Anna Enquist – Kool!

Tags

Anna Enquist, boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, voetbal, voetbalboek

Anna Enquist – Kool!

Dankzij Hard Gras las ik Anna Enquist. Ik heb principieel niets tegen vrouwen die schrijven, maar vind helaas lang niet elke vrouwelijke schrijver de moeite waard. En ook ik ben niet zonder vooroordelen, dus komt het voor dat ik schrijvers mis die ik zou moeten lezen.

Veel van deze verhalen stonden eerst in Hard Gras, dus had ik ze al gelezen, toch is het leuk om een bundeling alsnog te lezen. Het geeft een iets beter beeld van de schrijver. Enquist pretendeert niet het spelletje te snappen, een prijzenswaardige eigenschap, veel te veel voetbalschrijvers nemen zichzelf veel te serieus. Ze kan leuk vertellen, heeft oog voor detail en maakt haar voetbalverhalen lezenswaardig.

Ben er nog niet uit of ik ook niet-voetbalgerelateerde boeken van haar zou willen lezen.

Citaat: “Het was koud. Louis van Gaal coachte de Ajaxploeg en keek omhoog. Hij wees met stramme gebaren naar het doelgebied en brulde commando’s. Van Hanegem begeleidde de kleine Feyenoorders en keek naar de grond. Gedurende de hele wedstrijd knoopte hij veters dicht en snoot hij jongensneuzen in zijn eigen zakdoek. Een bibberend kind schurkte zich tegen zijn been. Je moet meedoen, zei Willem, ga maar hollen, dan word je warm.” (p.75/77)

Nummer: 18-034
Titel: Kool!
Ondertitel: alles over voetbal
Auteur: Anna Enquist
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 207 (6734)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-295-8608-5

Meer:
De ijsdragers
Wikipedia

Advertenties

De Muur 61 – En god schiep de sprinter

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 61 – En god schiep de sprinter

Voor de Tour nog snel even wat wielerverhalen meepikken, altijd goed. Sam Planting is op zoek naar Moneyball in het peloton. Hij bekijkt de ploegen van Jonathan Vaughters, die precies weten waar ze punten kunnen scoren. Niet het grootste budget, wel slimme renners en een goed programma. Wanneer je de punten in de klassiekers niet kunt pakken, dan pak je de koersen die de UCI graag wil promoten. Daar rijden veel minder toppers, maar zijn net zo veel punten te verdienen. Leuk verhaal.

Wiep Idzenga is al aan zijn zilveren jubileum toe, de 25e editie van Every picture tells a story. En een erg bijzondere deze maal. Poulidor en Anquetil die schouder aan schouder de Puy de Dome opfietsen tijdens de Tour van 1964. Achteraf was het de beste kans voor de eeuwige tweede om de Tour te winnen. Of in ieder geval het geel eens te pakken. Het lukte hem niet. Mooie reconstructie weer.

John Kroon schreef bijna een minibiografie over Charly Gaul, de winnaar van 1958, die met een deels Nederlandse ploeg reed. Interessant hoe dat zwarte gat na zijn carrière wel erg diep bleek. Bestaat er al een biografie?

Daan Dekker schreef over een andere tourwinnaar die door velen alweer vergeten is, Carlos Sastre. Ik kan me nog altijd herinneren dat ik een aantal malen in de Pyreneeën etappes mocht bekijken destijds, en elke keer weer kwam er een clubje langs met een emmer verf op een plank op wieltjes, een mal en een aantal supporters die de hele berg vol kalkten met Carlos Sastre Club, tevens reclame voor zijn team destijds. De Spanjaard hield van fietsen, van klimmen, maar niet van de glamour, van het grote publiek. Wat niet iedereen weet, is dat Chava (Jose Maria Jiminez) zijn zwager was. In 2003 stierf zijn zwager aan een hartaanval, 32 jaar oud pas. Sastre was een tijd lang van de kaart. Uiteindelijk won hij in 2008 de Tour. Verdiend.

Op naar 62!

