29 maandag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerpoëzie
Tags
Afdalen
Alaphilippe krijgt lof
voor zijn daalcapaciteiten
maar verliest toch de Tour
Anticlimax
Eindelijk ontploft de Tour
wordt de koers geneutraliseerd
Vol adrenaline kijkend
naar renners die in auto’s stappen
Veldrijden
Al vaak werd gezegd dat dit een Tour
voor veldrijders was
Sneeuw en modder
dit was een etappe die
Mathieu van der Poel
zeker had gewonnen
Tranen
Vreugde of verdriet
De tranen van Pinot
en de tranen van Bernal
ik voel ze beide
28 zondag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerpoëzie
Tags
Spanning
Nog drie dagen
nog steeds zes kanshebbers
kan me niet herinneren
wanneer de Tour voor het laatst
zo spannend was
Jaloers
Hier is het maar 37 graden
Als ik kijk naar het peloton
Dat met 40 graden rondrijdt
Zij krijgen een onweersbui
Ik ben jaloers
33 man
Een kopgroep van 33 man
drie oude kranten
mijn twitter tijdlijn
flesje water
middagdutje
drie oude columns van Wielaert
En dan weer kijken
Dubbel
Quintana wint niet alleen de etappe
maar ook de prijs
voor meest nietszeggende interview
na de etappe
27 zaterdag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerfoto
Tags
fotooo, tdf15, tdf18, Tour de France, wielerfoto, wielrennen
Start etappe in Gap, Tour de France 2015:
Etappe naar Mende, laatste bocht voor de finish, Tour de France 2018:
26 vrijdag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerpoëzie
Tags
Podcast
De Rode Lantaarn
De Kopgroep
en twee keer per dag
In Het Wiel
2019 is definitief
De Tour van de Podcast
Tourpiemel
Hoe zet je op je c.v.
dat je de hele zomer
piemels op de straat
hebt overgeschilderd?
Tourpiemel (2)
Woord van het jaar
2019 is bekend
Al was het alleen maar
dat men zich over veertien jaar afvraagt
wat een Tourpiemel eigenlijk is
Droom
De natte droom van de Jumbo
Kruijswijk die in het geel
de sprint voor Groenewegen aantrekt
op de Champs Elysees
En dan allebei winnen
25 donderdag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerwedstrijden
Tags
In de loop der jaren heb ik een aantal Touretappes mogen bezoeken. Een enkele keer schreef ik daar ook over:
Tour de France 2013: De berg op
Tour de France 2009: Op weg naar Andorra Arcalis
Tour de France 1984: Morzine
24 woensdag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerpoëzie
Tags
Verdwijntruc
Wie weet waar Rohan Dennis?
Toch knap dat je in zo’n mediaspektakel
in het tijdperk van de mobieltjes
ongezien kunt afstappen
Gele doping
Alaphilippe wint de tijdrit
deed mij denken aan
de oom van Harrie Jekkers
“Die gozer in de gele trui
wint altijd”
Wout van Aert
Au
AAAAUUUUUU!
Uitgestelde start
De gespannen kopjes
achter de neutrale wagen
wachtend tot ze
mogen ontsnappen
22 maandag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerverhalen
Tags
Herpublicatie. Het verhaal dat ik schreef over Papa in 2015, tijdens de Tour, over zijn deelname aan ons veilingspel. Het was zijn laatste deelname, maar dat wist ik toen nog niet. Vandaag zou hij 74 zijn geworden.
Al jaren roept mijn vader dat hij voor het laatst meedoet met ons veilingspel. Hij vindt zich te oud om met allemaal jonge jongens nog mee te spelen. Nu worden wij geen van allen jonger, het leeftijdsverschil wordt procentueel gezien steeds kleiner, dus vinden we dat hij gewoon elk jaar weer mee moet doen.
Hij doet het meestal redelijk, maar heeft geen geduld voor een spel dat een paar uur duurt en waarin bijna 100 renners ‘op tafel’ komen. Hij kiest een paar renners die hij wil hebben, overbiedt en dan raakt zijn geduld op. Ooit was dat Stuart O’Grady die voor 43 wegging, dit jaar was het Ian Stannard die voor zijn restbudget van 24 werd gekocht. Voor de helft had hij ‘m ook gehad. Een kwart waarschijnlijk zelfs. Gevolg is dat hij de laatste vijf renners zonder budget zit en dus erg lang moet wachten tot hij de goedkope renners kan inslaan of zo slechte renners moet inbrengen die niemand zelfs maar voor 1 wil kopen. Beide situaties zijn niet gunstig.
