Wat een geweldige Giro!

Tags

column, Giro d'Italia, Italië, wielrennen

Ondanks alle negatieve berichten, zoals het schorsen van Alejandro Valverde en de geruchten over het brommertje van Cancellara (al ben ik eigenlijk wel gek op dit soort complottheorieën), moet ik zeggen dat ik de afgelopen weken genoten heb van de wielersport, dankzij een schitterende Giro d’Italia.

Sinds meneer Armstrong de wielersport heeft omgeturnd in een verzameling specialisten, waarbij de meeste publiciteit te scoren is tijdens drie weken fietsen in Frankrijk, is de Tour een leuke achtergrondsport geworden, maar qua kijkspektakel en sportwedstrijd neem ik die Tour de France steeds minder serieus.

De Vuelta met prachtige bergetappes was al jaren zwaarder, maar ook de Giro d’Italia is sinds de dagen dat Saronni of Moser moest winnen een stuk vooruit gegaan. Dit jaar was een geweldige ronde. Het begon al met de prachtige proloog in Amsterdam, waar ik zelf aanwezig was.

Het mooie van de Giro was ook dat het parcours niet afhankelijk is van twee gebergten zoals in Frankrijk, maar dat op elk moment een mooie berg ingelast kan worden. Spektakel verzekerd. Maar vooral waren het de renners die het een mooie ronde maakten. Arroyo die twaalf minuten pakte in een lange ontsnapping, dacht dat hij net als zijn ploegmaat Pereiro een grote ronde stiekem kon inpakken. Mollema die debuteerde als kopman en dat ook nog waarmaakte door goed mee te klimmen en een mooie 12e plaats innam gisteren. Ivan Basso die niet alleen op schitterende wijze won, maar ook meteen bekend maakte dat zijn derde kind er aan komt. De schitterende vooroorlogse beelden in de modderetappe naar Montalcino, waar Evans bij mij meer respect won dan hij in het laatste decennium had opgebouwd. De beelden hadden wat mij betreft in zwart wit gemogen.

De extreem zware etappe naar Monte Zoncolan. De eerste keer dat er drie renners in dezelfde tijd over de finish kwamen, ging het om de nummers 53, 54 en 55 van de etappe. Basso won er de Giro, dankzij een adembenemend man tegen man gevecht.

En dan hadden we nog debutant Kruijswijk. Twee dagen van te voren opgebeld en 3 weken later een 3e plek in een etappe en de 18e plaats in het eindklassement verder bekend geworden bij alle wielerliefhebbers van Nederland. Vino die tegen beter weten in keer op keer aanviel. Nibali die rechtstreeks van het strand op Sicilië een podiumplek won. Een paar mooie massasprints, weer sneeuw op de Gavia en de mooiste finish ooit van een grote ronde.

Tschopp die de Cima Coppi wint voor Simoni in een sprint om een bijprijs. De mooiste speaker in wielerland. Stamsnijder die twee geweldige tijdritten reed. Garzelli die in nog geen 13 km zijn ronde goed maakt. Porte die nog nooit 200km etappes reed, maar wel de witte trui won. Ik kan uren doorgaan.

Na de tijdrit reden de renners de Arena van Verona in. Wat een prachtige entourage. Wat een heerlijk eerbetoon van de tienduizend fans die daar zaten.

Gewoon stil kijken en genieten.

Het enige voordeel van de Tour is dat ik dan waarschijnlijk geen werk heb dat me tegenhoudt om alle etappes te kijken…

Mijn oranje selectie

Tags

Bert van Marwijk, column, Nederlands elftal, Oranje, voetbal, WK 2010, Zuid Afrika

Voor de derde keer stond er op dit weblog een serie voorspellingen op weg naar de uiteindelijke selectie bij een groot voetbaltoernooi. Vorige week zondag de laatste. Deze week werd de selectie definitief. Hoe deed ik het?

