Prife

Tags

Suus

Deel vier ondertussen al van de briefjes op de deur. Had eigenlijk niet verwacht dat het een serie zou worden. Ben benieuwd of er nog volgende versies komen.

Ook de code links boven is me niet helemaal duidelijk. Voor de rest is de boodschap wel duidelijk geloof ik.

Deel 1
Deel 2
Deel 3

Een elfje

Tags

elfje, poëzie, Suus

Eerlijk moet ik toegeven dat ik nog nooit van een elfje gehoord had. Tot mijn dochter er mee thuis kwam. Prachtig, poëzie van een zevenjarige. Ik ben niet een klein beetje trots. Zelfs al heeft ze het nog niet helemaal goed gedaan..

En toen volgden de regels

Tags

regels, schrijven, Suus

Na het eerste en tweede briefje volgen er nu regels.

Best bezochte blogje van 2015

Tags

lifeblog, papa, Suus

Het best bezochte blogje van afgelopen jaar was het verhaal ‘van’ Suus over opa Henk. Vooral via social media veel aandacht. Suus heeft het zelf ook gelezen. Gezien de verhalen die ze na een paar maanden in groep drie al schrijft, zou het me niet verbazen als haar eerste compleet eigen schrijfsels niet lang uitblijven.

Opa is dood
en dat is niet leuk. Wel is het fijn dat hij geen pijn meer heeft. Maar ik ben nog wel verdrietig, ik vind het zo jammer dat opa dood is. Het is ook zielig voor oma, omdat die nu alleen is.

Eerst was hij ziek, toen moest hij naar het ziekenhuis. Daar ben ik met mama naar toe gegaan, papa was er al. We hebben opa toen even gezien. Ik had een tekening gemaakt, maar die was ik vergeten. Papa heeft die toen ‘s avonds meegenomen. Opa was blij dat wij er waren. Hij vond de tekening ook mooi.

Maar een paar dagen later al was hij dood. Dat was heel erg. Ik moest heel hard huilen. Het was wel gezellig dat we daarna bij oma pizza gingen eten met zijn allen, Anna en Gijs waren er ook. Samen met papa, mama en oma zijn we ook nog gaan kijken toen opa in de kist lag. Ik heb twee tekeningen meegenomen en bij opa gelegd. Papa had ‘m verkeerd om gelegd, ik moest ‘m omdraaien, anders kon opa het niet zien.

De begrafenis vond ik wel een beetje vreemd. Eerst met zijn allen in een grote auto, dat was gezellig. Er waren heel veel mensen, wel honderd, ik kende niet iedereen. Maar ik heb wel gezwaaid naar de mensen die ik wel kende. Allemaal mensen gingen over opa praten. Dat was wel een beetje saai, net zoals de muziek. Oma moest huilen, dus toen heb ik haar maar een knuffel gegeven. Papa en tante Marion vertelden samen ook verhaaltjes over opa. Dat vond ik wel grappig. Vooral over verstoppertje spelen.

Maar toen moesten we allemaal weg en lieten we de kist met opa staan. Ik had er nog wel een roos opgelegd, met brief. Moesten we opa niet begraven? Daarna was er condoleren, dat is eigenlijk hetzelfde als feliciteren. Ik heb een heleboel handen geschud. Ik kreeg ook nog een knuffel, een klein hondje. Ik noem hem ‘Hondje Opa’. Die neem ik ‘s avonds mee naar bed, dan kan ik beter slapen. En de foto van opa staat dan ook naast mijn bedje, dan mis ik hem niet zo.

Themaweek 1, 2015 in een week

Opa is dood

Tags

In Memoriam, lifeblog, papa, Suus

en dat is niet leuk. Wel is het fijn dat hij geen pijn meer heeft. Maar ik ben nog wel verdrietig, ik vind het zo jammer dat opa dood is. Het is ook zielig voor oma, omdat die nu alleen is.

Eerst was hij ziek, toen moest hij naar het ziekenhuis. Daar ben ik met mama naar toe gegaan, papa was er al. We hebben opa toen even gezien. Ik had een tekening gemaakt, maar die was ik vergeten. Papa heeft die toen ’s avonds meegenomen. Opa was blij dat wij er waren. Hij vond de tekening ook mooi.

