31 woensdag mrt 2021
Posted in themaweek
‘..op de kermis alleen in een botsauto zit’. Wat een kunstenaar ben je, wanneer je dat beeld zo mooi en duidelijk op de netvliezen van de mensen kunt projecteren, door er alleen maar over te zingen.
Kwam op 109 in mijn Top 212 al eerder langs op dit blog. Moest er zelf nog een filmpje bij maken, stond namelijk vier jaar terug nog niet op YouTube.
Themaweek 109: Jeroen van Merwijk
31 woensdag mrt 2021
Posted in themaweek
Jekkers is denk ik de artiest die de meeste liedjes van Van Merwijk op zijn repertoire heeft staan. Ze hebben nog niet zo lang geleden samen een tournee gedaan, in het verleden ook geregeld samen gespeeld. Mijn favoriet is ‘Treinen‘, over een mongooltje, of iemand met Down Syndroom tegenwoordig.
Themaweek 109: Jeroen van Merwijk
30 dinsdag mrt 2021
Posted in themaweek
Er kan zoveel ellende in de wereld zijn, soms mis je iets wat prachtig was, ook al werd de wereld er misschien niet (direct) mooier van. Al valt zelfs daar over te discussiëren.
Themaweek 109: Jeroen van Merwijk
30 dinsdag mrt 2021
Posted in themaweek
Een mooie cover, omdat ‘een oorlog tegelijk‘ het grappige liedje dat Van Merwijk zong, nu een stevige rocksong is. De boodschap blijft, de muziek is anders.
Themaweek 109: Jeroen van Merwijk
29 maandag mrt 2021
Posted in themaweek
Vintage Jeroen. Zien we niet allemaal wel eens zo’n ding staan?
Themaweek 109: Jeroen van Merwijk
29 maandag mrt 2021
Een van mijn favoriete liedjesschrijvers is onlangs overleden. Maar hij kon meer dan een mooi liedje schrijven, al had het grote publiek dat niet echt door.
Een themaweek vol mooi liedjes, door hemzelf en door anderen, met wat extra blogjes omdat Jeroen van Merwijk zo’n veelzijdig talent was.
Themaweek 109: Jeroen van Merwijk
28 zondag mrt 2021
Posted in Boekbesprekingen 2020
Marek van der Jagt – Otto Weininger of bestaat de jood?
Maand van de filosofie, 2005. Marek van der Jagt, het alter ego van Grunberg, is aan de beurt. Hij vindt een, voor mij, obscure filosoof en schrijft er een essay over. 23 was de goede man toen hij zelfmoord pleegde. Ik heb dit moeten opzoeken, halverwege het lezen van dit essay twijfelde ik zelfs aan zijn bestaan. Als een goed filosoof betaamt komen er flinke vraagstukken op tafel. Het verschil tussen man en vrouw, het bestaan van de joden.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik het niet heb begrepen. Ik heb mijn best gedaan, alle 96 bladzijden van begin tot eind gelezen, de woorden tot me genomen, maar niet begrepen. Daar baal ik best van, stiekem pretendeer ik best wel slim te zijn, kan ik dus moeilijk accepteren dat ik het niet begrijp. Maar ik ben ook ouder, wijzer en kan beter relativeren. Je kunt niet overal over meepraten, je kunt niet alles weten en dus ook: je kunt niet altijd alles begrijpen. Dan kun je een tweede poging doen, dan kun je meer achtergrondinformatie tot je nemen en alsnog het essay een nieuwe kans geven, maar je kunt ook gewoon verder gaan met je leven en accepteren dat het nooit zal gebeuren.
Dat is best jammer, want de drie titels van Van der Jagt die ik las (alles dus) vond ik goed, de moeite waard, tot discussie oproepend, bij het betere werk van Grunberg. Nu kom ik niet verder dan een aantal mooie zinnen, een aantal nieuwe gedachten. Deze vierde en laatste titel was voor mij dus geen topper. Er zal er geen meer bijkomen, op bladzijde 95 lezen we: ‘Dit is het laatste boek waarop de naam Marek van der Jagt zal prijken. Hij heeft geen functie meer, en daarmee ook geen identiteit. Hij moet doen wat ik nog niet kan: sterven.’ Een achteloze mededeling aan het eind van het boek.
