Jeroen Kuiper – Het andere Duitsland

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, DDR, Duitsland, Jeroen Kuiper, lezen

Jeroen Kuiper – Het andere Duitsland

Non fictie las ik vroeger weinig. In de loop der jaren steeds meer, ik zit nu zelfs te denken om het als thema voor het volgend boekenjaar te kiezen. Want door het niet te lezen, mis je veel. Erg veel. Dit boek van Jeroen Kuiper stond al een aantal jaren op mijn E-reader, maar toch las ik het niet.

Maar toen ik eenmaal begon, was het duidelijk dat ik dat veel eerder had moeten doen. Een serie artikelen maken ook een boek. En deze serie was erg boeiend, hoe is het leven in de voormalige DDR na zoveel jaar? Erg onderbelicht na de samenvoeging van de beide Duitslanden begin jaren negentig. Zelfs in eigen land interesseert het velen niet. Terwijl het juist interessant is om te lezen wat het met de mensen doet, hoe het leven van de doorsnee burger wordt geraakt door het politieke systeem.

Van de dorpen die compleet verdwijnen, tot dorpen die worden overlopen door Polen, omdat het aan de andere kant van de grens beter gaat. Van de FKK’ers die geen jeugd meer trekken, tot verzamelaars van Ossie-prullaria, Kuiper weet de verhalen overal vandaan te trekken.

Mooie verzameling, compliment voor de auteur.

Citaat: “De twee, kleinere groep bestaat uit puristen. Dit zijn meestal wat oudere mannen, die hun Trabant in een zo origineel mogelijke staat willen houden. Een van hen, de 31-jarige elektricien Torsen Brase uit het Oost-Duitse Riesa, heeft nauwelijks tijd voor vragen omdat hij zijn verkoopstand in de gaten moet houden. Hoewel een Trabant geen heel dure hobby is, stijgen de prijzen voor reserveonderdelen wel.” (30/186)

Nummer: 19-015
Titel: Het andere Duitsland
Ondertitel: de voormalige DDR twintig jaar na het val van de muur
Auteur: Jeroen Kuiper
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 208 (3350)
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-90-4680-636-4

Meer:
TPO
Duitsland instituut
Goodreads
Jeroen Kuiper

Themaweek 66: Boeken

Advertenties

59 – Bap – Kristallnaach

Tags

Bap, Duitsland, Gerbie's top 212, geschiedenis, Kristalnacht, muziek, Tweede Wereldoorlog

Nummer	59
Artiest	Bap
Titel	Kristalnaach
Jaar	1982
Wikipedia	Kristallnaach
Website	Bap
Tekst	Songtexte

Met mijn twaalf jaar wist ik niet beter dan dat alle Duitsers moffen waren, las ik graag boeken over de Tweede Wereldoorlog en beschouwde ik 1974 (een wedstrijd die ik niet eens mocht zien) als het vervolg van ’40-’45. Kortom, erg open stond ik niet voor een band van net over de grens.

Toch raakte de band de juiste snaar. Die neue Deutsche Welle was nog niet begonnen, maar Bap scoorde een hitje met Kristallnaach. Ik sprak eigenlijk geen Duits, verstond een beetje omdat ik op zaterdag het Duitse voetbal keek met mijn vader. Het Keulse dialect al helemaal niet. Daarbij kende ik wel wat feitjes over die verschrikkelijke oorlog, maar de nuance ging op dat moment nog compleet langs me heen.

Toch moet ik het begrepen hebben. Ik moet beseft hebben dat dit goede Duitsers waren. Dat er überhaupt goede Duitsers bestonden. Dat die Kristalnacht, waar we in Nederland nauwelijks iets van meegekregen hadden, jaren voordat de oorlog voor ons begon, een wezenlijk moment in de geschiedenis was. Een omslagpunt, de tijd waarin velen beseften dat het niet ‘allemaal wel los liep’. Dat uitsluiten slechts het begin was. Dat verschil maken tussen groepen mensen wezenlijk fout was.

Bijna veertig jaar later lijkt dit lied, over een gebeurtenis van meer dan tachtig jaar geleden, actueler dan ooit. Populisten slaan in heel Europa om zich heen. Zijn wij nu in 1932 of in 1937? Wanneer werd uitsluiting weer politiek mogelijk? Waarom zou nu niet meer hetzelfde kunnen gebeuren als destijds?

