Nieuwe volgers

Tags

blog, bloggen, www

Mijn blog is vooral eenrichtingsverkeer. Ik blog, zo nu en dan reageert er iemand. Aan de stats kan ik zien dat er wat vaste bezoekers zijn, google levert nog steeds de bulk. Vooral oude boekverslagen en obscure voetbalvragen leveren nog wat extra bezoekers op. Toch bestaat er ook de mogelijkheid om een blog te volgen, er zit niets voor niets een follow-knop in WordPress. En blij verrast ben ik elke keer dat ik een melding krijg dat iemand mij volgt. Vele van die volgers ken ik niet. Maar ik waardeer jullie zeker wel. Bedankt dat jullie de moeite namen om mij te volgen, geen idee hoe jullie hier terecht zijn gekomen, maar ik ben blij dat het zo is gelopen.

Dus welkom: Annemarie Cunnen, kimunia, xonnebloom, jannekee, Greet Ilegems, Anne Muis, Elisa Goudriaan, Anne-Mieke Vermeulen, mieksmuts, Astria John, Niels Hagen, Linda, Vincent Pessers, Kees van Gestel, m10e, whildo59, Jonas Bruyneel, Sue,  velerlei, mik mob, Stephanie Ruitenbeek, boekshow, scheisse, Darling Doormat, Rein Tuininga, Pollock of Light, Shimky, rik1982, Koen Schyvens, tippertekst, Cassandraclub, Atthesea, Rob Alberts, Rob van Doeselaar, Tinkaa en Edwin Winkels.

Volgens mij zijn een aantal van jullie niet meer zo actief in de blogosfeer, maar misschien lees je nog wel. Op mijn nichtje na, ken ik geen van jullie persoonlijk. Een aantal reageert regelmatig. Een aantal van jullie blogs moet ik nog eens rustig bekijken. Daarnaast nog velen die mijn blogjes volgen via Twitter of Facebook. Ik zou er verlegen van worden.

Weet: Ik waardeer jullie ten zeerste!

138 – Pulp – Common people

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Pulp

Nummer	138
Artiest	Pulp
Titel	Common people
Jaar	1995
Wikipedia	Common people
Website	Jarvis Cocker
Tekst	Genius

Midden jaren negentig, hoogtepunt van de Britpop. Oasis en Blur vechten om de koppositie, zoals de Beatles en de Stones ooit, maar daarnaast is er ook nog Pulp, de band van Jarvis Cocker, al jaren zoekende naar roem, erkenning en een groter publiek. En dan is er ineens dat ene nummer, dat verhaal over dat meisje uit zijn studietijd. Dat verhaal dat velen aansprak. Dat in het klassenbewuste Engeland duidelijk goed viel. Dat het anthem van de band werd. Dat de jaren negentig in een enkel lied samenvatte.

De stinkend rijke Griekse studente wil niet alleen studeren en Engels leren, maar wil tussen het gewone volk leven. Het is een aanklacht tegen het in die tijd in de mode zijnde ophemelen van alles wat normaal was. Het romantiseren van de arbeidersklasse. Cocker komt dan ook met de harde conclusie dat ze wel in een klein kamertje gaan wonen, met arbeiders om kan gaan, zelfs de kakkerlakken kan tolereren, maar dat ze nooit normaal zal worden. Ze heeft geen idee wat het betekent om arbeidersklasse te zijn.