Citaat: “Herinneringen aan Eddy Beugels komen in zwart-wit bovendrijven. Wielrennershaar wapperde nog onbekommerd in de wind en remkabels hingen als een spinnenweb boven het stuur. Het peloton werd nog bemand door tuinders en bakkersknechten. Met zijn hbs-diploma gold Eddy Beugels als een zeldzaam geval van hogere wetenschap. Ze noemden hem De Professor.” (p.92)

Nummer: 18-032
Titel: De Muur 61
Ondertitel: En god schiep de sprinter
Auteur: Diversen (Joost-Jan Kool, Sam Planting, Frank Heinen, Wiep Idzenga, Bas Steman, Fred Segaar, Bart Jungmann, Willie Verhegge, John Kroon, Daan Dekker en Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 160 (6487)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-036-0

Meer:
59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 57: Sportboeken

Jan-Cees Butter – Hard Gras 120 – Het ongewenste kind

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Christiano Ronaldo, Hard Gras, Jan-Cees Butter, lezen, voetbal, voetbalboek

Jan-Cees Butter – Hard Gras 120 – Het ongewenste kind

Zonder enige twijfel sta ik aan de kant van Messi. Ik heb bewondering voor Ronaldo, een omhooggevallen voetballer die wereldster is geworden, maar mijn sympathie ligt bij de natuurvoetballer Messi, bij de straatvechter Zlatan, bij de levensgenieters Best of Gascoigne, niet bij een atleet die zichzelf goed vindt.

Butter begon dan volgens mij ook aan een onmogelijke strijd. Naar Madeira reizen, Lissabon, het hele leven van Ronaldo volgen op zoek naar een verhaal. Er zijn reeds meerdere boeken over de goede man geschreven, waarom zou je precies hetzelfde doen?

Gaandeweg het boek groeide mijn bewondering. Voor Ronaldo, maar vooral voor Butter. Iemand die in mijn ogen zo onsympathiek is, krijgt medelijden. Ook geen emotie waar je trots op moet zijn, maar het is wel zo. Een ongewenst kind, een vader aan de drank, een jochie met heimwee in een internaat, de geldingsdrang kan elke amateurpsycholoog bedenken.

En zo was ik in no time aan het eind van het boek, vond ik een boek dat ik vooraf met tegenzin oppakte erg boeiend om te lezen, begreep ik het fenomeen Ronaldo een heel klein stukje beter en heeft Butter een geweldige prestatie geleverd door een boek te schrijven dat iets toevoegt aan de tig boeken, artikelen, documentaires en roddels die al bestaan over CR7. Compliment!

Citaat: “’Sinds wij Christiano Ronaldo hier hebben gehad, denkt elke vader en moeder op dit eiland dat ze de nieuwe Christiano Ronaldo op de wereld hebben gezet. Ik word er gek van. Ik krijg elke week berichten en telefoontjes van ouders. Waarom speelt mijn zoon niet? Waarom staat hij niet op die positie? En waarom doen jullie niet eens een andere oefening?’” (p.17)

Nummer: 18-030
Titel: Hard Gras 120
Ondertitel: Het ongewenste kind
Auteur: Jan-Cees Butter
Taal: Nederland
Jaar: 2018
# Pagina’s: 127 (6135)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4313-1

Meer:
118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweken 57: Sportboeken

Titia Top – Voetbaldames

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, damesvoetbal, lezen, Titia Top, voetbal, voetbalboek

Titia Top – Voetbaldames

Terwijl damesvoetbal wereldwijd in opkomst is, de Nederlandse voetbaldames aan de weg timmeren, leek het me leuk om dit boek eens uit de kast te trekken. Is voetbalhumor bij dames anders dan bij mannen? Hoe gaan ze met elkaar om? Is er een wezenlijk verschil?

In no time zat ik in het verhaal en voordat ik ook maar de kans had om me in de karakters te verdiepen, had ik het boek al uit. Wist ik meer over damesvoetbal? Nee. Zeker niet. Het voetbalteam in kwestie is niet meer dan een kapstok voor het verhaal wat de schrijfster blijkbaar in haar hoofd had. In dit geval had ook een breiclubje kunnen zijn. Of Nordic Walkers. Of klaverjassers. Geen enkel verschil.

Op een dag is een van hen niet aanwezig. De week erna nog niet. Ze is dus vermist. En eigenlijk gaat daar het hele verhaal over. Wat doe je wanneer een kennis is verdwenen. Wie bepaalt of iemand daadwerkelijk is vermist? Leuk gegeven, maar daar was meer uit te halen geweest. Sterker nog, volgens de achterflap was het verhaal spannend, hilarisch met een serieuze ondertoon. Ik heb het er niet uitgehaald. Misschien zat het er ook wel niet in.

Enige diepgang heb ik niet gevonden. De verrassing was er ook nauwelijks. Kortom, geen idee waarom ik het boek gelezen heb. Kon er na lezing niets van maken, nu nog steeds niet.

