Jorge Zepeda Patterson – Zwarte trui

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Jorge Zepeda Patterson, lezen, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Jorge Zepeda Patterson – Zwarte trui

Uit de opruimbak pakte ik deze titel er snel uit. De wielrenner op de voorkant is onherkenbaar, de zwarte trui refereert aan het feit dat de Tour niet meer dan de context is. Toch maar meegenomen. Vaak verdwijnen dit soort boeken bij mij dan in de boekenkast om daar 8, 12 of 17 jaar later pas weer uitgehaald te worden. Soms om te lezen, een enkele keer om te concluderen dat ik het beter niet had kunnen kopen. Nu besloot ik een week later om het boek mee te nemen, toen ik naar Spanje reisde om stagiaires te bezoeken. Reistijd is veel leestijd. Wachtrijen, afspraken die te laat komen, trein en vliegtuig, het boek komt vaak uit de rugzak.

Na anderhalf hoofdstuk ging bij mij een lampje branden. Net als bij De Kopgroep van Mart Smeets zou het leuk zijn om de hoofdpersonen te ontleden en te zien wie de schrijver daadwerkelijk op zijn netvlies had toen hij het boek schreef. Maar al snel besloot ik dat dat weinig zin zou hebben, het wielrennen was duidelijk bijzaak. De titel ‘wielerthriller’ op de voorkant had me moeten waarschuwen.

Natuurlijk hebben de hoofdstukken de titels van etappes. Mooiere eenheid bestaat niet. Maar al snel kwam ik ook tot de conclusie dat ik het wielerdeel niet al te serieus moest nemen. De hoofdpersoon Marc Moreau, Frans-Colombiaans, is de meesterknecht van meervoudig Tourwinnaar Steve Panata. Zelf is hij een van de beste klimmers, maar niet de persoon om het kopmanschap op te eisen. Maar hij wordt ongewild toch de hoofdpersoon in het verhaal. Zijn achtergrond in het Franse leger zorgt er voor dat zijn hulp wordt ingeroepen om in het peloton te onderzoeken wie er achter een aantal vreemde gebeurtenissen zit. Een zelfmoord van een renner waarvan veel twijfel bestaat op het zelfmoord was. Een ongeluk dat toevallig een andere renner uitschakelt.

Zo krijgen we twee verhalen. Moordaanslagen, verdenkingen, onderzoeken, veel wisselende coalities naast het verhaal van de Tour zelf. Ploegen die samenspannen, renners die lijken te profiteren van de gebeurtenissen om de Tour heen. Op een derde van het boek was alle geloofwaardigheid verdwenen. De Tour win je in bed beweerde Joop Zoetemelk. Onze hoofdpersoon praat alle avonden met politieagenten, vertrouwelingen, ploegleiders, pers en zijn vriendin. Alsof er niet de volgende dag weer een zware etappe op het spel staat. In no-time heeft hij een verdachte, zonder daarvoor enig concreet bewijs te vinden. Maar na een gesprek met een journalist denkt hij er weer heel anders over.

Ondertussen ontwikkelt de Tour zich ook nog eens onlogisch, met blokkades na demarrages, vreemde coalities, ook daar is de geloofwaardigheid weg. Al met al had ik allang de conclusie getrokken dat dit geen memorabel boek is. Toch las ik het uit. Ten eerste had ik geen ander boek bij me. Daarbij boeide me het toch. Ik wilde weten hoe het afliep. Wie de Tour zou winnen, wie de dader achter de aanslagen is. Vreemde paradox. Misschien niet te serieus nemen, gewoon lezen als tussendoortje, want dat was het ook.

