155 – Wiegels Wjukkelmasine – Yn de rein

Tags

fryslan, Gerbie's top 212, muziek, Wiegels Wjukkelmasine

Nummer	155
Artiest	Wiegels Wjukkelmasine
Titel	Yn de rein
Jaar	1992
Wikipedia	Wiegels Wjukkelmasine
Website	Facebook
Tekst	cd-boekje

Vier jaar woonde ik in Leeuwarden. En ook al heeft men in de hoofdstad van de provincie weinig met Friesche cultuur, ik had dat wel. De taal is lastig voor buitenstaanders, maar wel erg geschikt voor popmuziek. Meer nog dan het Nederlands. Ik ontdekte een aantal bands die ik erg leuk vond, graag beluisterde. Verstond en passant ook nog een paar woorden, leerde wat bij.

Op het eerste bevrijdingsfestival dat ik bezocht, Leeuwarden 1992, trad Wiegels Wjukkelmasine op. Wiegel was destijds Commissaris der Koningin in Fryslan, zijn helikopter werd gekozen als bandnaam. Leuk bandje. Vrolijke muziek, eigen stijl. Daar moest ik meer van weten.

Twee cd’s staan er nu in de kast en nog een derde er naast van de Wjukkels, een afsplitsing nadat de band er mee ophield midden jaren negentig. Op YouTube is het erg lastig om wat terug te vinden, van de vele mooie nummers hebben slecht een paar het gebracht tot digitaliseren. Niet het eerst door mij gekozen ‘Gean net nei de sted’, maar het net zo mooie ‘Yn de rein’ is daardoor in deze lijst beland.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Albert Londres – Dwangarbeiders van de weg

Tags

Albert Londres, boeken, boeken 2015, boekrecensie, Frankrijk, lezen, Tour 1924, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Albert Londres – Dwangarbeiders van de weg

Heerlijk boekje voor tijdens de Tour de France. Op tijd voor de televisie, de kopgroep van de dag zien, die een paar minuten heeft gekregen van het peloton, wetende dat de koers pas over een uur echt losbarst. Even een verhaaltje tussendoor.

Londres schreef in 1924 elke etappe een verhaal voor Le Petit Parisien. De Tour was destijds nog een heel andere wedstrijd dan tegenwoordig. Een slijtageslag waarbij van de 150 gestarte renners slechts zestig de eindstreep zouden halen. Waarbij de laatste op liefst 45 uur afstand werd gereden. Waar zelfs nummer drie van het eindklassement al anderhalf uur ruim aan de broek kreeg.

Ware overlevingstochten die midden in de nacht begonnen, omdat de renners op een dag toch al snel 400 kilometer moesten afleggen. Een mechanisch defect betekende lopen tot het volgende dorp om daar bij de lokale smid je fiets te repareren.

Londres was een buitenstaander, een dichter, een schrijver, een journalist die het wereldje van een afstandje bekeek, maar tegelijkertijd als reisschrijver meereisde met de wielrenners om van dichtbij te zien, te voelen, hoe de Tour ging.

Prachtige hoofdstukken over opgevende kampioenen in een klein dorpje in de kroeg, over beklimmingen die nooit lijken te eindigen en over de levens van de avonturiers die de Tour als mogelijkheid zagen om te ontsnappen aan het zware leven van alledag.

En dat alles in een prachtig taalgebruik, wat voor de moderne lezer soms een beetje omslachtig lijkt, maar dat een mooi tijdsbeeld geeft. Londres heeft een prachtig boek geschreven dat in het rijtje van Blondin en Buzzatti thuishoort. En laten we het schitterende voorwoord van Jeroen Wielaert niet negeren…

Citaat: “Henri vervolgt: ‘U hebt ons nog niet na aankomst in bad gezien. Die lol moet u zichzelf eens gunnen. Als de modder is afgespoeld zijn we zo wit als een doodskleed, we lopen leeg door de diarree, we gaan in het water van onze graat. ’s Avonds in onze kamer kunnen we onze armen en benen niet stilhouden, een soort fieteldans, en slapen ho maar.’ (p.31)

Nummer: 15-034
Titel: Dwangarbeiders van de weg (Orig.: Tour de France, tour de souffrance)
Auteur: Albert Londres
Taal: Nederlands (Orig.: Frans)
Jaar: 2006 (Orig.: 1924)
# Pagina’s: 87 (6094)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 90-295-6391-5

