Marcel van Roosmalen – Theo Janssen. Op pad met de dikke prins

Tags

biografie, boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Marcel van Roosmalen, Theo Janssen, voetbal, voetbalboek

Marcel van Roosmalen – Theo Janssen

Natuurlijk had ik het boek al aangeschaft. En ook vele recensies gelezen, waarin elke keer wordt benadrukt dat er zo weinig gebeurde. Als fan van de schrijver, daarbij iemand die de voetballer ook kan waarderen, wist ik dat dit zou gebeuren. Maar ik las het niet meteen, het had geen haast.

Toen ontdekte ik, geen idee meer hoe, dat het boek in zijn geheel werd voorgelezen op Spotify. Door de schrijver zelf zelfs. En toen maakte ik een keuze die voor mij niet gebruikelijk is: ik koos het luisterboek. Al een halve eeuw ben ik van het gedrukte woord. Van de voorgelezen Jan, Jans en de Kinderen in de Libelle (dat ik daarna in mijn eentje ‘nalas’, waardoor sommigen dachten dat ik al erg vroeg kon lezen), tot heden ten dage waarin ik veel podcasts luister, wel een e-reader heb, maar bijna niet gebruik en nog steeds films niet kijk, omdat ik het boek nog niet gelezen heb, dit was een revolutionaire keuze voor ondergetekende.

Het helpt dat Marcel van Roosmalen de moeite waard is om te beluisteren, zelfs als hij weinig te zeggen heeft. En voor dit boek past het perfect. Want Theo Janssen is natuurlijk een van de moeilijkste personen om dit project mee te doen. Aardige voetballer, goede gozer, leuke humor, maar niet iemand die veel nadenkt over het leven, zeker niet iemand die gaat zitten vertellen over wat hem raakt, wat hij heeft beleefd, hoe hij in het leven staat, wat er in zijn jeugd is gebeurd. Dus dan wordt het lastig voor een schrijver om daar wat van te maken. Niet voor van Roosmalen, want die schrijft gewoon op wat hij observeert, wat hij zelf denkt. En zo hebben de heren een paar maanden om elkaar heen gedraaid, zonder echt samen te werken.

Dat menig voetbalfan dat tegen vond vallen, begrijp ik goed. Dat ik als lezer, in dit geval luisteraar, dat juist erg leuk vind, is ook logisch. Meerdere keren moest ik hardop lachen. Een aantal files heb ik een tweede keer moeten aanklikken, het was soms onnavolgbaar. Denk ook dat dit een boek is dat ik over een paar jaar alsnog ga lezen, gewoon omdat het kan, omdat het de moeite waard is.

Citaat: “Die anderen ga ik allemaal niet bellen. Ik kan me niet voorstellen dat Fred Rutten me nog te woord staat en het werkt gewoon niet om vrienden in de voetballerij over je aan het woord te laten. Dat heb ik bij het Theo Bos-boek gedaan; iedereen zegt hetzelfde. Bovendien vinden de lezers je al een goede voetballer, anders lezen ze dit überhaupt niet. Dat hoef ik ze niet uit te leggen. Ik ben wel benieuwd wie je nog meer wilt aandragen.” (p.155)

Nummer: 20-124
Titel: Theo Janssen
Ondertitel: Op pad met de dikke prins
Auteur: Marcel van Roosmalen
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 222 (24049)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-488-5430-1

Meer Dikke Prins:
Spotify
Biertje
Twente Insite (recensie)

Meer voetbalbiografieën:
Simon Kistemaker
Rene van der Gijp
Johan Cruijff (Pieter van Os)
Zlatan Ibrahimovic
Frits Korbach
Andy van der Meijde
Michel Boerebach
Steve Mokone
Diego Maradona
Kuif den Dolder
Thomas Skuhravy
Toni Schumacher
Stefan Effenberg
Abdelhak Nouri
Johan Cruijff (Auke Kok)
Louis van Gaal
Johan Cruijff (Nico Scheepmaker)

Meer Marcel van Roosmalen:
Roosmalen, Marcel van – Geef me nog twee dagen (Hard Gras 78)
Roosmalen, Marcel van – Gelukkig is het weer voorbij
Roosmalen, Marcel van – Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken
Roosmalen, Marcel van – Je hebt het niet van mij (Hard Gras 48)
Roosmalen, Marcel van – Het is nooit leuk als je tegen een boom rijdt
Roosmalen, Marcel van – Het jaar van de adelaar (Hard Gras 66)
Roosmalen, Marcel van – Op campagne met Oranje
Roosmalen, Marcel van – Op pad met Pim
Roosmalen, Marcel van – De Pimmels
Roosmalen, Marcel van & Michel van Egmond – Van Didi tot Kaka (Hard Gras 60)
Roosmalen, Marcel van # Jan Dirk van der Burg – Nederland onder het systeemplafond

Themaweek 110: Sportboeken

Het jaar van de strafschop

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Jan Dijkgraaf, lezen, Panorama, strafschop, voetbal, voetbalboek

Het jaar van de strafschop

De opruiming van de Slegte. Goedkoper dan goedkoop. Nauwelijks verkochte ramsj. Denk dat ik nog in guldens heb betaald. Het klinkt ook niet echt aanlokkelijk, ‘de beste voetbalverhalen uit Panorama’. Waar ik destijds, allang niet meer, in de Nieuwe Revu nog wel eens een interessant stuk las, was Panorama nooit meer dan doorbladeren bij de kapper. Maar blijkbaar waren ze midden jaren negentig fanatiek over voetbal. Volgens de achterflap elke week minstens acht pagina’s. Maar ja, ik zat midden jaren negentig overal, behalve in Nederland, dus ik heb het niet gelezen.