De allereerste selectie, 4 juni 2009, 50 mogelijke namen, 23 schuin gedrukt vanwege de op dat moment logische keuze. 1 van de 3 keepers correct, al stond Vorm op gelijke hoogte met Vermeer. 7 van de 8 verdedigers correct. Alleen Dirk Marcellis stond er nog bij, ik gokte nog op 8 verdedigers en 6 middenvelders. Die 6 middenvelders zijn ook allemaal correct. Alleen Schaars is er bij gekomen, op de plek van Marcellis dus. Voorin ook 1 foutje: Van Nistelrooij stond er wel bij, Elia nog niet.

Slechts 1 van de 23 geselecteerde spelers stond niet genoemd vorig jaar, keeper Boschker. 19 van de 23 goed, geen slechte start. Augustus was de beste maand: 21 namen correct. Alleen Babel en Boschker kwamen op de plaatsen van Loovens en Velthuizen. Ook september en oktober laten maar 2 foutjes zien. In februari werd Boschker voor het eerst genoemd. De laatste ronde in mei bleek 3 fouten te bevatten. Engelaar kreeg de voorkeur boven Schaars, Anita en Vlaar boven Braafheid en Boularhrouz.

Conclusie: Van Merwijk is redelijk voorspelbaar. Zelfs zo conservatief dat hij vergane glorie (Bouhlarouz, Ooijer en Boschker) de voorkeur geeft boven jongere spelers (Maduro, Emmanuelson, Anita, Velthuizen). Jammer. De nummers 17 tot 23 komen meestal toch niet aan spelen toe. Waarom zou je daarvoor dan iemand van boven de 30 meenemen ipv een jong talent laten ruiken aan het grote werk?

Mijn eigen voorkeur is duidelijk anders. Die heb ik een jaar lang buiten deze selectie gehouden, maar nu, vlak voor het WK, wil ik die toch nog een keer even kwijt. Ik ben het op veel vlakken niet eens met Van Marwijk. Vooral Emmanuelson en Maduro horen wat mij betreft in de selectie, volgens mij zelfs voor de plaatsen 12-16 en niet als opvulling. Over de andere spelers valt te discussiëren, maar ik kies liever voor mooie voetballers dan voor nuttige.

Keepers: Maarten Stekelenburg, Kenneth Vermeer, Tim Krul

Verdediging: Joris Mathijsen, John Heitinga, Gregory Van der Wiel, Urby Emmanuelson, Hedwiges Maduro, Ron Vlaar, Vurnon Anita

Middenveld: Wesley Sneijder, Rafael Van der Vaart, Orlando Engelaar, Demi De Zeeuw, Siem De Jong, Nigel De Jong, Clarence Seedorf

Aanval: Robin Van Persie, Arjen Robben, Eljero Elia, Klaas Jan Huntelaar, Ryan Babel, Jermain Lens

Liefst 10 van de 23 spelers anders dan onze bondscoach. Maar ja, ik heb er dan ook niet voor doorgeleerd.

Knut Naerum – Glad ijs

Tags

boeken, boeken 2010, boekrecensie, Knut Naerum, lezen, Noorwegen, schaatsen, sport, sportboek

Knut Naerum - Glad ijs

Knut Naerum – Glad ijs

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een boek las van een Noorse schrijver. Ben er ook nog nooit geweest. Een roman over schaatsen komt ook niet vaak voor. Wielrennen is een echte literaire sport. Voetbal een populaire. Schaatsen wordt in te weinig landen serieus genomen. Noorwegen is een van die weinige landen. En dus is deze roman in het Nederlands vertaald.

Deze roman kan op meerdere niveaus gelezen worden, op zich al bijzonder. Voor de sportliefhebber gaat het over schaatsen. Voor de thrillerfan is het een goed spannend boek. Voor de betere lezer  (of iemand die de achterflap goed heeft gelezen) is het een politieke satire. Tenslotte kun je het ook gewoon zien als een humoristisch boek.

Naerum ergerde zich aan de oorlog tegen Irak en vooral de leugens en het mediaoffensief dat daarom heen hing om de inval te rechtvaardigen. Hij bedacht een leuke parallel om te laten zien hoe de publieke opinie simpel kan worden beïnvloed. Daarover gaat deze roman dus.

