Prife

Tags

Suus

Deel vier ondertussen al van de briefjes op de deur. Had eigenlijk niet verwacht dat het een serie zou worden. Ben benieuwd of er nog volgende versies komen.

Ook de code links boven is me niet helemaal duidelijk. Voor de rest is de boodschap wel duidelijk geloof ik.

Deel 1
Deel 2
Deel 3

Een elfje

Tags

elfje, poëzie, Suus

Eerlijk moet ik toegeven dat ik nog nooit van een elfje gehoord had. Tot mijn dochter er mee thuis kwam. Prachtig, poëzie van een zevenjarige. Ik ben niet een klein beetje trots. Zelfs al heeft ze het nog niet helemaal goed gedaan..

En toen volgden de regels

Tags

regels, schrijven, Suus

Na het eerste en tweede briefje volgen er nu regels.

Best bezochte blogje van 2015

Tags

lifeblog, papa, Suus

Het best bezochte blogje van afgelopen jaar was het verhaal ‘van’ Suus over opa Henk. Vooral via social media veel aandacht. Suus heeft het zelf ook gelezen. Gezien de verhalen die ze na een paar maanden in groep drie al schrijft, zou het me niet verbazen als haar eerste compleet eigen schrijfsels niet lang uitblijven.

Opa is dood
en dat is niet leuk. Wel is het fijn dat hij geen pijn meer heeft. Maar ik ben nog wel verdrietig, ik vind het zo jammer dat opa dood is. Het is ook zielig voor oma, omdat die nu alleen is.

Eerst was hij ziek, toen moest hij naar het ziekenhuis. Daar ben ik met mama naar toe gegaan, papa was er al. We hebben opa toen even gezien. Ik had een tekening gemaakt, maar die was ik vergeten. Papa heeft die toen ‘s avonds meegenomen. Opa was blij dat wij er waren. Hij vond de tekening ook mooi.

Maar een paar dagen later al was hij dood. Dat was heel erg. Ik moest heel hard huilen. Het was wel gezellig dat we daarna bij oma pizza gingen eten met zijn allen, Anna en Gijs waren er ook. Samen met papa, mama en oma zijn we ook nog gaan kijken toen opa in de kist lag. Ik heb twee tekeningen meegenomen en bij opa gelegd. Papa had ‘m verkeerd om gelegd, ik moest ‘m omdraaien, anders kon opa het niet zien.

De begrafenis vond ik wel een beetje vreemd. Eerst met zijn allen in een grote auto, dat was gezellig. Er waren heel veel mensen, wel honderd, ik kende niet iedereen. Maar ik heb wel gezwaaid naar de mensen die ik wel kende. Allemaal mensen gingen over opa praten. Dat was wel een beetje saai, net zoals de muziek. Oma moest huilen, dus toen heb ik haar maar een knuffel gegeven. Papa en tante Marion vertelden samen ook verhaaltjes over opa. Dat vond ik wel grappig. Vooral over verstoppertje spelen.

Maar toen moesten we allemaal weg en lieten we de kist met opa staan. Ik had er nog wel een roos opgelegd, met brief. Moesten we opa niet begraven? Daarna was er condoleren, dat is eigenlijk hetzelfde als feliciteren. Ik heb een heleboel handen geschud. Ik kreeg ook nog een knuffel, een klein hondje. Ik noem hem ‘Hondje Opa’. Die neem ik ‘s avonds mee naar bed, dan kan ik beter slapen. En de foto van opa staat dan ook naast mijn bedje, dan mis ik hem niet zo.

Themaweek 1, 2015 in een week

Opa is dood

Tags

In Memoriam, lifeblog, papa, Suus

en dat is niet leuk. Wel is het fijn dat hij geen pijn meer heeft. Maar ik ben nog wel verdrietig, ik vind het zo jammer dat opa dood is. Het is ook zielig voor oma, omdat die nu alleen is.

Eerst was hij ziek, toen moest hij naar het ziekenhuis. Daar ben ik met mama naar toe gegaan, papa was er al. We hebben opa toen even gezien. Ik had een tekening gemaakt, maar die was ik vergeten. Papa heeft die toen ’s avonds meegenomen. Opa was blij dat wij er waren. Hij vond de tekening ook mooi.

Maar een paar dagen later al was hij dood. Dat was heel erg. Ik moest heel hard huilen. Het was wel gezellig dat we daarna bij oma pizza gingen eten met zijn allen, Anna en Gijs waren er ook. Samen met papa, mama en oma zijn we ook nog gaan kijken toen opa in de kist lag. Ik heb twee tekeningen meegenomen en bij opa gelegd. Papa had ‘m verkeerd om gelegd, ik moest ‘m omdraaien, anders kon opa het niet zien.