Citaat: “Alles was anders. Ze zochten het leven weer op dat ze waren kwijt geraakt, maar het was niet meer als vroeger, niet meer leek alles mogelijk. Het was alsof er grenzen waren ontstaan, alsof er onzichtbare muren waren opgetrokken die soms pas werden opgemerkt wanneer ze er tegenaan liepen, wanneer ze te ver waren gegaan. Ze konden zich niet meer verliezen een feest alsof het leven eeuwig duurde.” (p.56)

Nummer: 18-028
Titel: Voetbaldames
Auteur: Titia Top
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 99 (5913)
Categorie: Chicklit
ISBN: 978-90-809207-4-3

Meer:
Boekwinkeltjes
Youtube

Themaweken 57: Sportboeken

Hard Gras 119 – Leven in de tijd van Messi

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Lionel Messi, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 119 – Leven in de tijd van Messi

Schoorl heeft de eer het titelverhaal te schrijven. En hij concludeert zeer terecht dat het voor ons leken bijzonder is dat we Messi zo regelmatig mogen aanschouwen. Geen meter die hij op een voetbalveld loopt blijft ongezien. Alles is vanuit verschillende hoeken te zien. Ten tijde van Cruijff zagen we hoogtepunten. Pele slechts bij grote wedstrijden. Het is bijzonder om in deze tijd te leven. En als je dan ook nog eens gewoon naar Barcelona kunt vliegen om een keer een wedstrijd mee te pikken, dan ben je een gelukkige voetballiefhebber.

Simon Kuper aan het woord over zijn voetbalklassieker, Football against the Enemy, is altijd interessant. Nog niet zo lang geleden hoorde ik de podcast van Between The Lines met hem, maar ook het verhaal door Arthur van den Boogaard is erg boeiend.

Prachtig cultverhaal gaat natuurlijk over Harvey Essajas, die eigenlijk al uit gevoetbald was, maar in zijn nadagen nog even bij AC Milaan belandde. Hij kreeg zelfs speelminuten, omdat de selectie hem zo waardeerde. Onvergetelijk.

Edwin Winkels schrijft het pijnlijke verhaal van Raul. Door velen heel lang gezien als de beste Spaanse voetballer, maar het Spaanse voetbal pakt ineens prijzen nadat hij gepasseerd wordt.

Ernest Wilimowski is een naam die niet elke voetbalfan zal kennen. Pieter van Os dook de archieven in, schrijft een lezenswaardig verhaal.

Ook deze Hard Gras las ik met erg veel plezier.

Citaat: “De aanvaller uit Oekraïne zegt tijdens trainingen dat Esajas wat rustiger aan moet doen en hem moet laten scoren. Met Pirlo heeft soms nog contact, de droogkloot eerste klas van wie je nooit weet of hij nou serieus is of een grap maakt. Een geweldige kerel die ook vaak adviezen geeft. Met Gattuso is hij ook goed, al komt het een keer bijna tot een handgemeen.” (p.48/49)

Nummer: 18-017
Titel: Hard Gras 119
Ondertitel: Leven in de tijd van Messi
Auteur: Diversen (John Schoorl, Arthur van den Boogaard, Melle Mare, Rasit Elibol, Rosa van Gool, Erik Brouwer, Edwin Winkels en Pieter van Os)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 119 (3812)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-42608

Meer:
118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweken 57: Sportboeken

De Muur 60

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 60

Het nummer voor de voorjaarsklassiekers. En gelukkig is er eindelijk definitieve zekerheid over de mooiste voorjaarsklassieker. Frank Heinen heeft de formule uitgewerkt. Knap.

Bert Wagendorp bepleit in zijn column voor de klassieke status van de Strade Bianchi, daar ben ik het helemaal mee eens. Het is geen automatisme dat wanneer je 100 jaar een wedstrijd organiseert dat de status daardoor ook hoger is dan jongere wedstrijden.

Jeroen Wielaert weet net zo veel over de geschiedenis dan over de sport, in Bastenaken kan hij zijn verhaal kwijt.

De gevallen engel VDB komt zowel in gedichten als in een lied langs. Het bewijst maar weer eens dat de tragiek het nu eenmaal beter doet dan de lyriek.

Weer een mooie uitgave.

Citaat: “Een voorbeeld: in de Kuurne-Brussel-Kuurne van 2017 startten 197 renners, van wie er 131 bijtijds de finish haalden. Dat betekent 66 afstappers. 66/197 = 0,3350 > een derde van alle opstappers stapte ergens af. In 2010 – de apocalyptische KBK-aflevering van 2010 – u weet wel, het jaar waarin de overlevenden Bobbie Traksel, Ian Stannard en de smakelijke Rick Flens aan de finish ontdooid moesten worden – lag de verhouding op 143/197, wat resulteert in een geweldige 72,588%.” (p.42)