In de laatste rit van de tien kilometer van het EK 2005 staat de Nederlandse held Gianni Romme op het punt om zijn directe tegenstander op een ronde te zetten. Hij is ook op weg naar de titel. Dan valt de Noor en sleurt in zijn val de favoriet mee. Een rel is geboren.

Een rel die gigantisch uit de hand loopt. Via diplomatieke omslachtigheden en ophitsende sensatiepers wordt het al snel een conflict tussen twee landen waarbij de oorsprong op de ijsbaan allang vergeten is. Als er dan op de Noordzee ook nog het een en ander gebeurd, blijkt een oorlog onvermijdelijk. Twee navo-landen die met elkaar in oorlog raken, het lijkt niet voor te stellen. De VS hebben het dan ook niet simpel, wiens kant kiest de machtige bondgenoot?

Naerum is een Noorse komiek, blijkbaar heel beroemd in zijn geboorteland, en hij heeft een prachtig boek geschreven. Het leest vlot, elk hoofdstuk wordt vanuit een verschillend perspectief geschreven, het lijkt bijna een feitenrelaas. Memo’s, krantenstukjes, ingezonden brieven, verslagen van diplomatieke overleggen, geheime rapporten, observaties, de afwisseling maakt nieuwsgierig. Als het niet zo absurd was, had het een reconstructie kunnen zijn.

Natuurlijk zitten er kleine vervelende dingetjes in het boek, onvermijdelijk, zeker wanneer je er voor kiest Mart Smeets (suggestiever dan in werkelijkheid), Jan Peter Balkenende en zelfs Koning Harald V laat opdraven als fictieve figuren in je boek. Maar dat neemt niet weg dat dit gewoon een heel mooi boek is, het gevaar van massahysterie, de laatste jaren zeker actueel, 7 jaar geleden al beschreven.

Citaat: “Ik mag Nederlanders ook graag. Ik kan zelfs begrijpen dat veel mensen hier in het land sympathie voor hen voelen. Maar nu gaat het om leven of dood. En dan kun je beter één Nederlander te veel interneren dan nog meer Noorse levens op het spel zetten.” (blz. 191/192)

Nummer: 10-011
Titel: Glad ijs (oorspr. Krig!)
Auteur: Knut Naerum
Taal: Nederlands (Oorspr.: Noors)
Jaar: 2004 (Oorspr.: 2003)
# Pagina’s: 288 (2167)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-445-0598-X

Ook over dit boek:
Noorse WikiPedia
Recensie Suzanne
Recensie Marc
Recensie Studentenproject

Wie bezocht dit weblog in April?

Tags

stats, zoektermen

 

Deze maand aandacht voor de tijd die mensen op mijn weblog zitten. En dan vooral degene die via een zoekmachine is binnen gekomen. De meest geïnteresseerde bezoekers (of langzaamste lezers):

44.59 minuten voor de 2 bezoekers die binnenkwamen via ‘kappert weblog cas spijker’. (verklaarbaar, maar niet nu)
30.46 minuten via ‘eternit tuinpaden’.
25.17 minuten via ‘gerbie, web log’
18.13 minuten via ‘hans doorstijg leest bert klundert’
16.27 minuten via ‘laat me uw boekenkast zien ****”
15.24 minuten via ‘verslag afgunst saskia noort’
13.40 minuten via ‘stekelenburg nistelrooy (90) brouwers’
13.19 minuten via ‘kranten artikel politiek minder dan 250 woorden’
12.32 minuten via ‘das je goed recht rob vorking oldenzaal’
11.50 minuten via ‘de bruyn elvire willy’

Ik begrijp ze niet allemaal. Soms misschien ook maar goed ook.Net als voorgaande maanden was mijn dochter weer de populairste zoekterm, voor mijn eigen naam. Nieuw in de top tien waren ‘moord in goor’ en ‘moord goor’, een lokale gebeurtenis met landelijke impact.