Citaat: “De romanschrijver creëert een mythe waarmee de lezer zich zou moeten kunnen identificeren. Dat zal soms meer, soms minder moeite van de lezer kosten. Identificatie betekent hier niets anders dan empathie, dat wil zeggen de mogelijkheid om je voor te stellen dat jij de ander bent. Zowel de goede als slechte romans bestaan dankzij deze empathie. Overigens denk ik niet dat de empathie van de lezer ertoe zal bijdragen dat hij empatischer mens wordt. De opvoedende functie van de roman is ook een mythe.” (p.37)
Nummer: 20-114
Titel: Otto Weininger of bestaat de jood?
Auteur: Marek van der Jagt
Taal: Nederlands
Jaar: 2005
# Pagina’s: 96 (22128)
Categorie: Essay
ISBN: 90-5637-704-3
Meer Otto Weininger:
Otto Weininger (Wikipedia)
Hebban
Volkskrant
Arnon Grunberg (Wikipedia)
Meer Grunberg op gerbie.nl:
Grunberg, Arnon – Het aapje dat geluk pakt
Grunberg, Arnon – De asielzoeker
Grunberg, Arnon – Figuranten
Grunberg, Arnon – De geschiedenis van mijn kaalheid (Marek van der Jagt)
Grunberg, Arnon – Gstaad 95-98 (Marek van der Jagt)
Grunberg, Arnon – De heilige Antonio
Grunberg, Arnon – Liefde is business
Grunberg, Arnon – Monogaam (Marek van der Jagt)
Grunberg, Arnon – Tirza
Themaweek 108: Boeken
27 zaterdag mrt 2021
Posted in Boekbesprekingen 2020
Tags
Jonas Jonasson – Gangster Anders en zijn vrienden (en een enkele vijand)
De eerste 100-jarige was een geweldig hilarisch verhaal, het tweede boek viel zwaar tegen. Is Jonasson een ‘one hit wonder’ of een goede schrijver? Daarvoor moet je dus meer lezen om een oordeel te kunnen vormen, deze titel, aangeschaft in een opruimingsbak voor liefst 5 euri, is daarvoor een goede volgende stap.
En om maar meteen te antwoorden op mijn eigen vraag: ik weet het niet. Ook dit boek vloog ik doorheen, er waren vele grappige momenten, er zit zelfs een moralistisch laagje onder. Maar tegelijkertijd heeft het een verhaallijn waar John Lanting zich voor zou schamen, zijn er vele stereotypen en vooroordelen en blijft het nauwelijks hangen na lezing.
Dus kan ik geen conclusie trekken. 1 keer geweldig, 1 keer tegenvallend, 1 keer daartussenin. Misschien is dit het wel. Een doorsnee schrijver met uitschieters naar boven en onderen.
Dit boek gaat dus over het drietal Per (receptionist in een hotel omdat hij geen idee heeft wat hij met zijn leven aan moet), Johanna (pastor, maar zonder kerk) en Gangster Anders, net vrijgekomen na een gevangenisstraf, hard op weg naar de volgende. Samen bedenken zij een manier om andere criminelen op te lichten waar ze alle drie rijk van kunnen worden, maar die, voorspelbaar, niet geheel zonder gevaar is.
Leuk verhaal, niet meer dan dat.