Meer kronieken:
Erik Brouwer (Giro 2007)
Maarten Ducrot (Tour 1987)
Mart Smeets (Tour 1980)
Dino Buzzati (Giro 1949)
Benjo Maso (Tour 1948)

Oranje in 2016 (deel 5, september 2015)

Tags

Danny Blind, EK 2016, fcblogbroeders, Frankrijk, Nederlands elftal, Oranje, voetbal

Deze serie is bijna overbodig geworden. Waar na het WK iedereen er van uitging dat een eenvoudige groep en een groter deelnemersveld kwalificatie automatisch zou gaan, blijkt nu dat we afhankelijk zijn geworden van de tegenstanders. Plaatsing niet meer in eigen hand. Toch is het wel interessant om te zien welke spelers er mee zouden kunnen, mocht het Nederlands elftal zich toch nog plaatsen.

De lijst is alleen maar langer geworden. Met de wisseling van de coach, de doorbraak van enkele jonge spelers (Riedewald, El Ghazi, Karsdorp), het falen van enkele gevestigde namen, lijkt het er op dit moment dat liefst 65 spelers mogen dromen van het EK. Als Oranje überhaupt meedoet…

Wist u trouwens dat de laatste keer dat een EK gespeeld werd zonder Oranje al weer 31 jaar geleden is? In Frankrijk…

Meepraten mag, graag zelfs, de discussie is geopend!

Doel
Jasper Cillessen 90
Tim Krul 80
Kenneth Vermeer 50
Jeroen Zoet 50
Warner Hahn 10
Michel Vorm 10
Maarten Stekelenburg 10

Verdediging
Stefan de Vrij 90
Gregory van der Wiel 60
Jetro Willems 60
Bruno Martins Indi 60
Daryl Janmaat 60
Ron Vlaar 40
Joël Veltman 40
Terence Kongolo 40
Kenny Tete 30
Virgil van Dijk 30
Jeffrey Bruma 30
Karim Rekik 30
Jairo Riedewald 20
Rick Karsdorp 20
Sven van Beek 10
Paul Verhaegh 10
Erik Pieters 10
Douglas 10
Patrick van Aanholt 10
Nathan Aké 10
Wesley Hoedt 10
Mitchell Dijks 10
Hidde ter Avest 10

Middenveld
Giorgino Wijnaldum 90
Wesley Sneijder 90
Daley Blind 90
Ibrahim Affelay 70
Davy Klaasen 70
Jordy Clasie 70
Nigel de Jong 50
Vurnon Anita 40
Marco van Ginkel 30
Leroy Fer 10
Jonathan de Guzman 10
Hakim Ziyech 10
Kevin Strootman 10
Daley Sinkgraven 10
Davy Pröpper 10
Siem de Jong 10
Adam Maher 10
Riecehdly Bazoer 10
Tonny Vilhena 10

Aanval
Arjen Robben 90
Memphis Depay 90
Klaas Jan Huntelaar 90
Robin van Persie 80
Quincy Promes 50
Luciano Narsingh 30
Luuk de Jong 30
Anwar El Ghazi 30
Jeremain Lens 20
Bas Dost 20
Luc Castaignos 20
Jean-Paul Boetius 10
Ola John 10
Eljero Elia 10
Jurgen Locadia 10
Steven Berghuis 10

Uitzending gemist

Tags

boeken, De doodgraver van Ciutadella, interview, lezen, reizen, RTV Oost, televisie

Afgelopen vrijdag mocht ik over mijn boek vertellen bij de regionale omroep, RTV Oost. Anderhalve week voordien was er al gefilmd tijdens de les Topografie op school, die beelden werden tijdens het interview kort getoond.

Ruim op tijd was ik bij de studio. In de kantine mocht ik wachten tot ik naar de studio zelf werd gebracht. Velen vroegen me of ik zenuwachtig was, maar daar merkte ik eigenlijk weinig van. Het was geen wedstrijd, geen quiz, geen examen. Ik zou vragen gaan beantwoorden over mijn boek. Aangezien ik de laatste twee jaar vrij veel tijd heb gestoken in dat boek, kon ik me niet voorstellen dat er vragen zouden komen die ik niet kon beantwoorden.

Presentatrice Karen Eshuis heeft zelf ook erg veel van de wereld gezien, dat praat eenvoudig. Dat ik meerdere collega’s van haar ook ken en dat haar broertje ooit kort een collega van mij was, helpt ook.

