Jeroen Wielaert – Tourpassies

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, gesigneerd, Jeroen Wielaert, lezen, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Jeroen Wielaert – Tourpassies

Die man die, bij Radio Tour de France, met een gedragen stem hele verhalen kon vertellen, rondkijkend op een Frans dorpspleintje waar u en ik zo langs zouden zijn gelopen, met een passie waardoor je wel moest luisteren, dat is Jeroen Wielaert. Hij bezorgde Utrecht de tourstart, hij schrijft mooie verhalen en is op Radio 1 te beluisteren.

Dit boekje is een tussendoortje. Het idee is wel leuk, mensen laten vertellen over hun Tourpassie, wat is hun verhaal? Bekende Nederlanders, okay, verkoopt het vast een beetje beter door. Het ziet er uit als een serie van Radio Tour, waar ze een zomerlang elke dag een BN’er aan het woord lieten. Kan het me niet herinneren, in die tijd was ik vaker niet in Nederland dan wel.

Wat jammer is, is dat je ook BN’ers krijgt die het wel leuk vinden om wat te vertellen, maar uit hun woorden kun je opmaken dat ze eigenlijk een stuk of vijf etappes kijken. En dan nog alleen het laatste half uur. Dat is geen passies, dat is het verdrijven van verveling. Gelukkig zijn er nog wel anderen die wel een mooi verhaal te vertellen hebben.

Wielaert schreef ze op, ik las ze aan het begin van de Tour. Zo uit. Jammer. Misschien een kwart eeuw later nog een keer doen en dan wel alleen mensen aan het woord laten die echt passie voor de Tour hebben?

Mijn favorieten: Harmen Siezen, Kees van Kooten, Tonny Strouken, Theo van Gogh en Wilfried de Jong.

Citaat: “In 1980 zijn we bij de NOS begonnen met een Tour-toto. Het was de bedoeling dat je een paar renners uitzocht, die voor jou de hele Tour geld verdienen. Dat wil zeggen: de eerste vijf plaatsen, plus de gele trui. (…) Dan zet je f125 in en jouw ploeg rijdt dan voor jou. Onbekende renners zijn dan ineens geld waard. Als die een etappe winnen is het kassa geblazen. We hebben altijd 140 à 150 deelnemers. Er zit tussen de f17.000 en f18.000 gulden in de pot.” (p.56)

Nummer: 19-033
Titel: Tourpassies
Auteur: Jeroen Wielaert
Taal: Nederlands
Jaar: 2000
# Pagina’s: 80 (7056)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 90-215-9691-1

Meer:
Wikipedia
NOS

Themaweek 69: Sportboeken

Advertenties

De Muur 65 – De zinderende zomer van ‘69

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, De Muur, Eddy Merckx, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 65 – De zinderende zomer van ‘69

Niet alleen de Tour de France keek een halve eeuw terug, ook De Muur ging terug naar de zomer van 1969. Het jaar waarin Merckx zijn eerste Tour won. De eerste van vijf, maar vooral de manier waarop hij die Tour won en de voorsprong was indrukwekkend. Rik Vanwalleghem schrijft een mooi verhaal, dat de tijdgeest goed weergeeft. Goede schrijver. Maar niet de enige die goed kan schrijven. Heinen (met prachtige foto’s), Winnen (over zijn ontmoetingen), Idzenga, met een reconstructie als altijd schrijven over Eddy Merckx, een half nummer wordt aan de grote meester toebedeeld, geen verrassing.

Sijtsma probeert Mollema te leren kennen, maar het verhaal wat mij het meest boeide was over Thomas de Gendt door Martijn Sargentini. De aanvaller heeft slechts weinig kansen om wedstrijden te winnen, hij is niet de snelste sprinter, geen getalenteerd klimmer, kan redelijk tijdrijden, dus moet hij wel in de aanval. Die aanval is belangrijk, die maakt de koers, die levert een verhaal op. De Gendt lijkt de laatste jaren de laatste der aanvallers, soms lijkt het ook alsof hij ontsnapt om het ontsnappen. In dit verhaal begin ik De Gendt te kennen. Mede dankzij dit verhaal was de etappewinst in de Tour deze zomer een feest der herkenning. De Gendt wist niet alleen welke etappe hij moest aanvallen, hij koos ook de juiste vluchtpartners, de juiste tactiek, de winnende strategie. Elke echte wielerliefhebber begreep het en gunde hem de winst.

Weer een aanwinst voor mijn boekenkast deze Muur. De plank is vol, een nieuwe plank moet vrijgemaakt worden voor de komende zestig uitgaven.

Citaat: “Wat er precies voorgevallen was wist Merckx niet. Wat hij wel wist was dat hij die Giro al achtmaal was gecontroleerd, alle keren negatief. Ook na de zware ritten waarin een renner wel wat hulp kon gebruiken. En zou hij dan voor zo’n niemendalletje van een etappe wel iets genomen hebben?” (p.65)

Nummer: 19-032
Titel: De Muur 65
Ondertitel: De zinderende zomer van ‘69
Auteur: Diversen (Bert Wagendorp, Rik Vanwalleghem, Frank Heinen, Peter Winnen, Willie Verhegge, Wiep Idzenga, Thomas Sijtsma, Martijn Sargentini, Menno Haanstra, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 128 (6976)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-042-1

Meer:
64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 69: Sportboeken

De Muur 64

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 64

Het titelverhaal is geschreven door Joost-Jan Kool die een poging doet wat meer te weten te komen over Iwan Spekenbrink. De ploegleider die door een goed plan van een klein ploegje doorgroeide naar een ploeg met een winnaar van een grote ronde, laat zich eigenlijk nooit interviewen als het niet over het project gaat, over de sport. Daardoor is hij ondertussen een bekende ploegleider, maar niemand die hem echt kent. Ook Kool’s poging is vrij nutteloos. Hij komt tot de rand, spreekt mensen uit de omgeving van Spekenbrink, maar dringt nooit echt door tot de kern. Te vaak is de conclusie ‘dat weten we niet’ of ‘daar hebben we het niet over’. Desalniettemin is het wel een interessant stuk om te lezen, hoe vreemd dat ook klinkt na voorgaande conclusie.

