Anna Enquist – Kool!

Tags

Anna Enquist, boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, voetbal, voetbalboek

Anna Enquist – Kool!

Dankzij Hard Gras las ik Anna Enquist. Ik heb principieel niets tegen vrouwen die schrijven, maar vind helaas lang niet elke vrouwelijke schrijver de moeite waard. En ook ik ben niet zonder vooroordelen, dus komt het voor dat ik schrijvers mis die ik zou moeten lezen.

Veel van deze verhalen stonden eerst in Hard Gras, dus had ik ze al gelezen, toch is het leuk om een bundeling alsnog te lezen. Het geeft een iets beter beeld van de schrijver. Enquist pretendeert niet het spelletje te snappen, een prijzenswaardige eigenschap, veel te veel voetbalschrijvers nemen zichzelf veel te serieus. Ze kan leuk vertellen, heeft oog voor detail en maakt haar voetbalverhalen lezenswaardig.

Ben er nog niet uit of ik ook niet-voetbalgerelateerde boeken van haar zou willen lezen.

Citaat: “Het was koud. Louis van Gaal coachte de Ajaxploeg en keek omhoog. Hij wees met stramme gebaren naar het doelgebied en brulde commando’s. Van Hanegem begeleidde de kleine Feyenoorders en keek naar de grond. Gedurende de hele wedstrijd knoopte hij veters dicht en snoot hij jongensneuzen in zijn eigen zakdoek. Een bibberend kind schurkte zich tegen zijn been. Je moet meedoen, zei Willem, ga maar hollen, dan word je warm.” (p.75/77)

Nummer: 18-034
Titel: Kool!
Ondertitel: alles over voetbal
Auteur: Anna Enquist
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 207 (6734)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-295-8608-5

Meer:
De ijsdragers
Wikipedia

Advertenties

Jan-Cees Butter – Hard Gras 120 – Het ongewenste kind

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Christiano Ronaldo, Hard Gras, Jan-Cees Butter, lezen, voetbal, voetbalboek

Jan-Cees Butter – Hard Gras 120 – Het ongewenste kind

Zonder enige twijfel sta ik aan de kant van Messi. Ik heb bewondering voor Ronaldo, een omhooggevallen voetballer die wereldster is geworden, maar mijn sympathie ligt bij de natuurvoetballer Messi, bij de straatvechter Zlatan, bij de levensgenieters Best of Gascoigne, niet bij een atleet die zichzelf goed vindt.

Butter begon dan volgens mij ook aan een onmogelijke strijd. Naar Madeira reizen, Lissabon, het hele leven van Ronaldo volgen op zoek naar een verhaal. Er zijn reeds meerdere boeken over de goede man geschreven, waarom zou je precies hetzelfde doen?

Gaandeweg het boek groeide mijn bewondering. Voor Ronaldo, maar vooral voor Butter. Iemand die in mijn ogen zo onsympathiek is, krijgt medelijden. Ook geen emotie waar je trots op moet zijn, maar het is wel zo. Een ongewenst kind, een vader aan de drank, een jochie met heimwee in een internaat, de geldingsdrang kan elke amateurpsycholoog bedenken.

En zo was ik in no time aan het eind van het boek, vond ik een boek dat ik vooraf met tegenzin oppakte erg boeiend om te lezen, begreep ik het fenomeen Ronaldo een heel klein stukje beter en heeft Butter een geweldige prestatie geleverd door een boek te schrijven dat iets toevoegt aan de tig boeken, artikelen, documentaires en roddels die al bestaan over CR7. Compliment!

