Henk Spaan – De kop van Kuijt

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Henk Spaan, lezen, poëzie, voetbal, voetbalpoëzie

Henk Spaan – De kop van Kuijt

Prachtige gedichten vond ik het meestal. Gedragen voorgedragen door Spaan, zijn onderwerp, de voetballer op de voorgrond, Spaan, declamerend er schuin achter. Hij leverde het bewijs dat sport en kunst wel degelijk met elkaar te maken hadden. Dat je ook over voetbal mooie gedichten kon schrijven, die verder gingen dan het goedkope sinterklaasrijm van de meeste voetballiederen.

De bundel ‘Maldini heeft een zus’ was een prachtige aanwinst voor mijn boekenkast, zoals ‘De zoon van Cruijff’ dat al was. Trots liet ik hem ooit al eens signeren. De titel van dit boek stond me tegen. Fan van Kuijt was ik niet. Sterker nog, ik hoorde al vaak signalen die mijn afkeer voor de aanvaller bevestigden. Eerlijk gezegd had ik ook de indruk dat de gedichten in deze bundeling net iets minder waren dan in ‘Maldini’. Vond het op televisie al even iets minder.

Maar ja, jaren later zie je het staan, wil je je collectie compleet hebben, natuurlijk moet ik deze titel dan ook hebben. En omdat een poëziebundel niet al te zwaar is, lees ik die ook meteen even tussendoor. Voor deze bundel koos Spaan vooral internationals. Het risico dat er jaren later een aantal vergeten voetballers tussen staan, is dan niet zo heel groot. Wel krijg je dan het idee dat er een aantal geforceerde keuzes tussen staan. Voetballers waarmee Spaan net iets minder heeft, waardoor de inspiratie dan weer iets minder is, het resultaat navenant. Daardoor is deze bundeling nog steeds de moeite, maar minder dan ‘Cruijff’en ‘Maldini’, zoals Kuijt ook een mindere voetballer is dan de twee legendes.

Hoogtepunt is het ene titelloze gedicht achterin de bundel, een mooie mijmering, niet over een voetballer, wel over voetbal. Mijn favoriet gaat over Rafael van der Vaart, al is het gedicht over Hedwiges Maduro ook mooi.

Citaat: “En altijd als het lente werd / in voorsteden de magnolia’s / hun witte bloesems spuwden / een meimaand van asperges, ham / en jonggehuwden in het / Rijke Rotterdam van / gebraden zuiglam overgoten / met Pauillac // Smulden in Jaffa de jongens / van de straat en van hun / dwangmatig raken van de bal / gevoelig met de hak. (p.17)

Nummer: 19-014
Titel: De kop van Kuijt
Ondertitel: en andere gedichten
Auteur: Henk Spaan
Taal: Nederlands
Jaar: 2006
# Pagina’s: 39 (3142)
Categorie: Poëzie
ISBN: 90-468-0087-3

Meer Spaan op gerbie.nl:
Maldini heeft een zus
Mijn vrouw is weg
Alle dagen voetbal
Nouri de belofte

Elders:
De kop van Kuijt
Scholieren.com

Advertenties

Zomerstop, tijd om te maaien?

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Kroatië, vakantie, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Umag, Kroatië

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Sant Gabriel

Tags

Barcelona, Catalonië, fotooo, Hans van der Meer, Spanje, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

C.E. Sant Gabriel (Barcelona), Catalonië

Voor je gevoel ben je de stad al uit, qua afstand ligt het ook dichter bij Badalona dan bij het centrum. Het veld zelf is ook niet zo heel bijzonder, maar met de fabriek op de achtergrond, heeft het toch karakter. En als je hun Facebook mag geloven, werden er meerdere jeugdteams kampioen afgelopen seizoen. Zelfs bijna van heel Catalonië.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Hard Gras 124 – Ten Hag? Niks mis mee

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 124 – Ten Hag? Niks mis mee

Toen de Telegraaf nog dagelijks aan de stoelpoten zaagde, toen Derksen nog twee keer per week over een Twents boertje met een hese stem geintjes maakte, toen schreef Sam Planting zijn verhaal over Ten Hag. Hard Gras bedacht zich geen moment en maakte er het coververhaal van. Niks mis mee, dat hebben we de afgelopen maanden gezien. Niet alleen statistieken, maar gewoon een goed verhaal waarin keihard wordt aangetoond dat Ten Hag bij Ajax goed bezig is.

Het verhaal van Zeger van Heerwaarden over te jong scouten zou wat mij betreft verplichte literatuur moeten zijn op elke trainerscursus, maar zeker voor de KNVB. Plezier in de sport zou altijd voorop moeten staan, ik roep het al jaren.

Erik Brouwer doet weer grondig werk, ditmaal over het Deense fenomeen Preben Elkjaer Larsen. Prachtige voetballer, fascinerende persoonlijkheid, hoge pieken, diepe dalen, dankbaar onderwerp voor een boeiend verhaal.