Wel grappig is dat het verhaal over Spekenbrink gevolgd wordt door een verhaal over Jan Raas, de ploegleider die al decennia niet praat, buiten zijn dorp dan, maar nu wel een journalist te woord stond. Ook dit verhaal is interessant, maar ook hier worden niet de vragen gesteld die een kritische journalist graag had willen stellen aan Raas. Gok dat die dat niet heeft toegestaan.

Heinen portretteert de zonderlinge Emiel van Cauter, Sam Planting doet een poging met cijfers Jumbo en Sunweb te vergelijken (spoiler: met voetbal gaat hem dat beter af), de reconstructie door Wiep Idzenga is als altijd goed (Anderson of Vanderaerden?), Erik Brouwer is in Duitsland gaan wonen en schrijft dus over Gustav-Adolf Schur (DDR). Mooie uitgave dus en dan heb ik het nog niet eens over de voorpublicatie uit Briek, door Herman Chevrolet.

Citaat: “…want soms kraakt en piept dat oude lijf van hem, hij doet daar niet moeilijk over, dat hoort erbij, bij het leven, afwassen, een peer schillen, naar de koers kijken, naar die jonge gasten die zich nog jeunen als ze op een fiets zitten, die doen nog niet zo moelijk, bladeren in zijn fotoalbums, zich verwonderen dat iedereen vroeger er zo anders uitzag dan nu, denken aan vroeger, wat gelukt is ijn zijn leven, wat mislukt is, maar daaraan liefst zo weinig mogelijk, schone kleren aantrekken, lijstjes maken van wat hij nog allemaal moet doen, want Briek is soms wat vergeetachtig geraakt… “(p.115/116)

Nummer: 19-017
Titel: De Muur 64
Ondertitel: Het mysterie Iwan Spekenbrink
Auteur: Diversen (Nando Boers, Martin Bons, Erik Brouwer, Herman Chevrolet, Frank Heinen, Wiep Idzenga, Joost-Jan Kool, Peter de Jonge, Sam Planting, Willie Verhegghe, Jeroen Wielaert, Rob Willemse)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 160 (3798)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-041-4

Meer:
63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 69: Sportboeken

De Muur 63 – De stambomen van het profpeloton

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 63 – De stambomen van het profpeloton

Schitterende voorkant, een foto van opa Poulidor met kleinzoon Mathieu. Alsof de redactie voorzag wat een memorabel voorjaar de nieuwste held van het Nederlands wielrennen zou gaan rijden. Het kan niet uitgesloten worden. Het winterthemanummer is duidelijk: Stambomen. Welke wielrenner is zo goed omdat zijn vader dat ook was. Wagendorp begint zijn onderzoek en deelt al snel opdrachten uit aan andere schrijvers, hij bepaalt de regels. Alleen een vader en zoon is niet genoeg, twee broers ook niet. En de termen ‘nature’ en ‘nurture’ vallen voor het eerst. Is de zoon zo goed omdat hij de genen van zijn vader heeft of is hij goed geworden omdat hij als jochie al mee mocht naar de koers, al kon fietsen voordat hij kon lopen? Interessante discussie.

De heer Heinen neemt de opdracht uiterst serieus en doet grondig onderzoek, het aantal voetnoten is indrukwekkend, sommige zijn bijna eigen verhalen. De terzijdes in zijn verhaal maken het boeiend, het verhaal is indrukwekkend. Maar is het ook baanbrekend? Hebben we een conclusie?

Peter Ouwerkerk mocht op zoek naar de Van der Poulidors. De twee heren op de voorkant van deze uitgave, waarbij schoonzoon/vader Adri (niet op de foto) nog altijd de meest succesvolle is op dit moment, al lijkt Mathieu beide voorvaderen (en zijn broer) in de schaduw te gaan zetten.

Daarna mooie verhalen van Dominique Elshout (Van Est), Wiep Idzenga (Petterson), Ruurd Edens (Laverde) en Rik Vanwalleghem (Buysse) voordat Nando Boers mag afsluiten met Tom Stamsnijder.

Weer een pareltje in mijn boekenkast, weer prachtige geschiedenissen en als extra bonus de mooi vormgegeven stambomen van tientallen wielerfamilies.

