01 zondag mrt 2020
Posted in themaweek, Voetbalhelden
Tags
Als er ooit een moment is geweest in de geschiedenis van het voetbal dat bewezen werd dat scheidsrechters geen gevoel voor humor hebben, dan was het dit moment. Paul Gascoigne vindt de kaart die de scheids had laten vallen, brengt ‘m terug en dan…
Themaweek 76: Gazza
29 zaterdag feb 2020
Posted in themaweek, Voetbalhelden
Tags
Het verhaal werd pas jaren later verteld, de helft van de betrokkenen ontkent ook nog dat het daadwerkelijk gebeurde, maar Gazza vertelt het op smakelijke wijze.
In de kleedkamer, voor een wedstrijd met het Engels elftal, ziet Gascoigne zijn ploegmaat Les Ferdinand naakt.
“In the dressing room, Les Ferdinand, I swear down, when he took his clothes off, you should have seen the size of his fucking cock. He made mine look small.”
Gefascineerd vraagt de noordeling zijn ploeggenoot of hij ‘m mag aanraken. Ferdinand lacht het weg, maar Gazza vraagt door. Zeurt door. Om er af te zijn laat de spits het toe.
Die wedstrijd is Gascoigne de uitblinker en bijgelovig als voetballers zijn, weet hij zeker dat het komt door het ‘pre-match ritual’. Dus is het bij de volgende interland weer raak: “So the next game at Wembley, ‘Les get it out’.
Of het verhaal klopt is volgens mij niet belangrijk. Een goed verhaal moet je nooit kapot maken door het te factchecken.
Themaweek 76: Gazza
28 vrijdag feb 2020
Posted in themaweek, Voetbalhelden
Tags
Velen die met hem speelden hebben een verhaal, hij zelf ook vaak. Een kleine selectie:
Vuurwerk (Ally McCoist)
Koffiekopjes (John Barnes)
Vissen (David Seaman)
Brandblussers (Liam Gallagher)
Auto (Steve Howey)
Kleedkamerhumor (David Ginola)
Nieuwe tanden (Ally McCoist)
Italia ’90 (Gazza himself)
Of ze daadwerkelijk kloppen? Maakt het uit: een goed verhaal is een goed verhaal.
En zoek een paar minuten op YouTube en je vindt een veelvoud aan mooie verhalen.
Themaweek 76: Gazza
27 donderdag feb 2020
Posted in themaweek, Voetbalhelden
Tags
Sport raakt mensen, emotie is belangrijk. Nooit zagen we dat zo mooi als tijdens de halve finale van het WK in Italië (1990). Engeland speelde een mooi toernooi, niet perse goed, maar ze haalden de laatste vier en speelden niet slecht tegen Duitsland.
Gascoigne maakt een actie op het middenveld, speelt de bal te ver voor zich uit en doet een uiterste poging om de bal nog te behouden. Te laat. Raak. Al terwijl hij de tackle maakt, zie je aan zijn gezicht dat hij doorheeft wat er aan de hand is. Dit wordt geel. En geel is fataal, geel betekent een schorsing. Dus zelfs al zouden ze de finale halen, hij zal niet meedoen. Tranen komen meteen omhoog. De scheidsrechter laat triomfantelijk de kaart zien, Lineker ziet dat zijn medespeler geëmotioneerd raakt en waarschuwt de bank.
Duitsland neemt de strafschoppen beter en wordt wereldkampioen. Een waardeloze finale. De tranen van Gazza waren mooier dan de hele finale. Mooier dan de rest van het toernooi.
Themaweek 76: Paul Gascoigne
26 woensdag feb 2020
Posted in Voetbalhelden
Tags
Paul Gascoigne heeft veel goede wedstrijden gespeeld, veel mooie goals gemaakt, maar zonder twijfel was de 2-0 tegen Schotland op Euro 96 de meest iconische. Het hele land fleurde op, de Schotten bleken onverwacht taai, de thuisploeg moest er voor vechten. En dan die goal van Gazza. Eerst een verdediger uitspelen door de bal over hem heen te spelen, meteen de volley die er in vloog. Football was coming home.
