31 donderdag mei 2018
Posted in Uit de school geklapt, Vergaderpoëzie
Tags
Cross-over kwalificaties
Met een satéprikker worden doorstoken
Geëquipeerd en geoutilleerd
Examineerbaarheid
Ademend vermogen van de kwalificatiestructuur
Keuzedeel expireren
Global sustainability goals
Post-initieel onderwijs
29 dinsdag mei 2018
Posted in Gerbie's top 212
Tags
| Nummer | 87 |
| Artiest | Don Dixon |
| Titel | Praying mantis |
| Jaar | 1982 |
| Wikipedia | Don Dixon |
| Website | AllMusic |
| Tekst | LyricsMode |
Don Dixon heeft nooit een hit gehad. Toch werd hij gewaardeerd door medemuzikanten. Zijn eigen muziek mag dan wel minder populair zijn, als producer had hij genoeg werk.
Zijn eerste LP, met de lange titel ‘Most of the girls like to dance but only some of the boys like to’ staat nog steeds achter me in de kast, het is een verzameling demo’s. Kwam uit in 1985, het openingsnummer werd drie jaar daarvoor al opgenomen. Een nummer over een dier dat we in Nederland niet kennen; de bidsprinkhaan. Bijzonder dier. Na het paren eet het vrouwtje het mannetje op.
Dixon voelde zich als dat dier, toen hij haar tegenkwam. Tenminste, dat doet dit nummer ons geloven. Op zijn LP staan meer leuke nummers, maar geen enkele haalde de radio. Dit nummer meestal ook niet, maar gelukkig op dinsdagmiddag nog wel. Categorie one hit wonder of vergeten pareltjes.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.
26 zaterdag mei 2018
Posted in Boekbesprekingen 2018, Voetbalboek
Tags
boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek
Hard Gras 118 – Hakim Ziyech Simply the best
In het seizoen dat Ziyech de beste speler van de Eredivisie is, maar ook wordt uitgefloten door zijn eigen fans, kiest Hard Gras zonder twijfel de kant van de voetballer. Sam Planting mag het titelverhaal, het openingsverhaal schrijven. Van den Boogaard mocht Nick Hornby spreken, de schrijver van het beroemdste voetbalboek ooit. Melle Mare mocht een reconstructie maken van een vreemde dag in Deventer. Een oefenwedstrijd van Ajax bij Go Ahead was de aanleiding voor een aantal idioten om in de binnenstad een flinke matpartij te organiseren.
Een portret van een bijzondere voormalig voetballer is erg interessant, Bjorn van der Doelen was een aardige subtopper, maar blijkt als muzikant in zijn nieuwe leven een prachtig filosoof. De voetballerij mocht willen dat er meer zulke spelers rondliepen.
Mooi nummer, meerdere mooie verhalen.
Citaat: “Maar zulke kampioenswedstrijden zijn toch eindelijk ‘n schande voor ons voetbal. Wij zouden het willen uitschreeuwen: houdt op met je W-formatie tot in het bespottelijke, met je drie backs en je voorhoede van drie man, die zuiver op avontuur uit is: leer weer begrijpen dat de techniek de basis van het spel is en dat niet voor niets een voorhoede uit vijf spelers bestaat.” (p.64)
Nummer: 18-009
Titel: Hard Gras 118
Ondertitel: Hakim Ziyech Simply the best
Auteur: Diversen (Sam Planting, Arthur van den Boogaard, Melle Mare, Frank Heinen, Daan Heerma van Voss, Henk Mees, Wiep Idzenga, Thomas Heerma van Voss, Roman Helinski en David Winner)
Taal: Nederland
Jaar: 2018
# Pagina’s: 127 (2516)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4259-2
Meer:
117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1
24 donderdag mei 2018
Posted in Gerbie's Recensies Concerten
Het cafe in plaats van de concertzaal. Eigenlijk sneu, wanneer je als artiest na zoveel jaar het Burgerweeshuis nog niet vol speelt. Maar voor Meindert Talma maakt dat niets uit. Sterker nog, hij maakt zijn eigen gebrek aan succes tot gimmick. Zijn inspiratie komt uit zijn eigen carrière. Eind vorig jaar verscheen zijn tweede boek ‘Je denkt dat het komt’ van zijn trilogie over zijn loopbaan als artiest. Een soort artistieke autobiografie.