Nummer: 18-016
Titel: De Muur 60
Auteur: Diversen (Peter Ouwerkerk, Renate Verhoofstad, Frank Heinen, Bart Jungmann, Willie Verhegge, Joos-Jan Kool, Wiep Idzenga, Jeroen Wielaert, Herman Laitem, John Kroon, Nando Boers en Bert Wagendorp)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 143 (3693)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1035-3

Meer:
59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweken 57: Sportboeken

Henk Spaan – Alle dagen voetbal

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Henk Spaan, lezen, voetbal, voetbalboek

Henk Spaan – Alle dagen voetbal

Als jochie was ik een groot fan van Pisa, later Verona, nog later Die Twee. Toen Harry Vermeegen solo ging, was ik er snel achter dat de brille uit genoemde programma’s bij Spaan vandaan kwam. Hij schreef ook leuke stukjes. Hij begon met Hard Gras, een serie waar ik vanaf het begin af lid ben. Kortom, Spaan staat er bij mij goed op. Nu, decennia later verbaas ik me wel eens dat hij leeft van voetbal. Hij schrijft eens wat, draaft een enkele keer ergen op als expert, maar vooral is hij bezig met kijken naar voetbal. Als je wil weten welke jeugdspeler over een paar jaar door zal breken bij Ajax, dan is Spaan je bron.

Dus schreef hij ook maar eens een boek, waarin hij zijn leven beschrijft, een dagboek, maar dan voetbal gerelateerd. De hoofdrol daarin speelt zijn dochter Sophie, spelend in de jeugd van Buitenveldert. Spaan werd leider/coach, meiden A3. Lijkt me een geweldige manier om te leren relativeren. Fanatiek als hij is, heeft hij te maken met een team van pubermeisjes, een groep die heel anders naar voetbal kijkt dan hij zelf. Het is het laatste jaar voor de meiden, ze gaan studeren, werken, het team valt uit elkaar. In de tussentijd probeert Spaan zijn best te doen om de meiden te laten winnen, maar toch ook plezier te laten hebben.

Dit verslag van een seizoen is leuk om te lezen. De afwisseling komt uit het feit dat de meiden maar een keer per week spelen, terwijl Spaan, zoals de titel al zegt, alle dagen met het spelletje bezig is. Dus lezen we ook over het tweede van Ajax, over wedstrijden die hij op televisie kijkt en zijn mening over het topvoetbal van dat moment.

Juist die afwisseling maakt dat het boek de moeite van het lezen waard is, gouden combinatie. Een seizoen met alleen maar voetbalmeiden is voor buitenstaanders nauwelijks interessant. Spaans beschouwingen over alles wat hem te binnen schiet is ook maar voor een relatief elitair publiek. Maar die combi maakt dit boek goed. Iemand die zich druk kan maken over de wissels van Ten Cate, die terugdenkt aan de Volewijckers, houdt zich ook bezig met hoe meiden van 17 van positie wisselen.

Leuk boek, met plezier gelezen.

Citaat: “Doorgaans koesterde ik de houding van iemand die stiefmoeders van zich af liet glijden als regen op het voetbalveld. Je snoof eens en rende door. Misschien sijpelde er enig besef bij hem door dat niet iedereen zo geestdriftig was over zijn nieuwe burgerlijke staat als hij; in elk geval mocht ik na een heel kussensloop te hebben onder gesnotterd, toch naar De Volewijckers-Feyenoord. Om de wedstrijd nog te halen, moest ik keihard fietsen.” (p.94)

Nummer: 18-012
Titel: Alle dagen voetbal
Auteur: Henk Spaan
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 237 (2920)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-468-0288-5

Meer:
Maldini heeft een zus
Mijn vrouw is weg
Wikipedia
Hard Gras

Themaweek 58: Sportboeken

Carlos Maria Dominguez – Het papieren huis

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Carlos Maria Dominguez, lezen, Uruguay

Carlos Maria Dominguez – Het papieren huis

Wanneer je van lezen houdt, pardon, wanneer je aan boeken verslaafd bent, dan is het altijd mooi om te lezen over mensen die die verzamelwoede en leeshonger ook in zich hebben. In mijn geval lees ik graag schrijvers uit Latijns-Amerika. De heer Dominguez kende ik nog niet. Met dit boekje is daar verandering in gekomen.

Naar Uruguay reizen om daar op zoek te gaan naar waar een bepaald boek vandaan komt, is een geweldig gegeven. Het gaat over de liefde voor boeken, over de lokale cultuur, over het leven. Er zitten vreemde figuren in, kunstenaars, bibliofielen. Het heeft alles om een prachtige dikke roman te worden. Maar dat werd het niet, het werd een dun boekje, een novelle.

