Laat eens wat van je horen (109-111)

Tags

citaat, quote, voetbal

Citaten uit kranten en tijdschriften die ik de afgelopen jaren de moeite vond.

109:

Bij Ajax had ik ooit geen fitte rechtsback meer. Vroeg ik aan de spelers: oké jongens, wie wil er vandaag rechtsback? Shota Arvelardze stak gelijk zijn vinger op. ‘Ik, trainer. Rechtsback is het makkelijkste wat er is, want als je het niet meer weet, speel je gewoon terug naar de keeper. Die staat altijd vrij.’ Originele gedachte vond ik. Daar hou ik van.

Co Adriaanse, AD, februari 2016

110:

Ik zou het kunnen hebben over het feit dat dit soort dingen overal gebeuren, dat racisme een onderdeel is van elke samenleving en dus van elk voetbalstadion, en dan zou ik me kunnen afvragen waarom het dan nooit bij het handbal gebeurt, of bij het zwemmen, en daarop aansluitend zou ik het erover kunnen hebben dat dit soort incidenten misschien net wat vaker voorkomt op plekken en in periodes waarin politiek leiderschap vooral uit een terugtrekkende beweging bestaat, waar een vergadering van anti-racismedemonstranten eerst wordt belaagd door hooligans en halvezolen en vervolgens op geen enkele manier wordt gesteund of beschermd door de premier, een land waar eerst jarenlang onbeperkt verbaal vuilnis is gestort en dat dan verbaasd is dat er af en toe een giftige bel uit het moeras opstijgt.

Frank Heinen, HP de Tijd, 18-11-2019

111:

Nog een opmerkelijk Engels voorbeeld is het verhaal van de trainer van Queens Park Rangers die na een wedstrijd zag dat hij 72 oproepen van de eigenaar had gemist. Zittend voor de televisie in Kuala Lumpur had de Italiaan Flavio Briatore zich zo opgewonden over het spel van QPR dat hij meende te moeten ingrijpen.

VK, 10 januari 2015

Voetbal is bijzaak

Tags

Frankrijk, Hans van der Meer, Tour de France, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

In de Alpen is voetbal geen belangrijke sport. Zeker niet op een dag dat de Tour langs komt. Campers zie je dan overal. Het voetbalveld ligt er maar een beetje bij. Vlak buiten La Condamine-Châtelard zat mijn dag er al op. Prachtige etappe gezien, terug naar de overnachtingsplek. Maar toch even stoppen voor dit beeld.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Oranje in 2020 (deel 4, nov 2019)

Tags

EK 2020, Nederlands elftal, Oranje, Ronald Koeman, voetbal

Vanavond mag Oranje het EK veiligstellen, tijd om deze serie onder het stof uit te halen.

Half jaartje weggeweest, deze serie. Veel punten behaald in de tussentijd, het EK is dichtbij. Daarbij gaat het diverse clubs Europees ook goed dit seizoen, speelt Jong Oranje leuk mee, ‘we’ mogen weer optimistisch zijn.

De lijst kandidaten is van 76 namen afgelopen maart, teruggebracht naar 55. Over een half jaar moet deze selectie gehalveerd zijn, in Mei 2020 blijven er dan 23 over. Wie maken er het meeste kans?

Nieuwe namen op de lijst zijn Boadu en vooral Stengs, die aan een geweldig seizoen bezig is. Van la Parra en El Ghazi spelen op een hoog niveau sinds de zomer, genoeg om ze een kleine kans te geven.

Als altijd: Praat mee! Discussieer!

Doel
Jasper Cillessen 90
Kenneth Vermeer 70
Marco Bizot 50
Jeroen Zoet 40
Sergio Padt 20
Tim Krul 20
Justin Bijlow 10

Verdediging
Virgil van Dijk 90
Matthijs de Ligt 90
Daley Blind 90
Stefan de Vrij 90
Denzel Dumfries 80
Nathan Aké 70
Patrick van Aanholt 70
Joël Veltman 70
Kenny Tete 30
Hans Hateboer 30
Timothy Fosy-Mensah 20
Daryl Janmaat 10
Rick Karsdorp 10
Terence Kongolo 10
Rick van Drongelen 10
Daley Sinkgraven 10
Bruno Martins Indi 10
Jetro Willems 10

Middenveld
Giorgino Wijnaldum 90
Frenkie de Jong 90
Marten de Roon 80
Davy Pröpper 70
Donny van de Beek 60
Kevin Strootman 40
Tonny Vilhena 40
Mohammed Ihattaren 30
Teun Koopmeiners 20
Ruud Vormer 20
Pablo Rosario 20
Davy Klaassen 20
Guus Til 10
Leroy Fer 10