Citaat: “De verkoopsters die hun handen omhoog hadden gedaan, kregen na een inleidend gesprek met de politie te horen dat ze niets tegen de media of anderen mochten zeggen. Dit werd hun opgelegd door de afdeling persvoorlichting van het Rode Kruis-hoofdkantoor in Stockholm. Wie wilde weten hoe de twee vrouwen de situatie hadden ervaren, moest contact opnemen met de dienstdoende persvoorlichtster, die zich op dat moment 470 kilometer verderop bevond.” (p.117/118)
Nummer: 20-129
Titel: Gangster Anders en zijn vrienden (en een enkele vijand)
Oorspronkelijk: Mordar-Anders och hans vanner (samt en och annan ovan)
Auteur: Jonas Jonasson
Taal: Nederlands (Zweeds)
Jaar: 2015
# Pagina’s: 304 (25106)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-488-2858-6
Meer Gangster Anders:
Hebban
Goodreads
Moors Magazine
Meer Jonasson op gerbie.nl:
Jonasson, Jonas – De 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden
Jonasson, Jonas – De 100 jarige die uit het raam klom en verdween
Hoorspel 100 jarige
Themaweek 108: Boeken
26 vrijdag mrt 2021
Posted in Boekbesprekingen 2020
Tags
boeken, boeken 2020, boekrecensie, Italië, Leonardo Sciascia, lezen, Sicilië
Leonardo Sciascia – Ieder het zijne
Veel Italiaanse schrijvers worden niet vertaald naar het Nederlands, degene die dat wel redden zijn meestal kwalitatief hoogstaand. Ik hou van Italiaanse literatuur, zoals ik graag in Italië ben, zoals ik graag over Italië lees.
Sicilië is natuurlijk weer een aparte afdeling. Eigen eiland, eigen cultuur, dialect dat flink schijnt te verschillen van het Italiaans dat ik al nauwelijks spreek. Ook een prachtig eiland voor een korte vakantie. Maar ook de geboorteplek van de maffia.
Die gegevens combineer je met dit verhaal. Niet een heel dikke roman, geen heel zware verhaallijn, maar wel een boeiend verhaal. Een verhaal met twee lagen. Het oppervlakkige, een aangekondigde moord op de lokale apotheker, met een kennis (niet eens een vriend) die op onderzoek gaat, probeert uit te vinden wat er allemaal speelde, wat de reden voor de moord zou kunnen zijn. Maar de diepere laag, niet beschreven, wel voelbaar, is minstens zo boeiend. Wie was bevriend met wie? Welke historische patronen zijn zichtbaar? Wat heeft de politiek met deze moord te maken? En kan er op het eiland iets gebeuren zonder dat de maffia een rol speelt? Een stap naar voren, twee achteruit.
En dat maakt het een goed boek, het is meer dan het lijkt, meer dan de oppervlakte. Maar tegelijkertijd leest het gewoon lekker, als een luchtig niemendalletje. Mijn complimenten voor de schrijver.
Citaat: “Vreemdeling zijn, in waarheid of in misdaad, of in waarheid en misdaad tegelijk, is een weelde die je je kunt veroorloven als de ordening van een systeem aanwezig is. Tenzij je dat waarin de arme Roscio het leven heeft gelaten als systeem wilt beschouwen. En dan is de mens meer vreemdeling in de rol van de beul dan in die van de veroordeelde; meer aan de kant van de waarheid wanneer hij de guillotine hanteert en minder als hij eronder ligt.” (p.72)
Nummer: 20-113
Titel: Ieder het zijne (A ciascuno il suo)
Auteur: Leonardo Sciascia
Taal: Nederlands (Italiaans)
Jaar: 1978 (1966)
# Pagina’s: 143 (22032)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-6290-532-3
Meer:
Hebban
Goodreads
Wikipedia
Themaweek 108: Boeken
25 donderdag mrt 2021
Posted in Boekbesprekingen 2021
Tags
Avni Doshi – Verbrande suiker
Het leek me wel interessant om eens een boek te lezen dat ik in de boekhandel waarschijnlijk voorbij zou lopen. Dankzij #hebbanbuzz kreeg ik die kans, dank aan Xander uitgeverij voor het recensie-exemplaar.
India is een fascinerend land, zo veel verschillende culturen, het voor buitenstaanders onbegrijpelijke kastesysteem, veel grote denkers, maar als je er nooit geweest bent, is een roman volgens mij geschikter dan een lesboek. Bij deze.