Citaat: “’Sinds wij Christiano Ronaldo hier hebben gehad, denkt elke vader en moeder op dit eiland dat ze de nieuwe Christiano Ronaldo op de wereld hebben gezet. Ik word er gek van. Ik krijg elke week berichten en telefoontjes van ouders. Waarom speelt mijn zoon niet? Waarom staat hij niet op die positie? En waarom doen jullie niet eens een andere oefening?’” (p.17)

Nummer: 18-030
Titel: Hard Gras 120
Ondertitel: Het ongewenste kind
Auteur: Jan-Cees Butter
Taal: Nederland
Jaar: 2018
# Pagina’s: 127 (6135)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4313-1

Meer:
118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweken 57: Sportboeken

Titia Top – Voetbaldames

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, damesvoetbal, lezen, Titia Top, voetbal, voetbalboek

Titia Top – Voetbaldames

Terwijl damesvoetbal wereldwijd in opkomst is, de Nederlandse voetbaldames aan de weg timmeren, leek het me leuk om dit boek eens uit de kast te trekken. Is voetbalhumor bij dames anders dan bij mannen? Hoe gaan ze met elkaar om? Is er een wezenlijk verschil?

In no time zat ik in het verhaal en voordat ik ook maar de kans had om me in de karakters te verdiepen, had ik het boek al uit. Wist ik meer over damesvoetbal? Nee. Zeker niet. Het voetbalteam in kwestie is niet meer dan een kapstok voor het verhaal wat de schrijfster blijkbaar in haar hoofd had. In dit geval had ook een breiclubje kunnen zijn. Of Nordic Walkers. Of klaverjassers. Geen enkel verschil.

Op een dag is een van hen niet aanwezig. De week erna nog niet. Ze is dus vermist. En eigenlijk gaat daar het hele verhaal over. Wat doe je wanneer een kennis is verdwenen. Wie bepaalt of iemand daadwerkelijk is vermist? Leuk gegeven, maar daar was meer uit te halen geweest. Sterker nog, volgens de achterflap was het verhaal spannend, hilarisch met een serieuze ondertoon. Ik heb het er niet uitgehaald. Misschien zat het er ook wel niet in.

Enige diepgang heb ik niet gevonden. De verrassing was er ook nauwelijks. Kortom, geen idee waarom ik het boek gelezen heb. Kon er na lezing niets van maken, nu nog steeds niet.

Citaat: “Alles was anders. Ze zochten het leven weer op dat ze waren kwijt geraakt, maar het was niet meer als vroeger, niet meer leek alles mogelijk. Het was alsof er grenzen waren ontstaan, alsof er onzichtbare muren waren opgetrokken die soms pas werden opgemerkt wanneer ze er tegenaan liepen, wanneer ze te ver waren gegaan. Ze konden zich niet meer verliezen een feest alsof het leven eeuwig duurde.” (p.56)

Nummer: 18-028
Titel: Voetbaldames
Auteur: Titia Top
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 99 (5913)
Categorie: Chicklit
ISBN: 978-90-809207-4-3

Meer:
Boekwinkeltjes
Youtube

Themaweken 57: Sportboeken

Hard Gras 119 – Leven in de tijd van Messi

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Lionel Messi, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 119 – Leven in de tijd van Messi

Schoorl heeft de eer het titelverhaal te schrijven. En hij concludeert zeer terecht dat het voor ons leken bijzonder is dat we Messi zo regelmatig mogen aanschouwen. Geen meter die hij op een voetbalveld loopt blijft ongezien. Alles is vanuit verschillende hoeken te zien. Ten tijde van Cruijff zagen we hoogtepunten. Pele slechts bij grote wedstrijden. Het is bijzonder om in deze tijd te leven. En als je dan ook nog eens gewoon naar Barcelona kunt vliegen om een keer een wedstrijd mee te pikken, dan ben je een gelukkige voetballiefhebber.

Simon Kuper aan het woord over zijn voetbalklassieker, Football against the Enemy, is altijd interessant. Nog niet zo lang geleden hoorde ik de podcast van Between The Lines met hem, maar ook het verhaal door Arthur van den Boogaard is erg boeiend.

Prachtig cultverhaal gaat natuurlijk over Harvey Essajas, die eigenlijk al uit gevoetbald was, maar in zijn nadagen nog even bij AC Milaan belandde. Hij kreeg zelfs speelminuten, omdat de selectie hem zo waardeerde. Onvergetelijk.

