Julian Barnes – Het enige verhaal

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Julian Barnes, lezen

Van de boeken die ik afgelopen zomer las vanaf mijn E-reader, was dit boek het meest onverwacht voor mij. Geen idee wat ik kon verwachten. Sommige schrijvers ken je al, sommige omslagen zijn zo duidelijk, vaak heb je wel een idee waar je aan begint. Barnes zei mij helemaal niets. Maar dat is soms ook wel leuk, ergens compleet onbevooroordeeld aan beginnen.

Dit verhaal had ik in ieder geval niet verwacht. Een romance tussen een late tiener en een oudere dame. De verteller kijkt terug naar die tijd. Het is een erg Brits verhaal. Niet dat dit soort dingen niet in andere landen voorkomen, maar de manier waarop het verteld wordt, de reacties van de omgeving, de sociale omgeving van beiden, Britser dan dit krijg je het niet. Upper middle class, schat ik zo in. Provinciestadje. Iedereen kent elkaar, zo niet dan kennen ze je directe omgeving wel en dus hebben ze ook een beeld, een oordeel over jou.

Wanneer dan, onder ieders ogen, iets gebeurt wat niet de bedoeling is, wat zo vreemd is voor iedereen, dan is er rep en roer, dan wordt er gesproken. Maar nooit direct, bijna nooit met betrokkenen. Maar je bent ineens een ander iemand, dat merk je aan alles.

Barnes is blijkbaar een wat oudere schrijver die al veel goede boeken heeft geschreven, maar ik ben niet Brits genoeg om dat te weten. Wel kan ik me goed genoeg inleven om de onderhuidse spanning die nergens opgeschreven staat wel tussen de regels door te lezen. Dat maakt het per definitie al de moeite van het lezen waard. Maar of ik een volgend boek van Barnes zou willen lezen, daar ben ik zelf nog niet uit.

Citaat: ‘Je bent een absolutist inzake de liefde, en daarom absoluut tegen het huwelijk. Je hebt er veel over nagedacht en tal van bizarre vergelijkingen verzonnen. Het huwelijk is een hondenkennel vol zelfgenoegzaamheid die nooit aan de ketting wordt gelegd. Het huwelijk is een juwelenkistje dat, door een geheimzinnig tegengestelde van alchemie, goud, zilver en diamant weer in ijzer, stras en kwarts verandert. Het huwelijk is een vervallen boothuis met een oude, lekkende tweepersoonskano, met gaten in de bodem en waar één peddel aan ontbreekt.’ (p.159/326)

Nog een mooie: ” Van het absolutisme van de liefde naar de absolutie van de liefde? Nee, ik geloof niet in die gezellige levensverhalen die sommigen nodig vinden, zoals ik ook geen troostende woorden als ‘verlossing’ en ‘afsluiting’ over mijn lippen krijg. De dood is de enige vorm van afsluiting waarin ik geloof, en de wond blijft open tot dat dichtslaan van de deur.” (p.175/178)

Nummer:            22-051

Titel:                   Het enige verhaal (The only story)

Auteur:               Julian Barnes

Taal:                   Nederlands (Engels)

Jaar:                   2018

# Pagina’s:          178 (11700)

Categorie:           Fictie

ISBN:                 978-90-254-5208-7

Meer :

Hebban

Tzum

De Reactor

Nederlands Dagblad

Themaweek 138: E-boeken

Bernlef – Hersenschimmen

Tags

Bernlef, boeken, boeken 2022, boekrecensie, dementie, lezen

Mijn eerste kennismaking met Bernlef was niet onverdeeld positief. Eerlijk gezegd viel het me flink tegen. Maar zijn meesterwerk lag al jaren op me te wachten. Na elf jaar las ik dus eindelijk weer een boek van Bernlef.

