Mart Smeets – Nostalgie

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sportboek, voetbal, wielrennen

Mart Smeets – Nostalgie

Het jaar waarin Mart Smeets voor het laatst een klus had bij de NOS, het boek heet niet voor niets nostalgie. Er was al een boek minder, deze kwam natuurlijk aan het eind van het jaar uit, net voor de cadeaumaand. Voor mij niet nodig, ik koop ze toch wel, mijn collectie is nog steeds compleet.

De verzameling columns wordt aangevuld met een aantal langere verhalen. De columns zijn leuk, goed, vaak interessant en een enkele keer herhalend. Kan gebeuren. De lange verhalen maken het boek. Over het EK waar Nederland niet bij was, had Smeets wat mij betreft niet hoeven schrijven. Hij haalt wat stats erbij, beschouwt vanaf de zijkant, geeft zelf meerdere keren aan dat het niet zijn sport is, het verhaal is dus ook het minpunt van dit boek.

Twee andere lange verhalen daarentegen maken dit boek absoluut de moeite waard. Het eerst gaat over Daphne Schippers. Terecht relativeert hij de hosanna stemming die om de sprintster hing en die omsloeg toen ze geen goud won in Rio. Alsof goud winnen zomaar even te doen is. En dan ook nog eens in een sport met moordende concurrentie, waar het niveau extreem hoog is. Schippers deed het goed, won niet, was teleurgesteld, dat mag, Smeets zet het in het juiste perspectief. Iets dat vele journalisten niet lukt, veel nationalistische Nederlanders nog minder.

Het tweede lange verhaal dat erg leuk was ging over het EK Honkbal in Nederland. Hij mag, kort na de Olympische Spelen dagelijks verslag doen voor Ziggo. Dat is een hele opgave, aangezien de zender weinig kennis van de sport heeft. Smeets wel, maar kan het niet alleen. In korte tijd moet hij veel filmpjes met uitleg opnemen voor de dode momenten in de wedstrijd (en die zijn er geregeld bij honkbal), regelt ook nog eens een deskundige, zoon Tjerk, en als dan zijn dochter Nynke ook nog eens aan het productieteam wordt toegevoegd, werken driemaal Smeets aan een bijzonder toernooi. Helaas heb ik die zender niet en was ik ook op vakantie, maar het had me geweldig geleken om het EK op die manier te kunnen volgen.

Benieuwd hoe lang Smeets nog doorgaat met het jaarlijks een boek uitbrengen. Wat mij betreft mag dat best nog een paar jaar duren.

Citaat: “…staande voor een radio- en televisiezaak in de binnenstad van Marseille. Naast me stond een Nederlands echtpaar. De man had me gevraagd of ‘ik die kermis niet miste’ en ik had geantwoord ‘soms wel en soms niet’, waarna hij naar de televisiebeelden had geknikt en gevraagd: ‘Wie wint er nu?’ Ik had gezegd: ‘Matthews.’ Licht lachend was hij weggelopen met de woorden: ‘Ik heb het al die jaren van je aangenomen, dat zal ik nu ook maar doen.’ “ (p.114)

Nummer: 17-065
Titel: Nostalgie
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 255 (15816)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-6297-054-0

Meer:
Aan de meet
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportgek
Het Dream Team
Geel
Gepakt
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
Thuis in de Tour
De Tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Advertenties

Nelson Mandela & Mandla Langa – De presidentiele jaren

Tags

biografie, boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Nelson Mandela, politiek, Zuid Afrika

Nelson Mandela & Mandla Langa – De presidentiele jaren

Natuurlijk wilde ik een recensie-exemplaar van de tweede autobiografie van Mandela, die man is fascinerend, zijn verhaal moet de moeite wel waard zijn. Mijn motivatie was goed genoeg voor de uitgever, een paar dagen later lag het boek in de brievenbus.

Wanneer je aan een biografie van Mandela begint, weet je dat het verhaal iets anders zal gaan dan wanneer je Keith Richards of Gijp leest. Mandela fascineert me al vele jaren, graag duik ik in zijn eigen verhaal. In het voorwoord blijkt al dat dat niet helemaal klopt. Toen hij president werd, maakte hij vele aantekeningen, het uitwerken kwam hij niet meer aan toe. Mandla Langa heeft er een boek van gemaakt. Maar al snel raak ik in verwarring. Wanneer is Langa aan het woord en wanneer Mandela? Het is niet de biografie die ik verwachtte, het is een boek over Mandela waarin hij zelf aan het woord komt. Nuanceverschil.