De tekst aan het eind komt nog steeds hard aan:

Wo man Hymnen auf dem Kamm sogar bläst,
in barbarischer Gier nach Profit,
“Hosianna” und “Kreuzigt ihn!” ruft,
wenn man irgendeinen Vorteil darin sieht,
ist täglich Kristallnacht

Het is nog steeds dagelijks Kristalnacht…

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Stadion am See

Tags

Duitsland, fotooo, Hans van der Meer, Parchim, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Parchim, Duitsland

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Tussen de wijnranken

Tags

Duitsland, fotooo, Hans van der Meer, Moezel, reizen, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Aan de rand van Ensch, aan de Moezel, liggen deze twee veldjes. Vooral mooi omdat de wijnranken tot aan de rand van het veld staan. Maar ook mooi is het kunstgrasveldje er vlak naast. Aan de lijnen te zien, samengesteld van restjes van andere kunstgrasvelden. Met korting verkregen gok ik. Dus de wijn levert dit dorp niet zo veel welvaart op als gehoopt. Maar mooi dat ze tussen het plukken door nog wel eens een balletje trappen.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Duitsland, Friedrich Christian Delius, lezen, voetbal, voetbalboek, WK 1954

Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde

Een dunnetje, ik had niet zo’n zin in een dikke Duitse pil. En omdat Arthur van den Boogaard deze had aanbevolen in Hard Gras, een paar afleveringen geleden, heb ik Delius opgezocht afgelopen december, tijdens mijn jaarlijkse bezoekje aan de boekhandels van Munster.

Het lijkt een voetbalboek, het gaat tenslotte om de dag dat Duitsland wereldkampioen werd in 1954. Een belangrijk moment in de geschiedenis. Een dag die veel meer was dan een voetbaltitel die behaald werd. Negen jaar na het verlies van de Tweede Wereldoorlog kwam in West-Duitsland het besef dat het niet minderwaardig was, dat ze weer werden geaccepteerd, dat ze geen losers waren.

Delius beschrijft deze dag prachtig. Het zou autobiografisch kunnen zijn, waarschijnlijk is dat grotendeels ook zo, maar het maakt voor het verhaal niets uit. Hij is elf. De leeftijd waarop voetbal extreem belangrijk is. Hij leeft dus toe naar de finale. Het boek beschrijft zijn dag. Daarom is het ook geen voetbalboek, maar speelt voetbal wel een belangrijke rol. Die dag duurt hem veel te lang, erg begrijpelijk. Hij heeft allerlei verplichtingen, terwijl hij maar een ding wil: naar het radioverslag luisteren.

Ook dat zal voor de jeugd tegenwoordig een openbaring zijn, mochten ze dit boek ooit lezen. Televisie bestaat pas een ruime halve eeuw, de radio was vroeger een belangrijke informatiebron. Alles stond in het teken van de finale, het moment waarop hij naar de radio mag luisteren.

Delius beschrijft prachtig het gevoelsleven van het jongetje. Het jochie dat niet kan wachten tot het begint. De domineeszoon die Fritz Walter adoreert, niet God. Delius geeft een prachtig tijdsbeeld van zijn jeugd in Hessen, van het naoorlogse Duitsland, van de grens die ineens dwars door zijn land liep en er voordien nooit was, van een land dat zijn wonden nog aan het likken is. Erg leuk verhaal.

Citaat: “Ich fuhlte mich in diesem Chor geborgen, hielt den Kopf gesenkt, war lieb oder wollte lieb sein, und als mir bei die Kraft und die Herrlichkeit Fritz Walter und die deutschen Fussballer einfielen, schickte ich eine schnelle Bitte um den Sieg zum Himmel, Amen.” (p.54)

Nummer: 18-005
Titel: Der Sonttag, an dem ich Weltmeister wurde
Auteur: Friedrich Christian Delius
Taal: Duits
Jaar: 1994
# Pagina’s: 128 (1697)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-3-499-26685-0

Meer:
Hard Gras 112
Wikipedia
Lezen voor de lijst
Volkskrant
FC Delius (Biografie)
Sonntag

Weinig last van de buren

Tags

Duitsland, Elleringhausen, fotooo, Hans van der Meer, Sauerland, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Van der Meest, deel 95

Aan de rand van Elleringhausen ligt het veld. An sich geen bijzonder veld. Wel de plek. Aan de ene kant de laatste heuvels van het Sauerland (of de eerste wanneer je op vakantie gaat), aan de andere kant de laatste rustplaats van vele dorpsgenoten. Een paar keer per seizoen vliegt er een afzwaaier over het hek.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

De Rijdende Rechter 061

Tags

auto, Duitsland, fotooo, Rijdende Rechter

Ook ik ben geen heilig boontje. Ik fiets wel eens zonder licht. Maar ik erger me steeds vaker aan medeweggebruikers die asociaal gedrag vertonen en daar mee wegkomen. U kent het allemaal. Slingerend rijden omdat je geen hands free hebt. Inhalen waar het echt niet kan. Parkeren waar velen er last van hebben. Tijd voor actie. De rijdende rechter begint daarmee, rapporteert over asociale weggebruikers en bedenkt een alternatieve straf. Een officiële straf zal er wel niet inzitten.