En dat is eigenlijk het enige negatieve commentaar dat ik kan geven. Dit had een dik boek moeten zijn, dit had zo aan kunnen sluiten bij het kerkhof der vergeten boeken. Maar het was geweldig om te lezen, Dominguez mag aansluiten bij Paz, Vargas Llosa, Allende, Garcia Marquez, Sacheri, Alvarez en Galdeano. Mooi rijtje.

Citaat: “Het zit zo dat hij zijn boeken heeft meegenomen naar Rocha. Naar de strook zand tussen de lagune en de zee. Een dure reis, want de boeken moesten over een afstand van tweehonderd kilometer in verscheidene dichte vrachtwagens worden vervoerd. Vast en zeker eerst over de verharde weg en vervolgens met paard en wagen over de zandvlakte naar de plek, bijna op het strand, waar de open hut kwam te staan.” (p.66)

Nummer: 18-025
Titel: Het papieren huis (La casa de papel)
Auteur: Carlos Maria Dominguez
Taal: Nederlands (Spaans)
Jaar: 2004 (2002)
# Pagina’s: 96 (5097)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-458-4813-9

Meer:
Lachspa
Roelf Middel
Hebban
Wikipedia

Jan Kuitenbrouwer – Pure luxe

Tags

boeken, boeken 2018, Jan Kuitenbrouwer, lezen

Jan Kuitenbrouwer – Pure luxe

Eind jaren tachtig brak Kuitenbrouwer door met Turbotaal. Hij was de eerste die columns ging schrijven over het taalgebruik wat hij om zich heen hoorde.

Vroom & Dreesman, toen nog een toonaangevende winkelketen, bedacht dat het leuk was om op de boekenafdeling een exclusief boekje van Kuitenbrouwer te hebben. De goede man heeft nog wel wat columns op de plank liggen. Maak het boekje wat kleiner, zodat het meer lijkt, ISBN is niet nodig, want dan kan elke boekhandel het bestellen.

Dus lag het boekje anderhalf jaar later in de opruimingsbak van V & D, waar de student die ik toen was, het koopje op waarde wist te schatten. Veel boeken kocht ik al, alleen de normale prijs betaalde ik bijna nooit. Kon ik me niet veroorloven.

Een kwart eeuw later wordt het tijd om plaats te maken voor andere, betere boeken. Nog snel even lezen, acht columns ben je nog wel een keer doorheen. Leuk. Maar voor de eeuwigheid? Nope.

Citaat: “Mijn merktrouw heeft er bovendien toe geleid dat onze vier aabeetjes sprekend op elkaar lijken. Zo gebeurt het regelmatig dat ik NOS Laat aanzet en plotseling het derde nummer van de laatste cd van Prince begint. Ook ben ik me al een paar keer doodgeschrokken als ik een cd dacht op te zetten en vlak achter me een van de videorecorders luidruchtig tot leven klikte.” (p.71)

Nummer: 18-024
Titel: Pure Luxe
Ondertitel: Acht gevallen van weeldepijn
Auteur: Jan Kuitenbrouwer
Taal: Nederlands
Jaar: 1990
# Pagina’s: 72 (5001)
Categorie: Columns
ISBN: nvt

Meer:
Turbotaal
Wikipedia
jankuitenbrouwer.nl

Bohumil Hrabal – Zwaarbewaakte treinen

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Bohumil Hrabal, lezen, Tsjechie, Tweede Wereldoorlog

Bohumil Hrabal – Zwaarbewaakte treinen

Er zijn talen waarvan ik zeker weet dat ik ze nooit zal leren, nooit zal spreken. Vaak zijn dat talen die op wereldniveau klein zijn, maar vooral erg moeilijk te leren. Er zal vast wel een slavist zijn die mij kan vertellen dat Tsjechisch best te doen, zeker in vergelijking met Urdu, Hebreeuws, Mandarijn of Japans. Maar aangezien het taalgebied zo klein is, zie ik het nut niet. Aangezien het niet alleen in mijn hoofd zit, zijn er ook weinig vertalers van dergelijke talen, met als logisch gevolg dat er ook erg weinig boeken vertaald worden naar het Nederlands. Misschien iets meer naar het Engels of Duits, desalniettemin weet ik dat ik in mijn leven weinig boeken zal lezen vanuit het Tsjechisch.

Het is geen principieel bezwaar, ik kan me best voorstellen dat er erg goede boeken worden geschreven in Praag, maar het pragmatisme en de uitputtende keuze in talen of vertalingen elders in de wereld, maakt dat dit het geval is.

Dit boek zal dus een uitzondering blijken, een speld in de hooiberg aan gelezen boeken. Hrabal wordt door velen geprezen, hij zal ongetwijfeld een van de beste schrijvers in zijn taalgebied zijn. Zonder vergelijkingsmateriaal kan ik dat onmogelijk bevestigen of ontkennen.

