Jan Mulder – Mobieliquette

Tags

boeken, boeken 2012, boekrecensie, Jan Mulder, lezen, mobiel, telefoon, telefoonterreur

Jan Mulder – Mobieliquette

Ik kan me nog herinneren dat bij sommige mensen de telefoon in de gang hing, zo’n groot bakelieten geval. Zelf ging ik op kamers en had geen eigen toestel. Ik belde soms vanuit een telefooncel en dat was het. De eerste autotelefoon was een sensatie. Iemand met twee antennes op het dak was ongetwijfeld een belangrijk iemand.

Het kan hard gaan in een mensenleven. Tegenwoordig zie ik geen tiener meer fietsen zonder mobieltje in de hand, is het ondenkbaar dat je niet bereikbaar bent en hebben we meer mobieltjes dan inwoners in Nederland.

Eind jaren negentig was een mobiel nog niet zo algemeen verspreid. Wel werd het fenomeen steeds alomtegenwoordiger, dus vroeg Libertel aan Jan Mulder om een aantal stukjes te schrijven over mobiele telefoons en de mogelijke etiquette die daar bij zou kunnen horen. Met wat aardige tekeningen van Stefan Verwey heb je dan een bijzonder boekje voor je klanten. En voor fans van Jan Mulder een collectors item. Geen ISBN, niet vrij verkrijgbaar, puur toevallig kwam ik het tegen vele jaren later.

Uit de verhaaltjes blijkt dat de toekomst moeilijk te voorspellen is. De Smartphone is tegenwoordig veel meer dan een telefoontoestel. Maar in 1997 was dat natuurlijk niet te voorzien. En zo zou je dit boekje over een eeuw heel precies kunnen dateren, zonder dat je de datum voorin het boekje leest. Begin jaren negentig de eerste mobiele telefoons, pas eind jaren negentig de doorbraak, tien jaar later beginnen smartphones het over te nemen en tegenwoordig vindt de jeugd bellen al ouderwets.

Citaat: “Presentator Gouman tegen het einde van de uitzending: ‘Als u nu direct met God zou kunnen telefoneren, wat zou u dan tegen Hem zeggen?’ En dat op datzelfde moment de mobiele telefoon van Knevel overgaat, Andries opneemt en zegt: ‘Goh, dat is nou toevallig, we het net.. nou ja zeg, wat een toeval, ik wil net uw nummer draaien!’ “ (p.21)

Nummer: 12-022
Titel: Mobieliquette
Auteur: Jan Mulder
Taal: Nederlands
Jaar: 1997
# Pagina’s: 63 (3720)
Categorie: Non-fictie
ISBN: nvt

Meer:
CaMu 1998
De vrouw als karretje
Strafschopgebieden en reserves
CaMu 1996
Iris
CaMu 2000
CaMu 2002
Opkomst en ondergang

Advertenties

Laat eens wat van je horen (022-024)

Tags

citaat, quote

Citaten uit kranten en tijdschriften die ik de afgelopen jaren de moeite vond.

022:

Van een Duitse burger van Turkse komaf, die veroordeeld is voor eerwraak, wordt van PVV-zijde vastgesteld dat “iemand die eerwraak pleegt geen echte Duitser is, omdat het plegen van eerwraak strijdig is met onze westerse waarden”. Gelukkig is het plegen van moorden een hecht verankerd recht in de Nederlandse Grondwet.

Stephan Sanders, NRC, 12 februari 2011

023:

Links heeft zich ook ‘de multiculturele samenleving’ in de schoenen laten schuiven. En dat terwijl alle grote groepen allochtonen (Antilianen, Surinamers, Turken, Marokkanen, Molukkers) in Nederland zijn omdat ze ooit door het bedrijfsleven zijn geronseld (of ontvoerd) als goedkope arbeidskrachten – hetzij hier, hetzij in de koloniën. Immigratie is het gevolg van rechtse hobby’s, niet van linkse.

