Tags
Geplaatst door Gerbie | Filed under Gerbie's Lifeblog
Moge 2017 een memorabel jaar worden
31 zaterdag dec 2016
Maandelijks Archief: december 2016
Mooie kerstwensen
30 vrijdag dec 2016
Posted in Uit het leven gegrepen
Tags
Altijd leuk, kerstwensen, vooral als ze door kinderen geschreven worden.
De eerste raakt me meteen:
Het was koud die dag, dus gunt Mart iedereen warmte.
Simpel, maar duidelijk. Dit is wat ik verwacht als je een kind een wens laat doen:
Ook mooi. Niet voor de hand liggend.
En nog wat familie:
Vreemde reactie Wilders
29 donderdag dec 2016
Posted in Gerbie vindt iets
Het zat er aan te komen. Wilders gebruikt het proces (misschien wel terecht) tegen hem voor politieke doeleinden (reactie vooraf opgenomen?). Het knappe is dat hij van begin tot eind het hele proces heeft gespeeld. Hij kwam zijn woordje doen, maar niet toen de uitspraak kwam. Hij veroordeelde de rechtspraak, tegelijkertijd gaat hij wel in beroep. Hij zegt namens miljoenen te spreken, kreeg de vorige verkiezingen nog geen miljoen stemmen. Hij wil Nederland vrijwaren van buitenlandse invloeden, maar heeft continu commentaar op wat er mis gaat in Nederland.
Weinig consistent allemaal. Of eigenlijk wel redelijk consequent: de waarheid is aan te passen wanneer het hem uit komt. Wanneer het hem publiciteit of stemmen oplevert, zijn standpunten maar bijzaak. Er zal een tijd komen dat dat niet meer werkt. Dat hij niet meer de grootste is in de peilingen. Want wat Wilders echt wil, is vaak onduidelijk. Zelfs al zou hij de grootste worden, dan nog is nog maar af te wachten of hij coalitiegenoten vindt. En zelfs al vindt hij die, dan nog zijn er voor grondwetwijzigingen meerdere momenten nodig (in de praktijk een nieuwe tweede kamer), dus dat is nog onwaarschijnlijker.
Wilders schreeuwt van de zijkant, wetende dat zijn standpunten nooit uitgevoerd worden. Komt hem heel goed uit.
Gerbie vindt iets (deel 5). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.
110 – Joy Division – Love will tear us apart
27 dinsdag dec 2016
Posted in Gerbie's top 212
| Nummer | 110 |
| Artiest | Joy Division |
| Titel | Love will tear us apart |
| Jaar | 1980 |
| Wikipedia | Love will tear us apart |
| Website | Joy Division (Discogs) |
| Tekst | AZ Lyrics |
Ik zou niet durven beweren dat ik de muziek van Joy Division begreep, zeker niet toen ze uitkwam. Ik was tien. Maar toen ik de daaropvolgende jaren op zoektocht begon door de muziekwereld, kwam ik de naam geregeld tegen. Zo nu en dan nog wat muziek ook. Donkere, trieste muziek, passend bij het Engeland van de jaren tachtig. Mijn jeugd was zorgeloos, ik kan moeilijk nu verklaren dat ik Joy Division begreep.
Zanger Ian Curtis was een talent, dat was mij wel duidelijk. Zijn teksten waren duister, de wereld was niet zo mooi. Maar hij was een echte muzikant, een gepassioneerd artiest. The Cure waren optimisten vergeleken bij Joy Division. Een elpee van Joy Division draaide je niet twee keer na elkaar. Ian Curtis was natuurlijk zwaar depressief. Hij werd niet ouder dan 23, hing zich op in zijn eigen keuken, 18 mei 1980. De titel van het bekendste nummer van zijn band kwam op zijn grafsteen te staan. Die grafsteen verdween een kwart eeuw later, ik gok een fanatiek fan van de band.