De journalisten zijn ook niet echt aansprekend, de bekendste naam is Jan Dijkgraaf, tegenwoordig behoorlijk rechtse provocateur op social media, wanna be politicus met geel hesje, iemand met een behoorlijke aanhang maar foute meningen.

Toch gelezen, het stond in de kast, daarbij waren de jaren 1995 en 1996 voor een Ajacied wel boeiende jaren. Korte stukjes, een serie die me wel bevalt, zijn ‘de vriend van’ waarin een oud elftalgenoot of klasgenoot van een bekende voetballer wordt geïnterviewd. Best interessant. Maar daarmee vul je geen boek.

De overige stukken wisselen een beetje qua kwaliteit. De onderwerpen maken het soms de moeite waard, het schrijven meestal niet per definitie. Sjaak Wolfs is altijd goed. Hans de Roon vertelt waarom Sunderland zo’n boeiende club is (ver voor Netflix dat doorhad). Renze de Vries nam nooit een blad voor de mond. Simon Tahamata is altijd open en sympathiek. Beste stukje van Dijkgraaf: Winnaars/verliezers van seizoen ’95-’96.

Citaat: “Ik heb dat ook meegemaakt in Israël, waar ik met Ajax ooit een toernooi speelde. Vroegen ze op het vliegveld of ik een Hollander was. Ik zei: ‘Nee ik ben Zuid-Molukker.’ Weet je wat ze zeiden? ‘Ah, terrorist!’ Ja, dat zeiden ze. Terrorist. Of ik dat erg vond? Nee, ik was er trots op!” (p.163)

Nummer: 20-122
Titel: Het jaar van de strafschop
Auteur: Diversen (Jan Dijkgraaf, Fred de Brouwer, Korine van Veldhuijsen, Francoise Giesen, Thomas Braun, Hans Peijs, Michiel Blijboom, Leo Meijer, Anthonie Vermeer, Onno Hansum, Joop Bromet)
Taal: Nederlands
Jaar: 1996
# Pagina’s: 172 (23493)
Categorie: Voetbal
ISBN: 90-414-0121-0

Meer voetbalcompilaties:
Belgie Holland in foto’s
De beste voetbalverhalen
Eeuwig Ajax
Früher waren mehr Tore
Mijn Johan Cruijff
My favorite year (Nick Hornby e.a.)
Voetbalavonturiers (Tom Bodde e.a.)
Wenen van geluk
Y el futbol conto un cuento (Alejandro Apo e.a.)

Themaweek 110: Sportboeken

Harry Walstra – De diepgaande middenvelder

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Harry Walstra, lezen, voetbal, voetbalboek

Harry Walstra – De diepgaande middenvelder

Twintig voetbalverhalen van Walstra, een oudje, hij was de zolder aan het opruimen volgens mij. Het titelverhaal (en de omslagfoto) gaat over Kristen Nygaard, de mooie sierlijke spelverdeler van het grote AZ van een jaar of 40 geleden. Mooi dat Walstra de Deen met zijn tragische verhaal zelf te spreken krijgt, al heb ik het idee dat daar veel meer had ingezeten dan een kortverhaal, hoe mooi het ook is.

Andere boeiende verhalen in deze bundel gaan over Sies Wever, de Duitsers Bonhoff en Overath, waarover ik al eerder las in later werk van Walstra, Lutz Eigendorf (waar Michel van Egmond jaren later ook over schreef, als gastschrijver in deze bundel zal hij ongetwijfeld geïnspireerd zijn geraakt door Walstra), WV-HEDW en zeker de fictieve interviews met Cruijff.

Gert Kischen, IM Neesken, heeft ook een boeiend verhaal. Als Inoffizieller Mitarbeiter van de Stasi in Oost-Duitsland, koos hij de naam van zijn voetbalidool. Zelf beweert hij na jaren nog steeds dat hij geen verklikker was, in de archieven staat hij echt als medewerker. Maar zijn geheugen laat hem wel vaker in de steek. Pijnlijk, maar daarom zeker interessant verhaal. Wie nog steeds denkt dat sport en politiek niets met elkaar te maken hebben, moet dit verhaal lezen.

Mooi boek van Harry (als social media vriend mag ik Harry zeggen), al is het een niet altijd even logisch bij elkaar gevonden verzameling stukjes. Een aantal verhalen is later weer gebruikt, begrijp ik. Wat mij betreft is het volgende boek geen biografie van een grote naam, geen Feyenoord boek, maar vooral verhalen over spelers als Wever, Eigendorf en Kischen. Geen grote namen, maar wel boeiende verhalen. En daar dan een boek vol van!