Citaat: “De laatste dag in de Pyreneeën was de ergste van allemaal: twee zeer zware bergen van de eerste categorie en aan het einde de ongenadige beklimming naar het Plateau de Beille, een col van de buitencategorie. Volgens de overlevering werden de bergen in categorieën ingedeeld al naargelang de versnelling waarmee een Citroën 2CV ertegenop kon komen: cols van de vierde categorie, de gemakkelijkste, werden zo genoemd omdat de auto van weleer in zijn vierde versnelling een dergelijke berg op kon rijden. En zo verder tot de zwaarste, een berg van de eerste categorie, die alleen op kwam als je de auto in de eerste versnelling zette. Logischerwijs moest je voor een beklimming van de buitencategorie de motor van je Citroën afzetten en hem door een span ossen naar boven laten trekken; ik neem aan dat ik het span ossen was dat Steve naar boven sleepte.” (p.120)

Nummer:            22-039

Titel:                   Zwarte Trui (Muerte contrarreloj)

Auteur:               Jorge Zepeda Patterson

Taal:                   Nederlands (Spaans)

Jaar:                   2018

# Pagina’s:          344 (9301)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 978-90-452-1259-3

Meer:
Wikipedia

El Universal (Recensie)

Vrij Nederland (Thrillergids)

Top 25 wielerboeken

Tags

Tour de France, wielerboek, wielrennen

Op de site van de Oudste Goorsche Tourtoto plaats ik elk jaar, naast alle uitslagen en tussenstanden, een soort van top 25.

Drie jaar geleden was het de top 25 wielerboeken. Voor degenen die nog leestips nodig hebben deze zomer. Tim Krabbé, Gabriel Garcia Marquez, Dino Buzzati en veel meer. Klik hier!

De Muur 73

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 73 – De geesten van de Ventoux

Het titelverhaal, met de prachtige voorkant, is deze keer geschreven door Bert Wagendorp. Waar de oppervlakkige wielerfan de Ventoux automatisch, en exclusief, associeert met Tommy Simpson, laat Wagendorp zien dat er meer indrukwekkende verhalen zijn over deze legendarische berg. En vaak heeft dat te maken met een fiets en de dood.

Frank Heinen mag Tadej Pogacar proberen te duiden. Was hij outsider of stiekem toch favoriet voor de Tour (deze uitgave was van voor de Tour)? Hoe kon een debutant zo sterk zijn? Hoe kon hij in die laatste tijdrit Dumoulin op anderhalve minuut rijden? 

Diens ploegleider Alan Peiper krijgt ook een eigen verhaal, vele oudere lezers zullen zich de lachbui van Koos Postema nog herinneren. Ook hier blijkt het verhaal meer te zijn dan een oud-renner die achter het stuur van de ploegleidersauto bestuurt. Bart Jungmann tekent voor de juiste achtergronden.

Joost-Jan Kool schrijft een essay over de toekomst van de sport, datagebruik, biotechnologie en andere vooruitgang passeren de revue. Interessant.

Uit het boek van Maarten Kolsloot een voorpublicatie. Was Rasmussen een incident, was het onvermijdelijk of was het zelfs een logisch gevolg van het beleid? Het boek over de Raboploeg moet ook op het verlanglijstje. Dat is al zo lang…

Erik Brouwer duikt de geschiedenis in, de Fransman Thierry Claveyrolat won de bolletjestrui in 1990. Hij kocht zijn stamcafé vier jaar later. Hij bleek een betere klimmer dan kastelein. Beter in de sport dan in het leven.

Samen met de twee vaste series van Menno Haanstra en Nando Boers is ook deel 73 weer een pareltje in de geschiedenis van De Muur.

Citaat: “Na de achtste etappe nemen gendarmes bidons in beslag voor controle, ze checken of ze op rennerslijven tekenen van injecties kunnen terugvinden, nemen urine af en onderzoeken de achterzakjes van de wielertruien op de aanwezigheid van pillenbuisjes. Van alle in 1966 uitgevoerde dopingtests heeft 87 procent een positieve uitslag.” (p.16)

Nummer:            21-037

Titel:                   De Muur 73

Ondertitel:          De geesten van de Ventoux

Auteur:               Diversen (Bert Wagendorp, Frank Heinen, Bart Jungmann, Willie Verhegge, Joost-Jan Kool, Mark de Bruijn, Maarten Kolsloot, Erik Brouwer, Menno Haanstra, Nando Boers)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2021

# Pagina’s:          160 (7814)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 978-94-6231-054-4

Meer:

Themaweek 118: Sportseries

De Muur 72

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 72

De Wout uit de titel is natuurlijk Van Aert, op de voorkant staat hij in 11 gedaanten. Hij is ze alle elf. En nergens is hij doorsnee. Een verhaal over zo’n uitzonderlijk renner kan dan ook alleen door de beste sportschrijver van Nederland geschreven worden. Frank Heinen kwijt zich zorgvuldig van deze niet simpele taak.