Het verhaal over voetbal via een toetsenbord gaat langs me heen. Generatiekloof. Ik weet dat het bestaat. Ik weet dat velen er door geboeid worden. Ik weet dat er op YouTube hele wedstrijden te zien zijn die vanachter een scherm worden gespeeld. Maar begrijpen, nee. Ik ben niet wereldvreemd, ik heb genoeg spelletjes gespeeld, maar het serieus nemen? Willem Dieleman mag er over schrijven.

Citaat: “Niemand kijkt meer op zijn telefoon. Hij heeft de lach aan zijn kont hangen en zijn timing is perfect. Soms klinkt hij war schor. Preben rookte lange tijd zelfs tijdens de warming-up. Na het eindsignaal friste hij zijn sigaretten uit zijn zak. Soms pafte hij er twee of drie achter elkaar.” (p.47)

Nummer: 19-008
Titel: Hard Gras 124
Ondertitel: Ten Hag? Niks mis mee
Auteur: Diversen (Sam Planting, Zeger van Heerwaarden, Gerrit Janssens, Erik Brouwer, Nachoem M. Wijnberg, Tan Tunali, Willem Dieleman en Koen van Wichelen)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 119 (1572)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4742-9

Meer:
123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Menno Pot – De derby

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, derby, lezen, Menno Pot, voetbal, voetbalboek

Menno Pot – De derby

Een mooi gegeven in het voetbal. Twee teams uit dezelfde stad (streek, provincie) spelen tegen elkaar. De Derby. Supporters beschouwen het als de belangrijkste wedstrijd van het jaar. Een verloren seizoen kan in een enkele wedstrijd worden goedgemaakt. Een kampioenschap kan zijn glans verliezen. De mooiste is River – Boca, de fanatiekste Celtic – Rangers, de meest gepassioneerde in Belgrado. Voor dit boek beschrijft Menno Pot de belangrijkste Nederlandse Derby’s. Zijn handtekening is een bijzondere, mijn exemplaar is daardoor uniek. De eerste krabbel die hij zette als vader. Niet lang daarvoor had ik zelf de eer, ik kon me goed voorstellen dat hij even geen tijd had voor merchandise. Dus stuurde ik hem een berichtje dat er geen enkele haast achter zat. Hij stuurde het boek toch nog vrij snel, al had ik gelijk. Pas negen jaar later las ik het. Onterecht, want ik ben best een fan van het werk van Menno. Vooral zijn columns en zijn eerste boek waardeer ik ten zeerste.

Ergens moet ik toch gevoeld hebben dat dit boek mij zou tegenvallen. Want ook al lees ik graag over randverschijnselen, die bij derby’s vaak de hoofdzaak lijken te zijn, toch vermoedde ik blijkbaar dat dat niet perse automatisch leidt tot een goed boek.

Lezende werd mijn vooroordeel bevestigd. Prachtige persoonlijke herinneringen en mooie boeiende observaties worden afgewisseld met droge stukjes deskresearch, over derby’s die meer aandacht hadden verdiend, maar waarvoor blijkbaar geen tijd, budget of zelfs motivatie was. Het boek kwam uit in het kader van de Nationale Voetbalbibliotheek. Voor mijn gevoel is het geschreven in opdracht. En dat is niet de beste uitgangsituatie, het boek moet af, er is een deadline, dan maar een avondje wikipedia en fanblogs afstruinen en ook de laatste verhalen zijn klaar.

Maar alleen die kritische noot doet het boek geen recht. Want Pot kan goed schrijven en heeft er een aantal erg mooie stukken in verwerkt. Zo is zijn eigen persoonlijke ervaring als aanvoerder van Joure A2 terecht het openingsverhaal. Niet alleen is het mooi, het is ook erg eerlijk, met zelfspot, maar ook met passie geschreven. Het geeft de betrokkenheid van de schrijver goed aan. De inleiding over derby’s elders, daarna de polderderby’s is te lang, maar noodzakelijk. Broodnodige duiding voor je verder leest. In mijn beleving hadden de hoofdstukken over NAC-Willem II en Vitesse-NEC uitgebreider gekund, misschien wel gemoeten. Leuk dat de Katwijkse derby een eigen hoofdstuk verdient, al had de Twentse derby, een wedstrijd met niet al te veel historie, zeker op moment van schrijven, wel kunnen sneuvelen, niet de moeite waard.

Al met al, leuk boekje, maar had meer ingezeten. Mijn voordeel van de twijfel gaat naar Menno, mijn blaam richting uitgever, maar misschien zie ik het wel helemaal verkeerd.

Citaat: “Het contrast met Cambuur is groot. Cambuur is de club van Leeuwarden, een stad met een scherpere rand dan niet-Friezen geneigd zijn te denken. De aanhang is ook een stadse aanhang: kritisch, sarcastisch soms, compleet met een gewelddadige harde kern. Van Friesland voelen sommige Leeuwarders, en zeker veel Cambuur-fanatici, zich cultureel gezien geen deel.” (p.99)

Nummer: 19-007
Titel: De derby
Auteur: Menno Pot
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 176 (1453)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-77740-32-3

Meer op gerbie.nl:
Vak 127
Wenen van geluk
Mijn Johan Cruijff

Meer Menno:
Menno Pot
Twitter
Wikipedia

Drukke zaterdag?