Tweede tegenvaller bleek de zwaarte van de tekst. Dit is geen leesboek, dit is een naslagwerk. De hoeveelheid voetnoten werd alleen overtroffen door de eindnoten, bijna 600 in totaal, alleen al daarvoor zijn meer dan 20 bladzijden nodig. Het was even een opgave om het boek door te werken. Maar toen ik me daarop eenmaal had ingesteld, wist waaraan ik was begonnen, was het vooral erg boeiend om te lezen over de jaren dat Mandela het nieuwe Zuid-Afrika mocht opbouwen.

Omdat het over vrij recente geschiedenis gaat, weet je automatisch iets meer dan wanneer je over andere historische politici leest. Daarbij reisde ik ooit een paar weken door zijn land. Maar zijn prestatie kan niet genoeg geprezen worden. Niet alleen werd hij president na drie decennia in de gevangenis te hebben gezeten, hij moest het hele land omvormen. Meer dan dat, als je leest over het opbouwen van een ambtenarenapparaat, over het samenvoegen van voorheen op voet van oorlog verkerende strijdtroepen, over zijn bewust gekozen brede regenboogcoalitie, dan zie je wat een ongelooflijke prestatie Mandela heeft geleverd.

Het boek beschrijft tot in details over de opbouw van het nieuwe Zuid-Afrika, soms tot aan vervelens toe, vele ministers zijn niet meer dan een voetnoot in de geschiedenis, maar krijgen toch een alinea, een bladzijde. Voeg dat samen met de bijna wetenschappelijke benadering van de schrijver, men zal snappen dat dit niet een boek is voor naast het zwembad tijdens een zomervakantie.

Met afstand het meest indrukwekkende hoofdstuk was het verhaal van de verzoening. Mandela begreep dat hij het land in een burgeroorlog zou storten wanneer hij meteen na de afschaffing van de apartheid namens de zwarte meerderheid alle macht naar zich toe zou trekken. Want ook al was de blanke bevolking een kleine minderheid, de economische macht, het opleidingsniveau, de militaire kracht, alles was terug te vinden bij die kleine groep. Hij had die groep dus nodig. En dus ging hij om tafel met de politici die hem hadden opgesloten. Liet hij de rechtspraak aan corrupte rechters die volgens nieuwe, grotendeels nog te ontwerpen wetten, moesten rechtspreken. Racistische politiemensen behielden hun baan. Een waarheids- en verzoeningscommissie moest in kaart brengen welke misdaden er allemaal waren gepleegd in naam van de Apartheid. Maar dankzij een ruimhartige amnestie konden velen een straf ontlopen. Juist deze niet eenvoudige verzoening zorgde ervoor dat Zuid-Afrika een nieuw land werd voor alle inwoners, een land met veel problemen, maar desalniettemin een eenheid. Een wankele eenheid, maar toch. In mijn beleving was dit de enige juiste beslissing, de enige mogelijke manier om verder te gaan. Juist daarom zal er over twee eeuwen nog over Mandela gesproken worden, in tegenstelling tot de Trumps, Putins en Erdogans van deze wereld die het niet begrepen hebben. In zijn eigen woorden: “Goede leiders zijn zich er volkomen van bewust dat het wegnemen van spanningen in een samenleving, van welke aard dan ook, creatieve denkers alle ruimte geeft door een ideale omgeving te scheppen voor mannen en vrouwen met een visie die invloed kan hebben op de samenleving. Extremisten gedijen daarentegen bij spanning en onderling wantrouwen. Helder denken en goed plannen is nooit hun wapen geweest.” (p.84)

Mooi boek, al is het geen eenvoudig te lezen boek. Maar dat is eigenlijk ook vrij logisch. De conversie van Apartheid naar eenheid kan nooit in Jip- en Janneke taal worden beschreven.

Citaat: “Onze emoties zeiden: ‘De witte minderheid is de een vijand. We moeten nooit met ze praten.’ Maar ons verstand zei: ‘Als je niet met deze man praat, zal ons land in vlammen opgaan en zal dit land nog vele jaren overspoeld worden door de rivieren van bloed.’ We moesten dat conflict dus oplossen, en dat we met de vijand zijn gaan praten, kwam doordat we ons verstand lieten domineren over onze emoties.” (p.234)

Nummer: 17-063
Titel: De presidentiele jaren (Dare not linger)
Auteur: Nelson Mandela en Mandla Langa
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2017
# Pagina’s: 399 (15258)
Categorie: Biografie
ISBN: 978-90-450-3148-4

Meer Mandela en RSA op gerbie.nl:
In de voetsporen
Mandela wint de wereldcup
I am prepared to die
Jan Dijkgraaf – Mandela in zijn eigen woorden
Liefde is de enige remedie
Mensenrechten
De gewone bevolking heeft niets aan het WK
Ernst van Heerden – Wolk van die mooi weer

Dank Atlast contact voor het recensie-exemplaar!