Maar een paar dagen later al was hij dood. Dat was heel erg. Ik moest heel hard huilen. Het was wel gezellig dat we daarna bij oma pizza gingen eten met zijn allen, Anna en Gijs waren er ook. Samen met papa, mama en oma zijn we ook nog gaan kijken toen opa in de kist lag. Ik heb twee tekeningen meegenomen en bij opa gelegd. Papa had ‘m verkeerd om gelegd, ik moest ‘m omdraaien, anders kon opa het niet zien.

De begrafenis vond ik wel een beetje vreemd. Eerst met zijn allen in een grote auto, dat was gezellig. Er waren heel veel mensen, wel honderd, ik kende niet iedereen. Maar ik heb wel gezwaaid naar de mensen die ik wel kende. Allemaal mensen gingen over opa praten. Dat was wel een beetje saai, net zoals de muziek. Oma moest huilen, dus toen heb ik haar maar een knuffel gegeven. Papa en tante Marion vertelden samen ook verhaaltjes over opa. Dat vond ik wel grappig. Vooral over verstoppertje spelen.

Maar toen moesten we allemaal weg en lieten we de kist met opa staan. Ik had er nog wel een roos opgelegd, met brief. Moesten we opa niet begraven? Daarna was er condoleren, dat is eigenlijk hetzelfde als feliciteren. Ik heb een heleboel handen geschud. Ik kreeg ook nog een knuffel, een klein hondje. Ik noem hem ‘Hondje Opa’. Die neem ik ’s avonds mee naar bed, dan kan ik beter slapen. En de foto van opa staat dan ook naast mijn bedje, dan mis ik hem niet zo.

Slaap maar lekker uit

Tags

koekje, schrijven, snoep, Suus

Toen ik nog wat kleiner was, ging ik altijd meteen naar papa en mama als ik wakker werd. Soms kroop ik dan tussen ze in, lekker warm in het midden van het grote bed. Maar eigenlijk wilde ik meteen naar beneden. Spelen. Televisie kijken. Op de iPad. Maar niet alleen. Dus moest papa of mama mee naar beneden. Vooral in het weekend vonden ze dat vervelend, want dan wilden ze uitslapen. Maar meestal gaat mama op zaterdag wel mee naar beneden, papa op zondag, want dan moet hij toch voetballen.

Nu ik wat groter ben, durf ik wel alleen naar beneden. Kunnen papa en mama lekker uitslapen. Wat nog leuker is, is dat ik als ik alleen ben stiekem een koekje of een snoepje kan pakken. Of twee. Of drie. Of…

Maar die papiertjes moet ik dan wel verstoppen, anders zien ze dat ik stiekem heb gesnoept. In de prullenbak valt het op, dus moet ik een andere plek kiezen. Mama heeft een hele grote mand met heel veel tijdschriften. Daar kan ik de papiertjes mooi bij instoppen. Een beetje naar beneden drukken, dan zien ze dat vast niet.

Dus tegenwoordig als ik wakker word in het weekend, steek ik mijn hoofd even om de deur van de slaapkamer om te zien of ze nog slapen, ik zeg nog even ‘Slaap maar lekker uit’ en ga dan lekker alleen naar beneden.

Laatst waren ineens alle papiertjes uit de mand weg. Gek. Maar papa en mama hebben niets tegen me gezegd, dus het zal wel goed zijn. Ze hebben vast niets door…

Vaderstijndag

Tags

dochter, kleuter, ontbijt, Suus, vaderstijndag

Mama snapt er niets van. Met een l zegt ze. Vaderstijn is zonder l. Het is toch geen vaderlijn? Het is gewoon net zo iets als papa’s verjaardag en vaderdag. Dus sta ik op en ga ik alleen naar beneden. Eerst de iPad pakken, lekker muziekje er op. Wacht, ik doe mijn K3-jurkje aan, dan kan ik mooi even dansen. O ja, ik ging ontbijt maken voor papa.

Eerst de beker van papa mooi versieren. De letters van Suus en Mama uitknippen en met plakband op de beker plakken. Een hartje er bij. Die kleur ik rood zwart. Net als GFC. Ik ben voor GFC, daar voetballen papa en ook Gijs. Brood is niet bijzonder, ik kies ontbijtkoek. Drie plakjes afsnijden. Boter er op. Mmm, ziet er nog een beetje saai uit. Vlokken, hebben we gisteren gehaald. Die kunnen er ook wel op. Ziet er heerlijk uit. Nog een Garfieldkoekje er naast (daar zitten er twee in!) en dat wordt smullen.