Edwin Winkels schrijft het pijnlijke verhaal van Raul. Door velen heel lang gezien als de beste Spaanse voetballer, maar het Spaanse voetbal pakt ineens prijzen nadat hij gepasseerd wordt.

Ernest Wilimowski is een naam die niet elke voetbalfan zal kennen. Pieter van Os dook de archieven in, schrijft een lezenswaardig verhaal.

Ook deze Hard Gras las ik met erg veel plezier.

Citaat: “De aanvaller uit Oekraïne zegt tijdens trainingen dat Esajas wat rustiger aan moet doen en hem moet laten scoren. Met Pirlo heeft soms nog contact, de droogkloot eerste klas van wie je nooit weet of hij nou serieus is of een grap maakt. Een geweldige kerel die ook vaak adviezen geeft. Met Gattuso is hij ook goed, al komt het een keer bijna tot een handgemeen.” (p.48/49)

Nummer: 18-017
Titel: Hard Gras 119
Ondertitel: Leven in de tijd van Messi
Auteur: Diversen (John Schoorl, Arthur van den Boogaard, Melle Mare, Rasit Elibol, Rosa van Gool, Erik Brouwer, Edwin Winkels en Pieter van Os)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 119 (3812)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-42608

Meer:
118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweken 57: Sportboeken

Henk Spaan – Alle dagen voetbal

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Henk Spaan, lezen, voetbal, voetbalboek

Henk Spaan – Alle dagen voetbal

Als jochie was ik een groot fan van Pisa, later Verona, nog later Die Twee. Toen Harry Vermeegen solo ging, was ik er snel achter dat de brille uit genoemde programma’s bij Spaan vandaan kwam. Hij schreef ook leuke stukjes. Hij begon met Hard Gras, een serie waar ik vanaf het begin af lid ben. Kortom, Spaan staat er bij mij goed op. Nu, decennia later verbaas ik me wel eens dat hij leeft van voetbal. Hij schrijft eens wat, draaft een enkele keer ergen op als expert, maar vooral is hij bezig met kijken naar voetbal. Als je wil weten welke jeugdspeler over een paar jaar door zal breken bij Ajax, dan is Spaan je bron.

Dus schreef hij ook maar eens een boek, waarin hij zijn leven beschrijft, een dagboek, maar dan voetbal gerelateerd. De hoofdrol daarin speelt zijn dochter Sophie, spelend in de jeugd van Buitenveldert. Spaan werd leider/coach, meiden A3. Lijkt me een geweldige manier om te leren relativeren. Fanatiek als hij is, heeft hij te maken met een team van pubermeisjes, een groep die heel anders naar voetbal kijkt dan hij zelf. Het is het laatste jaar voor de meiden, ze gaan studeren, werken, het team valt uit elkaar. In de tussentijd probeert Spaan zijn best te doen om de meiden te laten winnen, maar toch ook plezier te laten hebben.

Dit verslag van een seizoen is leuk om te lezen. De afwisseling komt uit het feit dat de meiden maar een keer per week spelen, terwijl Spaan, zoals de titel al zegt, alle dagen met het spelletje bezig is. Dus lezen we ook over het tweede van Ajax, over wedstrijden die hij op televisie kijkt en zijn mening over het topvoetbal van dat moment.

Juist die afwisseling maakt dat het boek de moeite van het lezen waard is, gouden combinatie. Een seizoen met alleen maar voetbalmeiden is voor buitenstaanders nauwelijks interessant. Spaans beschouwingen over alles wat hem te binnen schiet is ook maar voor een relatief elitair publiek. Maar die combi maakt dit boek goed. Iemand die zich druk kan maken over de wissels van Ten Cate, die terugdenkt aan de Volewijckers, houdt zich ook bezig met hoe meiden van 17 van positie wisselen.

Leuk boek, met plezier gelezen.