Hard Gras 117 – Vrouwennummer

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek, vrouwen

Hard Gras 117 – Vrouwennummer

Natuurlijk is voetbal een mannenbolwerk. Maar nu het afgelopen decennium steeds meer meisjes en vrouwen gingen voetballen, komen er ook steeds meer vrouwen terecht in andere functies. Zaakwaarnemers, journalist, grensrechter, scheidsrechter, management. En natuurlijk schrijven ook steeds meer vrouwen over voetbal. Voor Hard Gras was het blijkbaar tijd voor een specifiek vrouwennummer.

Nu denk ik dat het een leuk gebaar is, maar in Hard Gras stonden al veel vaker verhalen door vrouwen. Niet voor niets ontdekte ik Janneke van der Horst, Annemarie Postma (die schittert door afwezigheid in deze uitgave) en Carolina Trujillo via HG. Op dit blog kon je al veel complimenten lezen aan het adres van deze schrijvende vrouwen.

Maar goed, een compleet themanummer dus. Tijd om nieuwe namen te ontdekken. Ik moet eerlijk zeggen dat het me niet allemaal meeviel. Je hoeft als vrouw niet per se over vrouwenvoetbal te schrijven. Je verhaal moet iets toevoegen, meer dan het feit dat. Het openingsverhaal doet dat. Priya Ramesh laat meteen zien wat ik bedoel. Prachtig beschreven ervaringen in de Sunday League door de jongste schrijver van dit nummer. Ze schreef dan ook al vanaf haar 17e voor de Guardian, zal geen toeval zijn.

Ander hoogtepunt is het portret van een collega-schrijver door Stephanie Hoogenberk. Zij heeft perfect begrepen hoe voetbal op laag niveau, waarop het merendeel van Nederland elk weekend voetbalt, in elkaar steekt. Het lukt haar daar een mooi ironisch verhaal van te maken, zonder dat het er te dik bovenop ligt.

Carolina Trujillo gebruikt haar verhaal om afscheid te nemen van de Nederlandstalige fictie. Of dat an sich ook fictie is, is nog af te wachten. Zou in ieder geval doodzonde zijn. Haar verhalen in Hard Gras las ik al jaren met erg veel plezier.

Leuk experiment HG, maar vanaf nu gewoon de dames regelmatig vragen voor de reguliere nummers. Er is genoeg talent.

Citaat: “Hij zegt dat hij het tot zijn zeventigste wil blijven doen. Vorig jaar hadden ze een begrafenis van een van de jongens van de veteranen, dat krijg je dan ook. Maar dat is toch ook hoe Jan het voor zich ziet. En dat zijn zoon dan veertig is en bij Heren 1 voetbalt. Dat zou wel mooi zijn.” (p.63)

Nummer: 17-062
Titel: Hard Gras 117. Vrouwennummer
Auteur: Diversen (Priya Ramesh, Emma Curvers, Janneke van der Horst, Anna Enquist, Nathalie Huigsloot, Stephanie Hoogenberk, Rosa van Gool, Eva Maria Staal, Esther Gerritsen, Melle Mare en Carolina Trujillo)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 127 (14859)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3884-7

Meer:
116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

De Muur 58

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 58

Wat vind ik het geweldig dat ik in een taalgebied mag wonen waar ik elke twee maanden een literair voetbaltijdschrift en elk kwartaal een literair wielermagazine op mijn deurmat kan vinden. Je zal toch elders op de wereld wonen en ik weet niet hoe ver moeten reizen naar een fatsoenlijke boekhandel. Je zal toch een sport willen volgen, maar nooit meer informatie krijgen dan de waan van de dag. Je zal interviews na een wedstrijd als referentiekader moeten gebruiken.

Gelukkig hoeft dat niet in Nederland. En dan krijg je dus een schitterend verhaal (weer) van Frank Heinen over het geheime genootschap van de tweede rij. Dan lees je een reconstructie door Wiep Idzenga over de loopbaan van de Ier Seamus Elliott. Dan kom je achter de waarheid van geruchten na het WK van 1985 toen Kim Andersen een auto verdiende door op het juiste moment even de benen niet te bewegen. Je hoort hoe Annemiek van Vleuten over haar vak praat. En het leven eromheen.

En een paar weken later heb je weer een uitgave van De Muur uit. Smachtend wachtend op het nieuwe kwartaal.

