Oranje in 2008 (April 2008, deel 4)

Tags

EK 2008, Marco van Basten, Nederlands elftal, Oranje, voetbal

De vierde keeper blijft een belangrijke. Want Timmer lijkt dan wel de derde keeper, zijn optreden in Oostenrijk deed menig voetballiefhebber vrezen voor blessures bij de twee eerste keepers.

Nieuwe kandidaten in de selectie komen er niet meer. Het seizoen is bijna voorbij. Alleen erkende namen strijden voor een plek in de selectie. Voorin wordt het leuk. Kuyt strijdt voor een plek, ook Robben lijkt net op tijd fit. Maar het veranderde systeem van Van Basten zorgt ook voor een andere invulling. Aanvallende middenvelders en buitenspelers zijn nu 1 categorie geworden, terwijl de diepe spitspositie eigenlijk al bekeken is. Nistelrooy, Huntelaar en Vennegoor zijn de drie namen daarvoor.

Belangrijkste slachtoffer van het wijzigen van het systeem wordt waarschijnlijk Hedewiges Maduro. Als verdedigende middenvelder heeft hij te veel concurrentie. Hij mag zich gaan richten op de Olympische Spelen. Ook bij de aanvallende middenvelders vallen slachtoffers. Affelay lijkt af te vallen, maar ook Kuyt en Robben moeten zich zorgen blijven maken. Er zijn maar 23 plekken in totaal, wie laat Van Basten vallen?

Doel (3):

Edwin van der Sar (90)
Maarten Stekelenburg (90)
Henk Timmer (70)
Piet Velthuizen (50)

Verdediging (7):

Joris Mathijsen (90)
John Heitinga (90)
André Ooijer (90)
Wilfred Bouma (90)
Tim de Cler (80)
Mario Melchiot (80)
Urby Emanuelson (50)
Khalid Boulahrouz (40)
Jan Kromkamp (30)
Edson Braafheid (30)
Dirk Marcellis (20)
Kew Jaliens (10)

Verdedigend middenveld (5):

Demy de Zeeuw (90)
Giovanni van Bronckhorst (90)
Clarence Seedorf (80)
Denny Landzaat (80)
Nigel de Jong (70)
Hedwiges Maduro (50)
Orlando Engelaar (30)
David Mendes (10)

Aanvallend middenveld (5):

Wesley Sneijder (90)
Rafael van der Vaart (90)
Robin van Persie (90)
Ryan Babel (80)
Dirk Kuyt (50)
Arjen Robben (50)
Ibrahim Afellay (40)
Jonathan de Guzman (10)

Diepe spits (3):

Ruud van Nistelrooy (90)
Klaas-Jan Huntelaar (90)
Jan Vennegoor of Hesselink (80)
Danny Koevermans (40)

Gisteren

Tags

lifeblog, tandarts

Eindelijk. Geen gat meer in mijn mond.

Hard Gras 57 – Cruijff of Van Gaal

Tags

boeken, boeken 2008, boeken 2011, boekrecensie, Hard Gras, Johan Cruijff, lezen, Louis van Gaal, P.F.Thomese, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 57 – Cruijff of Van Gaal (08-021)

Mooi thema. Cruijff of Van Gaal. Wie kies jij? Als allereerste mag P.F. Thomése zich wagen aan het onderwerp. En die doet dat dan ook meteen briljant. De hele vaderlandse geschiedenis blijkt er al sprake te zijn van het verschil tussen Galianen en Cruijffianen. Al sinds 1568, voordat beide hoofdfiguren dus ook maar geboren waren, is Nederland onderverdeeld. Dankzij de Cruijffianen eindigde de tachtigjarige oorlog en werden de Spanjaarden verdreven. De Galianen daarentegen pasten perfect in de 18e en 19e eeuw. Ik moet even quoten: “Pas tijdens het Twaalfjarig Bestand traden duidelijk Galiaanse tendensen naar voren, waarbij de Cruijffianen zich helaas niet van hun beste kant lieten zien toen zij onder leiding van Prins Maurits de tegensputterende Galiaan Van Oldenbarneveldt op het Binnenhof lieten onthoofden. Toch waren het, ondanks dit slordige bloedvlekje, de Cruijffianen die ons de glorie van de Gouden Eeuw bezorgden, door namens de V.O.C. de wereldzeeën te doorkruisen en thuis in het knusse Holland door een keur aan kunstenaars zo’n beetje het hele Rijksmuseum bij elkaar te laten schilderen, om een paar onomstotelijke hoogtepunten te noemen.” Geweldig verhaal van Thomése. Moet ik eens iets van gaan lezen.

