Alle boeken gelezen in 2021

Tags

boeken, boeken 2021, lezen

Na de laatste boekblog vorige week, nu het jaaroverzicht, de samenvatting. Alle boeken van 2021.

2021 koos ik als thema ‘engelstalige boeken’. Voor mijn gevoel las ik te weinig in het Engels de afgelopen jaren, dus leek het thema een mooie aansporing om wat meer in die taal te lezen. Ook 2021 was een jaar met lockdowns, iets meer tijd om te lezen dus. Niet zo extreem als 2020, maar wel meer dan gemiddeld. Met de snelle Asterix in de kerstvakantie kwam ik uit op 72 titels, zes per maand gemiddeld dus. Lang hield ik vol, de helft was in het Engels, uiteindelijk haalde ik het net niet. 34 titels in het Engels. Iets meer dan 47%, kan moeilijk zeggen dat mijn doelstelling gehaald is.

Het aantal E-boeken groeide iets ten op zichtte van vorig jaar, 10 titels, deze keer, een flink hoger percentage dan 2020. De opkomst van het luisterboek zette zich niet voort, slechts 2 titels afgelopen jaar. Volgens Goodreads las ik 16.732 bladzijden. Zelf kwam ik tot 15.733. Net boven mijn target van 15K, elk jaar mijn doel. Het verschil tussen Goodreads en mijn eigen telling zit waarschijnlijk in verschillende edities (paperback/hardback) en vooral vertalingen die verschillende aantallen bladzijden hebben. Vorig jaar telde ik zelf ruim meer bladzijden, dit jaar dacht Goodreads mij 999 extra toe.

Voor 2022 heb ik geen nieuw thema. Misschien maar eens kijken welke oude thema’s ik dit jaar herhaal. Ook wel eens leuk.

Marcel van Roosmalen – Schijt

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, lezen, Marcel van Roosmalen, themaweek, Theo Janssen, Vitesse, voetbal, voetbalboek

Drie Hard Gras specials schreef hij over Vitesse. Bio’s over Theo Bos en Theo Janssen. En veel andere boeken, ontelbaar veel columns, Van Roosmalen produceert erg veel. En de kwaliteit is bijna altijd hoog. Ik heb dan ook vele boeken van hem in de kast staan, maar heb het oeuvre niet compleet. Bijna niet te doen.

Deze titel had ik overgeslagen, niet alles over de Arnhemse voetbalclub is de moeite waard. Met als uitgever Voetbal International heb ik de indruk dat dit boekje een soort van opdracht is geweest. De borrel na een uitzending waar hij te gast was:

‘Zeg Marcel, kun je voor ons niet een boekje over Vitesse schrijven?’

‘Heb ik al drie keer gedaan voor Hard Gras, wie zit daar nu nog op te wachten?’

‘Dat bepalen wij wel, wij gaan over de marketing. Je hebt vast nog wel het een en ander op de harde schijf staan.’

‘Tuurlijk, genoeg over geschreven, tientallen columns de laatste jaren.’

‘Zie je wel, printen, kaftje eromheen en klaar.’

‘Dat is wel heel simpel, lijkt wel oplichten van het publiek.’

‘Onzin jonge, dit is wat het volk wil. Maar ze weten het alleen nog niet. We leggen het boekje een maandje voor ons op tafel en we verkopen er duizenden. Zie ik ze bij Hard Gras nog niet doen.’

‘Maar dan wil ik ook nieuwe dingen doen, een thema voor het boek hebben.’

‘Doe nou niet zo moeilijk joh, voor jou is het toch ook cashen als we er flink wat verkopen?’

‘Nee, dan kan ik mezelf niet meer aankijken en kom ik er bij Vitesse niet meer in. Ik wil nieuwe dingen schrijven.’

‘Je doet maar jongen, als het over een half jaar maar af is.’

