Kunst kopen?

Tags

fotooo, Kijk nog eens, kunst, kunstenaar, Mallorca, Spanje

Vaak is het massaproductie, niet al te bijzonder. Door de sfeer van de vakantie lijkt het een mooi souvenir, echte kunst door een lokale artiest.

Maar een enkele keer is het echt iemand die iets moois produceert. Die opgaat in zijn kunst. Die niet eens ziet dat er mensen langs lopen. Waarschijnlijk verkoopt hij niet goed. Ligt daar niet zijn sterkte. Maar zijn kunst is wel de moeite.

Deze meneer leek in zijn eigen wereld te leven. Ik had nog steeds niet de neiging om iets te kopen. Maar hij maakte toch zo veel indruk dat ik even bleef staan en een foto moest maken.

57 – Cuby and the Blizzards – Somebody will know someday

Tags

Cuby and the Blizzards, Gerbie's top 212, Harry Muskee, muziek

Nummer	57
Artiest	Cuby and the Blizzards
Titel	Somebody will know someday
Jaar	1967
Wikipedia	Somebody will know someday
Website	Cuby
Tekst	Fandom

Blues is de muziek van Afro-Amerikanen. De slaven op de katoenplantages. Voor goede blues ga je naar New Orleans, Chicago, het Amerikaanse platteland. Maar de blues is ook de basis voor de popmuziek. Zonder deze voorganger was er geen rock ’n roll geweest, geen popmuziek, de hele hedendaagse muziek zou er anders hebben uitgezien.

Puriteinen vinden dat Blues alleen gezongen mag worden door de Amerikaanse negers. Kinderen van de slaven, die de liedjes van hun ouders op plaat uitbrachten. Maar ook in Nederland was er een bluesbandje dat populair werd. Een die geloofd (en gelooft) werd. Niet al die coverbandjes, maar een groep uit Drenthe die leek te begrijpen wat de blues inhield. Met een zanger die de pijn in zijn stem had, die je verwacht bij een blueszanger.

Natuurlijk ben ik veel te jong om de hoogtijdagen van Cuby and the Blizzards te hebben meegemaakt. Maar het mooie van blueszangers is dat ze niet kunnen stoppen. De blues zit in je, of hij zit er niet. Maar stoppen is geen optie. En dus zag ik in zijn nadagen Harry Muskee een aantal keren optreden. En ook nog eens een reünietour van Cuby. Want Blues is muziek die je live moet zien. Streamen (of vroeger een geluidsdrager) kan best, maar dan mis je het element van de pijn die de zanger gegarandeerd voelt.

Goede Drentse band, mooi oeuvre, vele hoogtepunten, het mooiste en bekendste nummer is ‘Somebody will know someday’, waarbij het verhaal vooral in de tweede regel zit: Why you walked out on me.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Rick de Leeuw, Hengelo 10 mei 2019

Tags

concert, concertrecensie, Metropool, muziek, Rick de Leeuw, Tröckener Kecks

Vele Kecks-shirts zie ik om me heen. De mijne liggen nog in de kast. Niet aan gedacht. Het voorprogramma, Blind Surfer, deed het leuk, maar de zaal wacht op een jeugdheld. De gemiddelde leeftijd is navenant hoog. Gelukkig heeft De Leeuw, tegenwoordig woonachtig in Vlaanderen, het gemiddelde weten te drukken door enkele zeer jonge bandleden te rekruteren. Zes man sterk, goed ingespeeld, maar zonder uitzondering niet meer dan begeleiders. Deze avond draait om De Leeuw. Na vele jaren heeft de zanger besloten toch weer op de rockpodia te willen staan. Na de Kecks leek hij een andere richting te hebben gekozen, maar blijkbaar begon het weer te jeuken.

Een mooie afwisseling volgt. Nieuwe nummers, oude Kecks hits en een aantal bijzonder gekozen covers. Zijn motoriek is niet veranderd, de Kecks fans, het grootste deel van het publiek, herkennen hun oude held. Die held die ook nog precies zo klinkt als voorheen. Hij is wat grijzer, zijn zelfvertrouwen is zo mogelijk nog groter dan voorheen.