 

Datum: 9-10-2017

Tijd: 11.25 uur

Plaats: Autobaan net na Dortmund richting Kassel

Dader: BMW (HER-TS-528)

Situatie: We negeren de navigatie. Dom. Er blijkt een reden te zijn dat we anders hadden moeten rijden. File. Complete stilstand.

Na een paar minuten hebben we het door. Zet de auto maar aan de kant, voorlopig schieten we niet op. Ruimte in het midden, er zal hulp langs moeten kunnen.

Inderdaad komt die even later aan, we zien de zwaailichten tussen de auto’s door, even later is de reddingsdienst vlak bij ons. Kort erachter rijdt de BMW. Bij Mr.Bean was het grappig. Nu is het gewoon asociaal.

Hij rijdt mee tot de volgende vrachtwagen, twijfelt even, blijft staan, maar rijdt een halve minuut later weer verder door het midden. Iedereen wacht, hij niet.

Als ik een kwartiertje later een wandeling maak, zie ik hem een paar honderd meter verderop stil staan. Hij heeft niet het lef gehad om de hele rit mee te rijden. Maar zonder enige twijfel heeft hij kilometers stilstaande auto’s ingehaald. Boven de wet?
Straf: Geen alternatieve straf, hier kan ik erg slecht tegen. Levenslange rijontzegging lijkt mij passend.

Themaweek 52: Fotooo

Borussia Mönchengladbach uit

Tags

Borussia Mönchengladbach, Duitsland, fotooo, GFC, Goor, voetbal, voetbalfoto

Al weer elf jaar geleden, tijdens ons jubileumjaar, deze voorwedstrijd. Ze mochten in het grote stadion van de Duitse Traditionsverein een echte wedstrijd spelen.

De heren zijn sindsdien flink gegroeid, spelen in A of al in de senioren. Ik herken enkele echte GFC-ers, heb met hun vaders gevoetbald. Maar ik ken ze ook weer niet allemaal.

108 – Wir sind Helden – Wenn es passiert

Tags

Duitsland, Gerbie's top 212, muziek, Wir sind Helden, WK 2006

Nummer	108
Artiest	Wir sind Helden
Titel	Wenn es passiert
Jaar	2006
Wikipedia	Wenn es passiert
Website	Wir sind Helden
Tekst	Songmeanings

Tijdens het WK voetbal in 2006 hoorden we ineens een Duits bandje aan het eind van elke avond. Zonder twijfel kunnen we stellen dat Studio Sport de band groot heeft gemaakt in Nederland.

Goede Duitse popmuziek heeft het nooit echt goed gedaan in Nederland. Schlagers wel, daar is een heel publiek voor. Van Winschoten tot Vaals kijken volksstammen naar de ARD of ZDF voor de typische volksmuziek. Maar na de Neue Deutsche Welle in de jaren tachtig (Nena e.a.) luisteren we hier eigenlijk vooral naar eigen muziek of Engelstalige muziek.

Wir sind Helden bewijst dat dat onterecht is. Ze maken al jaren lang CD’s vol mooie liedjes. Geen pretentie, maar gewoon je publiek vermaken. Een liedje dat leuk klinkt, verder niets. En dat elke keer weer. Goede band dus, popmuziek zoals dat bedoeld is. Niet doorgeproduceerd, niet het resultaat van een brainstorm, maar gewoon vier muzikanten die in een oefenruimte wat aan het pielen zijn en dan een liedje produceren.

Goede band!

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Skiën in de regen

Tags

Duitsland, fotooo, Hans van der Meer, reizen, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto, Willingen

Van der Meest, deel 91

Het was een waardeloze dag in Willingen. Regen, regen en meer regen. En dat hoort niet op de piste. Gelukkig vond mijn dochter het geweldig om te skiën, alleen haar vrolijke gezicht was genoeg om verder te gaan. En de kans om nog een voetbalveld op de foto te zetten. Werd het toch nog een mooie dag.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Rustige kerstmarkt in Münster

Tags

Duitsland, kerst, Münster, reizen

Al vele jaren gaan we met school naar Münster. Leuke opdracht, al zeg ik het zelf, voor de tweedejaars die als gids ons en de eerstejaars een stadswandeling gaven. Gids in de oude stad en langs de Weihnachtsmarkten.