Zwaarbewaakte treinen speelt zich af in de tweede wereldoorlog. Op het station werken een aantal personeelsleden, duidelijk wordt dat het communisme hier een onnodige hiërarchie heeft gecreëerd waardoor er meer bureaucratie dan nodig is ontstaan. Maar tegelijkertijd zijn daar die Duitse treinen. Die treinen van de bezetters, waarvan ze weten dat er iets bijzonders mee aan de hand is. Sabotage is gevaarlijk, daarvoor kun je de kogel krijgen. Is het mogelijk om niets te doen, terwijl je weet dat er van alles misgaat in de wereld?

Het leuke van het verhaal is, dat ondanks de loodzware context van de geschiedenis, die iedereen kent, ook andere verhaallijnen zijn. Want ook zonder de Duitsers zou het niet zo goed zijn gegaan, kun je tussen de regels door lezen. En dan krijg je ook nog eens de jongeman die op een station werkt, terwijl hij liever het liefdespad zou willen bewandelen. Maar ja, die oorlog, het leven is niet eenvoudig.

Hrabal heeft in nog geen honderd pagina’s een mooi verhaal geschreven, dat humoristisch is en zwaar, dat lekker leest, maar ook tot nadenken aanzet. Knap.

Citaat: “En ik sprong van de treeplank van de laatste wagon van dat treinstel op het vijfde spoor en keek het kantoor binnen. Dienstleider Hubitschka lag met zijn benen op de seintafel te slapen. Wanneer dan opeens zo het verlangen opkomt om een tukje te doen, is het et beste om bij de eerste de beste gelegenheid in slaap te vallen.” (p.42)

Nummer: 18-023
Titel: Zwaarbewaakte treinen (Ostre Sledovane Vlaky)
Auteur: Bohumil Hrabal
Taal: Nederlands (Tsjechisch)
Jaar: 1967 (1965)
# Pagina’s: 96 (4929)
Categorie: Fictie
ISBN: nvt

Meer:
Wikipedia
Uitgelezen boeken
Lezer Jan
Hebban

Youp van ’t Hek – En het bleef nog lang onrustig in mijn hoofd

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Youp van 't Hek

Youp van ’t Hek – En het bleef nog lang onrustig in mijn hoofd

Columns van Youp, staan al tig jaren elke zaterdag in het NRC. Wat kan ik er nog over zeggen. Leuk tijdsbeeld, vele genoemde namen waren al naar de grijze cellen van het nutteloze kennisarchief veroordeeld, maar worden door herlezing even weer naar het actieve geheugen verplaatst, om daar kort na lezing weer definitief terug te keren in de grijze cellen.

Leuk tussendoortje.

Citaat: “Ik bedoel: Dreft, Always en C& A moeten toch ook gewoon dokken voor hun reclameseconden, dus waarom de voetballers niet. Het is eigenlijk te zot dat de NOS dit al die al die jaren gratis heeft gedaan. Een vriend van mij is rekenneef op een groot reclameburo, heeft voor mij de tarievenstaatjes van de STER en IP erbij gehaald en kwam op een bedrag van ongeveer honderdveertig miljoen per jaar.” (p.71/72)

Nummer: 18-022
Titel: En het bleef nog lang onrustig in mijn hoofd
Auteur: Youp van ‘t Hek
Taal: Nederlands
Jaar: 1996
# Pagina’s: 135 (4833)
Categorie: Columns
ISBN: 90-6005-950-6

Meer:
Nederland volgens Youp
Het platte land
166 x Youp
Ik schreeuwlelijk

Hans Moll – De hoeken van de ring

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hans Moll, lezen

Hans Moll – De hoeken van de ring

Vanuit het guldentijdperk, toen al in een opruiming, tijd om ruimte te maken op de plank. Lezen en weg, past mooi in mijn pas geopende minibieb.

De verslaggever doet in zijn vrije tijd aan kickboksen. Beide werelden raken elkaar. Waar hij voor zijn verhaal wat wil weten over het criminele wereldje, komt hij als sporter in aanraking met datgene waarover hij zou moeten schrijven. Maar die werelden kunnen beter apart blijven, in zijn eigen belang.

Lang was ik op zoek naar een diepere laag, naar een plot, naar een verrassende wending. Die kwam niet. Het boek was uit, voordat ik vond wat ik zocht. Het zij zo. Tussendoortje dus.