Gelukkig kiest hij goede Kecks nummers, niet alleen de voordehandliggende hits. Voor in de zaal zie ik veertigers die een voorzichtige pogo proberen, onwennig, dit deden ze al decennia niet meer. Ooit, tijdens de afscheidstournee, hoorde ik het mooie citaat ‘Rot op joh, ik sta hier mijn jeugd af te sluiten’. Jeugd is hier niet meer, maar velen voelen zich nog wel even jong. André van Duin, Lou Reed en Armand, je kunt slechtere covers kiezen.

De Leeuw is ondertussen op tour. Hij is nadrukkelijk op zoek naar publiek. Na het concert is hij erg blij fans te spreken, hij bedankt ze persoonlijk voor hun komst. Het lijkt een vorm van nederigheid. Niet misplaatst overigens, de kleine zaal van de Metropool was redelijk vol, maar niet uitverkocht. Gaat hem zien!

Drukke zaterdag?

Tags

fotooo, Gladstone Park, Groot-Brittannië, Hans van der Meer, London, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Gladstone Park, Brent (London)

London heeft veel stadions. Maar de parken waar gevoetbald wordt, zijn eigenlijk ook best de moeite. Zoals Gladstone Park, in Brent (Noord Londen).

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Tomas Gonzalez – Ontij

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, lezen, Tomas Gonzalez

Tomas Gonzalez – Ontij

Aangezien ik vele Zuid-Amerikaanse schrijvers in mijn lijstje favorieten heb staan, leek het me erg leuk om deze schrijver te leren kennen. Het gegeven van de vader die zijn tweeling met harde hand groot krijgt, is ook niet verkeerd. Dat het dan ook nog eens speelt aan de Caribische kust van Colombia, alleen maar bonus.

Het boek duurt 26 uur. Ongeveer. Laat het een paar minuten meer zijn. Het geeft aan dat het een bijzondere dag is, dat de dag symbolisch is, staat voor een leven. Tenminste, dat neem ik aan. Door flashbacks en herinneringen krijg je een beter beeld van de hoofdpersonen. Twaalf regels op de achterflap vatten het boek samen. Al snel heb ik door dat ik daardoor het plot ook al heb gevonden. Daar zal het dus ook niet om gaan.

Blijft over de stijl. Een mooi verhaal vertellen, mooie zinnen bouwen. Daarmee heb ik het sterkste punt van het boek gevonden. Het is een mooi verhaal, het wordt mooi verteld. Alleen, ik had op meer gehoopt. Spanning, diepgang, meeslependheid. Ik vond het niet.

De vader is een klootzak in de ogen van zijn tweeling, daar draait het hele boek om. Een vistripje van meer dan een dag confronteert ze meerdere keren met elkaar. Als er wat misgaat, leer je de gedachten van een van de drie steeds beter begrijpen. Leuk allemaal, maar het kabbelt me te veel. Geen woordgrap bedoeld overigens.

De nevenpersonen praten vanuit de eerste persoon, waardoor ze zichzelf in de eerste of tweede regel van de alinea moeten voorstellen, een gekunstelde constructie. Het verhaal kent geen enkele verrassing. Ik zie een mooie verfilming, met vele schitterende beelden, prachtige sfeervolle muziek op de achtergrond, maar geen verhaal waarin je kunt duiken, waar je de wereld om je heen kan vergeten. Jammer.

Citaat: “Streng oordelen over zijn zoons is evenwel een gewoonte, bijna een hobby voor hem geworden en wat de waarheid is kan hem niet meer schelen. Dat ze volgens hem op hun zesentwintigste nog niet zelfstandig zijn geeft hem carte blanche.” (p.144)

Nummer: 19-009
Titel: Ontij (Temporal)
Auteur: Tomas Gonzalez
Taal: Nederlands (Spaans)
Jaar: 2019 (2013)
# Pagina’s: 192 (1764)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-254-5115-8

Meer:
Hanta
Alles over boeken en schrijvers
Hebban
Goodreads
Wikipedia

58 – André Manuel – Junkie

Tags

Andre Manuel, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	58
Artiest	André Manuel
Titel	Junkie
Jaar	1998
Wikipedia	André Manuel
Website	Maneman
Tekst	Muzikum

Het zal toch genetisch zijn. Een junkie van de taal, verslaafd aan het woord. Natuurlijk herken ik dat. Leeswoede gecombineerd met schrijfvreugde. Alleen heeft Andre er zijn werk van gemaakt. Terecht, het zou zonde zijn dat talent verloren te laten gaan. Al zou hij problemen krijgen wanneer we, zoals vroeger, een beroep verplicht in het paspoort noteerden. Schrijver, zanger, cabaretier, muzikant, columnist. Wat is hij niet?