Tags

fotooo, Gladstone Park, Groot-Brittannië, Hans van der Meer, London, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Gladstone Park, Brent (London)

London heeft veel stadions. Maar de parken waar gevoetbald wordt, zijn eigenlijk ook best de moeite. Zoals Gladstone Park, in Brent (Noord Londen).

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

David Endt – Ajax-zielen

Tags

Ajax, boeken, boeken 2019, boekrecensie, David Endt, lezen, voetbal, voetbalboek

David Endt – Ajax-zielen

32 mooie stukjes over Ajacieden, geschreven door de man die ze allemaal langs zag komen. Die jarenlang het geweten van de club was. Die op een vreemde manier buiten de deur werd gewerkt, maar dit niet bepalend liet zijn voor zijn clubliefde. De man die ooit naast me in de auto zat, die elke keer weer de tijd neemt om een boek te signeren, wat bij hem meer is dan alleen een krabbel zetten.

Netjes op alfabet, van Gert Bals tot Rob de Wit. Niet het aantal jaren of het aantal wedstrijden is bepalend of je een echte Ajax-ziel bent/hebt, maar het gevoel dat daarbij hoort. Het gevoel dat in het moderne voetbal steeds meer buitenboord wordt gezet. Het gevoel dat Endt heeft bij sommigen, minder bij anderen.

Zonder uitzonderingen weet hij de 32 Ajacieden mooi te portretteren, hij weet in mooie bewoordingen elk onderwerp goed te belichten, elk stukje is zo mooi dat ze zonder uitzondering zouden kunnen dienen als de basis voor hun obituary, tegen de tijd dat het zover is.

Endt heeft een jaloersmakend mooie pen en is daarnaast ook nog eens sympathieke voetballiefhebber met een romantische ziel, een zeldzaamheid tegenwoordig.

Hoogtepunten in deze bundeling: Jari Litmanen, Stanley Menzo, Bennie Muller, Simon Tahamata en Frank Rijkaard.

Citaat: “Dit is wat blijft: onuitwisbaar swingend stoer rijzen de Hulshoff-jaren op uit de Gouden Tijd. Een adelaar stijgt op, ogen zoeken en vinden het ideale raakpunt in de bal, het voorhoofd slaat en plaatst het leer naar waar hij wil. De aanvaller knievalt en hoofdbuigt. Voor de Koning der Strafschopgebieden.” (p.52)

Nummer: 19-005
Titel: Ajax-Zielen
Ondertitel: 32 lyrische portretten
Auteur: David Endt
Taal: Nederlands
Jaar: 2003
# Pagina’s: 136 (989)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-204-0717-1

Meer:
Gloria Victoria
Twitter
Wikipedia

Vanuit je vliegtuigraam

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Spanje, Tenerife, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Guargacho (San Miguel de Abona), Tenerife

Als je een window seat aan de linkerkant hebt, kun je het vlak voor de landing zien liggen. Vind ik altijd mooi, een voetbalveld vanuit de lucht. Nu reed ik er vlak bij, toen ik doorhad dat ik het veld al gezien moest hebben. Via een muurtje klim ik op een betonnen muur, om op een schuurtje staand te wachten tot het volgende vliegtuig. Want het veld zelf, is niet echt bijzonder. Gelukkig duurt het nooit lang op Tenerife, dat volgende toestel.

Nog maar mazzel. De vrachtwagen van de frisdrankleverancier staat te wachten. Uit het dorp komt ‘het meisje’, weet de chauffeur me te vertellen. Ik wacht met hem. Mag even later mee naar binnen. Nu even wachten op het volgende vliegtuig. Gelukt.

Op naar de volgende stagiaire, ik ben nog ruim op tijd.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Hard Gras 123 – Hij kan echt niet meer

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 123 – Hij kan echt niet meer

Sam Planting heeft de eer het titelverhaal te schrijven. Het gaat over Mourinho. Niet lang na het verschijnen van deze uitgave werd de Portugees ontslagen bij Manchester United. Over voorspellende gaven gesproken. Mocht u willen weten waarom, lees het verhaal zelf.

Malle Wimpie liep rond bij Telstar. Hij had downsyndroom. Bij mijn clubje had je Jan Dekker. Vele clubs kenden zo hun clubmongool, toen dat nog niet als scheldwoord werd gezien. Ze hoorden erbij en iedereen accepteerde dat. Erwin van de Pol schreef het mooi op. Een beeld van een tijdperk.

Frank Heinen dook in de geschiedenis van David Icke, ooit talentvol keeper, maar uiteindelijk zelfbenoemd goeroe. Boeiend verhaal, met geweldige voetnoten die het verhaal een extra cachet geven. Het verhaal is te lang voor zijn rubriek op zondagavond, maar ik zou het Heinen wel willen zien oplezen, met beelden van Icke erbij. Avondvullend entertainment.