Bart de Koning, Vara-gids, 19 februari 2011

024:

De Joden beschouwen zich als het uitverkoren volk dat het recht heeft anderen te onderdrukken. Dit geloof staat de jood toe alle mogelijke onrecht en ondeugd te begaan, zoals fornicatie, woekerrente en moord, op voorwaarde dat dit alles gericht is tegen niet-joden. Hetzelfde geloof geeft de jood toestemming andere volken te overmeesteren. Maar God heeft in de koran deze laagheid, die deel uitmaakt van de joodse natuur, geopenbaard.

Marokkaans geschiedenisboek

San Bernardino, Italië

Tags

fcblogbroeders, fotooo, Hans van der Meer, Italië, reizen, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Van der Meest, deel 44

Van der Meest, een serie foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Ode aan fotograaf Hans van der Meer.

Goorse vragen (deel 37)

Tags

fotooo, Goor, Goorse vragen, graffiti, taakstraf

Buiten de kleine taalfout, vind ik in de categorie ‘als er toch graffiti staat’ dit wel een grappige. Alleen die ene reep schoongeboend van boven naar beneden snap ik niet. Erg korte taakstraf?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Olympisch dagboek nog steeds verkrijgbaar

Tags

Australië, boeken, Olympisch Dagboek, Olympische Spelen, reizen, sportboek, Sydney, Sydney 2000

Twaalf jaar geleden vloog ik naar Sydney. Ik wilde naar de Olympische Spelen. Een droom van vele jaren, soms moet je een droom gewoon proberen waar te maken. Ik ben blij dat ik het gedaan heb. Een ervaring om nooit te vergeten. Als vrijwilliger kwam ik overal in het Olympisch Park, had ik de kans om ook eens achter de schermen te kijken.

Schrijven deed ik toen (ook al) graag. Dus heb ik op een heel oude zesdehands laptop een soort van dagboek bijgehouden. Jaren later thuis al die oude tekstfiles geconverteerd, verhalen geredigeerd, wat foto’s er tussen, wat reisverhalen toegevoegd. Ik wilde het delen met de wereld. De schoonheid van de Olympische Spelen van dichtbij.

Een aantal verhalen staan nog op dit blog, via de categorie Olympisch dagboek, het begin bijvoorbeeld hier. Mocht je het hele boek willen lezen, dan kan dit. Het is te verkrijgen via deze link. In eigen beheer uitgegeven, kost niet alles en een mooi kijkje achter de schermen. Voor iedereen die naar London gaat, naar de Spelen kijkt of gewoon wat over sport wil lezen.

Observaties tijdens de Haarlem Honkbal Week

Tags

baseball, fotooo, Haarlem, honkbal, sport

Ik ben al meer dan twintig jaar een liefhebber van honkbal. Maar een wedstrijd zie ik niet zo vaak. Toch is het elke keer weer een genoegen. Ook al verliest het Nederlands team in de halve finale van Puerto Rico. Honkbal is een lekkere langzame sport, genoeg tijd om rustig om je heen te kijken. Enkele observaties.

*   Ik ken weinig andere sporten waar men in het stadion uit een blikje mag drinken. Sterker nog, koelboxen en weekendtassen alom, hele families zitten te picknicken.

*   De spelersvrouwen van Puerto Rico zitten gewoon tussen het publiek.

*   Het Nederlands team krijgt vanuit het publiek aanwijzingen en aanmoedigen in liefst vier talen. Naast Nederlands vooral Engels en Spaans, maar ook Papiamento.

*   De eerste poging om een foto te maken lukt. Een fastball van 85 mph is midair te zien. Ik ben trots.

*   Er zijn te weinig woorden om de schoonheid van een opofferingsstootslag te beschrijven.

*   De DJ is een belangrijk man, het publiek doet mee met zijn muziek als het spel dood ligt. Van Frans Bauer, via Kabouter Plop naar Queen, van de Macarena en ‘wat ben je lelijk van dichtbij’, men zingt en danst soms zelfs mee.