Het verhaal draait voornamelijk om de verhouding tussen Tara (moeder) en Antara (dochter). Maar dan begint, voor mij althans, de moeilijkheid. Met geen mogelijkheid kan ik de relatie tussen die twee vatten. Het gegeven is dat moeder dement aan het worden is, waardoor dochter haar steeds meer moet verzorgen, maar ook vaker terugdenkt aan haar jeugd, waarin zij door haar moeder eigenlijk nauwelijks werd verzorgd. Je zou aan wraak kunnen denken of juist complete toewijding om te laten zien hoe het wel moet, maar het is geen van beide. Een toegewijd soort van onverschilligheid is de tegenstrijdigheid waarmee ik volgens mij het dichtst in de buurt kom van hun manier met elkaar om te gaan. Alle nevenfiguren komen slechts deels in het boek voor en/of zijn zo eendimensionaal dat ze overduidelijk alleen fungeren om Tara en Antara te verklaren.
Ondertussen leren we (wij lezers) steeds meer over haar verleden, door diverse flashbacks, die soms wat lijken te vertellen over dingen uit het heden, maar net zo vaak compleet op zichzelf lijken te staan. Het is een boek vol contrasten, mooie zinnen worden afgewisseld met nutteloos grove tussenzinnetjes, een fascinerende cultuur, zonder dat ik maar een seconde het idee heb dat ik het begrijp, een boeiende hoofdpersoon, die zelf niets echt boeiend vindt, zelfs haar eigen kunst niet. Hoe verder het boek kwam, hoe meer tekenen van dementie de moeder vertoonde, maar ook hoe meer ik geloofde dat ze niet daadwerkelijk dement werd, maar vooral bezig was haar dochter te pesten.
Doordat het boek vrij laat kwam, moest ik me er echt doorheen worstelen, maar zonder enige tegenzin. Ik begrijp het zelf niet. Een pagetwister zonder echte duidelijke richting. Een mooi boek, zonder een mooi verhaal. Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, maar meer kan ik er niet van maken.
Citaat: “Naast haar is een kapsalon gevestigd die Munira’s Hair Garden heet. Dilip wees me er een keer op dat hun logo, een schaar, zodanig is geplaatst dat het net is of er niet ‘Hair’ maar ‘Hairy’ staat. En dan is er nog een apotheek die elektrische apparaten verkoopt en aan de overkant van de straat een elektrowinkel die illegaal medicijnen verkoopt.” (p.70)
Nummer: 21-019
Titel: Verbrande suiker (Burnt Sugar)
Auteur: Avni Doshi
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2021 (2020)
# Pagina’s: 303 (3762)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-94-0161-384-2
Meer:
Avni Doshi
Parool
Guardian
Hebban
Themaweek 108: Boeken
24 woensdag mrt 2021
Posted in Boekbesprekingen 2020
Marcel van Roosmalen en Jan Dirk van der Burg – Nederland onder het systeemplafond
Marcel van Roosmalen is een geweldig columnist, maar nog beter is hij als hij complete vrijheid krijgt voor een reportage op locatie. Gelukkig heeft hij dat vele jaren mogen doen, voor diverse tijdschriften. Erg vaak was de zelfbenoemde fotograaf des vaderlands Jan Dirk van der Burg zijn gezelschap. De combinatie werkt goed.
Terwijl de fotograaf rondloopt om een mooi beeld te vinden, luistert en observeert de schrijver. En dat kunnen ze beide erg goed. In deze bundeling tientallen van deze bezoekjes aan locaties ‘onder het systeemplafond’. Openingen van winkels en kantoren, cursussen en workshops, jaarvergaderingen van verenigingen, het lijkt wel of Nederland (voor de huidige situatie natuurlijk) van dit soort bijeenkomsten aan elkaar hangt.