Citaat: “Waarom zou ik extreem moeten verdienen? Ik vind dat ik meer mag verdienen dan het minimumloon, want wielrennen is 24/7, maar ik kan niks met de gedachte dat je ‘binnen’ zou moeten zijn na je sportcarrière. Ik vind inkomensongelijkheid oneerlijk. Ik hoef in elk geval niet heel veel meer te verdienen en ik kan heus nog wel wat anders na mijn wielerloopbaan.” (p.132)

Nummer: 17-059
Titel: De Muur 58
Auteur: Diversen (Sam Planting, Wiep Idzenga, Maarten Kolschot, Willie Verhegghe, Frank Heinen, Stijn Fens, Ruurd Edens, Niek Pas, Dominique Elshout, Ruud Paauw, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 144 (13721)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1028-5

Meer:
57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Dimitri Verhulst – Spoo Pee Doo

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Dimitri Verhulst, lezen

Dimitri Verhulst – Spoo Pee Doo

Ineens was er de link, je mocht gratis het nieuwste boek van Verhulst downloaden. Als fan was ik er snel bij, al las ik het niet meteen. Na meer dan twee jaar ben ik nog steeds geen liefhebber van digitaal lezen, geef mij maar een stapel papier.

Maar als veel reiziger zijn er genoeg momenten dat de E-reader een ideale back-up is. Dus las ik met plezier deze gratis novelle. Al snel had ik door dat het niet meer dan het verslag van een avondje uit was. Dat hoeft niet een negatieve connotatie te hebben, maar het voelt toch een beetje als een tussendoortje.

Het is best grappig om te lezen om te zien dat ‘even’ naar de stad voor een enkele consumptie, toch resulteert in een lange nacht en meerdere kroegen. Het is de glijdende schaal die menigeen zelf ook kent, al dan niet frequent. Het is herkenbaarheid, maar op een boeiende manier beschreven. Het verveelt geen moment, je blijft nieuwsgierig al zie je de strekking van het verhaal na een kwart van het verhaal al aankomen. Maar taalvaardig is Verhulst nog altijd. “Er waggelt een vrouw op jullie af, boers, vulgair, ze heeft al veel gedanst en ruikt naar een nationale inzameling van gebruikte pantoffels”.

Laten we het erop houden dat het een leuke marketingstunt van Verhulst en/of zijn uitgever is. Een tussendoortje, maar wel eentje dat de moeite waard is.

Citaat: “Het is het ideale seizoen niet, te koud, de rokjes en de topjes blijven nog even opgeborgen, de schouderblouses, de mouwloze crops, de jurken van viscose, de onbedekte ruggen, de vlindermouwen. De fantasie heeft iets meer om uit te kleden, en daar valt ook best voor te pleiten.” (p.54/155)

Nummer: 17-058
Titel: Spoo Pee Doo
Auteur: Dimitri Verhulst
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 155 (13577)
Categorie: Fictie
ISBN: 9789025450212

Meer:
Dimitri Verhulst (eigen site)
De laatkomer
De laatste liefde van mijn moeder
Essay over het toegewijde bestaan als supporter van voetbalclub standard de liege
Mevrouw Verona daalt de heuvel af
Godverdomse dagen op een godverdomse bol
De helaasheid der dingen
Problemski Hotel
De intrede van Christus in Brussel
De verveling van de keeper
Kaddisj voor een kut

Marcel van Roosmalen – Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, column, Marcel van Roosmalen

Marcel van Roosmalen – Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken

Zonder twijfel is Van Roosmalen een van de beste columnisten van Nederland. Daarnaast is hij minstens zo goed wanneer hij op reportage mag. Helaas komen die laatste artikelen meestal in bladen die een stuk minder gelezen worden. Gelukkig volgt dan een keer in de zoveel tijd een bundeling. Met een mooie bijbehorende titel.

Zijn observatievermogen is onovertroffen. Van niets kan hij iets maken. Van de meest saaie spreker maakt hij een entertainer. En nog groter is zijn talent om de vreemdste bijeenkomsten te vinden.

Hij heeft een gezonde afkeer van ijdelheid en arrogantie, hij is meedogenloos voor bekende Nederlanders die geen talent hebben maar wel doen alsof. Het is een genot om te lezen hoe hij door simpele observaties op te schrijven, de situatie juist raakt, de betrokken personen perfect neerzet.

Gelukkig is Van Roosmalen een veelschrijver, er ligt genoeg om nog te lezen. Meteen het enige risico. Lees deze 300 pagina’s bundeling niet in een ruk, het lijkt alsof het een trucje is. Lees gedoseerd en je ziet dat het puur talent is.