Even drinken inschenken. Ranja voor mij, sinaasappelsap voor papa en koffie voor mama. Gelukkig komt mama er net aan, ik kan niet bij de koffiekopjes. Het ontbijt is bijna klaar. Hartje er bij, daar komt een geluidje uit als je er op drukt. Dan lijkt het net een kusje en zegt het Ai luf joe. Dat is engels, dat kan ik al een beetje, dat heb ik op school geleerd. Dat betekent ik hou van jou. En twee tekeningen natuurlijk. Dat zal papa mooi vinden. Mama draagt het blad naar boven, papa verrassen!

Gefeliciteerd met vaderstijndag!

Uitnodigings

Tags

kleuter, mama, Suus, verjaardag

“Papa, wil je me even helpen? We moeten nog uitnodigings schrijven.” Ik zit al aan tafel met mijn stiften. Ik kan nog niet zo goed schrijven. Sommige letters schrijf ik nog verkeerd om en sommige woorden zijn ook veel te moeilijk voor mij.

“Waarvoor wil je uitnodigingen schrijven dan schatje?”, antwoordt papa. “Voor het feestje natuurlijk”, zeg ik. “Mama is toch bijna jarig? Nog maar drie nachtjes!”.

“Wie wil je dan uitnodigen?”, vraagt mama vanuit de keuken.

Ik denk even na. “Melanie, Nova, Linde, Jasmijn, Evi, Lindsay”. “Dus alle meisjes uit je klas”, concludeert papa. “Ja”, beaam ik, “het is toch een feestje?”

Ik heb sterk de indruk dat ik mijn vriendinnetjes niet mag uitnodigen voor de verjaardag van mama. “Dat gaat niet gebeuren, het is niet jouw verjaardag”, zie je wel, daar heb je het al. Ik moet wel een beetje huilen, het is niet eerlijk.

“Ben jij wel eens op de verjaardag van de mama van Melanie geweest? Of op die van de moeder van Nova?”, vraagt papa. Daar heeft hij wel een punt. Zo had ik het nog niet bekeken. Maar ik moet toch wat proberen. “Eentje dan?”, misschien mag dat wel. “Maar alle neefjes en nichtjes komen al”, zegt mama. Daar had ik ook even niet aan gedacht. Dan kan ik mooi met Silke spelen. En Linde, Anna en Yara ook. En taartje eten. En chips. Dat wordt toch nog een mooie dag. Nog drie nachtjes..

Centjes ophalen

Tags

Amnesty International, collecteren, kleuter, snoep, Suus

Ik mocht met papa mee centjes ophalen. Dat was leuk. Had ik met oma ook al eens gedaan. Je neemt een hele grote bus mee, dan bel je bij de huizen aan en de mensen doen dan centjes in die bus. Die centjes waren voor mensen in de gevangenis geloof ik, maar waarom weet ik niet.

Die bus was best zwaar, dus moest papa die maar dragen. En als de deur open ging, hield ik de bus vast. Ik was nog een beetje te klein om zelf aan te bellen. Sommige bellen kan ik wel zelf doen als ik zes ben, maar de meeste moet je wel zeven zijn om er bij te kunnen. En ik ben pas vijf.

Als de mensen centjes gaan halen, laten ze meestal de deur een beetje open. Dan kun je mooi bij de mensen naar binnen kijken. Papa zegt dat ik nieuwsgierig ben, maar ik vind het gewoon leuk.

Maar het allerleukste was een verrassing voor mij. Ik heb heel veel snoepjes gekregen. En ook nog chocola en een dropje en een koekje. Ik mocht ze niet allemaal opeten van papa, het was al donker buiten. Maar ik had mijn jaszak helemaal vol, allemaal snoepjes van mensen die mij lief vonden.

Ik hoop dat papa die bus bewaart, dan kunnen we nog een keer langs de deuren gaan. Mag papa de centjes en ik de snoepjes.

Insluipers

Tags

kleuter, Suus

Ik ben aan het spelen met mijn vriendinnetje Nova. We zijn al in de grote speeltuin geweest. En ook in het kleine speeltuintje, met de kleine glijbaan. We hadden al een fruit gehad thuis, dus konden we voor een snoepje beter naar oma gaan. Die woont vlak bij. De auto staat er niet, maar ik kan wel bij de bel. Gewoon aan de deurkruk hangen en dan kun je er bij.