Citaat: “Ernst grijpt hem bij een oor en trekt hem omhoog. In een snelle beweging draait hij Ge’s arm om en drukt hem tegen de tap. Met zijn arm op zijn rug in een onwrikbare greep en zijn buik tegen het aanrecht met de spoelbak, kan Ge zich niet meer bewegen.” (p.114)

Nummer: 18-021
Titel: De hoeken van de ring
Auteur: Hans Moll
Taal: Nederlands
Jaar: 1987
# Pagina’s: 147 (4698)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-351-0451-X

Meer:
NRC
VPRO
Tweedehands.nl

Schetsboek uit Auschwitz

Tags

Auschwitz, boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen

Schetsboek uit Auschwitz

Een aantal concentratiekampen had ik al bezocht, toen ik dit voorjaar mee mocht op werkweek naar Krakau. Een bezoek aan Auschwitz hoort daar natuurlijk bij. Op de studenten was genoeg aan te merken, die dag gedroegen ze zich netjes. Ze waren onder de indruk, dat kan ook haast niet anders. De twee kampen laten de meest cynische periode in de geschiedenis van de mensheid zien.

Aan het eind even wachten tot we weer met de bus terug naar de stad gingen. Voor mij tijd om even naar de souvenirshop te gaan. Normaal vermijd ik die, ik ben niet van de souvenirs. Hier ging het ook meer om boeken dan om souvenirs, gelukkig. Want ook al was het niet mooi, vergeten lijkt me ook niet goed. Herinneren wel, dat kan ook met een boek.

Dit schetsboek trok snel mijn aandacht. Ook omdat het vertaald was naar het Nederlands. Pools spreek en lees ik niet tenslotte. Een gevangene heeft prachtige schetsten gemaakt. Natuurlijk was dit verboden, daarom is het ook zo bijzonder dat deze tekeningen bewaard zijn gebleven. Het werd in 1947 teruggevonden. 22 bladen, die een goed beeld gaven van het leven in het vernietigingskamp.

Omdat niet bekend was wie de artiest was, is ook niet bekend of hij of zij de oorlog heeft overleefd, al is de kans vrij klein, aangezien er maar weinig overlevenden waren, zeker in verhouding tot de hoeveelheden omgebrachte gevangenen. Met behulp van andere bronnen, getuigenverklaringen, boeken, dagboeken, memoires, konden de schetsen geduid worden.

Indrukwekkend souvenir aan een zware dag, aan een zwarte periode in de geschiedenis.

Citaat: “Beste vinder, zoek overal, op elk plekje aarde. Onder de grond werden er tientallen documenten begraven, door mij en andere personen die een licht werpen op wat er hier gebeurd is. (…) opdat de wereld tastbare overblijfselen kan vinden van de miljoenen mensen die hier vermoord zijn. Wij zelf hebben al alle hoop verloren het moment van bevrijding te mogen meemaken.” (p.15)

Nummer: 18-020
Titel: Schetsboek uit Auschwitz (Szkicownik z Auschwitz)
Auteur: Onbekend (Red.: Agnieska Sieradzka)
Taal: Nederlands (oorspr. Pools)
Jaar: 2016
# Pagina’s: 67 (4551)
Categorie: Non fictie
ISBN: 978-83-7704-139-0

Meer:
Auschwitz.org
Goodreads

Stieg Larsson – De vrouw die met vuur speelde

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Stieg Larsson

Stieg Larsson – De vrouw die met vuur speelde

Het tweede deel van de millennium trilogie. Jaren te laat begon ik eraan. Het eerste deel was leuk, goed. De overtreffende trap die ik overal tegenkwam, was ik nog niet uit. Dus ook maar het tweede deel lezen. Het begint logisch. Salander is haar eigenzinnige zelf, dus is Blomkvist het contact met haar verloren. Dat accepteert hij, ook al vindt hij dat lastig. Dan drie moorden op dezelfde avond. De link tussen de moorden heet Salander, de politie weet al snel zeker wie ze moeten hebben. Blomkvist twijfelt daaraan, ondanks vele bewijzen die wel in die richting wijzen.

Begin van een zoektocht. Een tocht naar de waarheid, naar Salander, naar de geschiedenis, naar motieven. Communiceren met Salander blijft lastig, maar Blomkvist weet dat ze als hacker regelmatig andere computers bezoekt, hij schrijft dus maar een documentje op zijn eigen computer en inderdaad blijkt het te werken.

Het mooie van de twee boeken, zoals ik ze nu gelezen heb, zijn de twee aanvullende karakters. Blomkvist, de eigenzinnige journalist, waarmee je je als lezer kunt vereenzelvigen. Hij is moreel goed, slim en zet door, soms tegen beter weten in. Salander is een fascinerend karakter, extreem intelligent, vind het lastig om met anderen te communiceren, om te gaan, maar heeft daarvoor een traumatisch verleden waar je u tegen zegt.