Het resultaat is er naar. Hij staat ondertussen dik onderaan. En nu is dat niet zo heel erg, het is maar een spelletje. Ware het niet dat we een regel hebben bedacht ooit dat degene die onderaan eindigt, het jaar er op gastheer is. Hoeven we volgend jaar in ieder geval de discussie niet aan te gaan. Hij moet gewoon nog een jaar meedoen. In 2017 praten we hem wel weer om.
Overigens is hij vandaag ook nog jarig. Hij heeft de mooie leeftijd van 70 jaar bereikt en gaat aan zijn achtste decennium beginnen. Gefeliciteerd pa!
20 zaterdag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerpoëzie
Tags
Dierckxens
Volgens mijn moeder
is Ludo niets ouder geworden
twintig jaar na zijn
etappezege in de Tour
Klopt niet:
Hij zag er op zijn 23e al uit
alsof hij 41 was
Lering
Angliru
Strade Bianchi
Boven op de Planche des Belles Filles
zien we dat de tourorganisatie
wel degelijk naar
de concurrentie kijkt
Uitgekiend
Wie denkt dat zijn aanvallen
willekeurig zijn
een schot met hagel
ooit een keer raak
Begrijpt er niets van
alles is voorbestemd
uitgekiend
doorgerekend
De winst van De Gendt
toont de intelligentie
van de renner
Waaiers
Een etappe voor fijnproevers
met diverse waaiers
waar op kop vol wordt doorgereden
De wind kan een grotere hindernis zijn
dan de hoogste bergen
19 vrijdag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerpoëzie
Tags
Vervanger
Je hebt anderhalve minuut
na de valpartij van je kopman
waarin je beseft dat je het zelf
maar eens proberen moet
En dan lukt dat
Teamwork
Eindelijk een Tour op mijn lijf
dacht Bardet
voordat hij doorhad
dat zelfs een korte ploegenrijdrit
genoeg was om flink te verliezen
Hommage
Vijftig jaar na dato
eert de Tour de man
die voor velen de grootste aller tijden is
Die ook drie keer vaker gepakt werd
dan de man die hem zijn record afpakte
maar het toch weer kwijtraakte
Middagslaapje
In de vijfde etappe
gebeurt het onvermijdelijke
laatste klim op 19 km
van de finish
Was het 9 km geweest
dan had ik Sagan
wél zien winnen
17 woensdag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerpoëzie
Tags
Colombiaan
Gaviria is de tweede
de eerste Colombiaan in het geel
glunderde in Almelo ooit
toen hij met mama op de foto mocht
Sagan (2)
Van de 115 dagen dat
hij in de Tour reed
had hij liefst 90 dagen
de groene trui aan
Kruijswijk
Als Oranje in 74
wel de complimenten
wel de koers bepalen
met lege handen
Babyface
De Fransman naast me
kijkt vragend naar me
omdat ik die renner
net achter de groten van het peloton
met die babyface aanmoedig
Antwan is geen verdwaalde
wielertoerist
15 maandag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerpoëzie
Tags
II
de dondergod
bleek ook maar menselijk te zijn
maar ondanks de kramp
(of was het dankzij)
werd hij de held van de dag
de winnaar van die etappe
is alweer vergeten
maar die beelden
van het lijden
op twintig minuten van het peloton
blijven in ieders netvlies staan
IX
zou een handballer
de strafworpen
beter benutten
als Marino Lejareta
als een gek
aan de kant
van de sporthal
staat te schreeuwen?
XII
harakiri
intifada
jalabert
XX
de redenen waarom deze tour toch niet saai was
Jalabert
Hushovd
Botero
Martinez
Smeets
Boogerd
Solleveld
Wuyts
Rumsas
Mevrouw Rumsas
11 donderdag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerpoëzie
Al vele jaren doe ik een (matige) poging om de Tour in kleine gedichtjes, meer gedachtespinsels, te vangen. Ook dit jaar zal ik dat proberen. Eerst even een paar voorbeeldjes uit het verleden. Vandaag 2015.