Bram de Graaf bezoekt Ineke Laseroms en haalt herinneringen met haar op, Henk Spaan analyseert de verloren EC-finale van Ajax tegen AC Milaan. De tactiek van Michels en ook de kwaliteit van sommige spelers bleken onder de maat. Het bleek wel een nuttige stap op weg naar de winst twee jaar later. Ondanks weer een slechte opstelling van de man die door de BBC onlangs nog werd gekozen tot beste trainer ooit. Zo zie je maar weer.

Hugo Borst weet me (weer eens een keer) te ontroeren. Tonny van Ede, oud speler van Sparta, blijkt nog altijd een trouw bezoeker van de wedstrijden van hun beider club. Helaas werkt de heer Alzheimer niet echt meer mee de laatste tijd.

Het verhaal van Michel van Egmond over Bokito en de familie van Pascal Bosschaart hoort niet thuis in Hard Gras. Misschien leuk voor de Panorama, maar goed. En net als bij de vorige aflevering van Hard Gras (08-018) is niet elke dagboeknotitie van Marcel van Roosmalen de moeite waard. Al is dit verhaal over Ron Jans nog altijd leuker dan het vorige over Piet Velthuisen.

Uniek in deze Hard Gras, er staat voor het eerst een wielerverhaal in. Sven Spoormakers, genomineerd voor de Hard Gras prijs 2007, heeft de eer. Ooit talentvol renner, werd hij onvermijdelijk geconfronteerd met de keerzijde van de sport. Schitterend verhaal. Dat de makers hun concollega’s van de Muur zijn voor geweest…

Quote: “Je kunt je van je vrouw ontdoen, maar aan je voetbalclub zit je vast tot aan je dood. Sparta is niets meer dan miljoenen degenererende hersencellen. Sparta krimpt langzaam, zoals het brein van Tonny van Ede, de personificatie van Sparta toen (1959) en nu (2007).” (Blz. 78)

Nummer: 08-021
Titel: Hard Gras 57 – Cruijff of Van Gaal
Auteur: Diversen (P.F.Thomése, Anna Enquist, Herman Koch e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 112 (3870)
Categorie: Sport (voetbal)
ISBN: 978-90-468-0259-5

Kijk nog eens 083

Tags

fotooo, Kijk nog eens

Het langste stukje muur is iets meer dan een kilometer lang. De stad Berlijn vroeg 118 kunstenaars uit vele landen om een stukje op te sieren. Dit heet nu dus de East Side gallery. Vele kunstwerken hebben de tand des tijds niet overleefd. Dit stukje gelukkig wel. Een simpel, maar duidelijk stukje kunst.

Jacques Vriens – Is de klas nog wel zo gelukkig?

Tags

boeken, boeken 2008, boekrecensie, Jacques Vriens, lezen, onderwijs, school

Jacques Vriens – Is de klas nog wel zo gelukkig? (08-020)

Veel lees ik niet over mijn werk. Ik ben zo eigenwijs om te denken dat ik het op mijn eigen manier moet doen, me niet moet laten beïnvloeden. Aan de andere kant gebeurt er veel in onderwijsland, er wordt veel gesproken en gediscussieerd. En dat is best interessant. Vandaar dus dat ik maar een keer besloot mee te doen toen dit ringboek voorbij kwam.

Vriens is een onderwijzer die het management inrolde, maar zijn liefde voor het vak nooit vergat. Een ouderwetse romanticus dus. Hij kijkt terug op zijn eigen schoolloopbaan, een stukje autobiografisch dus, maar vergelijkt ook met Theo Thijssen, naar aanleiding van het leesbevorderingsproject Nederland Leest waarin diens boek ‘De gelukkige klas’ centraal stond. Helaas heb ik Thijssen’s boek niet gelezen.

Vriens schrijft een onderhoudend boekje, al is het niet meer dan dat. Ik heb het gevoel dat hij bewust een ‘leuk’ boekje heeft willen schrijven, dat hij veel meer had kunnen en willen zeggen dan dat hij doet. Maar goed, dat zal niet de intentie zijn geweest.