Citaat: “Met wielerdynastieën gaat het blijkbaar zoals met elke (vooral ook vorstelijke) stamboom: bij elke volgende generatie treedt genetische verwatering op, de erfelijke spoeling wordt almaar dunner, tot men terugzakt tot het niveau van de doodgewone sterveling.” (p.145)

Nummer: 19-004
Titel: De Muur 63
Ondertitel: De stambomen van het profpeloton
Auteur: Diversen (Bert Wagendorp, Frank Heinen, Peter Ouwerkerk, Dominique Elschot, Wiep Idzenga, Ruurd Edens, Rik Vanwalleghem, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 172 (853)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1038-4

Meer:
62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Bart Jungmann – De Muur 62 – Toms Tour

Tags

Bart Jungmann, boeken, boeken 2018, boekrecensie, De Muur, lezen, Tom Dumoulin, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Bart Jungmann – De Muur 62 – Toms Tour

Hij noemt het zelf een feuilleton. Een dagelijks verslag, zoals de Tour zelf eigenlijk ook een feuilleton is. Onderaan noem ik het een kroniek, een term die ook eerder gebruikt is. Het zijn mooie verhalen, een grote wielerronde drie weken volgen en daar mooi over schrijven. Het is wat anders dan een dagelijks verslag, dat kun je in de kranten wel lezen. Het is meer, het is een sfeertekening, een tijdsgeestbeschrijving, het is het verhaal dat het overzicht heeft, waar de dagelijkse verslagen dat meestal missen.

Bart Jungmann was al jaren niet meer in de Tour geweest, maar bedacht in 2018 dat het toch wel eens bijzonder kon worden, zeker met een Nederlandse kandidaat winnaar in het peloton. En dus vroeg hij een perskaart aan en bekeek vanaf de zijkant de Tour van Tom.

Jungmann kijkt terug in de tijd, naar oude Tours, naar zijn eigen leven als verslaggever, naar bijzondere gebeurtenissen. Het dagelijks blokje waarin de muziek wordt beschreven geeft inzicht in de smaak van de schrijver, tevens zegt het ook weer iets over de Tour zelf. De uitslagen aan het eind van elk hoofdstuk geeft aan dat het toch nog wel gekoppeld is aan de realiteit, aan de dagelijkse gang van zaken, als je alleen leest, is dat niet altijd even duidelijk. Precies zoals het hoort. De uitslagen staan dan ook in een kleiner lettertype, dit is een boek, geen krant.

In het midden een aantal schitterende foto’s van Klaas Jan van der Weij, prachtige toevoeging aan het mooie verhaal.

Eigenlijk is het jammer dat ik dit boek een paar maanden na de Tour al heb gelezen, dit zou je jaren later moeten teruglezen, om die mooie Tour van 2018 nog eens te herbeleven. Maar goed, in een rijtje met Dino Buzatti en Antoine Blondin staan is een mooi compliment voor Jungmann.

Citaat: “Helaas lijken bijnamen hun beste tijd te hebben gehad. Uit de recente geschiedenis schiet met De Apotheker te binnen. Zo noemden ze de Italiaan Rodolfo Massi omdat hij een reputatie had als handelaar in stimulantia. Van de huidige generatie kan alleen Vincenzo Nibali ermee door als De Haai van Messina.” (p.113)

Nummer: 18-059
Titel: De Muur 62
Ondertitel: Toms Tour
Auteur: Bart Jungmann
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 177 (11240)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1037-7

Meer kronieken:
Erik Brouwer (Giro 2007)
Maarten Ducrot (Tour 1987)
Mart Smeets (Tour 1980)
Dino Buzzati (Giro 1949)
Benjo Maso (Tour 1948)
Koos Schwartz (Tour 1926)
Albert Londres (Tour 1924)

Meer Muur:
61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Dick Heuvelman, Frans van Schoonderwalt en Gerard Sierksma – Tour de France top 100

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Dick Heuvelman, lezen, wielerboek, wielrennen

Dick Heuvelman, Frans van Schoonderwalt en Gerard Sierksma – Tour de France top 100

Als misschien bekend, ben ik gek op lijstjes. Dit boek paste dus perfect in mijn collectie. Tijdens de Tour gelezen, wie is nu echt de beste? Daarvoor kun je natuurlijk meerdere criteria gebruiken, vooral over de onderlinge weging kun je discussiëren. Heerlijk. Is een vierde plek in het eindklassement beter dan winst in een etappe? Wat is moeilijker: tweede worden in het bergklassement of negende in het eindklassement? Was de Tour van 1964 zwaarder of juist eenvoudiger dan de Tour van 1983? Zowel Armstrong als Thevenet gaven toe doping te hebben gebruikt. De Fransman mocht zijn titels behouden. Is toegeven (Ullrich) erger dan niet toegeven (Zoetemelk)?

Meer tegenstand of juist betere omstandigheden? Maakt het uit of je in de Giro en Vuelta ook hebt gepresteerd? Ben je het hele jaar goed (Merckx) of richt je je slechts op de tour (Indurain)? Er zijn zoveel factoren die meetellen, dat het onmogelijk is een lijst te maken die boven discussie verheven is. Maar juist die discussie is het leukste!

Over de nummer 1 zal onder experts weinig discussie zijn, ook de rekenmethode die je gebruikt is niet relevant. Je moet van goeden huize komen wil je ooit nog hoger worden aangeslagen dan Merckx. Dat Zoetemelk de beste Nederlander is, zal zelfs Jan Janssen accepteren.

Leuk boek, zou elk decennium bijgewerkt kunnen (moeten!) worden.