De junkie spuit inkt in het bloed, taal is zijn verslaving. En dus schrijft hij daar een nummer over. Solo, tussen twee bands in. In deze lijst een voordeel, de bands volgen nog. Hij coverde het nummer ook nog met Roos Reebergen samen als Tjing tjing. Ik gok dat zij het graag wilde, hij geeft weinig uit handen in die versie.

Manuel is een uniek talent, verbindt tekst en muziek op geweldige wijze, maakt er een eenheid van. Vaak zie je dat bands slechts een van de twee echt beheersen. Geweldige muziek met matige teksten, schitterende teksten met een simpel melodietje. In zijn geval is de samensmelting een toegevoegde waarde. En terecht, verslaafd aan het woord.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

De Muur 63 – De stambomen van het profpeloton

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 63 – De stambomen van het profpeloton

Schitterende voorkant, een foto van opa Poulidor met kleinzoon Mathieu. Alsof de redactie voorzag wat een memorabel voorjaar de nieuwste held van het Nederlands wielrennen zou gaan rijden. Het kan niet uitgesloten worden. Het winterthemanummer is duidelijk: Stambomen. Welke wielrenner is zo goed omdat zijn vader dat ook was. Wagendorp begint zijn onderzoek en deelt al snel opdrachten uit aan andere schrijvers, hij bepaalt de regels. Alleen een vader en zoon is niet genoeg, twee broers ook niet. En de termen ‘nature’ en ‘nurture’ vallen voor het eerst. Is de zoon zo goed omdat hij de genen van zijn vader heeft of is hij goed geworden omdat hij als jochie al mee mocht naar de koers, al kon fietsen voordat hij kon lopen? Interessante discussie.

De heer Heinen neemt de opdracht uiterst serieus en doet grondig onderzoek, het aantal voetnoten is indrukwekkend, sommige zijn bijna eigen verhalen. De terzijdes in zijn verhaal maken het boeiend, het verhaal is indrukwekkend. Maar is het ook baanbrekend? Hebben we een conclusie?

Peter Ouwerkerk mocht op zoek naar de Van der Poulidors. De twee heren op de voorkant van deze uitgave, waarbij schoonzoon/vader Adri (niet op de foto) nog altijd de meest succesvolle is op dit moment, al lijkt Mathieu beide voorvaderen (en zijn broer) in de schaduw te gaan zetten.

Daarna mooie verhalen van Dominique Elshout (Van Est), Wiep Idzenga (Petterson), Ruurd Edens (Laverde) en Rik Vanwalleghem (Buysse) voordat Nando Boers mag afsluiten met Tom Stamsnijder.

Weer een pareltje in mijn boekenkast, weer prachtige geschiedenissen en als extra bonus de mooi vormgegeven stambomen van tientallen wielerfamilies.

Citaat: “Met wielerdynastieën gaat het blijkbaar zoals met elke (vooral ook vorstelijke) stamboom: bij elke volgende generatie treedt genetische verwatering op, de erfelijke spoeling wordt almaar dunner, tot men terugzakt tot het niveau van de doodgewone sterveling.” (p.145)

Nummer: 19-004
Titel: De Muur 63
Ondertitel: De stambomen van het profpeloton
Auteur: Diversen (Bert Wagendorp, Frank Heinen, Peter Ouwerkerk, Dominique Elschot, Wiep Idzenga, Ruurd Edens, Rik Vanwalleghem, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 172 (853)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1038-4

Meer:
62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

David Endt – Ajax-zielen

Tags

Ajax, boeken, boeken 2019, boekrecensie, David Endt, lezen, voetbal, voetbalboek

David Endt – Ajax-zielen

32 mooie stukjes over Ajacieden, geschreven door de man die ze allemaal langs zag komen. Die jarenlang het geweten van de club was. Die op een vreemde manier buiten de deur werd gewerkt, maar dit niet bepalend liet zijn voor zijn clubliefde. De man die ooit naast me in de auto zat, die elke keer weer de tijd neemt om een boek te signeren, wat bij hem meer is dan alleen een krabbel zetten.

