Tags
boeken, boeken 2014, boekrecensie, Brazilië, Engeland, fcblogbroeders, Hard Gras, lezen, London, Sjoerd Mossou, voetbal, voetbalboek, WK 2014
Hard Gras 95 – Sjoerd Mossou – Het gras van Londen
Blogbroeders en voetbaljournalisten hebben het al twee keer tegen elkaar opgenomen. De tweede keer (mijn eerste deelname) herinner ik me een moment ruim voor de wedstrijd. De bloggers stonden buiten de kleedkamer te wachten, klaar voor de strijd, een aantal journalisten stond er al, maar velen nog niet. Nog geen enkele in voetbalkleding. “Kijk ze staan, alsof schrijven een vak is”, klonk er smalend naast me. We lachten. Er zat een kern van waarheid in. Dit bij elkaar geraapt zootje studenten, ict-ers, docenten en reisleiders deden het er gewoon naast. Ook wij konden een leuk stukje schrijven. Aan de andere kant proefde je ook wel een beetje jaloezie. Zij werden betaald om te schrijven, zij mochten gratis naar binnen bij wedstrijden waarvoor wij niet eens zwart een kaartje konden krijgen.
Na de wedstrijd bleken we dichter bij elkaar te staan. Verbroedering. We delen de liefde voor het mooie spelletje, hadden weinig op met de commercie en buitenlandse overnames en genoten van een mooie pot in een ouderwets stadion. Een van die journalisten was Sjoerd Mossou. Een indrukwekkende keeper. De enige keer dat ik in de eerste helft een kans kreeg zag ik dat een geplaatst schot weinig zin had. Mijn hard bedoelde schot kwam niet eens in de buurt van zijn goal. Als columnist kende ik hem, al las ik zijn krant weinig.
De site Football Culture complimenteerde hem schitterend een tijdje geleden: Hij heeft nog nooit een column geschreven waar we het niet mee eens zijn. Van Hard Gras kreeg hij de kans een boek te vullen. Mooi, want Mossou kan erg goed schrijven en heeft ook nog wat te melden, terecht kreeg deze uitgave van de serie vele goede recensies.
Ook ik las met veel plezier. Tien jaar geleden vertrok de jonge journalist een jaar naar de hoofdstad van Engeland om van dichtbij echte voetbalsfeer te proeven. Om stukjes te schrijven, om de stad echt te leren kennen, zoals de meerderheid van de voetballiefhebbers nooit zal lukken, tijdens de korte bezoekjes die we er waren of nog zullen komen.
Over elke club in Londen schrijft hij een stukje, geschiedenis vermengd met persoonlijke ervaringen en impressies, wat wedstrijdverslagen en door naar de volgende club. En daar knelt het een beetje. Ik krijg de indruk dat hij vastzit in het (opgelegde?) concept. Niet elke club is even interessant, niet elk stadion heeft een verhaal, Sjoerd heeft zelf meer met de ene dan de andere club. Dat hoort ook, maar dat zou uit het boek meer moeten blijken. Juist door zijn persoonlijke betrokkenheid, of die van zijn Londense vrienden, wordt het boek geweldig lezenswaardig. Voor mij hadden daarom een aantal hoofdstukken nog wel korter gemogen, andere een stuk langer. Nog geen honderd bladzijden is toch aan de korte kant voor een special, voor een boek over Londen, ik weet zeker dat een paar avonden doortikken Mossou richting de 200 had gebracht. Mocht het niet? Tijdsdruk? Of zie ik het helemaal verkeerd?
Ondanks mijn kritiek blijft dit boek natuurlijk overeind staan tussen de tientallen voetbalboeken die dit jaar al uitkwamen; Mossou is een echte kenner en liefhebber die een prachtige verzameling heeft geschreven.
Citaat: “Maar waar je dat bij andere clubs onder ‘sociaal-maatschappelijke projecten’ kunt scharen, is het in Fulham meer bezigheidstherapie en klantenbinding. Hier doen niet zozeer probleemkinderen mee aan de buurtprojecten, maar blonde blanke jongetjes met keurige polo’tjes aan. Hun vaders en moeders kijken toe met Burberry-hoedjes en jagersjassen, keuvelend over de Conservatives en cricket.” (p.30)
Nummer: 14-023
Titel: Hard Gras 95 – Het gras van Londen
Auteur: Sjoerd Mossou
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 95 (3694)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-2767-4
Gerbie’s WK-blog, deel 19
Misschien schrijf ik eens een blog over de zin en onzin van echt gras onder een dak.
Zonder dat ik ooit een echte voetballer ben geweest, mocht ik wel de cursus terreinmeester verzorgen.
De eerste terreinmeester van de Arena heeft in zijn vroege jaren ook wel eens een les van mij gevolgd.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Pingback: Sjoerd Mossou – Avondje NAC | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 106 | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 107 | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 108 | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 109 – Rory de Groot – L’Équipe du FLN | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 110 – Being Zlatan | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 111 | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 112 – Hoe Cru14ff aan dat diploma kwam | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 113 | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 114 – Speciaal Spanje nummer | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 115 – Jan Luitzen en Wim Zonneveld – Kicksen en wickets | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 116 | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 117 – Vrouwennummer | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 118 – Hakim Ziyech Simply the best | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 119 – Leven in de tijd van Messi | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Jan-Cees Butter – Hard Gras 120 – Het ongewenste kind | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 121 | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 122 – Wesley Sneijder Grand cru | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 123 – Hij kan echt niet meer | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.
Pingback: Hard Gras 124 – Ten Hag? Niks mis mee | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.