2020 volgens Goodreads

Tags

2020, boeken, boeken 2020, Goodreads, jaaroverzicht, lezen

Precies het dubbele aantal van vorig jaar. 132 boeken ipv 56 geplande, tegen de 66 van 2019. Ook qua bladzijden een flink verschil. Bijna 9000 meer volgens Goodreads. Anderhalve Lockdown…

Al is het verschil met mijn eigen administratie flink. Volgens Excel zat ik boven de 25K op 31 december, met dezelfde boeken overigens. Dat overzicht komt zodra ik alle boeken heb geblogd.

Het definitieve overzicht dus later, zoals gebruikelijk op dit blog. De lijst (index) bovenaan het blog is afgelopen jaar wel flink bijgewerkt. Staan meer dan 1400 titels in ondertussen. Lekker overzichtelijk.

Volgens Goodreads las ik: 2020

Bart van Loo – De Bourgondiërs

Tags

Bart van Loo, boeken, boeken 2020, boekrecensie, geschiedenis, lezen, luisterboek

Bart van Loo – De Bourgondiërs

Natuurlijk kende ik de goede man van zijn bevlogen hoorcolleges in DWDD, maar had nog nooit wat van hem gelezen. Deze dikke pil lonkte eerlijk gezegd niet echt. Maar toen ik steeds meer podcastverslaafd raakte en concludeerde dat vooral de publieke omroep (BBC en NPO) de beste podcasts maken, ging ik op zoek bij onze zuiderburen. Klara heet het platform waar zij hun podcasts neerzetten. En daar zag ik de serie over de Bourgondiërs.

Afleveringen van anderhalf uur, een uur of twaalf geschiedenis. En omdat Van Loo zo enthousiast kan vertellen, is het geen straf om anderhalf uur te luisteren. In de eerste coronagolf fietste ik vele uren door Twente en de Achterhoek en na een paar weken had ik alle afleveringen beluisterd.

De rol van de Bourgondiërs in het ontstaan van de Lage Landen was mij niet bekend. Vele namen die voorbijkwamen, kende ik ook niet. Maar het klonk allemaal logisch, er zal flink wat uitzoekwerk aan vooraf gegaan zijn. Halverwege had ik het idee dat ik ontzettend veel geleerd had. Maar aan het eind kwam ik vooral tot de conclusie dat ik me vermaakt had. Onthouden was bijna onmogelijk. Een tijdje later een overhoring zou rampzalig zijn geweest.

Nog later begreep ik dat hij zijn boek niet had voorgelezen, maar vooral er over hebben verteld. Hoe dat in zijn werk gaat, begrijp ik niet echt. Was er nog 12 uur te vertellen nadat hij meer dan 600 bladzijden had geschreven? Of is de podcast een samenvatting en is het boek nog gedetailleerder? Denk niet dat ik erachter kom, want ook al luisterde ik met veel plezier, het boek zelf alsnog lezen gaat niet gebeuren.

Citaat niet beschikbaar.

Nummer: 20-082
Titel: De Bourgondiërs
Ondertitel: Aartsvaders van de Lage Landen
Auteur: Bart van Loo
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 607 (15857)
Categorie: Geschiedenis
ISBN: 978-94-0313-900-5

Meer:
Bart van Loo
Klara (zelf luisteren)
Hebban
Podcast themaweek (gerbie.nl)

Jan Mulder – Spreek en vergissing

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Jan Mulder, lezen

Jan Mulder – Spreek en vergissing

Dichter Bertrand Le Touquet speelt de hoofdrol in deze novelle van Jan Mulder. En ook al las ik het snel, ik heb niet de indruk dat ik hem heb leren kennen. Ook de zin van het boekje, het verhaal zelf, is mij ontgaan. Kortom, ik ben en blijf fan van Jan Mulder, maar deze titel is voor mij niet weggelegd. Niet erg, hij heeft zo veel moois geschreven, niet alles kan raak zijn.

Citaat: “De dichter glimlachte. Het kon hem niet somber genoeg zijn. Dat in tegenstelling tot iemand als Lorca, een Spaanse collega die zijn inspiratie ook in het land vond. Had Federico Lorca niet ergens gezegd, dat hij de mensen in Saksenhenegouwen bewonderde om hun moed door te leven in dergelijke omstandigheden en dat hij ze meteen ook haatte om die griezelige liefde voor een land ‘waar het licht twaalf maanden per jaar uit is’?” (p.75)

Nummer: 20-079
Titel: Spreek en vergissing
Auteur: Jan Mulder
Taal: Nederlands
Jaar: 1994
# Pagina’s: 100 (15094)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-234-3399-8