Netjes op alfabet, van Gert Bals tot Rob de Wit. Niet het aantal jaren of het aantal wedstrijden is bepalend of je een echte Ajax-ziel bent/hebt, maar het gevoel dat daarbij hoort. Het gevoel dat in het moderne voetbal steeds meer buitenboord wordt gezet. Het gevoel dat Endt heeft bij sommigen, minder bij anderen.

Zonder uitzonderingen weet hij de 32 Ajacieden mooi te portretteren, hij weet in mooie bewoordingen elk onderwerp goed te belichten, elk stukje is zo mooi dat ze zonder uitzondering zouden kunnen dienen als de basis voor hun obituary, tegen de tijd dat het zover is.

Endt heeft een jaloersmakend mooie pen en is daarnaast ook nog eens sympathieke voetballiefhebber met een romantische ziel, een zeldzaamheid tegenwoordig.

Hoogtepunten in deze bundeling: Jari Litmanen, Stanley Menzo, Bennie Muller, Simon Tahamata en Frank Rijkaard.

Citaat: “Dit is wat blijft: onuitwisbaar swingend stoer rijzen de Hulshoff-jaren op uit de Gouden Tijd. Een adelaar stijgt op, ogen zoeken en vinden het ideale raakpunt in de bal, het voorhoofd slaat en plaatst het leer naar waar hij wil. De aanvaller knievalt en hoofdbuigt. Voor de Koning der Strafschopgebieden.” (p.52)

Nummer: 19-005
Titel: Ajax-Zielen
Ondertitel: 32 lyrische portretten
Auteur: David Endt
Taal: Nederlands
Jaar: 2003
# Pagina’s: 136 (989)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-204-0717-1

Meer:
Gloria Victoria
Twitter
Wikipedia

Laat eens wat van je horen (103-105)

Tags

citaat, kapitalisme, quote, robbie williams

Citaten uit kranten en tijdschriften die ik de afgelopen jaren de moeite vond.

103:

Predicting the end of the world is tricky, and you’re best leaving it to the experts. Probably the biggest experts are the Jehova’s Witnesses, who have predicted the end of the world in 1914, 1915, 1918, 1920, 1925, 1941, 1975, 1997, so they are getting real good at it.

Philomena Cunk, December 2018

 

104:

De weinigen die het system doorhebben zullen ofwel geïnteresseerd zijn in de winst ervan ofwel ze zullen afhankelijk zijn van de voordelen dat ze geen oppositie zullen voeren, terwijl de grote massa, die niet in staat is om het te begrijpen… zonder morren de lasten zal dragen.

Familie Rothschild, bankiers, ?

 

105:

“I used to introduce (Back For Good) by saying, ‘Ladies and gentlemen, I feel very fortunate because I’m one of the only people in the world than can say they were in Take That AND four out five Spice Girls.’

Robbie Williams, 2016

59 – Bap – Kristallnaach

Tags

Bap, Duitsland, Gerbie's top 212, geschiedenis, Kristalnacht, muziek, Tweede Wereldoorlog

Nummer	59
Artiest	Bap
Titel	Kristalnaach
Jaar	1982
Wikipedia	Kristallnaach
Website	Bap
Tekst	Songtexte

Met mijn twaalf jaar wist ik niet beter dan dat alle Duitsers moffen waren, las ik graag boeken over de Tweede Wereldoorlog en beschouwde ik 1974 (een wedstrijd die ik niet eens mocht zien) als het vervolg van ’40-’45. Kortom, erg open stond ik niet voor een band van net over de grens.

Toch raakte de band de juiste snaar. Die neue Deutsche Welle was nog niet begonnen, maar Bap scoorde een hitje met Kristallnaach. Ik sprak eigenlijk geen Duits, verstond een beetje omdat ik op zaterdag het Duitse voetbal keek met mijn vader. Het Keulse dialect al helemaal niet. Daarbij kende ik wel wat feitjes over die verschrikkelijke oorlog, maar de nuance ging op dat moment nog compleet langs me heen.

