16 – John Hiatt – Have a little faith in me

Tags

Gerbie's top 212, John Hiatt, muziek

Nummer	16
Artiest	John Hiatt
Titel	Have a little faith in me
Jaar	1987
Wikipedia	Have a little faith in me
Website	John Hiatt
Tekst	AZ Lyrics

Had ik deze lijst een decennium of twee eerder gemaakt, dan denk ik dat dit nummer op het podium had gestaan. Nog steeds is het een klassieker, een prachtig nummer, zo’n lied waarvan je weet dat het geschreven is vanuit het hart, niet met het doel een hit te schrijven. Helaas iets te vaak gecoverd en niet alleen door de juiste artiesten.

Het bracht mij wel bij Bring the family, een schitterend album. Live zag ik hem meerdere keren. Op festivals, in Enschede, in Groningen. Ik verzamelde zijn back catalogue, kocht nieuwe albums automatisch.

De angry young man, die een beschouwende oude man werd, was en is een geweldig songschrijver, door vele artiesten gecoverd. Zonder twijfel kun je een album maken met prachtige Hiatt covers door vele grote namen. Op de een of andere manier is hij zelf, buiten Nederland, nooit echt doorgebroken.

Als je het verhaal leest over Hiatt en zijn vrouw ten tijde van opnemen, dan kan het niet anders en je zit met tranen in je ogen te luisteren naar Have a Little Faith in me.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify, Deezer en YouTube.

Maarten Reijnders – Dat was niet de bedoeling

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, lezen, Maarten Reijnders

Maarten Reijnders – Dat was niet de bedoeling

Leek me een leuk boek, toen ik het in de handen had. Ratten als gevolg van antiterrorismemaatregels, toeristen die voor volle weeshuizen zorgen en andere onverwachte gevolgen van maatregelen die voor iets totaal anders bedoeld waren. Aangeschaft dus.

Het idee deed me een beetje denken aan Freakonomics. En lekker in hapklare brokjes te lezen, in de kerstvakantie. En inderdaad waren het interessante stukjes, maar aan het eind ebde mijn aandacht weg. Ik had gedacht dat de twintig mooiste voorbeelden, de schrijver zal er ongetwijfeld meer hebben voorgeselecteerd, voor een boeiend boek zouden zorgen. Helaas vond ik dat niet. De link tussen kauwgom en de smartphone had ik zelf kunnen bedenken, daar was geen halve bladzijde voor nodig. Ook de ‘slimme’ auto’s die zorgen voor minder aandachtige chauffeurs en dus meer schade vereisen geen studie psychologie om dat te begrijpen. De link tussen abortus en criminaliteit komt rechtstreeks uit Freakonomics, dat hoofdstuk had ik kunnen overslaan.

Vermakelijk boekje dus, maar geen meesterwerk.

Citaat: “Een pervers neveneffect van de regeling is bovendien dat het voor werkgevers bijzonder onaantrekkelijk wordt om hun werknemers een loonsverhoging te geven: als de medewerkers meer gaan verdienen dan 125% van het minimumloon, komen de bedrijven immers niet meer in aanmerking voor de subsidie.” (p.187)

Nummer: 21-001
Titel: Dat was niet de bedoeling
Auteur: Maarten Reijnders
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 195
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-90-00-36477-0

Meer:
Freakonomics
Hebban
Rohypnol

 

Oranje in 2020 (deel 8, mei 2021)

Tags

EK 2020, Frank de Boer, Nederlands elftal, Oranje, voetbal

De serie behoudt de naam, aangezien het toernooi van 2020 pas in 2021 wordt gespeeld.

Wel een verandering. Onlangs werd bekend dat er 26 spelers mee kunnen, ipv de standaard 23. Drie extra plekken, dat leek goed nieuws voor Van Dijk en Blind, beide niet op tijd fit. De aanvoerder gaf eerder deze week zelf aan dat hij het toernooi niet gaat redden. De verwachting is dat elke linie een extra speler krijgt. 9 verdedigers, 7 middenvelders en 7 aanvallers dus. 300% te verdelen. De lijst is nog zeker niet compleet, maar de helft van de spelers staat wel zo ongeveer vast. Grootste probleem lijkt het middenveld. Donny van den Beek lijkt zeker, maar heeft wel erg weinig gespeeld. Zou Schouten of Riedewald de verrassing van de selectie kunnen worden?