Meer:
Mulder, Jan – De analyticus
Mulder, Jan en Remco Campert – CaMu 1996
Mulder, Jan en Remco Campert – CaMu 1997
Mulder, Jan en Remco Campert – CaMu 1998
Mulder, Jan en Remco Campert – CaMu 2000
Mulder, Jan en Remco Campert – CaMu 2002
Mulder, Jan – Iris
Mulder, Jan – Mobieliquette
Mulder, Jan – Opkomst & ondergang
Mulder, Jan – Overwinningen & nederlagen
Mulder, Jan – Spelers & speelsters
Mulder, Jan – Strafschopgebieden & reserves
Mulder, Jan – De vrouw als karretje

Oliver Markus Malloy – Bad choices make good stories

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Oliver Markus Malloy

Oliver Markus Malloy – Bad choices make good stories

Geen idee of het autobiografisch is of compleet verzonnen. Weet ook niet meer waarom ik het boek in Kindle terugvond, al zal de voorkant daar vast mee te maken hebben. Al dacht ik dat de foto mooier is dan het bijbehorende verhaal. Ik had het mis. Het verhaal is grappig, afwisselend en beter dan je zou vermoeden.

Vele maanden heb ik er over gedaan om het boek uit te lezen, een paar schermpjes tegelijk, als het even lukte een hoofdstuk. Vele andere boeken las ik tussendoor. Maar het was vermakelijk genoeg om door te gaan, om het niet van mijn telefoon te gooien.

Een Duitse hacker wordt online verliefd op een Amerikaanse (achteraf bleek getrouwde) jongedame. Hij vertrekt naar de VS en begint daar een nieuw leven. De relatie was natuurlijk gedoemd te mislukken, zoals meerdere opeenvolgende vriendinnen daarna ook allemaal een verhaal meedroegen. De titel van het boek is dan ook meer dan toepasselijk. En eigenlijk is het meteen de samenvatting. Leuke anekdotes, maar daarmee nog geen compleet verhaal.

Hacken, bladen uitgeven, websites bouwen, vrouwen aan de drugs, slecht betaalde baantjes, veel geld verdienen en er ook weer doorjagen, slechte seks, verhuizen en weer verhuizen, de vreemde verhalen volgen elkaar in hoog tempo op.

Daarmee is mijn manier van lezen eigenlijk, onbewust, de beste manier om het boek te lezen. Niet achter elkaar, maar elke keer een stukje. Even kijkend op het web, zie ik dat hij vele boeken geschreven heeft ondertussen, waaronder twee boeken als opvolger van deze titel. De neiging om die boeken nu op te zoeken heb ik dan weer niet. Het was genoeg zo.

Citaat: “For centuries, religion has been used by the rich people in power, to tell the poor, that it was God’s will that they were poor: ‘God made me your king. Don’t question my authority. It comes directly from God. If you don’t obey me, God is gonna be really pissed at you.’” (167/250)

Nummer: 20-074
Titel: Bad choices make good stories
Ondertitel: Going to New York
Auteur: Oliver Markus Malloy
Taal: Engels
Jaar: 2017
# Pagina’s: 275 (14274)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-1-9472-5800-6

Meer:
Amazon
Malloy rocks
Goodreads

Renzo Verwer – I doped

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Renzo Verwer, schaken, sport, themaweek

Renzo Verwer – I doped: Confessions of a chess player

Met Kindle heb ik niet zo veel. Ik heb een Kobo E-reader, maar veel liever lees ik gewoon van papier. Een boek in mijn handen, dat is me veel waard. Dus kan ik niet zo veel met boeken die in een format verschijnen dat ik niet of nauwelijks kan lezen.

Maar ik ben dan ook wel weer nieuwsgierig, aangezien er ook het een en ander langs me heen kan gaan als ik Kindle negeer. En omdat een app op een moderne telefoon de normaalste zaak van de wereld is, heb ik ook de Kindle app op mijn toestel staan. Maar dan heb je nog geen boek. Maar op een onbewaakt moment kijk je dan eens door die app en kom je wat boeken tegen die niets blijken te kosten. Maanden was ik bezig met mijn eerste Kindleboek ooit. Alleen tussendoor, op momenten dat ik geen andere mogelijkheid had, las ik een paar schermpjes verder. Eenmaal uit was ik niet overtuigd, een last chance back-up werd Kindle voor mij. Maar ondertussen had ik ook dit boek op mijn telefoon staan. Want de schrijver had ik wel eens via social media gesproken. Hij had zijn eigen site, zijn blog, meerdere titels op zijn naam, maar leek niet echt door te breken, in de boekhandel kwam ik hem nog niet tegen bijvoorbeeld.

