Mariano Sigman (Ted Talk)

Tags

Mariano Sigman, TED Talks

Themaweek 67: Ted Talk

Tom Sharpe – Vintage stuff

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, lezen, Tom Sharpe

Tom Sharpe – Vintage stuff

Bookcrossing is een leuke hobby. Laat een boek ergens achter, nadat je het hebt geregistreerd. Maak van de hele wereld een bibliotheek. Het leukste is een melding, soms zelfs pas na jaren, dat iemand je boek heeft gevonden.

Dit boek heb ik zelf ooit gevonden, ik gok ergens in een hotelbibliotheek, in de jaren negentig. Gelezen door een toerist, achter gelaten, gevonden door de reisleiding hongerig naar nieuwe boeken. Na twee decennia besluit ik dat het ruimte moet maken, de boekenkast is te vol, dit boek mag de wijde wereld in.

Een paar daagjes London lijkt me een goede gelegenheid. Een Engels boek in de Nederlandse trein achter laten is niet altijd een goed idee. Ergens in de Britse hoofdstad moet ik een plekje kunnen vinden, zeker omdat ik ongetwijfeld weer nieuwe boeken ga aanschaffen in Londen.

Het loopt anders. Na een paar dagen hebben we veel gezien, maar nog geen boekhandel. In mijn eentje zou ik op zoek zijn gegaan, maar we zijn met z’n drieën, dat is niet het doel van de reis. En dus zit ik op de laatste dag op een terras, de dames aan het shoppen en ik heb niets meer te lezen. En dan begin je dus aan dat boek dat eigenlijk weg mocht. Blij dat ik nog een back-up had.

Al voor ik bij het derde hoofdstuk ben, heb ik contact met mijn buurvrouw op het terras. Zij moest heel erg denken aan de jaren negentig, toen de boeken van Sharpe erg populair waren. Ze verbaasde zich dat er nog iemand Sharpe las. Ik leg uit dat ik inderdaad in de jaren negentig het boek gevonden heb, maar nog nooit er aan begonnen was. Nu wel dus.

Al snel zit ik te gniffelen. Dit boek kan alleen door een Brit geschreven zijn, sterker nog, je moet de Britse cultuur echt redelijk kennen om het te kunnen waarderen. De hoofdpersoon Peregrine komt op een typisch Engelse kostschool terecht en belandt, zonder dat hij door heeft waarom, in allerlei avonturen, de een nog gekker dan de ander.

Je herkent de typisch Britse slapstick in het verhaal, je ziet de omgangsvormen, zoals ze die aan de andere kant van de Noordzee gecultiveerd hebben, je volgt het verhaal, hoe onwaarschijnlijk het soms ook gaat, omdat het zo knap in elkaar steekt. Bij 9 van de 10 schrijvers zou je zijn afgehaakt, maar het klopt gewoon allemaal, hoe absurd het verhaal bij vlagen ook gaat.

En dus las ik met veel plezier dit boek van Sharpe, komt het met Peregrine allemaal goed, al zal geen mens zijn kind naar een Britse kostschool sturen, zeker niet de school waar hij naar toe ging.

Citaat: “ ‘Steel things you hammer into the rock’, said Peregrine.
‘For your information they’re called crampons. Otherwise known as climbing-irons.’
‘That’s not what the Major calls them. He said always to call them tampons because if you didn’t ram them into some bleeding crack really tight you’d end up looking like a jam-rag yourself. I don’t know what he meant by that.’
‘I do,’said Glodstone miserably.” (p.105)

Nummer: 19-023
Titel: Vintage stuff
Auteur: Tom Sharpe
Taal: Engels UK
Jaar: 1982
# Pagina’s: 224 (4939)
Categorie: Fictie
ISBN: 0-330-26982-8

Meer:
Wikipedia
Goodreads

Carlos Ruiz Zafon – De gevangene van de hemel

Tags

Barcelona, boeken, boeken 2019, boekrecensie, Carlos Ruiz Zafon, lezen

Carlos Ruiz Zafon – De gevangene van de hemel

Twee delen had ik al uit, het derde deel moest ik ook lezen. Van mezelf. Omdat het Kerkhof der Vergeten Boeken zo’n mooie plek is, dat elk boek dat daar ook maar een klein beetje aan refereert per definitie de moeite waard is.