Voorin een vreemde lobby voor Robben. De week er voor was het Gakpo. Maar Babel lijkt toch een goede kans te maken, hij heeft een streepje voor bij de bondscoach.

En dan heb je deze blog voorgeprogrammeerd en komt een dag ervoor de voorselectie met 34 namen (liefst 13 verdedigers) van Frank de Boer. Hoor je daar niet bij, dan is de kans wel erg klein.

 

Als altijd: Praat mee! Discussieer!

Doel
Tim Krul 90
Jasper Cillessen 80
Maarten Stekelenburg 80
Marco Bizot 40
Joel Drommel 10

Verdediging
Matthijs de Ligt 90
Nathan Aké 90
Stefan de Vrij 90
Denzel Dumfries 90
Owen Wijndal 80
Kenny Tete 60
Joël Veltman 60
Patrick van Aanholt 60
Hans Hateboer 50
Daley Blind 50
Jurrien Timber 40
Jeremiah St. Juste 40
Rick Karsdorp 30
Sven Botman 20
Timothy Fosy-Mensah 10
Mitchel Bakker 10
Daley Sinkgrafen 10
Pascal Struijk 10
Virgil van Dijk 10

Middenveld
Giorgino Wijnaldum 90
Frenkie de Jong 90
Marten de Roon 90
Davy Klaassen 90
Ryan Gravenberch 70
Donny van de Beek 70
Tonny Vilhena 60
Teun Koopmeiners 60
Kevin Strootman 30
Davy Pröpper 10
Jordy Schouten 10
Ruud Vormer 10
Pablo Rosario 10
Jairo Riedewald 10

Aanval
Memphis Depay 90
Donyell Malen 90
Luuk de Jong 90
Steven Berghuis 70
Steven Bergwijn 60
Wout Weghorst 50
Quincy Promes 50
Anwar El Ghazi 40
Cody Gakpo 40
Ryan Babel 30
Noa Lang 20
Justin Kluivert 20
Calvin Stengs 20
Bryan Brobbey 10
Arjen Robben 10
Myron Boadu 10

Voor de duidelijkheid: Dit is niet mijn persoonlijke voorkeur, maar een inschatting (in percenten) van de kans dat de bewuste speler bij het volgende grote toernooi aanwezig is.

Moura

Tags

Hans van der Meer, Portugal, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Moura Atletico Clube heet de club. Twee straten na het stadion spreken we een aantal Afrikaanse jongens. Profs bij deze kleine club, hopend op een stap omhoog, dromend van de Europese top. Maar nu speelden ze hier, woonden in een klein appartementje en verveelden zich veel in deze uithoek van Portugal.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Omtzigt is geen heilige

Tags

CDA, in het nieuws, Pieter Omtzigt, politiek

Graag relativeer ik via dit blog. De afgelopen maanden heb ik me verbaasd over de heiligverklaring van medetukker Pieter Omtzigt. Tuurlijk hij deed goed werk in de toeslagenaffaire, al schat ik de rol van Sp’er Renske Leijten (die net als Omtizgt ook vele voorkeursstemmen pakte bij de afgelopen verkiezingen) belangrijker in. Maar zijn we vergeten dat Pieter Omtzigt lid is van het CDA en niet mocht tekenen toen Leijten vragen stelde (luister naar Argos).

Zijn we vergeten dat Omtzigt een zaal vol nabestaanden van de MH17-slachtoffers een nepgetuige voorschotelde? Was dat een foutje of een bewussie? (Volkskrant en Brainwash).

En dat het beleid dat de toeslagenaffaire tot gevolg had, was mede dankzij Omtzigt die zich in de zogenaamde Bulgarenfraude (Joop) profileerde en riep om een strengere aanpak (Nu).

De laatste jaren werden vele onmenselijke (mensen op zee redden strafbaar maken; hoe bedenk je het?) wetten (NRC) erdoor gedrukt door de VVD en CDA, Omtzigt stemde netjes met zijn eigen partij mee.