Aanval
Memphis Depay 90
Steven Bergwijn 80
Quincy Promes 80
Donyell Malen 70
Ryan Babel 60
Luuk de Jong 50
Steven Berghuis 30
Calvin Stengs 30
Wout Weghorst 30
Justin Kluivert 20
Myron Boadu 10
Arnaut Danjuma 10
Anwar el Ghazi 10
Rajiv van la Parra 10
Michel Vlap 10
Klaas Jan Huntelaar 10

Voor de duidelijkheid: Dit is niet mijn persoonlijke voorkeur, maar een inschatting (in percenten) van de kans dat de bewuste speler bij het volgende grote toernooi aanwezig is.

De training begint weer

Tags

fotooo, Italië, reizen, Toscane, vakantie, voetbal, voetbalfoto

..nog niet op het veld, maar op de straat er naast. De opkomst was ook niet geweldig. Het veld behoeft nog wel wat onderhoud, de lijnen zijn grotendeels verdwenen. Iets minder zand en onkruid zou mooi zijn, iets meer gras ook.

Themaweek 71: Vakantiefoto’s

Hard Gras 126. Sarina en haar meiden.

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 126

Ondertussen is het niet meer bijzonder dat Hard Gras voor het WK van de vrouwen in Frankrijk daar een themanummer aan wijdt. De leeuwinnen, foute marketingbijnaam, hebben hun plek veroverd. Het begint met een mooi verhaal van Suse van Kleef. Deze zomer hebt u haar allemaal leren kennen als analiste voor Studio Sport, eigenlijk is ze correspondent in Engeland, maar ooit jeugdinternational. Iemand die dus weet waar ze over praat. Haar voetbalcarrière wordt door haar mooi verteld en geduid, sterke opening.

De combi Vuijsje en Beerensteyn is bijna freudiaans te noemen, zo voordehandliggend dat het weer goed is. Het verhaal is kort. Het is goed zo. De mailwisseling tussen Kika van Es en Henk Spaan is interessant. Niet het beste verhaal, beetje gemakzuchtig, maar wel leuk. Melle Maré schrijft een jeugdherinnering mooi op. Past goed in deze bundeling.

Voorpublicatie is deze keer uit het boek van Annemarie Postma, boek gaat ook op de verlanglijst. Zij heeft zich de afgelopen jaren zonder twijfel ontpopt tot de ultieme kenner van het Nederlands damesvoetbalteam.

Citaat: “Ze had altijd wel gevoetbald, meestal als veldspeler, maar concentreerde zich vooral op skiën. Racen. Om van die stokjes heen. Keihard naar beneden. Ze deed mee aan NK’s. Ze mist het nog weleens. De slalom. Dat geluid van die stokken als je ze raakt. Ze zat in de topsportklas van het OSG Willem Blaeu in Alkmaar. Als ze in Nederland was trainde ze regelmatig mee met de Telstar Academie van Willem Blaeu een samenwerking mee heeft. Ze trainde dan als keeper en kwam zelfs uit voor het vertegenwoordigd elftal van O15. En dat terwijl ze niet echt lid was van een club of wedstrijden speelde met een team.”(p.42)

Nummer: 19-030
Titel: Hard Gras 126
Ondertitel: Sarina en haar meiden
Auteur: Diversen (Suse van Kleef, Anna Enquist, Robert Vuijsje, Janneke van der Horst, Rosa van Gool, Frank Heinen, Henk Spaan, Melle Maré, Arthur van den Boogaard, Annemarie Postma, Stephanie Hoogenberk)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 128 (6648)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4744-3

Meer:
125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 69: Sportboeken

Auke Kok – Tussen godenzonen

Tags

Ajax, Auke Kok, boeken, boeken 2019, boekrecensie, gesigneerd, lezen, voetbal, voetbalboek

Auke Kok – Tussen godenzonen

Een voetbalclub een jaar volgen is niet bepaald een origineel idee. Velen gingen Kok voor. Gelukkig is de aanpak van Kok wel wat anders. Hij laat zich iets minder leiden door de waan van de dag, door de resultaten. Hij probeert dichterbij te komen, te voelen wat er speelt, in de hoofden van de Ajacieden te komen. En met Ajacieden bedoel ik niet alleen de spelers, maar ook degenen die echt bij de club horen.

Mooi voorbeeld is Derek Boerrigter. Al in het trainingskamp in De Lutte, voor Ajax het begin van het seizoen, is de tukker terug op oude grond. Maar hij zit niet lekker in zijn vel. Past hij wel bij Ajax? Of misschien andersom: past Ajax wel bij hem?