Lezen over Socrates, de voetballer niet de filosoof, is altijd leuk. Voetballers met een verhaal, het kan aan mij liggen, maar volgens mij zijn er steeds minder. Of ik word te oud. Peter Speetjens dan ook, want om de Braziliaan te eren, moet je als Nederlander in 1982 ook gefascineerd voor de buis hebben gezeten, dat kan niet anders.

Van voetballer tot kunstenaar, het is niet velen gegeven. Raymond Cuijpers vertelt er, autobiografisch, over. Erg interessant.

We gaan weer vooruit, benieuwd naar nummer 124!

Citaat: “Plugboers ‘coaching game’ – zoals consequent voor zijn linkerspits bepalen wanneer hij diep moet gaan of juist naar de bal toe moet komen, zodat hij het op den duur zelf niet meer weet – dooft het initiatief van de bijna veertienjarige voetballer uit.” (p.64)

Nummer: 18-077
Titel: Hard Gras 123. Hij kan echt niet meer
Auteur: Diversen (Sam Planting, Stephanie Hoogenberk, Rob van Vuure, Erwin van de Pol, Cor de Jong, Carolina Trujillo, Zeger van Heerwaarden, Frank Heinen, Erik Jan Harmens, Peter Speetjens, Raymond Cuijpers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 135 (14890)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4316-2

Meer:
122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Joris van de Wier – Pot 6

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Joris van de Wier, lezen, reizen, voetbal, voetbalboek

Joris van de Wier – Pot 6

Hij schrijft zoals ik wil kijken. En dat is het grootste compliment dat ik kan geven. Hij gebruikt het voetbal als kapstok voor zijn reizen. Dit idee is natuurlijk geweldig, alle landen bezoeken die geacht worden laatste te worden in hun kwalificatiepoule. En dus maakt hij er een boek van, schrijft tussendoor flink wat verhalen voor Staantribune en eventuele andere media en is twee jaar later in negen landen geweest waar menigeen nog nooit was, laat staan dat je er voetbal gaat kijken.

Elk hoofdstuk kun je los van elkaar zien, je kunt het geheel bekijken, maar het mooist is om je te laten meesleuren in zijn verhalen. In de zijweggetjes, in de nutteloze feitjes, in de bijzondere personen die Joris altijd weet te ontmoeten. Lees over het voetbal, maar ook over het leven ter plekke.

Het leuke is ook dat Joris zijn voorkeuren niet onder stoelen of banken steekt. Je weet waar hij het naar zijn zin heeft en in welk land ze hem niet weer zullen zien. En ook zijn voorkeur voor de voetbalteams wordt duidelijk. Het boek had een stuk dikker kunnen zijn, daar ben ik van overtuigd, maar hij heeft flink geredigeerd, elk land krijgt zo een eigen stuk boek, dat moet genoeg zijn.

Eigenlijk ben ik gewoon weer jaloers. Mijn volgende boek moeten verhalen in zijn stijl zijn. Voetbal als kapstok, maar vooral de zaken er omheen, de dingen die het leven kleur geven. Alleen ik kan en wil er niet speciaal voor op reis. Maar ja, ik heb dan ook het geluk dat ik vaak op reis kan en mag. Hopelijk in de loop van 2019 af. Misschien ook wel niet.

Het volgende boek van Joris staat alweer op de plank, heb hem al gewaarschuwd. Hij kan wel blijven schrijven, maar tussendoor moet ik toch ook eens iets anders lezen. Voetbalstad Liverpool moet nog even wachten.

Citaat: “Ik schrik mij kapot als ‘Ace of Spades’ om halfvier ’s ochtends ineens keihard door de kamer schalt. Maar ik ben wel wakker. Ik heb het gevoel amper te hebben geslapen. Astana wacht, de stad waar ik al veel negatiefs over heb gehoord. Toch ben ik heel nieuwsgierig. (…) Het nadeel van vertrekken uit Almaty is dat ik afscheid moeten nemen van Karlygash. Ze heeft zelfs nog een ontbijtpakket voor mij gemaakt. Als ik geen vriendin zou hebben, was ik hier bij haar in Almaty gebleven.” (p.202)

Nummer: 18-072
Titel: Pot 6
Ondertitel: Op bezoek bij de voetbaldwergen van Europa
Auteur: Joris van de Wier
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 310 (13864)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-8237-585-5

Meer:
Doing the 116
Tilburgse Koerier
In de hekken
Stadsblad Utrecht
Glorious hearts
Terraces and Floodlights

Henk Spaan – Nouri de belofte

Tags

Ajax, biografie, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Henk Spaan, lezen, Nouri, voetbal, voetbalboek

Henk Spaan – Nouri de belofte

Het meest beladen boek dat ik las in 2018. Is dit het meesterwerk van Spaan? Elke voetballiefhebber kent natuurlijk het verhaal van het grote talent dat door sommigen een gouden toekomst werd voorspeld. Anderen wezen op het feit dat zijn doorbraak uitbleef, ondanks dat hij de jeugd al was ontgroeid. Maar niemand twijfelde aan het talent van de kleine Ajacied van Marokkaanse afkomst. Niemand kon iets negatiefs vinden over het straatvoetballertje dat al meer dan een decennium in de jeugd van Ajax velen plezier bezorgde. Spaan was al jaren degene die schreef over Appie, het talent in de jeugd.