Niemand doet open. Even door het raam kijken. Ik zie niemand. Kom maar Nova, we gaan achterom. Gelukkig de poort is los. De achterdeur ook. Ik zie niemand. Misschien in de slaapkamer? Nee. Boven? Onder aan de trap schreeuw ik heel hard: “Oooomaaaa”, maar ik hoor niets. Ze zijn er niet denk ik.

Maar ik weet precies waar de snoepjes staan. Moet je wel even het krukje gebruiken in de keuken. Daarmee kun je op het aanrecht klimmen en dan kun je bij de kast. We nemen er twee. Mag vast wel van oma. Ik zet de snoepjes terug in de kast. Zullen we nog even spelen?

Even later komt mama kijken. Nova en ik zitten lekker te spelen. Ik doe de deur open voor mama, die vraagt waar oma en opa zijn. Weet ik ook niet. We moeten weer weg van mama.

Toen we de andere keer naar oma gingen, vroeg oma of ik een snoepje had gehad. Ik heb nee gezegd. Oma zei dat er dan inbrekers waren geweest. “Denk ik ook”, heb ik maar gezegd. Zou oma echt die paar snoepjes missen?

Niet slapen

Tags

kleuter, schmink, slapen, Suus

Papa gaat naar beneden. Hij wil niet meer bij me blijven liggen. Had hij gisteren al gedaan, zei hij. Maar ik ben nog helemaal niet moe. Ik wil niet slapen. Ik ga gewoon mama roepen.

Jammer, papa staat onder aan de trap, mama heeft me niet gehoord. Ik ga snel weer in bed, doe de deur dicht. Gaat hij weg? Ja, ik hoor de gangdeur. Okay, wat kan ik nog doen. Laat ik eens beginnen met in de kast kijken. Ik heb zo’n schitterende nieuwe kamer. Met haakjes waar ik mijn kettings ophang. En met de klerenkast. Als ik de stoel daar eens heen schuif, dan kan ik in die kast kijken. Een mooie jurk. Die doe ik aan. Pyjama uit, jurk aan. Dat is wel een beetje weinig. Ik doe gewoon een rok er bij onder. Mooi. De pyjama en pyjamabroek gooi ik wel in mij bed.

Zal ik nu gaan slapen? Nee, ben nog niet moe. Eens kijken of ik boven in het andere kamertje nog wat kan vinden. Eerst de deur zachtjes open doen. Hoort papa me? Nee. Mooi. Naar mijn oude slaapkamer. Daar staat mama’s kastje met alle mooimaakspulletjes. En papa’s kleren hangen daar ook, maar daar heb ik niets aan. Hoe kan ik me mooi maken?

Mama was hier aan het opruimen, maar ze heeft veel laten liggen op het kastje. Ah, de verf voor op je gezicht. De vlag van Nederland. Vind ik mooi. Doet mama met de voetbal op haar gezicht, met koninginnedag mocht ik dat ook. Straks als Maxima bij ons in het dorp komt, wil ik dat ook. Laat ik maar vast oefenen.

Bron: buurtlink.nl

Roodwitblauw op mijn wangen. Kan ook wel op mijn handen trouwens. En op mijn voeten. Mijn voorhoofd. Wacht, hoor ik daar iets? Ja, de deur van beneden. Zou papa weer boven komen? Ja, ik hoor hem. Snel, naar mijn bed. Rennen. De deur kan niet meer dicht, hij komt al naar boven. Wat moet ik doen? Zal ik net doen of ik slaap. Te laat. Hij is er al. Hij kijkt boos.

