27 zaterdag jun 2020
Posted in GFC Archief
Tags
archief, fotooo, GFC, Goor, Schoolfeest, voetbal, voetbalfoto
Op een slof en een oude voetbalschoen, zong menigeen. Mijn clubje bedacht dat dat een leuk thema voor de optocht was. De jury was het er mee eens, GFC won de optocht van het Schoolfeest in 1970.
Dit jaar voor het eerst sinds mensenheugenis geen optocht, geen School- en Volksfeest. Dus maar even terug in de tijd. De jonge voetballertjes van toen, zijn nu allemaal richting de zestig jaar oud.
20 zaterdag jun 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020, Voetbalboek
David Endt – Twintig brieven aan Frank Rijkaard en een brief terug
Na meerdere boeken te hebben gelezen, na hem een aantal keren kort te hebben gesproken, na hem regelmatig op televisie te hebben beluisterd, denk ik Endt wel een beetje te kennen. Een complete verbazing kan een boek dus niet meer zijn.
Maar dat is zeker geen diskwalificatie, ik lees zijn verhalen graag, juist omdat ik weet wat ik kan verwachten. Lyrische beschrijvingen in prachtige taal over schitterende voetballers, zou mijns inziens een redelijke beschrijving zijn.
Deze bundeling is toch bijzonder vanwege de rol van Rijkaard, die ten tijde in Milaan speelde. Endt kende hem natuurlijk nog van hun gezamenlijke tijd bij Ajax, je merkt dat er een bijzondere genegenheid tussen hen speelt, meer dan een voormalig collega. En dus reageert Endt elke week op de actualiteit, de laatste wedstrijd van de voormalige Ajacied of de aankomende wedstrijd. De kenner van het Italiaanse voetbal heeft dan bijna altijd een aanleiding voor een mooi verhaal over een bekende of minder bekende voetballer. En zo is het geen persoonlijke brievenwisseling, maar een soort van ‘open brief aan’, een bekend columnistentrucje, waar ik me zelf ook wel eens schuldig aan gemaakt heb. Niets mis mee, zeker niet als je zo mooi kunt schrijven als Endt.
Vele voetbalanekdotes komen voorbij, professor Endt leert zijn jonge vriend over de Italiaanse voetbalcultuur. Ze komen voorbij, de helden uit de Serie A: Cerezo, Maradona, Scirea, Falcao, Passarello, Mancini, Tardelli, Antognoni en Galderesi. Spelers die elders uitblonken zoals Magico Gonzalez, Best en Garrincha. Twee Ajacieden komen nog een keer langs: Tahamata, Keizer en natuurlijk veel verhalen over zijn twee favoriete clubs Inter en Ajax, maar ook Dinamo Tirana, Sampdoria en Transvaal zijn goed voor mooie verhalen.
Het leuke is dat Rijkaard daadwerkelijk een keer terugschrijft, een mooie lange brief aan het eind van het seizoen, over meerdere dagen geschreven, met mooie bespiegelingen en dezelfde toon van vriendschap.
Prachtig boek!
Citaat: “Weet je nog dat we jaren geleden samen vanaf het Ajax-stadion naar het Leidseplein liepen, ja liepen! (…) Bij de snackbar op het Christiaan Huijgensplein konden we ons nog bedwingen, maar toen we Eerste van Swindenstraat bereikten moesten we even wat halen bij de Febo. Ik verbaasde me over het gemak waarop je twee patat met satésaus en een hamburger in de kortste keren naar binnen werkte. Tegen dat eettempo kon ik niet op.” (p.32)
Nummer: 20-033
Titel: Twintig brieven aan Frank Rijkaard en een brief terug
Auteur: David Endt
Taal: Nederlands
Jaar: 1991
# Pagina’s: 190 (7547)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-345-1
13 zaterdag jun 2020
Posted in Van der Meest, Voetbalfoto's
Tags
Hans van der Meer, Innsbruck, Oostenrijk, vakantie, Van der Meest, vliegveld, voetbal, voetbalfoto
Op tijd bij het vliegveld. In de stadsbus ernaartoe zag ik een veld, klein stukje teruglopen. Gelukkig heb ik niet te veel bagage bij me. Het regent ook niet meer. Lopen dus. En dan zie je dit prachtige beeld.
Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.