*   Sterker nog. De pitcher van dienst (David Bergman) wacht met werpen totdat het publiek het hele refrein van ‘De Vlieger’ heeft gezongen.

*   Links voor me zit de enige Antilliaan zonder ritmegevoel. Terwijl iedereen ‘hey baby’ meezingt, klapt hij volledig uit de maat mee. Enthousiasme kan hem niet ontzegd worden.

*   Meerdere dames van, laat ik het voorzichtig ‘middelbare leeftijd’ noemen, om me heen zitten fanatiek mee te doen, laten blijken dat ze het spelletje snappen. Mooi.

*   Zonder uitzondering geeft het publiek een staande ovatie aan de winnende gasten uit Puerto Rico.

Schitterende sport, honkbal!

Tour 2012 in poëzie (4, slot)

Tags

Frankrijk, poëzie, Tour 2012, Tour de France, wielerpoëzie, wielrennen

Als elk jaar inspireert de Tour de France mij tot brouwsels die met een beetje fantasie in de categorie ‘wielerpoëzie’ zouden kunnen worden geclassificeerd. De laatste oogst van 2012.

Kopspijkers

Nostalgie

supporters die

net als 100 jaar geleden

spijkers op de weg gooiden

maar wie profiteerde?

Lekker puh

Iedereen vindt mij

een eikel

maar ik win wel

twee etappes

en de bolletjestrui

lekker puh

Sport is emotie

De tranen van Valverde

ontroerden velen

maar huilde hij van geluk

of herinnerde hij zich

het bedrag dat hij

Nibali had beloofd

Cavendish

Metaforen te kort

katapult

kanonskogel

tgv

ze schieten te kort

zoals iedereen weet wat

een panenka is

spreken we vanaf nu

over ‘de cavendish’

Working on a dream

Tags

Bruce Springsteen, Gerbie kijkt YouTube, muziek, Peter, YouTube

Zonder toelichting.

Sport en chauvinisme

Tags

chauvinisme, EK 2012, Olympische Spelen, Oranje, sport, Tour de France, voetbal, wielrennen

De combinatie lijkt alom geaccepteerd te zijn, maar ik heb er toch moeite mee. Het begon deze ‘sportzomer’ met het EK. Een mooi toernooi waar leuk gevoetbald werd. Alleen niet zo goed door ‘ons’ Nederlands elftal. Drie wedstrijden, nul punten. Voor velen was het toernooi afgelopen. Terwijl we prachtig voetbal hebben gezien, Italianen, Duitsers en Spanjaarden die Nederlandser voetbalden dan wij in jaren gedaan hebben, goede winnaar, schitterende goals.

Nu weer de Tour de France. Het is inderdaad niet een van de meest opwindende rondes van de laatste jaren, maar het blijft een prachtige sport. De versnellingen van Froome, de sprints van Sagan, de aanvalsdrang van Luis Leon Sanchez, de zeges van David Millar en Alejandro Valverde, de jump van Cavendish over Sanchez, ik heb genoeg mooie sport gezien om elke dag weer vol verwachting de televisie aan te zetten. Waarom moet ik dan voor een Nederlander zijn, omdat ik toevallig hetzelfde paspoort heb als Rob Ruijgh? Waarom is de Tour mislukt wanneer drie mogelijke subtoppers in dezelfde valpartij liggen? Waarom is een Nederlander blij als een Spanjaard in een oranje shirt een etappe wint?

Ik vrees voor de Olympische Spelen. Een schitterend sportspektakel, vol verbroedering, emotionele momenten, prachtige sporten en exoten die geen idee hebben wat topsport inhoudt. Moet ik dan treuren wanneer de hockeyers een wedstrijd verliezen? Wanneer de estafetteheren het stokje laten vallen? Als Marianne Vos per ongeluk zilver wint?

Gewoon genieten van Usain Bolt en Michael Phelps. De ultieme sporters zien die een hele tienkamp in twee dagen afwerken. Federer op jacht naar de enige titel die hij nog nooit won. En dan mag Niki Terpstra van mij ook een medaille pakken. Niet omdat hij een Nederlands paspoort heeft, maar omdat ik hou van aanvallers.