De begrafenis vond ik wel een beetje vreemd. Eerst met zijn allen in een grote auto, dat was gezellig. Er waren heel veel mensen, wel honderd, ik kende niet iedereen. Maar ik heb wel gezwaaid naar de mensen die ik wel kende. Allemaal mensen gingen over opa praten. Dat was wel een beetje saai, net zoals de muziek. Oma moest huilen, dus toen heb ik haar maar een knuffel gegeven. Papa en tante Marion vertelden samen ook verhaaltjes over opa. Dat vond ik wel grappig. Vooral over verstoppertje spelen.

Maar toen moesten we allemaal weg en lieten we de kist met opa staan. Ik had er nog wel een roos opgelegd, met brief. Moesten we opa niet begraven? Daarna was er condoleren, dat is eigenlijk hetzelfde als feliciteren. Ik heb een heleboel handen geschud. Ik kreeg ook nog een knuffel, een klein hondje. Ik noem hem ‘Hondje Opa’. Die neem ik ’s avonds mee naar bed, dan kan ik beter slapen. En de foto van opa staat dan ook naast mijn bedje, dan mis ik hem niet zo.

Slaap maar lekker uit

Tags

koekje, schrijven, snoep, Suus

Toen ik nog wat kleiner was, ging ik altijd meteen naar papa en mama als ik wakker werd. Soms kroop ik dan tussen ze in, lekker warm in het midden van het grote bed. Maar eigenlijk wilde ik meteen naar beneden. Spelen. Televisie kijken. Op de iPad. Maar niet alleen. Dus moest papa of mama mee naar beneden. Vooral in het weekend vonden ze dat vervelend, want dan wilden ze uitslapen. Maar meestal gaat mama op zaterdag wel mee naar beneden, papa op zondag, want dan moet hij toch voetballen.

Nu ik wat groter ben, durf ik wel alleen naar beneden. Kunnen papa en mama lekker uitslapen. Wat nog leuker is, is dat ik als ik alleen ben stiekem een koekje of een snoepje kan pakken. Of twee. Of drie. Of…

Maar die papiertjes moet ik dan wel verstoppen, anders zien ze dat ik stiekem heb gesnoept. In de prullenbak valt het op, dus moet ik een andere plek kiezen. Mama heeft een hele grote mand met heel veel tijdschriften. Daar kan ik de papiertjes mooi bij instoppen. Een beetje naar beneden drukken, dan zien ze dat vast niet.

Dus tegenwoordig als ik wakker word in het weekend, steek ik mijn hoofd even om de deur van de slaapkamer om te zien of ze nog slapen, ik zeg nog even ‘Slaap maar lekker uit’ en ga dan lekker alleen naar beneden.

Laatst waren ineens alle papiertjes uit de mand weg. Gek. Maar papa en mama hebben niets tegen me gezegd, dus het zal wel goed zijn. Ze hebben vast niets door…

Vaderstijndag

Tags

dochter, kleuter, ontbijt, Suus, vaderstijndag

Mama snapt er niets van. Met een l zegt ze. Vaderstijn is zonder l. Het is toch geen vaderlijn? Het is gewoon net zo iets als papa’s verjaardag en vaderdag. Dus sta ik op en ga ik alleen naar beneden. Eerst de iPad pakken, lekker muziekje er op. Wacht, ik doe mijn K3-jurkje aan, dan kan ik mooi even dansen. O ja, ik ging ontbijt maken voor papa.

Eerst de beker van papa mooi versieren. De letters van Suus en Mama uitknippen en met plakband op de beker plakken. Een hartje er bij. Die kleur ik rood zwart. Net als GFC. Ik ben voor GFC, daar voetballen papa en ook Gijs. Brood is niet bijzonder, ik kies ontbijtkoek. Drie plakjes afsnijden. Boter er op. Mmm, ziet er nog een beetje saai uit. Vlokken, hebben we gisteren gehaald. Die kunnen er ook wel op. Ziet er heerlijk uit. Nog een Garfieldkoekje er naast (daar zitten er twee in!) en dat wordt smullen.

Even drinken inschenken. Ranja voor mij, sinaasappelsap voor papa en koffie voor mama. Gelukkig komt mama er net aan, ik kan niet bij de koffiekopjes. Het ontbijt is bijna klaar. Hartje er bij, daar komt een geluidje uit als je er op drukt. Dan lijkt het net een kusje en zegt het Ai luf joe. Dat is engels, dat kan ik al een beetje, dat heb ik op school geleerd. Dat betekent ik hou van jou. En twee tekeningen natuurlijk. Dat zal papa mooi vinden. Mama draagt het blad naar boven, papa verrassen!

Gefeliciteerd met vaderstijndag!

