31 zaterdag jul 2021
Posted in Gerbie's Lifeblog
Tags
Dit blog gaat weer even op slot, in ieder geval de maand augustus. Ik wens iedereen een prettige zomer, een heerlijke vakantie, gezondheid en liefde en twee keer alles wat u mij toewenst.
22 donderdag jul 2021
Posted in Gerbie's Lifeblog, Goal Columns
Niets te vieren vandaag. Papa viert al jaren zijn verjaardag niet meer. Maar even een oude column uit het archief opgedoken, de eerste column na zijn overlijden.
Symboliek
Natuurlijk moet deze column over papa gaan. Dat verwacht iedereen, dat wil ik zelf ook. Maar nog geen vijf jaar geleden heb ik al het verhaal geschreven over de geweldige voormalige voetballer die 65 werd. Herplaatsen? Niet nodig, staat wel op mijn blog. Ongetwijfeld staat er elders in deze Goal al wel een mooi In Memoriam, die hoef ik dus ook niet te schrijven. Maar wat dan? En dan ineens dringt het verhaal zich zelf op.
Pasen 1988. SOS uit. Mijn eerste basisplaats in het eerste. Zaterdag nog meegedaan in A1, al een aantal keer ingevallen. Oefenwedstrijden zelfs helemaal. Maar dit wordt mijn echte debuut. SOS staat laatste, wij een plekje hoger. Ik begin als rechtshalf. Speel onopvallend. In de rust nog meer blessures. Ik mag midmid spelen de tweede helft. Het gaat beter. Halverwege de tweede helft is de bal aan de linkerkant. Ik loop om Jan heen, krijg de bal mee, passeer een man en haal de achterlijn. Ik dribbel naar binnen en zie dat Hans zich aanbiedt. De keeper komt iets los van de lijn en ik schiet tussen hem en de paal door. Mijn eerste doelpunt in het eerste. We winnen met 2-3. Zij degraderen. Wij niet. Papa staat trots aan de zijlijn. Later vertelt hij mij hoe trots opa zou zijn geweest.
November 2015. Mijn eerste wedstrijd na het overlijden van papa. Hellendoorn uit. Ik loop naar het veld en krijg de flashback. De club is gefuseerd. Er ligt kunstgras. Er is een paar kilo meer mij. Maar ik kijk meteen naar links en zie de goal, waar ik 27 en een half jaar geleden die ene goal maakte. Ik vertel het een aantal medespelers. “Jij onthoudt echt alles”, klinkt het. Klopt niet. Maar je eerste goal in het eerste is bijzonder.
Halverwege de eerste helft staat Bert klaar om in te gooien. Aan de linkerkant. Weinig beweging, tot ik het gat zie en diep sprint. Hij begrijpt het en gooit de bal over de back. Ik ben eerder bij de bal dan de laatste man en passeer hem. Vanuit de linkerhoek nader ik de goal, net als toen. Deja vu, schiet het door mijn gedachten. Ik kijk niet of er iemand meeloopt deze keer. Die bal kan maar op één manier het doel in. De keeper staat bij de paal. Even twijfelt hij. Genoeg. De bal kan er tussendoor. Hij schampt de paal, maar hij gaat er in.
Een T-shirt met mijn vaders hoofd heb ik niet aan. Ik wijs ook niet naar de hemel. Daar geloof ik niet in. Maar het moment raakt me wel. De symboliek dat ik net nu, net op dit veld, deze goal mag maken. Uit precies dezelfde hoek. Ik geloof niet in leven na de dood, in over de schouders meekijkende dode ouders. Ik geloof niet in voorbestemming. In ‘het moest zo zijn’. Ik geloof niets. Maar ik ben er van overtuigd dat papa het mooi zou hebben gevonden.
Als je ouder wordt, weet je dat je op een dag je ouders kwijtraakt. Dat je net zo trots op ze bent, als zij op jou. Het gaat niet altijd zoals je wil. Ik had papa graag willen zien voetballen. Ik had gehoopt dat hij meer zou genieten van zijn oude dag. Hij had de tachtig wel mogen halen. Maar soms lopen de dingen niet zoals je wilt.
En sinds ik vader ben, snap ik waarom ik regelmatig hoorde: “Wat zou je opa trots zijn geweest.” Ik zag een opa die extreem trots was op mijn kleine meisje. En omdat de geschiedenis zich herhaalt, weet ik ook zeker dat ik mijn vader vaak zal citeren. De verhalen die ik zal vertellen, zullen de herinneringen van Suus worden. En ik hoef niet te liegen als ik haar vaak zal vertellen dat opa trots op haar zou zijn geweest.