Tot die fatale dag, 8 juli 2017. Een oefenwedstrijdje in Oostenrijk, meer was het niet. Het werd veel meer, het werd het einde van de voetbalcarrière van een speler die iedereen graag in het eerste van Ajax had willen zien schitteren.

Spaan wist al dat er een boek in Nouri zat. Bekeek hem al jaren met bovengemiddelde belangstelling. Een tijdje na die rampzalige middag besloot hij dat die biografie er maar moest komen. Hij ging in gesprek met velen, hij begon te schrijven en besloot zijn eigen jeugd als leidraad te nemen, beiden groeiden op in dezelfde buurt, al zat er een halve eeuw tussen.

Je krijgt een goed beeld van de voetballer Nouri, nog beter van de mens Nouri. Of Appie, zoals hij voor bijna iedereen heette. Zijn familie, zijn vrienden op school en bij Ajax, trainers, iedereen die een rol speelde krijgt een kans. Het viel Spaan zelf al op, niemand kon wat negatiefs bedenken. Hij was geen ster op school, maar hij speelde wel een positieve rol, hij was een voorbeeld voor velen. Erg sociaal, men deed niet snel vergeefs een beroep op hem.

Het boek wordt daardoor een mooi eerbetoon, wat niemand eigenlijk wil lezen. Over vijftien jaar had ik over Appie willen lezen. Nadat hij meerdere kampioen was geweest met Ajax, had geschitterd met Oranje, met een grote Zuid-Europese club de Champions League had gewonnen. Een middenveld met Frenkie en Appie, dat was pas een waardig duo als opvolgers van Xavi en Iniesta. Het heeft niet mogen zijn. Appie ligt te vegeteren, zal nooit meer voetballen. Nog krijg ik tranen in mijn ogen als ik filmpjes van hem bekijk. Nooit sprak ik hem, ik zag hem zelfs nooit live voetballen. Maar ook ik, op meer dan honderd kilometer afstand, zag geregeld beelden voorbijkomen. Van de jeugdspeler, van de beste speler van de Eerste Divisie, van het grappige jonge mannetje dat filmpjes maakte voor de club. Soms zou je de tijd willen terugdraaien.

Spaan schreef een boek dat niet geschreven had moeten worden. Kan hij ook niets aan doen. Het doet pijn.

Citaat: “Ik ben van kleins af aan gewend dat Appie altijd de beste is, de beste speler van het toernooi, elke wedstrijd weer de aandacht. Dat is wat ik gewend ben. Dus ik kan mezelf niet met hem vergelijken. Ik denk: wat hij doet is waar het om gaat. Wat Appie deed vond ik uiteindelijk mooier. Ik was het allerbeste gewend. Jongens dromen ervan om bij Almere City te spelen, terwijl het helemaal niks is. Al speelde ik bij een andere profclub, dan vond ik het nog niet. Omdat ik Ajax gewend was. (…) Hoe kan je jaloers zijn op je eigen broertje? Ik was alleen maar blij en trots op hem.” (p.68)

Nummer: 18-073
Titel: Nouri
Ondertitel: De belofte
Auteur: Henk Spaan
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 232 (14096)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4583-8

Meer Nouri door Spaan:
Volkskrant
Trouw
Biografieportaal
NRC
AT5

Meer Spaan op Gerbie.nl:
Maldini heeft een zus
Mijn vrouw is weg
Alle dagen voetbal

Nouri op YouTube:
Assists, skills, goals
Appie loopt stage
Het debuut van Nouri
De schijntrap

August Willemsen – De goddelijke kanarie

Tags

August Willemsen, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Brazilië, lezen, voetbal, voetbalboek

August Willemsen – De goddelijke kanarie

De Nederlandse Sportbibliotheek, wat een geweldige uitvinding. Niet de voor de hand liggende onderwerpen, maar wel allemaal boeiende en leesbare boeken. Erg leuk is ook de lijst achterin, met daarin o.a. de nog te verschijnen titels. En dan titels tegenkomen die decennia later nog steeds niet zijn verschenen.

August Willemsen is de juiste persoon voor een boek over Brazilië. Al jaren vertaler van Portugese en Braziliaanse literatuur. En in Brazilië is voetbal meer dan een simpel spelletje, een boek daarover is natuurlijk goed samen te stellen.