“Laugh along, even though they’re laughing at you
And the stupid things that you do
Because you think that poor is cool”

Jarvis Cocker schreef vele prachtige nummers, maakte vele goede albums, bereikte wereldroem door Michael Jackson te beledigen, maar eeuwige roem kreeg hij door dit nummer. Dit nummer wat perfect verwoordde hoe het twintig jaar geleden was in Engeland.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Bart Chabot – Broodje gezond

Tags

Bart Chabot, biografie, boeken, boeken 2016, boekrecensie, herlezen, Herman Brood, lezen

Bart Chabot – Broodje gezond

Een themajaar bepaalt gedeeltelijk je keuze van je boeken. Daardoor denk je meer en beter na over die keuzes. Zo bedacht ik anderhalf jaar geleden dat ik eindelijk eens zou gaan herlezen. Dat doe ik veel te weinig. Een jaar lang las ik vele boeken die ik ooit mooi vond. Of niet begreep. Of al was vergeten. Maar geen enkele keer had ik daar spijt van. Niet elk boek was even goed als in mijn geheugen, maar alleen die constatering maakt dat het de moeite van het lezen was.

Dus, ook al heb ik dit jaar een ander thema, herlas ik toch dit boek als een van de eerste boeken in 2016. En toen ik eenmaal bezig was, kwam Brood weer flink in het nieuws. Zijn kunst wordt vervalst. Er komt (nog) een biografie op de markt. Een musical. Kortom, zelfs door een 20 jaar oud boek te lezen, blijf ik bij.

Te veel mooie anekdotes staan er in dit boek, niet na te vertellen. Maar tegelijkertijd herinnerde ik me niet dat hele stukken echt biografisch waren, dat Chabot moeite heeft gedaan om met naasten van Brood over diens verleden te praten. Om hem mee te sleuren naar Zwolle en daar rond te lopen. Maar een echte biografie kun je dit boek niet noemen. Het had ook een reisboek kunnen zijn. Op pad met Herman en dan maar zien wat er gebeurt. En dat is niet niets. Groepies en vriendinnen komen en gaan, dochter Lola groeit op, is dankzij haar vader wereldwijzer dan je mag verwachten van een meisje op haar leeftijd. Drugs moeten gescoord worden, drank wordt als de schijf van vijf ingezet. Tussendoor optreden, schilderen, de schoorsteen moet roken. Een bezoekje aan een bordeel, aan vele cafés, aan oude vrienden.

Brood is onmogelijk in woorden te vatten, al doet Chabot een meer dan verdienstelijke poging. Het is gewoon een geweldig boek, een klassieker. Of je nu wel of geen fan bent van Herman Brood, dit eerste deel van de vier boeken die Chabot over hem schreef, is een prachtige schelmenroman, die iedereen zou moeten lezen.

Citaat: “Op een dag vroeg ik hem of ik pep kon krijgen. ‘Hoeveel gebruik je?’ Ik noemde een voorzichtig getal dat verre achterbleef blij met werkelijke inname. ‘Dat kan niet’, zei-ie. ‘Dan had je allang dood moeten zijn.’ Sindsdien schrijft hij mijn receptjes. ‘Ik heb het getroffen met hem’, concludeert Herman. ‘Ik heb hem nu al jaren als arts. Hij heeft me nog nooit aangeraakt.’ “ (p.32)

Nummer: 16-006
Titel: Broodje gezond
Auteur: Bart Chabot
Taal: Nederlands
Jaar: 1996
# Pagina’s: 454 (1611)
Categorie: Biografie
ISBN: 90-388-1393-7

Broodje gezond:
Goodreads
Boeklog
Trouw
Scholieren.com

Chabot:
Wikipedia
McPain
Broodje Halfom
Brood en Spelen
Broodje Springlevend
Zand erover

Brood:
Wikipedia
My obituary
Zoon van alle moeders

Afscheid van #14

Tags

In Memoriam, Johan Cruijff, voetbal, voetbalheld, www

Bron: Gogme United

De site van FC Blogbroeders doet het niet meer, maar er zijn nog vele bloggers die ik als broeder beschouw en die ook mooie dingen schreven over de meest invloedrijke voetballer aller tijden. Eigenlijk staat het hele internet, vooral de social media, de laatste dagen al vol. Niet gek trouwens. Daar staan vele mooie dingen tussen. Vandaag dus een overzicht van anderen over Cruijff.