Citaat: “Of je er nu wel of niet over praat, het blijft pijnlijk om jaren later te merken dat ploeggenoten elkaar bespioneerd hebben. Minder pijnlijk is inmiddels het 3-0 verlies tegen Nederland in de Rotterdamse Kuip op 15 november 1978. Kische speelt opnieuw tegen Neeskens en opent de score door in paniek in eigen doel te schieten als hij belaagd wordt door dezelfde Neeskens.” (p.37)

Nummer: 20-115
Titel: De diepgaande middenvelder
Ondertitel: en andere voetbalverhalen
Auteur: Harry Walstra
Taal: Nederlands
Jaar: 2011
# Pagina’s: 116 (22244)
Categorie: Voetbal
ISBN: nvt

Meer Walstra:
WK74 Finale (zijn site)
Twitter

Meer Walstra op gerbie.nl:
Walstra, Harry – De aartsrivalen
Walstra, Harry – Vedette aan de zijlijn
Walstra, Harry – We proberen weer normaal te doen
Walstra, Harry – Robben

Themaweek 110: Sportboeken

Ziyech verliet Amsterdam

Tags

Ajax, Gerbie kijkt YouTube, Hakim Ziyech, voetbal, YouTube

Gerbie kijkt YouTube 117

Terwijl hij in London zit te hopen op betere tijden, zal Hakim Ziyech ongetwijfeld nog wel eens denken aan dit filmpje. De media-afdeling van Ajax levert goed werk de laatste jaren.

En als we dan toch voorlopig niet naar het stadion mogen (al geef ik toe dat ik meestal naar wedstrijden ga waar ik zelf meespeel of langs de lijn mag staan), kunnen we nog even een ruim half uur genieten van dit prachtige filmpje.

Elftalcommissie

Tags

elftalcommissie, GFC, Goor, voetbal, voetbalfoto

Trainers waren er nog maar net, de eerste trainer bij GFC kwam pas eind jaren twintig, maar was ook snel weer weg. Pas na de tweede wereldoorlog was een trainer vaste prik. Maar zelfs die trainers hadden een beperkte taak, de opstelling werd namelijk tot ver in de jaren zestig gemaakt door de elftalcommissie.

Een raad van wijze mannen die de opstelling voor het weekend er op maakten. Mooie discussies moet dat opgeleverd hebben, jammer dat er geen bewegende beelden van die bijeenkomsten zijn. Deze foto is uit 1932. GFC bestond toen 25 jaar. De heren poseerden voor een foto in het jubileumboek. Je ziet dat ze streng en rechtvaardig zijn. En objectief natuurlijk.

Playa Honda

Tags

Hans van der Meer, Lanzarote, Spanje, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Veel dichter bij een vliegveld dan in Playa Honda (Lanzarote) kun je volgens mij niet voetballen. Ben wel benieuwd hoe vaak een woeste verdediger op zoek naar tijdwinst de bal over het hek heeft gejaagd en hoeveel vliegtuigen te maken hebben gehad met voorbij vliegende voetballen.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Traditionsvereine

Tags

column, Enschedese Boys, GFC, Goal, Goor, Sportclub Enschede, voetbal

Goal (presentatiegids), September 2015

Het Duitse woord klinkt mooier dan het Nederlandse Traditierijke Vereniging. Dit jaar hebben we in de vierde klasse b een aantal clubs zitten die zeker voor deze eretitel in aanmerking komen. Emos is volgend jaar al de vierde club die de 100 jaar gaat halen. Naast ons eigen GFC zijn de twee andere eeuwlingen Enschedese Boys en Sportclub Enschede.

Op de site van Enschedse Boys is te lezen dat ze al in 1911 tegen GFC speelden. Ook andere bekende clubs als Rigtersbleek, Tubantia en Pec Zwolle zaten in die competitie dat jaar. Op 2 oktober versloegen de groenen met 3-1 ons GFC. Ook de terugwedstrijd in Goor ging voor ons verloren. Opgemerkt moet worden dat zelfs in Enschede werd beweerd dat de 0-1 overwinning ‘..wederom niet geheel verdiend’ was.

Precies vijftig jaar na de fusie tussen de twee Enschedese clubs die leidde tot het oprichten van de stichting FC Twente, komen deze twee elkaar voor het eerst weer in competitieverband tegen. En waar we de Boys de laatste jaren regelmatig bestreden tussen de lijnen, is het voor GFC iets langer geleden dat we voor het laatst tegen Sportclub Enschede mochten voetballen. Meer dan 100 jaar zelfs. Want nadat de club in 1910 ontstond uit een fusie tussen Hercules en Phenix (niet te verwarren met nog steeds bestaande Phenix uit Enschede), werd de club in 1914 kampioen en speelde het sindsdien 101 jaar opeenvolgend hoger dan GFC. In de vooroorlogse jaren, toen er veel minder clubs waren, waren we nog wel eens ingedeeld bij het tweede van de club.

In 1921 speelde GFC een zogeheten nederlagentoernooi waaraan naast Tubantia ook beide Enschedese clubs meededen. Sportclub won met 2-1 en de Boys met 4-1 die daardoor de beker uit Goor mochten meenemen.

Pas in 1974 degradeerde Sportclub voor het eerst in haar geschiedenis. Het zal bij de club hard zijn aangekomen dat het nu voor de derde keer op rij een stapje terug heeft moeten doen, zeker als je bedenkt dat het nog maar 8 jaar geleden op het hoogste amateurniveau meedeed.

Niet alleen FC Twente zit in zwaar water dus, ook de twee clubs die haar voortbrachten hebben betere tijden gekend. Mooi is het wel dat de clubs elkaar weer tegen gaan komen dit jaar. Eind november spelen de clubs hun eerste confrontatie, op de laatste speeldag komen ze elkaar weer tegen. Gezien de ambities van beide clubs is het goed voor te stellen dat ze allebei hopen dat dat de kampioenswedstrijd wordt.