Voor het eerst zag ik politie in de stad. Duidelijk aanwezig, met flinke geweren in de aanslag. Voor het eerst was het ook rustig. De laatste jaren leek het steeds drukker te worden. Dit jaar nog niet de helft van de bussen ivm vorige jaren.

Blijkbaar waren velen bang. Te bang. Maarten van Rossem zei deze week nog terecht dat wanneer mensen statistieken zouden begrijpen, er minder angst zou zijn. Natuurlijk heeft hij (weer) gelijk.

Maar het blijft jammer dat de goeddenkenden niet verder komen dan een kaarsje bij de Vredeszaal te Münster. Dat de angst het lijkt te winnen. Dat sensatie belangrijker blijkt dan duiding. Dat uitsluiting de natuurlijke reactie lijkt, terwijl aanhalen veel meer effect zou hebben.

Dat we na een paar duizend jaar beschaving nog steeds moeite hebben om rekening te houden met elkaar. Dat strijd de boventoon voert, niet samenwerking.

En dat zijn trieste kerstgedachten. Hopelijk krijgt John Lennon ooit gelijk. Ik geloof er in: War is over, if you want it!

Martin Walser – Tod eines Kritikers

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Duitsland, Goorse vragen, lezen, Martin Walser

Martin Walser – Tod eines Kritikers

Een van de mooiste programma’s op de Duitse televisie was jarenlang het boekenprogramma van Marcel Reich-Ranicki. Een uur, anderhalf uur praten over boeken, midden op de avond. Niet voor te stellen in Nederland, maar daarom des te mooier. De presentator was een oude Joodse criticus die de gave had om je naar de boekhandel doen rennen om het boek te kopen dat hij had aanbevolen. Tegelijkertijd kon hij een schrijver of zelfs hele groepen met de grond gelijk maken, zijn scherpe oordeel was gevreesd in heel Europa.

In 2002 verscheen dit boek, waarin de kritiker uit de titel overduidelijk was gebaseerd op Reich-Ranicki. Controverse bij onze oosterburen. Lof en hoon, kenmerk van een geslaagd boek. Het was zelfs een tijdje niet te verkrijgen, beter recept voor goede verkoop is er niet. Aangezien ik weinig goede Duitse jonge schrijvers heb gevonden in de jaren negentig toen ik toch regelmatig in Duitstalige landen vertoefde, was dit een boek dat op mijn verlanglijstje terecht kwam.

Pas jaren later herinnerde ik me dat ineens weer, toen ik het in de opruimingsbak tegenkwam. Maar aanschaffen is een ding, daadwerkelijk lezen was iets anders. Ik lees een, soms twee Duitse boeken per jaar. Dit jaar wilde ik het toch proberen. Het viel niet mee.

Snel begreep ik het plot, dat was niet zo moeilijk. Een schrijver kreeg een slechte recensie, toen even later de invloedrijke criticus Ehrl-König om het leven werd gebracht, was hij automatisch de logische verdachte. Vanuit veel verschillende oogpunten werd er gekeken naar de gebeurtenissen vlak voor de dood. Andere schrijvers, familieleden, televisiemensen, ze komen aan het woord.

Mijn Duits is best redelijk denk ik, maar dit boek ging toch grotendeels langs me heen. Ik lees de woorden, begrijp wat er staat, maar zie aan het eind van het hoofdstuk niet wat de relatie is tot de rest van het boek, de mening, de bedoeling. Dat is best jammer, want ik had best beter willen begrijpen waar de controverse nou eigenlijk vandaag kwam. Ik had graag willen mee discussiëren met anderen die het boek ook gelezen hebben. Het zal niet lukken. Ik heb het boek uitgelezen, ik begreep ongeveer waar het over ging, daar moet ik het bij laten. Jammer. Denk niet dat ik de vertaling, zo die al bestaat, alsnog zal lezen.