Zonder twijfel, en dat verbaast me nauwelijks gezien de status van het boek, is dit een gigantisch goed boek. Een dun boek, maar geen overbodige letter. We volgen Maarten, waarvan we al snel begrijpen dat hij aan het dementeren is. En gaandeweg voel je dat het steeds erger wordt. Van iets vergeetachtig naar behoorlijk ver heen, het hele proces is te volgen. En dat is lastig voor de hoofdpersoon zelf, maar minstens zo erg voor zijn directe omgeving. Wanneer je iemand na zoveel jaren ziet aftakelen, dan raakt je dat. Het knappe van het verhaal is dat dit proces zo goed te voelen is. Je voelt de pijn van zijn vrouw, veertig jaar getrouwd met Maarten, zien dat hij achteruit gaat. Van hemzelf, steeds meer momenten dat het niet gaat zoals je wil. Je voelt dat het steeds erger wordt, dat het steeds moeilijker is om mee te leven.

Dementie is een tragische ziekte, velen van ons gaan er mee te maken krijgen. Waar bij diverse dodelijke ziektes ontzettende vooruitgang is geboekt de afgelopen decennia, kunnen we nog steeds weinig doen aan dementie. Kennis over is al heel wat. Kortom, lees dit boek. Ik kan me geen zorgstudent voorstellen die dit boek niet heeft gelezen. Iedereen kent wel iemand in zijn of haar omgeving die er mee te maken heeft. Iedereen zou dit boek moeten lezen, begrip is zo ongeveer het enige dat je kunt bieden.

Staat het al in de Canon van de Nederlandse literatuur?

Citaat: ‘En dan opeens dit. Meestal gaat zoiets langzamer, geleidelijk. Maar bij hem is het opeens begonnen. Ik voel me erdoor overvallen. Het is wreed en onrechtvaardig. Ik kan soms zo woedend en opstandig worden als ik zie hoe hij naar me kijkt als uit een andere wereld. En dan weer ben ik alleen maar droevig en wil ik hem zo graag begrijpen. Of ik praat maar met hem mee en dan schaam ik me later. Ik ben blij dat jij er bent want het wordt me soms echt te veel. Dan kan ik het echt niet meer aanzien.’ (p.148/239)

Nummer:            22-050

Titel:                   Hersenschimmen

Auteur:               Bernlef

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   1984

# Pagina’s:          109 (11522)

Categorie:           Literatuur

ISBN:                 978-90-214-3566-4

Meer :

Wikipedia

Hebban

Scholieren

Bazarow

Bernlefs beste

Themaweek 138: E-boeken

Elvin Post – De cursus

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Elvin Post, lezen, thriller

Op de een of andere manier heb ik ondertussen meerdere boeken van Elvin Post gelezen. Thrillers, een genre waarvan ik een groot deel van de boeken vind tegenvallen. Een nog groter deel negeer ik het liefst, omdat ik totaal geen vertrouwen heb in schrijvers die door anderen worden verslonden, die hoog gestapeld op de bestsellertafels liggen, die je nog net niet in de handbagage worden gedrukt op Schiphol. Waarom dit genre de afgelopen jaren zo veel populairder is geworden, lijkt me een leuk onderzoek waard. Ik begrijp het in ieder geval niet.

Voor de duidelijkheid, met een goed spannend boek is niets mis. ‘Het gouden ei’ en ‘A kiss before dying’ behoren nog altijd tot mijn favoriete boeken. Alleen ben ik niet zo van conceptreeksen (met de Millenniumtrilogie als uitzondering), van de anonieme schrijver die bestsellers produceert (Vermeer), van de knappe niet meer zo heel jonge vrouw die spannende boeken schrijft (vul zelf maar in), van boeken met aantoonbare fouten (Konsalik) en van snel geproduceerde boeken die als verdienmodel gelden voor uitgevers.

Post kan ik nog steeds nauwelijks plaatsen. Zijn voetbalverhalenbundeling vond ik prima. Dit was de tweede thriller die ik van hem las. En het was precies wat je van een thriller kunt verwachten. Geschikt voor een verfilming zou ik ook zeggen. Negen mensen op een eiland waar je niet zomaar kunt komen (of gaan). Een moord. En nog een. Wie is de dader? Wat doe je als je het eiland niet kunt verlaten, hoe zoek je hulp, wie kun je vertrouwen en vooral wie niet?