Dat is geen diskwalificatie, aangezien veel wat ik tegenkom bij boekhandels bagger blijkt, terwijl in de krochten van het internet veel moois voorbijkomt, dus laten we de smaak van het publiek alsjeblieft niet verwarren met kwaliteit.

Dit verhaal van Verwer triggerde me om verder te lezen via Kindle. Het digitale boek bleek uit drie korte verhalen te bestaan, met schaken als rode draad. Het meest intrigerende verhaal was zonder twijfel het eerste, het titelverhaal. Heeft doping nut voor een schaker. Verwer besloot het om proefondervindelijk te onderzoeken. Hij schreef zich in voor een toernooi, vond wat pilletjes via internet en maakte aantekeningen. Wat deed de doping met hem? Werd hij er beter van? Zo ja, hoe dan?

Meer wil ik niet vertellen, want dan volgt al snel het spoiler alert, lees zelf, mocht het je interesseren. Ben eigenlijk wel benieuwd waarom hij in het Engels schreef, want ook al is zijn beheersing van die taal behoorlijk goed, een aantal taal- en stijlfoutjes kon ik er al uithalen, een native speaker ongetwijfeld nog meer. Maar goed, wie weet leest hij op een dag dit blogje en zal hij reageren. Verwacht ik eerlijk gezegd wel.

Citaat: “Hah, that will be of real use to me! How often during a chess game my thoughts are diverted to completely unrelated matters. During chess games I often get very nice ideas about articles and bylines, and I think more about those than about the game at hand.” (40/290)

Nummer: 20-120
Titel: I doped: confessions of a chess player
Auteur: Renzo Verwer
Taal: Engels
Jaar: 2012
# Pagina’s: 22 (22930)
Categorie: Sport
ISBN: nvt

Meer:
Renzo Verwer

Themaweek 104: Dunne boekjes

Bert Wagendorp – Fictie moet de sport redden

Tags

Bert Wagendorp, boeken, boeken 2020, boekrecensie, fictie, Kees Fens, lezen, sport, themaweek

Bert Wagendorp – Fictie moet de sport redden

Een essay, een speech, eigenlijk geen boek. Maar als je het print en er een kaft omheen gooit, dan is het alsnog een boek, alleen nog even een isbn aanvragen en je bent er. De Kees Fens lezing werd vorig jaar door Bert Wagendorp gedaan. Ooit sportjournalist, tegenwoordig columnist van de Volkskrant. En schrijver, want hij heeft toch al meerdere bestsellers op zijn naam staan.

De eerste vier Kees Fens lezingen werden gedaan door schrijvers die ik niet ken. Nu is dat niet per definitie onmogelijk, maar iemand die al vele jaren veel leest, verschillende genres, en daarnaast ook vele uren heeft doorgebracht in bibliotheken en boekhandels zou toch wel een naam op zijn minst moeten herkennen. Niet dus. Kees Fens wel overigens, maar dat is bijzaak.

Wagendorp schrijft over de toekomst van de sport. Hij haalt een lijstje van de naamgever van de lezing erbij. De tien beste voetballers ooit, waarbij de bovenste namen allemaal onbekend waren. Toch klopte het in de perceptie van Fens. Dat waren spelers waar hij als jochie op straat tegen gespeeld had op straat. En omdat bewondering op zijn grootst is wanneer je een jochie bent van een jaar of tien, had hij de spelers die hij toen had zien spelen het hoogst gezet. Wagendorp ziet de onlogica en kan erlangs kijken. Mooi, want daardoor heeft hij zijn onderwerp voor deze lezing te pakken.

Sport draait om verhalen. Een sporter zonder verhaal is niet interessant. Pas als er iets naast de sport aan de hand is, dan wordt het boeiend. Ik denk dat Wagendorp gelijk heeft. De toekomst van de sport zit in verhalen. Storytelling wordt in meerdere branches steeds belangrijker, de sport heeft dat allang gezien. Dit zal de komende jaren en decennia alleen maar groter worden, de sport an sich wordt onvermijdelijk bijzaak. Of dat goed of niet goed is, is geen discussie, je kunt de tijd niet tegenhouden.

