Oorspronkelijk: 23 december 2008
Zelden zag ik zo’n trotse papa. Zelden was er iemand zo blij met een dochter. En druk dat hij er mee was. Het ging allemaal geweldig. Hij probeerde zoveel mogelijk tijd met zijn dochtertje door te brengen, ging mee naar het consultatiebureau, regelde met zijn werk dat hij mee kon. Hij bouwde een website, filmde uren, maakte honderden foto’s en dan hebben we het alleen nog maar over de eerste maand.
Maar het leven gaat gewoon verder, de wolk verdwijnt en het werk wordt weer belangrijk. Dus gaat de kleine dan weer een dagje naar de ene oma, dan weer naar de andere oma. Soms een dagje naar de kinderopvang. Die drukke ochtend stopte hij haar netjes in de maxi-cosi, zette het ding vast op de achterbank en reed naar de opvang.
Twintig kilometer later parkeert hij zijn auto voor de zaak. Hij pakt zijn spullen, staat naast de voordeur om het ding op slot te doen en ziet ineens op de achterbank die twee blauwe ogen die hem aanstaren. Wat lachte ze lief! En wat was papa vergeten haar weg te brengen…
Themaweek 37: uit de oude doos