Eerlijk is eerlijk, een mooi gegeven voor een thriller. En zoals je mag verwachten, kun je als lezer heerlijk mee speculeren, zoeken naar aanwijzingen die misschien wel verborgen zijn in de tekst, die je onvermijdelijk op het verkeerde been zetten, anders zou het geen thriller zijn, maar een whodunnit, waardoor je je gedachten keer op keer moet bijstellen.

Goed geschreven, maar aan het eind was ik toch wel blij dat ik het uit had, weer naar echte boeken mocht, naar een boek waarin meer te halen valt dan ‘o ja’ aan het eind. Schuin achter me staat nog één boek van Post in de kast. Denk dat ik die nog wel wil lezen. Denk niet dat ik op zoek ga naar andere titels. Gelukkig voor hem zijn er genoeg lezers die er anders over denken dan ondergetekende.

Citaat: ‘Ik was inderdaad degene die altijd zei: “Aan zo’n schrijfcursus heb je niets.” En eigenlijk denk ik er nog steeds zo over. De meeste cursussen worden nu eenmaal gegeven door schrijvers die niet genoeg verdienen aan hun boeken en daarom op een andere manier aan de kost moeten komen. Niet door succesvolle auteurs die het puur vanuit hun hart doen om wanhopige dromers zoals ik een kans te bieden.’ (p.13)

Nummer:            22-049

Titel:                   De cursus

Auteur:               Elvin Post

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2021

# Pagina’s:          347 (11413)

Categorie:           Thriller

ISBN:                 978-90-263-5411-3

Meer cursus:

Elvin Post

Hebban

Chicklit

Meer Elvin Post:

Post, Elvin – Arizona blues
Post, Elvin – Het 17e

Themaweek 138: E-boeken

Pieter Waterdrinker – Tsjaikovskistraat 40

Tags

boeken, lezen, boekrecensie, Rusland, Sovjet Unie, boeken 2022, Pieter Waterdrinker

Mijn tweede keuze afgelopen zomer was de roman waarmee Waterdrinker, ondertussen een gerespecteerd schrijver, doorbrak. Zijn autobiografie geromantiseerd. Misschien wel de enige manier om te schrijven, hoe anders kun je je daadwerkelijk inleven in de karakters die je beschrijft?

En zo volgen we de hoofdpersoon die via een bijbelsmokkel in Sint Petersburg beland, waarna hij een leven in het land opbouwt. En dat leven is best interessant, maar vooral leer je Rusland kennen, het resultaat van het uiteenvallen van de Sovjet Unie. Een schitterend tijdsdocument, een reisverhaal zonder op reis te gaan. Een cultuurbeschrijving, zonder beschrijvend te schrijven. Ik was erg onder de indruk.

Misschien wel niet zo zeer van het verhaal zelf, heen en weer springend in de tijd, van Moskou naar St. Petersburg en zelfs even naar Nederland. Een verhaal over de schrijver, zijn Russische vrouw, een Nederlandse vriend, maar vooral leer je Rusland beter kennen. Nu las ik al vele grote Russische schrijvers, maar dan krijg ik een inside view van eind negentiende eeuw. Hier spreekt een outsider die op het juiste moment op de juiste plek was. Al dan niet toevallig.

Je voelt alsof je er bij bent. Bij het corrupte kantoortje in een hotel, in de vergane glorieflat in een buitenwijk. In de datsja waar een niet nader te noemen politicus nooit was. Tussen de toeristen die geen idee hebben waar ze terecht zijn gekomen. Waterdrinker is meer dan een goed observeerder. Hij schrijft niet op wat hij ziet, maar verwerkt het in een prachtig verhaal, een geweldig boek. Alle lof is terecht.

Citaat: “Ik was de havendirecteur en Pozorski naar de pier gevolgd waar het gevaarte tussen de kranen lag aangemeerd. Het ruim was zo groot als een fabriekshal; de zeshonderd dozen met smokkelbijbels in een hoek vielen nauwelijks op. Russen in lompen waren in de schemerdonkere catacomben van het schip als menselijke lastdieren bezig metalen buizen op hun schouders naar binnen te dragen.”