30 zaterdag mei 2020
Posted in Goal Columns
Goal, Juni 2015
Ineens moest hij er voor vliegen, vorig jaar. Het lukte. We bleven in de vierde klasse. Daarvoor moesten we twee matige vijfdeklassers verslaan. De opluchting was groot. Opluchting, want van echte vreugde was geen sprake.
Dit seizoen presteerde het team van Romano boven verwachting. De opmars na de winterstop was indrukwekkend. Hengelo was al te ver weg, maar een knappe tweede plaats was het resultaat. Dat de nacompetitie vervolgens niets opleverde, was niet erg. Het was toch al een bonus. Mooi seizoen, complimenten voor alle betrokkenen.
Maar dan volgt nu dat moeilijke vervolgseizoen. De druk gaat omhoog. Of je dat nu wil of niet, tegenstanders, supporters, toeschouwers, omstanders, iedereen verwacht het komende seizoen meer van ons eerste. En meer betekent automatisch dat je mee moet doen om het kampioenschap. Op zijn minst. En dat betekent druk. En ook zelf zullen de spelers nu meer verwachten. Meer willen laten zien.
Waar tegenstanders voorheen nog wel eens dachten dat het simpel zou gaan, zal dat komend jaar niet gebeuren. Waar voorheen een matige wedstrijd nog wel eens gewonnen werd, zal dat komend seizoen lastiger worden. Een echte offday kan ook niet meer.
Zoals Emos al liet zien, zal men tevreden zijn met een punt of stiekem in de counter toch de winst willen pakken. En zowel Emos als Twenthe zullen komend seizoen ook zien als het jaar dat ze kampioen willen worden. En laten dat nou net twee teams zijn waar we dit seizoen niet van gewonnen hebben.
We zullen dus zelf beter moeten worden. Scoort Olaf ook net zo vaak, als de ruimtes beperkter worden? Kan Thijs een sterk debuutseizoen laten volgen door een minstens zo sterk tweede jaar? Houdt Dennis het nu wel 26 wedstrijden uit? Wanneer gaan Edo en Joran minder kaarten pakken? Laat Lex zien dat hij zijn titel van Derbyplayer verdient? Hoe gaat het met Kevin verder? Heeft Romano straks de luxe dat hij uit vijf aanvallers (Daan, Justin, Kick, Olaf, Tim, op alfabetische volgorde) mag kiezen voor twee of drie plekken? Welke jeugdspelers kloppen er aan de poort?
Vele vragen die Romano zal moeten beantwoorden. Of eigenlijk de spelers zelf voor hun trainer. Afgelopen seizoen was een prachtig jaar. De supporters kwamen aan hun trekken, vele mooie wedstrijden, ook vele goede. Het was gezellig langs de lijn. Ook komend seizoen weer vele derby’s. Niet alleen lokaal, hier in Goor, ook de buren uit Markelo en Delden komen we weer tegen.
Gelukkig hebben we een trainer die durft te voetballen, die naar boven durft te kijken. Kleine herinnering: in de winterstop van ’93-’94 zaten we in de kleedkamer. Nog elf wedstrijden te gaan. “Nog tien keer winnen en we zijn kampioen”, zei ik. We stonden vijfde. Romano was het meteen met me eens. Medespelers wezen ons op het feit dat we nog niet veilig waren. Gewend aan degradatievoetbal. We wonnen er negen en werden tweede. Als iedereen er in had geloofd, waren we kampioen geworden.
De indeling voor komend seizoen is nog niet bekend. De hele zomer geen voetbal. Ik kan haast niet wachten.
23 zaterdag mei 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020, Fotooo, Voetbalboek, Voetbalfoto's
Christian Werner – An jedem verdammten Sonntag
Meestal heb ik een half uurtje, drie kwartier max. Maar Munster heeft meerdere boekhandels die ik wil bezoeken. Twee grote, goede, een aantal kleinere met ramsj of tweedehands. Twee keer per jaar kom ik er. Dus vaak kies ik dan voor een grote en een tweedehands-combi, de andere keer voor de andere grote. Ik ken er de weg redelijk, na al die jaren.
De sportafdeling valt een beetje tegen, maar toch loop ik er altijd even langs. Veel voetbalboeken waar ik niets mee heb. Commerciële biografieën, jaaroverzichten, fanboeken. Allemaal niet voor mij. Maar soms kom ik wel wat tegen wat me trekt. Van een goede schrijver, een verhalenbundel met verhalen waarin voetbal niet de hoofdrol speelt, maar wel de rode draad is, of zoals deze keer een fotoboek.
