Gijs Lauret – Het vijftiende
De samenwerking met andere bloggers die we zelf Blogbroeders (voorliefde voor voetbal, maar dan vooral randzaken) noemen, heeft me al flink wat geld gekost. Want bloggers zijn schrijvers die naast hun digitale gedachtespinsels ook zo nu en dan proberen wat op papier uit te brengen.
Gijs sprak ik op een avond toen we met een aantal bloggers aanwezig waren bij een evenement georganiseerd door weer andere bloggers. We keken in een theater naar de finale van de Champions League, maar vooral was het een avond om bij te praten, slap te ouwehoeren, te bomen over voetbal en waarom het leuk is daarover te schrijven.
Hij had al een voorsprong op me, een van zijn verhalen verscheen al eens in Hard Gras (HG 91). We spraken over het plezier van een stukje schrijven.
Dit boek kwam een paar maanden later uit, natuurlijk bestelde ik het. Al snel zat ik diep in de wedstrijdverslagen van VV-HEDW 15, een club waarover ik voordien weinig wist. Nu is het lezen van een verslag van een specifiek elftal niet perse een manier om de club te leren kennen, maar het team leerde ik al snel beter kennen. De scoringsdrang van Torder. De blessures van anderen, zijn eigen bescheiden rol, de logische bijnamen, die voor buitenstaanders vreemd aandoen, maar die in elk voetbalelftal heel normaal zijn. Kim Jos-un die ongetwijfeld veel vriendelijker is dan zijn bijnaam doet vermoeden. KoenLinks, die zo nu en dan het verslag mag schrijven, als Gijs er zelf niet is.
We beginnen in september 2012, tegen de tijd dat we twee seizoenen verder zijn, heb ik het boek weggelegd. Een verslag, erg nuttig en leuk wanneer je het wekelijks leest, is minder geschikt om lineair te lezen. Met bekerwedstrijden en onderling toernooi aan het eind van het seizoen, na twee seizoenen had ik meer dan vijftig verslagen gelezen. Voor een buitenstaander, want dat ben ik natuurlijk, iets te veel. En dan was ik pas halverwege het boek.
Een paar maanden later, menig boek tussendoor weggewerkt, heb ik Het Vijftiende weer uit de boekenkast gepakt en ben ik op weg gegaan naar de apotheose van het boek. Het kampioenschap waar het team al jaren naar hunkerde. In mei 2016 was het eindelijk zo ver. Het boek was af.
Het vijftiende is leuk voor elke amateurvoetballer die op zaterdagmiddag of zondagochtend op een bedenkelijk niveau speelt. De meeste voetballers doen dat. Lezenswaardige verslagen, kelderklassewaardige bloopers, voetbalhumor en een goede inkijk in het proces dat een voetbalteam is. De foto’s zijn een prachtige omlijsting.
Tegelijkertijd geloof ik dat het boek voor een buitenstaander veel leesbaarder zou zijn geworden wanneer het niet vier seizoenen had gebundeld, maar slechts een of maximaal twee. Voor de heren van het vijftiende zelf is dat natuurlijk onzin, zij hebben, vooral dankzij Gijs, over een jaar of veertig, wanneer ze kleinkinderen hebben, in de kast een prachtig bewijs dat ze ooit voetbalden. Zelfs kampioen werden. Misschien kunnen ze hun kleinkinderen nog wijs maken dat het vijftiende heel hoog was.
Citaat: “Daarbij tekende hun nummer 17 voor de Quote van de week: “Zij bakken er ook niet veel van he!” Dit nu mensen is een fantastische uitspraak. Waarom? Ze is oneindig toepasbaar. Iedere kutsituatie, ieder kutleven zou ermee op de rit geholpen kunnen worden. Louis van Gaal zou het tegen de bank hangende Memphis kunnen schreeuwen terwijl ze gedemotiveerd naar het geklungel van de basis elf turen. Een positivistisch interimmanager zou het over zijn lamgeslagen personeel kunnen uitbraken, wijzend op het gekloot van de concurrent.” (p.271)
Nummer: 17-055
Titel: Het vijftiende
Auteur: Gijs Lauret
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 298 (13218)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-825821-0-9
Meer Gijs:
gijslauret.nl
Bestel dit boek
Twitter
Brugkrant (columns Gijs)
AT5 (over dit boek)
Meer Blogbroeders:
Wouter Schollema
Annemarie Postma
Joris van de Wier – Terraces and floodlights
Rodney Rijsdijk
Joris van de Wier – Glorious hearts
Wenen van geluk
Tom Bodde
Voetbalavonturiers
Themaweek 46: Sportboeken