Themaweek 76: Gazza
25 dinsdag feb 2020
Posted in Voetbalhelden
Tags
En dan zit je op een avond in een bus in London, stappen opeens Gary Lineker en Paul Gascoigne in. Even later rijdt de bus een andere route en zit iedereen mee te zingen “We’re all going on a summer holiday”. Gary Lineker vertelt:
Themaweek 76: Gazza
24 maandag feb 2020
Posted in Voetbalhelden
Tags
Het ging om Van Vossen, Vermeegen vloog naar Glasgow. Op het trainingsveld troffen ze Paul Gascoigne, de weddenschap ging om een potje Latjetrap. Natuurlijk wint Gazza, lachend wijst hij Van Vossen op de tegenprestatie: vijfentwintig gulden.
Themaweek 76: Gazza
23 zondag feb 2020
Posted in Boekbesprekingen 2019, Voetbalboek
Tags
boeken, boeken 2019, boekrecensie, Feyenoord, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek
Hard Gras 129 – We missen Feyenoord
De titel is kwetsend. Medelijden is erger dan haat, als het om voetbalclubs gaat. Gelukkig heeft de club uit Rotterdam nog niet zo lang geleden, bijna per ongeluk, een kampioenschap behaald. Boven het eigen kunnen uitstijgen, het verbloemt een beetje dat Feyenoord deze eeuw eigenlijk belachelijk weinig heeft gepresteerd. Te weinig om nog topclub te mogen heten. Sam Planting analyseert hoe de club er weer bovenop kan komen. Bijna vernederend, zou er binnen de club niet iemand zitten die een goede analyse kan maken? Blijkbaar niet, anders was het allang gebeurd.
De voorpublicatie deze keer komt uit de biografie van Marco van Basten, weet niet of ik die nog wil lezen, ben niet zo van de bio’s. Heb er desondanks redelijk wat gelezen, vaak teleurstellend.
Nico Dijkshoorn keert terug naar de stijl van Kuif den Dolder, zijn sterkste werk. Arie Dukkels is een sterk romankarakter, zou me niet verbazen dat hij nog eens opduikt in het werk van Dijkshoorn.
De voorpublicatie uit het fotoboek van Marco Magielse is wel lokkend. Of ben ik al te laat, nu ik dat boek nog steeds niet heb aangeschaft?
Een verhaal over Melkert en Kissinger is altijd boeiend. Wat is hun band? Kennen ze elkaar, zo ja, hoe lang al? En waarom staat dat in een voetbalboek? Hebben ze iets met het favoriete spelletje van de wereldbevolking? Erwin van der Pol praat u bij.
Mooie uitgave, geen topper tussen de 129, maar ook zeker geen dieptepunt, zoals een paar nummer geleden.
Citaat: “Misschien willen we hem vergeten. Misschien willen we vergeten dat we in België een degelijke versie van voetbal spelen die ons Europees snel weer huiswaarts stuurt. En dat slechts enkelen ons onszelf kunnen doen overstijgen, en laten dromen van de profvoetballers die we zelf zouden willen zijn.” (p.73)
Nummer: 19-064
Titel: Hard Gras 129
Ondertitel: We missen Feyenoord
Auteur: Diversen (Edwin Schoon, Sam Planting, Carla Boogaards, Nico Dijkshoorn, Zeger van Herwaarden, Marieke Groen, Klaas Hazenoot, Gerrit Janssens, Erwin van de Pol, Frank Ritmeester en Hans Kraan)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 112 (14421)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4747-4
Meer:
126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1
Themaweek 75: Sportboeken
22 zaterdag feb 2020
Posted in Boekbesprekingen 2019, Voetbalboek
Tags
amateur, boeken, boeken 2019, boekrecensie, lezen, Santos, voetbal, voetbalboek
Santos 13 – De 25 schoonheden van het amateurvoetbal
Na Panenka en Staantribune was er ineens Santos. Zo gaat het enige kwaliteitsvoetbalblad (Johan) ter ziele, zo sluit je ineens het ene na het andere abonnement af. Over de kwaliteit van Santos geen discussie, maar de opstart ging niet helemaal als gedacht. Er zat meer tijd tussen twee bladen dan verwacht, maar eigenlijk is dat helemaal niet erg. Tijdloos, de bladen gaan niet bij het oud papier, maar gewoon in de boekenkast.