Kan nooit bewijzen dat het zo gegaan is, maar het vermoeden is niet vreemd. Fragmenten uit alle drie de Hard Gras specials, oude columns, stukken uit de biografie van Theo Bos, het raamwerk was al snel klaar. Tussendoor een paar keer naar Arnhem en dan zien dat het ineens het laatste seizoen van Theo Janssen blijkt te zijn en dat ook Ester Bal tijdens dat jaar werd ontslagen. Daar is je haakje.

En nog steeds las ik het met plezier, maar de urgentie is er af. De verhalen ken ik deels al. Sommige verhalen zijn overbodig. De klasse van Van Roosmalen is dan natuurlijk dat er niet per se wat hoeft te gebeuren om een leuk verhaal te schrijven. Hij kan ook van een nietszeggende ontmoeting een boeiend stuk maken, een matige wedstrijd door randverschijnselen onvergetelijk en een enkel citaat gebruiken om een bladzijde vol te schrijven.

Dan helpt het ook nog dat het bestuurlijk een zootje is bij de club, dat Janssen door zijn blessure veel tijd doorbrengt met de schrijver en tot de conclusie komt dat hij klaar is met topvoetbal. En zo hebben ze allemaal hun zin. VI met een goed verkopend boek, Van Roosmalen met toch nog iets meer inhoud en Janssen die de titel levert. De lezer mag niet klagen, hij kocht dit boek vrijwillig en heeft genoeg vermaak voor zijn geld.

Citaat: “De afdeling persvoorlichting van de club had de opdracht gekregen om een verhoging in elkaar te knutselen en daarvoor vijftig stoelen neer te zetten. En Ferrer had om microfoons gevraagd, zodat hij voor de mensen achterin ook goed was te verstaan. Die microfoons stonden er, zonder snoer, dat wel. Met z’n vieren keken we naar de Spaanse trainer achter een lange tafel op die verhoging, die vanwege zijn bleke gelaat ‘de spitsmuis’ werd genoemd. Naast hem zijn assistenten in trainingspak. Nadat we elkaar zwijgend hadden aangekeken, zei Ferrer: ‘I am waiting for the press.’ Omdat niemand wat zei, verklapte ik het maar: ‘Mister Ferrer, we are the press.’ Dat was de eerste tegenvaller.” (p.179/180)

Nummer:              21-065

Titel:                     Schijt

Auteur:                 Marcel van Roosmalen

Taal:                     Nederlands

Jaar:                     2014

# Pagina’s:           271 (14378)

Categorie:            Voetbal

ISBN:                   978-90-6797-092-1

Meer:

Roosmalen, Marcel van – Geef me nog twee dagen (Hard Gras 78)
Roosmalen, Marcel van – Gelukkig is het weer voorbij
Roosmalen, Marcel van – Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken
Roosmalen, Marcel van – Je hebt het niet van mij (Hard Gras 48)
Roosmalen, Marcel van – Het is nooit leuk als je tegen een boom rijdt
Roosmalen, Marcel van – Het jaar van de adelaar (Hard Gras 66)
Roosmalen, Marcel van & Jan Dirk van der Burg – Nederland onder het systeemplafond
Roosmalen, Marcel van – Op campagne met Oranje
Roosmalen, Marcel van – Op pad met Pim
Roosmalen, Marcel van – De Pimmels
Roosmalen, Marcel van – Theo Janssen. Op pad met de dikke prins
Roosmalen, Marcel van & Michel van Egmond – Van Didi tot Kaka (Hard Gras 60)

Themaweek 133: Sportboeken

Jimmy Greaves – A funny thing happened on my way to Spurs

Tags

biografie, boeken, boeken 2021, boekrecensie, Jimmy Greaves, lezen, themaweek, voetbal, voetbalboek

Een van de laatste keren dat ik bij Kruimeltje binnenliep (al wist ik dat toen niet, dat mijn favoriete tweedehandsboekenzaak er mee zou ophouden), kocht ik een boek van een Engelse voetballer waar ik wel eens van had gehoord.

