Categorie Archief: Reisverhalen Overig

Last minute iemand?

11 donderdag apr 2019

Posted by in Reisverhalen Overig

≈ 1 reactie

Tags

, , , , ,

Het hek stond gewoon open, langs lopen was lastig. Dat het hotel al een tijdje geen gasten gezien had, was wel duidelijk. En voor ik het wist moest ik oppassen dat ik niet door een gat in de grond een etage lager viel. Voor de troep die her en der lag. Wanneer het hotel failliet is gegaan werd me niet duidelijk. Wel dat ik niet de eerste was die hier illegaal naar binnen was gelopen. En dat ik vergane glorie fotogeniek vind, was me al lang duidelijk.





Camping met stijl

12 maandag sep 2016

Posted by in Reisverhalen Overig

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

img_3903Net als alle campings waar we de laatste jaren verbleven, is er ook hier elke avond mini-disco. Kinderen verwachten dat blijkbaar. En ze doen massaal mee. Niet overal dezelfde liedjes, maar kinderen zijn flexibel. Die doen zo mee.

Na de mini-disco begint dan meestal het programma voor de volwassenen. Daar haak ik meestal af. Ik geef meteen toe, als reisleiding voor een Engelse touroperator heb ik ook ooit een zomer meegedaan in een sketchshow waar alle goede smaak binnen een maand was uitgehaald en vervangen door nog plattere sketches, precies wat het publiek verwachtte. Maar op mijn eigen vakantie heb ik dat niet meer nodig. Ballonnen die op suggestieve manier aan hun eind moeten komen. Mannen die beha’s verzamelen in het publiek. Een zanger die fonetisch de grootste hits nazingt. Een presentator die zichzelf in vier talen grappig vindt. Nee, ik doe even niet mee.

Mijn verbazing was dan ook groot om op de tweede avond na de minidisco geconfronteerd te worden met klassiek ballet. Dus niet een kerel die als grapje een tutu had aangedaan en guitig naar het publiek kijkt, maar echte dansers die daadwerkelijk konden dansen.

En ook niet even als tussendoortje, nee, dit was het avondprogramma. Ik geef meteen toe. Not my cup of tea, maar wat een opluchting na vele jaren wansmaak. Ik zou er nooit voor naar een theater gaan, maar vol bewondering heb ik een heel stuk zitten kijken naar de jongelui die zich uitsloofden op het podium. In een van de pauzes zijn we afgehaakt. De kleine moest naar bed. Je kunt ook overdrijven.

Maar wat een opluchting: een camping met stijl.

 

Themaweek 9: Italië

Zo veel vragen…

04 vrijdag mrt 2016

Posted by in Fotooo, Reisverhalen Overig

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , , , ,

Waarom rijdt een politieauto zo hard tegen de muur van een tunnel? Zo hard dat beide voorbanden lek zijn? Waarom is het leger er bij betrokken? Hoe kunnen twee legerauto’s en een andere politieauto zo snel ter plekke zijn? Waarom heeft de militair die mij tegen houdt een flink geweer in zijn handen? Hoe komt het dat hij geen woord Duits spreekt, ook al is hij op nog geen vijf kilometer van de grens met Oostenrijk, in een dorp dat vroeger zelfs Oostenrijks was? Waarom mocht ik eerst de tunnel nog in, maar werd toen toch tegengehouden? Waarom moest ik zelfs omdraaien en buiten de tunnel wachten, terwijl ik meteen nadat ik dat had gedaan alsnog door mocht rijden?
IMG_2978

Waarom…

De gevaarlijkste wegen op de wereld

22 maandag jun 2015

Posted by in Gerbie's Recensies Televisie, Reisverhalen Overig

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Een van de mooiste reisprogramma’s van de laatste jaren wordt uitgezonden door de BBC. Die omroep heeft natuurlijk een reputatie hoog te houden dankzij series met Billy Connolly en Michael Palin, maar het idee van deze serie is eigenlijk nog simpeler. Je stuurt twee Britten op pad met de opdracht een van de gevaarlijkste wegen op de aardbol te rijden. Liefst een komiek aan boord, twee die elkaar slechts vaag kennen helpt vaak ook. En dat levert prachtige beelden op.