GFC en Sportclub Enschede hebben dus weliswaar weinig gezamenlijke geschiedenis, wel zijn er spelers geweest in het verleden die zowel het Rood Zwart als het geheel zwarte shirt hebben gedragen. De bekendste daarvan is zonder twijfel Tonnie van der Meiden.

Geboren in 1931, kwam hij net na het kampioenschap van 1949 (vierde klasse) in ons eerste elftal. Door velen werd hij gezien als een van de beste aanvallers die GFC ooit heeft gehad. Tonnie was een van de drijvende krachten achter het kampioenschap van 1952 in de derde klasse. Na het mislopen van de promotie (de beroemde wedstrijd tegen Oldenzaal), liet hij zich overschrijven naar Sportclub Enschede. Hij begint daar in het tweede en scoort aan het begin van het seizoen ’52-’53 regelmatig.

Op 16 december 1954 slaat het noodlot toe. Als dienstplichtig militair wordt Tonnie tijdens een mars van zijn peloton te Horn aangereden door een achteropkomende auto. Hij overlijdt ter plekke. Slechts 23 jaar oud werd een van de beste voetballers van GFC.

Met vele derby’s en meerdere wedstrijden tegen mooie oude clubs moet het komend seizoen wel een prachtig seizoen worden.

De 100 beste voetballers ooit

Tags

Diego Maradona, Frank Rijkaard, George Best, Johan Cruijff, Marco van Basten, Pele, Romario, voetbal, Willem van Hanegem, Xavi

Toen we eenmaal bezig waren met de lijst van vorige week, moest er natuurlijk ook een internationale lijst komen. Wie zijn de 100 beste spelers aller tijden?

Nu natuurlijk wel discussie over wie de beste is, er zijn toch meerdere spelers die die claim kunnen doen. Flink puzzelen, vergelijken van verschillende tijdperken. Vergelijken van compleet verschillende type spelers, andere omstandigheden. Onmogelijk om een goede lijst te maken. Grote namen haalden de shift niet (Lahm, Hoddle, Del Piero, Figo, Shearer, Cannavaro, Zola, Kaka, Schumacher, Dasayev, Ribery). En dan nog had ik 110 namen die er allemaal in moesten, in mijn beleving.

Actieve spelers mochten niet mee doen. Jammer voor Iniesta, die ongetwijfeld een hoge plek zou hebben gehaald, terwijl hij al aan het afbouwen is. Ik kwam wel op het lijstje dat de komende jaren de top 100 gaat infiltreren: Messi, Ronaldo, Iniesta, Buffon, Neuer, Neymar, Lewandowski, Ibrahimovic en waarschijnlijk Frenkie de Jong ook wel.

Maar 4 Nederlanders haalden de eindlijst. Slechts 1 Belg. Toch koos ik voor dezelfde nummer 1 als vorige week. De man die het voetbal veranderde. Als voetballer, als trainer, als influencer, voordat dat woord zelfs maar bestond. En excuses aan Ceulemans, Molby, Magath, Van Himst, Matthaeus, Berbatov, Valdano en Brian Laudrup. In mijn beleving horen ook jullie in de top 100, maar daar passen er maar 100 in…

Ik kwam op onderstaande 100 namen uit. Stef (@finidi007) telde alle lijsten bij elkaar op. Hij kwam op een top 250. Maar ik vind mijn lijst toch net iets beter:

1 Johan Cruijff
2 Diego Maradona
3 Mane Garrincha
4 Alfredo Di Stefano
5 Pele
6 George Best
7 Franz Beckenbauer
8 Zinedine Zidane
9 Paulo Maldini
10 Xavi
11 Arthur Friedenreich
12 Eusebio
13 Franco Baresi
14 Marco van Basten
15 Ronaldo
16 Bobby Moore
17 Ronaldinho
18 Lev Jasin
19 Zico
20 Michel Platini
21 Ferenc Puskas
22 Michael Laudrup
23 Gheorghe Hagi
24 Frank Rijkaard
25 Bobby Charlton
26 Mario Kempes
27 Socrates
28 Romario
29 Gunter Netzer
30 Rivaldo
31 Jari Litmanen
32 Ryan Giggs
33 Steven Gerrard
34 Carlos Valderrama
35 Georges Weah
36 Paolo Rossi
37 Eric Cantona
38 Hristo Stoichkov
39 Daniel Passarella
40 Bernd Schuster
41 Gabriel Batistuta
42 Dino Zoff
43 Teofilo Cubillas
44 Stanley Matthews
45 Emilio Butrageno
46 Oleg Blokhin
47 Gianni Rivera
48 Morten Olsen
49 Kenny Dalglish
50 Raul
51 Jose Leandro Andrade
52 Gerd Muller
53 Gordon Banks
54 Roberto Rivelino
55 Dejan Savicevic
56 Jay-Jay Okocha
57 Raymond Kopa
58 Falcao
59 Andrea Pirlo
60 Pavel Nedved
61 Denis Law
62 Jairzinho
63 Paul Gascoigne
64 Luis Cubilla
65 Samuel Eto’O
66 Josef Masopust
67 Enzo Francescoli
68 Roberto Carlos
69 Kevin Keegan
70 Gunnar Nordahl
71 Hugo Sanchez
72 Roberto Baggio
73 Geoff Hurst
74 Claudio Caniggia
75 Rabah Madjer
76 Omar Sivori
77 Fritz Walter
78 Giuseppe Meazza
79 Didier Drogba
80 Sandor Kocsis
81 Davor Suker
82 Francesco Totti
83 Luc Nilis
84 Zbigniew Boniek
85 Alcides Ghiggia
86 Hans Krankl
87 Cha Bum-Kun
88 Just Fontaine
89 Paul Breitner
90 Ali Daei
91 Gregorz Lato
92 Roger Milla
93 Karl Heinz Rummenigge
94 Jose Luis Chilavert
95 Hossam Hassan
96 Wim van Hanegem
97 Dwight Yorke
98 Marta
99 Antonin Panenka
100 Duncan Edwards

Meepraten mag natuurlijk ook deze week weer!