Tour 2015
Mooie etappes
strijd
schitterende beelden
Renaat en Wuyts
zelfs Tour du Jour valt mee
(al kijk ik niet elke dag)
Maar ik mis Mart
Perceptie
De verslaggever kent niet genoeg superlatieven
voor de vierde plek van Gesink
(die er zelf redelijk nuchter bij zit)
Dertig jaar geleden had men gevraagd
wat er mis is gegaan…
Camera
In de bergetappe
vind ik de camera
achter de groep
het meest interessant
Lijden is de essentie
van sport
Lengte
Zetten ze bewust de langste rondemissen
naast Nairo Quintana?
Om hem te zoenen
op het podium
moeten ze nog steeds bukken
25 maandag feb 2019
Posted in Boekbesprekingen 2018, CycloGerb Wielerboeken
Tags
Bart Jungmann, boeken, boeken 2018, boekrecensie, De Muur, lezen, Tom Dumoulin, Tour de France, wielerboek, wielrennen
Bart Jungmann – De Muur 62 – Toms Tour
Hij noemt het zelf een feuilleton. Een dagelijks verslag, zoals de Tour zelf eigenlijk ook een feuilleton is. Onderaan noem ik het een kroniek, een term die ook eerder gebruikt is. Het zijn mooie verhalen, een grote wielerronde drie weken volgen en daar mooi over schrijven. Het is wat anders dan een dagelijks verslag, dat kun je in de kranten wel lezen. Het is meer, het is een sfeertekening, een tijdsgeestbeschrijving, het is het verhaal dat het overzicht heeft, waar de dagelijkse verslagen dat meestal missen.
Bart Jungmann was al jaren niet meer in de Tour geweest, maar bedacht in 2018 dat het toch wel eens bijzonder kon worden, zeker met een Nederlandse kandidaat winnaar in het peloton. En dus vroeg hij een perskaart aan en bekeek vanaf de zijkant de Tour van Tom.
Jungmann kijkt terug in de tijd, naar oude Tours, naar zijn eigen leven als verslaggever, naar bijzondere gebeurtenissen. Het dagelijks blokje waarin de muziek wordt beschreven geeft inzicht in de smaak van de schrijver, tevens zegt het ook weer iets over de Tour zelf. De uitslagen aan het eind van elk hoofdstuk geeft aan dat het toch nog wel gekoppeld is aan de realiteit, aan de dagelijkse gang van zaken, als je alleen leest, is dat niet altijd even duidelijk. Precies zoals het hoort. De uitslagen staan dan ook in een kleiner lettertype, dit is een boek, geen krant.
In het midden een aantal schitterende foto’s van Klaas Jan van der Weij, prachtige toevoeging aan het mooie verhaal.
Eigenlijk is het jammer dat ik dit boek een paar maanden na de Tour al heb gelezen, dit zou je jaren later moeten teruglezen, om die mooie Tour van 2018 nog eens te herbeleven. Maar goed, in een rijtje met Dino Buzatti en Antoine Blondin staan is een mooi compliment voor Jungmann.
Citaat: “Helaas lijken bijnamen hun beste tijd te hebben gehad. Uit de recente geschiedenis schiet met De Apotheker te binnen. Zo noemden ze de Italiaan Rodolfo Massi omdat hij een reputatie had als handelaar in stimulantia. Van de huidige generatie kan alleen Vincenzo Nibali ermee door als De Haai van Messina.” (p.113)
Nummer: 18-059
Titel: De Muur 62
Ondertitel: Toms Tour
Auteur: Bart Jungmann
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 177 (11240)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1037-7
Meer kronieken:
Erik Brouwer (Giro 2007)
Maarten Ducrot (Tour 1987)
Mart Smeets (Tour 1980)
Dino Buzzati (Giro 1949)
Benjo Maso (Tour 1948)
Koos Schwartz (Tour 1926)
Albert Londres (Tour 1924)
Meer Muur:
61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)
20 zaterdag okt 2018
Posted in Wielrennen
Rails. Juli 1994
Themaweek 58: DeMart
18 donderdag okt 2018
Posted in Wielrennen
Nieuwe Revu. 15 augustus 1991
Themaweek 58: DeMart
03 zaterdag feb 2018
Posted in Sport Column, themaweek
Tags
Tijdens de Tour schreef Mart vaak een dagelijkse column, voor verschillende kranten. Wanneer hij dat tikte vroeg ik me wel eens af. Denk dat hij in juni alvast een mapje vol schreef op zijn laptop. In de Tour de France 2003 sprak hij over een bekend onderwerp in de wielersport.