Quote: “Docenten moeten boeiend en creatief les kunnen geven. Het hoeft niet altijd ‘leuk’ te zijn, maar wel goed, zodat leerlingen geprikkeld worden om verder te kijken dan hun neus lang is.” (blz. 38)

Nummer: 08-020
Titel: Is de klas wel zo gelukkig?
Auteur: Jacques Vriens
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 80 (3758)
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-90-475-0338-5

Vincent Bijlo – Achttienhoog

Tags

boeken, boeken 2008, boekrecensie, lezen, Vincent Bijlo

Vincent Bijlo – Achttienhoog (08-019)

Het is jaren geleden sinds ik een boek las van Vincent Bijlo. Als ik mijn harde schijf nakijk, niet tijdens de laatste zeven jaar. Maar mijn geheugen, vast niet onfeilbaar, maar toch, vertelt mij dat ik meerdere boeken heb gelezen over Otto Iking, de alter ego van Bijlo.

Het opgroeien in een blindeninstituut levert een prachtig boek uit, als je het lef hebt om de grappige kanten te zien. In dit vervolg gaat Iking op kamers wonen in Utrecht om te studeren. Ook dit levert natuurlijk weer een geweldig verhaal op. De blinde Iking doet mee aan de introductiedagen, niet eenvoudig als je niets ziet en wel zo veel mogelijk van het programma wil zien. Een speurtocht waarin ze de hele dag met diverse stadsbussen de stad leren kennen, levert voor hem natuurlijk niets op.

Ook zijn kamer blijkt niet simpel. Hij zit alleen op de 18e verdieping van een flat, maar heeft dat pas na een tijdje door. Maar zoals het vele studenten gaat, hij leert snel. Hij maakt vrienden, ontdekt de liefde, drinkt vaak en veel, volgt wat colleges, maar mist er ook diversen.

Op een podium mag ik Bijlo graag zien (april 2008 weer), zijn columns vind ik soms zelfs nog sterker dan zijn optredens. Bijlo is een bijzonder man, die ondanks zijn handicap, geen woordgrap bedoelend overigens, de dingen vaak erg scherp ziet.

Leuk boek, op zijn site (klik) lees ik dat er nog een derde deel bestaat met Iking als hoofdpersoon. Moet ik ook maar eens naar op zoek.

Quote: “Met haar was geen gesprek mogelijk. Ze was net zo erg als de jehova’s die een keer bij mij hadden aangebeld, en die hadden gezegd dat er een dag zou komen waarop ik mijn gezichtsvermogen weer zou terugkrijgen. Ik had toen gezegd dat dat dan wel dezelfde dag zou zijn waarop zij hun gezonde verstand weer zouden terugkrijgen.”(blz. 19)

Nummer: 08-019
Titel: Achttienhoog
Auteur: Vincent Bijlo
Taal: Nederlands
Jaar: 2001
# Pagina’s: 156 (3678)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-295-0405-6

Sachsenhausen

Tags

Berlijn, concentratiekamp, Duitsland, onderwijs, reizen, Sachsenhauzen, school, werkweek

Tijdens een bezoek aan het voormalig concentratiekamp Sachsenhausen, verloor een van de studenten al snel de interesse. “Ik ga toch niet in deze branche werken, hoef dus deze reis ook nooit te verkopen, dus hoef ik ook niets meer te weten over deze plek.”

Berlijn

Tags

Berlijn, Duitsland, onderwijs, reizen, school, werkweek

Staande op het grasveld voor de Reichstag vraagt ze ineens: ´Wat is dit voor een gebouw? Is het een kerk?`

Hard Gras 56 – Ribery

Tags

boeken, boeken 2008, boekrecensie, Frank Ribery, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 56 – Ribery (08-018)

De redactie werd getroffen door de dood van Jan Wolkers. Zoals velen overigens. Een mooie foto van redactie en gastschrijvers, met daarop de Texelse kunstenaar, staat voorin deze uitgave. Wat ontbreekt, is een inhoudsopgave. Het titelverhaal gaat over Frank Ribéry, volgens Mark van Bommel ‘straks de beste van de wereld’. Nu ben ik niet echt geïnteresseerd in de mening van heer Bommel, maar goed, dat Ribéry erg goed is, lijkt me duidelijk. Het verhaal lijkt me als titelverhaal gekozen vanwege commerciële motieven. Het is namelijk niet alleen kort, ook nog eens vrij vlak. Weinig diepgang, voorkant onwaardig helaas. Ook Marcel van Roosmalen over Vitesse ken ik nu wel. Dit korte verhaal over keeper Piet Velthuizen had ik niet gemist als het per ongeluk in de prullenbak van zijn PC was terecht gekomen.