De 100 beste Nederlandse voetballers ooit

Tags

Abe Lenstra, Faas Wilkes, Frank Rijkaard, Johan Cruijff, Marco van Basten, Nederlands elftal, Oranje, voetbal, voetbalzondag, Willem van Hanegem

Leuk gesprek op Twitter met aantal bekende (Harry, Hein), aantal minder bekende twittervrienden en meerdere onbekenden. Wat zijn de beste Nederlandse voetballers ooit. Moet er een update komen van het boek van Henk Spaan?

Dat Johan Cruijff op 1 hoort te staan, daar is weinig discussie over. Maar daarna? En wie staat er op 74? Moet Van Bommel wel of niet in die lijst? Kun je Lenstra en Wilkes vergelijken met Sneijder en Van der Vaart? Dus ben ik ook maar eens even gaan puzzelen.

Had ik ‘m af, bleek ineens dat ik Robben, Babel, Blind en andere actieve spelers niet mocht kiezen. Schrappen en kijken wie dan de 100 volmaken…

Ik kwam op onderstaande 100 namen uit. Stef (@finidi007) telde alle lijsten bij elkaar op en kwam dus met de ultieme lijst. Ook goed. Maar ik vind mijn lijst toch net iets beter:

1 Johan Cruijff

2 Marco van Basten

3 Frank Rijkaard

4 Faas Wilkes

5 Wim van Hanegem

6 Edwin van de Sar

7 Abe Lenstra

8 Dennis Bergkamp

9 Wesley Sneijder

10 Ruud Krol

11 Johan Neeskens

12 Clarence Seedorf

13 Ronald Koeman

14 Rob Rensenbrink

15 Piet Keizer

16 Arie Haan

17 Frank de Boer

18 Rafael van der Vaart

19 Ruud Gullit

20 Rinus Israel

21 Jan van Beveren

22 Robin van Persie

23 Coen Moulijn

24 Edgar Davids

25 Ronald de Boer

26 Patrick Kluivert

27 Giovanni van Bronckhorst

28 Philip Cocu

29 Wim Jonk

30 Johnny Rep

31 Bep Bakhuys

32 Wim Jansen

33 Sjaak Swart

34 Willy van der Kuylen

35 Jan Jongbloed

36 Marc Overmars

37 Ruud van Nistelrooy

38 Jan Mulder

39 Jan Wouters

40 John Heitinga

41 Barry Hulshoff

42 Maarten Stekelenburg

43 Wim Suurbier

44 Mick Clavan

45 Gerald Vanenburg

46 Kees Rijvers

47 Danny Blind

48 Nigel de Jong

49 Wim Rijsbergen

50 Cor van der Hart

51 Arnold Muhren

52 Frans de Munck

53 Puck van Heel

54 Rene van de Kerkhof

55 Willy van de Kerkhof

56 Joris Mathijsen

57 Dirk Kuijt

58 Frans Thijssen

59 Wim Anderiesen

60 Wim Kieft

61 Willy Brokamp

62 Willy Dullens

63 Harry Denis

64 Heinz Stuy

65 John van ’t Schip

66 Eddy Pieters Graafland

67 Gerry Muhren

68 Jaap Stam

69 Erwin Koeman

70 Michael Reiziger

71 Dick van Dijk

72 Richard Witschge

73 Sonny Silooy

74 Epi Drost

75 Bertus de Harder

76 Bennie Muller

77 Coen Dillen

78 Henk Groot

79 Bok de Korver

80 Jan Peters

81 Klaas Nuninga

82 Aad Mansveld

83 Simon Tahamata

84 Rob de Wit

85 Adri van Tiggelen

86 Berry van Aerle

87 Sander Westerveld

88 Aron Winter

89 Marciano Vink

90 Ruud Hesp

91 Michael Mols

92 Vera Pauw

93 Eddy de Neve

94 Nico Rijnders

95 Theo Laseroms

96 Ruud Geels

97 Tonny van der Linden

98 Remy Reynierse

99 Henk Kappert

100 Dick Nanninga

 

Meepraten mag natuurlijk! (en 1 foutje zit er nog in, maar die is mij (en Stef) blijkbaar   ontglipt)

Oranje in 2020 (deel 7, januari 2021)

Tags

EK 2020, Frank de Boer, Nederlands elftal, Oranje, voetbal

De serie behoudt de naam, aangezien het toernooi van 2020 pas in 2021 wordt gespeeld. Daardoor wel een vreemd seizoen. Intensief, we zien veel blessures. Al zullen er ook spelers zijn die blij zijn met het jaartje vertraging, zij breken dit seizoen pas door (Botman) of keren terug van een blessure (Depay). Voor anderen kan het wel eens pech zijn, Babel was een half jaar geleden een zekerheid, na dit seizoen is dat verre van dat.