En dan doen ze ineens wat anders. Ik vind dat wel leuk. Je verwacht een blad, je krijgt een boek. Het verschil is niet zo heel groot. Het is alleen wat lastiger om ze bij elkaar in de kast te zetten, maar om daar nou rekening mee te houden.
25 verhalen over het amateurvoetbal. Favoriete journalisten als Willem Vissers en Annemarie Postma staan er in. Een aantal onbekende namen (voor mij dan) ook. De onderwerpen zijn ook logisch. De voetbalvader, het vriendenteam, de kantine, de elftalfoto, de kleedkamer. Mooie stukjes, net ietwat langere columns, prachtige foto’s die bij de stukjes passen, maar ook foto’s die het verhaal zelf al vertellen, waar geen tekst bij nodig is. Iedere amateurvoetballer, en dat zijn er veel in Nederland, zal vele ‘o ja’-momentjes hebben. Een continue glimlach. Mooie uitgave van Santos!
Citaat: “Eenmaal vertrouwd met het karakteristieke hutje half onder de grond, ging-ie plots tegen de vlakte. Daarvoor in de plaats kwam – net als bij profclubs – een gelikt plexiglas hokje op dezelfde hoogte als het veld.” (p.126)
Nummer: 19-065
Titel: Santos 13
Ondertitel: De 25 schoonheden van het amateurvoetbal
Auteur: Diversen (Özkan Akyol, Kees van de Veen, Annemarie Postma, Willem Vissers, Julien Althuisius, Jan Mulders, Leon ten Voorde, Iris Koppe, Dick Sintenne, Willem de Kam, Wessel Penning en Guus Peters)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 224 (14645)
Categorie: Voetbal
ISBN: 710206247872
Meer:
Santos
Themaweek 75: Sportboeken
20 donderdag feb 2020
Posted in Boekbesprekingen 2019, Voetbalboek
Tags
boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek
Hard Gras 128 – Hard Gras bestaat 25 jaar
Een jubileum, al een kwart eeuw betere voetbalverhalen. De redactie begint met hoogtepunten uit de eerste nummers, vooral Koch en Hornby zijn leuk om terug te lezen. Daarna terug naar de huidige tijd, te beginnen met een prachtig verhaal van Carolina Trujillo. Trouw lees ik haar columns in de NRC, soms rake observaties, maar haar verhalen voor Hard Gras blijven toch een stuk beter. Onlangs heb ik ‘Vrije radicalen’ aangeschaft, moet ik ook nog maar eens tijd voor vrij maken. Maar voorlopig is het lastig om het verhaal over de rol van voetbal in het voetbalgekke Uruguay tijdens de dictatuur, meer specifiek in de gevangenis onder de gevangenen, moeilijk te overtreffen. Een dergelijk verhaal past perfect in HG, sterker nog, het definieert het genre bijna perfect.
Thomas Heerma van Voss beleeft het moment dat vele kelderklassevoetballers kennen. In het veld staat een voormalig talent. In de loop der jaren heb ik een aantal voormalig profvoetballers bij de tegenpartij zien lopen, meestal perfect aangepast aan het niveau waarop wij spelen op zondagochtend. Hij kreeg een speler in zijn team die bij Ajax in de jeugd had gespeeld. Die moest toch het verschil kunnen maken in zijn elftal? Velen wisten niet eens dat hij zo hoog het gespeeld. Je zag het ook vaak niet. Maar daarom is het wel fascinerend om te lezen.