Een aantal jaren geleden doorbraken drie Nederlandse renners de omerta, de gedragscode. Maarten Ducrot, Steven Rooks en Peter Winnen vertelden dat ze wel eens uit de pot van verboden vruchten hadden gesnoept om tot betere prestaties te kunnen komen. In de conservatieve wielermaatschappij was dat ‘not done’ en de betrokkenen werden door hun ex-collega’s met de nek aangekeken.
Ze hadden de belofte van zwijgen doorbroken, zij bevuilden hun eigen nest. Kilte en zwijgzaamheid werden hun deel.
Rooks en Winnen waren afgelopen weekeinde te gast op Alpe d’Huez en ik zag ze terugkruipen binnen die omerta. Omdat ze ooit op de historische berg gewonnen hadden, werden ze geëerd en werd de rode loper voor hen uitgerold. Ze genoten met volle teugen.
Rooks en Winnen, helden van weleer, veertigers nu, bemerkten bij het grote publiek helemaal niets meer van rancune. Het was zelfs maar de vraag of de enthousiaste menigte nog van hun vaandelvlucht van een paar jaar geleden wist. En binnen hun eigen wereld? Ze stonden schouder aan schouder met andere helden, de Colombiaan Herrera, de Italianen Conti en Guerini, de Spanjaarden Echave en Mayo, de Fransoos Hinault, de Amerikaan Armstrong en hun landgenoten Kuiper en Zoetemelk. Camera’s snorden, gejuich weerklonk en een portret van innig geluk werd de wereld ingestuurd. Rooks en Winnen waren weer wielrenner en in deze setting werd niet over doping gesproken, er werd niet eens aan gedacht. Ik bekeek de voormalige helden, zag hun intense geluk en gunde hen dat. Ik zag hoe de omerta zich langzaam sloot. Ze waren weer thuis, opgenomen in het peloton. De dopingcontrole kon wachten, ze leefden nu op roem en eer van weleer.
Themaweek 49: Mart Smeets
14 zondag jan 2018
Posted in Boekbesprekingen 2017, CycloGerb Wielerboeken
Tags
Aili McConnon, Andres McConnon, boeken, boeken 2017, boekrecensie, Gino Bartali, Italië, lezen, politiek, Tour de France, wielerboek, wielrennen
Aili & Andres McConnon – Gino Bartali De leeuw van Toscane
Verbaasd was de eerste reactie. Waarom schrijven een Canadese broer en zus over een Italiaanse wielrenner die ze zelf nooit hebben zien fietsen? Begrijpen ze überhaupt wat een grote wielerronde is aan de andere kant van de oceaan? Wat bezielt deze mensen om dit boek te schrijven?
Toch ben ik gefascineerd. Coppi tegen Bartali is ook voor mij een prachtige legende. Sterker nog, ik denk dat de tweestrijd in de geschiedenis van het wielrennen onovertroffen is. Dus lees ik graag over beide heren. Dit boek hoort dus gewoon bij mij op de plank wielerboeken te staan.
Deze zomer in Frankrijk had ik ‘m bij me. Wachtend op de Tour, aan de kant van de weg, Col d’Izoard, las ik over de ronde van een jaar of zeventig eerder. En dan ook nog eens over diezelfde col fietsen, een berg die niet zo vaak in het parcours van de Tour is opgenomen. Bartali zorgde juist daar voor de beslissing.
Het verhaal is bij de ware liefhebbers wel bekend. Bartali wint de Tour, de Tweede Wereldoorlog is een keiharde onderbreking van zijn carrière, maar na de oorlog wint hij tien jaar later toch weer de Tour. Nooit zat er meer tijd tussen twee overwinningen. Bartali wordt een legende. En alsof dat nog niet genoeg was, hangt er zelfs een politiek luchtje aan zijn Tourzege. Dankzij zijn overwinning werden de hoog opgelopen gemoederen in Italië gekalmeerd. De aandacht werd verlegd. Een revolutie werd voorkomen. Meer kun je als sportman niet bereiken.
Mijn aanvankelijke terughoudendheid hebben de schrijvers weg weten te werken. Dit boek leest als een trein, al is dat natuurlijk vooral te danken aan de renners die zorgden voor een historische Tour.