De aanval is zonder twijfel de probleemlinie van de bondscoach, wie laat zich gelden de komende maanden, wie gaan er naast Memphis Depay spelen?

Daarbij kan er nog veel gebeuren het komende half jaar, we zullen zien wat er nog gaat gebeuren. De laatste voorselectie van Frank de Boer is de basis, maar er zijn meer kanshebbers. Op deze lijst kandidaten staan nu dus 61 namen. Ongetwijfeld zullen zich het komend jaar nieuwe namen aanmelden. Maar welke 23 spelers spelen in 2021 het toernooi van 2020?

Als altijd: Praat mee! Discussieer!

Doel
Tim Krul 90
Jasper Cillessen 80
Marco Bizot 50
Justin Bijlow 40
Joel Drommel 30
Kenneth Vermeer 10

Verdediging
Virgil van Dijk 90
Matthijs de Ligt 90
Daley Blind 90
Nathan Aké 80
Stefan de Vrij 80
Denzel Dumfries 60
Hans Hateboer 50
Patrick van Aanholt 40
Timothy Fosy-Mensah 30
Joël Veltman 30
Owen Wijndal 30
Kenny Tete 20
Sven Botman 20
Bruno Martins Indi 10
Jeffrey Bruma 10
Mitchel Bakker 10
Terence Kongolo 10
Philippe Sandler 10
Perr Schuurs 10
Daley Sinkgraven 10
Rick van Drongelen 10
Jordan Teze 10

Middenveld
Giorgino Wijnaldum 90
Frenkie de Jong 90
Marten de Roon 80
Davy Klaassen 60
Donny van de Beek 60
Teun Koopmeiners 50
Kevin Strootman 40
Tonny Vilhena 20
Ryan Gravenberch 20
Davy Pröpper 20
Mohammed Ihattaren 10
Ruud Vormer 10
Jordy Schouten 10
Leroy Fer 10
Joey Veerman 10
Pablo Rosario 10
Marco van Ginkel 10

Aanval
Memphis Depay 90
Donyell Malen 70
Luuk de Jong 70
Steven Bergwijn 50
Steven Berghuis 50
Quincy Promes 50
Calvin Stengs 40
Justin Kluivert 30
Cody Gakpo 30
Anwar El Ghazi 30
Ryan Babel 30
Wout Weghorst 20
Sam Lammers 10
Myron Boadu 10
Noa Lang 10
Javairo Dilrosun 10

Voor de duidelijkheid: Dit is niet mijn persoonlijke voorkeur, maar een inschatting (in percenten) van de kans dat de bewuste speler bij het volgende grote toernooi aanwezig is.

Sergio Sano – Maradona

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Diego Maradona, fotooo, lezen, Napels, themaweek, voetbal, voetbalboek

Achterhaald worden door de tijd. Vooruitgeschreven, zoals vaak met themaweken, overleed de goede man niet veel later. Voor het blogje overigens niet relevant, mijn mening werd door de beelden rondom zijn overlijden en begrafenis alleen maar bevestigd.

Sergio Siano – Maradona

Wanneer je in Napels opgroeit en dan fotograaf als beroep kiest, heb je midden jaren tachtig ineens een unieke kans, als de beste voetballer van dat moment naar jouw stad komt. En hij wordt er een ster, meer dan een ster, hij staat er boven de paus, een behoorlijke prestatie in een katholiek land, naast Padre Pio, men verafgoodt hem.

Twee keer was ik kort in Napels. Beide keren (in 1996 en 2017) nog geen 24 uur, maar beide keren trof ik overal in de stad foto’s, muurschilderingen, relikwieën, altaartjes om de Argentijn te eren. Vooral die eerste keer, toen ik in mijn eentje dwalend door de stad zwierf, voelde ik hoe men over hem dacht, ik proefde de sfeer, ik besloot dat ik daarover moest schrijven, ook al had ik nog nooit geschreven.

Natuurlijk wilde ik dit fotoboek hebben, toen ik zag dat Staantribune het verkocht. Natuurlijk wilde ik het meteen lezen. Ook al zou je geen woord Italiaans spreken, dan nog is dit boek aan te raden, want het cliché ‘a picture is worth a thousand words’ gaat hier zonder enige twijfel op. Gelukkig zijn de teksten tussendoor kort, gerelateerd aan wat je ziet, dus zelfs met mijn beperkte Italiaans is dit goed te doen.

Alleen maar zwart-witfoto’s, vooral op het veld, maar ook tijdens de training, in de stad, eigenlijk zijn hele leven tot het laatste hoofdstuk, het hoogtepunt, het feest in de stad na het behalen van de scudetto. Dan zie je iets waarvoor het woord feest een understatement is. Een hele stad gooit het openbare leven plat en is een week aan het vieren dat het gewonnen heeft van het arrogante noorden. Dat het voor het eerst de beste is van Italië. Dat Maradona groter is geworden dan de zoon van god.

En om dat allemaal te kunnen zien moet je dit boek aanschaffen. Ik leen hem niet uit, een pareltje op mijn plank voetbalfotoboeken.