Citaat: “De zogenaamde schone Tour van 2006, die zonder de sterren Jan Ullrich, Ivan Basso en Aleksandre Vinokoerov is verreden, kreeg een van doping beschuldigde winnaar, Floyd Landis die in het Universeel Tourklassement op de 83ste plaats staat. Indien Landis wordt gediskwalificeerd, verdwijnt hij uit de top 100 en komt de nieuwe winnaar, Oscar Pereiro Sio, op nummer 79 de top 100 binnen.” (p.8)

Nummer: 18-044
Titel: Tour de France top 100
Ondertitel: De honderd beste tourrenners aller tijden
Auteur: Dick Heuvelman, Frans van Schoonderwalt, Gerard Sierksma
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 160 (8497)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-4390-930-3

Meer:
Wielersportbroeken
Goodreads
Bol
Tour de France (op gerbie.nl)

Miel Vanstreels – Lekker afzien zuivert het gemoed

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Miel Vanstreels, poëzie, senryu, wielerboek, wielrennen

Miel Vanstreels – Lekker afzien zuivert het gemoed

Een van de beste dichters in ons taalgebied, als het om wielerversjes gaat. Algemeen gewaardeerd, vaak geroemd. Betwijfel of hij veel verkoopt, poëzie verkoopt per definitie nauwelijks, maar een liefhebber laat zich niet daardoor tegenhouden. Hij schrijft omdat hij dat wil, niet omdat hij veel wil verkopen.

Zijn gedichtjes schrijft hij in zijn hoofd, tijdens lange fietstochten. Eenmaal thuis is het af, hoeft hij het alleen nog op te schrijven. Na een tijdje heeft hij er genoeg, kan hij ze bundelen. Ik ben daar blij mee, heb al meerdere boeken op de plank staan.

Deze bundeling kwam uit vlak voor de Tour, tijdens een niet zo boeiende etappe (eerste week!) was ik er zo doorheen. Senryu’s zijn een reactie op de haiku. De vorm is hetzelfde (5-7-5 lettergrepen), maar het thema ‘de onvolmaakte mens’ staat centraal. Vanstreels begrijpt dat beter dan een haiku, hij weet dat hij een onvolmaakte renner is, dus past deze vorm perfect bij hem. Mooi.

Citaat:

Roubaix

Als een kwajongen
stiekem de wielerbaan op –
een rondje dromen.
(p.16)

Nummer: 18-033
Titel: Lekker afzien zuivert het gemoed
Auteur: Miel Vanstreels
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 40 (6527)
Categorie: Poëzie
ISBN: 978-94-92954-21-3

Meer:
Bestel zelf
Een toerist met altijd tegenwind
Rijmend de berg op
Godsheide
Een bidon met Zen
Fietsvarianten
Behoedzaam dansen op pedalen
Fietsvarianten (site)

Themaweek 60: Poëzie

De Muur 61 – En god schiep de sprinter

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 61 – En god schiep de sprinter

Voor de Tour nog snel even wat wielerverhalen meepikken, altijd goed. Sam Planting is op zoek naar Moneyball in het peloton. Hij bekijkt de ploegen van Jonathan Vaughters, die precies weten waar ze punten kunnen scoren. Niet het grootste budget, wel slimme renners en een goed programma. Wanneer je de punten in de klassiekers niet kunt pakken, dan pak je de koersen die de UCI graag wil promoten. Daar rijden veel minder toppers, maar zijn net zo veel punten te verdienen. Leuk verhaal.

Wiep Idzenga is al aan zijn zilveren jubileum toe, de 25e editie van Every picture tells a story. En een erg bijzondere deze maal. Poulidor en Anquetil die schouder aan schouder de Puy de Dome opfietsen tijdens de Tour van 1964. Achteraf was het de beste kans voor de eeuwige tweede om de Tour te winnen. Of in ieder geval het geel eens te pakken. Het lukte hem niet. Mooie reconstructie weer.

John Kroon schreef bijna een minibiografie over Charly Gaul, de winnaar van 1958, die met een deels Nederlandse ploeg reed. Interessant hoe dat zwarte gat na zijn carrière wel erg diep bleek. Bestaat er al een biografie?

Daan Dekker schreef over een andere tourwinnaar die door velen alweer vergeten is, Carlos Sastre. Ik kan me nog altijd herinneren dat ik een aantal malen in de Pyreneeën etappes mocht bekijken destijds, en elke keer weer kwam er een clubje langs met een emmer verf op een plank op wieltjes, een mal en een aantal supporters die de hele berg vol kalkten met Carlos Sastre Club, tevens reclame voor zijn team destijds. De Spanjaard hield van fietsen, van klimmen, maar niet van de glamour, van het grote publiek. Wat niet iedereen weet, is dat Chava (Jose Maria Jiminez) zijn zwager was. In 2003 stierf zijn zwager aan een hartaanval, 32 jaar oud pas. Sastre was een tijd lang van de kaart. Uiteindelijk won hij in 2008 de Tour. Verdiend.

Op naar 62!

Citaat: “Herinneringen aan Eddy Beugels komen in zwart-wit bovendrijven. Wielrennershaar wapperde nog onbekommerd in de wind en remkabels hingen als een spinnenweb boven het stuur. Het peloton werd nog bemand door tuinders en bakkersknechten. Met zijn hbs-diploma gold Eddy Beugels als een zeldzaam geval van hogere wetenschap. Ze noemden hem De Professor.” (p.92)

Nummer: 18-032
Titel: De Muur 61
Ondertitel: En god schiep de sprinter
Auteur: Diversen (Joost-Jan Kool, Sam Planting, Frank Heinen, Wiep Idzenga, Bas Steman, Fred Segaar, Bart Jungmann, Willie Verhegge, John Kroon, Daan Dekker en Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 160 (6487)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-036-0

Meer:
59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 57: Sportboeken

De Muur 60

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 60

Het nummer voor de voorjaarsklassiekers. En gelukkig is er eindelijk definitieve zekerheid over de mooiste voorjaarsklassieker. Frank Heinen heeft de formule uitgewerkt. Knap.