 

Abubakari de Vries: De verlosser is dood

Beggartalk: 14

Bert Schabbink: Dag Johan

Gogme United: Cruijffie

Heins Catchup: Timing

In de hekken: El Salvador

Nicky Samson: Johan Cruijff is groter dan voetbal, logisch.

Rodney Rijsdijk: Twee ontmoetingen

 

Of gewoon wat sites die de held mooi eerden:

Willem Vissers (VK): Cruijff had een Oscar moeten krijgen

Mart Smeets: Johan is dood

Edwin Winkels: Op bezoek bij Johan Cruijff

Dolf Jansen: 14

Henk Spaan: Cruijff is niet dood

De Speld: Centraal Amerikanen noemen land naar Johan Cruyff

#14

Tags

In Memoriam, Johan Cruijff, voetbal, voetbalheld

Als voetballiefhebber heb ik op dit blog natuurlijk al regelmatig aandacht besteed aan de grootste voetballer aller tijden, de Betondorper die deze week niet ouder dan 68 jaar mocht worden. De speler die het spelletje ingrijpend veranderde. Die als voetballer en als trainer wereldtop was. Een filosoof. Een orakel. Een sympathieke man. Een idool van voor mijn tijd. Een klein overzicht:

Het prachtige nummer van Maarten van Roozendaal over Cruijff.

De onnavolgbare uitleg van de ruit door Cruijff.

Hij kwam zelfs tijdens de Tour 2013 en 2004 voorbij. Over die ene wedstrijd in september 1983.

Boeken over Cruijff zoals De Amerikaanse jaren, Half 3 deel 2 en Escuchando a Cruyff

Diverse uitgaven van Hard Gras, zoals nummer 87, 57, 104 en 70.

Helaas zag ik hem zelf nooit spelen. Ik zou hem gezien moeten hebben toen ik in 1987 naar Deventer fietste om Ajax gelijk te zien spelen tegen de Eagles. Hij was toen trainer van Ajax.

R.I.P. Johan Cruijff.

Dunglish?

Tags

Enschede, fotooo, Kijk nog eens, schaar

Kijk nog eens 200

In Nederland hebben we steeds meer de neiging te denken dat iets beter klinkt wanneer het Engels is. Onze eigen taal lijkt soms minderwaardig. Maar bij deze winkel ben ik er nog niet uit. Gouden schaar? Golden scissors? Zou hij er halverwege pas achter zijn gekomen dat hij het Engelse woord voor schaar niet wist?

Mart Smeets – Thuis in de Tour

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Mart Smeets – Thuis in de Tour

Door in 2015 te herlezen, kwam ik achter. Want Smeets schrijft net zo snel als een ander leest. En als fan wil ik alles lezen, ook zijn columns die niet gebundeld worden. Ook zijn stukjes die in hoekjes van het internet terecht komen, een gastcolumn, een schnabbel. Maar vooral natuurlijk zijn boeken. Vorig jaar verschenen vanwege weer een Tourstart in Nederland. Smeets concludeert dat hij misschien wel de enige Nederlander is die daadwerkelijk aanwezig is geweest bij elke Touretappe in ons land ooit. Mooie claim, geen idee of het klopt, wel passend bij de man. Terwijl hij gewoon een feitje ziet, zal het door andere wel weer als arrogantie worden vertaald.

Het boek is verder net als vele andere boeken van Smeets. Leuk om te lezen, persoonlijke herinneringen, vooral de eerste Tour, waar hij als klein Martje aan de hand van zijn vader mee mocht, is erg boeiend. Het verhaal over de Tour van 2006 had geredigeerd kunnen worden. Nee, moeten. In de eerste vier bladzijden staan dubbelingen, worden verschillende feiten meerdere keren genoemd, zonder dat er sprake is van enige logica, enige structuur. Jammer, want ik zie de goede man zwoegend boven zijn laptop, even in een hoekje van het vliegveld, snel nog even een begin maken met het hoofdstuk, de deadline komt er aan. Een goede uitgever zou dat zijn opgevallen, zou het geredigeerd hebben.