Laten we ophouden met Omtzigt groter te maken dan dat hij al is. We peilen niet meer hoeveel zetels hij alleen zou kunnen krijgen. We zien hem als een CDA’er die soms goede dingen doet. Complimenten voor de toeslagenaffaire, maar verder hoort men hem kritisch te volgen, zoals alle Tweede Kamerleden.

Gerbie vindt iets (deel 14). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

17 – Fratsen – In ons dorp

Tags

Andre Manuel, Fratsen, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	17
Artiest	Fratsen
Titel	In ons dorp
Jaar	1990
Wikipedia	Fratsen
Website	Fratsen
Tekst	Fratsen

Goede muziek kwam van ver. Uit Engeland, of zelfs helemaal uit Amerika. Maar in Diepenheim dachten ze daar anders over. Zanger, tevens cabaretier Andre Manuel (zie ook #58) en zijn bandje Fratsen maakten in de jaren negentig een aantal geweldig platen.

Afgezien van een demo, was de debuutplaat Muts een overweldigend begin van een prachtig oeuvre. En na een onderbreking van anderhalf decennium spelen de heren weer zo nu en dan samen, maakten ze al weer twee nieuwe albums in de laatste jaren en zijn ze nog steeds erg populair, vooral in Oost Nederland.

Tussen de vele prachtige nummers waaruit ik moest kiezen, is In ons dorp toch de topper. Herkenbaar voor velen. Natuurlijk ken ik Diepenheim redelijk goed, snap ik hoe het nummer tot stand is gekomen, maar tegelijkertijd denk ik dat iedereen in Nederland, op een paar Rotterdammers en Amsterdammers na, het gevoel van dit lied moet herkennen. Vreemd dat het geen hit is geworden.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify, Deezer en YouTube.

Back to normal

Tags

lifeblog

Wat normaal dan ook moge betekenen. In ieder geval weer een tijdje geen themaweken, morgen weer het vervolg van de top 212, langzaam gaan we richting ontknoping.

Misschien weer eens reageren op het nieuws, er is het een en ander gebeurd de afgelopen weken. Zeker flink wat boeken die ik dit jaar al heb gelezen. En er komt een EK aan, daar heb ik nog wel wat over te melden.

Misschien zijn er wel verzoekjes?

Alle boeken gelezen in 2020

Tags

boeken, boeken 2020, lezen

Na de allerlaatste boekblog van gisteren, eindelijk de eindconclusie. Alle boeken van 2020.

Dit jaar begon ik zonder thema, maar toen ik tijdens de eerste Lockdown veel bleek te lezen, realiseerde ik me dat dit een kans was om eens 100 boeken te lezen in een jaar, iets wat me sinds 2001 niet is gelukt. En toen alleen maar omdat ik aan het backpacken was, veel reistijd, veel wachtruimtes. Al tijdens de zomer had ik door dat ik het makkelijk ging redden. Pakte ik eerst een flinke stapel dunne boekjes om weer een titel erbij te hebben, na de zomervakantie bleek dit niet perse meer nodig.

Ik las meer, maar net zo veel E-boeken als vorig jaar, 8 titels. Wel ontdekte ik het luisterboek, vooral dankzij de LockdownApp van de bibliotheek. 12 titels dus al wandelend en fietsend tijdens de beide Lockdowns. Volgens Goodreads las ik 23.427 bladzijden. Zelf kwam ik tot 25.493. Ook flink boven mijn target van 15K dus. Het verschil tussen Goodreads en mijn eigen telling zit waarschijnlijk in verschillende edities (paperback/hardback) en vooral vertalingen die verschillende aantallen bladzijden hebben.

Het doel was dus na een tijdje 100 en ik las er uiteindelijk 132. Dubbel vergeleken met afgelopen jaren, iets minder dikke boeken, wel veel meer boekblogs, vandaar pas in mei de eindconclusie.

Voor 2021 heb ik een nieuw thema. Ik wil meer Engelse boeken lezen. Wel wat minder dan afgelopen jaar. Want een boek per drie dagen is toch best veel, zeker ook met mijn zelf opgelegde eis van een blogje per boek.