En dus treedt hij dan ook op. En dan pas zie je hoe goed hij eigenlijk is. Sterker nog, ik weet niet eens wat hij is. Een zingende schrijver of een schrijvende zanger. Zeg het maar. Het maakt ook niet uit, hij zorgt er voor dat een vol cafe (beter dan een halve zaal) zich vermaakt. Dat er aan de bar gefluisterd wordt om een bestelling te plaatsen.
Een mislukte deelname aan 2 voor 12, de recensies over zijn vreemde zangstijl, vreemde dames, de piratenzender, 8mm speelfilms; alles komt voorbij. Elk nummer heeft een verhaal, elk verhaal wordt ondersteund door foto’s of video’s. Multimediaal, maar toch ook wel weer heikneuterig. Droog praat de lange zanger alles aan elkaar. Een prachtige avond. Zij die er bij waren zullen het bevestigen. Maar Nederlands onbekendste popster blijft voorlopig zijn geuzennaam eer aan doen.
22 dinsdag mei 2018
Posted in Gerbie's top 212
| Nummer | 88 |
| Artiest | Green on Red |
| Titel | Little things in life |
| Jaar | 1991 |
| Wikipedia | Green on Red |
| Website | Green on Red |
| Tekst | Genius |
Nieuw album, dus mag je op promotour. En dan zit je dus bij Jan Douwe Kroeske in de studio en speel je akoestisch drie nummers van Scapegoats. En wat klinkt dat geweldig. De jaren ervoor werd mijn smaak steeds extremer. Moeilijke muziek, doorgeleerde muzikanten. Maar nu hoorde ik een simpel deuntje met een simpele tekst en de boodschap kwam aan.
Hoe kun je het leven leven, de wereld veranderen, als je niet eerst de kleine dingen kunt waarderen? En dus is het ook een prachtig liefdeslied. Want pas toen hij haar ontmoette, zag hij in dat hij de kleine dingen negeerde.
Dus geloof Dan Stuart wanneer hij je verteld over het geluid van een lachend kind. Of hoe de kleur van een schemering er uit ziet. En een hele mooie: de reflectie van mijn lach in jouw ogen. Ik ben overtuigd. Geniet van de kleine dingen in het leven!
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.
21 maandag mei 2018
Posted in Boekbesprekingen 2018, CycloGerb Wielerboeken
Tags
boeken, boeken 2018, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen
De Muur 59 – New Wave
Niet een nummer dat jaren zal blijven hangen. Geen verhalen die aanleiding geven tot herlezen. Geen journalisten die citaten uit deze uitgave zullen gebruiken in nog te schrijven artikelen. Geen reden voor discussies online.
Geen schande. Want elk verhaal was wel de moeite waard. Maar niet meer dan dat.
Citaat: “En dan nu dus zijn chromosomaal doorontwikkelde versie. Dat menneke met rode blos, krap 23 winters jong, het maakt hem al helemaal niet uit op welke tweewieler ze hem zetten, op welke ondergrond. Maak Mathieu van der Poel wijs dat er een WK Waterfietsen bestaat en het wegwielrennen moet het nog een jaar zonder hem stellen.” (p.84)
Nummer: 18-006
Titel: De Muur 59
Ondertitel: New wave
Auteur: Diversen (Joost-Jan Kool, Frank Heinen, Wiep Idzenga, Bert Wagendorp, John Kroon, Peter Winnen, Mark de Bruijn, Jarl van der Ploeg, Peter Ouwerkerk, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 128 (1825)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1029-2
Meer:
58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)
19 zaterdag mei 2018
Posted in Boekbesprekingen 2018, Voetbalboek
Tags
boeken, boeken 2018, boekrecensie, Duitsland, Friedrich Christian Delius, lezen, voetbal, voetbalboek, WK 1954
Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde
Een dunnetje, ik had niet zo’n zin in een dikke Duitse pil. En omdat Arthur van den Boogaard deze had aanbevolen in Hard Gras, een paar afleveringen geleden, heb ik Delius opgezocht afgelopen december, tijdens mijn jaarlijkse bezoekje aan de boekhandels van Munster.
Het lijkt een voetbalboek, het gaat tenslotte om de dag dat Duitsland wereldkampioen werd in 1954. Een belangrijk moment in de geschiedenis. Een dag die veel meer was dan een voetbaltitel die behaald werd. Negen jaar na het verlies van de Tweede Wereldoorlog kwam in West-Duitsland het besef dat het niet minderwaardig was, dat ze weer werden geaccepteerd, dat ze geen losers waren.