Ook Van Rhijn, Cilessen en Daley Blind worden door Kok goed geobserveerd. Het levert interessante stukken op.

Aan de andere kant is een relatief dik boek, bijna 300 bladzijden, over een enkel seizoen, is jaren later wel heel veel. Is dat seizoen waarover geschreven wordt zo belangrijk in de geschiedenis dat daardoor het boek ook relevant blijft? Dat weet je vooraf nooit, achteraf is het antwoord bijna altijd nee.

Op dit moment is het boek voor de fanatieke fan nog leuk, de doorsnee voetballiefhebber zal andere boeken vinden. Geeft niets, Kok is een goede schrijver en met de definitieve biografie van Cruijff in het vooruitschiet, zal hij zeker nog vaker in mijn boekenkast belanden.

Citaat: “Twee weken na zijn goede optreden in Dortmund, thuis tegen Real Madrid, is Blind zo ongeveer de enige veldspeler die het naar zijn zin heeft. Hij passt en schuift op en ondanks het enorme overwicht van Real lijkt hij het een leuk spel te vinden. In tegenstelling tot de meeste anderen, bij wie de knieën op slot lijken te zitten van angst voor de wereldster Christiano Ronaldo, durft Blind te improviseren.”(p.79/80)

Nummer: 19-028
Titel: Tussen godenzonen
Ondertitel: Een jaar lang Ajax
Auteur: Auke Kok
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 287 (6245)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-94-004-0309-3

Meer:
Balverliefd
Auke Kok
Wikipedia

Themaweek 69: Sportboeken

Hard Gras 125

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 125

Julien Althuisius heeft het dilemma dat ik goed ken. Wat doe je als je ergens in Verweggistan zit en toch graag die ene wedstrijd wil zien. Hij ziet Ajax van Real Madrid winnen op een laptop op Bali. Mooi, herkenbaar verhaal.

Marcel van Roosmalen gaat met Theo Janssen op boektour, maar begrijpt het onderwerp van zijn laatste boek nog steeds niet. Andersom heeft Janssen het boek niet gelezen, maar doet wel, op zijn eigen manier, moeite om het te verkopen. Grappig.

Erik Brouwer weet weer eens een goed verhaal te vinden (en op te schrijven) over een voetballer die ik ongetwijfeld wel eens voorbij heb zien komen via Match of the Day, maar die mijn geheugen allang ontglipt was. Dalian Atkinson is een verhaal waard.

Michel van Egmond schrijft over Willem, de 75e verjaardag van de legende kan haast niemand zijn ontgaan. Al ligt dat zeker niet aan de voetballer. Mooi sfeerbeeld.

Vijf goede gedichten, Hard Gras is weer langzaam uit zijn dip aan het kruipen.

Citaat: “Een Vitesse-fan bracht ons toen hamburgers, een liefhebber van mijn boeken had mijn geboortehuis – een flat – met een drone gefotografeerd en met rode pijlen op de foto aangegeven waar ik geslapen zou kunnen hebben. Er was een paaldanseres die lang bleef hangen en er waren mensen die wilden dat Theo hele verhalen in hun boeken schreef.” (p.37)

Nummer: 19-020
Titel: Hard Gras 125
Ondertitel: Ajax what the fuck
Auteur: Diversen (Julien Althuisius, Simon Kuper, Marcel van Roosmalen, Betrouwbare mannetjes, Sam Planting, Erik Brouwer, Michel van Egmond, Cian O’Mahony)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 128 (4198)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-474-36

Meer:
124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 69: Sportboeken

Henk Spaan – De kop van Kuijt

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Henk Spaan, lezen, poëzie, voetbal, voetbalpoëzie

Henk Spaan – De kop van Kuijt

Prachtige gedichten vond ik het meestal. Gedragen voorgedragen door Spaan, zijn onderwerp, de voetballer op de voorgrond, Spaan, declamerend er schuin achter. Hij leverde het bewijs dat sport en kunst wel degelijk met elkaar te maken hadden. Dat je ook over voetbal mooie gedichten kon schrijven, die verder gingen dan het goedkope sinterklaasrijm van de meeste voetballiederen.

De bundel ‘Maldini heeft een zus’ was een prachtige aanwinst voor mijn boekenkast, zoals ‘De zoon van Cruijff’ dat al was. Trots liet ik hem ooit al eens signeren. De titel van dit boek stond me tegen. Fan van Kuijt was ik niet. Sterker nog, ik hoorde al vaak signalen die mijn afkeer voor de aanvaller bevestigden. Eerlijk gezegd had ik ook de indruk dat de gedichten in deze bundeling net iets minder waren dan in ‘Maldini’. Vond het op televisie al even iets minder.