Citaat: “Dat wil niet zeggen dat sport zijn aantrekkingskracht zal verliezen voor degenen die op zoek zijn naar een eerlijke krachtmeting. De aantrekkelijkste kant van sport is de onvoorspelbaarheid ervan. Zodra dat element verdwijnt, en er zijn voorbeelden van sporten waarin dat inmiddels al is gebeurd, is de sport ten dode opgeschreven.” (p.22)

Nummer: 20-111
Titel: Fictie moet de sport redden
Auteur: Bert Wagendorp
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 32 (21748)
Categorie: Essay
ISBN: 978-90-253-1017-2

Meer Wagendorp op gerbie.nl:
Wagendorp, Bert – De dubbele schaar
Wagendorp, Bert – Ferrara
Wagendorp, Bert & J.W. Roy – Lance. The rise & fall in 14 songs
Wagendorp, Bert – Masser Brock
Wagendorp, Bert met John Schoorl en Paul Onkenhout – Het nieuwste schavot
Wagendorp, Bert – De proloog
Wagendorp, Bert – Ventoux
Wagendorp, Bert – Een zaterdagmiddag

Elders:
Kees Fens lezing
Kees Fens (Wikipedia)

Themaweek 104: Dunne boekjes

Boudewijn Büch (met Peter van Straaten) – Openbaar boekbezit

Tags

bibliotheek, boeken, boeken 2020, boekrecensie, Boudewijn Büch, lezen, Peter van Straaten, themaweek

Boudewijn Büch (met Peter van Straaten) – Openbaar boekbezit

Al in de zomer had ik een stapeltje gemaakt van dunne boeken die ik eindelijk eens wilde lezen. Omdat ze nooit aan bod waren gekomen, omdat ik het tijd vond, omdat ik besloot 2020 tot veelleesjaar uit te roepen, omdat ze de moeite waard waren, ik had ze tenslotte niet voor niets aangeschaft.

En dan blijkt dat toeval niet bestaat. Terwijl ik op een late vrijdagmiddag op school met een aantal studenten blijft napraten na de les, over hun droom van een buitenlandse stage en hoe moeilijk dat is in tijden van corona, komen zij met de optie Seychellen. En net die avond leg ik mijn vorige boek neer, pak ik de volgende van de stapel en lees ik op de eerste bladzijde over Büch die op het eiland La Digue (een van de Seychellen) op zoek gaat naar de nationale bibliotheek van het land.

Leuk is het altijd wanneer je een uitgave ontdekt die je nog niet kende, in dit geval een boekje waar twee favorieten samen werken, in opdracht van de Openbare Bibliotheek van Deventer, ter gelegenheid van hun 75-jarig jubileum. Büch kan altijd vertellen over zijn reizen, in dit geval over de zoektocht naar (nationale) bibliotheken en de illustraties van Peter van Straaten passen er zonder problemen bij. 10 korte, thematische, verhalen van Büch, 14 tekeningen van Van Straaten.

En dat levert niet een memorabel epistel op, daarvoor is het te dun, te nietszeggend, maar wel een gekoesterd collectors item, waarvan ik blij ben dat ik het in de kast heb staan en nu ook nog eens gelezen.

Citaat: “Boeken zijn te kostbaar om slordig te behandelen. Boeken wijzen je wegen die je nergens anders kunt bewandelen (…) Op straat kom ik in het gewriemel terecht van mensen die tassen dragen. Tassen vol met bananen en nog eens bananen. Nergens uit een tas zie ik een boekje steken.” (p.14)

Nummer: 20-107
Titel: Openbaar boekbezit
Ondertitel: over verre leeszalen, kille bibliotheken en vergeten pennevoerders
Auteur: Boudewijn Büch (met Peter van Straaten)
Taal: Nederlands
Jaar: 1991
# Pagina’s: 59 (21375)
Categorie: Reizen
ISBN: nvt

Meer Büch:
Büch, Boudewijn e.a. – Büch’s boeket 1
Büch, Boudewijn – Geestgrond
Büch, Boudewijn – Het ijspaleis
Büch, Boudewijn – De kleine blonde dood
Büch, Boudewijn – Over Redmond O’Hanlon over Boudewijn Büch
Büch, Boudewijn – Voorgoed verliefd
Büch, Boudewijn – Zingende botten

Meer Van Straaten:
Straaten, Peter van – Door dik en dun (Vader & zoon 4)
Straaten, Peter van – Feest
Straaten, Peter van – Handbagage
Straaten, Peter van – Handbagage (2e x)
Straaten, Peter van – Hoezo oud?
Straaten, Peter van – Houden vol (Vader & zoon 7)
Straaten, Peter van – In de bocht (Vader & zoon 5)
Straaten, Peter van – Leveren in (Vader & zoon 10)
Straaten, Peter van – Mens & bedrijf
Straaten, Peter van – Min & onmin
Straaten, Peter van – Min & onmin (2e x)
Straaten, Peter van – Pittige tantes
Straaten, Peter van – Roken Neuken Drinken
Straaten, Peter van – Staan op de tocht (Vader & zoon 11)
Straaten, Peter van – Tegen wil en dank (Vader & zoon 3)
Straaten, Peter van – Vrouwen & mannen
Straaten, Peter van – Waarom ligt mijn boek niet naast de kassa?
Straaten, Peter van – Zetten door (Vader & zoon 2)
Straaten, Peter van – Zijn we er al?