De voorkant was genoeg. De titel geeft het gevoel. Veel voetbalfoto’s zijn saai, maar sommige fotograven weten het normale tot bijzonder te verheven. Hans van der Meer is de beste, al decennia. Van hem kocht ik een kwart eeuw geleden al boeken, die me meer dan een dag werken kostten. Het was het zonder twijfel waard.
Blijkbaar is Christian Werner in Duitsland iemand die het juist ziet. Naar die kleine clubjes, waar de vrijwilligers kaartjes verkopen, lijnen kalken en bratwursten braden, terwijl de bezoekers net aan komen lopen. Clubjes waar ik er zelf in de loop der jaren honderden van heb bezocht. Frank Goosen mocht het voorwoord schrijven, de inleiding, in dit geval de toon zetten. Goed gelukt. Daarna vele schitterende foto’s, met alle clichés. De bal in de sloot, die eruit gevist moet worden. Het veld met de lelijke energiecentrale op de achtergrond. Vele gravelvelden (wij mogen in Nederland nooit meer klagen), een biertje onder de douche, het scorebord in de kantine, de middellijn die door een dronken vrijwilliger getrokken lijkt, de kantine met vaantjes en petjes aan de muur, de te kleine bekerkast met lelijke bekers er zelfs bovenop, supporters onder een paraplu, de lijst met boetes op het prikbord, de grensrechter op slippers, het huwelijksaanzoek met hulp van het hele team, het eerste sigaretje na de wissel op en muurtje, een pyro door vier supporters en nog veel meer mooie beelden.
De mooiste foto staat op bladzijde 126/127. Genomen van schuin achter de goal, iets hoger staand dan het veld, tussen het onkruid en de paardenbloemen. Achter de goal moet de keeper de bal uit het hoge gras halen, het team in wit heeft net naast geschoten, er is geen ballenvanger. Links staat een speler nog te pissen, net naast de atletiekstrook, vier banen breed, langs de lange zijde. Iets verder achter de bosjes bij de tennisbaan nog een. Twee dug-outs, niet aan dezelfde zijde, maar tegenover elkaar. Zes spelers in het rood lopen warm achter het doel. Op het talud aan de rechterkant staan bankjes, ongeveer 15 toeschouwers zitten te kijken. Achter het veld het dorp, met de kerktoren en een telefoonmast er bovenuit stekend. Daar achter de heuvels om het dorp, met een enkele boerderij en iets hoger op een schuur. Aan deze kant van het veld ontbreekt de grensrechter. Op een schommel achter de toeschouwers zit een kind. Het hokje bij de tennisbaan heeft een schotelantenne. De scheidsrechter op de rand van de middencirkel kijkt niet naar de keeper, maar lijkt in gesprek met spelers aan de andere kant, waar de spits en de laatste verdediger dichter bij elkaar staan dan nodig lijkt op een dood spelmoment. De parkeerplaats achter het veld staat zo vol, het lijkt alsof elke speler apart is aan komen rijden, tenzij het ook de parkeerplaats van het dorpscentrum is. Het is licht bewolkt, het lijkt een mooie lentedag. Op de weg uit het dorp over de heuvel rijdt niemand. Achterin het boek lees ik dat de foto is gemaakt bij de FC Rettenberg, waar het tweede elftal met 4-3 won van het tweede van de fusieclub (mijn aanname) SG Seifriedsberg/Sonthofen
Heel lang kan ik naar zo’n prachtige foto staren, elke keer ontdek ik iets nieuws.
Citaat: “ Schiedsrichter, was fur eine Sportart pfeifst du eigentlich gerade?” (p.138)
Nummer: 20-009
Titel: An jedem verdammten Sonntag
Ondertitel: Deutschlands Kreisliga-Helden
Auteur: Christian Werner (mit Frank Goosen)
Taal: Duits
Jaar: 2019
# Pagina’s: 192 (1905)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-3-8419-0632-8
Meer Werner:
Werner
Instagram (Werner)
Fotobuch
Meer voetbalfoto’s:
David Bauckham – Dugouts
Levon Biss – One love
Hans van der Meer – Europese velden
Van der Meest (eigen foto’s)
16 zaterdag mei 2020
Posted in Van der Meest, Voetbalfoto's
De a en de e aan elkaar plakken lukt mij niet. Hoe het uitgesproken moet worden, weet ik dan ook niet. Maar het veld was eenvoudig toegankelijk, met een baan om het veld, ik gok voor atletiek. Al ben ik bang dat de spelers ook regelmatig rondjes moeten lopen…
Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.