Citaat: “Auf dem Kühler von Ehrl-Königs Jaguar, der am nächsten Morgen immer noch vor der Villa des Verlegers stand, sei der berühmte gelbe Cashmere-Pullover, den der Kritiker in seiner Fernsehshow immer um seine Schultern geschlungen trage, gefunden worden. Von André Ehrl-König fehlte jede spur.” (p.10)

Nummer: 16-025
Titel: Tod eines Kritikers
Auteur: Martin Walser
Taal: Duits
Jaar: 2002
# Pagina’s: 219 (5820)
Categorie: Fictie
ISBN: 3-518-41378-3

Meer:
Martin Walser (wikipedia)
Tod eines Kritikers (wikipedia)
Perlentaucher (recensies)
Spiegel
Zelf lezen (PDF)

Themaweek 7: Boeken

Harry Walstra – We proberen weer gewoon te doen

Tags

boeken, boeken 2016, Duitse voetballers, Duitsland, geschiedenis, Harry Walstra, lezen, NSB, Tweede Wereldoorlog, voetbal, voetbalboek

Harry Walstra – We proberen weer gewoon te doen

Jarenlang bloggen over boeken levert ook wel eens een voordeeltje op. Zo kreeg ik een digitaal recensie-exemplaar van dit boek in mijn mailbox. Mooi gebaar, zeker ook omdat ik niet altijd automatisch onverdeeld positief ben over wat ik lees, zelfs al kost het me niets, zoals de schrijver bij zijn eerste boek ondervond.

Al heeft Walstra niets te vrezen voor mijn pen (toetsenbord), aangezien ik grote bewondering heb voor zijn arbeidsethos. Hij schrijft niet gewoon een verhaal, hij doet research voor hij schrijft. En dan niet zo maar een oud artikel opduiken, nee grondig, meerdere bronnen, wat interviews en dan pas begint hij aan zijn stuk. Dit boek is een verzameling van verhalen met twee centrale thema’s. Voetbal en de Tweede Wereldoorlog. Daar valt genoeg over te schrijven, genoeg over te vinden, vandaar dit flinke boek.

Het eerste verhaal, over Julius Hirsch, kwam me al snel bekend voor, een eerdere versie stond al in Walstra’s vorige boek dat ik natuurlijk ook las. De meeste verhalen daarna zijn erg boeiend, verhalen over voetballers die ik niet of nauwelijks kende, maar ook over gebeurtenissen voor, tijdens en na de oorlog. Voor velen was de oorlog niet afgelopen na de capitulatie, de gevolgen blijven decennia merkbaar.

Oorlog is erg ingrijpend. Wat is goed, wat is fout? Hoe verandert een vriendelijke voetballer in een kampbeul? Van krijgsgevangen tot voetbalheld. Van voetballer tot landsverrader. Verzetsheld of NSB-er, het zijn allemaal lastige keuzes. Walstra heeft een prachtige collectie voetbalverhalen bijeen gebracht, zonder enige twijfel boeiend om te lezen. Want naast Bert Trautmann, Sepp Herberger en Grejus Van der Meulen, de bekendere namen, is het minstens zo interessant om meer te weten te komen over Rein Boomsma, Gottfried Fuchs, Tull Harder en Rudolf Gramlich.

Groot compliment voor Walstra, dit boek is meer geschiedenisboek dan menig boek dat die titel kreeg.

Citaat: “Zo’n attractief elftal met dergelijk aanvallend voetbal moet haast wel op een enorme populariteit kunnen rekenen. Zou je denken… Waarschijnlijk wel als dit elftal aan de Rothenbaum onder de naam Hamburger SV gevoetbald had, maar nu absoluut niet. Het vreemdelingenlegioen jaagt andere clubs in het harnas en supporters van de tegenpartij haten die soldatenclub met al zijn privileges.” (p.156)

Nummer: 16-013
Titel: We proberen weer gewoon te doen
Auteur: Harry Walstra
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 206 (3079)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-94-022-2240-1

Meer:
De aartsrivalen
Vedette aan de zijlijn
WK74finale (site)
We proberen weer gewoon te doen (bestellen!)
De diepgaande middenvelder

Timur Vermes – Er ist wieder da

Tags

Adolf Hitler, boeken, boeken 2016, boekrecensie, Duitsland, lezen, politiek, Timur Vermes

Timur Vermes – Er ist wieder da

Meteen nadat het boek uitkwam, wist ik dat ik het wilde lezen. En dan nog het liefst in het Duits. Geen vertaler die zijn interpretatie opdringt aan de lezer, maar gewoon zoals de schrijver het ooit zelf schreef.

Maar ja, Duits lezen doe ik niet dagelijks, dus stond het boek al een tijdje in de kast toen de film uitkwam. Toen wist ik dat ik er aan moest geloven. Altijd eerst het boek, dan pas de film. En ik ben blij dat ik het boek gelezen heb. Wat een geweldig verhaal, humoristisch en eng tegelijk. Compleet fictief, maar toch zo echt. Het verhaal is vrij simpel. Op een dag in 2011 wordt Adolf Hitler wakker in een stadspark in Berlijn. De wereld is 66 jaar verder, hij heeft geslapen. En nu moet hij zich aanpassen aan een nieuwe wereld.