Dangerous Roads kent drie seizoenen, in totaal negen afleveringen. De kracht van de BBC is nooit de kwantiteit geweest, altijd de kwaliteit. Twaalf keer Fawlty Towers, ook de Young Ones kwamen niet verder dan dat. Vergelijk dat met Friends of Married with Children, in het begin aardige series, maar op het laatst keek niemand meer. Terug naar de reizigers.

Alaska was de eerste bestemming, de laatste trip ging dwars door Bolivia. Online is er niet al te veel terug te vinden, al denk dat ik dat als je een beetje handig bent met torrents, alle afleveringen wel te achterhalen zijn. Prachtige beelden, wegen die de naam niet mogen dragen, geweldige reacties, mooie ontmoetingen, alles zit er in. Enige nadeel is dat het soms iets te geregisseerd is. De momenten van pech lijken onoplosbaar, maar met een camerateam in de buurt zal het nooit echt levensgevaarlijk worden. De beelden worden net iets mooier en spectaculairder gebracht dan nodig.

De aflevering dwars door Georgie is nog wel te zien:

Georgia – Worlds Most Dangerous Roads (2013, BBC) from Jelger on Vimeo.

Sophie Calle en haar detective

19 dinsdag apr 2011

Posted by in Kunst omdat het kan, Reisverhalen Overig

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,


Al bijna twee jaar geleden waren we in Bilbao en bezochten we het Guggenheim museum dat daar sinds een aantal jaar een vestiging heeft. Nu ben ik niet zo’n kunstliefhebber, laat staan een kenner, maar zo nu en dan een beetje cultuur is zeker niet verkeerd.

Voor mij is kunst verwonderen. Als ik me moet afvragen wat iets is, waarom het gemaakt is, wat de gedachte er achter is, dan is het goed. Of het mooi is, is een heel andere vraag. Ik kwam ruim aan mijn trekken daar. Al voor we binnen waren was het de moeite. Schitterend gebouw met een kwijlende van bloemen gemaakte hond ervoor.

Ook binnen zag ik genoeg om me te verbazen. Hangende auto’s, boten vol porseleinen scherven, dode wolven en gedeeltelijk afgemaakte beelden. Fascinerend.

Maar de naam die me twintig maanden later nog steeds is bijgebleven is Sophie Calle. Ik hoef niet eens te zoeken in mijn aantekeningenschriftje, ze heeft indruk gemaakt. Sophie Calle is een fotografe die allerlei bijzonder projecten bedacht. Meer dan alleen een beeld dus. En er hingen prachtige foto’s van haar. Maar het leukste idee vond ik haar project ‘Detective’.

“In 1981 at Calle’s request, her mother hired a private detective to follow her daughter, photograph her in secret and record her every movement. It was, in Calle’s words, an attempt ‘to provide photographic evidence of my own existence’. Entitled The Shadow and displayed in the Guggenheim museum in Bilbao, Spain. She spends an entire day aware of her follower whom she writes about in frequent journal entries throughout the day. She writes of this unknown man with a kind of love as she imagines herself “showing” him her favorite places in Paris.”

Dus foto’s van haar zelf, zonder dat ze doorheeft dat ze gevolgd wordt, terwijl ze weet dat ze een dezer dagen geschaduwd wordt. Prachtig gegeven. Heerlijke gedachtekronkel. Iemand die zoiets absurds kan bedenken maakt wat mij betreft Kunst met een hoofdletter K. Even zoekend op het web, zie ik dat ik niet de enige ben die het idee goed vond: Review The Detective.

Als je even verder zoekt zijn er zelfs wat foto’s te vinden in dit document. Op de tweede bladzijde. Zelf stond ik met mijn camera in de hand klaar om een foto van de muur te maken waar het project hing, maar werd ik streng toegesproken door een Baskische dame in een uniform die blijkbaar de taak had om toeristen af te snauwen. Ze was er goed in. Achteraf is het project alleen maar mooier geworden omdat ik geen bewijs heb dat ik het gezien heb.

Via NRC.TV een filmpje over deze intrigerende kunstenares:
http://nrc.tv/video/nrcnu_/article1366166.ece/De_kunst_van_Calle?service=Embed