Bijzondere zoektermen in April:
Achterlichten voor campers
Autosloperij in nierderrhein
Bezorgproblemen dvhn
Buurman parkeert zijn busje aan zij raam in gevel van buren
Country en western spandoek te huur gevraagd (heb ik ook altijd al willen weten. Gevonden?)
Dokter zegt dat de knobel in mijn borst geen kwaad kan
Doktersbezoek mannen schaamte erotische verhalen
Emoe iq
File rijden, de achterste auto rijdt harder dan de voorste
Hoe noemt men een etappe van een wielerwedstrijd (tja, probeer daar eens antwoord op te geven)
Hoe schmink ik een paard (is waarom niet de vraag?)
Hoevaak sex op 73
Mag een medewerker die niet op loonlijst staat km declareren
Onkostenvergoeding bij de f-jes van ajax
Pausen geslachtsziekten (is daar geen site over?)
Pvv vragen schoenen moskee (ooit een satirisch stukje hier, nu al een zoekterm, binnenkort kamervragen?)
Verhalen van mensen die zijn gepakt met drank achter het stuur
Was er een wet in san fransisco waarin men niet met zakdoekjes op straat mag gooien
Wie leest wikipedia voor?
youtube buurmeisje neuken (de handleiding? tips? of bewijs dat het gebeurt?)

Dat overkomt mij weer..

Tags

kinderprogramma's, Martin Morning, televisie

Sinds ik niet meer de jongste in het huishouden ben, is het patroon van televisiekijken behoorlijk veranderd. Keek ik vroeger nog wel eens naar Have I got news for you of QI op de BBC, tegenwoordig staat de televisie ook overdag wel eens aan en kijk ik mee naar Teletubbies, Piet Piraat en K3.

Mijn persoonlijke favoriet in dit genre is Martin Morning. Een tekenfilmpje van een minuut of 13, ’s ochtends na de herhaling van Sesamstraat. Het nageslacht heeft het na een minuut of 3, 4 wel bekeken, ik zit er dan net in. En dan wil ik het afkijken ook. Het idee is geweldig. Elke morgen wordt Martin wakker en blijkt te zijn veranderd. De ene dag in een ruimtewezen, de dag er na in een ridder, in een meisje of een superheld. Met dat gegeven kun je veel.

Toch verbaas ik me over het een en ander. In de aftiteling blijkt dat de serie Frans is. Zijn naam zal dus wel Martin Matin zijn. Dit klopt, snel googlen bevestigd dat. Maar waarom is de naam dan veranderd in Martin Morning? Is Martin Morgen niet goed genoeg? Waarom hebben wij de Engelse naam, de doelgroep (en daar val ik niet meer onder) spreekt volgens mij nog geen Engels.

Nog vreemder is de vertaling van de naam van Martin’s vriend. Gromo heet hij, zowel in het Engels als Frans. En dan kijk je om elf voor acht ’s ochtends en zie je Oole (met dubbel o?). Ik heb nog nooit een Nederlands jochie gezien met de naam Oole. In Scandinavië kun je je kind Ole noemen, maar waarom is Gromo vertaald naar Oole? Alleen vriendinnetje Roxanne behoudt haar naam in alle talen.

Misschien moet ik er niet te veel achter zoeken, maar ik kan niet meer naar de serie kijken zonder die vragen elke keer weer door mijn hoofd te laten zweven. Zie ik iets waaruit blijkt dat Oole een goede naam is? Waarom is Martin Matin of Martin Morgen geen goede allitererende naam? Waarom blijft Suus niet 9 minuten langer gezellig zitten meekijken? Aan het eind van de eindtune zien we onze held nog een keer in beeld, elke keer weer verzucht hij “Dat overkomt mij weer”. Ik weet wat hij voelt.

Doet de duivel aan knikkeren?

Tags

Australië, fotooo, Kijk nog eens, reizen

Kijk nog eens 134

Volgens de Australiërs wel. Deze rotsformatie noemt men Down Under ‘The devils marbles’. En die waren voor mij bijzonder genoeg om even een paar kilometer om te rijden. Voor de autoliefhebber: het rode gevaarte in de voorgrond was de eerste auto die ooit op mijn naam stond. Een zevende hands Mitshibitshu. 17000 kilometer en 87,5% waardedaling verder heb ik het gevaarte weer verkocht.