Toch moet ik het begrepen hebben. Ik moet beseft hebben dat dit goede Duitsers waren. Dat er überhaupt goede Duitsers bestonden. Dat die Kristalnacht, waar we in Nederland nauwelijks iets van meegekregen hadden, jaren voordat de oorlog voor ons begon, een wezenlijk moment in de geschiedenis was. Een omslagpunt, de tijd waarin velen beseften dat het niet ‘allemaal wel los liep’. Dat uitsluiten slechts het begin was. Dat verschil maken tussen groepen mensen wezenlijk fout was.

Bijna veertig jaar later lijkt dit lied, over een gebeurtenis van meer dan tachtig jaar geleden, actueler dan ooit. Populisten slaan in heel Europa om zich heen. Zijn wij nu in 1932 of in 1937? Wanneer werd uitsluiting weer politiek mogelijk? Waarom zou nu niet meer hetzelfde kunnen gebeuren als destijds?

De tekst aan het eind komt nog steeds hard aan:

Wo man Hymnen auf dem Kamm sogar bläst,
in barbarischer Gier nach Profit,
“Hosianna” und “Kreuzigt ihn!” ruft,
wenn man irgendeinen Vorteil darin sieht,
ist täglich Kristallnacht

Het is nog steeds dagelijks Kristalnacht…

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

A.L. Snijders – Wapenbroeders

Tags

A.L.Snijders, boeken, boeken 2019, boekrecensie, lezen, zkv

A.L. Snijders – Wapenbroeders

Negen van de tien mensen zouden een willekeurige ontmoeting of observatie negeren of vergeten. A.L. Snijders weet er een verhaal uit te maken. Weliswaar een Zeer Kort Verhaal, maar als de uitvinder en ongekroonde koning van het genre ZKV, is hij erg goed in schrijven over dingen die ‘men’ normaal niet vermeldenswaardig vinden.

Het mooie van de goede man is dat hij die verhalen ook nog eens prachtig kan voordragen. Niet gehinderd door enige vorm van stress, zonder een vloeiende stijl, is hij een eersterangs performer, een die ik al meerdere keren mocht zien optreden. Onlangs in Diepenheim tijdens de Boekenweek was hij weer in topvorm, meteen voor mij een gelegenheid om weer een boek te laten signeren.

Wapenbroeders las ik aan het begin van dit jaar. Het is de verzameling van ZKV’s uit het jaar 2012. In wijnjaren zou je zeggen: niet het beste jaar. Deze bundeling, bijna als dagboek samengesteld, geeft wel heel veel citaten. Snijders leest veel, komt veel interessante denkers tegen, gebruikt de bewuste passage, soms met een korte inleiding waarom hij het boeiend vindt, maar dat is het dan ook. En dat is best jammer, want zijn ‘eigen’ ZKV’s zijn veel interessanter om te lezen, maar dat zou dan voor dit bewuste kalenderjaar een te dunne compilatie opleveren.

Wat niet wil zeggen dat ik me met tegenzin, of met moeite, door dit boek heb geworsteld, absoluut niet; wel dat ik de ZKV’s die geheel uit zijn eigen brein komen, interessanter vindt. Maar om tot die conclusie te kunnen komen, moest ik wel eerst dit boek lezen.

Citaat: “Ik zeg: ‘Aan uw gedrag zie ik dat u mij kent, maar ik zou niet op wederzijdsheid vertrouwen; ook als u gisteren nog aan de deur was, is dat geen garantie voor herkenning vandaag.’
Hij zegt iets terug terwijl hij zich zonder haast ontdoet van helm en zonnebril.” (p.168)

Nummer: 19-006
Titel: Wapenbroeders
Auteur: A.L. Snijders
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 288 (1277)
Categorie: Zkv
ISBN: 978-90-72603-28-9

Meer:
Een handige dromer
Het uur van de wolf (documentaire)
Een handige dromer uitgelegd (YouTube)
Wikipedia
Schrijversinfo
‘goed volk’ voorgelezen

Systeem

Tags

column, GFC, Goal, Jan Relker, Louis van Gaal, voetbal, voetbalcolumn, WK 2014

Goal, juni 2014

Overal waar je over voetbal hoort praten, gaat het over het systeem. “Ze kunnen beter met twee spitsen gaan spelen”, “Catenaccio is de enige hoop om iets te bereiken”, “buitenspelers zijn niet meer van deze tijd” en “de veldbezetting is beter in het nieuwe systeem van Van Gaal”. Met het WK in aantocht is er veel te bediscussiëren.