09 zaterdag mei 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020, Voetbalboek
Tags
Ajax, boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Rik Planting, voetbal, voetbalboek
Rik Planting – Lucky Ajax, de eregalerij
Een van mijn favoriete series is de Nederlandse Sportbibliotheek. Al meerdere delen las ik, zonder uitzondering de moeite waard. Dus gaat het andersom werken. Zelfs als ik geen idee heb of ik het wil lezen, krijgt het boek de voordeel van de twijfel omdat het bij deze serie hoort. Dus bestelde ik er onlangs een stapeltje, tweedehands, gewoon, omdat het kan.
Natuurlijk lees ik graag over mijn favoriete voetbalclub. Maar niet elk voetbalboek is de moeite, sterker nog, veel voetbalboeken zijn bagger.
Planting schrijft twintig portretten van Ajacieden. Op een na, kende ik ze allemaal. Al is kennen bij sommigen niet meer dan de naam weten van een speler die ooit bij Ajax speelde. Dus zijn voor mij vooral de oudere portretten de moeite waard, daar leer ik het meeste van. Van Jany van der Veen (lid sinds 1934) tot en met Piet Ouderland (vanaf 1955). Daarna komen de mij bekende namen, wiens verhalen ik al wel elders gelezen heb. Van Sjaak Swart tot en met Jan Mulder. De laatste namen (vanaf Pim van Dord) heb ik zelf ooit nog gezien in een Ajax-shirt. Vooral op televisie natuurlijk, de laatste twee (Kieft en Rijkaard) tijdens hun debuut ooit in Deventer.
Met veel plezier las ik de stukjes. Niet allemaal achter elkaar, maar gewoon, een stuk of twee per dag. Mooie verhalen, boeiende voetbaltijden, prachtige spelers.
Citaat: “We waren met Amsterdammers onder elkaar. Na ons heeft er niet weer zo’n Amsterdams getint elftal op het veld gestaan. Onze mentaliteit was onze kracht. Dat Amsterdamse maakte ons speciaal: beetje bravoure, tikkeltje arrogant. Amsterdammers zijn altijd net iets brutaler. Dat is enorm in ons voordeel geweest. We deden niet openlijk afzeikerig of kleinerend tegen ploegen uit de provincie. Maar tegenstanders waren wel altijd geïmponeerd door wat wij uitstraalden.” (blz. 162/163)
Nummer: 20-002
Titel: Lucky Ajax
Ondertitel: De eregalerij
Auteur: Rik Planting
Taal: Nederlands
Jaar: 1996
# Pagina’s: 275 (379)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-6005-387-7
Meer:
Hebban
Nederlandse sportbibliotheek:
August Willemsen – De goddelijke kanarie
Tim Overdiek – Rik Smits, Dunking Dutchman
Gijs Zandbergen & Jan Brouwer de Koning – Zeven meiden om verliefd op te worden
Paul Arnoldussen – Amsterdam 1928
David Endt – Gloria Victoria
Chris Willemsen – De moord op Maradona
Chris Willemsen – De moeder aller nederlagen
Ko van Geemert – Hi ha hondelul
Marcelle van Hoof – De lieverdjes
Maarten Scholten – IJskampioenen
02 zaterdag mei 2020
Posted in In het nieuws, Sportwedstrijden, Voetbal column
Nu de situatie in de wereld erg onduidelijk is, wordt steeds meer duidelijk dat hoop nodig is. Je hebt hoop nodig om ergens naar te streven. En dus zijn degenen die hoop bieden spekkoper tijdens de coronacrisis.
Het duidelijkst is dat te zien in de sport. Thuiszitten en niets doen is schadelijker dan besmet raken en beter worden. Alleen is er geen oplossing op dit moment, georganiseerde sport is erg lastig in de anderhalvemetersamenleving.