Delius beschrijft deze dag prachtig. Het zou autobiografisch kunnen zijn, waarschijnlijk is dat grotendeels ook zo, maar het maakt voor het verhaal niets uit. Hij is elf. De leeftijd waarop voetbal extreem belangrijk is. Hij leeft dus toe naar de finale. Het boek beschrijft zijn dag. Daarom is het ook geen voetbalboek, maar speelt voetbal wel een belangrijke rol. Die dag duurt hem veel te lang, erg begrijpelijk. Hij heeft allerlei verplichtingen, terwijl hij maar een ding wil: naar het radioverslag luisteren.
Ook dat zal voor de jeugd tegenwoordig een openbaring zijn, mochten ze dit boek ooit lezen. Televisie bestaat pas een ruime halve eeuw, de radio was vroeger een belangrijke informatiebron. Alles stond in het teken van de finale, het moment waarop hij naar de radio mag luisteren.
Delius beschrijft prachtig het gevoelsleven van het jongetje. Het jochie dat niet kan wachten tot het begint. De domineeszoon die Fritz Walter adoreert, niet God. Delius geeft een prachtig tijdsbeeld van zijn jeugd in Hessen, van het naoorlogse Duitsland, van de grens die ineens dwars door zijn land liep en er voordien nooit was, van een land dat zijn wonden nog aan het likken is. Erg leuk verhaal.
Citaat: “Ich fuhlte mich in diesem Chor geborgen, hielt den Kopf gesenkt, war lieb oder wollte lieb sein, und als mir bei die Kraft und die Herrlichkeit Fritz Walter und die deutschen Fussballer einfielen, schickte ich eine schnelle Bitte um den Sieg zum Himmel, Amen.” (p.54)
Nummer: 18-005
Titel: Der Sonttag, an dem ich Weltmeister wurde
Auteur: Friedrich Christian Delius
Taal: Duits
Jaar: 1994
# Pagina’s: 128 (1697)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-3-499-26685-0
Meer:
Hard Gras 112
Wikipedia
Lezen voor de lijst
Volkskrant
FC Delius (Biografie)
Sonntag
17 donderdag mei 2018
Posted in Gerbie's Lifeblog
Tags
Ik ben vader. Voetballer. Tourtoto organisator. Linksdenker. Schrijver. Docent. Reiziger. Partner. Incidenteel hardloper. Lezer. Donateur. Buurman. Cabaret fan. Goorenaar. Tukker. Fantasy Sports addict. Televisiekijker. Skiër. Podcastverslaafde. Archivaris. Broer. Interim penningmeester. Columnist. Muziekliefhebber. Gutmensch. Areligieus. GFC-er. Gastschrijver. Projectleider. Excelliefhebber. Zoon. Niet serieus te nemen poëet. Stagebegeleider. Voetbalfan. Bank hangend wielerfan. Concertbezoeker. Hypotheek betaler. Ajacied. Vriend. Schoolboeksamensteller. Hoofdrekenaar. Aanvallende middenvelder. Treinreiziger. Nederlander. Interim hockey coach. Twitteraar. Nissanrijder. Fan van DeMart. Vage kennis. Blogger. Krantenlezer. Democraat. Iets te zwaar. Bookcrosser. Zwager.
Lid van GFC. Hard Gras. GroenLinks. Amnesty International. Vara. ANWB. De Muur.
Voormalig backpacker. Eerste elftalspeler. VPRO lid. Student. Leeuwarder. Scholier. Reisleider. Fiatrijder. Tourtoto winnaar. Skileraar. Lifter. Standplaatshost. Laatste man. Eindredacteur jubileumboek. Rechtsbuiten. Olly Volly. Dienstweigeraar. Campinganimator. Erkend gewetensbezwaarde. Twents spelregelkampioen. Tennisspeler. Cassettebandjesverslaafde.
Welke identiteit gebruik je om mij buiten te sluiten?