Willemsen doet een poging om de geschiedenis in een enkel boek te proppen. Dat is best moeilijk, het ligt natuurlijk aan hoe je het aanpakt, maar dat er genoeg verhalen en anekdotes zijn voor een dozijn boeken, staat ook boven elke twijfel. De eerste drie delen lijken soms dan ook iets te veel op een opsomming. Deel 1 over de clubs, deel 2 de spelers en deel 3 de kanaries, allemaal logisch. Het tweede deel is natuurlijk het meest interessant. Want zonder die schitterende spelers, zijn de clubs en het nationale team ook nutteloos. Van Friedenreich tot Garrincha, er zijn veel goede spelers waar daarnaast nog eens de meest fantasierijke verhalen over verteld worden. Vele verhalen kent de doorsnee voetballiefhebber allang, maar ze nog eens te lezen is niet erg, in combinatie met wat andere verhalen zijn ze minstens zo goed.

Het wordt literair in het vierde deel van het boek. De antropoloog komt naar boven. Waarom is een Braziliaan anders in zijn beleving dan een Duitser of Italiaan? Waarom zit het in de taal, dieper dan het ooit kan komen? Een mooie en goede uitleg, met poëzie van Andrade. Alleen al voor dit deel zou je het boek zelf moeten lezen.

Er schijnt een nieuwe, bijgewerkte versie van dit boek te zijn verschenen, net voor het overlijden van Willemsen. Geen idee wat er veranderd is, maar aangezien deze versie bijna niet meer te vinden is, is de nieuwe editie misschien wel een noodoplossing.

Mooi naslagwerk, fijn leesvoer, goede verhalen, prachtig boek.

Citaat: “Wat zo verrassend werkte in Garrincha was paradoxaal genoeg, het feit dat hij altijd hetzelfde deed. Pele herhaalde zich niet. Pele aan de bal: wat zou hij gaan doen? Welk been zou hij gebruiken, het linker of het rechter? Iedereen maakte zich op om het nog ongeziene te gaan zien. Garrincha aan de bal: op welk moment zou hij gaan doen wat hij altijd deed? Altijd met rechts? Iedereen maakte zich op om te gaan lachen. Pele was beredenering; Garrincha was instinct. Pele was genie; Garrincha was magie. Pele wist wat hij ging doen; Garrincha wist wat hij ging doen (iedereen wist het) – maar niet wanneer.” (p.127/128)

Nummer: 18-064
Titel: De Goddelijke Kanarie
Auteur: August Willemsen
Taal: Nederlands
Jaar: 1994
# Pagina’s: 264 (12210)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-430-X

Meer:
De Nederlandse Sportbibliotheek
August Willemsen
Goodreads
Hebban

Meer Sportbibliotheek:
Tim Overdiek – Rik Smits, de Dunking Dutchman
Gijs Zandbergen & Jan Brouwer – Zeven meiden om verliefd op te worden
Paul Arnoldussen – Amsterdam 1928
David Endt – Gloria Victoria
Chris Willemsen – De moord op Maradona
Chris Willemsen – De moeder aller nederlagen
Ko van Geemert – Hi ha hondelul
Marcelle van Hoof – De lieverdjes

Pieter Zwart – De val van Oranje

Tags

boeken, boeken 2018, lezen, Nederlands elftal, Oranje, Pieter Zwart, voetbal, voetbalboek

Pieter Zwart – De val van Oranje

Al eerder schreef ik op mijn blog over Pieter Zwart. Ik noemde hem een talent. Dat was geen gewaagde uitspraak, dat zagen vele kenners, zelfs Johan Cruijff begreep dat. En dat is wel bijzonder, want toen Pieter meespeelde met de Blogbroeders tegen de Royal Dutch Press werd hij door kenners gekwalificeerd als compleet talentloos. Kortom, je hoeft geen topvoetballer te zijn geweest om toch kijk op het spelletje te kunnen hebben. En dat is precies wat Zwart al tijden bepleit, ook in dit boek. Doorbreek het topvoetballerskartel. Niet elke topvoetballer is automatisch een goede trainer. Gullit is het beste voorbeeld. Maar Mourinho, Klopp, Nagelsmann en meerdere anderen laten zien dat je toch best ver kunt komen, zonder zelf op het allerhoogste niveau te hebben gespeeld.

En dat is precies waar het in Nederland mis is gegaan. Terwijl in vele landen, maar zeker bij onze oosterburen, het voetbal zich verder ontwikkelde, bleef Nederland achter, steeds verder achter. Zwart laat in dit boek zien waar het allemaal is misgegaan. Dat mag arrogant klinken voor een jochie van net voorbij de twintig, er staan meer goede analyses in dan vele zogenaamde analisten ooit zullen maken. En die hebben er hun beroep van gemaakt.

Pieter heeft al die ex-profs allang ingehaald en is bij VI al een van de beleidsmakers geworden. En dat op een leeftijd dat ik acht columns per jaar voor het clubblad schreef. Diep respect voor Pieter, mooi boek, duidelijk geschreven, voor elke voetballiefhebber een must. En dat het met het Nederlands elftal ondertussen een stuk beter gaat? Scorebordjournalistiek. Want we missen geen drie toernooien op rij voor niets, maar dat wil niet zeggen dat we er ineens niets meer van konden. Tegelijkertijd is het behalen van de finales van de Nations League geen teken dat er niets aan de hand was, dat het dip achter de rug is. Lees zelf maar.