22 zaterdag mei 2021
Posted in Gerbie's Lifeblog, Goal Columns
Goal, November 2015
Natuurlijk moet deze column over papa gaan. Dat verwacht iedereen, dat wil ik zelf ook. Maar nog geen vijf jaar geleden heb ik al het verhaal geschreven over de geweldige voormalige voetballer die 65 werd. Herplaatsen? Niet nodig, staat wel op mijn blog. Ongetwijfeld staat er elders in deze Goal al wel een mooi In Memoriam, die hoef ik dus ook niet te schrijven. Maar wat dan? En dan ineens dringt het verhaal zich zelf op.
Pasen 1988. SOS uit. Mijn eerste basisplaats in het eerste. Zaterdag nog meegedaan in A1, al een aantal keer ingevallen. Oefenwedstrijden zelfs helemaal. Maar dit wordt mijn echte debuut. SOS staat laatste, wij een plekje hoger. Ik begin als rechtshalf. Speel onopvallend. In de rust nog meer blessures. Ik mag midmid spelen de tweede helft. Het gaat beter. Halverwege de tweede helft is de bal aan de linkerkant. Ik loop om Jan heen, krijg de bal mee, passeer een man en haal de achterlijn. Ik dribbel naar binnen en zie dat Hans zich aanbiedt. De keeper komt iets los van de lijn en ik schiet tussen hem en de paal door. Mijn eerste doelpunt in het eerste. We winnen met 2-3. Zij degraderen. Wij niet. Papa staat trots aan de zijlijn. Later vertelt hij mij hoe trots opa zou zijn geweest.
November 2015. Mijn eerste wedstrijd na het overlijden van papa. Hellendoorn uit. Ik loop naar het veld en krijg de flashback. De club is gefuseerd. Er ligt kunstgras. Er is een paar kilo meer mij. Maar ik kijk meteen naar links en zie de goal, waar ik 27 en een half jaar geleden die ene goal maakte. Ik vertel het een aantal medespelers. “Jij onthoudt echt alles”, klinkt het. Klopt niet. Maar je eerste goal in het eerste is bijzonder.
Halverwege de eerste helft staat Bert klaar om in te gooien. Aan de linkerkant. Weinig beweging, tot ik het gat zie en diep sprint. Hij begrijpt het en gooit de bal over de back. Ik ben eerder bij de bal dan de laatste man en passeer hem. Vanuit de linkerhoek nader ik de goal, net als toen. Deja vu, schiet het door mijn gedachten. Ik kijk niet of er iemand meeloopt deze keer. Die bal kan maar op één manier het doel in. De keeper staat bij de paal. Even twijfelt hij. Genoeg. De bal kan er tussendoor. Hij schampt de paal, maar hij gaat er in.
Een T-shirt met mijn vaders hoofd heb ik niet aan. Ik wijs ook niet naar de hemel. Daar geloof ik niet in. Maar het moment raakt me wel. De symboliek dat ik net nu, net op dit veld, deze goal mag maken. Uit precies dezelfde hoek. Ik geloof niet in leven na de dood, in over de schouders meekijkende dode ouders. Ik geloof niet in voorbestemming. In ‘het moest zo zijn’. Ik geloof niets. Maar ik ben er van overtuigd dat papa het mooi zou hebben gevonden.
Als je ouder wordt, weet je dat je op een dag je ouders kwijtraakt. Dat je net zo trots op ze bent, als zij op jou. Het gaat niet altijd zoals je wil. Ik had papa graag willen zien voetballen. Ik had gehoopt dat hij meer zou genieten van zijn oude dag. Hij had de tachtig wel mogen halen. Maar soms lopen de dingen niet zoals je wilt.
En sinds ik vader ben, snap ik waarom ik regelmatig hoorde: “Wat zou je opa trots zijn geweest.” Ik zag een opa die extreem trots was op mijn kleine meisje. En omdat de geschiedenis zich herhaalt, weet ik ook zeker dat ik mijn vader vaak zal citeren. De verhalen die ik zal vertellen, zullen de herinneringen van Suus worden. En ik hoef niet te liegen als ik haar vaak zal vertellen dat opa trots op haar zou zijn geweest.
10 maandag mei 2021
Posted in Gerbie's Lifeblog
Tags
Wat normaal dan ook moge betekenen. In ieder geval weer een tijdje geen themaweken, morgen weer het vervolg van de top 212, langzaam gaan we richting ontknoping.
Misschien weer eens reageren op het nieuws, er is het een en ander gebeurd de afgelopen weken. Zeker flink wat boeken die ik dit jaar al heb gelezen. En er komt een EK aan, daar heb ik nog wel wat over te melden.
Misschien zijn er wel verzoekjes?
04 donderdag feb 2021
Posted in Gerbie's Lifeblog, Muziek column
18 maandag jan 2021
Posted in Gerbie's Lifeblog, Muziek column
Net als bij Deezer, dat ik meer gebruik overigens, geeft het overzicht van Spotify ook aan dat ik veel oudere muziek luister.