Bert Wagendorp bepleit in zijn column voor de klassieke status van de Strade Bianchi, daar ben ik het helemaal mee eens. Het is geen automatisme dat wanneer je 100 jaar een wedstrijd organiseert dat de status daardoor ook hoger is dan jongere wedstrijden.

Jeroen Wielaert weet net zo veel over de geschiedenis dan over de sport, in Bastenaken kan hij zijn verhaal kwijt.

De gevallen engel VDB komt zowel in gedichten als in een lied langs. Het bewijst maar weer eens dat de tragiek het nu eenmaal beter doet dan de lyriek.

Weer een mooie uitgave.

Citaat: “Een voorbeeld: in de Kuurne-Brussel-Kuurne van 2017 startten 197 renners, van wie er 131 bijtijds de finish haalden. Dat betekent 66 afstappers. 66/197 = 0,3350 > een derde van alle opstappers stapte ergens af. In 2010 – de apocalyptische KBK-aflevering van 2010 – u weet wel, het jaar waarin de overlevenden Bobbie Traksel, Ian Stannard en de smakelijke Rick Flens aan de finish ontdooid moesten worden – lag de verhouding op 143/197, wat resulteert in een geweldige 72,588%.” (p.42)

Nummer: 18-016
Titel: De Muur 60
Auteur: Diversen (Peter Ouwerkerk, Renate Verhoofstad, Frank Heinen, Bart Jungmann, Willie Verhegge, Joos-Jan Kool, Wiep Idzenga, Jeroen Wielaert, Herman Laitem, John Kroon, Nando Boers en Bert Wagendorp)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 143 (3693)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1035-3

Meer:
59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweken 57: Sportboeken

De Muur 59 – New Wave

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 59 – New Wave

Niet een nummer dat jaren zal blijven hangen. Geen verhalen die aanleiding geven tot herlezen. Geen journalisten die citaten uit deze uitgave zullen gebruiken in nog te schrijven artikelen. Geen reden voor discussies online.

Geen schande. Want elk verhaal was wel de moeite waard. Maar niet meer dan dat.

Citaat: “En dan nu dus zijn chromosomaal doorontwikkelde versie. Dat menneke met rode blos, krap 23 winters jong, het maakt hem al helemaal niet uit op welke tweewieler ze hem zetten, op welke ondergrond. Maak Mathieu van der Poel wijs dat er een WK Waterfietsen bestaat en het wegwielrennen moet het nog een jaar zonder hem stellen.” (p.84)

Nummer: 18-006
Titel: De Muur 59
Ondertitel: New wave
Auteur: Diversen (Joost-Jan Kool, Frank Heinen, Wiep Idzenga, Bert Wagendorp, John Kroon, Peter Winnen, Mark de Bruijn, Jarl van der Ploeg, Peter Ouwerkerk, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 128 (1825)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1029-2

Meer:
58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Peter Winnen – God of duivel

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, column, doping, lezen, Peter Winnen, wielerboek, wielrennen

Peter Winnen – God of duivel

Graag lees ik de columns van de oud-wielrenner. Ooit stond ik bewonderend langs de weg als jochie, toen hij de Alpe d’ Huez op fietste. Zijn overwinningen van eerdere jaren waren die dag weinig waard. Mijn vader bood hem een fles water aan. Zijn ogen stonden diep in zijn hoofd, hij reageerde niet.

Na zijn actieve carrière bleek de renner een begenadigd schrijver. Niet alleen over zijn eigen sport, maar ook over andere sporten en zelfs over het leven. Zonder enige twijfel pakte ik dan ook een nieuw boek van hem op, volgens mij heb ik de meeste wel gelezen.

Die twijfel had ik wel bij dit boek, al was het maar omdat de ondertitel ‘alles over doping’ aangeeft dat dit een thematische bundeling is. En ook al is doping een belangrijk en niet te missen onderwerp wanneer het over wielrennen gaat, de charme van de sport schuilt juist niet in een bijzaak, hoe vaak het ook de hoofdzaak leek te zijn. En dat is ook meteen mijn probleem met dit boek. De columns an sich zijn niet verkeerd, vele observaties zijn raak. Maar allemaal gezamenlijk vormen ze een overdosis (no pun intended). Het is niet leuk meer om meer columns achter elkaar te lezen. Aangezien ik denk dat de wielrenner, maar ook de schrijver, Winnen een romanticus is, een liefhebber, geloof ik niet dat het initiatief voor dit boek van hem uit ging. Ik zie een cynische uitgever voor me, die in 2013 een actueel onderwerp combineert met een uitgebreid columnarchief en al snel tot een simpele conclusie kwam.

Desondanks las ik vele columns met plezier. Sommigen voor de tweede keer, omdat ik de krant al las, of een eerdere bundeling. Soms nieuw.