Loslatende knopen

Tags

bloes, broek, knopen, lifeblog

Vanmiddag voor de tweede keer in een week een knoop kwijtgeraakt op een vervelende plek. Net toen ik mijn broek opende om te plassen, boven het urinoir. En aangezien je dan al dermate dicht bij het urinoir in kwestie staat, valt die knoop meteen naar een plek waar je ‘m niet meteen terug pakt. Inderdaad, in het urinoir zelf.

Ik ben er zelf nog niet uit, maar er moet volgens mij een behoorlijk bedrag in een urinoir of toilet vallen, voordat ik mijn handen daar in steek. Voor een knoop dus zeker niet. Gelukkig had ik een riem om, dus ook zonder knoop kwam ik zonder problemen thuis.

Toch was deze gebeurtenis voor mij een signaal van een trend. Het laatste jaar raak ik steeds vaker knopen kwijt. Al drie broeken vonden hun weg richting Turkse kleermaker die ondertussen regelmatig op mijn klandizie mag rekenen. Ook diverse overhemden missen 1 knoopje, meestal het bovenste.

Voordat de reacties binnenstromen, wil ik graag even toevoegen dat betreffende kleding allemaal vrij recent gekocht is en niet tien kilo geleden waardoor de spanning tussen kleding en knoop verklaarbaar is. Het ligt dus niet aan mijn niet geheel afgetrainde lichaam dat de knopen los laten. Volgens mij kan het dan alleen aan de kwaliteit liggen. Ook hier moet ik informatie toevoegen. Sinds een aantal jaren bemoeit er zich iemand met mijn kledingkeuze en een goedkope smaak kan ik haar zeker niet verwijten. Zij mij wel.

Samenvattend kom ik tot de conclusie dat ik duurdere kleding koop dan vroeger, dat deze past bij mijn postuur, maar desalniettemin vaker knopen loslaat. Het moet dus wel aan de kwaliteit van de kledij van tegenwoordig liggen. Heb ik weer. Decennia mijn best gedaan om geen ouwe lul te worden, ben ik dankzij een handvol vervelende knoopjes ineens toch tot de conclusie gekomen dat het vroeger beter was.

Dude perfect

Tags

basketball, Dude Perfect

Soms zie je iets wat je niet gelooft. Is het echt mogelijk om een basketball uit een vliegtuigje te gooien en dan nog precies in een basket te mikken? Het lijkt me sterk. Toch is het onderstaand filmpje het bewijs dat het kan.

Het schijnt te kloppen. De heren die het filmpje maakten noemen zichzelf Dude Perfect. En behalve deze stunt, blijken ze al vele vergelijkbare filmpjes te hebben gemaakt. Allemaal te vinden via dit videooverzicht. 16 prachtige filmpjes, zoals deze met een trampoline, deze vanaf de tribune of deze vanaf het dak van een hotel.

Leuke site, geweldig idee en volgens mij vooral veel lol tijdens het maken.

Oranje in 2010, Mei (deel 12, slot)

Tags

Bert van Marwijk, Nederlands elftal, Oranje, voetbal, WK 2010, Zuid Afrika

De laatste aflevering van deze serie. Vorig jaar juni, na de kwalificatie begonnen. Nu, een week voor de definitieve selectie bekend wordt de laatste aflevering. Tot nu toe heb ik mijn eigen mening buiten deze voorselectie gehouden, maar nu wil ik toch even wat kwijt.

Hoe kan Van Merwijk bij 30 spelers voorselectie Urby Emmanuelson negeren? Iemand die in vorm is, op vele posities (linksback, linkshalf, linksbuiten, verdedigend en aanvallende middenvelder, zelfs rechtsbuiten) inzetbaar is, genegeerd worden, terwijl Boulahrouz, Ooijer en Braafheid, die gezamenlijk een wedstrijd of tien gespeeld hebben sinds de kerst wel allemaal serieuze overwegingen zijn? Over Van Nistelrooij kun je discussiëren, maar Urby hoort gewoon in de selectie voor Zuid Afrika. Bert, herstellen kan nog. Nergens staat dat je 23 namen uit de huidige 27 moet kiezen!