Nummer:            22-048

Titel:                   Tsjaikovskistraat 40

Auteur:               Pieter Waterdrinker

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2017

# Pagina’s:          341 (11066)

Categorie:           Fictie

ISBN:                 978-90-388-0414-9

Meer:

Hebban

Literair Nederland

Tzum

Boekenz

NRCE

Themaweek 138: E-boeken

Carlos Ruiz Zafon – Het middernachtspaleis

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Calcutta, Carlos Ruiz Zafon, lezen, Young Adult

Ooit gepubliceerd, vergeten, maar toen de schrijver met zijn reeks over het Kerkhof der verdwenen boeken (jaloersmakend mooie vondst) doorbrak werd het opnieuw uitgebracht. Young Adult vind ik een lastige categorie. Wie bepaalt hoe oud je moet zijn om een bepaald boek te lezen. Kinderboeken snap ik. Sommige typisch genres voor een wat ouder publiek ook. Maar waarom is dit genre bedacht, wat zijn de kenmerken dat mijn dochter van veertien dit boek niet zou kunnen lezen, terwijl het voor mijzelve ook niet meer geschikt zou zijn?

Afgelopen zomer, de eerste vliegvakantie na de lockdowns, weinig ruimte voor boeken, ik was dus volledig aangewezen op mijn E-reader. Op de een of andere manier heb ik toch moeite met het kopen van titels voor dit digitale medium. Een nieuw boek is een plezier, een digitaal bestand van hetzelfde bestand is niet meer dan een file op een computer. Maar er zijn vele manieren om legaal aan digitale uitgaven te komen. En zo staan er dus een paar honderd titels in een mapje op mijn computer, eens in de zoveel tijd sleep ik een selectie daarvan naar mijn Kobo.

Dat zijn dus niet altijd de titels die je zou kiezen zonder beperkingen. Aan de andere kant kom je dan wel uit bij boeken die anders ondergesneeuwd zouden geraken in het aanbod, die zeer waarschijnlijk genegeerd zouden worden. En dat zou ook weer zonde zijn, de comfort zone verlaten is voor een lezer zo nu en dan zeker aan te raden.

Hoe dan ook, dit was in noord Portugal het eerste boek waar ik aan begon. Op vakantie is er, ondanks een vol programma, ondanks reisdagen, meestal tijd genoeg om heerlijk in een boek te duiken. Drie dagen voor een boek, geen zware opgave, ik las met plezier.

Het verhaal speelt in India, bijna een eeuw geleden. Een groepje vrienden is oud genoeg om het weeshuis van hun jeugd te verlaten. Maar ze raken ook betrokken bij een verhaal dat lang geleden al begon. En dat verhaal maakt het voor hun niet eenvoudig, zorgt voor gevaar, maar kietelt ook hun nieuwsgierigheid en hang naar avontuur. Paar fantasy-elementen, stukje coming of age, deel lokale cultuur, brok spanning.

Ruiz Zafon wordt wel eens verweten omslachtig te zijn, te veel franje, maar ik heb daar eerlijk gezegd geen last van. Ook dit verhaal, wat volgens mij best door tieners al gelezen kan worden, maar waar iedereen van kan genieten, loopt, boeit, maakt nieuwsgierig, heeft spanning en bezit alle eigenschappen van een goed boek. Niet het niveau van de Kerkhof-trilogie, maar wel de moeite waard. Al moet ik dan ook eerlijk toegeven dat het daarmee genoeg lof heeft gehad. Je moet de fantasy-elementen wel serieus nemen (wat mij vaak moeite kost), je moet je willen laten meeslepen.