Citaat: “Op een zomeravond in 2011 schoof Rasmus Ankersen, een Deense voetbalbestuurder, schrijver en spreker, aan bij een diner met drie werknemers van Nokia. De medewerkers waren erbij toen het Finse bedrijf de mobiele wereld veroverde. Het eerste gsm-gesprek ooit werd gevoerd met Nokia-technologie en de Finnen groeiden uit tot de wereldwijde marktleider. Maar toen Ankersen aan deze Nokia-medewerkers vroeg welke telefoon ze zelf in hun broekzak hadden zitten, haalden ze iPhones tevoorschijn.” (p.59)

Nummer: 18-069
Titel: De val van Oranje
Ondertitel: en hoe we weer kunnen herrijzen
Auteur: Pieter Zwart
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 243 (13366)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-94-924786-1-0

Meer:
Trouw
Volkskrant
De leesclub van alles
Pieter Zwart is een talent
Twitter

Oranje in 2020 (deel 3, mrt 2019)

Tags

EK 2020, Nederlands elftal, Oranje, Ronald Koeman, voetbal

De EK kwalificatie is begonnen, de voorselectie van Koeman zegt veel. Maar de prestaties van Ajax in Europa, de doorbraak van de jeugd bij PSV en de opvallende prestaties van sommige andere spelers zorgen er voor dat het niet slechts de 30 spelers van die voorselectie zijn die mogen hopen.

De lijst kandidaten telt dus (volgens mij) op dit moment 76 namen. Over 14 maanden moeten er 53 van af, in Mei 2020 blijven er dan 23 over. Wie maken er het meeste kans?

Als altijd: Praat mee! Discussieer!

Doel
Jasper Cillessen 90
Jeroen Zoet 90
Marco Bizot 60
Justin Bijlow 40
Sergio Padt 10
Kenneth Vermeer 10

Verdediging
Virgil van Dijk 90
Matthijs de Ligt 90
Daley Blind 90
Nathan Aké 70
Stefan de Vrij 70
Kenny Tete 60
Patrick van Aanholt 40
Denzel Dumfries 40
Timothy Fosy-Mensah 20
Hans Hateboer 20
Terence Kongolo 20
Daryl Janmaat 20
Rick Karsdorp 10
Wesley Hoedt 10
Rick van Drongelen 10
Philippe Sandler 10
Bruno Martins Indi 10
Justin Hoogma 10
Kik Pierie 10
Karim Rekik 10
Jeffrey Bruma 10
Jetro Willems 10
Mitchel Bakker 10
Joël Veltman 10
Stefano Denswill 10
Tyrell Malacia 10
Armando Obispo 10
Juan Castillo 10
Nathangelo Markelo 10

Middenveld
Giorgino Wijnaldum 90
Frenkie de Jong 90
Tonny Vilhena 70
Davy Pröpper 60
Donny van de Beek 50
Marten de Roon 40
Kevin Strootman 40
Pablo Rosario 30
Ruud Vormer 20
Guus Til 10
Davy Klaassen 10
Leroy Fer 10
Jorrit Hendrix 10
Ferdi Kadioglu 10
Carel Eiting 10
Jurgen Ekkelenkamp 10
Ryan Gravenberch 10
Teun Koopmeiners 10
Mohammed Ihattaren 10
Marco van Ginkel 10

Aanval
Memphis Depay 90
Steven Bergwijn 80
Quincy Promes 80
Ryan Babel 60
Steven Berghuis 40
Luuk de Jong 40
Wout Weghorst 30
Justin Kluivert 20
Javairo Dilrosun 20
Arnaut Danjuma-Groeneveld 20
Tahith Chong 20
Vincent Janssen 10
Sam Lammers 10
Dylan Vente 10
Kaj Sierhuis 10
Michel Vlap 10
Donyell Malen 10
Daishawn Redan 10
Noa Lang 10
Mitchell van Bergen 10
Cody Gakpo 10

Voor de duidelijkheid: Dit is niet mijn persoonlijke voorkeur, maar een inschatting (in percenten) van de kans dat de bewuste speler bij het volgende grote toernooi aanwezig is.

Stadion am See

Tags

Duitsland, fotooo, Hans van der Meer, Parchim, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Parchim, Duitsland

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Hard Gras 122 – Wesley Sneijder Grand cru

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek, Wesley Sneijder

Hard Gras 122 – Wesley Sneijder Grand cru

Na het slechtste (121) van alle nummers, was het dit nummer eenvoudig beter terug te keren. Dat lukt natuurlijk. Stephanie Hoogenberk mag beginnen met haar verhaal over Wesley Sneijder. Dat ze op Ibiza in het restaurant van Wes en Yolanthe zit, terwijl de voetballer zijn laatste interland speelt, is bijzaak. Er is zoveel in het leven van de twee dat juist voetbal een bijzaak lijkt te worden.

De bijna verplichte voorpublicatie is van Spaan zelf, zijn boek over Nouri krijgt wat extra publiciteit, al denk ik dat het niet per se noodzakelijk is. En lezen zonder tranen in de ogen is lastig.