Themaweek 104: Dunne boekjes

Harry Mulisch – Paralipomena Orphica

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Harry Mulisch, lezen, themaweek

Harry Mulisch – Paralipomena Orphica

Nog een literair juweeltje, een van de beste schrijver die ons land ooit heeft voortgebracht. Tenminste, dat is de mening van vele experts, inclusief de goede man zelf. Was ik als tiener zwaar onder de indruk van ‘De aanslag’, de laatste jaren is mijn beeld een beetje aan het afbrokkelen. ‘De ontdekking van de hemel’ viel me zwaar tegen, pretentieus, onnodig dik, kortom niet het beste boek aller tijden, zoals het ooit verkozen werd.

Dit dunnetje probeerde ik tussendoor. Heruitgegeven met een uitgebreide inleiding, uitleg voordat ik ook maar aan het lezen was. En laten we er maar vanuit gaan dat het aan mij ligt, maar ik heb zelfs met de uitleg vooraf helemaal niets begrepen van dit verhaal. Natuurlijk, ik kan de tekst tot me nemen, lees over de schedel die centraal staat in het boek. Zie dat er Griekse mythologie wordt bijgehaald, maar de link ontgaat me. Het werd niet spannend, niet boeiend, nergens had ik het idee dat ik even iets moest opzoeken om het verhaal beter te begrijpen, ik zou niet weten wat ik allemaal moest googelen.

Steekt de man zover boven ons allen uit, dat hij onleesbare literatuur produceert of pretendeert hij zo goed te zijn dat hij bewust veel onduidelijke verwijzingen erin propt zodat men niet doorheeft dat hij het zelf ook niet weet? Geen idee, het maakt me ook niet uit. Ik zal in de toekomst ongetwijfeld nog wel eens een boek van Mulisch lezen, maar het voetstuk waar ik hem als tiener, en velen met mij, op hebben gezet, daar is hij voor mij allang van af gedonderd.

Citaat: “Naast het Paleis van Justitie, nu niet meer zo nieuw, was het restaurant waar ik anders uitsluitend met uitgevers kom, op hun kosten uiteraard. Met meneer Caspar, de gerant, stelde ik mijn maaltijd samen, omgeven door twee obers en drie kelners, die middelerwijl kranten brachten, een ijskoude aquavit, op doeken op borden extra bestek dat zij nog eens met andere doeken afveegden, en het couvert tegenover mij wegnamen, – ofschoon op die stoel de doos met Zeegers hoofd stond.” (p.45)

Nummer: 20-105
Titel: Paralipomena Orphica
Auteur: Harry Mulisch
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 63 (21196)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-8516-435-7

Meer:
Mulisch, Harry – De elementen
Mulisch, Harry – De ontdekking van de hemel
Mulisch, Harry – Het theater de brief en de waarheid

Themaweek 104: Dunne boekjes

Niccolo Ammaniti & Antonio Manzini – Jij bent mijn schat

Tags

Antonio Manzini, boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Niccolo Ammaniti, themaweek

Niccolo Ammaniti & Antonio Manzini – Jij bent mijn schat

Meerdere goede berichten las ik over Ammaniti, dus kocht ik een aantal van zijn boeken, maar vergat ze te lezen. De meeste Italiaanse schrijvers die vertaald worden, zijn de moeite waard. En hoe graag ik ze ook in het origineel zou willen lezen, mijn taalvaardigheid in die taal is te beperkt.

Twee jaar geleden las ik ‘Anna’, een kinderboek voor volwassenen, die laatste kwalificatie is van ondergetekende. Ik was positief verrast. Dit dunne boekje stond al een tijdje in mijn kast, maar zoals dat zo vaak gaat met dunne boekjes, je koopt ze wel, maar het is zonde om ze te lezen. Zit je er net in, heb je het uit. Coronaliteratuur ten top.

Een top plastisch chirurg is behoorlijk aan de coke. Een combinatie die niet altijd gunstig is. Hij heeft aanzien, weelde, leeft het leven waar velen van droomden. Maar als de politie hem wil spreken, is hij tijdens een operatie op zoek naar een veilige plek voor zijn drugs. Het lukt hem uit de handen van de politie te blijven, maar hoe krijgt hij zijn voorraad terug?

Geweldig kort verhaal, mooi als tijdsbeeld, cultuurimpressie, maar zeker ook als humoristisch verhaal. Sterker nog, zo kort als het is, dit zou volgens mij ook een film kunnen worden.