Greaves was begin jaren zestig een van de beste aanvallers in Engeland. Van Chelsea, via Milan belandde hij bij de club van zijn dromen: Tottenham. Later was hij de spits van het Engelse team dat wereldkampioen werd, al verloor hij zijn basisplek door een blessure en speelde de finale niet.

Dit boek is een voorloper van vele boeken, vooral in Engeland, waarin de speler zijn verhaal aan een ghostwriter vertelt, een manier om bekendheid uit te buiten. Greaves is daar tijdens, maar zeker ook na zijn loopbaan, een expert in geworden.

Het boek vertelt ook veel over de tijd, begin jaren zestig, over de Britse cultuur, over het voetbal in die tijd. Het is dus zowel een tijdsbeeld als een antropologische bron van informatie.

Greaves zelf komt er in dit boek niet zo heel goed uit, zeker zijn tijd in Italië was geen succes, maar wanneer je noch de taal spreekt, noch je interesseert voor de lokale cultuur, dan is de kans dat je als voetballer slaagt niet zo heel groot. Met de ogen van nu, vooral zijn schuld, maar waarschijnlijk waren de Britten in die tijd een stuk milder voor hun voetbalheld, misschien tegenwoordig nog steeds. De flink veranderde Premiership van het laatste decennium zou deze mening misschien kunnen bijstellen.

Al met al zeker geen goed boek, maar wel een erg interessant boek om te lezen en te hebben.

Citaat: “Whenever I got the ball in Italy I had four men on me. You couldn’t even walk about without falling over somebody. I enjoyed it immensely! The only way this type of play could get into England would ben through an influx of foreign players and coaches. It hasn’t happened so far. We must make sure it doesn’t in the future.” (p.102/103)

Nummer:              21-057

Titel:                     A funny thing happened on my way to Spurs

Auteur:                 Jimmy Greaves

Taal:                     Engels UK

Jaar:                     1963

# Pagina’s:           151 (12331)

Categorie:            Voetbal

ISBN:                   nvt

Themaweek 133: Sportboeken

Michel Doodeman – Doorspelen

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, eredivisie, lezen, Michel Doodeman, themaweek, voetbal, voetbalboek

Steeds vaker koop ik een boek niet meer bij de boekhandel. BOL vermijd ik tegenwoordig ook liever, nadat ik las over hun personeelsbeleid, het misbruik van hun machtspositie. Maar dankzij social media kun je boeken steeds vaker bij de schrijver zelf bestellen. Michel Doodeman kende ik van Twitter en van zijn verhalen voor Vice-sports. Hij deed wat velen zich voornamen in de eerste lockdown. Hij koos een onderwerp, deed flink wat research en schreef een boek. Ik ben jaloers. Het werkt zo simpel, gewoon een kwestie van motivatie en doorzetten.

En dat boek bestelde ik dus rechtstreeks bij hem, kwam gesigneerd (juich) in mijn bus en ik las het vrij kort daarna. 34 verhalen over een bijzonder voetbalseizoen. Juiste aantal hoofdstukken natuurlijk, al is het een keuze. Niet elke speeldag wordt besproken, de eredivisie 2010-2011 is de kapstok, maar vooral zijn het veel prachtige verhalen. Verhalen die we anders niet hadden geweten. Wel hadden kunnen weten, als we net als Doodeman de archieven waren ingedoken, maar wij zaten gewoon netflix uit te spelen, achterstallige kranten en tijdschriften te lezen (schuldig) en onze kinderen te vermaken.