Citaat: “Doorgaans koesterde ik de houding van iemand die stiefmoeders van zich af liet glijden als regen op het voetbalveld. Je snoof eens en rende door. Misschien sijpelde er enig besef bij hem door dat niet iedereen zo geestdriftig was over zijn nieuwe burgerlijke staat als hij; in elk geval mocht ik na een heel kussensloop te hebben onder gesnotterd, toch naar De Volewijckers-Feyenoord. Om de wedstrijd nog te halen, moest ik keihard fietsen.” (p.94)

Nummer: 18-012
Titel: Alle dagen voetbal
Auteur: Henk Spaan
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 237 (2920)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-468-0288-5

Meer:
Maldini heeft een zus
Mijn vrouw is weg
Wikipedia
Hard Gras

Themaweek 58: Sportboeken

Midden in het bos

Tags

Buurse, fotooo, Hans van der Meer, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Van der Meest, deel 99

Een uitwedstrijd, zondagochtend vroeg. Onderweg komen we langs dit stukje bos. Er staan een heleboel fietsen. Er wordt gevoetbald. Geen wedstrijd zoals wij, iets verderop in Buurse, maar gewoon een partijtje. Omdat het kan. Op een mooi veldje.

Onlangs kwam ik er langs, eindelijk de kans om een paar foto’s te maken.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

WK stadion in aanbouw

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Kaapstad, Van der Meest, voetbalfoto, WK 2010, Zuid Afrika

Van der Meest, deel 98

Een paar jaar voor het WK reden we in Kaapstad langs deze bouwplek. Ooit stond daar een stadionnetje, een paar jaar later stond er een gigantisch stadion. Het Green Point Stadium in Kaapstad werd het Cape Town Stadium, van een kleine 18.000 naar meer dan 64.000 plekken.

Het nieuwe stadion was gastheer van acht WK wedstrijden, inclusief twee met Oranje. De halve finale tegen Uruguay zal menigeen zich nog herinneren.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Einde van Voetblah

Tags

blog, fcblogbroeders, voetbal, voetbalblog, voetblah

Op dit blog schreef ik al vaker over de Blogbroeders. We vonden elkaar in onze liefde voor voetbal, maar de waan van de dag ging aan de meesten van ons voorbij. We speelden samen een potje tegen de pers, we organiseerden een alternatieve WK-pool en we bezochten wedstrijden die anderen links lieten liggen. Mooi gezelschap. We zijn niet zo actief, maar we bestaan nog wel, zo nu en dan laten we nog wel eens wat van ons horen.

De site die centraal stond was Voetblah. Blog met een knipoog, maar tegelijkertijd bepalend in voetballand. Vooraanstaande columnisten en journalisten schreven voor de site. Van de kantlijn naar agenda bepalend. Maar onlangs maakten ze bekend er mee te stoppen. Meer van hetzelfde was hun angst. In mijn ogen onterecht, maar ja, verder dan een gastbijdrage ben ik niet gekomen.

Met trots kan ik dan ook melden dat ik liefst drie keer op de site mocht schrijven. Over Ryan Giggs, Lionel Messi en de mooiste wedstrijd die ik zelf mocht spelen.

Deze dagen duiken diverse scribenten in het archief. Daar hoef ik niet aan mee te doen, er komen genoeg mooie blogjes voorbij. Maar voor de zekerheid wil ik toch nog een enkele keer het allermooiste verhaal in de tien jaar van het bestaan in het zonnetje zetten. Omdat het ons bloggers zo prachtig typeert. Omdat we allemaal begrijpen wat ze bedoelt. Omdat het woord voetbal er niet eens in voorkomt. Omdat het stil makend mooi was. Annemarie Postma schreef het.

Heren (en dame) van Voetblah: Bedankt. En we blijven elkaar nog wel tegenkomen, dat kan niet anders.