Citaat: “E grazie a Maradona il sud oscuro era riuscito, infine, a umiliare il nord luminoso che lo disprezzava. Coppa dopo coppa, negli stadi italiani ed europei, la squadra del Napoli vinceva, e ogni gol era una profanazione dell’ordine constituito e una rivincita sulla storia. Eduardo Galeano” (p.99)

Nummer: 20-071
Titel: Maradona
Auteur: Sergio Siano
Taal: Italiaans
Jaar: 2018
# Pagina’s: 224 (13697)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-88-7421-222-4

Meer Maradona:
Maradona es mas grande que Pele
Maradona of is Messi beter (Hard Gras 88)
Michel di Tria – Maradona
Geen saai moment met Maradona
Manu Chao – La vida tombola
Chris Willemsen – De moord op Maradona
Gert Hage – Napels
Ghirelli en Uliano – La magica storia
Llinas en Niembro – Onschuldig
Felicidades Diego
Het leven is een loterij
Johan 4, december 1997 (Column, Goal)

Themaweek 102: Sportboeken

Hugo Borst – O, Louis

Tags

biografie, boeken, boeken 2020, boekrecensie, Hugo Borst, lezen, Louis van Gaal, themaweek, voetbal, voetbalboek

Hugo Borst – O, Louis

Ooit was hij de spelverdeler van zijn geliefde Sparta. Later, als journalist, werkte hij goed samen met de trainer, altijd goed voor een mooi interview, een onverbloemde mening. En toen ging het mis, Van Gaal beschuldigde de schrijver van het lekken van zijn telefoonnummer, Borst voelde zich onterecht aangevallen en ging in de tegenaanval. Het kwam niet meer goed.

Maar het is best lastig, wanneer je het Nederlands voetbal moet analyseren, terwijl een van de bepalende figuren in die wereld je negeert. Andersom is het niet slim om als bondscoach een gezaghebbend journalist tegen je te hebben, omdat je te eigenwijs bent om je excuses aan te bieden.

Op zich een persoonlijke fittie, een probleem waar de rest van het land weinig mee te maken heeft. Maar Van Gaal is zo interessant voor een schrijver, Borst kan zo mooi schrijven. Dan kun je elkaar niet negeren. En dus schrijft Borst een boek dat ‘O, Louis’ heet, waar Van Gaal op de cover staat, maar wat eigenlijk meer over hemzelf gaat, bijna zelfpsychologie.

Voor velen was dat een reden om het boek niet te waarderen, om het af te kraken, voor mij juist andersom. Ik waardeer het omdat het over Borst gaat, niet over Van Gaal. De trainer is de kapstok, het gaat om hemzelf. Boeken over Van Gaal zijn er genoeg, als dan niet met zijn medewerking. Zoals Auke Kok al aantoonde met zijn biografie over Cruijff, medewerking is niet perse een voordeel, zonder diens familie schreef hij het beste Cruijffboek sinds Nico Scheepmaker. Op dezelfde manier schrijft Borst een prachtig boek over Van Gaal, juist omdat Van Gaal niet meer dan een bijrol speelt.

Zesentwintig hoofdstukken met dezelfde titel als het boek, vierentwintig keer zoektocht (er zit een telfoutje in de inhoudsopgave), de stukken kun je als geheel zien, maar ook als losse stukjes, verzameling columns, herinneringen, opiniestukken en onderzoek. En dat maakt tot een beter boek dan verwacht. Beter dan menigeen doorhad.

Citaat: “ ‘Maar het klopt godverdomme niet, Louis. Je hoort me toch. Je zit ernaast. Je beschuldigt me van iets wat ik niet heb gedaan. Hallo, neem dat even terug.’
‘Waarom zou ik dat terugnemen? Ik heb alle reden om aan te nemen…’
‘Je zit ernaast, mannetje. Doe godverdomme ‘ns normaal man, ik zou maar even sorry zeggen!’
‘Vind jij dat normaal: op zo’n toon praten?!’
‘En dat zeg jij! Louis, dit bevalt me helemaal niet. Ik heb je nummer niet weggegeven. Punt uit. Neem die opmerking dus even terug!’
‘Als je blijft schreeuwen…’
‘Dat maak ik zelf wel uit. Ik probeer mijn gelijk te halen. Je zit ernaast. Dus moet je je excuses maken. Zo werkt dat. Maar dat kun jij niet opbrengen, he, meneertje Fatsoen.’
Tien seconden later is het gesprek voorbij.” (p.201/202)

Nummer: 20-070
Titel: O, Louis
Auteur: Hugo Borst
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 399 (13473)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-6797-054-9

Meer O, Louis:
Hebban
Sportboek gezocht
Zijn zegje
Biografie portaal
Voetbalboeken punt net

Meer Borst:
Borst, Hugo – Alle ballen op Heintje
Borst, Hugo – Over lust en liefde
Borst, Hugo – Over vaders & zonen
Borst, Hugo – Waarom ik zo van Sparta hou (en Aad de Mos haat)

Meer Van Gaal:
King Louis naar Rio (Hard Gras 94)
Meindert Talma – Ik ben Louis van Gaal
Cruijff of van Gaal (Hard Gras 57)
Spaans met Amsterdams accent
Column Johan 4 (Goal, september 1997)

Themaweek 102: Sportboeken

Michel van Egmond – De wereld volgens Gijp

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Michel van Egmond, Rene van der Gijp, themaweek, voetbal, voetbalboek

Michel van Egmond – De wereld volgens Gijp

De verleiding was niet te weerstaan. Als deel 1 zo vaak herdrukt wordt, zo veel lezers trekt die anders nooit een boek lezen, laat staan kopen, dan is een deel 2 onvermijdelijk. En dus krijg je de gebruikelijke mix van mooie uitspraken en rake observaties. Precies wat je van Van Egmond mag verwachten, precies wat de doelgroep hoopt.