Maar ja, jaren later zie je het staan, wil je je collectie compleet hebben, natuurlijk moet ik deze titel dan ook hebben. En omdat een poëziebundel niet al te zwaar is, lees ik die ook meteen even tussendoor. Voor deze bundel koos Spaan vooral internationals. Het risico dat er jaren later een aantal vergeten voetballers tussen staan, is dan niet zo heel groot. Wel krijg je dan het idee dat er een aantal geforceerde keuzes tussen staan. Voetballers waarmee Spaan net iets minder heeft, waardoor de inspiratie dan weer iets minder is, het resultaat navenant. Daardoor is deze bundeling nog steeds de moeite, maar minder dan ‘Cruijff’en ‘Maldini’, zoals Kuijt ook een mindere voetballer is dan de twee legendes.

Hoogtepunt is het ene titelloze gedicht achterin de bundel, een mooie mijmering, niet over een voetballer, wel over voetbal. Mijn favoriet gaat over Rafael van der Vaart, al is het gedicht over Hedwiges Maduro ook mooi.

Citaat: “En altijd als het lente werd / in voorsteden de magnolia’s / hun witte bloesems spuwden / een meimaand van asperges, ham / en jonggehuwden in het / Rijke Rotterdam van / gebraden zuiglam overgoten / met Pauillac // Smulden in Jaffa de jongens / van de straat en van hun / dwangmatig raken van de bal / gevoelig met de hak. (p.17)

Nummer: 19-014
Titel: De kop van Kuijt
Ondertitel: en andere gedichten
Auteur: Henk Spaan
Taal: Nederlands
Jaar: 2006
# Pagina’s: 39 (3142)
Categorie: Poëzie
ISBN: 90-468-0087-3

Meer Spaan op gerbie.nl:
Maldini heeft een zus
Mijn vrouw is weg
Alle dagen voetbal
Nouri de belofte

Elders:
De kop van Kuijt
Scholieren.com

Zomerstop, tijd om te maaien?

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Kroatië, vakantie, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Umag, Kroatië

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Sant Gabriel

Tags

Barcelona, Catalonië, fotooo, Hans van der Meer, Spanje, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

C.E. Sant Gabriel (Barcelona), Catalonië

Voor je gevoel ben je de stad al uit, qua afstand ligt het ook dichter bij Badalona dan bij het centrum. Het veld zelf is ook niet zo heel bijzonder, maar met de fabriek op de achtergrond, heeft het toch karakter. En als je hun Facebook mag geloven, werden er meerdere jeugdteams kampioen afgelopen seizoen. Zelfs bijna van heel Catalonië.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Hard Gras 124 – Ten Hag? Niks mis mee

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 124 – Ten Hag? Niks mis mee

Toen de Telegraaf nog dagelijks aan de stoelpoten zaagde, toen Derksen nog twee keer per week over een Twents boertje met een hese stem geintjes maakte, toen schreef Sam Planting zijn verhaal over Ten Hag. Hard Gras bedacht zich geen moment en maakte er het coververhaal van. Niks mis mee, dat hebben we de afgelopen maanden gezien. Niet alleen statistieken, maar gewoon een goed verhaal waarin keihard wordt aangetoond dat Ten Hag bij Ajax goed bezig is.

Het verhaal van Zeger van Heerwaarden over te jong scouten zou wat mij betreft verplichte literatuur moeten zijn op elke trainerscursus, maar zeker voor de KNVB. Plezier in de sport zou altijd voorop moeten staan, ik roep het al jaren.

Erik Brouwer doet weer grondig werk, ditmaal over het Deense fenomeen Preben Elkjaer Larsen. Prachtige voetballer, fascinerende persoonlijkheid, hoge pieken, diepe dalen, dankbaar onderwerp voor een boeiend verhaal.

Het verhaal over voetbal via een toetsenbord gaat langs me heen. Generatiekloof. Ik weet dat het bestaat. Ik weet dat velen er door geboeid worden. Ik weet dat er op YouTube hele wedstrijden te zien zijn die vanachter een scherm worden gespeeld. Maar begrijpen, nee. Ik ben niet wereldvreemd, ik heb genoeg spelletjes gespeeld, maar het serieus nemen? Willem Dieleman mag er over schrijven.