Uitnodigings

Tags

kleuter, mama, Suus, verjaardag

“Papa, wil je me even helpen? We moeten nog uitnodigings schrijven.” Ik zit al aan tafel met mijn stiften. Ik kan nog niet zo goed schrijven. Sommige letters schrijf ik nog verkeerd om en sommige woorden zijn ook veel te moeilijk voor mij.

“Waarvoor wil je uitnodigingen schrijven dan schatje?”, antwoordt papa. “Voor het feestje natuurlijk”, zeg ik. “Mama is toch bijna jarig? Nog maar drie nachtjes!”.

“Wie wil je dan uitnodigen?”, vraagt mama vanuit de keuken.

Ik denk even na. “Melanie, Nova, Linde, Jasmijn, Evi, Lindsay”. “Dus alle meisjes uit je klas”, concludeert papa. “Ja”, beaam ik, “het is toch een feestje?”

Ik heb sterk de indruk dat ik mijn vriendinnetjes niet mag uitnodigen voor de verjaardag van mama. “Dat gaat niet gebeuren, het is niet jouw verjaardag”, zie je wel, daar heb je het al. Ik moet wel een beetje huilen, het is niet eerlijk.

“Ben jij wel eens op de verjaardag van de mama van Melanie geweest? Of op die van de moeder van Nova?”, vraagt papa. Daar heeft hij wel een punt. Zo had ik het nog niet bekeken. Maar ik moet toch wat proberen. “Eentje dan?”, misschien mag dat wel. “Maar alle neefjes en nichtjes komen al”, zegt mama. Daar had ik ook even niet aan gedacht. Dan kan ik mooi met Silke spelen. En Linde, Anna en Yara ook. En taartje eten. En chips. Dat wordt toch nog een mooie dag. Nog drie nachtjes..

Centjes ophalen

Tags

Amnesty International, collecteren, kleuter, snoep, Suus

Ik mocht met papa mee centjes ophalen. Dat was leuk. Had ik met oma ook al eens gedaan. Je neemt een hele grote bus mee, dan bel je bij de huizen aan en de mensen doen dan centjes in die bus. Die centjes waren voor mensen in de gevangenis geloof ik, maar waarom weet ik niet.

Die bus was best zwaar, dus moest papa die maar dragen. En als de deur open ging, hield ik de bus vast. Ik was nog een beetje te klein om zelf aan te bellen. Sommige bellen kan ik wel zelf doen als ik zes ben, maar de meeste moet je wel zeven zijn om er bij te kunnen. En ik ben pas vijf.

Als de mensen centjes gaan halen, laten ze meestal de deur een beetje open. Dan kun je mooi bij de mensen naar binnen kijken. Papa zegt dat ik nieuwsgierig ben, maar ik vind het gewoon leuk.

Maar het allerleukste was een verrassing voor mij. Ik heb heel veel snoepjes gekregen. En ook nog chocola en een dropje en een koekje. Ik mocht ze niet allemaal opeten van papa, het was al donker buiten. Maar ik had mijn jaszak helemaal vol, allemaal snoepjes van mensen die mij lief vonden.

Ik hoop dat papa die bus bewaart, dan kunnen we nog een keer langs de deuren gaan. Mag papa de centjes en ik de snoepjes.

Insluipers

Tags

kleuter, Suus

Ik ben aan het spelen met mijn vriendinnetje Nova. We zijn al in de grote speeltuin geweest. En ook in het kleine speeltuintje, met de kleine glijbaan. We hadden al een fruit gehad thuis, dus konden we voor een snoepje beter naar oma gaan. Die woont vlak bij. De auto staat er niet, maar ik kan wel bij de bel. Gewoon aan de deurkruk hangen en dan kun je er bij.

Niemand doet open. Even door het raam kijken. Ik zie niemand. Kom maar Nova, we gaan achterom. Gelukkig de poort is los. De achterdeur ook. Ik zie niemand. Misschien in de slaapkamer? Nee. Boven? Onder aan de trap schreeuw ik heel hard: “Oooomaaaa”, maar ik hoor niets. Ze zijn er niet denk ik.

Maar ik weet precies waar de snoepjes staan. Moet je wel even het krukje gebruiken in de keuken. Daarmee kun je op het aanrecht klimmen en dan kun je bij de kast. We nemen er twee. Mag vast wel van oma. Ik zet de snoepjes terug in de kast. Zullen we nog even spelen?

Even later komt mama kijken. Nova en ik zitten lekker te spelen. Ik doe de deur open voor mama, die vraagt waar oma en opa zijn. Weet ik ook niet. We moeten weer weg van mama.

Toen we de andere keer naar oma gingen, vroeg oma of ik een snoepje had gehad. Ik heb nee gezegd. Oma zei dat er dan inbrekers waren geweest. “Denk ik ook”, heb ik maar gezegd. Zou oma echt die paar snoepjes missen?