Citaat: “Jan-Dirk kreeg na binnenkomst meteen te maken met Rick ten Dam van de directie van Emsflower, een man met een enorme oranje muts met bellen op het hoofd. Hij vond het journalistiek gezien een aanrader om – het was nog licht – een fotografische tocht door de kassen en het aanpalende Emsflower Erlebnispark te maken. Want: ‘Tijdens de wedstrijd werken onze Polen gewoon door.’ “ (p.185)

Nummer: 17-048
Titel: Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken
Auteur: Marcel van Roosmalen
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 300 (11615)
Categorie: Columns
ISBN: 978-90-446-2120-4

Meer:
Het is nooit leuk als je tegen een boom rijdt
Op pad met Pim
De Pimmels
Je hebt het niet van mij (Hard Gras 48)
Het jaar van de Adelaar (Hard Gras 66)
Geef me nog twee dagen (Hard Gras 78)

Alexander Pushkin – Pique-Dame

Tags

Alexander Pushkin, boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen

Alexander Pushkin – Pique-Dame

Een paar daagjes naar Duitsland, dun boekje mee. Russische literatuur in dit geval. Pushkin had ik nog nooit gelezen. Dit verhaal, later omgeschreven naar een opera, is even snel tussendoor te lezen, niet al te zwaar, duidelijke moraal, zoals vaak bij negentiende-eeuwse Russische verhalen.

Gokverslaving bestond bijna 200 jaar geleden ook al, blijkt wanneer je het verhaal leest. En doet rare dingen met mensen. En de rol van de schoppenvrouw blijkt doorslaggevend, ook dat is in de literatuur geen onbekend gegeven. Wanneer ben je onverslaanbaar? Hoe versla je het systeem?

Citaat: “Die Geschichte von den drie Karten hatte seine Phantasie lebhaft angeregt und die ganze Nacht uber beschaftigt. Wie, dachte er, als er am nachsten Abend ruhelos in den Strassen Petersburg umherlief, wie, wenn die alte Grafin mit ihr Geheimnis enthullen oder die drei Gewinnkarten nennen wurde?” (p.23)

Nummer: 17-056
Titel: Pique-Dame (Pikovaya dama)
Auteur: Alexander Pushkin
Taal: Duits (Russisch)
Jaar: 1957 (1834)
# Pagina’s: 61 (13279)
Categorie: Literatuur
ISBN: 3-423-08335-2

Meer:
Wikipedia
Goodreads

Youp van ’t Hek – Ik schreeuwlelijk

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, column, lezen, Youp van 't Hek

Youp van ’t Hek – Ik schreeuwlelijk

Tientallen van deze boekjes moet hij ondertussen hebben geproduceerd. Duizenden columns schreef hij al. Vaak weet hij de juiste onderwerpen te kiezen, hij raakt de correcte snaar, strooit zout in wonden die wel wat zout kunnen gebruiken.

Ben ik fan? Neuh. Vind de columns wel leuk, lees ze de meeste zaterdagen, maar haak een enkele keer al voortijdig af. Iedereen kent Youp natuurlijk. Sinds zijn doorbraak naar het grote publiek, volgens mij oudejaarsconference 1989, heeft hij niet iets wezenlijks nieuws gedaan. Zijn mening is wel bekend. Na de eerste alinea kun je wel zien waar het heengaat, hij verrast niet vaak meer.

Dus is een boekje als dit, twee decennia later, vooral leuk vanwege de onderwerpen, het tijdsbeeld. Bijzonder om te lezen wat er destijds speelde.

Citaat: “Een cabaretier moet zout in de wonde wrijven, citroen in de ogen spuiten en iedereen een beetje wakker schudden en vooral wakker houden. En een cabaretier moet zichzelf zeker niet serieus gaan nemen en over het kleine kunstje hoeft absoluut geen blad te worden uitgebracht. Dan wordt het namelijk een beetje sneu!” (p.76)

Nummer: 17-042
Titel: Ik schreeuwlelijk
Auteur: Youp van ’t Hek
Taal: Nederlands
Jaar: 1995
# Pagina’s: 127 (9793)
Categorie: Columns
ISBN: 90-6005-384-2

Meer:
Nederland volgens Youp
Het platte land
166 x Youp

Rick de Leeuw & Erik Jan Harmens – Echte mannen scheiden niet

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Erik Jan Harmens, lezen, poëzie, Rick de Leeuw

Rick de Leeuw & Erik Jan Harmens – Echte mannen scheiden niet

Als fanatiek Kecks-fan, heb ik jaren alle boeken gekocht die voormalig zanger Rick de Leeuw produceerde. Optreden zag ik hem niet meer, ik had de indruk dat hij in Vlaanderen niet alleen meer gewaardeerd werd dan in zijn vaderland, maar ook dat hij er zich meer thuis voelde.

Dat terwijl zijn columns leuk waren om te lezen, zelfs zijn poëzie vond ik de moeite waard.

En toen droogde de stroom op. De laatste jaren is hij wel eens in De Muur verschenen, hij mocht meedoen met de Willibrord sessies. Leuk. Maar schrijven? Zelden. Toen kwam ik deze bundeling tegen. Samen met ene Harmens, die ik niet ken, geschreven.