De overgebleven leden van Joy Division gingen verder onder de naam New Order. Leuk bandje, maar niet zo memorabel als Joy Division.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.
Jarig
26 maandag dec 2016
Posted in Gerbie's Lifeblog
Prettige kerstdagen
24 zaterdag dec 2016
Posted in Gerbie's Lifeblog
Rustige kerstmarkt in Münster
23 vrijdag dec 2016
Posted in Reisverhalen Steden
Al vele jaren gaan we met school naar Münster. Leuke opdracht, al zeg ik het zelf, voor de tweedejaars die als gids ons en de eerstejaars een stadswandeling gaven. Gids in de oude stad en langs de Weihnachtsmarkten.
Voor het eerst zag ik politie in de stad. Duidelijk aanwezig, met flinke geweren in de aanslag. Voor het eerst was het ook rustig. De laatste jaren leek het steeds drukker te worden. Dit jaar nog niet de helft van de bussen ivm vorige jaren.
Blijkbaar waren velen bang. Te bang. Maarten van Rossem zei deze week nog terecht dat wanneer mensen statistieken zouden begrijpen, er minder angst zou zijn. Natuurlijk heeft hij (weer) gelijk.
Maar het blijft jammer dat de goeddenkenden niet verder komen dan een kaarsje bij de Vredeszaal te Münster. Dat de angst het lijkt te winnen. Dat sensatie belangrijker blijkt dan duiding. Dat uitsluiting de natuurlijke reactie lijkt, terwijl aanhalen veel meer effect zou hebben.
Dat we na een paar duizend jaar beschaving nog steeds moeite hebben om rekening te houden met elkaar. Dat strijd de boventoon voert, niet samenwerking.
En dat zijn trieste kerstgedachten. Hopelijk krijgt John Lennon ooit gelijk. Ik geloof er in: War is over, if you want it!
Kurt Vonnegut – Armageddon in retrospect
22 donderdag dec 2016
Posted in Boekbesprekingen 2016
Kurt Vonnegut – Armageddon in retrospect
Er zijn weinig schrijvers waarvan ik zo overtuigd ben van hun oprechtheid als Kurt Vonnegut. Zijn verhalen lijken zonder uitzondering geïnspireerd door het bombardement op Dresden, waar hij als Amerikaans krijgsgevangene in Duitsland ooggetuige van was. Maar hij werd geen one-issue schrijver, al zijn vele verhalen wel een variatie op hetzelfde thema.
Postuum kwam deze bundel verhalen en essays uit. Een voorwoord van zijn zoon. Tekeningen van Vonnegut zelf, ter illustratie bij de verschillende verhalen. Van serieuze essays naar absurde verhalen, van getuigenverslag tot speech. De verhalen zijn typerend voor Vonnegut. Soms een lach, dan weer een traan, het lijkt cliché, maar het lukt hem soms zelfs binnen een enkel verhaal.
En omdat ik niet het idee heb dat iets wat ik zeg over deze verhalen er werkelijk toe doet, citeer ik Vonnegut liever. Hij verwoordt het zo veel beter dan dat ik kan.
“It is with some regret that I here besmirch the nobility of our airmen, but boys, you kille dan appalling lot of women and children. The shelter I have described and innumerable others like it were filled with them. We had to exhume their bodies and carry them to mass funeral pyres in the parks – so I know. The funeral pyre technique was abandoned when it became apparent how great was the toll. There was not enough labor to do it nicely, so a man with a flamethrower was sent down instead, and he cremated them where they lay. Burned alive, suffocated, crushed – men, women, and children indiscriminately killed. For all the sublimity of the cause for which we fought, we surely created a Belsen of our own” (p.40)
“There can be no doubt that the Allies fought on the side of right and the Germans and Japanese on the side of the wrong. World War II was fought for near-Holy motives. But I stand convinced that the brand of justice in which we dealt, wholesale bombings of civilian populations, was blasphemous. That the enemy did it first has nothing to do with the moral problem. What I saw of our air war, as the European conflict neared an end, had the earmarks of being an irrational war for war’s sake. Soft citizens of the American democracy learned to kick a man below the belt and make the bastard scream.” (p.44)
Naar mijn bescheiden mening zou Vonnegut verplichte literatuur moeten zijn voor aankomende politici. Wie eerst zijn oeuvre heeft gelezen en dan nog steeds denkt dat geweld een oplossing is voor een conflict, is per definitie ongeschikt om als politicus te fungeren.