Fusine in Valromana

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Italië, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Van der Meest, deel 97

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Hard Gras 118 – Hakim Ziyech Simply the best

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 118 – Hakim Ziyech Simply the best

In het seizoen dat Ziyech de beste speler van de Eredivisie is, maar ook wordt uitgefloten door zijn eigen fans, kiest Hard Gras zonder twijfel de kant van de voetballer. Sam Planting mag het titelverhaal, het openingsverhaal schrijven. Van den Boogaard mocht Nick Hornby spreken, de schrijver van het beroemdste voetbalboek ooit. Melle Mare mocht een reconstructie maken van een vreemde dag in Deventer. Een oefenwedstrijd van Ajax bij Go Ahead was de aanleiding voor een aantal idioten om in de binnenstad een flinke matpartij te organiseren.

Een portret van een bijzondere voormalig voetballer is erg interessant, Bjorn van der Doelen was een aardige subtopper, maar blijkt als muzikant in zijn nieuwe leven een prachtig filosoof. De voetballerij mocht willen dat er meer zulke spelers rondliepen.

Mooi nummer, meerdere mooie verhalen.

Citaat: “Maar zulke kampioenswedstrijden zijn toch eindelijk ‘n schande voor ons voetbal. Wij zouden het willen uitschreeuwen: houdt op met je W-formatie tot in het bespottelijke, met je drie backs en je voorhoede van drie man, die zuiver op avontuur uit is: leer weer begrijpen dat de techniek de basis van het spel is en dat niet voor niets een voorhoede uit vijf spelers bestaat.” (p.64)

Nummer: 18-009
Titel: Hard Gras 118
Ondertitel: Hakim Ziyech Simply the best
Auteur: Diversen (Sam Planting, Arthur van den Boogaard, Melle Mare, Frank Heinen, Daan Heerma van Voss, Henk Mees, Wiep Idzenga, Thomas Heerma van Voss, Roman Helinski en David Winner)
Taal: Nederland
Jaar: 2018
# Pagina’s: 127 (2516)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4259-2

Meer:
117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Duitsland, Friedrich Christian Delius, lezen, voetbal, voetbalboek, WK 1954

Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde

Een dunnetje, ik had niet zo’n zin in een dikke Duitse pil. En omdat Arthur van den Boogaard deze had aanbevolen in Hard Gras, een paar afleveringen geleden, heb ik Delius opgezocht afgelopen december, tijdens mijn jaarlijkse bezoekje aan de boekhandels van Munster.

Het lijkt een voetbalboek, het gaat tenslotte om de dag dat Duitsland wereldkampioen werd in 1954. Een belangrijk moment in de geschiedenis. Een dag die veel meer was dan een voetbaltitel die behaald werd. Negen jaar na het verlies van de Tweede Wereldoorlog kwam in West-Duitsland het besef dat het niet minderwaardig was, dat ze weer werden geaccepteerd, dat ze geen losers waren.

Delius beschrijft deze dag prachtig. Het zou autobiografisch kunnen zijn, waarschijnlijk is dat grotendeels ook zo, maar het maakt voor het verhaal niets uit. Hij is elf. De leeftijd waarop voetbal extreem belangrijk is. Hij leeft dus toe naar de finale. Het boek beschrijft zijn dag. Daarom is het ook geen voetbalboek, maar speelt voetbal wel een belangrijke rol. Die dag duurt hem veel te lang, erg begrijpelijk. Hij heeft allerlei verplichtingen, terwijl hij maar een ding wil: naar het radioverslag luisteren.

Ook dat zal voor de jeugd tegenwoordig een openbaring zijn, mochten ze dit boek ooit lezen. Televisie bestaat pas een ruime halve eeuw, de radio was vroeger een belangrijke informatiebron. Alles stond in het teken van de finale, het moment waarop hij naar de radio mag luisteren.