Het thema wordt snel duidelijk. Scheiding. Blijkbaar een onderwerp waar beide heren iets over te melden hebben. Ik niet. Het is dus ook best lastig om me in te leven. De teksten zouden songteksten kunnen zijn, maar ik hoor er de muziek niet bij, zoals het Huub van der Lubbe wel lukte in zijn boeken.

Het zal dus wel aan mij liggen dat ik me wel door de 48 bladzijden heb heen geworsteld, maar dat het me weinig deed. Geen glimlach, geen traan. Geen emotie, gewoon niet geraakt. Het voordeel van poëzie is dat het nooit verloren tijd is. Je bent geen weken aan het lezen zoals een slechte roman om vlak voor het eind het plot reeds te zien en te concluderen dat stoppen geen zin meer heeft, maar dat het wel verloren tijd was.

Citaat: “Ik schreef veertig kutsonnetten / die gedist werden door bejaarde muppets in hun loge / toen pimpte ik ze tot ‘watten in mist’ / Men groef mij op, trok me uit mijn kist / en bracht de vsb-poëzieprijs rectaal bij me in / maar ik lag daar nog, prevelend in mijn wak / het vlees is zwak, het vlees is zwak” (p.28)

Nummer: 17-037
Titel: Echte mannen scheiden niet
Auteur: Rick de Leeuw & Erik Jan Harmens
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 48 (8845)
Categorie: Poëzie
ISBN: 978-90-488-1280-6

Meer:
Halverwege
De laatste held
Planeet jeugd
Comeback!

Themaweek 51: Meer boeken

Remco Campert & Jan Mulder – CaMu 1997

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, CaMu, Jan Mulder, lezen, Remco Campert

Remco Campert & Jan Mulder – CaMu 1997

Net als bij Fokke & Sukke zou ik het mooi vinden om alle CaMu’s in mijn kast te hebben staan. Helaas zijn nog niet alle boeken in mijn bezit en zijn ze in de reguliere boekhandel niet meer verkrijgbaar. Langer geleden, minder gedrukt, iets duurder. Toch waren de heren Campert en Mulder jarenlang het eerste wat menigeen las ’s ochtends. Volkskrant uit de bus halen, koffie erbij, voorpagina, in het hoekje een korte column van een van de twee. Campert iets verhalender vaak, Mulder iets activistischer.

Het tijdsbeeld wordt geweldig gevangen in deze bundelingen. Slechts twintig jaar, maar de jeugd vindt dat een hele tijd, hun hele leven. Wanneer ze deze columns lezen zullen ze denken dat het de steentijd is. Het jaar dat er nog een Elfstedentocht werd georganiseerd. Het jaar dat een mobiele telefoon op straat nog iets bijzonders was. Namen van politici die reeds lang vergeten zijn. Juist daarom is het mooi dat deze boeken bestaan. Ik zoek er nog een paar. Mocht je er een weten te liggen, laat het me weten.

En wat zou het niet mooi zijn wanneer Campert en Mulder eens een jaartje een comeback zouden maken. Grunberg een jaartje verlof gunnen. Ik blijf dromen.

Citaat: “Donna, met mij… Kan ik even langskomen? Ik verlang ontzettend naar je. Ik heb zin om je hele goddelijke lijf af te likken en dan… Nee mevrouw, ik heb het niet tegen u… Wat? Nee, een of ander mens dat langs me liep. Dat is het beroerde van op straat telefoneren. Je hebt geen privacy meer.” (p.150)

Nummer: 17-035
Titel: CaMu 1997
Auteur: Remco Campert & Jan Mulder
Taal: Nederlands
Jaar: 1998
# Pagina’s: 312 (8653)
Categorie: Columns
ISBN: 90-234-3733-0

Meer CaMu:
1996
1998
2000
2002

Themaweek 51: Meer boeken

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2014

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Fokke en Sukke, Geleijnse, in het nieuws, lezen, Reid, Van Tol

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2014

Had ik het opgegeven om bij te bleven. Meer dan een decennium wilde ik dit boek hebben voordat januari begon. Maar steeds later in het jaar las ik het pas. De urgentie was weg. Dus schafte ik 2014 niet aan. Niet eens bewust niet, maar het kwam er gewoon niet van.

Toen kon ik in 2015 een gesigneerd exemplaar bestellen. Daar bovenop kwam dat 2000 ineens beschikbaar was. Het ontbrekende boek om compleet te zijn. Maar toen had ik dus ineens 2014 niet en was dat de missing link. En laat ik die nu toch tegenkomen in de opruimingsbak bij de lokale kantoorboekhandel (een boekhandel durf ik het niet meer te noemen).

En toen had ik halverwege 2017 ineens alle ‘afziens’ in mijn kast staan. Ik ben weer bij.