De serie van Menno Haanstra over Fabio Jakobsen (en diens vriend Julius van der Berg) krijgt een heel bijzonder hoofdstuk, wanneer de ronde van Polen van een half jaar eerder wordt besproken. Deel 5 verschijnt een jaar na deel 4, maar in dat jaar was er wel de bijna loopbaan eindigende val in Polen. De gebeurtenissen worden op een rij gezet, de val waar de hele wielerwereld het over had wordt geduid. Kippenvel.

Vaak gaat het in een wielerverhaal over een wedstrijd, soms zelfs een hele ronde. Maar het verhaal van Martijn Sargentini gaat over een enkele kilometer in een grote ronde. Een kilometer waarin Lennard Hofstede invloed had op de einduitslag van de Vuelta vorig jaar. Inzoomen kan. Durf het maar.

Wiep Idzenga verhaalt over de bekendste overwinning van VDB. Die dag dat Boogerd dacht eindelijk sterk genoeg te zijn om zijn favoriete klassieker, LBL, te winnen, maar waarin er een renner beter geprepareerd bleek.

Peter Winnen mocht ook een mooi stuk inzenden. Zijn columns zijn de moeite waard, maar zijn verhalen memorabel. Zo ook deze terugblik op zijn eigen jeugd.

Ramon Sinkeldam komt aan het woord in het traditioneel afsluitende verhaal van Nando Boers. Ik vond het opvallend dat hij ploegmaat Thibaut Pinot flink bekritiseert, nog opvallender dat deze onthulling niet elders werd opgepikt.

Hup De Muur!

Citaat: “We hebben wel een food truck mee in een grote ronde, en het eten is goed en smakelijk, maar ze hebben geen flauw idee wat ze precies op ons bord leggen. Een pan risotto? Wat moet ik daar nou mee? Wat zit daar nou weer in? Drie dagen voor de Giro! Ooit hadden we een rustdag. Kregen we twee desserts geserveerd, beide van duizend calorieën. Dat is toch niet uit te leggen?” (p.132)

Nummer:            21-024

Titel:                   De Muur 72

Ondertitel:          Frank Heinen analyseert Wout

Auteur:               Diversen (Frank Heinen, Menno Haanstra, Thomas Sijtsma, Marijn Sargentini, Wiep Idzenga, Bart Jungmann, Peter Winnen, Willie Verhegge, Nando Boers)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2021

# Pagina’s:          145 (5014)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 978-94-6231-052-0

Themaweek 118: Sportseries

De Muur 71

Tags

boeken, boeken 2021, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek

• 

Nando Boers sluit elk nummer, deze keer schrijft hij een extra verhaal, het openings- tevens titelverhaal. Want het leven en de topsportcarrieres van zowel Fabio Jakobsen als Dylan Groenewegen veranderde behoorlijk na de beruchte etappe in de Ronde van Polen vorig jaar. Beschouwend, niet oordelend, integer verhaal.

Het verhaal van de wielerploeg Israel start up nation is boeiend. Sport verbroedert, mocht er een streek zijn waar dat van nut kan zijn, dan is dat het midden oosten. Benieuwd hoe het project gaat verlopen de komende jaren, het aantrekken van Froome lijkt op dit moment weinig succes te hebben. Het verhaal van Eelco Hiltermann meer.

Bert Wagendorp zocht even op het web en kon met de juiste stats een mooi verhaal schrijven. En kwam er achter dat Carlos Vergara even een unieke renner was. Waarom?