Hard Gras 135

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 135

Meestal blijven de verhalen wel redelijk hangen, maar van deze editie is me toch een hoop ontschoten na een paar maanden. Dat is meestal geen goed teken.

De gelekte gesprekken tussen Messi en Suarez moeten gewoon gebundeld worden over een tijdje, die zijn te goed om ‘gewoon’ in Hard Gras te staan. Mijn favoriete reportage gaat over het volgen van de FA Cup. Als ik groundhopper was, dan zou dat mijn keuze zijn. Beginnen ergens in een van de voorrondes en elke ronde de winnaar volgen tot de laatste wedstrijd op Wembley. Patrick van IJzendoorn doet dat niet, maar bezoekt wel meerdere voorrondes, boeiend verhaal. Erik Brouwer blijft een favoriet van me, zijn verhaal over de zoon van legende Brian Glanville, een van de hooligans in de Cockney Reds is ook weer een mooie keus van hem. Ontroerend is het verhaal over het archief van Jany van der Veen, ontdekker van vele grote Ajacieden. Velen schreven hem, gewoon met een pen soms nog, jaren later. Gelukkig voor de overlevering zijn die brieven bewaard gebleven. Ook het verhaal van Sinan Cankaya liet me even slikken.

Al met al staat er toch weer flink wat lezenswaardig in deze uitgave.

Citaat: “Hij gebruikte minder moeilijke woorden dan normaal en las onderweg naar uitwedstrijd nooit Homerus in het Grieks. De hooligans accepteerden hem en hij raakte steeds meer verslaafd aan het geweld. Hij ging in Oxford klassieke talen en filosofie studeren en bleef met veel plezier naar slechte wedstrijden gaan.” (p.69)

Nummer: 20-125
Titel: Hard Gras 135
Auteur: Diversen (Erik Brouwer, Carolina Trujillo, Erwin van de Pol, Thomas Heerma van Voss, Sinan Cankaya, Eva Vriend, Mikko & Daan, Arthur van den Boogaard, Patrick van Ijzendoorn, Peter de Waard en Gerrit de Jager)
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 136 (24185)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-5170-9

Meer:
134 133 132 131 130 129 128 127 126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 113: De laatste boeken van 2020

Joris Luyendijk – Kunnen we praten

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, De Correspondent, essay, Joris Luyendijk, lezen

Joris Luyendijk – Kunnen we praten

De schrijver heb ik erg hoog zitten. Zijn verhalen vanuit de London City zijn volgens mij nog steeds niet doorgedrongen in de politiek, anders had men daar wel anders gereageerd. En dat is volgens mij ook de kern van dit essay. Net als Luyendijk begrijp ik vele populisten niet. En dat is een probleem, want als je elkaar niet begrijpt, kun je ook niet inhoudelijk met elkaar praten. De woede of frustratie is soms best begrijpelijk, maar de vervolgstap naar complottheorieën en/of radicalisering kan ik niet volgen.

Luyendijk doet een poging, dit essay is een begin. De bijbehorende website misschien een vervolg. Verwacht geen antwoorden, maar wel een goede analyse en vele vervolgvragen. Hoe moet het verder?

Citaat: “Dezelfde verzuchting hoorde ik bij lezingen van verplegers en artsen, professoren, leraren en schooldirecteuren, en soms boekhandelaren die de lezing organiseerden; veel boekwinkels zijn de afgelopen jaren overgenomen door investeerders. Die weten weinig of niets van het boekenvak, maar alles van fiscale en juridische constructies. ‘Dan kreeg ik zo’n gast van 26 over de vloer die economie had gestudeerd, en die ging mij dan vertellen welke boeken ik in de etalage moet leggen.’” (p.45)

Nummer: 20-126
Titel: Kunnen we praten
Auteur: Joris Luyendijk
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 96 (24281)
Categorie: Essay
ISBN: 978-90-450-3414-0

Meer:
Joris Luyendijk
Correspondent
Goodreads

Themaweek 113: De laatste boeken van 2020

Heinrich Boll – De trein had geen vertraging

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Heinrich Boll, lezen, Tweede Wereldoorlog

Heinrich Boll – De trein had geen vertraging

Een afgeschreven boek uit de bibliotheek van Diepenheim lag op een dag in mijn Minibieb. De meeste boeken die daar worden achtergelaten hebben, met alle respect, niet mijn interesse. Vaak zijn ze wel populairder dan de boeken die ik er zelf in zet, dus blijkbaar is mijn smaak elitairder, afwijkender, bijzonderder. Boll had ik nog nooit gelezen, maar dit leek me wel een boekje dat mij zou passen.