15 dinsdag mei 2018
Posted in Gerbie's top 212
| Nummer | 89 |
| Artiest | Mojo Nixon and Skid Roper |
| Titel | Elvis is everywhere |
| Jaar | 1987 |
| Wikipedia | Bo Day Shus!!! |
| Website | Mojo Nixon |
| Tekst | mojonixon.com |
Dinsdagavond 23 uur, Jan Douwe Kroeske krijgt een uurtje om muziek te laten horen die overdag niet aan bod komt. En dat is elke week een leuk uur met nieuwe nummers, onbekende bands en bijzondere artiesten. En bijzonder is Mojo Nixon zeker. Gelukkig liep er een cassettebandje mee die avond, ik kon ‘Elvis is everywhere’ de volgende dag terugluisteren. En nog een keer. In de tijd voor Spotify, voor MP3 was het lastig om meer van Mojo Nixon te vinden. Zijn platen waren niet verkrijgbaar in Nederland, zijn muziek werd op de radio genegeerd. Dus moest ik het jarenlang doen met dit ene nummer op dat cassettebandje.
Vele jaren later had ik een CD gescoord, een LP op een bandje opgenomen, leerde ik hem iets beter kennen. Zijn grootste hit heet ‘Debbie Gibson is pregnant with my two-headed lovechild‘, kortom hij neemt geen blad voor de mond. Zoek op YouTube en je komt een hele lijst prachtige songtitels tegen.
Elvis is everywhere is een mooie ode aan de overleden zanger, tegelijkertijd alle idioten die Elvis zien in wolken, verbrand brood en misvormde aardappels, op de korrel nemend. De muziek is simpel. De tekst is geweldig. Zelfs de Bermuda driehoek wordt gedemythiseerd: Elvis needs boats.
Er is veel te weinig humor in de muziek, veel artiesten nemen zich zelf veel te serieus. Gelukkig is er dan iemand als Mojo Nixon die voor relativeringsvermogen zorgt. Een uitzondering, een loner, maar wel iemand met een mening en geen angst die door te laten schemeren.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.
14 maandag mei 2018
Posted in Boekbesprekingen 2018
Tags
2017, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Fokke en Sukke, Geleijnse, in het nieuws, lezen, Reid, Van Tol
Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2017
Natuurlijk zijn het geen studenten, ook al zijn de cartoons studentikoos. Onlangs zaten de drie heren voor het eerst samen in een talkshow. Wel grappig om te zien dat drie mannen van middelbare leeftijd, met goede banen, elke ochtend samen aan de telefoon hangen om de cartoon van de dag te bepalen. Meestal zijn ze nog goed ook.
Vorig jaar de inhaalslag gemaakt, zie bij 2014 hieronder, vanaf nu is het dus bijhouden. En dat is geen straf. Even 224 cartoons lezen, daar heb je geen uur voor nodig. Wel is het soms even terugdenken waar het ook alweer over ging. Dat was vorig jaar natuurlijk vaak Trump, hij komt natuurlijk ook regelmatig voorbij (al is natuurlijk de discussie mogelijk of 26 keer veel of weinig is).
Fokke & Sukke zijn snel, gevat, scherp, actueel, soms diep, vaak leuk en onmisbaar.
Citaat: “Wij komen toch uit bij de lijsttrekker..Met het beste algoritmegevoel” (p.24)
Nummer: 18-004
Titel: Fokke & Sukke. Het afzien van 2017
Auteur: Reid, Geleijnse & Van Tol
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 112 (1569)
Categorie: Cartoons
ISBN: 978-94-9240-928-7
Meer:
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
2003
2002
2001
2000
Officiële website
12 zaterdag mei 2018
Posted in Oranje in 2020
Komende zomer kijken we naar andere landen die het WK mogen spelen. Maar voor het EK in 2020 zijn er meerdere kansen om ons te kwalificeren. Naast de reguliere kwalificatie is er ook nog het nieuwe (onzinnige) toernooi: The Nations League. Een herkansing voor vele landen. Uiteindelijk mogen 24 landen in 12 landen strijden om de titel. Daar zou Nederland zich zo maar eens bij kunnen voegen.
Maar welke spelers gaan dat dan realiseren? Ronald Koeman heeft een hint gegeven, zijn voorselectie van 33 spelers hebben op dit moment een streepje voor. Maar er zijn natuurlijk spelers die geblesseerd waren, die tijdelijk uit vorm waren en velen die over twee jaar verder zijn dan vandaag. De lijst kandidaten telt dus (volgens mij) liefst 81 namen. De komende oefenwedstrijden en de Nations League zullen meer duidelijkheid geven. Mei 2020 blijven er 23 over. Zouden ze allemaal in deze eerste versie van deze lijst staan?
Als altijd: Praat mee! Discussieer!