Citaat: “Wanneer precies verscheen de epo in het peloton? De meningen zijn verdeeld. Sommigen beginnen de nieuwe jaartelling rond 1993. Ik durf te beweren dat het in 1988 was. In dat jaar werd ik er bergop voor het eerst door een stelletje non-klimmers afgereden. Tijdens een particulier interviewtje met een bepaalde collega, in het zadel uiteraard, werd me ongeveer gewezen waar de klepel hing.” (p.212/213)

Nummer: 18-002
Titel: God of duivel
Ondertitel: Alles over doping
Auteur: Peter Winnen
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 223 (905)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-004-0336-9

Meer:
Stoempwerk en andere verhalen
Windbreker en andere verhalen
Het snot voor ogen
Van Santander naar Santander
Valse start
Wielergeluk

De Muur 58

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 58

Wat vind ik het geweldig dat ik in een taalgebied mag wonen waar ik elke twee maanden een literair voetbaltijdschrift en elk kwartaal een literair wielermagazine op mijn deurmat kan vinden. Je zal toch elders op de wereld wonen en ik weet niet hoe ver moeten reizen naar een fatsoenlijke boekhandel. Je zal toch een sport willen volgen, maar nooit meer informatie krijgen dan de waan van de dag. Je zal interviews na een wedstrijd als referentiekader moeten gebruiken.

Gelukkig hoeft dat niet in Nederland. En dan krijg je dus een schitterend verhaal (weer) van Frank Heinen over het geheime genootschap van de tweede rij. Dan lees je een reconstructie door Wiep Idzenga over de loopbaan van de Ier Seamus Elliott. Dan kom je achter de waarheid van geruchten na het WK van 1985 toen Kim Andersen een auto verdiende door op het juiste moment even de benen niet te bewegen. Je hoort hoe Annemiek van Vleuten over haar vak praat. En het leven eromheen.

En een paar weken later heb je weer een uitgave van De Muur uit. Smachtend wachtend op het nieuwe kwartaal.

Citaat: “Waarom zou ik extreem moeten verdienen? Ik vind dat ik meer mag verdienen dan het minimumloon, want wielrennen is 24/7, maar ik kan niks met de gedachte dat je ‘binnen’ zou moeten zijn na je sportcarrière. Ik vind inkomensongelijkheid oneerlijk. Ik hoef in elk geval niet heel veel meer te verdienen en ik kan heus nog wel wat anders na mijn wielerloopbaan.” (p.132)

Nummer: 17-059
Titel: De Muur 58
Auteur: Diversen (Sam Planting, Wiep Idzenga, Maarten Kolschot, Willie Verhegghe, Frank Heinen, Stijn Fens, Ruurd Edens, Niek Pas, Dominique Elshout, Ruud Paauw, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 144 (13721)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1028-5

Meer:
57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

De Muur 57

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 57

De reconstructie van deze aflevering: Waarom Hennie Kuiper de Tour van 1978 niet won. Daarna legt Frank Heinen even uit waarom Romain Bardet de Tour niet zal winnen, zelfs al wint hij hem ooit wel. Een voorpublicatie uit het nieuwe boek van Martin Bons over sprinten, na dalen en klimmen zijn nieuwe obsessie.

Guimard wordt geportretteerd door Jeroen Wielaert, in mooie bewoordingen natuurlijk. Eindelijk een keer een verhaal van Smeets, over drie Duitsers die ooit het geel hebben gedragen.

Voor mooie tragische verhalen moeten we toch dieper de geschiedenis in. Gelukkig is er dan Erik Brouwer. Het banale einde van Henri Pelissier, heet het verhaal waarin we lezen over de moord op de wielerheld door zijn eigen maîtresse. Ook in deze uitgave het verhaal van Nederlands onbekendste winnaar van een Touretappe, Cees van Espen.

Ook al lees ik graag Hard Gras, wielrennen is toch de meest literaire aller sporten.

Citaat: “Toen hij langsliep, hield hij even in en gaf mij als enige zo’n foto. Ik weet nog niet waarom. We hadden zo’n acht keer tegenover elkaar gezeten of gestaan met camera en microfoon en ik vond hem nooit vervelend, aanmatigend of hautain. Meer een typisch kind van de oude DDR. Star, grauw, bijna bot. Hij deed me denken aan een buitenwijk van Dresden, zijn spijkerbroeken waren van droeve kwaliteit.” (p.99)

Nummer: 17-041
Titel: De Muur 57
Auteur: Diversen (Bert Wagendorp, Wiep Idzenga, Niek Pas, Frank Heinen, Martin Bons, Joost-Jan Kool, Jeroen Wielaert, Mart Smeets, Erik Brouwer, Pieter Cramer & Wim Sanders, Peter Ouwerkerk, Willie Verhegge en Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 144 (9666)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1027-8

Meer Muur:
55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 50: Sportseries

De Muur 56

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 56

Uit. Mooi.

Hoogtepunt: Erik Brouwer over Chernoshvarts.

Citaat: “Nee, een ander mooi. Een smerig mooi, een leugenachtig, vals, hoogmoedig en arrogant mooi. Een cynisch mooi, als jullie dat dan zo graag willen horen. Het veelkleurige mooi van het leven, van maagdelijk wit tot diepzwart. Het goede mooi en het slechte mooi. Het mooi van de rechtvaardigheid en het mooi van de oneerlijkheid. Het mooi van de loyaliteit en het mooi van het verraad. Het mooi van de haat en het mooi van de liefde. Dat mooie mooi. Dat allermooiste, allerdiepste, rijkste mooi. Het mooi dat pijn doet aan je ziel.” (p.51)

Nummer: 17-020
Titel: De Muur 56
Auteur: Diversen (Nando Boers, Erik Brouwer, Mark de Bruijn, Herman Chevrolet, Ruurd Edens, Frank Heinen, Alex van der Hulst, Wiep Idzenga, Willie Verhegge, Bert Wagendorp, Jeroen Wielaert)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 128 (4704)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-026-1

Meer:
54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 50: Sportseries

Martin Bons – De kunst van het dalen

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Martin Bons, wielerboek, wielrennen

Martin Bons – De kunst van het dalen

Dankzij de VakantieBieb-app op mijn telefoon. Tussendoor, elke keer een paar schermpjes. Uit na een paar weken.