De gevangene van de hemel speelt zich dus ook weer af in Barcelona, in dit geval in de jaren veertig en vijftig. Ruiz Zafon neemt de vrijheid om heen en weer te gaan in de tijd, om romanfiguren uit eerdere boeken op een ander punt in hun leven weer op te pakken. Daardoor zit er altijd een soort van continuïteit in deze boekencyclus, maar ook weer genoeg verschil waardoor het onafhankelijk van elkaar lezen van de boeken ook geen enkel probleem is.

Van de drie delen die ik tot nog toe gelezen heb, vond ik deze het meest vermakelijk. Alleen durf ik niet te zeggen waarom. Geen idee waar het verschil in zit, geen idee waarom ik het boek zo goed vond.

De elementen uit de andere boeken, de boekwinkel, de gotische wijk, de vreemde figuren, ze zijn er allemaal. Het verhaal trekt je naar binnen, maar blijft nauwelijks hangen. Is dat de reden waarom Zafon soms bekritiseerd wordt? Ook dat durf ik niet te zeggen.

Laten we het er op houden dat ik heb genoten en het vierde deel ook graag nog (een keer) lees.

Citaat: “Hij had honderd baantjes en geen enkele vriend. Hij verdiende geld en gaf het uit. Hij las boeken die spraken over een wereld waarin hij niet langer geloofde. Hij begon brieven te schrijven waarvan hij niet wist hoe hij ze moest afmaken. Hij streed tegen de herinneringen en de wroeging. Meer dan eens ging hij op een brug of de punt van een ravijn staan en bekeek sereen de afgrond. Op het laatste moment kwamen altijd de herinnering aan die belofte en de blik van De gevangene van de hemel terug.” (p.176/177)

Nummer: 19-022
Titel: De gevangene van de hemel (El prisionero del cielo)
Auteur: Carlos Ruiz Zafon
Taal: Nederlands (Spaans)
Jaar: 2011
# Pagina’s: 318 (4715)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-5672-455-9

Meer:
In de schaduw van de wind
Het spel van de engel
Hebban
Volkskrant
Bookbarista

Themaweek 66: Boeken

P.F. Thomése – Ik, J.Kessels

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, gesigneerd, J.Kessels, lezen, P.F.Thomese

P.F. Thomése – Ik, J.Kessels

Het eerste boek over J.Kessels riep ik op dit blog uit tot mijn boek van het jaar. Het tweede viel me vies tegen, slap aftreksel. Waarom dan toch het derde deel? Kun je twee kanten op beredeneren. Thomése moet de kans krijgen zich te revancheren, het wordt niet voor niets uitgebracht. Daarbij is het dieptepunt al bereikt, het kan nu alleen maar meevallen. En toen zag ik het gesigneerd liggen bij Broekhuis, ik was verkocht.

Het derde deel krijgt een extra laag als Thomése er achter komt dat het derde deel al bij de uitgever ligt, terwijl hij zelf niets heeft geschreven. Sterker nog, hij baalt er van dat zijn vriendschap met J.Kessels ten onder is gegaan door zijn verhalen. Maar wie schreef dit boek dan? Thomése moet op onderzoek uit. Op zoek naar J.Kessels of Peerke Sonnemans, die tegenwoordig de beste vriend van zijn voormalige beste vriend is. Zou Peerke het boek hebben geschreven?

En zo ontspint zich weer een mooi verhaal waarin het boek in het boek je scherp houdt. Wel weer langs de duistere kroegen, vreemde eettenten en dames van laag allooi. Zelfs tot in de straat waar J.Kessels woont. Maar treft Thomése hem? Kan hij de vriendschap herstellen? Komt hij achter de oorsprong van het derde boek?

Met veel plezier raasde ik door deel drie van deze trilogie (al kan ik me goed voorstellen dat er na drie andere boeken ineens weer een Kesselsboek uitkomt), moet ik toegeven dat Thomése zich goed hersteld heeft, al blijft het eerste boek de klassieker. Daar kan dit boek ook niets aan veranderen.