Wat moet ik zeggen? Snel, verzin iets. “Die jurk had ik per ongeluk aangetrokken.” Zou hij er in trappen? Hij kijkt nog steeds boos. “Dat doe je niet per ongeluk,” zegt hij. Dat weet ik ook wel, maar ik kon zo snel niets anders verzinnen. Laat ik maar gewoon opbiechten. Papa pakt me en doet mijn kleren weer uit. Hij doet me de pyjama weer aan. Ik vertel hem waar ik de schmink had gevonden. Hij haalt het er niet eens af. “Nu slapen,” zegt hij streng. Ik durf niet tegen te sputteren. En eigenlijk ben ik ook wel een beetje moe ondertussen. “Morgen ga je om zes uur naar bed,” hoor ik hem nog zeggen. Dat is wel erg vroeg. Maar goed, dat zien we morgen dan wel weer. Misschien is hij het dan wel vergeten. Eerst maar eens slape…

Basisschool

Tags

creche, kleuter, onderwijs, peuter, school, Suus

Gisteren mocht ik voor het eerst naar de basisschool. Ik ben al bijna vier. Nog maar een paar nachtjes slapen en dan ben ik jarig. Ik vraag papa al heel lang wanneer ik vier word. Nog tachtig nachtjes, zei die dan. Dat was helemaal niet veel. Vier is al heel groot. Linde is ook al vier. Sam nog niet. Die is nog drie. Ik ben al bijna vier. Silke en Madelief zijn nog baby’s, die vind ik zoo schattig.

Vandaag ga ik voor het laatst naar de crèche. En ik mag trakteren, dat is leuk. Op de school moesten we eerst in een kring zitten, met juffrouw Ellie. Ik vond het wel een klein beetje eng, maar gelukkig bleef mama eerst naast me zitten. Er waren een heleboel kindjes die ik nog niet kende. Sommige al best groot. Op de crèche ben ik de grootste, zeker nu Joep, Max, Elin, kleine Anna en alle andere vriendjes er niet meer zijn. Op de basisschool ben ik weer de kleinste.

Toen we gingen kleuren gingen papa en mama weg, toen was ik alleen. Maar het ging best goed. Juffrouw Jaimy (die was ook nieuw, net als ik) had me geholpen met een tekening maken van boemknal. Dat moest met verf en dan moest je blazen. Dat was best grappig. We hebben ook nog buiten gespeeld. En mama kwam me weer ophalen voor we gingen eten. Misschien mag ik morgen weer naar de basisschool en blijf ik dan ook eten op school.

Ik vind de basisschool leuk denk ik. Maar eerst ben ik nog jarig. Nog maar 4 nachtjes.

Boodschappen

Tags

boodschappen, peuter, Suus

Bijna elke week mag ik met papa mee boodschappen doen. Dat vind ik leuk, dan mag ik helpen. We gaan dan naar de Jumbo of de C1000. Vooral die laatste winkel, die ik voor het gemak ook maar Jumbo noem, is leuk. Daar is een hoek speciaal voor kindjes, daar mag je spelen.

De meisjes bij de kassa zijn ook allemaal heel lief. Die weten dat ik Suus heet en ik krijg altijd stokjes van ze, die zijn heel lekker. Maar eigenlijk is toch het leukst dat ik papa mag helpen. Ik kies een lekker toetje uit voor mezelf, bij Peter Paul, maar ook vla voor papa en mama. Ik mag de broccoli wegen en op de knopjes drukken, zodat het stickertje er uit komt, ik mag ook snoepjes uitzoeken of chipjes.

Bij de Jumbo heb je een karretje dat er uitziet als een auto, dan kun je zelf sturen. Een eigen karretje, met een vlaggetje bij de C1000 vind ik nog leuker. Vorige week had ik ook een eigen karretje, maar toen wilde ik eigenlijk eerst spelen, vlak bij de ingang. Papa zei dat dat mocht, dat ik hem maar moest opzoeken als ik klaar was met spelen.

Toen ik klaar was, ben ik papa maar gaan helpen met boodschappen. Ik had toch een eigen karretje. Eerst wat pakjes drinken, en dan langs bij het kaartenrek. Daar heb ik heel veel kaartjes gepakt, die vond ik mooi. Iets verderop wat chocolaatjes. Nog wat chocolade eitjes, er stonden er toch heel veel en ik vind die heel lekker. Toen heb ik een paarse fles gepakt, ik geloof dat dat om schoon te maken was. Ik had nog wat koekjes gevonden, die lekkere met wit en roze er op. Toen moest ik nog even langs bij de snoepjes, daar was ik nog niet geweest en mijn karretje was al bijna vol.

Ineens kwam ik papa tegen. Die moest lachen eerst, maar toen zei die dat we alles moesten terugleggen. Dat snap ik niet. Ik had hem toch goed geholpen? Ik had gewoon gepakt wat we in huis nog niet hadden. Ik moest mijn hele karretje weer leegmaken, maar gelukkig kochten we wel wat chocolaatjes en snoepjes.