Extra nadeel van Spotify is dat mijn account blijkbaar niet exclusief van mijzelve is. Ik zie in de 100 nummers die mijn jaar moeten samenvatten meer dan 20 titels staan waarvan ik zeker weet dat ik ze niet zelf uitgekozen heb. Bij een aantal twijfel ik. Ik verdenk vooral dochterlief van het gebruik van mijn account, al heeft ze zelf ook een inlog.
Ook vind ik het best vreemd dat ik eind november deze lijst al kreeg. Luistert men in december geen muziek meer? In totaal luisterde ik blijkbaar 1961 minuten. Dat is nog geen vijf minuten per dag. Is deze lijst relevant? Significant correct?
15 vrijdag jan 2021
Posted in Gerbie's Lifeblog
De app die ik niet zo graag gebruik geeft mij ook een inzicht in het vreemde afgelopen jaar. Het liefst voetbal ik. Op donderdag een onderling partijtje, op zondagochtend naar kleine dorpen in de Achterhoek om kansloos te verliezen. Heerlijk.
Maar ja, twee lockdowns in een enkel kalenderjaar, er werd helaas niet zo vaak gevoetbald. Een paar wedstrijden aan het begin van het jaar, drie beker en drie competitiewedstrijden in het nieuwe seizoen. Dat was alles.
Om te voorkomen dat ik helemaal dichtgroei en omdat ik liever geen drie getallen nodig heb om mijn gewicht te bepalen, ben ik uit ellende maar weer gaan hardlopen. Dat was in de lente nog niet eens zo erg, maar in de herfst en begin deze winter waardeloos. Maar goed, het verklaart waarom ik afgelopen jaar een paar keer vaker de hardloopschoenen aandeed. Waarom weet ik niet, maar ik liep nog sneller dan in 2019 ook, al is het voor de lopers onder ons meer een kwestie van minder langzaam voortbewegen.
Hopelijk voetbal ik in 2021 weer wat vaker en loop ik minder vaak.
09 zaterdag jan 2021
Posted in Gerbie's Lifeblog, Voetbalhelden
Tags
Bron: memeguy.com
We zijn vroeg, klimmen de vele trappen op. Het vak is nog bijna leeg, maar precies op de stoel (nummer 10) waar ik wil gaan zitten zit Messi. Dan maar de stoel naast hem, ik groet hem, hij mompelt iets terug. De eerste spelers komen het veld op voor de warming up, ik denk dat hij vandaag niet meespeelt. Waarom hij dan hier zit, durf ik niet te vragen. Ik vraag iets over de wedstrijd, maar merk dat hij niet op een gesprek zit te wachten. We laten hem dus maar in zijn eigen wereld.
Als het vak voller wordt, merk ik dat mijn buurman onrustig wordt. Hij staat op en loopt de trap af. Zijn trainingsjack en een geel hesje laat hij achter. Ik ben te traag om hem te waarschuwen, maar snel genoeg om ze van zijn stoel te grissen, voordat iemand anders op het idee komt. Zonder twijfel stop ik het hesje in mijn rugzakje, maar bedenk dat ik het trainingsjack af ga geven bij de receptie straks.
Ik word wakker.
Vragen. Met wie was ik daar? Waarom zat Messi op de tribune? Waarom wil ik zijn jack afgeven, hij gaat het niet missen, de club vast ook niet? Waarom denk ik dat een voetbalstadion een receptie heeft? Wat moet ik met het hesje van Messi?
Dromen zijn vreemd.
08 vrijdag jan 2021
Posted in Gerbie's Lifeblog
In de categorie onverwachte jaaroverzichten mailde de app Duolingo mij deze statistieken. Blijkbaar houdt het netjes bij hoe vaak ik even een paar Italiaanse woorden wil leren en hoeveel ik er daadwerkelijk heb onthouden.
Ik moet wel komend jaar beter mijn best doen…
31 donderdag dec 2020
Posted in Gerbie's Lifeblog
Tags
en moge 2021 een beter jaar worden dan het huidige…
26 zaterdag dec 2020
Posted in Gerbie's Lifeblog
Tags
De Engelse versie is bekender dan deze in het IJslands:
of toch iets ouder:
24 donderdag dec 2020
Posted in Gerbie's Lifeblog
Tags
Mwaka huu matakwa ya Krismasi kwa Kiswahili. Kwa sababu tu inawezekana. Kwa sababu umekuwa mwaka wa kipuuzi na napenda kuumaliza kwa njia ya kipuuzi. Kwa wale wote wanaozungumza Kiswahili na kwa wale ambao wamepata shida kuweka ujumbe huu kwenye mashine ya kutafsiri, lakini kwa kweli pia kwa wale walio na babelfish ovyo, asante kwa kutembelea tovuti hii. Nawatakieni Krismasi Njema na Mwaka Mpya.