Aan de ene kant klopte dat wel, aan de andere kant kost het me maanden later, nu ik het blogje schrijf, moeite om het verhaal naar boven te halen. Waar ging het ook al weer over?

Even bladeren en het wordt weer duidelijk. Een Duitse soldaat wordt naar het oostfront gestuurd. De treinreis volgen we van begin tot eind. Hij voelt dat hij niet zal terugkeren, dat er in het oosten een zekere dood op hem wacht. Sluit vriendschap met wat andere soldaten. Observeert.

Het verhaal is traag, zoals het hoort, passend bij de dagenlange treinreis. Zijn gedachten malen door zijn hoofd, zoals dat gebeurt tijdens een reis, tijd voor contemplatie. Op het laatst gaan de soldaten nog even een stad in, maar voor het verhaal is dat, mijns inziens, niet echt meer relevant. Dat het een dun boek is ook niet, het beeld is duidelijk, de boodschap kwam over.

Citaat: “Zou de oorlog misschien heel, heel plotseling zijn afgelopen? Zou het toch nog voor dat binnenkort vrede zijn? De een of andere ramp misschien? Misschien is het goddelijke beest dood, eindelijk vermoord, of de Russen zijn misschien een offensief begonnen over het hele front en hebben alles tot ergen tussen Lemberg en Czernowicz in de pan gehakt, en de capitulatie…” (p.12/13)

Nummer: 20-119
Titel: De trein had geen vertraging (Der Zug war punktlich)
Auteur: Heinrich Boll
Taal: Nederlands (Duits)
Jaar: 1964
# Pagina’s: 111 (22908)
Categorie: Literatuur
ISBN: 90-10-01228-X

Meer:
Hebban
Scholieren

Themaweek 113: De laatste boeken van 2020

Thomas Erdbrink – Onze man in Teheran

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Iran, lezen, Thomas Erdbrink

Thomas Erdbrink – Onze man in Teheran

Al jaren een van de beste journalisten van Nederland. Gewaardeerd televisiemaker, zomergastenpresentator. En het begon met deze columns, bij mij al vele jaren in de kast, in de kerstvakantie eindelijk even tijd gemaakt om te lezen.

Het leven in Teheran is compleet anders voor de buitenlander, zijn Iraanse vriendin, later vrouw, was een mooie introductie in de cultuur. En zo kan het komen dat hij prachtige columns schrijft over een boeiende cultuur, verder kan kijken dan de stereotypen, langs het politieke geweld.

Met veel plezier gelezen, veel geleerd over een land waar ik niet zo snel binnen zal komen, al maken zijn verhalen wel dat het land steeg op mijn verlanglijstje. Helaas is dat lijstje al behoorlijk lang en ben ik bang dat ik niet oud genoeg wordt om alles te zien.

Citaat: “De grens ligt bij politiek. Alles met een vleugje politiek wordt meteen de kop ingedrukt. In de tijd van hervormingen, eind jaren negentig, draaide alles om politiek: de nieuwe kranten, de protesten op universiteiten, zelfs als een jongen en meisje stiekem hand in hand liepen werd het als protest gezien. De hervormingsbeweging werd hardhandig de kop ingedrukt door de conservatieven.” (blz. 90)

Nummer: 20-128
Titel: Onze man in Teheran
Auteur: Thomas Erdbrink
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 137 (24802)
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-90-446-3253-8

Meer:
Wikipedia
NY Times
VPRO

Themaweek 113: De laatste boeken van 2020

Simon Rifoe – Kameroen in 59 dagen

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Kameroen, lezen, reisboek, reizen, Simon Rifoe, wielerboek

Simon Rifoe – Kameroen in 59 dagen

Ook deze parel kwam ik tegen bij mijn favoriete, ondertussen opgeheven, tweedehandsboekenzaak. Op de voorkant een grote vriendelijke man op een wielrenfiets. Dat zal wel de man zijn die door heel Kameroen heeft gefietst. Daar wil ik wel over lezen.