Wiep Idzenga vervolgt zijn serie met het verhaal van Marianne Vos en een bijna volle bingokaart. Alleen die Olympische wegwedstrijd had nog geen vinkje. Tot 2012.

Het tragische verhaal over Kelly Catlin kan natuurlijk het best verteld worden door Erik Brouwer. Zijn verhalen over renners waar ik voorheen niets van wist, maar wel stuk voor stuk geboeid las, verdienen zo langzamerhand wel een eigen bundeling.

Ook het verhaal over de enige koers ooit op een eiland in Nederland was geweldig. Slechts een enkele editie op Schier, misschien wel juist daarom zo interessant.

Al met al weer een prachtige editie, ik blijf blij dat ik als abonnee de verhalen elk kwartaal thuisbezorgd krijg en ze als eerste kan lezen. Nog vele jaren hoop ik.

Citaat: “Adams en Baron benadrukken dat zij niets dan vredelievende motieven hebben. Ze gaan nog een flinke stap verder: hun wielerploeg zal het diepgewortelde conflict in het Midden-Oosten tot een einde brengen.” (p.48)

Nummer:            21-007

Titel:                   De Muur 71

Ondertitel:          De sprinters die zij waren

Auteur:               Diversen (Nando Boers, Frank Heinen, Eelco Hiltermann, Bert Wagendorp, Willie Verhegge, Wiep Idzenga, Erik Brouwer, Jurre van den Berg, Joost-Jan Kool)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2021

# Pagina’s:          144 (1487)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 978-94-6231-051-3

Simon Rifoe – Kameroen in 59 dagen

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Kameroen, lezen, reisboek, reizen, Simon Rifoe, wielerboek

Simon Rifoe – Kameroen in 59 dagen

Ook deze parel kwam ik tegen bij mijn favoriete, ondertussen opgeheven, tweedehandsboekenzaak. Op de voorkant een grote vriendelijke man op een wielrenfiets. Dat zal wel de man zijn die door heel Kameroen heeft gefietst. Daar wil ik wel over lezen.

Pas thuis zie ik de uitgever en het doel. De Nederlandse Zendingsraad gaf het boekje begin jaren zeventig uit. Zending? Wat heeft dat te maken met een Afrikaanse wielrenner? Dominee Schaaf legt het uit in het voorwoord. “Het Christelijk Literatuurcentrum in Yaounde ziet daarom terecht als zijn opgave om naast uitgesproken christelijke literatuur gewone afrikaanse romans en verhalen op de markt te brengen.” Dat dus.

En eerlijk is eerlijk, het is een bijzonder verhaal. Rifoe besluit om het hele land te zien op zijn fiets. Meer dan 6000 kilometer, dus meer dan 100 per dag, gemiddeld. Knappe prestatie. Zeker als je nagaat dat hij deze tocht maakte in Kameroen, een land waar de infrastructuur niet bepaald bekend staat als fietsvriendelijk. En dan ook nog eens in 1964, pas drie jaar na de onafhankelijkheid van het land.

Na lezing ben ik er nog niet helemaal uit. Is dit een meesterwerk? Is dit een verzonnen verhaal? Wat is het doel? Ik heb me kostelijk geamuseerd, de verhalen over wilde dieren, overvallen, primitieve dorpen, alles wat je verwacht als je aan het boek begint. Maar ik lees ook ongelooflijke anekdotes, een christelijke ondertoon, een primitief verhaal, waarin zowel de schrijver als de door hem bezochte streken worden weggezet als achterlijk. Alleen al de verklarende woordenlijst achterin doet me terugdenken aan de zending, apartheid en kolonialisme (“Koeskoes is een gerecht dat veel gegeten wordt in Afrika; het wordt van koren gemaakt en men eet er vlees en groenten bij”). Twee foto’s midden in het boek maken het niet beter; Rifoe poserend als een bokser (zonder shirt) midden op een verlaten weggetje, fiets in de berm, klaar voor alle gevaren. Laten we het op de tijdsgeest houden.