Citaat: “’Versteend van angst keken de jongens toe hoe het bouwwerk van meer dan tweehonderd meter lang, voor hun ogen smolt als een klontje boter in een hete pan. Het vloeibare metaal zonk in de rivier, en de intense amberkleurige gloed werd weerspiegeld op de gezichten van de vijf vrienden. Eindelijk vervaagde het gloeiende rood tot een doffe, metalige tint, en de twee uiteinden van de brug zakten boven de Hooghly in elkaar als metalen treurwilgen, verdiept in de aanblik van hun eigen beeltenis.’ (p.303/304 v. 399)

Nummer:            22-047

Titel:                   Het middernachtspaleis (El palacio de medianoche)

Auteur:               Carlos Ruiz Zafon

Taal:                   Nederlands (Spaans)

Jaar:                   2011 (1994)

# Pagina’s:          187 (10725)

Categorie:           Young adult

ISBN:                 978-90-449-6200-0

Meer Middernachtspaleis:

Wikipedia

Hebban

Coole suggesties

Meer Ruiz Zafón:

Ruiz Zafon, Carlos – De gevangene van de hemel (Kerkhof der Vergeten Boeken 3)
Ruiz Zafon, Carlos – De schaduw van de wind (Kerkhof der Vergeten boeken 1)
Ruiz Zafon, Carlos – Het spel van de engel (Kerkhof der Vergeten Boeken 2)

Themaweek 138: E-boeken

Simon Kuper – The Barcelona complex

Tags

Barcelona, boeken, boeken 2022, boekrecensie, lezen, Simon Kuper

Een van de beste sportboeken van de afgelopen jaren. Wil je begrijpen waarom Barcelona eerst erg groot werd en nu in de financiële problemen zit, dan is dit boek onmisbaar. Kuper, een geweldig journalist, tevens goede schrijver, kwam al vele jaren bij de club. Men kent hem, men vertrouwt hem. Toch was hij zelf ook verbaasd toen hij toestemming vroeg om dit boek te schrijven, om achter de schermen te kijken, mensen te interviewen, kortom alles willen weten. Blijkbaar was de club op dat moment zo vol zelfvertrouwen, dermate arrogant, dat openheid geen schade zou opleveren.

Waarschijnlijk zitten er nu bestuursleden die de vuile was liever binnen hadden gehouden, die geschrokken zijn van dit boek. Kuper gaat terug in de tijd en legt uit hoe Guardiola de club nog groter maakte, met de filosofie van Cruijff als basis. Zonder Messi was dit onmogelijk geweest en zo kon de klein Argentijn jaar in jaar uit zijn salaris zien stijgen naar onmetelijke hoogten. Op een gegeven moment verdient hij net zo veel als een hele club, een topclub. En zelfs dat is niet het grootste probleem, want andere spelers die met hem spelen willen ook meer betaald worden. En als je een kwart verdiende van wat de vedette kreeg, dan had je ook een topsalaris. En zo rende de club richting de financiële afgrond.

Daarnaast werd de afhankelijkheid van Messi ook steeds groter. Waar eerst Xavi en Iniesta het spel bepaalden en op het juiste moment Messi aan het werk zetten, was na het vertrek van de twee grote kleine mannen nog maar een enkele superster over. De tactiek werd daardoor een stuk voorspelbaarder. ‘Geef de bal zo snel mogelijk aan Messi en hoop dat hij er iets goeds mee doet’. Op zich begrijpelijk, vaak ook een bruikbare tactiek, maar de echte topteams liggen daar niet wakker van.

Kuper schrijft een boek over voetbal, maar eigenlijk gaat het net zo veel over geld, macht, politiek, cultuur en vele andere zaken die de club maken tot wat de club is. Verplichte literatuur voor iedereen die mee wil praten in de kroeg, in de kantine of op de volgende verjaardag.

Citaat: “If 1992 had been Barca’s annus mirabilis, 2020 was its annus horribilis. Everyone had seen the cracks in the cathedral’s ceiling. But nobody expected the building to collapse. That year, an almost carnivalesque string of mishaps occurred.” (p.311)

Nummer:            22-024

Titel:                   The Barcelona Complex

Ondertitel:          Lionel Messi and the making – and unmaking – of the world’s greatest soccer club

Auteur:               Simon Kuper

Taal:                   Engels

Jaar:                   2021

# Pagina’s:          416 (5656)

Categorie:           Voetbal

ISBN:                 978-0-5932-9771-1

Meer Barcelona:

Kirkus

Bookmarks

The 42

Meer Kuper:

Kuper, Simon – Ajax, de joden, Nederland (Hard Gras 22)
Kuper, Simon – Football against the enemy
Kuper, Simon – Mandela wint de wereldcup (Hard Gras 72)
Kuper, Simon – Retourtjes Nederland

Themaweek 138: E-boeken

Kurt Vonnegut – The big trip up yonder

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Kurt Vonnegut, lezen

Vonnegut schrijft vaak Science Fiction, een genre dat mij niet ligt. Alleen in zijn geval is het meer dan gedogen, maar vaak een toekomstvisie als middel voor commentaar op de wereld van nu. Dan kan het dus dystopisch zijn, maatschappijkritisch, ironisch, cynisch. En dus lees ik Vonnegut met veel plezier. Ik ben nog lang niet door z’n oeuvre heen, heb mijn collectie nog lang niet compleet, heb zelfs nog niet alles gelezen dat in mijn kast staat.

Dit verhaaltje kwam tussendoor, omdat je soms online wat tegenkomt. Het is maar 22 bladzijden, maar heeft een eigen titel, dus tel ik het ook maar als het negentiende boek dat ik afgelopen jaar las.

Voor de liefhebbers, het is gratis online te vinden of te downloaden. Ik zal er dan ook niet verder op ingaan, behalve dan dat ik het leuk vond om te lezen.

Citaat: “At six o’clock, they arose again, for it was time for their generation to eat breakfast in the kitchenette. No one spoke to them. They had twenty minutes in which to eat, but their reflexes were so dulled by the bad night that they had hardly swallowed two mouthfuls of egg-type processed seaweed before it was time to surrender their places to their son’s generation.” 

Nummer:            22-019

Titel:                   The Big Trip Up Yonder

Auteur:               Kurt Vonnegut

Taal:                   Engels US

Jaar:                   2011

# Pagina’s:          22 (4540)

Categorie:           Fictie

ISBN:                 978-1-6066-4500-0

Meer :

American literature (zelf lezen)

Vonnegut, Kurt – 2 B R 0 2 B
Vonnegut, Kurt – Armagaddon in retrospect
Vonnegut, Kurt – A man without a country
Vonnegut, Kurt – Slaughterhouse five

Themaweek 138: E-boeken

Hard Gras 144. Titel met schaduw

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbalboek

Sinds haar debuut ben ik altijd blij als er weer een verhaal van Carolina Trujillo in Hard Gras staat. Haar eigen Uruguyaanse familie, haar vrienden in Den Haag, haar eigen jeugd, de link met voetbal is soms even zoeken, maar de verhalen zijn altijd mooi. Haar serie over de gelekte telefoongesprekken tussen Messi en Suarez kan mij niet lang genoeg duren, daar mag ze nog jaren mee doorgaan.

Myrthe Hilkens was al bezig met de research over een verhaal over de dickpick, als in Amsterdam een voormalig voetballer, tegenwoordig voetbaldirecteur meedoet met de rage. Het kost hem zijn baan, ondertussen weten we dat de hoofdstedelijke club er niet bepaald op vooruit is gegaan sinds deze gebeurtenissen. De voorkant is dan ook een mooie symbolische.

De televisieserie van Ilse Warringa mag er wat mij betreft wel komen zo langzamerhand. In deze Hard Gras al de vijfde aflevering, die Luizenmoederachtige potentie heeft, maar ongetwijfeld de kritiek veel harder zal zien aankomen.

Mooie editie weer.

Citaat: “Hij kijkt naar de wanhopige ouders. Ineens ziet hij zijn arm met de vlag de lucht ingaan, alsof niet hij maar iemand anders zijn arm bestuurt, geheel buiten hem om. De scheidsrechter kijkt verbaasd. De ouders van de tegenpartij schreeuwen. De scheidsrechter rent op Wietse af. Voor de moeder van Florian is dit de uitgelezen kans om de aandacht van de scheidsrechter te vangen. Ze rent naar hem toe, hij is in gesprek met Wietse, dus kijkt hij verstoord op naar de woedende vrouw, die zich plots in zijn gezichtsveld wurmt.” (p.62)