Bons vroeg zich af of hij kon leren dalen. Amateurwielrenner, zoals zo vele, met bewondering voor de professionals die er goed in zijn. Bons deed research, boeken, kranten, videobeelden. Sprak experts en mensen die er vlak bij stonden.

Interessant? Mwoah. Best grappig om sommige anekdotes te lezen. Altijd interessant om goede wielrenners aan het woord te laten. Maar het maakt geen volledig boek. Een goede conclusie, eindresultaat van zijn studie, is er niet. Je weet iets meer over. Daar blijft het bij. Wielerboek voor de fanatieke wielerboekenlezer dus. Voor de rest: overslaan.

Citaat: “Hushovd heeft als hoogste snelheid 112 kilometer per uur. De cameraman die de afdaling filmde, zei later op de Franse televisie at hij nog nooit zoiets had meegemaakt. Lionel Marie, de ploegleider van de Noor, bekende dat hij in elke bocht zijn zenuwen nauwelijks de baas was. En wat zei Hushovd na afloop? ‘I didn’t take any too large risks.’ Tijdens de afdaling had hij aan zijn dochtertje Isabel gedacht en besloten dat het geen enkele zijn had om tot het uiterste te gaan.” (p.21)

Nummer: 17-039
Titel: De kunst van het dalen
Auteur: Martin Bons
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 224 (9314)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-0040-160-0

Meer:
De kunst van het dalen (Website)
Het is koers
Cycling story
Goodreads

Themaweek 48: E-boeken

Aili & Andres McConnon – Gino Bartali De leeuw van Toscane

Tags

Aili McConnon, Andres McConnon, boeken, boeken 2017, boekrecensie, Gino Bartali, Italië, lezen, politiek, Tour de France, wielerboek, wielrennen

Aili & Andres McConnon – Gino Bartali De leeuw van Toscane

Verbaasd was de eerste reactie. Waarom schrijven een Canadese broer en zus over een Italiaanse wielrenner die ze zelf nooit hebben zien fietsen? Begrijpen ze überhaupt wat een grote wielerronde is aan de andere kant van de oceaan? Wat bezielt deze mensen om dit boek te schrijven?

Toch ben ik gefascineerd. Coppi tegen Bartali is ook voor mij een prachtige legende. Sterker nog, ik denk dat de tweestrijd in de geschiedenis van het wielrennen onovertroffen is. Dus lees ik graag over beide heren. Dit boek hoort dus gewoon bij mij op de plank wielerboeken te staan.

Deze zomer in Frankrijk had ik ‘m bij me. Wachtend op de Tour, aan de kant van de weg, Col d’Izoard, las ik over de ronde van een jaar of zeventig eerder. En dan ook nog eens over diezelfde col fietsen, een berg die niet zo vaak in het parcours van de Tour is opgenomen. Bartali zorgde juist daar voor de beslissing.

Het verhaal is bij de ware liefhebbers wel bekend. Bartali wint de Tour, de Tweede Wereldoorlog is een keiharde onderbreking van zijn carrière, maar na de oorlog wint hij tien jaar later toch weer de Tour. Nooit zat er meer tijd tussen twee overwinningen. Bartali wordt een legende. En alsof dat nog niet genoeg was, hangt er zelfs een politiek luchtje aan zijn Tourzege. Dankzij zijn overwinning werden de hoog opgelopen gemoederen in Italië gekalmeerd. De aandacht werd verlegd. Een revolutie werd voorkomen. Meer kun je als sportman niet bereiken.

Mijn aanvankelijke terughoudendheid hebben de schrijvers weg weten te werken. Dit boek leest als een trein, al is dat natuurlijk vooral te danken aan de renners die zorgden voor een historische Tour.

Citaat: “Jaren later, toen Coppi en Gino elkaars rivalen waren in de grootste concurrentieslag die Italië ooit had meegemaakt, zouden de mensen terugdenken aan dit eerste duel en er in bijna mythische termen over spreken. De coppiani zeiden dat dit het archetypische ogenblik was waarop de dappere leerling voor het eerst zijn meester uitdaagde. De bartaliani zouden zich laten leiden door Gino’s wat aangezette verhalen over zijn steun aan Coppi en het zien als een bijna messianistisch voorbeeld van zelfopoffering waarbij de legendarische kampioen zijn eigen kans op de zege vaarwel zegde om zijn jongere ploeggenoot te laten winnen.” (p.108)

Nummer: 17-044
Titel: Gino Bartali. De leeuw van Toscane (Road to valor. A true story of World War II Italy, the Nazia , and the cyclist who inspired a nation)
Auteur: Aili & Andres McConnon
Taal: Nederlands (Orig.: Engels)
Jaar: 2012
# Pagina’s: 269 (10334)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-488-1310-0

Meer:
Goodreads
Penguin
Road to valor
Bettina schrijft
Sportliteratuur

Themaweek 46: Sportboeken

De Muur 55 – Koos Schwartz – De langste Tour

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, De Muur, Koos Schwartz, lezen, Tour de France, wielerboek, wielrennen

De Muur 55 – Koos Schwartz – De langste Tour

Eigenlijk vind ik de leukste uitgaven van de Muur. Flink terug in de tijd, goed en gedegen onderzoek doen en dan een mooi beeld weergeven van de bewuste Tour of andere grote wedstrijd.