Nu nog lezen, maar dat is nooit een probleem. Duurt ook niet al te lang. 112 bladzijden, dus 224 cartoons. Dan kun je nog wel de beste cartoons selecteren, maar kun je er ook niet al te veel weggooien, want twee van de drie dagen moet in het jaaroverzicht belanden. Een paar vooruit getekende uitzonderingen misschien, maar het is niet anders.

Wat zijn de steekwoorden van 2014? Utopia, Snowden, Demmink, MH 370, Islamitische Staat, MH17, onthoofdingen, Sotsji, minder minder minder, Syrië en de sportevenementen als Olympische Winterspelen, het WK voetbal en WK Hockey.

Citaat: “Fokke & Sukke verdedigen hun beloningstelsel. ‘ We moesten ze wel zulke hoge vertrekpremies geven…anders zouden ze overstappen naar een Amerikaanse woningcorporatie!” (p.68)

Nummer: 17-032
Titel: Fokke & Sukke. Het afzien van 2014
Auteur: Reid, Geleijnse & Van Tol
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 112 (7784)
Categorie: Cartoons
ISBN: 978-90-7875-371-1

Meer:
2016
2015
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
2003
2002
2001
2000
Officiële website

Themaweek 51: Meer boeken

Tomas Ross – De tweede verlosser

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Tomas Ross

Tomas Ross – De tweede verlosser

Ross schrijft snel boeken, hij haakt in op de actualiteit. Hij is een complotdenker, nuttige eigenschap voor een schrijver van thrillers. Het nadeel is dat de verhalen niet altijd hetzelfde niveau halen, dat ze naast de kassa moeten staan voordat het nieuws zijn actualiteit inhaalt.

Onvermijdelijk zitten er dan verhalen tussen die jaren later niet meer relevant zijn. Of zoals deze, minder blijven hangen. Want zelfs met het boek in de hand, met de tekst op de achterflap, met mijn aantekeningen in Evernote, lukt het mij een half jaar na lezing niet het verhaal te hervertellen.

Wel weet ik nog dat vele vooroordelen bevestigd worden. Of gebruikt. De onmogelijk door te dringen hechtheid van de Limburgse cultuur. De internationale samenzwering, waardoor het in Israël nooit rustig zal worden. Joden en Katholieken, die het nooit eens zullen worden. De advocaat die moet nadenken wat er belangrijker is, zijn werk of de waarheid.

Zal hier niet beweren dat het een slecht boek is, ik weet ook nog wel dat ik in een paar dagen erdoor was. Maar ik weet zeker dat hij betere heeft geschreven.

Citaat: “Na alle jaren als advocaat Internationaal Strafrecht is hij inmiddels wel gewend aan gruwelijkheden. Hij heeft Bosnië gedaan, Rwanda, Gaza, Liberia – ruim voldoende om te weten dat opa Izaäk gelijk had: als er een God bestaat, is Hij ook de duivel. Maar nog veel aannemelijker is dat die geen van beiden bestaan.” (p.51)

Nummer: 17-027
Titel: De tweede verlosser
Auteur: Tomas Ross
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 270 (6759)
Categorie: Thriller
ISBN: 978-90-234-5976-7

Meer:
Bloed aan de paal
De klokkenluider
Take care
Het meisje uit Buenos Aires

Themaweek 51: Meer boeken

Herman Koch – Makkelijk leven

Tags

boeken, boeken 2017, boekenweek, boekenweekgeschenk, boekrecensie, Herman Koch, lezen

Herman Koch – Makkelijk leven

Vaak blijft het Boekenweekgeschenk bij mij lang in de kast staan. Ik moet zeggen dat de laatste jaren vele goede auteurs aan de beurt zijn geweest, maar toch grijp ik het niet meteen om te lezen. Het is zo’n heerlijk tussendoortje. Wanneer je even niet weet wat je moet kiezen.

Koch wordt de uitzondering. Misschien wel omdat ik veel van zijn boeken de moeite waard vond. Omdat ik het vertrouwen heb dat het een leuk verhaal zal zijn. Toch heb ik nog meerdere ongelezen boeken van hem in mijn kast staan. Deze krijgt voorrang.

Als de meeste van zijn laatste boeken, leest ook ‘Makkelijk leven’ snel weg. Het verhaal over een schrijver is sterk, maar ook gemakkelijk. Er is geen beroep waar je je beter in kunt leven dan een schrijver, wanneer je zelf al jaren puur schrijver bent. Het geeft je ook de kans om je eigen ervaringen te gebruiken als fictie. Het wordt wel lastiger wanneer op de eerste pagina al verteld wordt dat het bestverkochte boek van de hoofdfiguur ‘Makkelijk leven’ heet. Oftewel dit is het boek ‘Makkelijk leven’ over het boek ‘Makkelijk leven’.