Citaat: “Niemand kijkt meer op zijn telefoon. Hij heeft de lach aan zijn kont hangen en zijn timing is perfect. Soms klinkt hij war schor. Preben rookte lange tijd zelfs tijdens de warming-up. Na het eindsignaal friste hij zijn sigaretten uit zijn zak. Soms pafte hij er twee of drie achter elkaar.” (p.47)

Nummer: 19-008
Titel: Hard Gras 124
Ondertitel: Ten Hag? Niks mis mee
Auteur: Diversen (Sam Planting, Zeger van Heerwaarden, Gerrit Janssens, Erik Brouwer, Nachoem M. Wijnberg, Tan Tunali, Willem Dieleman en Koen van Wichelen)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 119 (1572)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4742-9

Meer:
123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Menno Pot – De derby

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, derby, lezen, Menno Pot, voetbal, voetbalboek

Menno Pot – De derby

Een mooi gegeven in het voetbal. Twee teams uit dezelfde stad (streek, provincie) spelen tegen elkaar. De Derby. Supporters beschouwen het als de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Een verloren seizoen kan in een enkele wedstrijd worden goedgemaakt. Een kampioenschap kan zijn glans verliezen. De mooiste is River – Boca, de fanatiekste Celtic – Rangers, de meest gepassioneerde in Belgrado. Voor dit boek beschrijft Menno Pot de belangrijkste Nederlandse Derby’s. Zijn handtekening is een bijzondere, mijn exemplaar is daardoor uniek. De eerste krabbel die hij zette als vader. Niet lang daarvoor had ik zelf de eer, ik kon me goed voorstellen dat hij even geen tijd had voor merchandise. Dus stuurde ik hem een berichtje dat er geen enkele haast achter zat. Hij stuurde het boek toch nog vrij snel, al had ik gelijk. Pas negen jaar later las ik het. Onterecht, want ik ben best een fan van het werk van Menno. Vooral zijn columns en zijn eerste boek waardeer ik ten zeerste.

Ergens moet ik toch gevoeld hebben dat dit boek mij zou tegenvallen. Want ook al lees ik graag over randverschijnselen, die bij derby’s vaak de hoofdzaak lijken te zijn, toch vermoedde ik blijkbaar dat dat niet perse automatisch leidt tot een goed boek.

Lezende werd mijn vooroordeel bevestigd. Prachtige persoonlijke herinneringen en mooie boeiende observaties worden afgewisseld met droge stukjes deskresearch, over derby’s die meer aandacht hadden verdiend, maar waarvoor blijkbaar geen tijd, budget of zelfs motivatie was. Het boek kwam uit in het kader van de Nationale Voetbalbibliotheek. Voor mijn gevoel is het geschreven in opdracht. En dat is niet de beste uitgangsituatie, het boek moet af, er is een deadline, dan maar een avondje wikipedia en fanblogs afstruinen en ook de laatste verhalen zijn klaar.

Maar alleen die kritische noot doet het boek geen recht. Want Pot kan goed schrijven en heeft er een aantal erg mooie stukken in verwerkt. Zo is zijn eigen persoonlijke ervaring als aanvoerder van Joure A2 terecht het openingsverhaal. Niet alleen is het mooi, het is ook erg eerlijk, met zelfspot, maar ook met passie geschreven. Het geeft de betrokkenheid van de schrijver goed aan. De inleiding over derby’s elders, daarna de polderderby’s is te lang, maar noodzakelijk. Broodnodige duiding voor je verder leest. In mijn beleving hadden de hoofdstukken over NAC-Willem II en Vitesse-NEC uitgebreider gekund, misschien wel gemoeten. Leuk dat de Katwijkse derby een eigen hoofdstuk verdient, al had de Twentse derby, een wedstrijd met niet al te veel historie, zeker op moment van schrijven, wel kunnen sneuvelen, niet de moeite waard.

Al met al, leuk boekje, maar had meer ingezeten. Mijn voordeel van de twijfel gaat naar Menno, mijn blaam richting uitgever, maar misschien zie ik het wel helemaal verkeerd.

Citaat: “Het contrast met Cambuur is groot. Cambuur is de club van Leeuwarden, een stad met een scherpere rand dan niet-Friezen geneigd zijn te denken. De aanhang is ook een stadse aanhang: kritisch, sarcastisch soms, compleet met een gewelddadige harde kern. Van Friesland voelen sommige Leeuwarders, en zeker veel Cambuur-fanatici, zich cultureel gezien geen deel.” (p.99)

Nummer: 19-007
Titel: De derby
Auteur: Menno Pot
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 176 (1453)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-77740-32-3

Meer op gerbie.nl:
Vak 127
Wenen van geluk
Mijn Johan Cruijff

Meer Menno:
Menno Pot
Twitter
Wikipedia

Drukke zaterdag?

