter de rug. Volg het ook via twitter, de hashtag produceert elke dag genoeg tweets.

Het initiatief genereerde meteen al flink wat publiciteit (Volkskrant, 3FM, RTV Oost) en moet zich nog ontwikkelen. Ik ben benieuwd, ik ga mijn best in ieder geval doen.

 

Stem!

Tags

democratie, politiek, verkiezingen 2017

Vandaag mogen we stemmen. Al meer dan een week staan er op dit blog stukken over de verkiezingen van vandaag. Daaruit blijkt dat ik stemmen belangrijk vind. Het is een voorrecht om mee te mogen praten. Hoe cynisch je ook kunt zijn (soms terecht) over de zogenaamde heren in Den Haag, feit blijft dat meer wereldburgers niet mee mogen praten dan wel. Dat we in Nederland nog een democratie zijn waar elke stem telt.

Democratie is het minst slechte systeem. Er zitten vele haken en ogen aan. Maar laten we blij zijn dat we mogen stemmen. Dat de 150 leden van de tweede kamer er straks namens ons zitten. Niet zoals in de VS waar 26 procent van de stemmen genoeg blijkt om president te worden. Niet zoals in Turkije waar een democratisch gekozen president regeert als een dictator. Niet zoals in Noord Korea waar de macht van vader op zoon wordt overgedragen. Niet zoals in vele landen waar de verkiezingen totaal onbetrouwbaar zijn. Of zoals vele landen waar niet eens verkiezingen zijn.

Jouw stem telt. Elke stem telt. Dus blijf vandaag niet thuis zitten ‘omdat het toch niets uitmaakt’. Blijf niet thuis omdat ‘ze doen toch wat ze willen’. Als we daadwerkelijk willen dat er iets verandert, dan heb je vandaag de kans. Dus stem!

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Mijn stem

Tags

GroenLinks, lifeblog, politiek, verkiezingen 2017

Voor de vaste bezoekers van dit blog zal het geen verrassing zijn dat mijn stem naar GroenLinks gaat. Ik ben al meer dan anderhalf decennium lid, ben lokaal actief, sta achter de grondbeginselen en geloof oprecht dat de partij het beste programma heeft voor de toekomst.

Dat wil niet zeggen dat ik het altijd eens ben met de standpunten, dat ik blind achter de leiders aanloop. Wie het archief van dit blog induikt, komt kritische stukken tegen waarin ik de koers van de partij aanval. Ik heb ook bij provinciale verkiezingen wel eens wat anders gestemd. Ook nu het de partij mee lijkt te zitten, ben ik het niet overal mee eens. De Amerikaans aandoende campagne rondom Jesse Klaver past mij niet. Zonder enige twijfel geloof ik dat hij een talent is, een goede politicus is, een betere gaat worden. Maar mocht er iets misgaan, dan hangt je hele strategie aan een enkele persoon, terwijl je volgens mij juist als partij gezamenlijk iets nastreeft.

Ook het eeuwig terugkerende punt van het referendum, gelukkig nog niet zo obsessief als bij D66, staat mij tegen. Er zijn veel meer goede punten tegen referenda dan voor. Maar zonder twijfel gaat mijn stem dit keer toch weer naar GroenLinks. Omdat ik geloof dat het beter kan dan dat op dit moment gebeurt. Omdat we als mensheid empathie hebben en niet de ‘law of the jungle’ hoeven te volgen. Omdat ik de wereld beter wil achterlaten voor mijn dochter. Omdat er genoeg rechts beleid is geweest de afgelopen jaren. Omdat welzijn belangrijker is dan welvaart.

En omdat ik ook al vele jaren op vrouwen stem, gaat mijn stem niet naar Jesse, maar naar nummer 29: Janet Duursma.

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Debat

Tags

politiek, Tweede Kamer, verkiezingen 2017

In de weken, maanden, voor de verkiezingen zie je ineens de opkomst van het debat. Poltici worden door alle media uitgenodigd om met elkaar in debat te gaan. De bedoeling schijnt te zijn dat vooral de zwevende kiezer, waarvan er de laatste jaren steeds meer zijn, kan bepalen welke partij zijn/haar stem waardig is.