Citaat: “Bocchi realiseerde zich hoe lang hij al op dit moment had gewacht. Eindelijk was alles afgelopen. Nu zou er alleen nog maar een mooi afkickcentrum zijn waar hij van zijn verslaving af moest komen en manden moest vlechten. De gedachte kwam hem niet eens zo onaangenaam voor.” (p.13)

Nummer: 20-080
Titel: Jij bent mijn schat (Sei il mio tesoro)
Auteur: Niccolo Ammaniti & Antonio Manzini
Taal: Nederlands (Italiaans)
Jaar: 2009
# Pagina’s: 64 (15158)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-488-0326-2

Meer:
Anna
MPO Books
Goodreads
Jij bent mijn schat

Themaweek 104: Dunne boekjes

Levi Weemoedt – Geduldig lijden

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Levi Weemoedt, lezen, poëzie, themaweek

Levi Weemoedt – Geduldig lijden

Graag lees ik de diep cynische humor van Weemoedt. Gedichten en verhalen die zo zwaar zijn, dat je ze eigenlijk alleen maar als humor kunt lezen. Gelukkig doen velen dat. Maar het zijn geen simpele grappen, het is geen gimmick, Weemoedt schrijft gewoon kwaliteit.

Gelukkig is hij in het afgelopen jaar door velen herontdekt, mede dankzij een bundeling van zijn gedichten, bijeengebracht door Ozkan Akyol. Jammer dat het op die manier moet, maar beter dan dat het helemaal niet gebeurt. De man verdient gewoon een groot publiek.

Geduldig lijden is zijn debuut, mooi deze heruitgave als ‘grote lijsters’ waardoor ik het later alsnog kon lezen. Ten tijde van het debuut kon ik net lezen, toen was poëzie nog niet voor me weggelegd.

Citaat: “Ach! Voetbal was zo’n droevige bedoening, / als in december, op het allerlaatste veld, / een troosteloze nevel om je schoen hing, / de hoop op winnen lang ter aard’ besteld.” (p.32)

Nummer: 20-075
Titel: Geduldig lijden
Auteur: Levi Weemoedt
Taal: Nederlands
Jaar: 2000 (1977)
# Pagina’s: 53 (14327)
Categorie: Poëzie
ISBN: 90-0155-256-0

Meer:
Scholieren
Wikipedia
Weemoedt, Levi – Liedjes van Welzijn, Volksgezondheid & Cultuur
Weemoedt, Levi – Rijk verleden

Themaweek 104: Dunne boekjes

Thomas Heerma van Voss – Dat wat overblijft

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, themaweek, Thomas Heerma van Voss

Thomas Heerma van Voss – Dat wat overblijft

De versnelling tijdens de eerste coronagolf betekende dat ik besloot veel te lezen, dit jaar eens proberen de 100 boeken te halen. En dan helpen dunne boekjes dus. Bijvoorbeeld literaire juweeltjes. Liggen bij de kassa, wanneer je toch moet afrekenen, voor weinig, van schrijvers die je of al goed vindt, of juist wilt leren kennen. Beide gevallen ga ik voor de bijl.

Thomas Heerma van Voss ken ik eigenlijk alleen via Hard Gras. Maar omdat ik die altijd, al 134 afleveringen, van cover tot cover lees, heb ik al meerdere stukken van hem gelezen. Even speuren op mijn blog, ik kom tot negen verhalen (en 1 in Wenen van Geluk), waarvan ik meerdere benoem tot hoogtepunt van die specifieke editie. Kortom, hij kan zeker wat.

Maar nu dit dunne boekje. Ik las het afgelopen zomer, maar wat herinner ik me. Slechts met de voorkant: helemaal niets. Bladeren dus, kijken of het mijn geheugen helpt. Yep, vrij snel weer terug in het verhaal. Papa heeft zijn dochter lang niet gezien. Nu treedt ze op, presenteert het nieuwe album, hij gaat kijken. Er is natuurlijk een reden waarom ze allang geen contact meer hebben. Die reden komt in flashbacks steeds duidelijker naar boven. Het weerzien is dan ook geen succes. Daarbij blijft zijn verleden hem achtervolgen.

Het viel me niet mee. Iemand die mooi kan schrijven (weet ik van HG), schept verwachtingen. In dit dunne boekje komt dat er niet uit. Het verhaal is te dun, te voorspelbaar, niet virtuoos genoeg. Of hij juist bij de verhalen moet blijven of dat juist een volledige roman geschikter is, kan ik niet over oordelen. De tijd zal het leren. Dit boekje was een probeersel, waar ik te weinig plezier aan beleefde.