Twee mooie verhalen uit het rijke archief der voetbalsport worden geschreven door Martin van Neck en Erik Brouwer. Allebei erg de moeite waard.
Ook de foto’s die Jaap Biemans selecteerde vertellen verhalen. Mooie verhalen, de eenzame speler omringd door vele tegenstanders is het centrale thema.
Citaat: “De gesprekken van de bewakers gingen vaak over voetbal. Uit de stijgende opwinding daarin, konden ze destilleren dat er een WK werd gespeeld. Dan wisten ze: er zijn weer vier jaar voorbij. Met de knokkels tegen de muur zeiden ze: volgend WK zijn we buiten. Ze wisten niet eens waar dat zou worden gespeeld.” (p.52)
Nummer: 19-056
Titel: Hard Gras 128
Ondertitel: Hard Gras bestaat 25 jaar
Auteur: Diversen (Henk Spaan, Matthijs van Nieuwkerk, Carolina Trujillo, Thomas Heerma van Voss, Martin van Neck, Hugo Borst, Erik Brouwer, Erwin van de Pol, Jaap Biemans)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 135 (12417)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4746-7
Meer:
126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1
Themaweek 75: Sportboeken
17 maandag feb 2020
Posted in Boekbesprekingen 2019, Voetbalboek
Tags
Ajax, boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek
Hard Gras 127
De pijnlijkste voorkant van alle 127 edities. 90:00 + 05:01 staat er op de voorkant. Elke voetballiefhebber in Nederland weet precies waar die getallen voor staan. Zelfs vele Ajax-haters waren al om, dit team moest de finale van de Champions League halen. En toen gleed Magellan uit en rolde die bal net langs de vingers van Onana. Einde.
Natuurlijk moest Hard Gras daar aandacht besteden, de olifant in de kamer kun je niet negeren. Julien Althuisius schrijft het verhaal dat we allemaal hadden kunnen schrijven. De angst, de spanning, de overtuiging, de twijfel, de zekerheid, de ontluistering, de tragedie. Hij liep de Portugese nacht in. Ik zat verslagen op de bank. In vele kroegen en kantines werd hartstochtelijk gevloekt, alle fans waren verbijsterd. Zelfs de social media vielen stil. Toen kwamen de eerste jennende berichtjes. Van PSV-ers, FC Twentefans, ADO-tuigjes. Al snel overschaduwd door het virtuele applaus dat velen aan Ajax gaven. In het stadion overheerste snel de trots van de geweldige CL-run, niet de teleurstelling. Pijn is mooi. Verdriet heerst.
Het verhaal van Pieter van Os over de langharige popsterren van Ajax in de jaren zeventig vond ik een prachtige geschiedenisles. Kon Ajax in Tirana wel of niet spelen, en waarom stond het doorgaan van de wedstrijd op de tocht? Mooi detail in de rijke historie van de club. Mark van de Heuvel schrijft een verhaal dat volgend jaar in De Muur gewoon nog een keer gepubliceerd wordt. Zeger van Heerwaarden haalt de druk waar Dolberg aan onderdoor ging weer even op en legt hem vast bij Brobbey neer. Zo hoort dat, bij een Ajaxspits.
Sam Planting lijkt bij Hard Gras de rol te hebben gepakt van zijn kompaan Pieter Zwart. Leg het volk uit hoe het spelletje werkt. Neem het serieus, maar maak het niet te moeilijk. Blijft knap hoe hem dat vaak lukt. En erg mooi is het om Blogbroeder Gogme United op papier te zien, eindelijk een droom die voor hem uitkwam, schrijven voor Hard Gras.