Koos Schwartz koos de Tour de France van 1926. Lucien Buysse won die ronde, geen renner deed ooit zo lang over het winnen van de Ronde van Frankrijk, meer dan 238 uur zat hij op zijn fiets. En dan was hij de winnaar, nummer 41 van die ronde, de Franse onafhankelijke Andre Drobecq deed er nog eens bijna 27 uur langer over.

Het is prachtig te lezen over een tijd waarin de Tour in de verste verte slechts een klein beetje lijkt op de wedstrijd zoals wij die tegenwoordig elke zomer zien. Kleine ploegen of zelfs dat niet, gigantische tochten, beroerd materiaal, nog slechtere wegen, de renners uit die tijd zouden hun ogen uitkijken, mochten ze vandaag de dag de wedstrijd zien die zij ooit uitreden. Mooi is dat klassieke wielerschrijvers langskomen, geciteerd worden, maar ook beoordeeld. Laten we het erop houden dat Albert Londres er een stuk beter van af komt dan Karel van Wijnendaele. Daar voeg ik zelf de conclusie ‘terecht’ aan toe.

Ook al is de uitslag al bekend, elk hoofdstuk, elk verslag van een etappe leest alsof je zit te kijken, de citaten uit Franse kranten geven het extra jus, het beeld van een compleet andere tijd aan de hand van een wielerwedstrijd maakt dat het moeilijk is om dit boek neer te leggen.

Er zijn vast nog meer memorabele grote ronden gereden tachtig, negentig jaar geleden, ik hoop op minstens een Muur-special per jaar de komende jaren.

Citaat: “Desgrange foetert nog een tijdje door: ‘Dat brengt me op de eeuwige kwestie van de groepsaankomsten, het lage tempo in de etappes en al die andere deuntjes die we zo langzamerhand wel kennen. En dan? Heeft u een oplossing? En als u een oplossing heeft, dan verwed ik er tien jaar van het leven van mijn conciërge om dat die niets voorstelt. Heeft u een alternatief voor de barrages op de piste? U heeft het niet. En waarom niet? Simpelweg, omdat er geen alternatief is.’“ (p.87)

Nummer: 17-014
Titel: De Muur 55 – De langste Tour
Auteur: Koos Schwartz
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 192 (3538)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-023-0

Meer kronieken:
Erik Brouwer (Giro 2007)
Maarten Ducrot (Tour 1987)
Mart Smeets (Tour 1980)
Dino Buzzati (Giro 1949)
Benjo Maso (Tour 1948)
Albert Londres (Tour 1924)

Meer Muur:
54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 46: Sportboeken

Thijs Zonneveld – Paniagua

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, column, lezen, Thijs Zonneveld, wielerboek, wielrennen

Thijs Zonneveld – Paniagua

Wielerboeken lees ik graag. Zonneveld brak, in mijn ogen, door met een prachtig verhaal over zijn Chinese ploegmaat in De Muur, jaren geleden. Al snel had hij door dat hij een redelijke wielrenner was, maar als schrijver/journalist verder kon komen dan als renner. Goede keus dus.

Op Facebook ben ik ook al een tijdje lid van een groep die voor het goede doel wielerboeken verkoopt. Geweldige combinatie. Elk jaar bestel ik er wel een boek. Extra leuk is het natuurlijk dat vele schrijvers of renners door de mensen achter die site worden benaderd om boeken te signeren. Zo steun je niet alleen het goede doel, maar ontvang je ook nog eens een bijzonder boek.

Nadat ik de site net had ontdekt bestelde ik meerdere boeken, die las ik dus niet allemaal achter elkaar. Wielerboeken zijn leuk, maar ik lees ook graag eens wat anders. Deze verzameling columns van Zonneveld bleef dus een tijdje in mijn kast staan. Tot deze zomer, toen ik tijdens de Tour zo nu en dan een column las en zo aan het eind van de Tour het boek dus uit had. Goede planning, al zeg ik het zelf.

Zonneveld is natuurlijk een kenner van de wielersport, hij kent een deel van het peloton nog uit zijn eigen proftijd, kent genoeg mensen om ook over de rest genoeg te weten te komen. Tegelijkertijd is hij scherp, doet niet mee aan welke omerta dan ook, maar heeft genoeg affectie voor de sport om ook de mooie kanten van de sport met veel liefde op te schrijven.

Ook over andere sporten heeft hij een mening en genoeg kennis om deze mening te onderbouwen.

Citaat: “De Schleckies zijn niet zulke lieve jongetjes. Ze zijn een beetje stiekem. Ze staken Bjarne Riis – de strateeg die ze groot maakte – een mes in zijn rug door zijn mecaniciens, zijn verzorgers, zijn ploegleiders en zijn renners mee te nemen naar een nieuwe ploeg. Ze maakten veel misbaar als hun concurrenten profiteerden van hun pech, maar zelf waren ze geen haar beter.” (p.119)

Nummer: 17-049
Titel: Paniagua
Auteur: Thijs Zonneveld
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 190 (11805)
Categorie: Sport
ISBN: 978-90-468-1475-8

Meer:
De rode vod
De ereronde van de eland
De Muur 16
De Muur 20

Themaweek 41: Bijzondere/gesigneerde boeken