In de uitzending ging het goed. Vele complimenten van (mij bekende) kijkers. Zelf ontdekte ik nog een foutje, maar die ga ik natuurlijk niet verklappen. Is waarschijnlijk niemand opgevallen. Na de uitzending moesten we een vraag nog twee keer overdoen, ‘toneelstukje spelen’ noemden ze dat. Geen probleem, dat doe ik elke dag.

Leuke ervaring, mooie gelegenheid om mijn boek onder de aandacht te brengen van een groter publiek. Benieuwd hoeveel mensen keken. Nog benieuwder hoeveel mensen nu besluiten mijn boek aan te schaffen.

Mocht je, ondanks de vele berichten op social media afgelopen weekend, nog niet gekeken hebben, dit kan nog steeds via de site van RTV Oost.

Özcan Akyol – Eus

Tags

Özcan Akyol, boeken, boeken 2015, boekrecensie, Deventer, lezen, Turkije

Özcan Akyol – Eus

Een schelmenroman wordt het genoemd. Dit impliceert vaak een soort van sympathie voor de hoofdfiguur. Een boefje. Volgens mij past die ondertitel dus niet. Het boefje wordt namelijk een flinke crimineel. En daarmee is in een enkele zin eigenlijk het hele boek samengevat.

Lovende recensies alom, toen drie jaar geleden het boek uitkwam. Al lezend herken ik veel van de lof. Het verhaal is rauw, heeft vaart en de taal is simpel. Bewust volgens de schrijver in vele interviews.

Een groot deel (ik las ergens 80-90%) is autobiografisch. Het is een tragisch verhaal over een jongen uit Deventer (Koekstad staat overal) die weliswaar Turkse ouders heeft, maar zich niet Turks voelt. Maar als Nederlander val je er ook buiten met een Turkse naam en opvoeding. Dus is het eigenlijk een coming-of-age verhaal. Ook een mooi genre.

Wat mij verbaasd is het automatisme waarmee het criminele pad bewandelt wordt. Dat geld een excuus is voor elk gedrag. Eus zet zich af tegen de maatschappij. Natuurlijk kan dat nooit goed gaan, dus is het eind van het verhaal ook voorspelbaar, de cel.

Opvallend is vooral ook het afzetten tegen zijn eigen achtergrond. Het woord bats voor een Turk, vanwege een vermeend plat achterhoofd. De suryoyo’s die een hekel hebben aan Turken en omgekeerd. Eigenlijk hoort hij nergens bij. Zijn vader is een klootzak, zijn moeder zwak. Zijn broers gaan uit huis en eigenlijk verwaterd daarmee het contact. Zijn enige vriend Kareltje is een kamper, ook iemand aan de rand van de samenleving.

De vergelijking met Jan Cremer zag ik in meerdere recensies terugkomen, het verschil was dat Cremer als kunstenaar zelf de keuze maakte om anders te leven dan de rest, een bewuste keuze. Eus overkomt het. Eus laat het gebeuren. Alsof er een hand van boven sturing geeft aan een pad op weg naar criminele rijkdom.

Ik heb bewondering voor de persoon Akyol, die zich ontworstelt uit het milieu waarin hij opgroeide, waarin hij terechtkwam. Vanuit de gevangenis begint hij aan zijn schrijverscarrière. Hij weet precies op de juiste momenten publiciteit te genereren. Of hij een goede schrijver is, weet ik nog steeds niet. Dit verhaal lag klaar om geschreven te worden, het is een literaire beschrijving van zijn eigen jeugd. Maar nu? Wat wordt het vervolg?

In zijn nadeel werkt dat hij misschien wel de juiste man op de juiste tijd was. Een aantal Marokkaanse schrijvers zijn er wel, Turkse Nederlanders die een goed boek schrijven zijn schaars. Hij schreef een goed boek, maar als niet hij maar Kareltje het boek had geschreven, weet ik niet of dit boek een bestseller was geworden.