Tags

fotooo, Gladstone Park, Groot-Brittannië, Hans van der Meer, London, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Gladstone Park, Brent (London)

London heeft veel stadions. Maar de parken waar gevoetbald wordt, zijn eigenlijk ook best de moeite. Zoals Gladstone Park, in Brent (Noord Londen).

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

David Endt – Ajax-zielen

Tags

Ajax, boeken, boeken 2019, boekrecensie, David Endt, lezen, voetbal, voetbalboek

David Endt – Ajax-zielen

32 mooie stukjes over Ajacieden, geschreven door de man die ze allemaal langs zag komen. Die jarenlang het geweten van de club was. Die op een vreemde manier buiten de deur werd gewerkt, maar dit niet bepalend liet zijn voor zijn clubliefde. De man die ooit naast me in de auto zat, die elke keer weer de tijd neemt om een boek te signeren, wat bij hem meer is dan alleen een krabbel zetten.

Netjes op alfabet, van Gert Bals tot Rob de Wit. Niet het aantal jaren of het aantal wedstrijden is bepalend of je een echte Ajax-ziel bent/hebt, maar het gevoel dat daarbij hoort. Het gevoel dat in het moderne voetbal steeds meer buitenboord wordt gezet. Het gevoel dat Endt heeft bij sommigen, minder bij anderen.

Zonder uitzonderingen weet hij de 32 Ajacieden mooi te portretteren, hij weet in mooie bewoordingen elk onderwerp goed te belichten, elk stukje is zo mooi dat ze zonder uitzondering zouden kunnen dienen als de basis voor hun obituary, tegen de tijd dat het zover is.

Endt heeft een jaloersmakend mooie pen en is daarnaast ook nog eens sympathieke voetballiefhebber met een romantische ziel, een zeldzaamheid tegenwoordig.

Hoogtepunten in deze bundeling: Jari Litmanen, Stanley Menzo, Bennie Muller, Simon Tahamata en Frank Rijkaard.

Citaat: “Dit is wat blijft: onuitwisbaar swingend stoer rijzen de Hulshoff-jaren op uit de Gouden Tijd. Een adelaar stijgt op, ogen zoeken en vinden het ideale raakpunt in de bal, het voorhoofd slaat en plaatst het leer naar waar hij wil. De aanvaller knievalt en hoofdbuigt. Voor de Koning der Strafschopgebieden.” (p.52)

Nummer: 19-005
Titel: Ajax-Zielen
Ondertitel: 32 lyrische portretten
Auteur: David Endt
Taal: Nederlands
Jaar: 2003
# Pagina’s: 136 (989)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-204-0717-1

Meer:
Gloria Victoria
Twitter
Wikipedia

Vanuit je vliegtuigraam

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Spanje, Tenerife, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Guargacho (San Miguel de Abona), Tenerife

Als je een window seat aan de linkerkant hebt, kun je het vlak voor de landing zien liggen. Vind ik altijd mooi, een voetbalveld vanuit de lucht. Nu reed ik er vlak bij, toen ik doorhad dat ik het veld al gezien moest hebben. Via een muurtje klim ik op een betonnen muur, om op een schuurtje staand te wachten tot het volgende vliegtuig. Want het veld zelf, is niet echt bijzonder. Gelukkig duurt het nooit lang op Tenerife, dat volgende toestel.

Nog meer mazzel. De vrachtwagen van de frisdrankleverancier staat te wachten. Uit het dorp komt ‘het meisje’, weet de chauffeur me te vertellen. Ik wacht met hem. Mag even later mee naar binnen. Nu even wachten op het volgende vliegtuig. Gelukt.

Op naar de volgende stagiaire, ik ben nog ruim op tijd.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Hard Gras 123 – Hij kan echt niet meer

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 123 – Hij kan echt niet meer

Sam Planting heeft de eer het titelverhaal te schrijven. Het gaat over Mourinho. Niet lang na het verschijnen van deze uitgave werd de Portugees ontslagen bij Manchester United. Over voorspellende gaven gesproken. Mocht u willen weten waarom, lees het verhaal zelf.

Malle Wimpie liep rond bij Telstar. Hij had downsyndroom. Bij mijn clubje had je Jan Dekker. Vele clubs kenden zo hun clubmongool, toen dat nog niet als scheldwoord werd gezien. Ze hoorden erbij en iedereen accepteerde dat. Erwin van de Pol schreef het mooi op. Een beeld van een tijdperk.