Maar ik heb me vermaakt. Ik zie er een film in. En het is ook wel eens grappig om een boekje te lezen dat geen hit op internet oplevert. Een schrijver die van de aardbodem verdwenen lijkt. Een boekje zonder ISBN, maar wel mooi voor in mijn boekenkast. Het verhuist overigens van de wielerboeken naar de reisboeken nu. Past het beter.

Citaat: “Tijdens een afdaling tussen twee steden in hoor ik een geluid dat lijkt op het gerommel van onweer. Ik kijk in de richting waar het vandaan komt en daar zie ik op een berg twee leeuwen die dreigend op me afkomen. Gauw voer ik mijn snelheid op en fiets zo hard als ik kan. Maar in plaats van hun koers te wijzigen, stormen de wilde dieren recht op me af en ik begrijp dat dit het einde betekent.” (blz. 38)

Nummer: 20-108
Titel: Kameroen in 59 dagen (La Tour du Cameroun en 59 jours)
Auteur: Simon Rifoe
Taal: Nederlands (Frans)
Jaar: 1972 (1965)
# Pagina’s: 63 (21438)
Categorie: Wielrennen
ISBN: nvt

Meer:
Goodreads
Last Dodo (zelf kopen?)

Themaweek 113: De laatste boeken van 2020

Roland Mans & Klaas Jan van der Weij – De ontsnapping

Tags

biografie, boeken, boeken 2020, boekrecensie, Klaas Jan van der Weij, lezen, Roland Mans, wielerboek, Wielerfoto, Wielerpoëzie, wielrennen

Roland Mans & Klaas Jan van der Weij – De ontsnapping

Sommige boeken wil je gewoon in de kast hebben staan. Toen ik de voorkant van dit boek zag, twijfelde ik geen seconde daarover. De foto’s van Klaas Jan van der Weij bewonderde ik al een tijdje, vooral via De Muur. Roland Mans had blijkbaar hetzelfde gevoel. Hij had al gedichten geschreven, zocht bijpassende foto’s. Een brutale vraag aan de grote fotograaf leverde het startpunt op. De fotograaf sleepte de gedichten mee, een heel seizoen lang, in de hoop bijpassende beelden te vinden. Natuurlijk lukte dat niet.

Dus werden de foto’s bewust gemaakt, geposeerd, door de schrijver en zijn wielervrienden. Een paar dagen naar Limburg en het project werd afgerond.

Zelf ben ik natuurlijk van de tekst, stiekem heb ik zelfs wel eens iets geproduceerd dat met wielrennen te maken had en geen verhaal was, al zal ik de laatste zijn die dat poëzie noemt. Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik overtuigd ben van het cliché dat een foto meer zegt dan duizend woorden. Dus ook al waardeer ik de inspanning van Mans (ik ben een wielerkijker, geen wieleramateur, denk dat ik daardoor niet alles ten volle meekrijg), voor mij is dit een boek van Van der Weij. Een boek vol schitterende beelden. Een boek dat bewijst dat een bundeling van zijn beste foto’s onvermijdelijk is, dat dat een koffietafelboek moet worden voor alle wielerliefhebbers.

Citaat: “geef mij een fiets / waarvan de wielen / rondjes draaien / op eindeloze circuits // geef mij een fiets / en dan verdwijnen / hersenspinsels en denkcirkels / vanzelf in het landschap / en het niets” (p.19)

Nummer: 20-131
Titel: De ontsnapping
Auteur: Roland Mans
Foto’s: Klaas Jan van der Weij
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 52 (25334)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-053-7

Meer ontsnapping:
Hebban
Goodreads

Meer over:
Klaas Jan van der Weij
Roland Mans

Meer wielerfoto’s:
Mart Smeets – De Tour wacht op niemand

Themaweek 110: Sportboeken

Jeroen Wielaert – Tour masque

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, De Muur, Jeroen Wielaert, lezen, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Jeroen Wielaert – Tour masque (De Muur 70)

De specials van De Muur zijn bijna zonder uitzondering erg mooi. Dit is ook weer een pareltje. Een bijzondere Tour de France afgelopen jaar. Later in het jaar, minder publiek, ploegen in een bubbel, alles was anders. De Muur begreep dat dat een bijzondere aanpak vereiste. Dus werd Jeroen Wielaert, ervaren verslaggever, naar Frankrijk gestuurd. Hij volgde de Tour van begin tot eind.