De wereld zou er een stuk beter uit zien met meer Vonneguts.
Nummer: 16-053
Titel: Armageddon in retrospect
Auteur: Kurt Vonnegut
Taal: Engels US
Jaar: 2008
# Pagina’s: 234 (13031)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-0-399-15508-6
Meer Vonnegut via gerbie:
Slaughterhouse five
A man without a country
111 – Robbie Williams – She’s the one
20 dinsdag dec 2016
Posted in Gerbie's top 212
| Nummer | 111 |
| Artiest | Robbie Williams |
| Titel | She’s the one |
| Jaar | 1999 |
| Wikipedia | It’s only us |
| Website | I am Robbie Williams |
| Tekst | AZ Lyrics |
Natuurlijk is het een truc, zou Robbie Williams normaal gesproken niet in deze lijst terecht zijn gekomen. Ofschoon ik Angels, ondanks het hoge kitschgehalte, nog wel vind te verteren.
Maar dit nummer is natuurlijk geschreven door de geweldige Karl Wallinger, uitgevoerd door zijn band World Party. En omdat ik mezelf nu eenmaal de regel heb opgelegd dat elke artiest maar een enkele keer in de lijst terugkomt, heb ik voor World Party een andere titel in gedachten. Een stukje hoger.
Het is misschien wel geen toeval, Williams staat bekend als entertainer, als zanger, niet als componist. Wallinger is de genius, Williams de uitvoerder. En met dit prachtige nummer staat hij in mijn lijst. Omdat hij het nummer mooi covert, niet een eigen draai geeft, maar gewoon recht doet aan het nummer.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.
Boze blanke vrouw
19 maandag dec 2016
Posted in Gerbie's Lifeblog, Uit het leven gegrepen
Nog snel even pinnen, kan net. Ik kom de hoek om gefietst en zie dat er iemand aan het pinnen is. Ik wacht tegen de pilaar, zeker twee meter afstand van de geldautomaat.
Ik pak mijn portemonnee, haal het pasje er vast uit. Dan spreekt ze me aan. Ietwat zeurderige stem, een accent dat verraadt dat ze niet hier is geboren. Is ze serieus? “Ga even naar achter”, het klinkt als bevel, niet als verzoek. Ze heeft gelijk, ik sta schuin naast haar, niet achter haar. Ik moet lachen, kan niet omgaan met haar boosheid. “Ik kijk jou toch ook niet in de portemonnee”, blaft ze nu. Het zou kunnen, ik sta tenslotte met mijn portemonnee en pasje in de hand, maar het lijkt me niet het moment om dat nu te zeggen.
Overdreven stap ik van de fiets, zet ‘m op de standaard en demonstratief vergroot ik de afstand tussen mij en haar. “U heeft helemaal gelijk, zo goed?”, probeer ik met zo weinig mogelijk sarcasme te zeggen.
Ze is al klaar en draait weg van de geldautomaat. “Of moet ik naar de politie gaan en zeggen dat u vrouwen lastig valt en in de portemonnee kijkt?” Ze is echt boos. Ik hou me niet langer in. “Ja, dat lijkt me een goed plan, gaat u maar naar de politie.” Ze loopt weg en ik kan pinnen. Eindelijk heb ik er een ontmoet, een boze blanke man. De kranten staan er vol van, politici zoeken hem. Alleen in dit geval was hij een zij.
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 