Ook aan GFC gaat deze discussie niet voorbij. Toen Romano Lammertink in zijn eerste wedstrijd als hoofdcoach eenvoudig won van Phenix, zat zijn vader trots langs de lijn. “3-2-3-2”, verklaarde hij glunderend. De oud-trainer bedacht dit systeem namelijk zelf, met het voormalig derde hadden we een paar jaar geleden een succesvol jaar omdat we hetzelfde systeem speelden. We versloegen betere tegenstanders omdat ze niet wisten wat ze met ons aanmoesten. In de beslissende wedstrijd tegen Rietmolen speelde GFC toch weer 4-3-3. “Hij is bang”, klonk het voor de wedstrijd langs de kant. Het maakte niets uit. Ook nu werd de wedstrijd relatief eenvoudig gewonnen.

In Brazilië probeert Louis van Gaal een nieuw systeem. De verdedigende zwakte wordt gecompenseerd door een extra verdediger op te stellen. Dit gaat ten koste van een aanvaller natuurlijk. Maar onze bondscoach zou zichzelf niet zijn als hij er geen eigen draai aan zou geven. De backs spelen eigenlijk op het middenveld dus is het geen 5-3-2 maar 3-4-3. Om dan tegen Wales meteen maar weer een ander systeem uit te proberen…

Al snel konden we zien dat het nieuwe systeem van Oranje niet zo heel bijzonder was. Hij heeft namelijk drie internationaal erkende toppers in zijn selectie. Die drie zet hij dus voorin, de andere zeven verdedigen om Van Persie, Robben en Sneijder te ondersteunen. Dat systeem kwam me bekend voor. Jarenlang speelde het vierde onder leiding van Jan Relker een vergelijkbaar systeem. Jan was er van overtuigd dat een systeem het verschil kon maken in de reserve zesde klasse op zondagochtend.

Bijkomstigheid was dat veel van zijn spelers ver in de herfst van hun carrière zaten. De eerste sneeuwvlokken waren reeds gesignaleerd zeg maar. Die wilden allemaal achterin staan. Reageren in plaats van zelf het spel maken. Hens en Frits bepaalden het spel. Niet als spelverdelers, maar pratend vanuit het centrum van de verdediging. De backs, de verdedigende middenvelders, niemand mocht de middenlijn over, iedereen moest compact bij elkaar blijven. In de middencirkel stond een snelle spits. Erik, Andre of later Jan Kamphuis. Die mochten alleen wachten op de bal diep. De middenvelders zochten het juiste moment om de dieptepass te geven.

Menig tegenstander verkeek zich op het systeem. Al snel had men een overwicht. Maar die iets te oude, iets te zware tegenstander bleek taaier dan verwacht. En dan was er ineens die counter, vaak een signaal dat het geen eenvoudige zondagochtend werd. En als de 0-1 eenmaal gescoord was, werd het systeem zo mogelijk nog verdedigender.

Ineens wist ik het zeker. Louis van Gaal heeft gewoon het systeem van Jan Relker gekopieerd. Jammer dat hij het zelf niet mag meemaken. Hij zou er trots op zijn geweest. Waarschijnlijk zou hij een bevestiging zien van zijn gelijk. En mocht Oranje deze zomer onverwacht ver komen, dan weet u waar het aan ligt. Tasje.

Herman Koch – De ideale schoonzoon

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, column, gesigneerd, Herman Koch, lezen

Herman Koch – De ideale schoonzoon

Natuurlijk was het dankzij Jiskefet dat ik Koch ging lezen. En hij had mij al vrij snel gewonnen met zijn boek over het Montessorionderwijs. Dus bij zijn doorbraak ‘Het Diner’ was hij al een gevestigde naam op mijn boekenplank, al van voor mijn blog dus.