Gelukkig wel tijd gemaakt om dit pareltje te lezen. Prachtige verhalen, die allemaal op zich zouden kunnen staan, die gebundeld inderdaad het bewijs zijn dat het bewuste seizoen bijzonder was. En dus lezen we over een Japanse vleugelspeler die in Rotterdam tijdelijk een cultheld werd. Een Belg die onder in de eredivisie zo vaak scoorde dat hij topscorer werd. Kijken Nigerianen naar een stream van een wedstrijd van VVV. Zijn er minibiografieën van Suarez, Nesu en Leonardo. Er zijn gewoon te veel goede verhalen om na te vertellen. Koop het boek zelf maar.

Citaat: “Een bestaan als koffiehandelaar leek op dat moment realistischer dan het bereiken van de top. Alles veranderde toen hij een oude bekende trof, een vriendin van Tik Koeman, de zoon van Feyenoordtrainer Ronald Koeman. Pelle gooide zijn charmes in de strijd en vroeg haar of ze via Koeman jr. eens kon doorgeven dat hij wel openstond voor een transfer naar Feyenoord. De rest is, en ook dat is schaamteloos cliché, geschiedenis.” (p.170)

Nummer:              21-063

Titel:                     Doorspelen

Ondertitel:           Een kroniek van cultvoetbal in de eredivisie

Auteur:                 Michel Doodeman

Taal:                     Nederlands

Jaar:                     2021

# Pagina’s:           304 (13425)

Categorie:            Voetbal

ISBN:                   978-90-37719-0

Themaweek 133: Sportboeken

Marco Magielse – Final whistle

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, lezen, Marco Magielse, themaweek, voetbal, voetbalboek, voetbalfoto

Zijn shirt mocht ik aan, de eerste helft in Wageningen. In de tweede helft zat ik op de bank, zag ik hoe hij scoorde. We hebben dus niet samengespeeld, maar we hoorden wel bij hetzelfde clubje Blogbroeders. Sindsdien volg ik hem natuurlijk met iets meer interesse op social media en in voetbalbladen. Dit boek, door Staantribune uitgegeven, moest natuurlijk in mijn collectie.

Schitterende foto’s van mooie Britse voetbalstadions. Nauwelijks te beschrijven, laten we het erop houden dat Magielse van traditionele beelden houdt. Oude tribunes, publiek dat hem niet ziet omdat ze hun ogen richting veld hebben, beelden vanaf de straat naast het stadion, vreettentjes, staantribunes, het schetst een beeld van iemand die weinig op het veld ziet, omdat hij altijd oog heeft voor details, details naast het veld.

En dat is niet erg, dat is juist mooi. Een actiefoto kom ik de uren na de wedstrijd zelf wel tegen, maar het beeld van een oud stadion van een Engelse derdeklasser, daarvoor moet je oog hebben. Magielse heeft dat.

De opvolger met velden bij onze zuiderburen heb ik al aangeschaft, zal ik komend jaar vast ook geheel lezen (bekijken).

Citaat: “Sinds de jaren negentig zijn in de bakermat van het voetbal veel authentieke stadions gesloopt en vervangen door kille LEGO-bakken op nog killere industrieterreinen. Vooruitgang noemen ze dat. De nieuwbouw moet vaak zo goedkoop mogelijk waardoor de nieuwe generatie stadions meestal het aanzien niet waard is.” (p.5 / uit het voorwoord door Joris van de Wier)

Nummer:              21-053

Titel:                     Final whistle

Ondertitel:           21 classic British football grounds

Auteur:                 Marco Magielse

Taal:                     Engels / Nederlands

Jaar:                     2020

# Pagina’s:           304 (11610)

Categorie:            Voetbal

ISBN:                   978-90-823758-9-3

Themaweek 133: Sportboeken

Willem Vissers – Jongensdromen

Tags

Ajax, boeken, boeken 2021, boekrecensie, lezen, themaweek, voetbal, voetbalboek, Willem Vissers

Meeloten, altijd leuk. Zeker wanneer je wint. En dan ook nog eens gesigneerd thuisgestuurd krijgen! En omdat Vissers een van mijn favoriete journalisten is (goede schrijver en sympathiek), is het leuk om zijn verhalen (terug) te lezen.