Dus terwijl de politie op zoek gaat naar de hackster, verschuilt zij zich zelve in een net gekocht appartement en doet Blomkvist moeite om het ware verhaal te vinden. Gaandeweg maken ze vorderingen, de politie niet zoals ze hoopten, Blomkvist met bewijzen die zijn eigen theorie staafden, maar die niet in het plaatje passen.

Het loopt uit op een extreem gewelddadig confrontatie. En omdat het een trilogie is, zal het niemand verbazen dat er een happy end is. Deel drie moet ik dus nog ergens opsnorren, die wil ik natuurlijk ook lezen. Nog steeds ben ik niet om, nog steeds ben ik niet overtuigd of dit inderdaad briljante literatuur is. Wel weet ik dat ik weer met heel veel plezier een boek heb gelezen van bijna 600 pagina’s. Dat ik de bijbehorende films ooit moet zien. Dat Larsson een goede schrijver is. Dat het jammer is dat hij zijn eigen succes nooit heeft meegemaakt. En dat Salander een van de meest fascinerende romanfiguren van de laatste jaren is.

Citaat: “‘Lisbeth Salander heeft sinds haar tienertijd regelmatig in een psychiatrische inrichting vertoefd,’ zei Bublanski uiteindelijk. ‘Een forensisch-psychiatrisch onderzoek en een vonnis van de rechtbank hebben vastgesteld dat ze niet in staat is haar eigen zaken te regelen. Ze is onmondig verklaard. Ze is bewezen gewelddadig en heeft haar hele leven al problemen met de overheid. En nu is ze in hoge mate verdacht van eh … betrokkenheid bij een dubbele moord. Maar Armanskij en u praten over haar alsof ze een soort prinses is.’“ (p.246)

Nummer: 18-019
Titel: De vrouw die met vuur speelde (Flickan som lekte med elden)
Auteur: Stieg Larsson
Taal: Nederlands (Zweeds)
Jaar: 2006
# Pagina’s: 568 (4484)
Categorie: Thriller
ISBN: 978-90-5672-309-5

Meer:
Mannen die vrouwen haten
Wikipedia
Hebban
Goodreads

Themaweek 54: Boeken

Verhalen over onderweg

Tags

boeken, boeken 2018, lezen, reisboek, reizen

Verhalen over onderweg

Tien jonge auteurs staan in dit boek. De ondertitel zegt het al. Nu is over jong te discussiëren. Een van de schrijvers was 50 toen zijn verhaal in dit boek belandde. Ik denk dat debutanten de lading beter had gedekt. Touroperator Ashraf was medeorganisator van de wedstrijd die deze verhalen opleverde. Misschien ook iets voor mij om eens op dergelijke dingen te letten.

Het eerste verhaal speelt zich af in de hoofdstad met de mooiste naam, Ouagadougou. Goed begin dus. Het eerste verhaal dat echt de moeite waard is, is van Jeroen van der Horst, over lokale tradities in Bolivia. Het laat meteen zien dat tradities boeiend zijn, maar niet per se de moeite van het conserveren waard, zoals vele conservatieve denkers vaak schijnen te denken.

Hans Kateman verrast met een verzameling hilarische brieven, geschreven n.a.v. een bezoek aan Sint-Petersburg. De oudste schrijver, Anton van de Wardt heeft het beste verhaal geschreven. Qua compositie, qua gedachtegang bedoel ik. Leuk om de gebeurtenissen door de ogen van een van de hoofdpersonen perfect te volgen.

De andere zes verhalen waren vast niet slecht, dat zou ik me hebben herinnerd, maar zitten een paar maanden na lezing al niet meer in mijn actieve geheugen. Ongezien zou ik niet kunnen vertellen waar ze over gaan.

Citaat: “Overigens wijzen we u erop dat de opgevoerde posten ‘aanschaf reepjes oude kranten’ en ‘pantoffelhuur’ volgens artikel 14 lid 2 zeker niet voor vergoeding in aanmerking zouden zijn gekomen.” (p.90)

Nummer: 18-014
Titel: Verhalen over onderweg
Ondertitel: Jonge auteurs op reis
Auteur: Diversen (Ben Joosten, Yvan Raes, Hajo Smit, Bea C. Groen, Jeroen van der Horst, Hans Kateman, Sander Roosendaal, Pascal Vroemen, Arnold Jonk en Anton van de Wardt)
Taal: Nederlands
Jaar: 1989
# Pagina’s: 144 (3483)
Categorie: Reizen
ISBN: 90-389-0724-9

Meer reiscompilaties:
Elegance – Over Holland
Op reis
Op reis met…