Goed, nog vier afvallers dus. Anita heeft indruk gemaakt op de training, is op meerdere posities bruikbaar, dus gaat mee. De afvallers achterin zijn dus Braafheid en Boulahrouz, Ooijer wordt voor de ervaring meegenomen, al moeten we hopen dat hij geen minuut hoeft te spelen.

Op het middenveld valt er nog 1 af. Engelaar en Affelay krijgen het voordeel boven Schaars die dit seizoen te weinig heeft laten zien. Voorin hoopt Lens dat de blessure van Babel tegenvalt, zo niet, dan weet hij dat hij de eerste debutant na het WK wordt.

Hieronder kunt u zien hoe de kansen liggen. Welke spelers zich zorgen moeten maken en wie stiekem nog mag hopen.

Doel: (3/4)
Maarten Stekelenburg (100)
Michel Vorm (100)
Sander Boschker (90)
Piet Velthuizen (10)

Verdediging: (7/10)
Joris Mathijsen (100)
John Heitinga (100)
Gregory van der Wiel (100)
Giovanni van Bronckhorst (100)
Ron Vlaar (90)
Vurnon Anita (70)
André Ooijer (70)
Edson Braafheid (40)
Khalid Boulahrouz (20)
Urby Emmanuelson (10)

Middenveld: (7/9)
Mark van Bommel (100)
Wesley Sneijder (100)
Demy de Zeeuw (100)
Nigel de Jong (100)
Rafael van der Vaart (100)
Ibrahim Afellay (80)
Orlando Engelaar (60)
Stijn Schaars (50)
Wout Brama (10)

Aanval: (6/8)
Robin van Persie (100)
Dirk Kuijt (100)
Arjen Robben (100)
Eljero Elia (100)
Klaas-Jan Huntelaar (100)
Ryan Babel (60)
Jermain Lens (30)
Ruud van Nistelrooij (10)

Gerbie’s oranjeselectie. Elke maand een inschatting van de kansen van diverse spelers om de selectie voor Zuid Afrika te halen. De persoonlijke voorkeur van de schrijver doet er dus niet toe. De kansen zijn in procenten uitgedrukt. Voor 23 plaatsen kan er dus ook maar 2300 procent worden verdeeld over vele kanshebbers. Mei: 31 spelers genoemd. Nog 8 afvallers nodig.

Nederpop in de jaren tachtig

Tags

goede doel, muziek, Nederpop

Het voordeel van mijn grote cassettebandjescollectie is dat ik in de auto vaak muziek draai die ik al jaren niet heb gehoord. Soms terecht, soms ook niet.

Onlangs had ik een bandje van Het Goede Doel opstaan. In de jaren tachtig werd Nederlandstalige popmuziek namelijk ineens een rage, waardoor er vele Nederlandse bands al dan niet terecht doorbraken. Destijds vond ik er eerlijk gezegd niet zo heel veel aan. Doe Maar was de band van de meiden, dus daar luisterde ik niet naar. Het Goede Doel nam ik wel op, maar werd ook niet echt mijn favoriet en Toontje Lager was toen al gedateerd, ondanks hun tijdelijke populariteit.

Mijn band uit die tijd was, en is nog steeds, het Klein Orkest. De beste teksten, humor, leuke deuntjes en een prachtige levensfilosofie. Maar goed, terug naar het Goede Doel. De eerste twee albums “België” en “Tempo Doloe” heb ik nog opgenomen. Voor een gulden huren bij de bibliotheek en dan op een bandje van 3 gulden zetten. Voor 5 piek had je zo dus twee elpees op een bandje.

Na negentig minuten Goede Doel laatst, verdeeld over twee dagen naar mijn werk rijden, kwam ik tot de conclusie dat nu, een kwart eeuw later, de volgorde van destijds terecht blijkt. Doe Maar heeft meerdere goede nummers geschreven en is redelijk tijdloos. Toontje Lager hoor je terecht bijna nooit meer en het Goede Doel zit daar tussenin. Een aantal aardige nummers en veel vluchtige liedjes die na beluistering niet langer dan een paar seconden bleven hangen.