Maar dat maakt het natuurlijk geen slecht boek. Smeets herinneringen aan Jean Nelissen, de man die hij keer op keer ophemelt, zijn prachtig. De kijkjes achter de schermen interessant en de beschrijvingen van lang vergeten renners zorgen er voor dat deze wielrenners (nog) niet definitief in de vergetelheid raken.

Citaat: “Delion was een speciale vent, een goede coureur die voor de Zwitserse formatie Helvetia reed en er in 1996 ineens de brui aan gaf. Hij was het dopinggebruik in het peloton van toen spuugzat en leverde op 1 april van dat jaar al zijn proflicentie in. Hij was altijd een voorstander van schoon rijden geweest, maar zag om hem heen steeds meer renners EPO nemen: het spul was niet traceerbaar, niet verboden en dus gebruikten velen en zwegen allen.” (p.130)

Nummer: 16-005
Titel: Thuis in de Tour
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 221 (1157)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-91567-99-5

Meer Smeets:
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportgek
Het Dream Team
Geel
Gepakt
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De Tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

139 – Arno – Elle adore le noir

Tags

Arno, Gerbie's top 212, muziek, TC Matic

Nummer	139
Artiest	Arno
Titel	Elle adore le noir
Jaar	1985
Wikipedia	Arno
Website	Arno.be
Tekst	Ados

Natuurlijk is het origineel van TC Matic. Maar niemand zal ontkennen dat de drijvende kracht achter die band, zanger Arno Hintjes, terecht dit nummer kan claimen als het zijne. Zijn solo-versie is nog intenser, nog mooier dan het origineel. Waarmee ik overigens de band geen sneer wil geven, ook zij hadden deze lijst kunnen halen.

Arno is een geweldige liedjesschrijver en zanger. Een chansonnier. Een podiumpersoonlijkheid. Nadat zijn band ermee ophield, werd hij solo bij onze zuiderburen een legende. Niet gek, door als Vlaming veelal in het Frans te zingen, heb je natuurlijk de gehele bevolking achter je…

De stem van Arno klinkt elk jaar doorleefde. Zijn hoofd verraad zijn leeftijd. Het past allemaal bij zijn muziek. Zijn kunst. Zijn muziek. Dit nummer, beurtelings in het Frans en Engels, past gewoon geweldig bij hem. En ik kan het niet vaak genoeg horen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

De rijdende rechter 060

Tags

auto, Rijdende Rechter

Ook ik ben geen heilig boontje. Ik slip wel eens op een zandweg. Maar ik erger me steeds vaker aan medeweggebruikers die asociaal gedrag vertonen en daar mee wegkomen. U kent het allemaal. Slingerend rijden omdat je geen hands free hebt. Inhalen waar het echt niet kan. Parkeren waar velen er last van hebben. Tijd voor actie. De rijdende rechter begint daarmee, rapporteert over asociale weggebruikers en bedenkt een alternatieve straf. Een officiële straf zal er wel niet inzitten.

 

Datum: 16-2-2016

Tijd: 20.19 uur

Plaats: Autobaan bij Amersfoort

Dader: Zwarte Fiat (38-RZ-KJ) Uno?

Situatie: De spits is voorbij, de spitsstrook is dicht, het rode kruis boven die baan is al zichtbaar.

In mijn spiegel is het rustig, ik kan dus van de rechter naar de middelste baan om die vrachtwagen in te halen. Zo gezegd zo gedaan.

Ineens schrik ik me rot, want er vliegt een auto mijn buitenspiegel in. Heb ik iemand afgesneden?

Aan het stuur iemand die vindt dat je asfalt volledig moet benutten. Dat rode kruis op die linkerbaan is voor anderen, niet voor hem. Het lag dus niet aan mij, niet alleen reed deze meneer veel te hard, hij rijdt op een baan die gesloten is.