Doel
Jasper Cillessen 90
Jeroen Zoet 90
Sergio Padt 40
Marco Bizot 40
Kenneth Vermeer 20
Michel Vorm 10
Justin Bijlow 10
Verdediging
Virgil van Dijk 90
Matthijs de Ligt 90
Stefan de Vrij 80
Nathan Aké 70
Daley Blind 70
Timothy Fosy-Mensah 50
Kenny Tete 40
Patrick van Aanholt 30
Philippe Sandler 30
Karim Rekik 10
Daryl Janmaat 10
Timo Letschert 10
Rick Karsdorp 10
Wesley Hoedt 10
Rick van Drongelen 10
Denzel Dumfries 10
Bruno Martins Indi 10
Justin Hoogma 10
Erik Pieters 10
Terence Kongolo 10
Jeffrey Bruma 10
Jetro Willems 10
Joshua Brenet 10
Joël Veltman 10
Nick Viergever 10
Stefano Denswill 10
Daley Sinkgraven 10
Sven van Beek 10
Mike van der Hoorn 10
Jerry St. Juste 10
Armando Obispo 10
Juan Castillo 10
Per Schuurs 10
Leon Bergsma 10
Middenveld
Giorgino Wijnaldum 90
Donny van de Beek 90
Kevin Strootman 80
Tonny Vilhena 80
Davy Pröpper 50
Marco van Ginkel 50
Frenkie de Jong 40
Jorrit Hendrix 20
Riechedly Bazoer 10
Guus Til 10
Hans Hateboer 10
Leroy Fer 10
Bart Ramselaar 10
Marten de Roon 10
Carel Eiting 10
Jens Toornstra 10
Davy Klaassen 10
Ruud Vormer 10
Aanval
Memphis Depay 90
Ryan Babel 70
Quincy Promes 70
Steven Berghuis 60
Justin Kluivert 50
Luuk de Jong 30
Wout Weghorst 30
Eljero Elia 30
Vincent Janssen 30
Jurgen Locadia 20
Luciano Narsingh 10
Sam Lammers 10
Oussama Idrissi 10
Jeremain Lens 10
Richairo Zivkovic 10
Steven Bergwijn 10
Rajiv van la Parra 10
Tahith Chong 10
Jean-Paul Boëtius 10
Che Nunnely 10
Arjen Robben 10
Bas Dost 10
Voor de duidelijkheid: Dit is niet mijn persoonlijke voorkeur, maar een inschatting (in percenten) van de kans dat de bewuste speler bij het volgende grote toernooi aanwezig is.
10 donderdag mei 2018
Posted in Boekbesprekingen 2018
Carlos Ruiz Zafon – Het spel van de engel
Het Kerkhof der Vergeten Boeken lijkt mij een van de mooiste plekken op aarde (“Wat u hier ziet is de som van eeuwen verloren gegane en vergeten boeken, boeken die ertoe veroordeeld waren vernietigd te worden en voor altijd het zwijgen kregen opgelegd, boeken die de herinnering en de ziel van tijden en wonderen bewaren die in de vergetelheid zijn geraakt.”). In het eerste boek van Zafon speelde het een belangrijke rol. In het vervolg een bijrol. En een echt vervolg is het niet, je zou het boek zonder problemen los kunnen zien van zijn vorige roman. Als je de tijd bekijkt, is het zelfs een prequel.
Het vorige boek las ik op mijn iPhone, deze keer kreeg ik het boek, letterlijk, in mijn handen geworpen. Omdat de buren weten dat ik bezig ben mijn minibieb binnenkort te plaatsen, kreeg ik een stapel (of twee) boeken om daarin te zetten. Daar zat deze ook tussen, eerst zelf lezen dus, voordat ik het boek een ander gun.
David Martin is een getalenteerd schrijver, maar schrijft, in opdracht, vooral pulpromannetjes. Dat doet hij geweldig, heel Barcelona verslindt zijn verhalen. Maar echt bevredigend is het niet. Het is eigenlijk het klassieke verhaal van de Crossroads, je talent verkopen aan de duivel in ruil voor roem en rijkdom.
Natuurlijk kiest Martin op een bepaald moment voor zijn artistieke vrijheid en, hoe voorspelbaar, dit gaat mis. Tegelijkertijd verkoopt een boek, waarvan hij meer dan redacteur was, ongelooflijk goed. Maar niemand weet dat dat voornamelijk aan hem te danken is.