Al snel wordt hij door een kioskhouder geholpen, binnen no-time heeft hij een rol in een talkshow. Velen denken dat hij een rol speelt, maar hij is volledig zichzelf. En vanuit het perspectief van de dictator, kijkt de lezer mee naar de wereld van 2011, Duitsland en Berlijn in het bijzonder. De wereld heeft stappen gemaakt in de tussentijd, al zijn een aantal van de plannen van Hitler uitgekomen zonder dat hij er iets voor heeft moeten doen. Een grenzeloos Europa waarin Duitsland een centrale rol speelt, hij had het zelf niet beter kunnen organiseren.

In het begin leest hij veel, vooral kranten en tijdschriften, maar eenmaal op televisie krijgt hij een kantoortje met een parttime secretaresse. Hij ontdekt het internet. Wat een uitvinding. Maar vooral ontdekt hij dat er in Duitsland een hoop gebeuren moet, dat er een sterke leider nodig is. Hij weet nog wel iemand..

Vermes heeft een prachtig boek geschreven, puur gebaseerd op die ene gedachtekronkel. Het leest heerlijk, volgens mij moet het ook vlot geschreven zijn. Als je eenmaal in het hoofd van Hitler zit, is het volgens mij heerlijk om de hele wereld te becommentariëren, om alles tegen het referentiekader van drie kwart eeuw terug te houden. Tegelijkertijd kun je je gewoon voorstellen dat er inderdaad een televisiezender komt die de ironie niet ziet, maar als altijd de kijkcijfers als enige of in ieder geval belangrijkste criterium heeft, dus ook maar zendtijd geeft aan de eerste de beste idioot die een vlotte babbel heeft, maar ook bedenkelijke ideeën.

De scene waarin hij het hoofdkantoor van de nieuwe fascisten bezoekt en ze even laat weten hoe waardeloos ze het gedaan hebben de afgelopen zeven decennia zie ik helemaal voor me. Zielige mannetjes met foute denkbeelden die door hun grote voorbeeld worden uitgefoeterd en als peuters weggezet, prachtig beeld. Net als het moment dat hij ontdekt dat de partij waar hij op dit moment het meest mee heeft De Groenen blijkt te zijn. Ben eigenlijk best benieuwd wie binnen die partij als eerste dit boek heeft gelezen en toen op een partijvergadering voorzichtig de partijtop moest informeren dat ze dit boek ook moeten lezen en met een reactie moeten komen. Geweldig.

De film schijnt nog een nieuwtje te hebben. De acteur de straat opsturen en kijken hoe mensen reageren. Dat kan ik een boek natuurlijk niet, maar het schijnt verrassend spectaculair uit te pakken. Aanrader dus om nog te gaan kijken. Maar als je de kans hebt: eerst lezen.

Citaat: “Gewiss, ich habe selbst gepredigt und gepredigt, dass man den Osten nie ganz erledigen darf, dass da immer ein gewisser Konflikt bleiben muss, das ein gesundes Volk alle fünfundzwanzig Jahre einen Krieg braucht zur Bluterneuerung. Aber was in diesem Afghanistan stattfand, das war kein die Truppe stählender Dauerkonflikt, das war ein ausgemachter Witz.” (p.144)

Nummer: 16-003
Titel: Er ist wieder da
Auteur: Timur Vermes
Taal: Duits
Jaar: 2012
# Pagina’s: 394 (682)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-3-404-17178-1

Meer:
Goodreads
IMDB (de film)
Volkskrant (recensie)
Wikipedia
Filmtrailers

Poseren

Tags

Duitsland, fotooo, Kijk nog eens, Münster

Kijk nog eens 193

Geen idee wat het idee was. Midden op de straat liggend moest hij haar op de gevoelige plaat vastleggen. Schoolpubers liepen er ‘per ongeluk’ tussendoor. De stadsbus moest er langs, even later gingen ze gewoon weer verder. De Lambertikirche moest zichtbaar zijn op de achtergrond. Ik heb de foto’s nergens voorbij zien komen.