Delius beschrijft prachtig het gevoelsleven van het jongetje. Het jochie dat niet kan wachten tot het begint. De domineeszoon die Fritz Walter adoreert, niet God. Delius geeft een prachtig tijdsbeeld van zijn jeugd in Hessen, van het naoorlogse Duitsland, van de grens die ineens dwars door zijn land liep en er voordien nooit was, van een land dat zijn wonden nog aan het likken is. Erg leuk verhaal.

Citaat: “Ich fuhlte mich in diesem Chor geborgen, hielt den Kopf gesenkt, war lieb oder wollte lieb sein, und als mir bei die Kraft und die Herrlichkeit Fritz Walter und die deutschen Fussballer einfielen, schickte ich eine schnelle Bitte um den Sieg zum Himmel, Amen.” (p.54)

Nummer: 18-005
Titel: Der Sonttag, an dem ich Weltmeister wurde
Auteur: Friedrich Christian Delius
Taal: Duits
Jaar: 1994
# Pagina’s: 128 (1697)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-3-499-26685-0

Meer:
Hard Gras 112
Wikipedia
Lezen voor de lijst
Volkskrant
FC Delius (Biografie)
Sonntag

Oranje in 2020 (deel 1, mei 2018)

Tags

EK 2020, Nederlands elftal, Oranje, Ronald Koeman, voetbal

Komende zomer kijken we naar andere landen die het WK mogen spelen. Maar voor het EK in 2020 zijn er meerdere kansen om ons te kwalificeren. Naast de reguliere kwalificatie is er ook nog het nieuwe (onzinnige) toernooi: The Nations League. Een herkansing voor vele landen. Uiteindelijk mogen 24 landen in 12 landen strijden om de titel. Daar zou Nederland zich zo maar eens bij kunnen voegen.

Maar welke spelers gaan dat dan realiseren? Ronald Koeman heeft een hint gegeven, zijn voorselectie van 33 spelers hebben op dit moment een streepje voor. Maar er zijn natuurlijk spelers die geblesseerd waren, die tijdelijk uit vorm waren en velen die over twee jaar verder zijn dan vandaag. De lijst kandidaten telt dus (volgens mij) liefst 81 namen. De komende oefenwedstrijden en de Nations League zullen meer duidelijkheid geven. Mei 2020 blijven er 23 over. Zouden ze allemaal in deze eerste versie van deze lijst staan?

Als altijd: Praat mee! Discussieer!

Doel
Jasper Cillessen 90
Jeroen Zoet 90
Sergio Padt 40
Marco Bizot 40
Kenneth Vermeer 20
Michel Vorm 10
Justin Bijlow 10

Verdediging
Virgil van Dijk 90
Matthijs de Ligt 90
Stefan de Vrij 80
Nathan Aké 70
Daley Blind 70
Timothy Fosy-Mensah 50
Kenny Tete 40
Patrick van Aanholt 30
Philippe Sandler 30
Karim Rekik 10
Daryl Janmaat 10
Timo Letschert 10
Rick Karsdorp 10
Wesley Hoedt 10
Rick van Drongelen 10
Denzel Dumfries 10
Bruno Martins Indi 10
Justin Hoogma 10
Erik Pieters 10
Terence Kongolo 10
Jeffrey Bruma 10
Jetro Willems 10
Joshua Brenet 10
Joël Veltman 10
Nick Viergever 10
Stefano Denswill 10
Daley Sinkgraven 10
Sven van Beek 10
Mike van der Hoorn 10
Jerry St. Juste 10
Armando Obispo 10
Juan Castillo 10
Per Schuurs 10
Leon Bergsma 10

Middenveld
Giorgino Wijnaldum 90
Donny van de Beek 90
Kevin Strootman 80
Tonny Vilhena 80
Davy Pröpper 50
Marco van Ginkel 50
Frenkie de Jong 40
Jorrit Hendrix 20
Riechedly Bazoer 10
Guus Til 10
Hans Hateboer 10
Leroy Fer 10
Bart Ramselaar 10
Marten de Roon 10
Carel Eiting 10
Jens Toornstra 10
Davy Klaassen 10
Ruud Vormer 10