Frank Heinen dook in de geschiedenis van David Icke, ooit talentvol keeper, maar uiteindelijk zelfbenoemd goeroe. Boeiend verhaal, met geweldige voetnoten die het verhaal een extra cachet geven. Het verhaal is te lang voor zijn rubriek op zondagavond, maar ik zou het Heinen wel willen zien oplezen, met beelden van Icke erbij. Avondvullend entertainment.

Lezen over Socrates, de voetballer niet de filosoof, is altijd leuk. Voetballers met een verhaal, het kan aan mij liggen, maar volgens mij zijn er steeds minder. Of ik word te oud. Peter Speetjens dan ook, want om de Braziliaan te eren, moet je als Nederlander in 1982 ook gefascineerd voor de buis hebben gezeten, dat kan niet anders.

Van voetballer tot kunstenaar, het is niet velen gegeven. Raymond Cuijpers vertelt er, autobiografisch, over. Erg interessant.

We gaan weer vooruit, benieuwd naar nummer 124!

Citaat: “Plugboers ‘coaching game’ – zoals consequent voor zijn linkerspits bepalen wanneer hij diep moet gaan of juist naar de bal toe moet komen, zodat hij het op den duur zelf niet meer weet – dooft het initiatief van de bijna veertienjarige voetballer uit.” (p.64)

Nummer: 18-077
Titel: Hard Gras 123. Hij kan echt niet meer
Auteur: Diversen (Sam Planting, Stephanie Hoogenberk, Rob van Vuure, Erwin van de Pol, Cor de Jong, Carolina Trujillo, Zeger van Heerwaarden, Frank Heinen, Erik Jan Harmens, Peter Speetjens, Raymond Cuijpers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 135 (14890)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4316-2

Meer:
122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Joris van de Wier – Pot 6

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Joris van de Wier, lezen, reizen, voetbal, voetbalboek

Joris van de Wier – Pot 6

Hij schrijft zoals ik wil kijken. En dat is het grootste compliment dat ik kan geven. Hij gebruikt het voetbal als kapstok voor zijn reizen. Dit idee is natuurlijk geweldig, alle landen bezoeken die geacht worden laatste te worden in hun kwalificatiepoule. En dus maakt hij er een boek van, schrijft tussendoor flink wat verhalen voor Staantribune en eventuele andere media en is twee jaar later in negen landen geweest waar menigeen nog nooit was, laat staan dat je er voetbal gaat kijken.

Elk hoofdstuk kun je los van elkaar zien, je kunt het geheel bekijken, maar het mooist is om je te laten meesleuren in zijn verhalen. In de zijweggetjes, in de nutteloze feitjes, in de bijzondere personen die Joris altijd weet te ontmoeten. Lees over het voetbal, maar ook over het leven ter plekke.

Het leuke is ook dat Joris zijn voorkeuren niet onder stoelen of banken steekt. Je weet waar hij het naar zijn zin heeft en in welk land ze hem niet weer zullen zien. En ook zijn voorkeur voor de voetbalteams wordt duidelijk. Het boek had een stuk dikker kunnen zijn, daar ben ik van overtuigd, maar hij heeft flink geredigeerd, elk land krijgt zo een eigen stuk boek, dat moet genoeg zijn.

Eigenlijk ben ik gewoon weer jaloers. Mijn volgende boek moeten verhalen in zijn stijl zijn. Voetbal als kapstok, maar vooral de zaken er omheen, de dingen die het leven kleur geven. Alleen ik kan en wil er niet speciaal voor op reis. Maar ja, ik heb dan ook het geluk dat ik vaak op reis kan en mag. Hopelijk in de loop van 2019 af. Misschien ook wel niet.

Het volgende boek van Joris staat alweer op de plank, heb hem al gewaarschuwd. Hij kan wel blijven schrijven, maar tussendoor moet ik toch ook eens iets anders lezen. Voetbalstad Liverpool moet nog even wachten.

Citaat: “Ik schrik mij kapot als ‘Ace of Spades’ om halfvier ’s ochtends ineens keihard door de kamer schalt. Maar ik ben wel wakker. Ik heb het gevoel amper te hebben geslapen. Astana wacht, de stad waar ik al veel negatiefs over heb gehoord. Toch ben ik heel nieuwsgierig. (…) Het nadeel van vertrekken uit Almaty is dat ik afscheid moeten nemen van Karlygash. Ze heeft zelfs nog een ontbijtpakket voor mij gemaakt. Als ik geen vriendin zou hebben, was ik hier bij haar in Almaty gebleven.” (p.202)

Nummer: 18-072
Titel: Pot 6
Ondertitel: Op bezoek bij de voetbaldwergen van Europa
Auteur: Joris van de Wier
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 310 (13864)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-8237-585-5