Mocht je een inburgeraar slechts een boek geven om de essentie van Nederland te leren kennen, dan moet het wel dit boek zijn. Wat voor sommige mensen de meest gebruikelijke dingen zijn, is voor een buitenstaander soms hilarisch. En Marcel van Roosmalen is die buitenstaander. Hij ziet precies wat er gebeurt, schrijft ook zo op. Geen interpretatie, geen vertaling, gewoon zeggen wat je ziet. En dat levert een geweldig boek op.
72 verhalen achter elkaar zou iets te veel zijn, maar elke dag een paar verhalen, levert je weken leesplezier op.
Citaat: “’Hardenberg is een gemeente met 60.000 zielen,’ fluisterde hij, ‘maar qua oppervlakte vele malen groter dan Amsterdam. Om zo’n gebied warm te krijgen voor een project als dit hebben we de gemeente onderverdeeld in vier kwadranten met van elke discipline een ambtenaar in de kerngroep. Dan sijpelt het multidisciplinair in de organisatie door. Dus een sectorale aanpak doorsneden met een gebiedgerelateerde aanpak.’” (p.259)
Nummer: 20-127
Titel: Nederland onder het systeemplafond
Auteur: Marcel van Roosmalen en Jan Dirk van der Burg
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 384 (24665)
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-90-450-4135-3
Meer:
Roosmalen, Marcel van – Geef me nog twee dagen (Hard Gras 78)
Roosmalen, Marcel van – Gelukkig is het weer voorbij
Roosmalen, Marcel van – Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken
Roosmalen, Marcel van – Je hebt het niet van mij (Hard Gras 48)
Roosmalen, Marcel van – Het is nooit leuk als je tegen een boom rijdt
Roosmalen, Marcel van – Het jaar van de adelaar (Hard Gras 66)
Roosmalen, Marcel van – Op campagne met Oranje
Roosmalen, Marcel van – Op pad met Pim
Roosmalen, Marcel van – De Pimmels
Roosmalen, Marcel van & Michel van Egmond – Van Didi tot Kaka (Hard Gras 60)
Themaweek 108: Boeken
23 dinsdag mrt 2021
Posted in Boekbesprekingen 2020
Tags
boeken, boeken 2020, boekrecensie, Cuba, lezen, Peggy Blair, thriller
Peggy Blair – Schaduwzijde
Afgeschreven biebboek in mijn minibieb. Een thriller, het populairste genre om achter te laten in andermans voortuin. Meestal doe ik niet meer dan registreren en terugzetten. Deze keer besloot ik een uitzondering te maken. Het verhaal speelt zich af in een van mijn favoriete steden: Havana.
Een Canadese politieman wordt verdacht van een moord. En niet zomaar een moord, een Cubaans jochie wordt gevonden, de sfeer van pedofilie hangt om de misdaad. Binnen een dag heeft de Cubaanse politie de verdachte gepakt, in diens hotelkamer ligt belastend materiaal.
Het zou een erg kort boek zijn, als het daarbij bleef. Gelukkig is er een rechercheur die het allemaal wel erg toevallig vindt, die op onderzoek gaat. Vanuit Canada vliegt er een advocaat over naar het eiland. Samen gaan zij op zoek naar andere getuigen, andere verhalen, beter bewijsmateriaal. Natuurlijk vinden zij iets en in een paar dagen ziet de zaak er heel anders uit.
Meer dan een tussendoortje is het boek niet. Het enige ‘leuke’ is dat ik twee keer een paar dagen door Havana heb mogen zwerven, dat ik een goed beeld heb bij meerdere scenes, bij vele plekken. Dat had ook met een ander verhaal gekund overigens.