Aanval
Memphis Depay 90
Ryan Babel 70
Quincy Promes 70
Steven Berghuis 60
Justin Kluivert 50
Luuk de Jong 30
Wout Weghorst 30
Eljero Elia 30
Vincent Janssen 30
Jurgen Locadia 20
Luciano Narsingh 10
Sam Lammers 10
Oussama Idrissi 10
Jeremain Lens 10
Richairo Zivkovic 10
Steven Bergwijn 10
Rajiv van la Parra 10
Tahith Chong 10
Jean-Paul Boëtius 10
Che Nunnely 10
Arjen Robben 10
Bas Dost 10

Voor de duidelijkheid: Dit is niet mijn persoonlijke voorkeur, maar een inschatting (in percenten) van de kans dat de bewuste speler bij het volgende grote toernooi aanwezig is.

Jaartje eerste divisie

Tags

column, degradatie, FC Twente, supporters, voetbal

Morgen voorlopig de laatste eredivisiewedstrijd van FC Twente. Er is de hele week veel over geschreven, vele meningen zijn gegeven. Opvallend is het leedvermaak in het hele land. Daarmee samenhangend het klaaggezang van vele FCT supporters. “Wij tegen de rest”, klonk het twee jaar geleden al, toen de club na veel moeite een verplichte degradatie kon omzetten in nog een boete.

Natuurlijk ken ik tientallen, misschien wel honderden goede supporters. Voor hen is het jammer dat de club degradeert. Opvallend genoeg hoor ik daar ook vele relativerende stemmen, acceptatie. Maar er is ook een schreeuwende minderheid die denkt namens alle supporters te spreken. Het foto bij dit blogje vond ik op Twitter. Iemand had een minuut of vijf gezocht. Er is vast meer te vinden. Jarenlang pretendeerde een harde kern supporters, vooral Vak P, dat de club heel wat voorstelde. Rivaliteiten werden bedacht. Met Groningen. Heracles. Vitesse. Zelfs Ajax was een rivaal, toen ze ineens meededen om het kampioenschap. Ook in Twente waren er zogenaamde supporters die het ineens over 020 hadden. Die groep nam iedereen de maat, zie de foto. Maar het geheugen van voetbalsupporters is groot, vele clubs weten nog wat er gebeurde. Clubs weten ondertussen waarom hun ster niet naar een topclub ging, maar naar een subtopper met ambitie. Supporters vergeten zes punten in mindering niet, zeker niet als dat de zwaarst mogelijke straf blijkt. En dus zijn juist deze supporters met hun grote bek de oorzaak van de Twente-haat in voetballand. Zij zijn degenen die denken dat wanneer ze geen eigen supportershome hebben met drank en drugs, de club niet meer kan voetballen. Zij denken dat de hele wereld tegen hun is. Hopelijk worden zij nu ook wakker.

Voor al die goede supporters hoop ik dat de club volgend jaar een geweldig seizoen hebben. Boven in meedoen, cultclubs bezoeken, even terug naar de basis. Misschien wel een feest volgend jaar rond deze tijd. Voor die foute supporters hoop ik dat de club volgend jaar in elkaar stort met een halve begroting, dat ze net als de Eagles na de degradatie niet eens de play-offs halen. Dat ze echt voelen dat de wereld niet om hen draait. Dat ze in Amsterdam en Rotterdam echt niet wakker liggen van een eredivisie zonder FC Twente.

Voor mij een kleine bijkomstigheid. Voor een thuiswedstrijd van de club, moet ik voor 16 uur mijn werk verlaten. Dit seizoen slechts sporadisch, komend seizoen op vrijdag en maandag regelmatig neem ik aan. Mooi op tijd thuis. Elk nadeel hep zijn voordeel.

