Categorie Archief: Reisverhalen Overig

Pubquiz

11 maandag okt 2021

Posted by in Reisverhalen Overig

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

Na de show is er een Kahoot. Leuk, doe ik op school ook wel eens. Ik pak mijn telefoon, zie dat ik al in het rood zit, weinig batterij dus, maar besluit toch mee te doen. Ik tik haar naam in, ze ziet het gebeuren, maar is te laat om te reageren. Haar naam verschijnt op het grote scherm. Ze is boos op mij. “Leuk toch, als we winnen, mag jij de prijs ophalen”, is niet de reactie die ze hoopte.

Al snel blijkt dat een quiz in het Italiaans iets lastiger is dan een ijsje of een cappuccino bestellen. Maar ik gok een paar keer goed, er volgen wat lastigere vragen, die ik toevallig weet, dus stijgen we snel. Bijna 70 deelnemers, we hebben de top 10 al gehaald. En halverwege staan we eerste. “Suus, dove e Suus”, vraagt de presentator. Naast me twijfelt ze. Ze vindt het niet leuk dat we haar naam gebruikten, maar is stiekem ook wel trots dat we al die Italiaanse vakantiegangers hebben ingehaald.

Een paar vragen later is het weer voorbij. Sardijnse specialiteiten en de correcte Italiaanse spelling voor Groenland zorgen ervoor dat we weer wegzakken. Maar even, heel even, waren we de beste.

Themaweek 119: Vakantieobservaties

Last minute iemand?

11 donderdag apr 2019

Posted by in Reisverhalen Overig

≈ 1 reactie

Tags

, , , , ,

Het hek stond gewoon open, langs lopen was lastig. Dat het hotel al een tijdje geen gasten gezien had, was wel duidelijk. En voor ik het wist moest ik oppassen dat ik niet door een gat in de grond een etage lager viel. Voor de troep die her en der lag. Wanneer het hotel failliet is gegaan werd me niet duidelijk. Wel dat ik niet de eerste was die hier illegaal naar binnen was gelopen. En dat ik vergane glorie fotogeniek vind, was me al lang duidelijk.





Camping met stijl

12 maandag sep 2016

Posted by in Reisverhalen Overig

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

img_3903Net als alle campings waar we de laatste jaren verbleven, is er ook hier elke avond mini-disco. Kinderen verwachten dat blijkbaar. En ze doen massaal mee. Niet overal dezelfde liedjes, maar kinderen zijn flexibel. Die doen zo mee.

Na de mini-disco begint dan meestal het programma voor de volwassenen. Daar haak ik meestal af. Ik geef meteen toe, als reisleiding voor een Engelse touroperator heb ik ook ooit een zomer meegedaan in een sketchshow waar alle goede smaak binnen een maand was uitgehaald en vervangen door nog plattere sketches, precies wat het publiek verwachtte. Maar op mijn eigen vakantie heb ik dat niet meer nodig. Ballonnen die op suggestieve manier aan hun eind moeten komen. Mannen die beha’s verzamelen in het publiek. Een zanger die fonetisch de grootste hits nazingt. Een presentator die zichzelf in vier talen grappig vindt. Nee, ik doe even niet mee.

Mijn verbazing was dan ook groot om op de tweede avond na de minidisco geconfronteerd te worden met klassiek ballet. Dus niet een kerel die als grapje een tutu had aangedaan en guitig naar het publiek kijkt, maar echte dansers die daadwerkelijk konden dansen.

En ook niet even als tussendoortje, nee, dit was het avondprogramma. Ik geef meteen toe. Not my cup of tea, maar wat een opluchting na vele jaren wansmaak. Ik zou er nooit voor naar een theater gaan, maar vol bewondering heb ik een heel stuk zitten kijken naar de jongelui die zich uitsloofden op het podium. In een van de pauzes zijn we afgehaakt. De kleine moest naar bed. Je kunt ook overdrijven.

Maar wat een opluchting: een camping met stijl.

 

Themaweek 9: Italië

Zo veel vragen…

04 vrijdag mrt 2016

Posted by in Fotooo, Reisverhalen Overig

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , , , ,

Waarom rijdt een politieauto zo hard tegen de muur van een tunnel? Zo hard dat beide voorbanden lek zijn? Waarom is het leger er bij betrokken? Hoe kunnen twee legerauto’s en een andere politieauto zo snel ter plekke zijn? Waarom heeft de militair die mij tegen houdt een flink geweer in zijn handen? Hoe komt het dat hij geen woord Duits spreekt, ook al is hij op nog geen vijf kilometer van de grens met Oostenrijk, in een dorp dat vroeger zelfs Oostenrijks was? Waarom mocht ik eerst de tunnel nog in, maar werd toen toch tegengehouden? Waarom moest ik zelfs omdraaien en buiten de tunnel wachten, terwijl ik meteen nadat ik dat had gedaan alsnog door mocht rijden?
IMG_2978

Waarom…

De gevaarlijkste wegen op de wereld

22 maandag jun 2015

Posted by in Gerbie's Recensies Televisie, Reisverhalen Overig

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Een van de mooiste reisprogramma’s van de laatste jaren wordt uitgezonden door de BBC. Die omroep heeft natuurlijk een reputatie hoog te houden dankzij series met Billy Connolly en Michael Palin, maar het idee van deze serie is eigenlijk nog simpeler. Je stuurt twee Britten op pad met de opdracht een van de gevaarlijkste wegen op de aardbol te rijden. Liefst een komiek aan boord, twee die elkaar slechts vaag kennen helpt vaak ook. En dat levert prachtige beelden op.

Dangerous Roads kent drie seizoenen, in totaal negen afleveringen. De kracht van de BBC is nooit de kwantiteit geweest, altijd de kwaliteit. Twaalf keer Fawlty Towers, ook de Young Ones kwamen niet verder dan dat. Vergelijk dat met Friends of Married with Children, in het begin aardige series, maar op het laatst keek niemand meer. Terug naar de reizigers.

Alaska was de eerste bestemming, de laatste trip ging dwars door Bolivia. Online is er niet al te veel terug te vinden, al denk dat ik dat als je een beetje handig bent met torrents, alle afleveringen wel te achterhalen zijn. Prachtige beelden, wegen die de naam niet mogen dragen, geweldige reacties, mooie ontmoetingen, alles zit er in. Enige nadeel is dat het soms iets te geregisseerd is. De momenten van pech lijken onoplosbaar, maar met een camerateam in de buurt zal het nooit echt levensgevaarlijk worden. De beelden worden net iets mooier en spectaculairder gebracht dan nodig.

De aflevering dwars door Georgie is nog wel te zien:

Georgia – Worlds Most Dangerous Roads (2013, BBC) from Jelger on Vimeo.