Citaat: “Nog beter was dat hij, tijdens een diner in Londen in 1998, ten onrechte veronderstelde dat ik een relatie had met de prachtige vrouw die tegenover me zat. Ik kreeg zijn respect. Dagen na dat diner zwierf ik door een mediacentrum op het WK in Frankrijk, toen ik in mijn rug kabaal hoorde en iemand me van achteren vastgreep. Ik draaide me om en zag dat Valdano mij omhelsde, terwijl een meute journalisten achter hem aanrende.” (p.37)
Nummer: 19-045
Titel: Hard Gras 127
Ondertitel: 90:00 + 05:01
Auteur: Diversen (Julien Althuisius, Pieter van Os, Simon Kuper, Mark van den Heuvel, Zeger van Heerwaarden, Daan Heerma van Voss, Dieuwke Wynia, Sam Planting, Olga Kortz, Nachoem Wijnberg)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 120 (10062)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4745-0
Meer:
126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1
Themaweek 75: Sportboeken
16 zondag feb 2020
Posted in Voetbalhelden
Tags
Die middag, september 1983, liep ik in Weerselo. Ons eerste speelde daar een uitwedstrijd tegen de lokale UD. Ik had nog niet zo lang daarvoor een walkman gekocht en luisterde door een oortje (toen nog modern) naar Langs de Lijn. Die middag speelde Cruijff in het Olympisch Stadion tegen Ajax. De verrader. Mijn idool Jesper Olsen bleek de absolute uitblinker die wedstrijd.
Iedereen in Weerselo wilde de tussenstand weten, het was in een vloek en een zucht 3-2, na de rust liep de score op. Niet iedereen was daar blij mee. Ik herinner me het gesprek nog letterlijk: “Hoe veel is het in Amsterdam?” “7-2”. “Zeg dan niks”, kreeg ik een boos antwoord, alsof ik het verzon.
Die avond zag de boze Weerseloër dat ik gelijk had. Ik genoot van de samenvatting bij Studio Sport. Cruijff werd vernederd, maar had de laatste lach. Hij won de dubbel met Feyenoord.
Themaweek 74: Ajax
15 zaterdag feb 2020
Posted in Voetbalhelden
Tags
Al voor de loting sprak ik hardop uit dat ik op Real hoopte. Grote naam, maar geen groots team. Het kwam uit. Thuis speelde Ajax geweldig, maar verloor het wel met 1-2. Het verschil tussen jongens en mannen, leek het voor de zoveelste keer. Ramos pakte nog opzichtig een kaart, zodat hij in de volgende ronde weer met een schone lei kon meedoen, de thuiswedstrijd was een formaliteit tenslotte.
Het liep iets anders. Binnen een kwartier stond Ajax met 0-2 voor, niet eens onverdiend. Het werd uiteindelijk 1-4, een dik verdiende overwinning. Maar vooral was het de realisatie dat een goed team meer is dan een verzameling voetballers. Dat geld wel bepalend is, maar niet altijd doorslaggevend. Dat je met goed beleid verder komt dan met een goed gevulde portemonnee.
De symboliek droop van het moment af dat Frenkie op het middenveld langs Modric loopt, die op zijn kont beland. De beste voetballer van de wereld van het jaar ervoor, werd overlopen door een clubje enthousiaste jonkies.
Themaweek 74: Ajax
14 vrijdag feb 2020
Posted in Voetbalhelden
Tags
Een jaar voordien woonde ik in Amsterdam. Eerst had ik niet eens televisie, later kocht ik zelfs een videorecorder. Juist op Champions League avonden had ik een cursus, ik zat met een koptelefoon op in de tram naar huis, waarna ik ’s avonds laat alsnog de hele wedstrijd keek.
En voor het eerst kwam Ajax ver in dit nieuwe toernooi. In de halve finale speelde het tegen Bayern München. Uit was er gelijk gespeeld, thuis, in dit geval in het Olympisch Stadion, was het oppermachtig. De Duitsers hadden geen enkele kans, 5-2 was de eindstand, in een halve finale werd er nooit zo vaak gescoord in dit toernooi.
Volgens sommigen was het nog wraak voor de afscheidswedstrijd van Cruijff. Volgens anderen zelfs wraak voor een halve eeuw daarvoor. Volgens mij was het gewoon de geboorte van een wereldteam. De UEFA-cup drie jaar ervoor werd met veel meer mazzel gewonnen, mooi, maar niet er boven uitstekend. Nu mocht het team naar de finale tegen de regerend kampioen AC Milan, een team dat ze in Triest en Amsterdam eerder dat seizoen al versloegen.