Harry Walstra – De aartsrivalen

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Duitse voetballers, Duitsland, Harry Walstra, lezen, Nederlands elftal, voetbalboek

Harry Walstra – De aartsrivalen

Het begon op de site Sportgeschiedenis. Of je een favoriete Duitse Mannschaft aller tijden kon maken? Natuurlijk kon ik dat. Net als velen van mijn generatie groeide ik op met Die Sportschau. Zes uur, zaterdagmiddag, de samenvattingen van de Bundesliga. FC Köln was mijn favoriete club, ik kende meer spelers in de Bundesliga toen, dan Nederlandse spelers in de Eredivisie en Eerste Divisie samen nu.

Ik kwam tot de volgende opstelling.

Toni Schumacher, Manfred Kaltz, Horst Blankenburg, Franz Beckenbauer, Hans Peter Briegel, Gunter Netzer, Fritz Walter, Steffan Effenberg, Dieter Muller, Gerd Muller, Klaus Fischer.

Van Effenberg en Schumacher las ik de autobiografieen. Over Beckenbauer en Gerd Muller zal niemand discussiëren. Fritz Walter moest er in, omdat er iemand uit het Duitse elftal dat in 1954 er in moest. Blankenburg omdat ik Ajax-fan ben. De rest is dus uit de Sportschautijd er in terecht gekomen. Mooi team.

Vond de schrijver van dit boek ook, want ik was een van de gelukkigen die danzij de opstelling het boek thuisgestuurd kreeg. Gesigneerd natuurlijk, met mijn opstelling er in. In het boek hebben velen ook een vergelijkbare opstelling gemaakt. Heel hoofdstuk 14 gaat er over. Nederlanders die een Duits team samenstellen, Duitsers die een Nederlands team bij elkaar kiezen. Leuk idee. Harry Walstra heeft vele uren werk hierin zitten, ook getuige zijn website wkfinale74.nl. Dit boek is volgens mij een bijproduct van die site.

De wedstrijd die vele Nederlanders een onoverkomelijk trauma bezorgde, was voor Walstra een inspiratiebron. Er zitten natuurlijk ook veel verhalen in de voetbalrivaliteit tussen de twee buurlanden. En hij heeft een hoop van die verhalen boven water weten te halen. Het verhaal over Johan Derksen in Meppen bijvoorbeeld (al speelden zowel Cruijff als Maradona ook in het dorpje net over de grens), of het voordehandliggender verhaal van Youri Mulder bij Schalke ’04. Het verhaal over Willy Lippens had ik al eens gelezen, maar ik kan zo snel niet terugvinden waar (of toch Andere Tijden Sport?).

Met veel plezier heb ik dit boek gelezen. Maar, nu komt het lastige, gegeven paard en zo, ik vind het geen boek. Van de 14 hoofdstukken zijn er twaalf die als losstaande artikelen gelezen kunnen worden. Ineens halverwege staan er een aantal gastcolumns in, die ook wel bij het onderwerp passen en dan op het eind dat hele grote hoofdstuk over de favoriete teams. Het is geen eenheid, het past niet bij elkaar. En dat is jammer, want Walstra kan wel schrijven.

Citaat: “De thuiswedstrijd tegen PSV is zijn laatste internationale wedstrijd geweest blijkt later, want zijn bij de val opgelopen dubbele beenbreuk betekent het einde van zijn carriere. Dat is bijzaak en valt in het niet bij het verdriet om zijn omgekomen kamergenoot Wolfgang Hoffmann.” (p.86)

Nummer: 13-032
Titel: De aartsrivalen
Auteur: Harry Walstra
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 140 (5402)
Categorie: Voetbal
ISBN: nvt

Meer:
WK Finale 1974
Sportmediashop

Hans Blickensdörfer – Pallmann

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Duits, Duitse voetballers, Duitsland, Hans Blickensdörfer, lezen, Pallmann, voetbal, voetbalboek

Hans Blickensdörfer – Pallmann

Twee hele guldens heeft het boek me gekost. De bibliotheek in Leeuwarden wilde er van af. Het leek mij wel leuk. Maar weer niet zo bijzonder dat ik het meteen las. Of iets later. Uiteindelijk las ik het meer dan twintig jaar later. En dat is best jammer, want dit is gewoon een erg mooi boek.

Kapstok is voetbal, maar het geeft de schrijver de kans om zijn visie op de maatschappij (jaren tachtig!) te verwerken in het verhaal. De tweede laag is het klassieke ‘coming of age’ verhaal, in dit geval van hoofdpersoon Pallmann, een provinciaaltje bij het grote FC Bavaria. Als derde rode draad komt daar nog het verhaal van Oost en West Duitsland bij. Het boek is, onbedoeld, door de geschiedenis ingehaald en geeft een tijdsbeeld dat onmogelijk bewust er in gestopt kan zijn.