Citaat: “Hij maakte zich zorgen. Als zijn intuïtie hem niet bedroog, bevond Mike Ellis’ medeplichtige zich nog op vrije voeten, wat betekende dat alle kinderen in Havana, die van hemzelf inbegrepen, gevaar liepen. Hij vroeg zich af hoe ver Sanchez was met het uitzoeken van het gebruik van huurauto’s en taxi’s en nam zich voor dat de volgende morgen met hem te bespreken.” (p.126)
Nummer: 20-123
Titel: Schaduwzijde (The Beggar’s Opera)
Auteur: Peggy Blair
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2012
# Pagina’s: 334 (23827)
Categorie: Whondunit
ISBN: 918-90-00-30023-5
Meer:
Hebban
Goodreads
Kittling books
Wikipedia
Themaweek 108: Boeken
22 maandag mrt 2021
Posted in Boekbesprekingen 2020
Frank Krake – De laatste getuige
Een boek dat je moest lezen, zo werd vaak verteld. Het waar gebeurde verhaal van ‘de man die drie concentratiekampen en een grote scheepsramp overleefde’. Ik vond het in mijn minibieb, waar ik de gevonden meestal aan mij voorbij laat gaan. Meer dan twee jaar later ging ik dus alsnog voor de bijl, op de een of andere manier had ik ‘m bij verschijnen genegeerd.
Het verhaal over Wim Aloserij is een bijzonder verhaal. Tewerkgesteld in Duitsland, gevlucht, ondergedoken, opgepakt en een tocht langs meerdere kampen. Vreemde wereld, een verhaal dat iedereen zou moeten lezen. Een verhaal wat er gebeurt wanneer je mensen anders behandelt. Krake heeft een vlotte schrijfstijl, de opmaak van het boek met meerdere foto’s helpt ook om er snel doorheen te gaan.
En toch begint het halverwege, misschien al wel eerder, te knagen. Is dit verhaal zo uniek? Zijn er niet tienduizenden jongemannen tewerkgesteld in Duitsland? Gepakt na onderduiken? Wat mis ik dan? Wim wordt door dit boek een held gemaakt, hij heeft in ieder geval meer heldhaftigs gedaan in zijn leven dan ik ooit zal doen, geen enkele twijfel. Maar waarom eindigt zijn biografie in 1947, met een paar bladzijden over 1959 aan het eind? Is er geen les te leren, of moet ik die zelf uit het boek halen? Wat is zijn visie op de oorlog, op de daaropvolgende koude oorlog? Hoe denkt hij over het populisme van deze eeuw? Er is toch meer dan het verhaal zelf?
De cynicus in mij begrijpt het succes van dit boek. De doorsnee lezer leest een waargebeurd verhaal (“is echt gebeurd!”), kan zich even afsluiten van de alledaagse ellende, concludeert dat het nu nog wel meevalt, want ‘toen was het pas echt erg’ en gaat door met het leven. Graag had ik gezien dat er paralellen werden gevonden, dat een boek het begin is van een gedachtetocht, van meer diepgang. Volgens mij ontbreekt die hedentendage te vaak bij de gemiddelde lezer, en helaas ook bij vele schrijvers, al dan niet bewust. En dat is jammer, want een verhaal als dit zou veel meer kunnen bereiken dan alleen een tijdje op de bestsellerlijst te staan.
Citaat: “Daarnaast kreeg hij wonden op kleine wonden op beide benen. Daarop smeerde Wim dezelfde zalf als hij bij al die honderden anderen had gedaan. Het werd er in ieder geval niet slechter van. Het lukte hem om zijn gewicht rond een kilo of veertig te houden. Zijn knie en wonden hielden het goed.” (p.210)
Nummer: 20-121
Titel: De laatste getuige
Auteur: Frank Krake
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 391 (23321)
Categorie: Biografie
ISBN: 978-90-824-7641-5
Meer:
Hebban
Khalid Toufik
Biografieportaal
Themaweek 108: Boeken
21 zondag mrt 2021
Posted in Politiek
Na de uitslag die woensdagavond binnenkwam, die donderdag bevestigd werd, herinnerde ik me dat ik een tijdje geleden een cartoon zag. Volgens mij heb ik er zelfs meerdere versies van gezien. En sinds deze week spookt hij in mijn hoofd.
In welk land woon ik?
Themaweek 107: Verkiezingen 2021