Wat we daadwerkelijk zien is een spel waarin politici de concurrent proberen te vangen met woorden, proberen de slechte kanten van de ander te laten zien, maar vooral niet met elkaar in gesprek gaan of daadwerkelijk luisteren. Tegenwoordig is het mogelijk om via social media ook mee te doen aan deze debatten, of in ieder geval hun mening te geven. Dat perceptie daarbij een erg grote rol speelt, lijkt me duidelijk. Waar ik ook kijk, ik zie weinig PVV-ers die ineens opmerken dat Roemer een punt heeft. Ik zie geen CDA-ers die de zorgen van Wilders delen. Ongeacht wat er gezegd wordt, zijn de stellingen allang betrokken. Mooi voorbeeld was het bezoek van Fleur Agema aan het programma van Pauw en Jinek. Terwijl velen zich ergerden aan haar nietszeggende antwoorden, complimenteerden PVV-aanhangers haar dat ze aan de tafel van de vijand toch maar mooi even zei waar het op stond. Weer anderen vonden dat de interviewers flink te kort schoten en wel eens een goede kritische vraag hadden mogen stellen.

Debatten lijken hun langste tijd te hebben gehad. Wilders ontloopt ze, hij heeft er niets te winnen. Rutte ontloopt ze, geen idee waarom. Klaver staat liever op een poppodium met alleen maar eigen aanhangers. De kleine partijen balen juist dat ze niet mee mogen doen.

Volgens mij gaan we in de toekomst steeds minder debatten zien. Maar mocht ik zwevende kiezer zijn geweest, dan zou mijn stem gaan naar de politicus die tijdens een debat van standpunt durft te wisselen, omdat hij daarvoor goede argumenten heeft gehoord. Liever een politicus die aan zijn eigen gelijk durft te twijfelen, dan een die de wijsheid in pacht denkt te hebben, maar niet luistert naar een ander.

 

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Proteststem

Tags

politiek, protest, verkiezingen 2017

bron: hermanvogel.nl

Elke stem telt. Ook een proteststem. Elke stem is even veel waard. Sterker nog, ik kan me best voorstellen dat sommigen klaar zijn met de huidige regering, met de gevestigde orde en een signaal willen geven. De SP is er zelfs groot mee geworden (stem tegen!). De PVV teert er al een decennium op.

Maar wie komen er nou eigenlijk in aanmerking voor een proteststem? Niet de gevestigde orde, dus VVD, PvdA en CDA vallen per definitie af. Ook partijen die al jaren meedraaien en proberen in de regering te komen of daar zelfs (al dan niet kort) in zaten lijken niet geschikt. Jammer D66, ChristenUnie, maar ook SP en GroenLinks.

De PVV lijkt de ultieme proteststem, Wilders zoekt graag de ontevreden stemmers. Maar wanneer je al in een gedoogsteuncoalitie hebt gezeten en daarnaast vooral ‘voorstellen’ doen die ongrondwettelijk zijn, prijs je jezelf uit de markt.

Kleine partijen blijven over. Partij voor de Dieren, 50+, VNL, Denk, Sylvana, Baudet. Grootste nadeel is dat deze partijen zo klein zijn/blijven dat ze niets tot weinig zullen bereiken. Blijft over de partij voor de Niet Stemmers. Geniaal idee. Had ik zelf willen bedenken. Meer dan een ton per jaar opstrijken om dan niets te doen en dat zelfs van te voren aankondigen. Andere partijen moeten betere voorstellen bedenken, meer medestanders vinden, doordat de niet-stemmers precies dat gaan doen. Vier jaar lang.

De ultieme proteststem gaat naar de partij voor niet-stemmers.

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Stemwijzer

Tags

politiek, stemmen, verkiezingen 2017

Bron: sikkom.nl

Een paar verkiezingen geleden was er ineens een stemwijzer. Een digitaal lijstje met stellingen, klik een paar keer en je krijgt een kant en klaar stemadvies, passend bij jouw mening.