Want het gouden seizoen van Ajax was natuurlijk de vorige Champions League campagne van Ajax, waar ze op een paar seconden van de finale verwijderd bleven. En die stukken las ik al graag. Toch is het ook wel weer leuk om ze gebundeld terug te lezen, vele momenten die al in het grijze geheugen verdwenen waren, komen even weer terug in de actieve memorie.

Vissers kan enthousiast en toch afstandelijk schrijven. Positief zonder dat het dwepend wordt. Kritisch zonder dat het vervelend wordt. Compliment, zeker omdat ik me regelmatig verbaasde over de snelheid waarmee hij schreef. De wedstrijd was nog maar net afgelopen, op televisie zaten de analisten nog te zoeken naar woorden om te beschrijven wat ze gezien hadden, dan verscheen al de tweet van Vissers met de link naar zijn artikel in de Volkskrant. Wanneer die stukken niet alleen uitblinken in snelheid, maar ook kwalitatief goed genoeg zijn om te bundelen, dan ben je een grote.

Citaat: “Ajax heeft duizenden geheimen, maar is toch een open boek. Spelers hebben maar een enkele aanwijzing nodig om van tactiek te veranderen, zo prees Ten Hag zijn ploeg. Toen de machine eenmaal perfect was afgesteld na een moeilijk half uur, tikten de Ajacieden Juventus dol. Frenkie de Jong, op wie vrijwel elke tegenstander zijn spel afstemt, wist toch telkens weer vrij te komen, Schone stuwde, Blind verdedigde, De Ligt beukte, Ronaldo huilde. Figuurlijk dan.” (p.174/175)

Nummer:              21-046

Titel:                     Jongensdromen

Ondertitel:           het gouden seizoen van Ajax

Auteur:                 Willem Vissers

Taal:                     Nederlands

Jaar:                     2019

# Pagina’s:           263 (10032)

Categorie:            Voetbal

ISBN:                   978-90-488-5233-8

Meer:

Vissers, Willem – Pingelaars & pegels
Vissers, Willem – Samuel
Vissers, Willem – Voetbal is liefde

Themaweek 133: Sportboeken

Thijs Zonneveld – De fiets, de fiets en nog veel meer sportverhalen

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, lezen, sportboek, themaweek, Thijs Zonneveld

Verzamelde columns van de voormalig wielrenner die al snel doorhad dat hij met de pen (het toetsenbord) veel getalenteerder was. En in dit geval met dank aan de VARA-gids een gratis E-boek, waar ik erg blij mee was.

Veel van zijn stukjes lees ik wel, al zit er steeds vaker een paywall in de weg. En dat begrijp ik ook wel weer, wanneer je als krant of tijdschrift alles gratis weggeeft, is je verdienmodel weg. Dus moet je proberen mensen te laten betalen voor wat ze lezen.

Meestal doe ik dat door een boek aan te schaffen, zelfs al ken ik vele (Smeets, Zonneveld, Winnen, De Correspondent) stukjes al omdat ik ze al gelezen heb. Maar een gratis – legaal – boek kan ik natuurlijk niet negeren.

Zonneveld is een expert als het over wielrennen gaat, schrijft mooi, ongeacht over welke sport het gaat, is een schrijver die ik graag wat beschouwender lees, iets meer als analist dan als reporter. De waan van de dag zijn genoeg journalisten voor, maar details mooi beschrijven, al is het soms flink later, dan kunnen maar weinigen.