Citaat: “Ik ergerde me meteen dood aan die kneuzen. Het was stom, achterlijk volk, geteisem van de bovenste plank. Ze maakten domme grapjes, plaagden elkaar en dansen op straat de halay. Een godverdomde verschutting. Die gozers leefden nog steeds in hun eigen Turkse wereld. Elke keer als ze in hun moerstaal iets vroegen, gaf ik antwoord in het Nederlands. Maar dat hadden die platte achterhoofden niet door.” (p.195)

Nummer: 15-033
Titel: Eus
Auteur: Özkan Akyol
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 271 (6007)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-446-2069-6

Meer:
Website
Scholieren punt com
De leesfabriek
NRC
Ranking the books
Vrij Nederland
Lezen TV

158 – Cat Stevens – Morning has broken

Tags

Cat Stevens, Gerbie's top 212, islam, muziek

Nummer	158
Artiest	Cat Stevens
Titel	Morning has broken
Jaar	1971
Wikipedia	Morning has broken
Website	Cat Stevens
Tekst	Lyricsmode

O ironie. Het mooiste en bekendste liedje van Cat Stevens is oorspronkelijk een christelijke hymne. Voor degenen die de ironie niet zien, er is geen artiest die zo veel vreemde kritiek heeft gekregen als Stevens die zich bekeerde tot de islam. Hij trok zich terug uit de muziekwereld en veranderde zijn naam.

Yusuf Islam, zoals hij zich noemde sinds eind jaren zeventig, wilde lang niets meer met de vreemde kapitalistische maatschappij te maken hebben. Pas gaandeweg de jaren negentig verscheen hij weer wat vaker in het openbaar. Trad hij ook weer op.

Toen de ‘powers that be’ bedachten dat een nieuwe koude oorlog, nu tegen de Islam, gewenst was, moest hij zich vaak verantwoorden. Rushdie, 9/11, het hielp allemaal niets. Zelfs artiesten die een cover van hem speelden (10.000 maniacs), werden daarop aangesproken.

De algemene consensus ondertussen is gelukkig wat genuanceerder. Stevens was een geweldige singer-songwriter, zijn persoonlijke keuzes in het leven zeggen niets over zijn muziek. En die was mooi, is het nog steeds.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Vergaderpoëzie 025

Tags

poëzie, vergaderpoëzie

Streeflijnen

Employability

Social inclusion

Stimuleren mobiliteit

Virtuele internationalisering

Topic duurzaamheid

Productoptimalisatie

Upgrading workforce

Innovatieve potentie

Agrofood

Interculturele vaardigheden

Mijn boek als E-boek

Tags

boeken, De doodgraver van Ciutadella, E-reader, lezen, reizen

Velen vroegen het mij. Koen, Kliefje, Margreet, Eric, Wilma. Misschien nog wel anderen die ik even ben vergeten. Komt er ook een digitale versie van je boek? Een logische vraag. Want ook al heb ik zelf wel een E-reader die ik niet al te vaak gebruik, je moet met je tijd meegaan. Nader informeren bij mijn uitgever leverde dit antwoord op:

E-books beschouwen wij als een terrein dat nog volop in ontwikkeling is. Zoals het er op dit moment voor staat is de beveiliging van de E-books nog niet afdoende – veel van de auteurs die bij ons komen met de vraag om een E-book zijn zelf eigenaars van E-readers met daarop duizenden boeken. Als wij vragen naar de hoeveelheid geld die ze daaraan hebben uitgegeven, moeten zij ons het antwoord vaak schuldig blijven.

U begrijpt wellicht waar ik naartoe wil. Zoals E-books nu beveiligd zijn brengt een te groot risico met zich mee om met een gerust hart erin te investeren, zowel voor ons als de auteur.

Duidelijk dus. Geen E-boek van mijn boek. Sorry. Gelukkig is de papieren versie simpel te bestellen via Boekscout.

De doodgraver op social media

Tags

boeken, De doodgraver van Ciutadella, lezen, pers, reizen, social media

Geen idee meer waar ik mijn boek nu nog moet promoten. Volgens mij heb ik alle social media gehad. Het begon natuurlijk met de eigen Facebookpagina. Hier op dit blog via deze tag ook vele verhaaltjes. Het staat op Pinterest (mede dankzij Debbie). Ook op LinkedIn heb ik een artikeltje geplaatst. Via Twitter stuur ik menig berichtje de wereld in.

Het boek stond in de krant, ik was al op de radio en vanavond op de televisie. De eerste review staat op de site van Boekscout.

Wie heeft er nog suggesties? Heeft iemand het telefoonnummer van het boekenpanel van DWDD? Zijn er nog mensen die niet weten dat ik een boek heb geschreven?