De uitzondering vond ik het volgende nummer. Niet te vinden op YouTube en mijn apparatuur is nog niet zo geavanceerd dat ik een bandje kan omzetten naar MP3. De muziek moet je er dus maar even bijdenken. Het gaat mij om de tekst. Ik weet niet welke van de Henks deze tekst schreef, maar ik vond hem laatst in de auto erg goed. Nog steeds.

Het Goede Doel – Vechten
Je kunt best vinden dat God bestaat
En alles gaan moet zoals het gaat
Dat er bazen moeten zijn en knechten
En dat daarover niet valt te vechten
En je mag best vinden dat iemand die gelooft
Zich vrijwillig van ’t verstand heeft beroofd
Dat er bazen mogen zijn maar geen knechten
Maar waarom zou je vechten

Je kunt best vinden dat negers stinken
En als ze dat niet doen: dat ze drinken
Dat er goeie zijn maar veel meer slechte
En je moet er niet mee vechten
En je mag best vinden dat zwart mooi is
Wit, op zichzelf, geen pleidooi is
Dat er altijd meer goeie zijn dan slechte
Maar wil je d’r om vechten

Je kunt best vinden dat geweld gewoon is
Het een onderdeel van ons levenspatroon is
Dat je moet staan op je rehten
Maar staan is net geen vechten
Je mag best vinden dat geweld vies is
Als middel toch onkies is
Omdat je wonden niet naadloos kunt hechten
Moet je niet vechten

En je kunt best vinden dat je wat vindt
Maar je gedraagt je als een kind
Dat altijd om alles wil vechten
In het speelkwartier van tien tot kwart over

Plettenberg bay, Zuid Afrika

Tags

fotooo, Kijk nog eens, reizen, Zuid Afrika

Kijk nog eens 133

De zingende kikker

Tags

Dio, in het nieuws, In Memoriam

Afgelopen weekend werd de wereld opgeschrikt door het nieuws dat Dio was overleden.

Ronald James Padavona is 67 jaar oud geworden. Hij werd vooral bekend als zanger bij hardrockbands Black Sabbath, Rainbow en zijn eigen band Dio. Maar een feitje dat me even ontglipt was, hij was ook de zanger van de hit “Love is all”, de grote hit van Roger Glover, bassist van Deep Purple. En dat vond ik een geweldig nummer.

Ik gok dat de boodschap me grotendeels ontging, vier jaar oud, maar de clip daarentegen was geweldig. In een tijd waarin de enige muziek op televisie te zien was bij Avro’s Toppop, was de clip een eenzaam hoogtepunt. De meeste liedjes werden gebracht door een playbackende artiest, met daarachter een paar jongedames onder leiding van Penny de Jager, die een vreemd dansje deden. Een videoclip was iets bijzonders. En dan ook nog een videoclip die voor kleine kinderen aantrekkelijk was.

Zo jong als ik was, kwam ik in opstand als ik naar bed moest en de zingende kikker was nog niet geweest. Ik wist precies wanneer Toppop was en ik keek helemaal, al was het alleen maar voor mijn favoriete clip. Dan pas accepteerde ik dat het bedtijd was. Ik kan me een keer herinneren dat ik al onder de douche moest, terwijl Toppop nog niet was afgelopen. Toen het nummer begon rende ik dus zo weg uit de badkamer en stond in mijn blote kont voor de televisie, terwijl de oude dame van op de hoek die altijd kwam collecteren geamuseerd toekeek. Ik schaamde me vrij snel toen, maar trok me daar op dat moment dus niets van aan.

Pas veel later leerde ik Deep Purple kennen, via het onvermijdelijke Child in time in de jaren tachtig altijd nummer 1 in de top 100 aller tijden die 1 keer per jaar werd uitgezonden. Nog later begreep ik dat Dio de zanger was van het nummer, maar dat hij niet in de eer mocht delen van Glover.

Sinds zondag kan die laatste dwaling niet meer rechtgezet worden. R.I.P. Ronnie James Dio.