Ik wil geen chauvinisme. Ik wil sport kijken. Zouden meer mensen moeten doen.

Hoe lang geleden papa?

Tags

fotooo, GFC, Goor, voetbal, voetbalfoto, voetbalzondag

Heel lang geleden werd deze foto gemaakt. Toen een aardige voetballer, zo werd mij later door velen verzekerd. Tegenwoordig een gepensioneerde opa, die het geweldig vindt dat zijn (klein)kinderen vandaag allemaal langskomen.

Hartelijk gefeliciteerd papa!

Goorse vragen (deel 36)

Tags

Bert Haanstra, fotooo, Goor, Goorse vragen, Henk Straalman

Ik vind het prachtig om Haanstra zo te eren. Maar mag er volgend jaar, in het kader van 750 jaar Goor, ook ergens een mooie uitspraak van de Goorse filosoof Henk Straalman ergens prominent worden onthuld?

Suggesties welkom!

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Een keer per maand een treinongeluk is acceptabel

Tags

in het nieuws, NS, politiek, ProRail, Schultz, trein

Nobel streven van de minister. Terug van 157 naar 10. Meer dan negentig procent verbetering!

Maar zou het niet nul moeten zijn? En niet over drie, vier jaar, maar dit jaar? Het kan aan mij liggen hoor, maar volgens mij praten we over mogelijk fatale ongevallen. Zitten er straks half december machinisten te gokken of ze groen nog halen, omdat er dat jaar toch pas zes meldingen zijn geweest van door rood rijden? Elk ongeluk is er een te veel.

En dat er altijd eerst een botsing aan vooraf moet gaan, voordat de minister in actie komt, het is wel typerend. Schultz is weer een van de vele reageerders die omhoog is gevallen. Niet iemand met visie, iemand die nadenkt over de toekomst en het land beter maakt. Nee, de krant (laten) lezen en de interne memo’s op het ministerie en daar dan mee scoren. Nog even en je kunt haar acties voorspellen door de trending topics op twitter te volgen. Weg met dergelijke politici, laten we op 12 september het land eens echt vooruit helpen!

Tour 2012 in poëzie (3)

Tags

doping, poëzie, Tour de France, wielerpoëzie, wielrennen

Als elk jaar inspireert de Tour de France mij tot brouwsels die met een beetje fantasie in de categorie ‘wielerpoëzie’ zouden kunnen worden geclassificeerd. De derde oogst van 2012.

Slecht vlees

 

Zou Davide Malacarne

niet stiekem

een niet nader te noemen

ex-tourwinnaar zijn

die een erg cynisch

pseudoniem

heeft gekozen?

Tejay

Euhm, hey, Miep en Jaap

eh, Hoe gaat het? Eh, ja

met mij gaat het wel goed en

ik hoop dat alles goed met je

Gendarmerie

 

Het hoogtepunt

van het jaar

voor de Franse politieman

 

met z’n allen

naar het hotel

van de betrapte renner

 

niets doen

maar gewichtig kijken

naar de camera

Chad Harbach – The art of fielding

Tags

baseball, boeken, boeken 2012, boekrecensie, Chad Harbach, honkbal, lezen

Chad Harbach – The art of fielding

Hype over een honkbalboek. Alleen al de combinatie kon ik me niet voorstellen. Want zelfs al is Nederland wereldkampioen in die sport, er zijn tientallen sporten die men hier beter begrijpt dan het ingewikkelde van statistieken aan elkaar hangende spelletje vol rituelen en traditie wat in de VS ‘the favourite passtime’ wordt genoemd.

Dus moest ik deze keer meelezen. Meteen. Ik was blij dat het origineel verkrijgbaar was, goedkoper zelfs dan de vertaling, deze wilde ik meteen lezen. Het grappige was dat ik diverse recensies las, aanbevelingen in winkels waarin elke keer gesteld wordt dat het ook een goed boek is, zelfs al snap je niets van honkbal.