Toch zit er ook een serieuze ondertoon in het verhaal, Gijp kent geen geheimen en de ellende in zijn privéleven wordt niet eruit gefilterd. Maar het mooiste zijn toch de verhalen van Gijp. Drie citaten:

“Ik weet nog dat er bij Oranje achttien selectiespelers waren: zestien van Ajax en twee PSV’ers: Gullit en ik. Die Ajacieden hadden hun eigen warming-up. Dat kwam toen net in, met allemaal van die ingewikkelde pasjes en oefeningen. Ik zeg tegen Ruud: daar ga ik niet aan meedoen, aan die gekkigheid. Ik word al moe als ik ernaar kijk. Laten wij maar gewoon een balletje overtikken. Beetje rommelen, beetje rekken, zoals altijd. Dat soort dingen vond hij altijd wel mooi. Deed-ie lekker mee. Was ook een leuk gezicht voor het publiek: veertien van die zwetende Ajax-klanten die zich vreselijk liepen uit te sloven. En dan twee man die ter hoogte van de cornervlag niet meer bijkwamen van het lachen: Ruud en ik.”

‘Wat denk jij, zou Jantje Boskamp straks ook nog een toetje nemen?’, vraagt Van der Gijp aan de parkeerwachter. ‘Of denk jij van niet?’
Hij wacht het antwoord niet af, laat wel als extra dank nog even zijn televisielach door de straat klateren, geeft de man een klap op de schouder, slaat nu zijn arm om Nicky heen en leidt hem door het drukke verkeer naar Kampong Kita, een restaurant zo groot als een parkeergarage en bijna net zo gezellig. Binnen staan 200 stoelen. Op een ervan zit Jan Boskamp, de schrik van elke All-You-Can-Eat-restaurateur, als een Brusselse boeddha al te wachten. (55/157)

‘Ik neem niets serieus, vooral mezelf niet.’
-Hoezo eigenlijk niet?
‘Kan ik niet. Ik zie mezelf de hele dag van alles doen. Ik zie mezelf wakker worden, ik zie mezelf koffiezetten, ik hoor mezelf tegen de hondjes praten.’
-Nou en?
‘Nou, en? Ik weet niet hoe het met jou is, maar bij negen van de tien dingen die ik doe, denk ik toch al vrij snel: goh, wat ben ik nu toch allemaal aan het doen?’ (140/157)

Nummer: 20-030
Titel: De wereld volgens Gijp
Auteur: Michel van Egmond
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 270 (7033)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-4883-414-3

Meer:
Wikipedia
Hebban
Scholieren

Themaweek 102: Sportboeken

Hard Gras 134 – De Kuip, het rood en het wit

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 134

Willemijn van Dijk: Ontroerend over haar familieband met de Kuip
Arjen Fortuin: Nuttige analyse over Derksen en zijn maatjes
Mikko en Daan: Deel 6 van hun portrettenserie, over Winston Bogarde
Frank Heinen: Familie Maxwell en Oxford United, een vreemd huwelijk boeiend beschreven
Nadia Bouras: Straatvoetbalster tussen de jochies, mooie inzichten
Mark van den Heuvel: Hoogtepunt van deze editie. Bloedkoerier in coronatijd, reflecterend, observerend, eerbetoon aan zijn vader, veel lagen in een enkel verhaal
Judith Spiegel: Ook op de Filipijnen wordt gevoetbald, al is het moeilijk vindbaar, ben jaloers
Erik Brouwer: Bio over Hans Menasse, bijna speler van Arsenal, daadwerkelijk First Vienna na de oorlog.
Nico Kroese: Lijkt zo simpel wat hij doet, maar is zo goed
David Winner: Matteo Ricci en Arie Haan, beiden in China, verschillen en overeenkomsten
Danielle Kliwon: Hoe je in een middag fan kunt worden van Benzema en dat dan blijft
Aangevuld met Gerrit de Jager (Krijter), Theun de Winter (gedicht) en lezerspost van Wouter Koster over Pirlo maakt het voor weer een mooi nummer van Hard Gras.

Citaat: “Voor de kijker was het een van de interessantste televisiegesprekken over racisme van het hele jaar, maar volgens Derksen was het de slechtste show die ze ooit hadden gemaakt. Nog sneller dan normaal was hij na afloop terug naar huis gereden. Hij wist ook wie de schuldige was: Wilfried Genee, die zich als een ‘Judas’ naar het kamp van de vijand had laten lokken. Van der Gijp en Derksen riepen nooit meer iets met Genee te maken te willen hebben, deden nog een schnabbel met Genee in het Twente-stadion en herhaalden dat ze nooit meer iets met Genee te maken wilden hebben.” (p.24)

Nummer: 20-106
Titel: Hard Gras 134
Ondertitel: De Kuip, het rood en het wit
Auteur: Diversen (Willemijn van Dijk, Erik Brouwer, Danielle Kliwon, Arjen Fortuin, Mikko & Daan, Frank Heinen, Nadia Bouras, Mark van den Heuvel, Judith Spiegel, David Winner, Gerrit de Jager)
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 120 (21316)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-5169-3

Meer:
132 131 130 129 128 127 126 125 124 123 122 121 120 119 118 117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 98: Sportseries