En terwijl de afwijkingen, de bubbels, de napraatjes, alles anders was geregeld, was het tegelijkertijd ook weer gewoon een normale Tour, met veel spanning, prachtige etappes, sterke jonge renners, een hoofdrol voor een Nederlandse ploeg, er viel ook weer veel te genieten.

Wielaert kan aan de ene kant heel mooi schrijven (een schitterende zin van 26 regels op bladzijde 60!), prachtig beschrijven wat er gebeurde, aan de andere kant ook de zijkant goed opzoeken, de nevenverhalen, de vreemde wereld van 2020. Die combinatie is prachtig en daarom is deze kroniek eentje om te koesteren.

Citaat: “Ja. Als men van de fiets houdt, als men die passie heeft, moet men dit jaar meer dan ooit profiteren van de mooie beelden uitgezonden door de media. De karavaan, die goodies en de hele folklore van de Tour de France is minder belangrijk. Als men van het wielrennen houdt en van de renners, moet men alles doen om deze editie niet te verstoren. Om zichzelf te beschermen, eigen buren, eigen omgeving en om de renners te beschermen.” (p.37)

Nummer: 20-118
Titel: Tour masque (De Muur 70)
Ondertitel: Kroniek van de Ronde van Frankrijk 2020
Auteur: Jeroen Wielaert
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 145 (22797)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-050-6

Meer kronieken:
Bart Jungmann (Tour 2018)
Erik Brouwer (Giro 2007)
Maarten Ducrot (Tour 1987)
Mart Smeets (Tour 1980)
Dino Buzzati (Giro 1949)
Benjo Maso (Tour 1948)
Koos Schwartz (Tour 1926)
Albert Londres (Tour 1924)

Meer Muur:
69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 110: Sportboeken

Benjo Maso – Nederland heeft de gele trui

Tags

Benjo Maso, boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, themaweek, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Benjo Maso – Nederland heeft de gele trui

Een boek waar ik veel langer over deed dan ik had verwacht, gebaseerd op de vorige boeken die Maso schreef over wielrennen. Ik begon in de vakantie, las verder tijdens de Tour de France (thematisch lezen) en had ‘m pas weken later uit.

Waar hij de vorige keren de Tour centraal stelde, bekeek hij dit keer vooral de rol van de Nederlanders in het hele wielrennen, met nog steeds de Tour als belangrijkste wedstrijd. Geen idee of de socioloog al gepensioneerd is, maar de hoeveelheid research die voorafgegaan moet zijn aan dit boek, doet vermoeden van wel.

En meteen komt daarmee het probleem naar boven van het boek, dat door de overweldigende hoeveelheid bekende gegevens het verhaal verzandt in details, het beeld van een Tour wordt overdonderd door de beste Nederlander (zevende) in de veertiende etappe van de Tour van een bepaald jaar. Het leest niet meer lekker. Het is een traag boek, niet per definitie een negatief gegeven, maar na de vorige twee geweldige boeken viel het me tegen.

Daarmee is het nog geen slecht boek, zeker niet. Er staat heel veel in, als naslagwerk is aan te raden om in de kast te hebben staan. Meer dan vijftig jaar Nederlandse wielersport in een enkel boek, met mooie verhalen, leuke anekdotes en nuttige duidingen.

Blij het te hebben gelezen, mooi dat het op mijn plank staat, maar het is geen meesterwerk zoals de twee voorgangers.