Al snel kwamen er alternatieven, zoals kieskompas en vele grappig bedoelde varianten, vooral om via social media te verspreiden. Het percentage zwevende kiezers is nog nooit zo hoog geweest als nu. In de vorige eeuw, toen de verzuiling nog duidelijk was, stonden velen pal achter hun zuil. Arbeiders stemden PvdA, gelovigen CDA, ondernemers VVD en daarnaast had je nog wat kleine partijtjes. Maar met de ontzuiling is het ook een stuk lastiger om de goede partij te kiezen, de zwevende kiezer werd geboren. Van D66, via DS70 naar GroenLinks. Via de ouderenpartijen naar de LPF en ondertussen een scala aan keuzes.

Jammer is het dat velen niet meer de moeite nemen om zich daadwerkelijk in te lezen. Stemmen is een vervelende verplichting geworden, ‘de hoge heren in Den Haag doen toch wat ze uitkomt’, waarom zou je daar tijd in steken? Wie kwam er met een goede one-liner in het debat en welk advies geeft de stemwijzer? Verder lijkt het niet te gaan bij velen.

Dat de politiek niet valt samen te vatten in 30 stellingen, dat nuance onmogelijk is met een paar minuten klikken, daaraan lijken ze voorbij te gaan. Gebruik de stemwijzer, gebruik verschillende zelfs, maar beslis zelf op inhoud. Niet omdat die lijsttrekker Rutte of Ascher zo leuk voor gek zette op televisie, maar op basis van de programmapunten van zijn partij. Omdat je stem meer waard is dan drie minuten klikken op het internet.

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Populisme

Tags

politiek, populisme, PVV, verkiezingen 2017

De term die de laatste jaren steeds meer terug keert is populisme. De opkomst van Wilders en Le Pen, de winst van Trump, de Brexit, het wordt allemaal verklaard door populisme. De vergelijking met tachtig jaar geleden wordt ook regelmatig gemaakt, de opkomst van het Nazisme heeft vele overeenkomsten met standpunten van of maatregelen door hedendaagse populisten.

Het lijkt dat velen vinden dat politici naar het volk moeten luisteren en daar dan naar moeten handelen. Dit is een misvatting. Als dat zo zou zijn, dan zou het onmogelijk worden om het land te besturen. Niemand wil een vuilstortplaats naast zijn deur. Ook een gevangenis of asielzoekerscentrum zou nooit een plek vinden. Geen molen of fabriek kan nog worden gebouwd. Het volk heeft niet altijd gelijk, hoe hard het ook schreeuwt soms. Er is een bestuurlijke elite nodig die het land regeert. Belangrijk daarbij is dan dat zij er zit namens het volk, niet namens zichzelf. Daar gaat het nogal eens mis, juist daardoor is populisme de laatste jaren in opkomst.

Dus stem niet op een populist, maar op iemand die u vertrouwt. Ik kan niet over elk onderwerp meepraten, heb niet overal een mening over. Daarvoor hebben we de representatiedemocratie. We kiezen 150 mensen die een mening mogen hebben over alles en nog wat, als het maar een weldoordachte mening is. Die namens mij mogen meepraten, ook als dat soms tegen mijn eigen belang ingaat.

Stemmen is niet kiezen voor wat het beste is voor mij, maar voor wat het beste is voor iedereen. Durf dat toe te geven.

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Irrelevante partijen

Tags

politiek, verkiezingen 2017

Een partij begin je wanneer je een visie hebt. Een grondslag. Een partij die is opgericht voor een enkel standpunt, kan dus nooit als volwaardige politieke partij gezien worden. De twee bekendste partijen die zo zijn begonnen zijn de Partij voor de Dieren en 50+. Beide partijen trekken een duidelijke doelgroep, maar schieten per definitie tekort als het gaat om standpunten om zaken die niets met hun doelgroep te maken hebben.

Erger nog zijn de afscheidingen. Politici die bij een partij zitten, het niet (meer) eens zijn met het beleid en op persoonlijke titel verder gaan. Na een tijdje wordt er dan een nieuwe partij opgericht, die marginaal afwijkt van het origineel, maar waar de politicus in kwestie denkt zijn standpunten beter te kunnen verwoorden. Zonder uitzondering overschatten deze politici zich zelf. Ooit verkozen dankzij de partij waar ze bij hoorden, denken ze ondertussen dat ze zelf onmisbaar zijn geworden. Dat is nooit het geval.