Themaweek 74: Ajax
13 donderdag feb 2020
Posted in Voetbalhelden
We zaten met drie Ajacieden in het café. De tientallen andere gasten waren allemaal voor FC Twente. Zij hadden zelfvertrouwen. Niet gek. Regerend landskampioen, de week ervoor in een rechtstreeks duel de KNVB-beker gewonnen, alleen nog even een puntje pakken in Amsterdam en zij zouden weer kampioen zijn.
Vaak had ik er niet zo veel vertrouwen in, deze keer wel. Juist omdat de week ervoor de Tukkers wonnen, wist ik dat Ajax niet weer een prijs aan zich voorbij zou laten gaan. Het werd de wedstrijd van Siem de Jong. Hij scoorde twee keer en bezorgde Ajax de titel.
Een kwartier na de wedstrijd kwamen er vele Ajacieden naar het café.
Themaweek 74: Ajax
12 woensdag feb 2020
Posted in Voetbalhelden
De wedstrijd die de boeken in gaat als de ‘mistwedstrijd’, wanneer je de beelden ziet, begrijp je meteen waarom. Maar meer nog was het een wedstrijd waarin voor het eerst de Nederlandse kampioen door had dat het zich kon meten met de Europese top. In december 1966 begon de weg naar de top, die resulteerde in de drievoudige winst bijna vijf jaar later.
Een aantal jaren voor mijn geboorte, heb ik in de loop der jaren vaak en veel over deze wedstrijd gelezen. Swart was een van de uitblinkers, maar vraag het hem niet, want dan ben je ongetwijfeld uren verder. Op YouTube zijn hele lange samenvattingen te vinden, maar de beelden zijn dermate vaag, een korte is zonder twijfel genoeg. Mooi is dat de commentator net zo veel moeite heeft, soms ook gewoon verzucht dat hij het niet weet.
Themaweek 74: Ajax
11 dinsdag feb 2020
Posted in Voetbalhelden
Tags
Zonder twijfel de beste wedstrijd die ik Ajax tijdens mijn leven heb zien spelen. Helaas niet in het stadion, maar ik weet nog precies dat ik zonder enige spanning zat te kijken, te genieten van het prachtige spel.
Davids moest achter in spelen, Musampa kwam voor hem op het middenveld en Ajax overklaste de thuisploeg volledig. De jonge middenvelder had ik een jaartje daarvoor nog gezien achter het Olympisch Stadion waar hij in zijn eentje Feyenoord A1 weg speelde.
Het was 0-2, maar twee zuivere doelpunten (VAR bestond nog niet) telden niet. Maar zelfs 0-4 was geflatteerd geweest voor de Madrilenen, zoveel beter was Ajax.
Ajax had een paar maand daarvoor de Champions League gewonnen en haalde ook dit seizoen weer de finale, waarin het jammerlijk ten onder ging tegen Juventus. Maar zo mooi als die avond in het Bernabeu werd het nooit meer.
Themaweek 74: Ajax
10 maandag feb 2020
Posted in Voetbalhelden
Als tiener was het voor mij als Ajax-fan niet zo eenvoudig om mijn favoriete club vaak te zien. Maar in het seizoen 1985-1986 had ik mazzel. Nu Heracles was gepromoveerd kwam Ajax twee keer naar Twente. Beide keren zat ik in het stadion. Beide keren wonnen de Amsterdammers met 1-8.
In het troosteloze, regenachtige, Diekmanstadion was het op 1 december al vrij snel beslist. Vlak voor rust was het 0-6 en gingen de eerste mensen al naar huis. Met wat galgenhumor werd er achteraan geschreeuwd “Wog-ie nit op de gliekmaak’r?”
Hard juichen voor mijn club kon ik natuurlijk niet, tussen de FC Twente supporters…
Themaweek 74: Ajax