Citaat: “Dat er niets over Peerke te zeggen viel, daarmee was eigenlijk alles wel gezegd, om er tamelijk pleonastische nog maar eens een tautologie tegenaan te gooien. Wat niks was, kon ook niks worden. Hoe vaak je er ook over begon, wil ik maar zeggen. Ik was trouwens ook helemaal niet van plan om na de ruftende druiplul van Fons nu ook nog eens gezellig op het pikante flutleven van Peerke Sonnemans in te zoomen.” (p.48/49)

Nummer: 19-021
Titel: Ik, J.Kessels
Auteur: P.F. Thomese
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 199 (4397)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-94-929-2800-9

Meer:
Vladiwostock
Schaduwkind
J. Kessels The Novel
Het bami schandaal

Themaweek 66: Boeken

Deadline (en de klok tikt onverbiddelijk door…)

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Klaartje Gras, lezen, schrijfwedstrijd

Deadline

Dit is typisch een boek dat ik nooit zou hebben gelezen, dat ik nooit was tegengekomen, als ik niet een van de 21 auteurs had gekend. Maar daarom is het niet minder leuk om iets te lezen dat je normaal niet zou lezen. Sterker nog, misschien had ik zelf ook wel een poging gedaan om in dit boek te belanden. Want de verhalen in deze bundeling zijn het gevolg van een verhalenwedstrijd van uitgeverij LetterRijn.

En ook al staat dat op de achterflap, nergens in het boek is dat terug te vinden. Waarom doet de uitgever zoveel moeite om een wedstrijd uit te schrijven, het boek met de beste verhalen te publiceren, om dan gewoon 21 verhalen van een kaft te voorzien en verder geen info te geven. Ik wil de opdracht lezen, ik wil weten wie er in de jury zat, ik wil weten uit hoeveel inzendingen deze verhalen zijn gekozen, ik wil de voorwaarden weten die er aan de verhalen gesteld werden, ik wil achterin 21 korte schrijversbiografieën lezen. Waarom is dat allemaal weggelaten?

Maar goed, dat is een gegeven, nu de verhalen. De overeenkomst van alle verhalen is dus de deadline, die, gok ik, ergens in de opdracht op 24 uur is gesteld. En dus krijg je helaas een heleboel eendimensionale pseudocrime verhalen. 21 is te veel. Er zitten echt slechte verhalen tussen. Verhalen waarin de schrijver een poging doet een hele roman te beschrijven in twaalf bladzijden. Verhalen waarin de actualiteit er met de haren wordt bijgesleept, geforceerd in wordt verwerkt. Verhalen met te veel pretentie. Maar, het grote voordeel van een verhalenbundel is dat je die slechte verhalen zo uit hebt en weer verder kunt.

Want er staan ook meerdere leuke verhalen tussen. Verhalen waarvan je hoopt dat de schrijver ze als opstapje naar een ‘echt’ boek ziet. Verhalen waarin je het idee hebt dat het precies zo zou kunnen gebeuren. Mooie verhalen. Ik heb het vermoeden dat het verhaal van Ilona de Lange als het beste verhaal wordt gezien door de uitgever. Het is het eerste verhaal, haar naam staat als enige op de titelpagina, haar naam kom je online tegen. Misschien wel terecht, haar verhaal over de comapatiënt die alle gesprekken hoort, maar niet kan reageren, is een goed voorbeeld van inlevingsvermogen. Niemand van ons kan vertellen hoe het zal zijn, maar je kunt je goed voorstellen dat het zo zou kunnen zijn.

Ook leuk zijn de verhalen van Iane Myre (mijn favoriet), Carolien Cramer, Miriam Joosse, Michiel van den Berg en Alain de Lannoy. Ook in die categorie valt het verhaal van Klaartje Gras. Het verhaal dat wat extra aandacht verdient, omdat zonder dit verhaal, ik dit boek nooit zou hebben gelezen. Wat knap is aan het verhaal van Klaartje is dat ze vooronderzoek heeft gedaan, zonder dat het uitstraalt dat het geconstrueerd is. Het verhaal loopt. Als een van de weinigen is Klaartje een tijdje terug in de tijd gegaan. De heksenvervolging, een tijd in de geschiedenis waar ons land niet echt trots op mag zijn, maar waar we, waarschijnlijk juist daardoor, ook niet al te veel vanaf weten. Klaartje situeert het verhaal in Almen en Zutphen. Schrijf over wat je weet, wat je kent. Dus eerst inlezen, dan bepalen waar het verhaal zich afspeelt en dan uitwerken (allemaal aannames van ondergetekende, ik denk dit te lezen uit het verhaal). En daarmee heeft het verhaal meer diepgang dan de meerderheid van de andere verhalen. Mijn conclusie is dan ook dat ik graag meer van haar zou willen lezen.