Pas thuis zie ik de uitgever en het doel. De Nederlandse Zendingsraad gaf het boekje begin jaren zeventig uit. Zending? Wat heeft dat te maken met een Afrikaanse wielrenner? Dominee Schaaf legt het uit in het voorwoord. “Het Christelijk Literatuurcentrum in Yaounde ziet daarom terecht als zijn opgave om naast uitgesproken christelijke literatuur gewone afrikaanse romans en verhalen op de markt te brengen.” Dat dus.

En eerlijk is eerlijk, het is een bijzonder verhaal. Rifoe besluit om het hele land te zien op zijn fiets. Meer dan 6000 kilometer, dus meer dan 100 per dag, gemiddeld. Knappe prestatie. Zeker als je nagaat dat hij deze tocht maakte in Kameroen, een land waar de infrastructuur niet bepaald bekend staat als fietsvriendelijk. En dan ook nog eens in 1964, pas drie jaar na de onafhankelijkheid van het land.

Na lezing ben ik er nog niet helemaal uit. Is dit een meesterwerk? Is dit een verzonnen verhaal? Wat is het doel? Ik heb me kostelijk geamuseerd, de verhalen over wilde dieren, overvallen, primitieve dorpen, alles wat je verwacht als je aan het boek begint. Maar ik lees ook ongelooflijke anekdotes, een christelijke ondertoon, een primitief verhaal, waarin zowel de schrijver als de door hem bezochte streken worden weggezet als achterlijk. Alleen al de verklarende woordenlijst achterin doet me terugdenken aan de zending, apartheid en kolonialisme (“Koeskoes is een gerecht dat veel gegeten wordt in Afrika; het wordt van koren gemaakt en men eet er vlees en groenten bij”). Twee foto’s midden in het boek maken het niet beter; Rifoe poserend als een bokser (zonder shirt) midden op een verlaten weggetje, fiets in de berm, klaar voor alle gevaren. Laten we het op de tijdsgeest houden.

Maar ik heb me vermaakt. Ik zie er een film in. En het is ook wel eens grappig om een boekje te lezen dat geen hit op internet oplevert. Een schrijver die van de aardbodem verdwenen lijkt. Een boekje zonder ISBN, maar wel mooi voor in mijn boekenkast. Het verhuist overigens van de wielerboeken naar de reisboeken nu. Past het beter.

Citaat: “Tijdens een afdaling tussen twee steden in hoor ik een geluid dat lijkt op het gerommel van onweer. Ik kijk in de richting waar het vandaan komt en daar zie ik op een berg twee leeuwen die dreigend op me afkomen. Gauw voer ik mijn snelheid op en fiets zo hard als ik kan. Maar in plaats van hun koers te wijzigen, stormen de wilde dieren recht op me af en ik begrijp dat dit het einde betekent.” (blz. 38)

Nummer: 20-108
Titel: Kameroen in 59 dagen (La Tour du Cameroun en 59 jours)
Auteur: Simon Rifoe
Taal: Nederlands (Frans)
Jaar: 1972 (1965)
# Pagina’s: 63 (21438)
Categorie: Wielrennen
ISBN: nvt

Meer:
Goodreads
Last Dodo (zelf kopen?)

Themaweek 113: De laatste boeken van 2020

Toch nog boeken uit 2020

Tags

boeken

Een themaweek vol met boeken is niet vreemd op dit blog. Wel dat we ondertussen in mei leven en dat ik nog steeds niet klaar ben met mijn boekenblogs over vorig kalenderjaar.

Het was ook een bijzonder jaar, onder andere dankzij twee lockdowns las ik afgelopen jaar meer boeken dan ooit, sinds ik via blogs bijhoudt wat ik lees (dit millennium dus). Dus gooi ik er maar weer een themaweek tegenaan, de allerlaatste boeken van vorig jaar, zodat ik eind van de week de balans kan opmaken en weer richting een ‘normaal’ blog kan gaan.

Themaweek 113: De laatste boeken van 2020