Het juiste moment om toe te slaan, een Parijse uitgever doet dat. Hij herkent het talent en vraagt David om een boek voor hem te schrijven. Niet zomaar een boek, maar een boek dat de Bijbel in de schaduw zal zetten. Een boek dat de geschiedenis zal veranderen. Hij krijgt een voorschot dat hij niet kan weigeren, een herhaling van zetten dus. Deze uitgever blijkt ooit een boek te hebben uitgegeven. Dit boek vindt hij in het Kerkhof der Vergeten Boeken. De schrijver woonde in het huis waar David nu woont. Toeval?
Ruiz Zafon kan geweldig een dikke pil voorschotelen, zonder dat het gaat vervelen. Het verhaal is eigenlijk niet zo heel bijzonder, maar de sfeer is geweldig. De draaien zijn ongelooflijk, maar wel passend. De nevenkarakters interessant. Het tijdsbeeld is schitterend. Ik kan me heel goed voorstellen dat een thematische wandeling door de Barrio Gotico van Barcelona met een goede gids erg boeiend is.
Denk dat ik deel drie ook nog maar eens moet lezen.
Citaat: “Chloe en Baltasar hadden zo hun erecode: ze liquideerden slechts uitschot en ontdeden de wereld van moordenaars, misbaksels, kwezels, fanatici, kleinburgerlijke dogmatici en allerhande stommelingen die van deze wereld een miserabelere plek maakten dan nodig was voor de rest van de mensheid in naam van vlaggen, goden, talen, rassen of welke idioterie dan ook waarmee ze hun hebzucht en benepenheid maskeerden.” (p.18)
Nummer: 18-003
Titel: Het spel van de engel (El juego del angel)
Auteur: Carlos Ruiz Zafon
Taal: Nederlands (Spaans)
Jaar: 2009 (2008)
# Pagina’s: 552 (1457)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-5672-315-6
Meer:
In de schaduw van de wind
Wikipedia
Hebban
Sprakeloos
Scholieren.com
08 dinsdag mei 2018
Posted in Gerbie's top 212
| Nummer | 90 |
| Artiest | Bruce Cockburn |
| Titel | Nicaragua |
| Jaar | 1984 |
| Wikipedia | Stealing fire |
| Website | Bruce Cockburn |
| Tekst | Cockburn project |
Midden jaren tachtig luisterde ik naar de LP van Overstekend Wild, zij hadden een vertaling van een nummer van Bruce Cockburn gemaakt. Cockburn? Dat is die Canadese zanger van dat hele boze nummer toch? Al snel ging ik op zoek naar het origineel.
De Nederlandse band was dicht bij het origineel gebleven, compliment voor hun vertaling. Cockburn bleek een geëngageerde Canadese zanger, die prachtige muziek voortbracht. Maar nog mooier waren zijn teksten. Poëtisch en klein, boos en groot, diep en gevoelig. Hij kan het allemaal. Hele websites zijn gewijd aan zijn teksten. Vele collega’s waarderen hem.
Nicaragua is een prachtig lied over een land in burgeroorlog, maar met een prachtige positieve insteek. Na een bezoekje aan het land had hij genoeg inspiratie voor dit nummer, waarin hij laat doorschemeren dat hij zeker is dat het beter zal gaan. Juist in de donkere jaren tachtig, waarin doemdenken geen uitzondering was, met genoeg reden voor een sombere blik op de wereld, schreef hij Nicaragua. Compliment!
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.
07 maandag mei 2018
Tags
boeken, boeken 2018, boekrecensie, column, doping, lezen, Peter Winnen, wielerboek, wielrennen
Peter Winnen – God of duivel
Graag lees ik de columns van de oud-wielrenner. Ooit stond ik bewonderend langs de weg als jochie, toen hij de Alpe d’ Huez op fietste. Zijn overwinningen van eerdere jaren waren die dag weinig waard. Mijn vader bood hem een fles water aan. Zijn ogen stonden diep in zijn hoofd, hij reageerde niet.
Na zijn actieve carrière bleek de renner een begenadigd schrijver. Niet alleen over zijn eigen sport, maar ook over andere sporten en zelfs over het leven. Zonder enige twijfel pakte ik dan ook een nieuw boek van hem op, volgens mij heb ik de meeste wel gelezen.