Hij vliegt langs mij en langs twee voorgangers, voordat hij ook naar de middelste baan wisselt.
Straf: Op een circuit verplicht rondjes rijden met een 3d bril op in een auto met snelheidsbegrenzer, terwijl de coureurs aan het trainen zijn en links en rechts er langs zullen schieten. Keer op keer.

Willem Vissers – Voetbal is liefde

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, voetbal, voetbalboek, Willem Vissers

Willem Vissers – Voetbal is liefde

Al een aantal jaar is hij een van mijn favoriete voetbaljournalisten. Toen deze tweet mij zijn laatste boek opleverde, was ik blij. Een oud boek van hem tegenkomen op een boekenmarkt voor het goede doel is dan ook een een-tweetje om in voetbaltermen te blijven.

Voetbal is liefde doet precies wat het beloofd. Vissers betuigt de liefde aan zijn favoriete sport. Hij doet dat in een aantal prachtige verhalen, onderbroken door wat statistieken over de WK’s die hij bewust beleefde, van 1974 tot en met 2006. Die laatste toevoegingen heb ik niet echt begrepen. De toegevoegde waarde van deze bladzijden zie ik niet. Juist zijn verhalen, waarin hij lyrisch kan vertellen over Afrikaanse voetballers, vertederd kan uitweiden over zijn held Piet de Visser of prachtig beschrijft waarom Clarence Seedorf een sieraad is voor de sport, maken dat Vissers een onmisbare factor in de Nederlandse voetbalwereld is geworden. Daarom wil ik dit boek lezen, zijn columns, zijn artikelen in de Volkskrant, zijn tweets. Niet om te lezen wie de uitblinkers waren in 1994.

Gelukkig zijn de verhalen de bulk van het boek en leest het heerlijk weg, ook jaren later.

Citaat: “Een paar dagen later ontvangt het Nederlands elftal in Eindhoven het voetballandje Estland, in een verder loos duel om de vervlogen kwalificatie. Je verwacht op zijn minst volkswoede. Een fluitconcert, een leeg stadion. Reuring. Maar nee: een orkestje speelt hoempapamuziek. Klaroengeschal. De polonaise trekt langs de tribunes. De oranje Sinterklaas is gewoon gekomen, in zijn eeuwige lollige bui. Het publiek doet net of het onwetend is van de uitschakeling en bezingt het kleine café aan de haven.” (p.59)

Nummer: 16-002
Titel: Voetbal is liefde
Auteur: Willem Vissers
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 176 (288)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-204-2015-9

Meer:
Pingelaars en pegels
Twitter
Wikipedia

Lampies kiek’n in Deep’n

Tags

Diepenheim, kunst, licht

Geweldig idee. Een lichtwandeling door Diepenheim, dorp dat de laatste jaren steeds meer een openluchtmuseum dan een plek om te wonen is geworden. Ze doen toch iets goed, meer dan 4000 anderen bedachten dat het leuk was om mee te wandelen. Dat is ongeveer twee keer de bevolking van het Stedeke.

22 kunstwerken van 17 kunstenaars, allemaal met licht als centraal thema, langs een pad van een kilometer of vijf, eind februari drie avonden te bewonderen. We hadden toch een dag extra, dus liepen ook wij mee op de 29e. We hebben er van genoten. Zoals zo vaak met kunst, niet alles is even leuk, even begrijpelijk of even goed, maar het blijft kunst. En onze jongste vond het ook geweldig. Niet alleen omdat ze laat mocht opblijven.

Als gebruikelijk zijn mijn foto’s van een beperkte kwaliteit, doet het geen recht aan de intentie van de artiesten, maar goed, het is een indruk.

Meer via Deeps Nieuws, Facebook en Tubantia.

Vergaderpoëzie 027

Tags

onderwijs, poëzie, vergaderpoëzie

Kruisbestuiving

Psychosociale problematiek

Idatest

Verwijzingsweg

Verzuimduo

Informatieverwerkingsstoornis

Des Teams

Pop-jes gaan maken