Verboden te voetballen

Tags

Buje, fotooo, Hans van der Meer, Kroatië, reizen, vakantie, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Van der Meest, deel 96

Mooi klein bergdorpje, binnenland Istrië, Buje. De invloed van Italië is merkbaar, vele borden zijn tweetalig. Al is de toelichting niet echt nodig, het bord geeft duidelijk aan dat je niet mag voetballen op het kerkhof.

Toch is het lastig voor de jongens in het dorp. Geen meter is er vlak. Het kerkplein en het kerkhof zijn de enige twee plekken in het dorp waar hoogteverschil absent is. Maar bij de kerk worden ze steeds weggestuurd, dat kan niet anders. Op het kerkhof is het rustiger. Daar kun je nog lekker voetballen.

Aan het schaarse gras is te zien dat ze hier vaker spelen. Aan de zijkant tegen de kapel de grafstenen die het niet hebben overleefd. Een mooi beeld op een zomeravond.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Hard Gras 117 – Vrouwennummer

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek, vrouwen

Hard Gras 117 – Vrouwennummer

Natuurlijk is voetbal een mannenbolwerk. Maar nu het afgelopen decennium steeds meer meisjes en vrouwen gingen voetballen, komen er ook steeds meer vrouwen terecht in andere functies. Zaakwaarnemers, journalist, grensrechter, scheidsrechter, management. En natuurlijk schrijven ook steeds meer vrouwen over voetbal. Voor Hard Gras was het blijkbaar tijd voor een specifiek vrouwennummer.

Nu denk ik dat het een leuk gebaar is, maar in Hard Gras stonden al veel vaker verhalen door vrouwen. Niet voor niets ontdekte ik Janneke van der Horst, Annemarie Postma (die schittert door afwezigheid in deze uitgave) en Carolina Trujillo via HG. Op dit blog kon je al veel complimenten lezen aan het adres van deze schrijvende vrouwen.

Maar goed, een compleet themanummer dus. Tijd om nieuwe namen te ontdekken. Ik moet eerlijk zeggen dat het me niet allemaal meeviel. Je hoeft als vrouw niet per se over vrouwenvoetbal te schrijven. Je verhaal moet iets toevoegen, meer dan het feit dat. Het openingsverhaal doet dat. Priya Ramesh laat meteen zien wat ik bedoel. Prachtig beschreven ervaringen in de Sunday League door de jongste schrijver van dit nummer. Ze schreef dan ook al vanaf haar 17e voor de Guardian, zal geen toeval zijn.

Ander hoogtepunt is het portret van een collega-schrijver door Stephanie Hoogenberk. Zij heeft perfect begrepen hoe voetbal op laag niveau, waarop het merendeel van Nederland elk weekend voetbalt, in elkaar steekt. Het lukt haar daar een mooi ironisch verhaal van te maken, zonder dat het er te dik bovenop ligt.

Carolina Trujillo gebruikt haar verhaal om afscheid te nemen van de Nederlandstalige fictie. Of dat an sich ook fictie is, is nog af te wachten. Zou in ieder geval doodzonde zijn. Haar verhalen in Hard Gras las ik al jaren met erg veel plezier.

Leuk experiment HG, maar vanaf nu gewoon de dames regelmatig vragen voor de reguliere nummers. Er is genoeg talent.

Citaat: “Hij zegt dat hij het tot zijn zeventigste wil blijven doen. Vorig jaar hadden ze een begrafenis van een van de jongens van de veteranen, dat krijg je dan ook. Maar dat is toch ook hoe Jan het voor zich ziet. En dat zijn zoon dan veertig is en bij Heren 1 voetbalt. Dat zou wel mooi zijn.” (p.63)

Nummer: 17-062
Titel: Hard Gras 117. Vrouwennummer
Auteur: Diversen (Priya Ramesh, Emma Curvers, Janneke van der Horst, Anna Enquist, Nathalie Huigsloot, Stephanie Hoogenberk, Rosa van Gool, Eva Maria Staal, Esther Gerritsen, Melle Mare en Carolina Trujillo)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 127 (14859)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3884-7

Meer:
116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1