Die twijfel had ik wel bij dit boek, al was het maar omdat de ondertitel ‘alles over doping’ aangeeft dat dit een thematische bundeling is. En ook al is doping een belangrijk en niet te missen onderwerp wanneer het over wielrennen gaat, de charme van de sport schuilt juist niet in een bijzaak, hoe vaak het ook de hoofdzaak leek te zijn. En dat is ook meteen mijn probleem met dit boek. De columns an sich zijn niet verkeerd, vele observaties zijn raak. Maar allemaal gezamenlijk vormen ze een overdosis (no pun intended). Het is niet leuk meer om meer columns achter elkaar te lezen. Aangezien ik denk dat de wielrenner, maar ook de schrijver, Winnen een romanticus is, een liefhebber, geloof ik niet dat het initiatief voor dit boek van hem uit ging. Ik zie een cynische uitgever voor me, die in 2013 een actueel onderwerp combineert met een uitgebreid columnarchief en al snel tot een simpele conclusie kwam.
Desondanks las ik vele columns met plezier. Sommigen voor de tweede keer, omdat ik de krant al las, of een eerdere bundeling. Soms nieuw.
Citaat: “Wanneer precies verscheen de epo in het peloton? De meningen zijn verdeeld. Sommigen beginnen de nieuwe jaartelling rond 1993. Ik durf te beweren dat het in 1988 was. In dat jaar werd ik er bergop voor het eerst door een stelletje non-klimmers afgereden. Tijdens een particulier interviewtje met een bepaalde collega, in het zadel uiteraard, werd me ongeveer gewezen waar de klepel hing.” (p.212/213)
Nummer: 18-002
Titel: God of duivel
Ondertitel: Alles over doping
Auteur: Peter Winnen
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 223 (905)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-004-0336-9
Meer:
Stoempwerk en andere verhalen
Windbreker en andere verhalen
Het snot voor ogen
Van Santander naar Santander
Valse start
Wielergeluk
05 zaterdag mei 2018
Posted in Voetbal column
Tags
Morgen voorlopig de laatste eredivisiewedstrijd van FC Twente. Er is de hele week veel over geschreven, vele meningen zijn gegeven. Opvallend is het leedvermaak in het hele land. Daarmee samenhangend het klaaggezang van vele FCT supporters. “Wij tegen de rest”, klonk het twee jaar geleden al, toen de club na veel moeite een verplichte degradatie kon omzetten in nog een boete.
Natuurlijk ken ik tientallen, misschien wel honderden goede supporters. Voor hen is het jammer dat de club degradeert. Opvallend genoeg hoor ik daar ook vele relativerende stemmen, acceptatie. Maar er is ook een schreeuwende minderheid die denkt namens alle supporters te spreken. Het foto bij dit blogje vond ik op Twitter. Iemand had een minuut of vijf gezocht. Er is vast meer te vinden. Jarenlang pretendeerde een harde kern supporters, vooral Vak P, dat de club heel wat voorstelde. Rivaliteiten werden bedacht. Met Groningen. Heracles. Vitesse. Zelfs Ajax was een rivaal, toen ze ineens meededen om het kampioenschap. Ook in Twente waren er zogenaamde supporters die het ineens over 020 hadden. Die groep nam iedereen de maat, zie de foto. Maar het geheugen van voetbalsupporters is groot, vele clubs weten nog wat er gebeurde. Clubs weten ondertussen waarom hun ster niet naar een topclub ging, maar naar een subtopper met ambitie. Supporters vergeten zes punten in mindering niet, zeker niet als dat de zwaarst mogelijke straf blijkt. En dus zijn juist deze supporters met hun grote bek de oorzaak van de Twente-haat in voetballand. Zij zijn degenen die denken dat wanneer ze geen eigen supportershome hebben met drank en drugs, de club niet meer kan voetballen. Zij denken dat de hele wereld tegen hun is. Hopelijk worden zij nu ook wakker.
Voor al die goede supporters hoop ik dat de club volgend jaar een geweldig seizoen hebben. Boven in meedoen, cultclubs bezoeken, even terug naar de basis. Misschien wel een feest volgend jaar rond deze tijd. Voor die foute supporters hoop ik dat de club volgend jaar in elkaar stort met een halve begroting, dat ze net als de Eagles na de degradatie niet eens de play-offs halen. Dat ze echt voelen dat de wereld niet om hen draait. Dat ze in Amsterdam en Rotterdam echt niet wakker liggen van een eredivisie zonder FC Twente.