De PVV is natuurlijk de bekendste afscheiding, maar ook Denk is op deze manier ontstaan. De overtreffende trap is dan de afscheiding van de afscheiding. VNL en Art1kel zijn dus nog een stap verder. Ik ben benieuwd naar de eerste afscheiding van de afscheiding van de afscheiding. Als ik geld zou moeten inzetten, dan wordt het Hero Brinkman of Sylvana Simons.

Allemaal overbodige partijen, voegen weinig tot niets toe aan de politiek.

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Peilingen

Tags

peilingen, politiek, verkiezingen 2017

Bron: joop.nl

Een peiling is niet meer dan een mogelijke tussenstand op een bepaald moment. De tendens is om peilingen belangrijker te maken dan dat ze zijn. Een peiling is namelijk geen voorspelling voor de volgende verkiezing, het is zelfs geen tussenstand van dat moment, maar niet meer dan een mogelijke tussenstand.

Het feit dat RTL blijkbaar met de politieke partijen had afgesproken dat de vier grootste partijen in de peilingen mee mochten doen met het premiersdebat, geeft al aan dat ze niet goed hebben nagedacht. In elke peiling zit namelijk een onzekerheidsmarge, dit leer je bij statistiek op de middelbare school al. Die marge betekent dat de VVD niet op een bepaald moment 24 zetels zou hebben gehaald, maar dat er een grote kans bestaat dat de VVD op dat moment tussen de 22 en 26 zetels zou zitten. Dat is iets heel anders.

Maurice de Hond gaf zelf al aan dat hij bepaalde aanpassingen doet, gebaseerd op ervaring. Die ervaring is bijvoorbeeld de grote hoeveelheid Nederlandse Turken dat bij het Eurovisie Songfestival voor Turkije stemden. De ervaring van peilingen in de VS leert dat peilingen er vaak naast zitten. Terwijl het daar juist vrij simpel is, je hebt maar twee grote partijen en als je een staat wint, krijg je de hele staat. Nuance is bijna niet nodig. In Nederland is juist die nuance wel belangrijk, het bepaalt of je de kiesdrempel haalt, wie de restzetels krijgen.

Kortom, neem peilingen niet serieus, ga voor je eigen overtuiging en vergeet de strategische stem omdat de peilingen iets aangeven.

UPDATE: Het nadeel van vooraf programmeren: Lubach kwam zondag met een soortgelijk betoog (Kijk zelf)

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Huidige regering

Tags

politiek, PvdA, verkiezingen 2017, VVD

De vorige verkiezingen liepen onverwacht uit op een tweestrijd tussen de VVD en de PvdA. In de laatste weken leek het ineens alsof er niet meer dan deze twee keuzes waren. Strategisch stemmen hielp beide partijen aan een flink aantal extra zetels. De VVD won. Nipt.

Beide partijen bedachten toen dat ze het maar samen moesten proberen, ‘het volk wilde het zo’, was de beste reden om twee verschillende ideologieën in een regering onder te brengen. In plaats van op zoek te gaan naar gedeelde standpunten, naar compromissen, kozen de onderhandelaars om elkaar punten te geven. Wij dit, jullie dat. Wij zus, jullie zo. Gevolg was een tweeslachtig beleid dat lange tijd de eindstreep niet leek te halen, maar dat vooral door gedoogsteun in de eerste kamer toch jaren kon worden doorgezet.

Voornaamste slachtoffer, naast het volk, was de PvdA dat in de peilingen gigantisch wegzakte. Alle fouten van de regering leken op het conto van de socialisten te komen. De VVD kon blunderen wat ze wilde, het deerde ze niet echt.

Nu moeten de twee na hun verstandshuwelijk weer op zoek naar een eigen identiteit, weer recht tegenover elkaar staan. De VVD lijkt het hebben gekozen voor populisme light, de PvdA hoopt dat Asscher iets minder is beschadigd dan Samson. Dat lijkt niet echt te werken, maar betere opties heeft de partij niet. Zo lang Aboutaleb tenminste geen kandidaat is.