Themaweek Boekpromotie

En zelfs op de televisie

Tags

boeken, De doodgraver van Ciutadella, lezen, lifeblog, reizen

Ton Blanker zong ooit dat het moeilijk is bescheiden te blijven. Ik snap dat gevoel natuurlijk ook 😉

Vele handtekeningen heb ik al mogen zetten, ik voel me net een beroemdheid. En dan mag ik ook nog eens naar de televisie-studio komen. Niet mijn debuut, ik heb de KRO, BBC en Channel Seven (Australië) allemaal al gehaald. Maar eerlijk is eerlijk, alle drie optredens waren zonder tekst en opgeteld denk ik dat na een seconde of acht het wel is afgelopen. Deze keer mag ik mijn mond open doen.

Vorige week al werd er in mijn Topografieles gefilmd. We waren net bij Duitsland, niet het meest opwindende land van het eerste jaar, maar om nou het hele lesprogramma om te gooien voor wat sfeerbeelden is ook zo wat. Morgenavond ben ik te gast bij RTV Oost. Vanaf 17 uur, ergens in de uitzending van Overijssel Vandaag, zal ik mijn boek toelichten. Ik weet niet precies wat ik moet verwachten, maar mijn gesprek zaterdag voor de lokale radio heeft me geleerd dat ik het maar gewoon moet ondergaan. Het is geen examen, er zijn geen foute antwoorden.

De eerste klas die de hele week al vroeg wanneer de beelden te zien zijn, zit morgen vast voor de buis. Het programma wordt ’s avonds een aantal keren herhaald, dus degene die te laat thuis is, hoeft niet te wanhopen. En anders is er natuurlijk ook nog de website van RTV Oost.

Themaweek Boekpromotie

Bijzondere lezers

Tags

boeken, De doodgraver van Ciutadella, lezen

Wanneer je een boek schrijft, is het niet geheel verrassend dat je familie het wil lezen. Ook vrienden zullen snel genegen zijn om een exemplaar aan te schaffen, zelfs al zijn ze geen grote lezers.

Iets verder weg staan de internet-bekenden. Volgens de definitie van Facebook vrienden, volgens Twitter volgers, op andere sites heten ze weer anders. Met sommigen heb je een echte band opgebouwd, die soms al jaren duurt, zonder dat je elkaar ooit hebt ontmoet. Daar zitten ook kansen. Ik kocht ook al menig boek van collega bloggers (zoals Rodney, Harry (binnenkort recensie hier), Tom en Joris), hopelijk kopen een aantal blogvrienden ook mijn boek.

Maar de leukste verkopen zijn de onverwachte. Likes op de Facebooksite van het boek van mensen die je niet kent. Geen idee wie ze zijn, maar ze drukken wel op het beroemde facebookduimpje. Kleine moeite, weet ik, maar ik denk altijd na voor ik daadwerkelijk iets ‘leuk vind’, ik neem aan dat velen dat ook zo doen. De bestelling vanuit Finland kwam als een verrassing. Een Bookcrosser, net als ik. Maar dat hij dan de moeite neemt om het in Helsinki te lezen, geweldig.

En mijn juffrouw uit de eerste klas. Een paar jaar geleden zaten we samen in het lokale theater tijdens een literaire avond, de in Goor geboren schrijver Tommy Wieringa was te gast. Tijdens de avond realiseerde ik me dat de mevrouw twee rijen achter me, mij had leren lezen. Zonder haar had ik daar die avond niet gezeten. In de pauze heb ik haar daarvoor bedankt.

Nu zag ze het stukje in de krant, haar man vond mijn blog en vorige week ben ik bij ze langs geweest. Praten over vroeger, hoe ik destijds meer een rekentalent leek dan schrijftalent. Over klasgenoten. En over mijn boek natuurlijk. Vond ik mooi. Trots dat ze mijn boek wilde hebben.

Themaweek Boekpromotie

De doodgraver op Goors nieuws

Tags

boeken, De doodgraver van Ciutadella, Goor, Goors nieuws, lezen

Het voordeel van wonen in een dorp (met stadsrechten) is dat er niet veel hoeft te gebeuren of je bent nieuws. Waar in onze hoofdstad de schrijvers over elkaar heen struikelen, is het hier nog een hele gebeurtenis wanneer iemand een boek uitbrengt.

Dus mocht ik al snel iemand van de lokale pers ontvangen. We hebben zeker anderhalf uur gesproken over reizen, het leven, voetbal en vele andere zaken, maar vooral natuurlijk over mijn net geschreven boek. Dit weekend verscheen er dan ook een prachtig stuk op Goors Nieuws.

Hopelijk rent dus half Goor deze week naar Bruna Herman, Primera de Bandijk of meldt zich bij mij zelf. Er zijn nog genoeg boeken beschikbaar.