Citaat: “De val in de sneeuwmuur had van hem een twijfelaar kunnen maken of een renner die met de billen dichtgeknepen zou koersen, bang om zichzelf tegen te komen, voor altijd op de hoede voor tegenslag. Maar hij heeft het beste gehaald uit het slechtste moment van zijn wielerloopbaan. Het heeft hem doen beseffen wat er mogelijk is. En vooral: het heeft hem roekeloos gemaakt in de beste zin van het woord.” (p.16)

Nummer:              21-041

Titel:                     De fiets, de fiets

Ondertitel:           en nog veel meer sportverhalen

Auteur:                 Thijs Zonneveld

Taal:                     Nederlands

Jaar:                     2019

# Pagina’s:           192 (8866)

Categorie:            Sport

ISBN:                   978-90-4885-038-9

Meer:
Zonneveld, Thijs – De ereronde van de eland
Zonneveld, Thijs – Paniagua
Zonneveld, Thijs – Het Panini album
Zonneveld, Thijs – De rode vod

Themaweek 133: Sportboeken

Kate Raworth – Donuteconomie

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, economie, Kate Raworth, lezen, themaweek

Aan het eind van de zomer begon ik optimistisch aan een boek in een genre dat ik eigenlijk al vele jaren probeer te vermijden. Toch nam ik de stap, ik las veel positieve geluiden over deze titel, dan maar eens een keer proberen.

Eerlijk is eerlijk, het eerste hoofdstuk (“Verander de doelstelling”) vond ik leuk. Niet meer het BBP als belangrijkste economische graadmeter hanteren, maar nationaal geluk daarvoor in de plaats kiezen. Ik heb er op mijn blog eerder voor gepleit. Landen waar ze deze stap al gezet hebben, meestal met een vrouwelijk staatshoofd overigens, zijn landen waar ik zou kunnen wonen, waar het leven goed is.

Gaandeweg het tweede hoofdstuk ebde mijn enthousiasme weg. Toch wilde ik verder, misschien stonden er wel geweldige nieuwe inzichten in de rest van het boek, nieuwe ideeën, gedachten die mijn wereldbeeld op de kop zetten, of gewoon bevestigen. Dus duurde het lang. Zeker toen ik eenmaal thuis weer liever een gewoon boek las. Dus lag mijn E-reader op het nachtkastje voor een verloren moment. Even lezen, terwijl ik het licht niet aan wil doen. Boek uit en nog geen ander boek gepakt. En zo duurde het maanden voor ik over de helft van het boek was, waarna ik besloot om het toch uit te lezen, liefst voor het eind van het jaar. En gelukkig was hoofdstuk zeven (‘Wees agnost als het om groei gaat”) best wel weer redelijk goed te doen en tot mijn verrassing bleken er zoveel noten achter in het boek te zitten, dat ik lezend eerder bij het eind was dan ik doorhad.

Note to self: niet meer doen.

Citaat: “De bedenker van deze maatstaf mocht dan weliswaar een voorbehoud hebben gemaakt, economen en politici gingen er echter mee aan de haal en gebruikten het cijfer op een eenzijdige manier: de aantrekkingskracht van één jaarlijkse indicator voor economische vooruitgang was te sterk geworden. Zo veranderde in een halve eeuw tijd het bbp van een beleidsoptie in een politieke noodzaak, en de facto dus in het doel van het economische beleid. Het stellen van de vraag of verdere groei wel altijd wenselijk, noodzakelijk of inderdaad mogelijk was, werd als irrelevant beschouwd, of als politieke zelfmoord.” (p.66/546)

Nummer:              21-069

Titel:                     Donuteconomie

Ondertitel:           in zeven stappen naar een economie voor de 21^e eeuw

Auteur:                 Kate Raworth

Taal:                     Nederlands (Engels)

Jaar:                     2017

# Pagina’s:           330 (15250)

Categorie:            Economie

ISBN:                   978-90-468-2318-7

Themaweek 131: E-boeken

Sylvia Witteman – Boodschappen zonder leesbril

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, lezen, Sylvia Witteman, themaweek

De laatste tussendoorvakantiecolumnbundel. Ook afgelopen zomer gelezen dus. De columns van Witteman lees ik meestal wel, als ik ze tegenkom. Ga er niet echt naar op zoek. Een bundeling stond ooit in mijn kast, heb ik wel gelezen.