En zo is het dus geen enkel probleem om in het Duits te lezen, want ondanks de diverse verhaallijnen, leest het boek lekker weg en zit er voor mij ook nog een stukje jeugdsentiment in. Elke zaterdag, 6 uur, Sportschau op Duitsland 1. Velen van mijn generatie zijn er mee opgegroeid. En dus was het leuk om te puzzelen wie wie nou was. De belangrijkste speler van FC Bavaria (Bayern Munchen dus) heet Furtner, iedereen zal snel Breitner herkennen. Ook manager Holldorf (Hoeness) is duidelijk, net zoals de bijna niet hernoemde Rumnick (Rummenigge). Bij de concurrent HSV speelt Urbesch (Rubesch) in de spits. Ik ben er nog niet uit wie er model heeft gestaan voor Riedl, de beste vriend van nieuwkomer Pallmann bij de topclub uit het zuiden des landes.

Een kijkje achter de schermen levert op dat Furtner de lakens uitdeelt bij de club. De uitwedstrijd tegen Inter is nog maar een oefenwedstrijd, in de Europacup volgt een echte oost-west derby tegen Dresden. Voetbal blijkt een bijzaak, het verschil tussen de twee Duitslanden wordt snel duidelijk. Het voetbal is verrassend voorspelbaar, als in een kinderboek. Kleine jongen wordt groot bij kleine club, begint weer onderaan in de pikorde bij de topclub, kent tegenslag, ziet het niet meer zitten, breekt dan onverwacht door en wordt onmisbaar, met het Nationale elftal en prijzen als gevolg.

Maar onder dat verhaal lees je over de glamour die bij een topclub prominent blijkt te zijn. Over politiek en hoe om te gaan met communisten. Wie kun je vertrouwen?

Goed boek, zou ook door niet-voetballiefhebbers gelezen kunnen worden.

Citaat: “Es ist nicht der Trainer, sondern Furtner, und er flucht über ein beschisssenes Mittelfeld und über Sturmspitzen, mit denen man sich einsalzen kann.” (p.72)

Nummer: 13-010
Titel: Pallmann
Auteur: Hans Blickensdörfer
Taal: Duits
Jaar: 1982
# Pagina’s: 365 (1699)
Categorie: Voetbal
ISBN: 3-7951-0785-7

Meer:
Pallmann (Wikipedia)
Spiegel
Blickensdörfer (Wikipedia)

De rijdende rechter 052

Tags

auto, Berlijn, Duitsland, Oostenrijk, Rijdende Rechter

Ook ik ben geen heilig boontje. Ik steek wel eens over om een auto te dwingen te remmen. Maar ik erger me steeds vaker aan medeweggebruikers die asociaal gedrag vertonen en daar mee wegkomen. U kent het allemaal. Slingerend rijden omdat je geen hands free hebt. Inhalen waar het echt niet kan. Parkeren waar velen er last van hebben. Tijd voor actie. De rijdende rechter begint daarmee, rapporteert over asociale weggebruikers en bedenkt een alternatieve straf. Een officiële straf zal er wel niet inzitten.

Datum: 1-2-2013
Tijd: 16.10 uur
Plaats: Fieberbrunn, Oostenrijk
Dader: Zwarte BMW, (B-AP-8293)

Situatie: Tijdens een wandeling eerder die week was de auto al opgevallen. Bap, een band uit Keulen die het schitterende nummer Kristalnaach populair maakte.

Toen ik de bewuste donderdagmiddag het dorp inliep, zag ik de auto staan bij de skiverhuur. Ik kon me ook herinneren waar de auto voorheen geparkeerd stond. Hij zou toch niet echt voor zo’n flutstukje de auto nemen?

Nog geen twee minuten later had ik mijn antwoord. De BMW haalde me in. Nog eens een paar minuten later zag ik ‘m weer geparkeerd staan. De bestuurder liep richting zijn tijdelijke woning.

Ik begrijp er heel weinig van. Eerst rij je 723 kilometer om te kunnen skien, maar dan neem je de auto nog steeds voor een wandeling van een minuut of vijf. Zonder ski’s, zonder skischoenen, gewoon te lui om een klein stukje te wandelen. Dus wel willen genieten van de schitterende omgeving, de prachtige natuur, maar niet iets bijdragen aan het behoud er van.

Straf: Een lege tank ergens halverwege Nurnberg op de terugweg en dan niemand die meneer gaat helpen, laat hem maar 23 kilometer lopen tot het dichtstbijzijnde tankstation.