Over Tull Harder had ik al gelezen, dankzij Harry Walstra (We proberen weer gewoon te doen), Frank Heinen doet het hier nog eens over. Blijft interessant, maar de eer moet gedeeltelijk naar Harry gaan. Ook Erik Brouwer schrijft over bijna vergeten Duitse voetballers, maar het ziet er meer uit als therapie. Hij blijkt naar Duitsland te zijn verhuisd, het inlezen in zijn nieuwe omgeving doet hij middels een verhaal in Hard Gras. Ook een optie.

Daarnaast nog een paar aardige verhalen, maar ook dit exemplaar is geen hoogvlieger in de serie. Zit na 24 jaar de sleet er op? Is het een tijdelijk vorm dip? Of zijn alle goede voetbalverhalen al verteld en beschreven?

Citaat: “Het was niet altijd eenvoudig, maar ik heb de zaak-Ozil gevolgd. Een Amerikaans-Duitse literatuurwetenschapper roemde zijn passes, die ‘eerder uit het niets lijken te komen dan uit de epische diepte van de ruimte’. Collega-intellectuelen wisten natuurlijk meteen dat dit een verwijzing was naar een legendarisch geworden typering van de hoed dragende literatuurtheoreticus en Heinrich Heine-kenner Karl-Heinz Bohrer. Die zag de grote Gunter Netzer in 1972 op Wembley uitblinken tegen Engeland en schreef: ‘Netzer kwam uit de diepte van de ruimte’.” (p.81)

Nummer: 18-061
Titel: Hard Gras 122
Ondertitel: Wesley Sneijder Grand cru
Auteur: Diversen (Stephanie Hoogenberk, Henk Spaan, Arthur van den Boogaard, Frank Heinen, Roman Helinski, Erik Brouwer, Carla Boogaards, Maarten Spanjer, Erik Jan Harmens en Gerrit Janssens)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 119 (11647)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4315-5

Meer:
121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Half 3 – Nummer 10

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Half 3, lezen, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Half 3 – Nummer 10

Uwe Seeler aan het woord. In Duitsland zou dat bijzonder veel aandacht krijgen. In Nederland sta je dan in een cultblad. Maar zeker wel interessant. Want waarom protesteer je niet, wanneer je door een onterecht doelpunt de WK finale verliest? De koningin was in het stadion… Mooie voetballer, mooi interview.

Ook leuk is de geschiedenis van Athletic Bilbao, een club die nog steeds slechts met Basken speelt, zelfs een Spanjaard wordt er al als buitenlander gezien, hun visie is overleven met slechts Basken. Fascinerende club.

Het wedstrijdcommentaar begin ik nog wel elke keer, maar uitgeschreven is het nooit boeiend genoeg om uit te lezen. Net zoals de tien verborgen waarheden. Leuk voor een website vertrouwend op clickbait, maar niet geschikt voor een bundeling met een isbn.

Het verhaal van Deyna is nog wel leuk, maar het laatste hoogtepunt is de geschiedenis van de semi-interland, Noord-Nederland tegen Noord Duitsland, waar Harry Walstra veel voor in de archieven is gedoken. Ik weet dat hij ook alweer bezig is om deze traditie nieuw leven in te blazen, benieuwd of het hem (en anderen) lukt.

Citaat: “Wat daar ook van zij, desgevraagd heeft Cruijff enkele jaren geleden op tv aangegeven zich niet te kunnen herinneren ooit het Milan-shirt te hebben gedragen. Dat is ook het mooie en pure van Cruijff. Al dan niet geholpen door een niet optimaal functionerend geheugen kan hij zonder ballast of voorgeschiedenis iedere week zijn mening blijven geven over de meest uiteenlopende activiteiten.” (p.78)

Nummer: 18-056
Titel: Half 3 – Nummer 10
Auteur: Ruud Doevendans e.a.
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 104 (10572)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-79067-10-7

Meer Half 3:
Nummer 9
Nummer 8
Nummer 7
Nummer 4
Nummer 3
Nummer 2
Nummer 1

Meer Doevendans:
Tardelli
Half Drie
Spreker Doevendans

Faaborg Stadion

Tags

Denemarken, fotooo, Hans van der Meer, reizen, stadion, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Alles klopt aan dit veld. Na een korte wandeling kwam ik bij de schitterende poort. Het veld zag er uit als de meeste velden waarop ik op zondagochtend mag ballen. Alleen staat er hier nog een mooi beeld schuin achter de goal, oppassen met afzwaaiers. De dugouts aan twee kanten van het veld, trainers zullen hier niet snel in discussie geraken. Een vierde official zal hier niet kunnen werken, maar ik gok dat de club niet op een niveau speelt waar dat nodig is. Ook mooi zijn de verschillen in bewegingsruimte voor de trainers. De sintelbaan om het veld lijkt me al lang niet meer gebruikt.

Het jongetje dat vlak voor me door de poort ging koos het tweede veld om te voetballen.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.