Citaat: “Vanaf de bar kijkt hij hoe het café volstroomt. Er komen bijna alleen maar druk converserende vrouwen binnen. Hem kijken ze geen moment aan. Sommige aanwezigen hebben bloemen bij zich, wat hem alleen maar nerveuzer maakt, en in verlegenheid brengt: hij had natuurlijk ook iets moeten meenemen. Een fles wijn om het samenzijn met zijn dochter te vieren. Of nog beter, een praktisch cadeau, iets voor in haar huishouden, een apparaat waar ze de komende jaren werkelijk iets aan heeft.” (p.13)

Nummer: 20-068
Titel: Dat wat overblijft
Auteur: Thomas Heerma van Voss
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 63 (12864)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-8516-427-2

Meer:
Thomas Heerma van Voss (op deze site)
Hebban
Thomas Heerma van Voss (eigen site)
Goodreads

Themaweek 104: Dunne boekjes

Op kop (over sport)

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Robert-Henk Zuidinga, sportboek, themaweek

Op kop (over sport)

Wie meneer Zuidinga is, geen idee. Maar op de een of andere manier staat hij toch zeker twee keer in mijn boekenkast. Hij heeft in ieder geval veel gelezen, voordat hij deze selectie heeft kunnen maken met allerlei bekende en minder bekende schrijvers die normaal gesproken niet bekend staan als sportschrijvers, maar ondanks dat vond hij fragmenten in hun werk die hij kon gebruiken.

Zijn bundeling heeft hij opgedeeld in de stukken Boksen, Schaatsen, Gemengd dubbel, Schaken, Wielrennen en Voetballen. Die derde categorie lijkt een soort verzamelbak voor verhalen die niet in een van de andere vijf pasten.

Omdat ik in de loop der jaren ook veel heb gelezen, kende ik meerdere verhalen natuurlijk al. Deelder, Wilmink, Scheepmaker, Kal, Spaans, Krabbe, Weemoedt en Mulder zijn niet meer verrassend, al passen ze natuurlijk perfect in deze bundeling. Van Wolkers las ik nog niet zo veel, maar de 11 gedichten voor Piet Keizer las ik al wel, dus ook het zijne.

Het lastigste van deze bundeling is dat fragmenten uit romans, niet altijd goed passen naast korte verhalen en gedichten. Meer dan de overeenkomst sport is er niet.

Citaat: “Zoals een programmeur altijd moet waken tegen fouten in zijn programma, zo moet ook de-vrouw-voedende-man zeer voorzichtig zijn zichzelf tegen te spreken of zelfs maar van mening te veranderen. Dit leidt vaak tot de reeds besproken ‘grillen’ en de verschrikkelijke gevolgen van dien. Vaders en echtgenoten van hen die dit lezen, pas toch op! De ervaring heeft echter geleerd dat dit diepe besef van waarheid, zoals wij het in de vrouw zo sterk aantreffen, niet voldoende is voor het spelen van een behoorlijke partij schaak. Maar wat zou dat! Er is zoveel meer: godsdienst en kunst, roddel, politiek, kinderen krijgen, filosofie en het maken van nuttige handwerken.” (p.141)

Nummer: 20-098
Titel: Op kop
Ondertitel: Over sport
Auteur: Diversen; Robert-Henk Zuidinga (Redactie)
Taal: Nederlands
Jaar: 1991
# Pagina’s: 216 (20016)
Categorie: Sport
ISBN: 90-204-2578-1

Meer sportcompilaties:
Achilles 01
Michel van Egmond – Nooit meer juichen
Het nieuwste schavot
Zandbergen en Brouwer – Zeven meiden om verliefd op te worden

Themaweek 102: Sportboeken

Benjo Maso – Nederland heeft de gele trui

Tags

Benjo Maso, boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, themaweek, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Benjo Maso – Nederland heeft de gele trui

Een boek waar ik veel langer over deed dan ik had verwacht, gebaseerd op de vorige boeken die Maso schreef over wielrennen. Ik begon in de vakantie, las verder tijdens de Tour de France (thematisch lezen) en had ‘m pas weken later uit.

Waar hij de vorige keren de Tour centraal stelde, bekeek hij dit keer vooral de rol van de Nederlanders in het hele wielrennen, met nog steeds de Tour als belangrijkste wedstrijd. Geen idee of de socioloog al gepensioneerd is, maar de hoeveelheid research die voorafgegaan moet zijn aan dit boek, doet vermoeden van wel.

En meteen komt daarmee het probleem naar boven van het boek, dat door de overweldigende hoeveelheid bekende gegevens het verhaal verzandt in details, het beeld van een Tour wordt overdonderd door de beste Nederlander (zevende) in de veertiende etappe van de Tour van een bepaald jaar. Het leest niet meer lekker. Het is een traag boek, niet per definitie een negatief gegeven, maar na de vorige twee geweldige boeken viel het me tegen.