Citaat: “Of al deze details waarheidsgetrouw waren, was onbelangrijk. De Tour de France zou nooit zoveel succes hebben gehad als wielerjournalisten feitenaanbidders waren geweest. Wat van hen in de eerste plaats gevraagd werd, was een fraai beeld dat de belangstelling en de verbeeldingskracht van de lezers opwekte.” (p.128/129)

Nummer: 20-103
Titel: Nederland heeft de gele trui
Ondertitel: over wielrennen in de lage landen
Auteur: Benjo Maso
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 448 (21041)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-450-2634-3

Meer:
Maso, Benjo – Wij waren allemaal goden
Maso, Benjo – Het zweet der goden

Themaweek 102: Sportboeken

De Muur 69

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, De Muur, lezen, Tour de France, wielerboek, wielrennen

De Muur 69

Een kwartaaluitgave moet lang van te voren gevuld worden. De langere verhalen schrijf je niet een avond voor de deadline. Dus was, ongetwijfeld, de hele redactie al bezig met het tournummer toen de Covid-19 pandemie in de lente hevig losbarstte en de hele wereld op de kop zette. Een hele planning op de kop zetten is te lastig, dus vele verhalen bleven. Gelukkig is er veelschrijver Frank Heinen die een nieuw openingsverhaal in no-time voor elkaar heeft. Dus begin je met het verhaal over de zomer zonder Tour. Geweldig, passend, historisch. In de laatste alinea komt hij met het advies om ‘Geen zomer zonder Tour’ van Gerard Hutting te lezen. Net te laat Frank, ik had het boek een maandje eerder al uit de kast gehaald en gelezen.

Gelukkig zijn goede wielerverhalen vaak tijdloos, die kun je lezen of er nu wel of geen Tour volgt. Deel 32 in de serie ‘Every picture tells a story’ is er een voor de eeuwigheid. Hoe Aart Vierhouten ziek een Touretappe reed en daarna nog net op tijd in het ziekenhuis belandde is een roman op zichzelf, ware het niet dat het echt gebeurd is.

John Kroon dook de boeken in en las over de Spaanse griep, 102 jaar geleden. Geschreven tijdens de eerste Covid-19 golf, de vergelijking was logisch. Hoofdpersoon Constante Girardengo was een campionissimo al voor Coppi die titel kreeg. Veertig dagen zweefde hij tussen leven en dood in het ziekenhuis, een jaar later won hij de Giro. Met overmacht.

En dankzij Erik Brouwer is nog een historisch figuur niet in de vergetelheid geraakt. Zijn verhaal over Albert Gustave Paul Baker d’Isy. Legendarisch wielerjournalist, maar eindigend als clochard in Parijs.

De Muur, al 18 jaar geweldige wielerverhalen. Trots dat ik de collectie compleet heb.

Citaat: “Daele heeft renners, verzorgers, dokters en managers gesproken en schrijft ‘dat de renners erover klagen dat zij door hun managers uitgezogen worden; dat overwinningen afgekocht worden, waarna koopjes met bookmakers gesloten worden; dat renners soms aan doping verslaafd raken omdat hun verzorgers op last van de sportdirecteuren allerlei spullen in hun voedsel en dranken mengen; dat het establishment het gebruik van cocaïne, opium e.d. bij de renners duldt, ja, in feite heimelijk bewondert, terwijl voor het gebruik van dezelfde versterkende middelen onmaatschappelijken onder goedkeurend gebrom van datzelfde establishment achter de staven belanden; dat doping onwrikbaar verankerd is met wielrennen, tot grote schade van de renners maar tot vreugde van bankrekening bezittende managers’.” (p.115)

Nummer: 20-078
Titel: De Muur 69
Ondertitel: Paris is nog heel ver
Auteur: Diversen (Frank Heinen, Willie Verhegge, Bart Jungmann, Thomas Sijtsma, Wiep Idzenga, John Kroon, Jacob Bergsma, Joop Olthausen, Peter Ouwerkerk, Mart Smeets, Peter Nijssen, Martin Bons, Erik Brouwer, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 162 (14994)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-049-0

Meer:
68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 98: Sportseries