Gel

Tags

gel, peuter, Suus

Toen ik nog veel kleiner was, mocht ik papa wel eens helpen met gel in zijn haartjes doen. Maar nu is hij meestal zo druk dat ik niet meer mag helpen. Zelf denk ik er ook niet meer aan trouwens, er is zo veel te doen.

Maar toen mama me alleen achter liet in de badkamer, terwijl papa nog steeds in bed lag, zag ik mijn kans. Ik kruip onder de aankleedmatras door in het grote bad, pak papa’s pot met gel en doe hem open. Daar zit niet zo heel veel meer in, ik moet er ver in reiken, er komt wat gel op mijn pyjamajasje, maar dat geeft niets. Ik moet toch zo kleertjes aan.

De gel die ik er uit haal, smeer ik in mijn eigen haar. Ik mag toch ook wel een keer gel? Drie, vier handen vol doe ik op mijn hoofd. Ik kan het niet zien, de spiegel is ver weg en de geld zit vooral achter op mijn hoofd. Maar ik denk dat het er wel groen uitziet. Ik knoei een beetje in het bad, op de badrand, maar dat maakt papa straks wel schoon, denk ik. Mama komt binnen en wordt boos. Maar die moet zo toch werken, ze roept papa. “Jij moet dat zo maar opruimen,” schreeuwt ze naar de slaapkamer.

Papa komt uit bed en ziet mij. Hij doet boos, maar volgens mij moet hij wel lachen stiekem. “Onder de douche”, doet hij streng. Maar dat is helemaal geen straf, dat vind ik leuk. “Met het kleine badje”, onderhandel ik. “Eerst haren wassen”, zegt hij weer. Vooruit dan maar, je moet wat water bij de wijn doen in een onderhandeling. Hij haalt netjes een washandje en wast mijn haartjes. Daarna kan ik lekker spelen in het badje. Wat een mooi begin van de dag!

Wat nou uitslapen?

Tags

opstaan, Suus, wakker

Ik weet niet waarom, maar papa hoeft al heel lang niet te werken. Vakantie hoor ik mama zeggen, maar we gaan helemaal niet op vakantie. Mama moet wel gewoon werken, ik blijf dus met papa thuis. Dat is best leuk, alleen wil papa maar niet uit bed komen.

 

En dat is niet eerlijk, want als hij moet werken maakt hij mij ook wakker, nu kan ik hem mooi wakker maken. Mama is in de badkamer en moedigt mij aan. Ik ga dus de slaapkamer in en zie de wekker van mama. Ik druk op de knopjes en zie de getalletjes veranderen. Ik roep hem wakker. “Papa, het is veertig veertig, je moet opstaan.”

Hij blijft diep onder de deken liggen. Tijd voor drastische maatregelen. Gewoon het dekbed van het bed trekken. Aan het voeteneind beginnen en mijn volle gewicht in de strijd gooien. Het lukt. Nu ligt papa met zijn blote billen in bed en krijgt hij het snel koud. Ik weet zeker dat hij wakker wordt nu.

Ik heb gelijk. Hij komt uit bed. Wat nou uitslapen? De dag is begonnen!

Jarig

Tags

drie jaar, jarig, Suus

Bron: groetenuitrijnmond.nl

Eerst was Sinterklaas er. Toen was het kerstmis. Papa was jarig en daarna heel veel knal boem. En dan bent ik jarig. Morgen vroeg was het nog 4 nachtjes slapen. Toen drie nachtjes slapen en dan morgen vroeg bent ik jarig.

Als je jarig bent, dan krijg je allemaal cadeautjes. Dat is leuk. En dan komt iedereen taartje eten. En dan komen al mijn vriendjes en vriendinnetjes spelen. Ik vind jarig heel leuk.

Ik word al drie, dan ben je heel groot. Soms zegt papa of mama of oma nog ‘kleine meid’ tegen mij. Maar ik ben toch geen baby? Ik bent al heeeel groot. Ik zit ook al in de peutergroep op de crèche, niet meer op de gele groep. Ik doe ook netjes plasje en poepje op de weecee. Kan ik al zelf. Dan ben je toch groot? Ik hoeft niet meer luier. Alleen als ik naar bed ga, dan wil ik nog wel een luier. En tellen kan ik ook. Niet als Woezel, die zegt nog een, twee, vijf. Dat is niet goed. Een, twee, drie toch?