Volgens mij is de geloofwaardigheid van beide partijen richting nul gedaald, maar de peilingen geven mij geen gelijk. Het zij zo.

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Coalitie

Tags

coalitie, compromis, politiek, verkiezingen 2017

bron: petities.nl

Het vervelende van de Nederlandse politiek is ook meteen het mooiste. Zoveel mensen, zoveel meningen. Er is in de geschiedenis nog nooit een partij geweest met een meerderheid van de stemmen, de kans dat die er ooit komt, lijkt elke keer kleiner te worden. In het verleden haalden partijen als het CDA of de PvdA nog wel eens ruim vijftig zetels, tegenwoordig mag je als partij al blij zijn als je meer dan twintig volksvertegenwoordigers de Tweede Kamer mag insturen.

Hierdoor is er per definitie een coalitie nodig. Vroeger twee, soms drie, tegenwoordig zou het al om vier of vijf partijen kunnen gaan, voordat je een meerderheid hebt. Verkiezingsbeloften zijn daardoor per definitie niet meer dan dat. Een intentie, een belofte die niet te houden valt.

De reden dat ik de coalitie niet alleen als lastig, maar ook als erg mooi zie, is dat je al voordat je een regering kunt vormen op zoek moet naar een compromis. Je moet met velen rekening houden. Je moet een standpunt vinden dat gedragen wordt door meerdere partijen. Extremen zoals in de VS of het VK komen dan ook niet voor bij ons. Eerst alles ongedaan maken wat je voorganger heeft gedaan, is onzinnig. Nederland is een land van het polderen, een geschiedenis van overleggen, volgens mij wordt het daar nooit slechter van.

 

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Michelle Obama is niet alleen de vrouw van

Tags

Michelle Obama, politiek, themaweek, Verenigde Staten

Haar man was de beste spreker die ooit in het Witte Huis woonde. Maar ook Michelle Obama kan een verhaal vertellen. Sterker nog, volgens velen werden de beste speeches tijdens de hele verkiezingscampagne gehouden door de vrouw van de zittende president. Barack Obama was terecht trots. “Raising the gene pool for your children”, was zijn mooie compliment over zijn vrouw.

Michelle Obama reageerde in oktober op opmerkingen gemaakt door Trump. En dat deed ze op indrukwekkende wijze. Helaas voor haar woont ze in een land… (laat ik mijn zin maar niet afmaken).

Themaweek 28: Inspirerende speeches

Charlie Chaplin is niet grappig

Tags

Charlie Chaplin, dictator, oorlog, politiek, speech, Tweede Wereldoorlog

Dat was hij natuurlijk wel, maar in dit fragment uit ‘The great dictator’ niet. Hij is beroemd geworden in het tijdperk van de stomme film. Pas laat in zijn carrière was de techniek zo ver dat hij kon praten. En daar maakt hij hier dankbaar gebruik van. Prachtige woorden, zeker gezien de tijd waarin het werd opgenomen. En drie kwart eeuw later nog steeds actueel. Helaas.

Themaweek 28: Inspirerende speeches

De gevoelige snaar van Jan Terlouw

Tags

D66, Jan Terlouw, politiek, themaweek

Regelmatig zie je politici na hun carrière ineens een betere kijk op de wereld krijgen. Carter, Van Agt en Lubbers zijn goede voorbeelden. Alsof het politieke spel hun werkelijke ideeën in de weg staan.

Jan Terlouw kreeg onlangs in DWDD de kans om het publiek toe te spreken. Hij raakte vele harten, vooral zijn ‘touwtje uit de brievenbus’-pleidooi deed het goed.

Inhoudelijk ben ik het niet helemaal met hem eens, hij verwijt het populisme veel, maar doet stiekem aan de zijkant een beetje mee. Maar ik twijfel niet aan zijn goede bedoelingen, zijn oprechtheid. En hij vertelt het mooi.

//media-service.vara.nl/player.php?id=367395

Themaweek 28: Inspirerende speeches