Daarmee is het nog geen slecht boek, zeker niet. Er staat heel veel in, als naslagwerk is aan te raden om in de kast te hebben staan. Meer dan vijftig jaar Nederlandse wielersport in een enkel boek, met mooie verhalen, leuke anekdotes en nuttige duidingen.

Blij het te hebben gelezen, mooi dat het op mijn plank staat, maar het is geen meesterwerk zoals de twee voorgangers.

Citaat: “Of al deze details waarheidsgetrouw waren, was onbelangrijk. De Tour de France zou nooit zoveel succes hebben gehad als wielerjournalisten feitenaanbidders waren geweest. Wat van hen in de eerste plaats gevraagd werd, was een fraai beeld dat de belangstelling en de verbeeldingskracht van de lezers opwekte.” (p.128/129)

Nummer: 20-103
Titel: Nederland heeft de gele trui
Ondertitel: over wielrennen in de lage landen
Auteur: Benjo Maso
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 448 (21041)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-450-2634-3

Meer:
Maso, Benjo – Wij waren allemaal goden
Maso, Benjo – Het zweet der goden

Themaweek 102: Sportboeken

Sergio Sano – Maradona

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Diego Maradona, fotooo, lezen, Napels, themaweek, voetbal, voetbalboek

Achterhaald worden door de tijd. Vooruitgeschreven, zoals vaak met themaweken, overleed de goede man niet veel later. Voor het blogje overigens niet relevant, mijn mening werd door de beelden rondom zijn overlijden en begrafenis alleen maar bevestigd.

Sergio Siano – Maradona

Wanneer je in Napels opgroeit en dan fotograaf als beroep kiest, heb je midden jaren tachtig ineens een unieke kans, als de beste voetballer van dat moment naar jouw stad komt. En hij wordt er een ster, meer dan een ster, hij staat er boven de paus, een behoorlijke prestatie in een katholiek land, naast Padre Pio, men verafgoodt hem.

Twee keer was ik kort in Napels. Beide keren (in 1996 en 2017) nog geen 24 uur, maar beide keren trof ik overal in de stad foto’s, muurschilderingen, relikwieën, altaartjes om de Argentijn te eren. Vooral die eerste keer, toen ik in mijn eentje dwalend door de stad zwierf, voelde ik hoe men over hem dacht, ik proefde de sfeer, ik besloot dat ik daarover moest schrijven, ook al had ik nog nooit geschreven.

Natuurlijk wilde ik dit fotoboek hebben, toen ik zag dat Staantribune het verkocht. Natuurlijk wilde ik het meteen lezen. Ook al zou je geen woord Italiaans spreken, dan nog is dit boek aan te raden, want het cliché ‘a picture is worth a thousand words’ gaat hier zonder enige twijfel op. Gelukkig zijn de teksten tussendoor kort, gerelateerd aan wat je ziet, dus zelfs met mijn beperkte Italiaans is dit goed te doen.

Alleen maar zwart-witfoto’s, vooral op het veld, maar ook tijdens de training, in de stad, eigenlijk zijn hele leven tot het laatste hoofdstuk, het hoogtepunt, het feest in de stad na het behalen van de scudetto. Dan zie je iets waarvoor het woord feest een understatement is. Een hele stad gooit het openbare leven plat en is een week aan het vieren dat het gewonnen heeft van het arrogante noorden. Dat het voor het eerst de beste is van Italië. Dat Maradona groter is geworden dan de zoon van god.

En om dat allemaal te kunnen zien moet je dit boek aanschaffen. Ik leen hem niet uit, een pareltje op mijn plank voetbalfotoboeken.

Citaat: “E grazie a Maradona il sud oscuro era riuscito, infine, a umiliare il nord luminoso che lo disprezzava. Coppa dopo coppa, negli stadi italiani ed europei, la squadra del Napoli vinceva, e ogni gol era una profanazione dell’ordine constituito e una rivincita sulla storia. Eduardo Galeano” (p.99)

Nummer: 20-071
Titel: Maradona
Auteur: Sergio Siano
Taal: Italiaans
Jaar: 2018
# Pagina’s: 224 (13697)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-88-7421-222-4

Meer Maradona:
Maradona es mas grande que Pele
Maradona of is Messi beter (Hard Gras 88)
Michel di Tria – Maradona
Geen saai moment met Maradona
Manu Chao – La vida tombola
Chris Willemsen – De moord op Maradona
Gert Hage – Napels
Ghirelli en Uliano – La magica storia
Llinas en Niembro – Onschuldig
Felicidades Diego
Het leven is een loterij
Johan 4, december 1997 (Column, Goal)

Themaweek 102: Sportboeken