Citaat: “Deze foltering is mensonterend. Alleen toveressen kunnen deze pijn verdragen en alles blijven ontkennen. Jacoba, je hebt niet alleen je kind, maar ook je zwager besmet met je zwarte ziel. Je hebt geprobeerd de duivel binnen te brengen in ons gerechtsgebouw. Zwarter dan de jouwe kan een ziel niet zijn. Breng haar naar Almen. Maak de brandstapel klaar. Moge jouw ziel branden in de hel” (p.121)

Nummer: 19-034
Titel: Deadline
Ondertitel: en de klokt tikt onverbiddelijk door…
Auteur: Diversen (21 auteurs)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 254 (7310)
Categorie: Thriller
ISBN: 978-94-9187-574-8

Meer:
LetterRijn

Themaweek 66: Boeken

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2018

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Fokke en Sukke, Geleijnse, lezen, Reid, Van Tol

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2018

Trump – Noord-Korea – NOC*NSF – Poetin – Bannon – Vindicat – Groningen – Marco Kroon – internet-trollen – Deliveroo – DdoS – pulsvissers – donorwet – NAM – Tesla – De Luizenmoeder – Baudet – Lucebert – Olympische Winterspelen – Halbe Zijlstra – Roompot – CPNB – Erdogan – Oostvaardersplassen – Verstappen – Suitsupply – Hawking – ING – gemeenteraadsverkiezingen – Facebook – Cambridge Analytica – NPO – risicobeton – Unilever – Waylon – AVG – WK 2018 – Telegraaf – droogte – Salbutamol – Slotervaart – Bredero – Jos B. – hamsterbollies – Twan Huys – blokkeerfriezen – spionnen – Wim Kok – pijpbommen – Jan Roos – Khashoggi – Zwarte Piet

Citaat: “Fokke & Sukke werken bij CPNB. ‘Ok, ok… Het thema wordt ‘de moeder de MILF’ …. ‘Ik bel Heleen van Royen voor het boekenweekgeschenk’. (p.64)

Nummer: 19-019
Titel: Fokke & Sukke. Het afzien van 2018
Auteur: Reid, Geleijnse & Van Tol
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 112 (4070)
Categorie: Cartoons
ISBN: 978-94-9240-942-3

Meer:
2017
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
2003
2002
2001
2000
Officiële website

Themaweek 66: Boeken

Carola Houtekamer en Freek Schravesande – Afrit Akersloot

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Carola Houtekamer, Freek Schravesande, lezen

Carola Houtekamer en Freek Schravesande – Afrit Akersloot

Mooie journalistieke reportages, lees ik altijd graag. Dus was ook Afrit Akersloot een typisch boek voor mij. Gerard van Westerloo kwam in me op (en ook Simon Kuper), tijdens het lezen, die kon ook zo mooie reportages schrijven. Een andere gedachte ging richting de docentenuitwisseling waar ik vier jaar geleden aan meedeed. Ken was docent journalistiek in Orlando. Zijn studenten zaten soms om copy verlegen, hij begreep dat niet. Wandelend van de auto naar het lokaal keek hij om zich heen en wees. “Een kas daar, dat is een verhaal. Ben ik al tig keer langs gelopen, maar begrijp nog steeds niet wat dat ding daar doet.” Hij had meer voorbeelden. Journalistiek is iets willen zien, de wereld leren begrijpen, nieuwsgierig blijven. Ik ben geen journalist, schrijf wel graag een stukje, een blogje en begreep hem. Als je je best doet, kun je overal een verhaal uit halen.

Houtekamer en Schravesande deden dat voor de NRC. En die reportages kosten soms tijd. Een uurtje in de lobby van een Van der Valk is een indruk. Een week lang elke dag is het begin van een verhaal. In die week vele mensen spreken, nog meer observeren en je hebt een reportage. Het titelverhaal in dit geval.