Nummer:            22-031

Titel:                   Hard Gras 144

Ondertitel:          Titel met schaduw

Auteur:               Diversen (Myrthe Hilkens, Julien Althuisius, Paul Abels, Renate Verhoofstad, Frits Conijn, Daan & Mikko, Martin van Neck, Roman Helinski, Carolina Trujillo, Ilse Warringa, Danielle Kliwon en Zeger van Heerwaarden)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          112 (7247)

Categorie:           Voetbal

ISBN:                 978-90-263-5952-1

Meer Hard Gras:

Zie

Gerbie’s boekenarchief

Themaweek 137: Sportseries

De Muur 77

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek

De ondertitel en de foto op de voorplaat: Jan Ullrich in het prachtige lichtblauw van Bianchi. Jan heeft het moeilijk gehad. Puur op talent stormde hij naar de top, won de Tour bijna van zijn kopman en won de Tour het jaar erop gewoon. Daarna kwam er een vervelende Amerikaan die net iets liever wilde winnen, er meer offers voor bracht en dus er voor zorgde dat Jan nooit meer won. Erik Brouwer woont tegenwoordig oost van de grens en schrijft een mooi portret over weer een nieuw begin voor de voormalige toprenner.

Daarnaast weer een trits aan prachtige verhalen van Frank Heinen (over Jonas Vingegaard), Edwin Winkels (Jaume Mir), Niek Pas (Yvette Horner), John Kroon (Sauna Diana) en Ruurd Edens (Rigoberto Uran).

Nog altijd ben ik erg blij met mijn abonnement op deze boekenserie. En tegenwoordig steeds vaker iets dikker. Het kan, het mag, het past.

Citaat: “Hij is opeens de man in huis en moet de kost gaan verdienen voor moeder Aracelly en jongere zus Marta Lucia. Zo hoort dat in Colombia. Rigo neemt het werk van zijn vader over bij de loterij en fietst stad en land af. Hij is even handig en goedgebekt als zijn vader, weet hoe hij mensen moet overhalen om juist bij hem te kopen.” (p.70)

Nummer:            22-040

Titel:                   De Muur 77

Ondertitel:          Jan Ullrich houdt weer van de fiets

Auteur:               Diversen (Bert Wagendorp, Erik Brouwer, Frank Heinen, John Kroon, Ruurd Edens, Edwin Winkels, Wiep Idzenga, Willie Verhegge, Niek Pas, Nando Boers, Robbert Tilli, Karsten Kroon en Cor Vos)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          160 (9461)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 978-94-623-1059-9

Meer:

74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 137: Sportseries

Hard Gras 143. De klassieker

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbalboek

Eens in de zoveel tijd is er een uitgave van Hard Gras waar ik na lezing moet concluderen dat de wereld niets had gemist als die niet was uitgekomen. Wil niet zeggen dat er slechte verhalen instaan, maar ook niet het tegenovergestelde, dat ene verhaal dat je een ander meteen aanraadt, dat je een jaar later weer wil lezen, dat je doet zoeken naar boeken van bewuste schrijver.

Het kan niet altijd raak zijn, ook een stapeltje redelijke verhalen is de moeite waard om te lezen. Maar memorabel, nee, deze keer helaas niet.

Citaat: “Later zei Parreira dat hij een grote fout had gemaakt door Weggis niet kort voor het bezoek te inspecteren. ‘Ik wist niet dat er overal tribunes zouden zijn en dat er tickets verkocht zouden worden voor de trainingen’, bekende hij. Waar hij had gehoopt op een rustig en vredig trainingskamp, belandde hij in een circus.” (p.93)

Nummer:            22-026

Titel:                   Hard Gras 143

Ondertitel:          De Klassieker

Auteur:               Diversen (Tan Tunali, Kliwon & Dekkers, Zeger van Heerwaarden, Ilse Warringa, Peter Speetjens, Thomas Hogeling, Daan & Mikko, Rory de Groot, Michel Doodeman, Nico Kroese, Theun de Winter, Gerrit Jan van Heemst)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          111 (6341)

Categorie:           Voetbal

ISBN:                 978-90-263-595-14

Meer Hard Gras:

Zie

Gerbie’s boekenarchief

Themaweek 137: Sportseries