Toch ben ik blij dat ik in een jaar Dominicaanse Republiek een gigantische inhaalslag heb gemaakt, dat ik me de honkbalcultuur eigen hebt gemaakt. Het hielp mij om de details van het boek te begrijpen, om snel in het verhaal te komen, om de context te plaatsen. En in mijn ogen was het een echt honkbalboek, maar gaandeweg beginnen de karakters om Henry Skrimshander heen het verhaal weg te trekken bij ‘the diamond’. Het blijkt inderdaad gewoon een geweldige roman te zijn.

Zoals je hoopt in een boek van deze omvang, ontwikkelt het verhaal zich in diverse richtingen. Prachtige bijrollen zijn er voor de kamergenoot van Henry, de homoseksuele Owen, die ook nog eens in zijn honkbalteam blijkt te zitten, catcher Mike, een toekomstig topcoach die het talent van Henry herkend en hem helpt op weg naar een topcarrière en Pella, dochter van de college president, die haar hele leven ineens overhoop gooit en opnieuw over de toekomst moet nadenken. Samen met Guert Affenlight, haar vader, heeft het boek soms wel wat weg van een soapopera, een televisieserie met elke avond een cliffhanger. Maar het eendimensionale dat dit soort televisieprogramma’s juist zo kenmerkt, is juist geheel niet van toepassing op deze roman. Onderhuids sluimert er altijd iets. Niets is wat het op het eerste gezicht lijkt. Honkbal is een prachtige metafoor voor het leven zelf, zoals topsport overigens wel vaker kan zijn.

Uiteindelijk lopen de zaken dramatisch uit de hand, nadat de immer foutloze Henry, toekomstig MLB-shortstop een foute bal gooit. Niet bijzonder, op de moeilijkste verdedigende plek komt dat voor. Maar het heeft meer invloed dan ooit gedacht. En niet alleen op het veld, juist daarbuiten blijkt de consequentie van die ene fout.

Chad Harbach schijnt negen jaren te hebben geschreven aan dit boek, zijn debuut, wat in mijn ogen een geweldige prestatie is. Niet vanwege de tijd, wel omdat hij durft te wachten. Omdat hij ongetwijfeld de zesde versie nog niet goed genoeg vond en weer opnieuw begon met redigeren om een zevende en verbeterde versie te produceren. Net zo lang tot het boek eindelijk zo goed was als hij zelf wilde. Niet even een stukje produceren, nog een keer doorkijken en klaar, maar schaven, kritisch blijven, bijwerken, doorgaan tot het klopt. En met een geweldig resultaat. Een debuutroman die staat als een huis. Een boek dat gelezen kan worden door sportliefhebbers, maar inderdaad ook gewoon als verhaal over intermenselijke relaties, het leven zelf, zonder dat je snapt waarom OBP een nuttiger statistiek is dan BA.

Citaat: “As soon as the words left Pella’s lips, she knew they were a mistake. It was a genuine offfer, genuinely meant – but it came at precisely the wrong time, and she could already tell by Mike’s face how it would be interpreted: She was trying to insert herself into his relationship with Henry. She was implying that she, or a therapist, could help Henry where he could not.” (p.239)

Nummer: 12-019
Titel: The art of fielding
Auteur: Chad Harbach
Taal: Engels (US)
Jaar: 2011
# Pagina’s: 517 (3387)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-0-316-18751-0

Meer:
NY Times
Wikipedia
Guardian
8weekly
Standaard

De favoriete liedjes van mijn dochter

Tags

muziek, Suus

Door ons aangeleerd:

Stop in the name of love:

Sign your name across my heart:

Vamos a la Playa:

Haar eigen keuzes:

I follow rivers:

Sexy and I know it:

Sinds kort ook Ti-Ta Tovenaar:

en het gehele oeuvre van K3.

En meezingen kan ze als de beste…