Minstens zo belangrijk, de Romeinen begrepen het al met hun ‘brood en spelen’, is de professionele sport. En daar gaat het op dit moment compleet mis. Alles wordt vooruitgeschoven, maar ook opnieuw gepland.
Anderhalve maand geleden gooide ik deze tweet de wereld in:
Nauwelijks serieus bedoeld, maar zoals dat op twitter wel vaker gebeurd, even een ander geluid laten horen. Week in, week uit raakte ik er steeds meer van overtuigd dat ik gelijk ga krijgen.
In Nederland mag er tot 1 september niet gevoetbald worden. In andere landen zijn ze nog niet zo ver. Tenminste niet op bestuurlijk niveau. In meerdere landen roepen virologen al om tot het eind van het kalenderjaar (of zelfs langer) niet te voetballen. Heel pragmatisch gezien lukt het al niet. In Italië willen ze op 2 augustus klaar zijn. Maar de eerste voorrondes van Europese toernooien zijn dan al bezig. In WitRusland voetballen ze gewoon door. Elk land heeft zijn eigen regels. Het is onmogelijk daar een nieuwe kalender voor te maken.
Net zoals het een illusie is dat eind augustus de Tour gereden kan worden, terwijl in Frankrijk op dit moment nog bekeuringen worden uitgedeeld wanneer je maar 1 stokbrood koopt. Om dan meteen door te gaan met de klassiekers en twee andere grote rondes binnen 2 maanden.
Gaat allemaal niet gebeuren. Maar ja, zo lang er hoop is…
18 zaterdag apr 2020
Posted in Oranje in 2020
Voor sommigen een gelukje, zeker Memphis en Malen zullen het als voordeel zien bij het beroemde nadeel, voor anderen pech, want de kans dat Vermeer en Babel over een jaar nog steeds bij Oranje zitten, wordt er zeker niet groter op.
Het uitstel met dank aan Covid19 maakt deze rubriek weer boeiender, want er is veel meer onzeker. Voorin bijvoorbeeld, staat geen speler op de voorlopig maximale score van 90%. Want welke aanvaller is net zo onomstreden als Van Dijk, De Jong, De Ligt en Wijnaldum? Geen, is het korte antwoord.
De lijst kandidaten heeft nu dus 59 namen. Ongetwijfeld zullen zich het komend jaar nieuwe namen aanmelden. Maar welke 23 spelers spelen in 2021 het toernooi van 2020?
Als altijd: Praat mee! Discussieer!
Doel
Jasper Cillessen 90
Marco Bizot 80
Tim Krul 50
Jeroen Zoet 40
Justin Bijlow 30
Kenneth Vermeer 10
Verdediging
Virgil van Dijk 90
Matthijs de Ligt 90
Stefan de Vrij 90
Daley Blind 90
Nathan Aké 80
Denzel Dumfries 80
Patrick van Aanholt 60
Hans Hateboer 40
Owen Wijndal 30
Joël Veltman 30
Timothy Fosy-Mensah 20
Kenny Tete 20
Jetro Willems 10
Daley Sinkgraven 10
Bruno Martins Indi 10
Perr Schuurs 10
Tyrell Malacia 10
Justin Hoogma 10
Sven Botman 10
Mitchel Bakker 10
Middenveld
Giorgino Wijnaldum 90
Frenkie de Jong 90
Marten de Roon 80
Donny van de Beek 70
Davy Pröpper 60
Kevin Strootman 40
Mohammed Ihattaren 30
Teun Koopmeiners 30
Davy Klaassen 20
Leroy Fer 20
Ferdi Kadioglu 10
Carel Eiting 10
Ludovit Reis 10
Ryan Gravenberch 10
Tonny Vilhena 10
Ruud Vormer 10
Marco van Ginkel 10
Aanval
Quincy Promes 80
Memphis Depay 80
Steven Bergwijn 70
Luuk de Jong 60
Steven Berghuis 50
Calvin Stengs 40
Myron Boadu 40
Ryan Babel 40
Donyell Malen 40
Justin Kluivert 30
Wout Weghorst 20
Tahtih Chong 10
Anwar el Ghazi 10
Cody Gakpo 10
Javairô Dilrosun 10
Joshua Zirkzee 10
Voor de duidelijkheid: Dit is niet mijn persoonlijke voorkeur, maar een inschatting (in percenten) van de kans dat de bewuste speler bij het volgende grote toernooi aanwezig is.