Citaat: “Jaren later, toen Coppi en Gino elkaars rivalen waren in de grootste concurrentieslag die Italië ooit had meegemaakt, zouden de mensen terugdenken aan dit eerste duel en er in bijna mythische termen over spreken. De coppiani zeiden dat dit het archetypische ogenblik was waarop de dappere leerling voor het eerst zijn meester uitdaagde. De bartaliani zouden zich laten leiden door Gino’s wat aangezette verhalen over zijn steun aan Coppi en het zien als een bijna messianistisch voorbeeld van zelfopoffering waarbij de legendarische kampioen zijn eigen kans op de zege vaarwel zegde om zijn jongere ploeggenoot te laten winnen.” (p.108)
Nummer: 17-044
Titel: Gino Bartali. De leeuw van Toscane (Road to valor. A true story of World War II Italy, the Nazia , and the cyclist who inspired a nation)
Auteur: Aili & Andres McConnon
Taal: Nederlands (Orig.: Engels)
Jaar: 2012
# Pagina’s: 269 (10334)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-488-1310-0
Meer:
Goodreads
Penguin
Road to valor
Bettina schrijft
Sportliteratuur
Themaweek 46: Sportboeken
11 donderdag jan 2018
Posted in Boekbesprekingen 2017, CycloGerb Wielerboeken
Tags
boeken, boeken 2017, boekrecensie, De Muur, Koos Schwartz, lezen, Tour de France, wielerboek, wielrennen
De Muur 55 – Koos Schwartz – De langste Tour
Eigenlijk vind ik de leukste uitgaven van de Muur. Flink terug in de tijd, goed en gedegen onderzoek doen en dan een mooi beeld weergeven van de bewuste Tour of andere grote wedstrijd.
Koos Schwartz koos de Tour de France van 1926. Lucien Buysse won die ronde, geen renner deed ooit zo lang over het winnen van de Ronde van Frankrijk, meer dan 238 uur zat hij op zijn fiets. En dan was hij de winnaar, nummer 41 van die ronde, de Franse onafhankelijke Andre Drobecq deed er nog eens bijna 27 uur langer over.
Het is prachtig te lezen over een tijd waarin de Tour in de verste verte slechts een klein beetje lijkt op de wedstrijd zoals wij die tegenwoordig elke zomer zien. Kleine ploegen of zelfs dat niet, gigantische tochten, beroerd materiaal, nog slechtere wegen, de renners uit die tijd zouden hun ogen uitkijken, mochten ze vandaag de dag de wedstrijd zien die zij ooit uitreden. Mooi is dat klassieke wielerschrijvers langskomen, geciteerd worden, maar ook beoordeeld. Laten we het erop houden dat Albert Londres er een stuk beter van af komt dan Karel van Wijnendaele. Daar voeg ik zelf de conclusie ‘terecht’ aan toe.
Ook al is de uitslag al bekend, elk hoofdstuk, elk verslag van een etappe leest alsof je zit te kijken, de citaten uit Franse kranten geven het extra jus, het beeld van een compleet andere tijd aan de hand van een wielerwedstrijd maakt dat het moeilijk is om dit boek neer te leggen.
Er zijn vast nog meer memorabele grote ronden gereden tachtig, negentig jaar geleden, ik hoop op minstens een Muur-special per jaar de komende jaren.
Citaat: “Desgrange foetert nog een tijdje door: ‘Dat brengt me op de eeuwige kwestie van de groepsaankomsten, het lage tempo in de etappes en al die andere deuntjes die we zo langzamerhand wel kennen. En dan? Heeft u een oplossing? En als u een oplossing heeft, dan verwed ik er tien jaar van het leven van mijn conciërge om dat die niets voorstelt. Heeft u een alternatief voor de barrages op de piste? U heeft het niet. En waarom niet? Simpelweg, omdat er geen alternatief is.’“ (p.87)
Nummer: 17-014
Titel: De Muur 55 – De langste Tour
Auteur: Koos Schwartz
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 192 (3538)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-023-0
Meer kronieken:
Erik Brouwer (Giro 2007)
Maarten Ducrot (Tour 1987)
Mart Smeets (Tour 1980)
Dino Buzzati (Giro 1949)
Benjo Maso (Tour 1948)
Albert Londres (Tour 1924)
Meer Muur:
54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)
Themaweek 46: Sportboeken