Het verhaal over het WK damesvoetbal in China was weer wel erg leuk. Blake Morrison is een goede aankoop, maar ik gok dat het bij deze eenmalige bijdrage blijft. Het hoogtepunt van deze uitgave is het verhaal van Diederik Samwel, waarin hij adviseur wordt in Suriname en nauw betrokken raakt bij het nationale team. De adviezen van Simon Kuper aan David Beckham zijn vermakelijk. En de openhartigheid van Ricky van de Berg naar schrijver Jan-Cees Butter is interessant. Misschien wel iets te openhartig. Ik zou niet willen dat heel Nederland over de problemen met mijn moeder kan lezen. Hem maakt het blijkbaar niet uit.

Als laatste een voorpublicatie uit het boek van Wiep Idzenga ‘De Maradona van China en andere landen’, wat volgens mij begon als een serie voor het terziele gegane voetbalmaandblad Johan als ‘De Cruijff van …’.

Toch weer wel redelijke uitgave van Hard Gras. Geen topper.

Quote: “De rest van de wedstrijd wandelde Matthäus over het middenveld, tegen zichzelf mompelend als een zwerver in de subway. (…) Het deed me denken aan de keer dat ik Ruud Gullit in het vijfde van AFC in Amsterdam had zien spelen. Gullit had laatste man gestaan, maar bij rust stond AFC 5 gewoon met 5-0 achter.” (Blz. 84/85)

Nummer: 08-018
Titel: Hard Gras 56
Auteur: Diversen (Wiep Idzenga, Diederik Samwel, Simon Kuper, Blake Morrison e.v.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 120 (3522)
Categorie: Sport (Voetbal)
ISBN: 978-90-468-0258-8

Dimitri Verhulst – De helaasheid der dingen

Tags

boeken, boeken 2008, boekrecensie, Dimitri Verhulst, lezen, Vlaanderen

Dimitri Verhulst – De helaasheid der dingen (08-017)

Jarenlang was Herman Brusselmans de jonge oppergod der Vlaamse literatuur. Ik las ook graag boeken van Tom Lanoye, maar diens productie en toch ook wat mindere boeken, zorgden voor de onaantastbare positie van Brusselmans.

En toen verscheen een paar jaar geleden ineens Dimitri Verhulst. Officieel debuut in 1999, mijn eerste boek van hem was Problemski Hotel, een prachtig verhaal over een asielzoekerscentrum, geschreven van binnenuit.

In ‘de helaasheid der dingen’ haalt Verhulst bijna een Brusselmansiaans niveau. Zijn hoofdpersoon heet Dimitri Verhulst, er zullen ongetwijfeld autobiografische elementen in het boek zitten, maar de roman is te mooi verteld om er een kenschets van zijn jeugd in te lezen. Maar het Vlaamse dorpje Reetverdegem blijkt een prachtige plek voor de jonge Dimitri om op te groeien. In een huis vol mannen (vader en nonkels) en een grootmoeder die tevergeefs poogt het leven enigszins normaal te laten verlopen. Het resultaat is een continue stroom van drankexcessen, geldproblemen en conflictjes die altijd weer met een pintje opgelost worden.

Maar het mooie van het boek is ook dat het boek langzaam maar zeker van hilarisch naar tragisch verschuift. Stiekem, subtiel, zonder dat je het door hebt. Ergens halverwege valt het op dat je niet meer regelmatig in lachen uitbarst, dat je niet meer de neiging hebt je lachen te verklaren aan omstanders door een stukje hardop terug te lezen. Deze overgang geeft het boek meer diepgang dan vermoed wordt na de eerste hoofdstukken.

Het laatste hoofdstuk laat dan ook duidelijk zien hoe de kleine Dimitri, opgegroeid in het café, groot is geworden. Een afrekening met zijn jeugd werd het in sommige recensies genoemd (zelfs achterop het boek). Ik zie het meer als een prachtig verhaal, waarin de hoofdpersoon ondanks alles goed terechtkomt en zonder wrok, maar met humor terugkijkt op de omstandigheden die hem maakten wat hij nu is. Prachtig boek, won niet voor niets meerdere prijzen ondertussen.

Quote: “Luiaards waren wij boven alles, zoals alle jonge mensen die hun energie hard nodig hebben om te groeien, om adamsappels en spieren en borsten en verdwaald haar te krijgen.”(blz. 30-31).

Nummer: 08-017
Titel: De helaasheid der dingen
Auteur: Dimitri Verhulst
Taal: Nederlands (Vlaams)
Jaar: 2006
# Pagina’s: 207 (3402)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-254-2773-1