11 zaterdag apr 2020
Posted in Van der Meest
Schermerhorn
Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.
09 donderdag apr 2020
Posted in Boekbesprekingen 2019
Tags
boeken, boeken 2019, boekrecensie, lezen, Santos, voetbal, voetbalboek
Santos 12 – Voetbalstijlgids
Vlak voor het jaar voorbij was kon ik met een laatste boek nog mijn doel van 15.000 bladzijden halen. De 13e editie had ik al uit, maar ook de 12e uitgave was een boek. De voetbalstijlgids van Santos. Ook leuk, al is de amateurspecial leuker.
Veel foto’s, kortere uitleg. Bekende fenomenen als snorren, baarden, sieraden, kapsels of juist het gebrek aan haar krijgen allemaal een eigen lemma. Tussendoor de zogenaamde paradijsvogels, Campos, Derks, Bellerin, Van de Sanden, Menotti, Sturing, Xavier, Van Hooijdonk, Van der Gaag en natuurlijk Maradona.
Leuk om in de kast te hebben staan.
Citaat: “Laat hun trainers maar mopperen. Wij weten beter. Deze manen vervullen een gewichtige rol. Elke tribunejongen met onafscheidelijke plastic beker pils komt namelijk op zeker moment tegenover zijn eigen voetbaldroom van vroeger te staan: 35 jaar, tikje corpulent…Als je het eerste elftal van je club nog wilt halen, moet je nu wel een beetje gaan opschieten.” (p.176)
Nummer: 19-067
Titel: Santos 12
Ondertitel: Voetbalstijlgids
Auteur: Diversen (Arno Kantelberg, Erik Dijkstra, Sjoerd Mossou, @dublanqebogarde, Renate Verhoofstad, Bart Vlietstra, Menno Pot, Ruud Verstraten, Wilfried de Jong, Jan Mulder, Eljero Elia en Martijn van Egmond)
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 202 (15167)
Categorie: Voetbal
ISBN: 710206247872
01 zondag mrt 2020
Posted in themaweek, Voetbalhelden
Tags
Als er ooit een moment is geweest in de geschiedenis van het voetbal dat bewezen werd dat scheidsrechters geen gevoel voor humor hebben, dan was het dit moment. Paul Gascoigne vindt de kaart die de scheids had laten vallen, brengt ‘m terug en dan…
Themaweek 76: Gazza
29 zaterdag feb 2020
Posted in themaweek, Voetbalhelden
Tags
Het verhaal werd pas jaren later verteld, de helft van de betrokkenen ontkent ook nog dat het daadwerkelijk gebeurde, maar Gazza vertelt het op smakelijke wijze.
In de kleedkamer, voor een wedstrijd met het Engels elftal, ziet Gascoigne zijn ploegmaat Les Ferdinand naakt.
“In the dressing room, Les Ferdinand, I swear down, when he took his clothes off, you should have seen the size of his fucking cock. He made mine look small.”
Gefascineerd vraagt de noordeling zijn ploeggenoot of hij ‘m mag aanraken. Ferdinand lacht het weg, maar Gazza vraagt door. Zeurt door. Om er af te zijn laat de spits het toe.
Die wedstrijd is Gascoigne de uitblinker en bijgelovig als voetballers zijn, weet hij zeker dat het komt door het ‘pre-match ritual’. Dus is het bij de volgende interland weer raak: “So the next game at Wembley, ‘Les get it out’.
Of het verhaal klopt is volgens mij niet belangrijk. Een goed verhaal moet je nooit kapot maken door het te factchecken.
Themaweek 76: Gazza
28 vrijdag feb 2020
Posted in themaweek, Voetbalhelden
Tags
Velen die met hem speelden hebben een verhaal, hij zelf ook vaak. Een kleine selectie:
Vuurwerk (Ally McCoist)
Koffiekopjes (John Barnes)
Vissen (David Seaman)
Brandblussers (Liam Gallagher)
Auto (Steve Howey)
Kleedkamerhumor (David Ginola)
Nieuwe tanden (Ally McCoist)
Italia ’90 (Gazza himself)
Of ze daadwerkelijk kloppen? Maakt het uit: een goed verhaal is een goed verhaal.
En zoek een paar minuten op YouTube en je vindt een veelvoud aan mooie verhalen.
Themaweek 76: Gazza