En zo staat dit boek vol met mooie verhalen over plekken in ons eigen land waar ik nog nooit was. Of waar ik achteloos langs kwam, niet wetende wat er allemaal gebeurde, zoals ze aantonen in een serie over een industrieterrein, waar ze een jaar voor namen. De week op de camping is een tussendoortje, een jaar in een Haagse volksbuurt is echt de moeite. Menig politicus zou blij zijn met de openheid van de bewoners naar de schrijvers.

Mooie verzameling reportages, van mij had het boek wel twee keer zo dik mogen zijn. Ik weet zeker dat ze genoeg interessant materiaal daarvoor hebben. Compliment voor de schrijvers.

Citaat: “Een georganiseerde bende? Jongens uit Spoorwijk die wel eens zijn opgepakt, lachen. Enkelen van hen staan midden op de dag te wachten op de stoep tot het koffiehuis opengaat. (…) Niets in Spoorwijk, zeggen de jongens hier, is georganiseerd. Relaties niet, kinderen niet, misdaad niet. ‘Het komt op je pad.’ “ (p.121)

Nummer: 19-018
Titel: Afrit Akersloot
Ondertitel: Een reis langs plaatsen waar niemand de baas is
Auteur: Carola Houtekamer en Freek Schravesande
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 160 (3958)
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-90-450-3830-8

Meer:
Simon Kuper – Retourtjes Nederland
Gerard van Westerloo – Logboek Nederland

Literair Nederland
Misdaadjournalist
NRC
Hebban

Themaweek 66: Boeken

Jeroen Kuiper – Het andere Duitsland

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, DDR, Duitsland, Jeroen Kuiper, lezen

Jeroen Kuiper – Het andere Duitsland

Non fictie las ik vroeger weinig. In de loop der jaren steeds meer, ik zit nu zelfs te denken om het als thema voor het volgend boekenjaar te kiezen. Want door het niet te lezen, mis je veel. Erg veel. Dit boek van Jeroen Kuiper stond al een aantal jaren op mijn E-reader, maar toch las ik het niet.

Maar toen ik eenmaal begon, was het duidelijk dat ik dat veel eerder had moeten doen. Een serie artikelen maken ook een boek. En deze serie was erg boeiend, hoe is het leven in de voormalige DDR na zoveel jaar? Erg onderbelicht na de samenvoeging van de beide Duitslanden begin jaren negentig. Zelfs in eigen land interesseert het velen niet. Terwijl het juist interessant is om te lezen wat het met de mensen doet, hoe het leven van de doorsnee burger wordt geraakt door het politieke systeem.

Van de dorpen die compleet verdwijnen, tot dorpen die worden overlopen door Polen, omdat het aan de andere kant van de grens beter gaat. Van de FKK’ers die geen jeugd meer trekken, tot verzamelaars van Ossie-prullaria, Kuiper weet de verhalen overal vandaan te trekken.

Mooie verzameling, compliment voor de auteur.

Citaat: “De twee, kleinere groep bestaat uit puristen. Dit zijn meestal wat oudere mannen, die hun Trabant in een zo origineel mogelijke staat willen houden. Een van hen, de 31-jarige elektricien Torsen Brase uit het Oost-Duitse Riesa, heeft nauwelijks tijd voor vragen omdat hij zijn verkoopstand in de gaten moet houden. Hoewel een Trabant geen heel dure hobby is, stijgen de prijzen voor reserveonderdelen wel.” (30/186)

Nummer: 19-015
Titel: Het andere Duitsland
Ondertitel: de voormalige DDR twintig jaar na het val van de muur
Auteur: Jeroen Kuiper
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 208 (3350)
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-90-4680-636-4

Meer:
TPO
Duitsland instituut
Goodreads
Jeroen Kuiper

Themaweek 66: Boeken

Fifi

Tags

Gary Larson, The Far Side, themaweek

Themaweek 65: The Far Side

Kerst

Tags

Gary Larson, The Far Side, themaweek

Themaweek 65: The Far Side

Geit

Tags

Gary Larson, The Far Side, themaweek

Themaweek 65: The Far Side

Het lampje brandt

Tags

Gary Larson, The Far Side, themaweek

Themaweek 65: The Far Side