Voor mij een kleine bijkomstigheid. Voor een thuiswedstrijd van de club, moet ik voor 16 uur mijn werk verlaten. Dit seizoen slechts sporadisch, komend seizoen op vrijdag en maandag regelmatig neem ik aan. Mooi op tijd thuis. Elk nadeel hep zijn voordeel.
03 donderdag mei 2018
Posted in Boekbesprekingen 2018, Muziek
Tags
biografie, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Gotcha, lezen, muziek
Mars Hendrix – Gotcha! 1990 – 1993
Zonder enige twijfel een van mijn favoriete bands van de jaren negentig, een van de beste Nederlandse bands ooit. Maar ook een band die nauwelijks een eenheid was. Live geweldig, organisatorisch matig.
Mars zat in de band en schreef een dagboek. Tenminste, zo lijkt het. Hij gaf het een paar jaar later gratis weg aan liefhebbers. Ondergetekende dus. Maar een tekstbestandje op je harde schrijf nodigt niet echt uit om te lezen. Maar sinds ik een E-reader heb, staat het bestand er ook op. En dus las ik, tussen de bedrijven door, tijdens een werkweek, elke keer een paar bladzijden.
Het verhaal is precies wat je verwacht. Zelfs het woord cliché is een cliché. Drank, drugs, goedkope hotels en gesloopte hotelkamers, onderlinge ruzies. Kijk naar Spinal Tap of Bad News en je weet genoeg. Dat is best interessant voor hardcore fans, maar gaat ook al snel vervelen. Bandleden die voorschotten op hun gage vragen, krijgen en er doorheen jagen. Een platenmaatschappij die een kwalijke rol speelt. Onderling wantrouwen, maar chemie op het podium. Guerilla-marketing avant la lettre, publiciteit scoren voordat dit gerechtvaardigd is, de band weet in ieder geval op te vallen, geen grijze muis.
Maar na een paar honderd schermpjes ben je klaar. Weer een ruzie. Weer iemand die niet weet om te gaan met de roem. Weer een eigenzinnige artistieke beslissing die economisch gezien niet slim is. Niet alleen had de band een goede manager kunnen gebruiken, ook deze deelbiografie had een redacteur nodig gehad. En dat is een lullige constatering, aangezien de schrijver naast achtergrondzanger ook manager werd van de band.
Boeiend verhaal, nooit als boek verschenen. Misschien maar beter ook.
Citaat: “Bryan Roy stond bij ons standaard op de gastenlijst. Helaas is hij nooit gekomen. We hebben n keer een heel optreden aan hem opgedragen, toen hij door Van Gaal uit het eerste elftal van Ajax was gezet.” (p.466-467/682)
Nummer: 18-001
Titel: Gotcha! 1990 – 1993
Auteur: Mars Hendrix
Taal: Nederlands
Jaar: 2003
# Pagina’s: 682
Categorie: Muziek
ISBN: nvt
Meer:
Concert recensie (dit blog)
Wikipedia
Muziekencyclopedie
3voor12
01 dinsdag mei 2018
Posted in Gerbie's top 212
| Nummer | 91 |
| Artiest | Heroes del Silencio |
| Titel | Entre dos tierras |
| Jaar | 1991 |
| Wikipedia | Entre dos tierras |
| Website | Heroes del Silencio |
| Tekst | Musica |
Soms is het een omweg, want ik weet zeker dat ik de Spaanse band leerde kennen in Oostenrijk. Het genre heeft trouwe fans, de muziek stopt niet bij een landsgrens. Hardrock is niet mijn muziek. Maar misschien hielp het moment waarop ik de Helden van de Stilte ontdekte wel bij mijn waardering. Want ook al luister ik niet vaak naar herrie, in vergelijking met de Oostenrijkse baggerhoempa, was dit een verademing.
Gelukkig kwam ik ook geregeld in Spanje nadien, een CD hier, een andere daar, de band groeide in mijn achting. Geen pure herrie, een melodie is geen vreemde eend in de bijt. De ironische bandnaam helpt. En zo nu en dan een regel die ik begrijp. Mijn Spaans is redelijk, maar een hele songtekst doorgronden gaat toch echt een stapje verder. Vertalen en begrijpen zijn twee verschillende dingen zeg maar. Maar die ene regel: ‘Yo no tengo la culpa de verte caer’ is erg mooi. Ik ben niet schuldig wanneer ik je zie vallen. In het Nederlands klinkt het al een stuk minder.
Goede band, mooi oeuvre, buiten Spanje nauwelijks bekend. Het zij zo.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.