Themaweek boekpromotie

Doodgraver in de pers

Tags

boeken, De doodgraver van Ciutadella, Hofstreek FM, krant, lezen, pers, radio

Drie weken geleden kwam mijn boek uit. Daar was, en ben ik nog steeds, trots op. Maar alleen uitkomen is niet genoeg, het wordt pas leuk als mensen daadwerkelijk het boek aanschaffen én lezen. Daarvoor moet je flink promoten.

Boekscout stuurt een mailing naar diversen en een persbericht naar de boekhandels en regionale pers. Het eerste wat ik daarvan zag was het ‘Deldense krantje’ dat tegenwoordig als Hofweekblad door het leven gaat. Zij hadden het persbericht bijna integraal overgenomen. En dan blijkt dat velen dat blad goed lezen. Op een verjaardag had iemand het artikel uitgeknipt, een ander vertelde me dat de lokale boekhandel het had uitgeknipt en opgehangen, weer een ander ging online op zoek nadat ze het hadden gelezen.

Afgelopen zaterdag was ik te gast bij Hofstreek FM. In het wekelijkse praatprogramma over politiek en nieuws mocht ik mijn boek promoten. Na een vertegenwoordiger van Vluchtelingenwerk en voor een lokale politicus werd ik een dik kwartier aan de tand gevoeld door de presentatoren Robert en Marinus. Ik heb de kijk- en luisterdienst nog niet gehoord over het aantal luisteraars, maar ik ben benieuwd. Het was niet de eerste keer dat ik er zat, maar wel een leuke ervaring.

Themaweek Boekpromotie

Homo mag priester worden als hij drie jaar geen seks heeft

Tags

homoseksualiteit, in het nieuws, kerk

Oorspronkelijk: 8 oktober 2005

http://www.volkskrant.nl/buitenland/1128661601772.html (Volkskrant, 8 oktober 2005)

Soms is het nieuws te grappig om te laten lopen. Deze kop is zo’n aandachttrekker. Het Vaticaan bepaalt dus hoe homo’s moeten leven. Een aantal interessante vragen schiet door mijn hoofd. Waarom wil een homo überhaupt priester worden? Het Vaticaan heeft zich door de geschiedenis heen toch niet al positief uitgelaten over zijn leefstijl. De tweede vraag is leuker: Waarom drie jaar? Waarom niet twee of vier?

Ik had graag die vergadering willen bijwonen. Een tafel vol met mannen in jurken, waarvan de halve wereld vermoed en de andere helft weet dat ze eigenlijk allemaal homoseksuele gevoelens hebben. Punt 4 op de agenda, na de opening, de mededelingen en de notulen van de vorige vergadering. Ergens weten ze allemaal dat homo’s geen afwijking hebben, niet een ziekte hebben, eigenlijk zelfs normaler zijn dan zijzelf. Maar compleet uitsluiten, zoals de vorige twee millennia is gebeurd is ook gevaarlijk. Met de moderne technologie en de duizenden verborgen camera’s is het heel goed mogelijk dat onder hen iemand gefilmd is in een stadspark van Rome, op een parkeerplaats net buiten Rome, in een gaybar. Dus als ze nu eens gewoon voortborduren op het verhaal dat ze eerder vertelden: homo’s zijn niet per se verkeerd, alleen zij die praktiseren, zijn dat wel.

Het compromis moet dan bereikt worden over de definitie van praktiserend. Hoe lang moet je geen seks hebben gehad om weer niet-praktiserend te zijn? Menigeen aan de tafel ging bij zichzelf te rade. Stiekem zit er eentje zijn mondhoeken te inspecteren, hij hoopt dat niemand het gezien heeft. Maar een laatste restje zaad in die mondhoek zou hem nog meer schade doen. Uiteindelijk gaan ze stemmen. Ze nemen het gemiddelde van de meningen en ronden het af op drie hele jaren. Iemand wordt aangewezen om het persbericht te schrijven, in de volgende vergadering zullen ze dat bericht doorlezen en goedkeuren. De kerk is veel progressiever dan al die critici continu beweren!

De gedachten dwalen al weer af, de vergadering duurt gelukkig niet zo lang als toen die vorige paus nog mee moest praten. Een priester denkt aan zijn persoonlijke assistent die straks weer voor hem klaar staat. De andere aan zijn nieuwe cockring die hij vanavond eindelijk wel eens wil uitproberen.

Zomerthemaweek 5: Uit de oude doos