En toen gebeurde er iets geks. Het vertrouwen dat Koch een goed boek schrijft is gebleven, blind kocht ik nieuwe titels. Maar lezen deed ik bijna niet meer. Het zomerhuis was leuk, maar een overduidelijke opvolger van de bestseller. Voor mijn gevoel was de urgentie verdwenen. Ook al vond ik hem een sympathieke, aardige man (sprak hem een aantal keren na optredens), ook al leken zijn boeken me goed, ik was op zoek naar wat nieuws en dat was niet Koch.

Dus was het thema van 2019 wel een mooie reden om weer eens een Koch uit de kast te trekken. Columns deze keer, waar ik er ooit wel een enkele van gelezen had, op vakantie, wanneer je bladen onder ogen krijgt die je normaal gesproken negeert, de Esta dus. En deze columns werden gebundeld.

Het leuke van een column is dat de schrijver zelf bepaalt waar het over gaat. In een roman zit je al snel vast in het verhaal, binnen het thema, zijweggetjes komen dan al snel geforceerd over. Een column heeft dat probleem niet. De vorige was af, nu kan het over het volgende onderwerp gaan. En Koch gebruikt die ruimte, hij komt terug op onderwerpen waarover hij nog wat te melden heeft, maar stapt net zo eenvoudig door naar een volgend hekel punt.

Een verzameling columns moet je dan ook nooit na elkaar lezen, maar gefaseerd, zoals ze ook eigenlijk bedoeld zijn. En dan zie je dat Koch goed in het leven staat, duidelijke meningen heeft, oog voor detail en het allemaal mooi kan verwoorden. Dus is hij een goede columnist. Misschien toch ook maar weer eens een roman lezen. Heb er nog meerdere klaar staan.

Citaat: “Wat wij in een stad als Madrid doen is vrij simpel. Het lijkt sterk op wat we in andere steden doen. We verlaten het hotel en beginnen te lopen. Min of meer in de richting van het centrum. Min of meer, omdat we al in het centrum zijn. Na honderd meter gaan we een café binnen om te ontbijten. We hebben dan al twee kranten gekocht: de gewone krant voor ons, en de dagelijkse sportkrant voor P. En voor mij.” (p.167)

Nummer: 19-003
Titel: De ideale schoonzoon
Auteur: Herman Koch
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 232 (681)
Categorie: Columns
ISBN: 978-90-414-1648-3

Meer Koch op Gerbie.nl:
Red ons Maria Montanelli
Het Diner
Dingetje
Odessa Star
Zomerhuis met zwembad
Makkelijk leven

60 – Tindersticks – Tiny tears

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Tindersticks

Nummer	60
Artiest	Tindersticks
Titel	Tiny tears
Jaar	1995
Wikipedia	Tindersticks (1995 album)
Website	Tindersticks
Tekst	Genius

Wanneer je tegenwoordig bij Bol of Amazon iets aanklikt, krijg je meteen een advies in de categorie ‘als u deze leuk vindt, denk dan ook aan deze’. Een paar jaar geleden kreeg ik de analoge versie bij een boekhandel in de VS, meteen een advies voor iets anders bij de kassa.

Twee decennia geleden was online nog marginaal en moest je dus afgaan op je muziekverkoper. Daar zijn er nog maar weinig van. Johan van Popeye in Hengelo wordt niet voor niets door velen geprezen, hij leert je smaak kennen als je er vaker komt. Mijn muziekadviseurs eind jaren negentig waren twee jochies die het branden van CD’s al vroeg onder de knie hadden. Ik bestelde titels en zij leverden. Na een tijdje kenden ze mijn smaak en kwamen, als vervolg op Tom Waits en Nick Cave met de Tindersticks aanzetten. Nooit van gehoord, maar goed, laat maar komen.

Geen seconde spijt. Een brombeer, Stuart Staples, begeleidt door prachtig sfeervolle muziek. Ik snap dat velen het depressieve muziek noemen, maar durf dat te accepteren en luister dan eens. Wat is er mis mee om soms even wat depri-muziek te luisteren? Of waarom zou je een slechte dag niet vergezeld laten gaan van bijpassende sfeervolle muziek.

Ondertussen heb ik de band live (14 november 2012) gezien, staan er meerdere CD’s in de kast en zijn er kwartalen dat ik niets beluister. Maar zo nu en dan even een CD opzetten en dan elke keer weer positief verrast worden door geweldige muziek, daar is niets mis mee. Laat die Tiny Tears maar komen!

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.