Meer:
Doing the 116
Tilburgse Koerier
In de hekken
Stadsblad Utrecht
Glorious hearts
Terraces and Floodlights

Henk Spaan – Nouri de belofte

Tags

Ajax, biografie, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Henk Spaan, lezen, Nouri, voetbal, voetbalboek

Henk Spaan – Nouri de belofte

Het meest beladen boek dat ik las in 2018. Is dit het meesterwerk van Spaan? Elke voetballiefhebber kent natuurlijk het verhaal van het grote talent dat door sommigen een gouden toekomst werd voorspeld. Anderen wezen op het feit dat zijn doorbraak uitbleef, ondanks dat hij de jeugd al was ontgroeid. Maar niemand twijfelde aan het talent van de kleine Ajacied van Marokkaanse afkomst. Niemand kon iets negatiefs vinden over het straatvoetballertje dat al meer dan een decennium in de jeugd van Ajax velen plezier bezorgde. Spaan was al jaren degene die schreef over Appie, het talent in de jeugd.

Tot die fatale dag, 8 juli 2017. Een oefenwedstrijdje in Oostenrijk, meer was het niet. Het werd veel meer, het werd het einde van de voetbalcarrière van een speler die iedereen graag in het eerste van Ajax had willen zien schitteren.

Spaan wist al dat er een boek in Nouri zat. Bekeek hem al jaren met bovengemiddelde belangstelling. Een tijdje na die rampzalige middag besloot hij dat die biografie er maar moest komen. Hij ging in gesprek met velen, hij begon te schrijven en besloot zijn eigen jeugd als leidraad te nemen, beiden groeiden op in dezelfde buurt, al zat er een halve eeuw tussen.

Je krijgt een goed beeld van de voetballer Nouri, nog beter van de mens Nouri. Of Appie, zoals hij voor bijna iedereen heette. Zijn familie, zijn vrienden op school en bij Ajax, trainers, iedereen die een rol speelde krijgt een kans. Het viel Spaan zelf al op, niemand kon wat negatiefs bedenken. Hij was geen ster op school, maar hij speelde wel een positieve rol, hij was een voorbeeld voor velen. Erg sociaal, men deed niet snel vergeefs een beroep op hem.

Het boek wordt daardoor een mooi eerbetoon, wat niemand eigenlijk wil lezen. Over vijftien jaar had ik over Appie willen lezen. Nadat hij meerdere kampioen was geweest met Ajax, had geschitterd met Oranje, met een grote Zuid-Europese club de Champions League had gewonnen. Een middenveld met Frenkie en Appie, dat was pas een waardig duo als opvolgers van Xavi en Iniesta. Het heeft niet mogen zijn. Appie ligt te vegeteren, zal nooit meer voetballen. Nog krijg ik tranen in mijn ogen als ik filmpjes van hem bekijk. Nooit sprak ik hem, ik zag hem zelfs nooit live voetballen. Maar ook ik, op meer dan honderd kilometer afstand, zag geregeld beelden voorbijkomen. Van de jeugdspeler, van de beste speler van de Eerste Divisie, van het grappige jonge mannetje dat filmpjes maakte voor de club. Soms zou je de tijd willen terugdraaien.

Spaan schreef een boek dat niet geschreven had moeten worden. Kan hij ook niets aan doen. Het doet pijn.

Citaat: “Ik ben van kleins af aan gewend dat Appie altijd de beste is, de beste speler van het toernooi, elke wedstrijd weer de aandacht. Dat is wat ik gewend ben. Dus ik kan mezelf niet met hem vergelijken. Ik denk: wat hij doet is waar het om gaat. Wat Appie deed vond ik uiteindelijk mooier. Ik was het allerbeste gewend. Jongens dromen ervan om bij Almere City te spelen, terwijl het helemaal niks is. Al speelde ik bij een andere profclub, dan vond ik het nog niet. Omdat ik Ajax gewend was. (…) Hoe kan je jaloers zijn op je eigen broertje? Ik was alleen maar blij en trots op hem.” (p.68)

Nummer: 18-073
Titel: Nouri
Ondertitel: De belofte
Auteur: Henk Spaan
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 232 (14096)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4583-8

Meer Nouri door Spaan:
Volkskrant
Trouw
Biografieportaal
NRC
AT5

Meer Spaan op Gerbie.nl:
Maldini heeft een zus
Mijn vrouw is weg
Alle dagen voetbal

Nouri op YouTube:
Assists, skills, goals
Appie loopt stage
Het debuut van Nouri
De schijntrap