Volgens mij is ze ongeveer van dezelfde generatie, haar kinderen zijn iets ouder dan mijn dochter, maar wanneer je dan oude columns leest, herken je ongetwijfeld iets. Daarbij is zij niet alleen columniste, maar ook fervent lezeres, daarvoor heb ik altijd sympathie.

Deze columns waren een leuke afsluiting van een trilogie van tussendoorboekjes. Navertellen heeft weinig zin, laten we het erop houden dat ze een goede columniste is.

Citaat: “Dronken fietsen in een drukke stad is misschien nog wel gevaarlijker dan appen, rennen met een schaar, liggend appels eten en met vreemde mannen meegaan bij elkáár.

Mijn lichtend voorbeeld op dat gebied is mijn bloedeigen zus. Zij viel geregeld dronken van haar fiets, maar zo’n twintig jaar geleden kwam ze zó akelig ten val dat ze een dapper, van uiterste wilskracht getuigend besluit nam: van de ene op de andere dag is ze rigoureus gestopt met fietsen.” (p.167)

Nummer:              21-047

Titel:                     Boodschappen zonder leesbril

Auteur:                 Sylvia Witteman

Taal:                     Nederlands

Jaar:                     2019

# Pagina’s:           184 (10216)

Categorie:            Columns

ISBN:                   978-90-388-0779-9

Meer:

Witteman, Sylvia – Pekingeend bij nacht

Themaweek 131: E-boeken

Maike Meijer – Wen er maar aan

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, lezen, Maike Meijer, themaweek

Mijn moeder kocht dit boek, normaal lenen we elkanders boeken ook geregeld, dus mag dat, in mijn ogen, ook met E-boeken, al staat er dan een waarschuwing voorin dat dat verboden is. Ook dit is lichte lectuur, lekker voor tussendoor. Na de vorige in die categorie, ook afgelopen zomer gelezen. En het voordeel van dit boek is dan, dat ik het vorige blij was dat ik er doorheen was, dan valt dit al snel mee.

Daarbij komt dat Meijer in Toren C zoveel krediet heeft opgebouwd, dat het al snel goed is. En dat is het ook geregeld. Ik grinnik best vaak. Al is het concept al heel snel duidelijk. Verhalen over hoe alles minder gaat als je in de overgang geraakt. Puberende kinderen, minder filmrollen, minder seks, slechter geheugen en een lichaam dat erg vaak erg onaantrekkelijk getekend tussen de stukjes door verschijnt.

En dan is het boek niet erg dik (digitaal is het per definitie even dik, maar u begrijpt wat ik bedoel), maar halverwege is de verrassing weg. Alle clichés van de moderne tijd komen keer op keer voorbij. Het heel directe taalgebruik lijkt ondertussen op een trucje. Dat ze een goede observator was, dat hebben we bij Toren C al gezien, geen verrassing dus. Het enige dat dan nog overblijft is de zelfspot. En daarmee haal ik het eind van het boek.

Citaat: “Het lichtontwerp in het pashokje moet bedacht zijn door iemand van onder de vijfentwintig. Door de hoge lichtinval is mijn voorhoofd buiten proportie en zitten er grotten onder mijn wenkbrauwen. Alsof de grimeurs van Lord of the Rings bezig waren om een Orc van me te maken maar halverwege zijn opgestapt. En nu wil die Orc een paar jurken passen. De eerste komt tot onder de knie en heeft een kanten bovenlaag. Op de hanger heel leuk. Nu ik hem aanheb lijk ik op een uitgetreden non.” (p.?)

Nummer:              21-045

Titel:                     Wen er maar aan

Auteur:                 Maike Meijer

Taal:                     Nederlands

Jaar:                     2020

# Pagina’s:           191 (9769)

Categorie:            Fictie

ISBN:                   978-90-8305-980-8

Themaweek 131: E-boeken