Op de crèche mocht ik ook trakteren. Cakejes en bellenblaas had ik meegenomen, samen met papa, in de auto. En toen deden alle kindjes zingen voor mij. Alleen was ik toen een beetje ziek. Gelukkig had papa mij toen opgehaald en kon ik lekker bij papa op de bank liggen. En mama kwam ook nog naast mij liggen in mijn bedje. Ik heb al een groot bed, ik ben zelf ook al groot. Bijna drie!

Linde is ook al drie. En papa was morgen vroeg ook jarig, papa is ook drie. Gijs niet, Gijs is vier. En ik word drie. Ik hoop dat ik heel veel cadeautjes krijgt.

Ze plagen mijn papa!

Tags

clown, Spanje, straattheater, Suus

Het is al heel laat. Al lang donker. Eigenlijk moet ik dan al in bedje liggen, maar in Spanje hoeft dat niet. Leve de vakantie! Op het plein bij de fontein waren we vanmiddag ook al geweest, maar nu zijn er heel veel mensen. Papa tilt me uit mijn wagen en zet me tussen een heleboel kindjes. ‘Zitten’, zegt hij nog, maar ik kijk eerst nog eens om me heen, wat er hier aan de hand is. Papa is al weer weg. Kindjes achter me beginnen tegen me te praten, maar ik begrijp er niets van. Ze trekken ook aan mijn arm en been. Ik ga zitten en kijk mee naar de clowns.

Ze praten niet echt, hebben een fluitje in de mond. Ik begrijp er niets van. De Spaanse kindjes moeten wel lachen. De een staat te zwaaien en draait zich half om. Hij wijst naar papa. Mijn papa staat schuin achter het podium. Nou doet hij papa na. Hij gaat net als papa staan, met zijn armen over elkaar.

Iedereen klapt mee. Waarom weet ik niet. Papa ook niet, want die klapt ook niet mee. De twee clowns lopen nu naar hem toe en doen heel boos tegen papa. Dat vind ik niet leuk. Moet ik hem helpen? Papa lacht zelf nog wel, maar deze clowns vind ik niet lief. Even later doen ze weer gek, iedereen moet lachen. Ik niet. Ik ben boos op de clowns. Weer doen ze papa na. Ik ga papa helpen, al moet ik voor iedereen langs rennen. “Kom maar papa, ik help je wel!”. Gelukkig heeft hij zijn armen al klaar, daar kan ik zo in rennen. Nu klapt iedereen, ze kijken naar ons. Kan me niets schelen, niemand komt aan mijn papa! Stomme clowns.

Klimmen

Tags

Suus

Eigenlijk heb ik altijd al aanleg gehad. Toen ik nog niet kon lopen, een paar weken voor mijn eerste verjaardag, klom ik al naar boven bij opa en oma. De trap opklimmen is namelijk helemaal niet moeilijk.

Klimmen is leuk, je kunt bijna overal wel bovenop terecht komen. Nu is niet alles even geschikt om op te klimmen, maar dan moet je gewoon slim zijn. Je pakt een stoeltje, een krukje, een grote stoel of een trapje. Of een aantal achter elkaar, dat kan ook. En met wat hulp kom je er dan ook wel. En zo kun je gewoon dingen pakken die papa en mama ergens hebben neergelegd waar ik er niet bij kan. Soms liggen er snoepjes of chipjes op het aanrecht. Dan moet je dus wel klimmen.

Of je gebruikt een stoel om bij de deurkruk te komen. Want sinds ik in een groot bed slaap (zonder speentje, ik ben een grote meid), is de deurkruk op mijn kamer ineens een stuk hoger. Maar als je dan de stoel pakt, dan kun je er nog gewoon bij. Alleen heb ik het vermoeden dat papa en mama liever niet hebben dat ik zelf uit mijn kamer ga. Vaak wil ik ’s middags niet meer slapen, dus dan klim ik uit bed en ga ik zelf naar beneden. Dat mag wel niet, maar in bed liggen overdag is niet leuk.

Eigenlijk is klimmen altijd goed. Bij de gym mag ik ook vaak klimmen. Vin’ ik leuk!