Natuurlijk is de schrijver van zelfhelpboeken zelf verknipt, zonder dat gegeven zou je er niet meer dan een hoofdstuk of twee uit kunnen halen. Koch kan dankzij dat idee precies uitkomen op de novelle die het Boekenweekgeschenk moet zijn. Geen roman, geen kort verhaal, maar precies de 96 bladzijden die van hem gevraagd werd.

In zijn soort is het dus een goed boek, in zijn oeuvre geen topper. Wel leuk zijn de elf regels uit het zelfhelpboek achterin. Mijn favoriet: Maak geen lijstjes; niets is belangrijk genoeg om op een lijstje te staan.

Citaat: “Ongeduld is een teken van intelligente. Voor de sufferd gaat alles te snel. De meer dan gemiddeld intelligente persoon weet dat de meeste dingen sneller kunnen. Daarom verveelt hij zich ook altijd op school.” (p.56)

Nummer: 17-024
Titel: Makkelijk leven
Auteur: Herman Koch
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 96 (5545)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-5965-411-2

Meer Koch op Gerbie.nl:
Red ons Maria Montanelli
Het Diner
Dingetje
Odessa Star
Zomerhuis met zwembad

Meer boekenweekgeschenken:
Tommy Wieringa – Een mooie jonge vrouw
Kader Abdolah – De kraai
Tim Krabbe – Een tafel vol vlinders
Tom Lanoye – Een heldere hemel
Joost Zwagerman – Duel
Arthur Japin – De grote wereld
Saskia Noort – Afgunst
Harry Mulisch – Het theater, de brief en de waarheid
Leon de Winter – Serenade
Maarten Biesheuvel – Een overtollig mens
Tessa de Loo – Het rookoffer

Themaweek 51: Meer boeken

Hard Gras 116

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 116

Zonder twijfel een van de mooiste voorkanten in de geschiedenis van het blad. De Sgt. Pepper’s remake ziet er uit als een remake van wie is wie in de voetbal. Of van een geweldige rodedraadvraag in een voetbalquiz.

David Winner krijgt het openingsverhaal. Terecht. De rechtstreekse correlatie tussen de Brexit en de staat van het voetbal op het eiland wordt duidelijk verklaard. Boeiend. Rob Waumans schrijft een lange column over een prachtig idee. Een Whatsapp-groep van een niet-bestaand voetbalelftal. Het idee is genoeg, de rest schrijft zich vanzelf.

De voorkant komt voort uit het verhaal van Martin van Neck over Albert Stubbins, de enige voetballer tussen de tientallen celebrities die de originele hoes van het Beatles album hebben gehaald. Was het toeval of was een van de Beatles echt fan van de voetballer?

Luke ‘Sonny’ Pike mocht ooit meetrainen bij Ajax. De wereld zag er nog iets anders uit. Voor een Engels jochie was dat een hele eer. Tegenwoordig is hij taxichauffeur. Ergens ging het mis. Ik ben jaloers op Erik Brouwer, hij mag altijd de mooiste verhalen schrijven. Of is dat juist zijn talent?

Filip Joos over Totti, altijd goed, Arthur van den Boogaard met en over Tim Parks, een uitgebreide lezerspost. Ook deel 116 was weer de moeite.

Citaat: “Totti en Roma waren voor mekaar gemaakt. Een ploeg die weinig prijzen wint, waar de tifosi zich niet warmen aan iets aards als trofeeën, maar zich verlustigen in een hakje, een steekpass, een atoomschot, in het begrip vista dat Totti zijn hele carrière lang naar een nieuwe dimensie tilde.” (p.71)

Nummer: 17-057
Titel: Hard Gras 116
Auteur: Diversen (David Winner, Rob Waumans, Martin van Neck, Erik Brouwer, Zeger van Heerwaarden, Filip Joos, Roman Helinski, Arthur van den Boogaard, Frank Ritmeester, Peter de Waard)
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 143 (13422)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3883-0

Meer:
112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 50: Sportseries

Hard Gras 115 – Jan Luitzen en Wim Zonneveld – Kicksen en wickets

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, cricket, geschiedenis, Hard Gras, Jan Luitzen, lezen, voetbal, voetbalboek, Wim Zonneveld

Hard Gras 115 – Jan Luitzen en Wim Zonneveld – Kicksen en wickets

Het boek dat ze in Haarlem vreesden. Een goede en grondige studie naar het eerste georganiseerde voetbal in Nederland. Veelal een verhaal over de gegoede burgerij, jongelui die clubjes oprichten om te sporten. Een boek over cricket, rugby, kostscholen en studenten.

Het is ook geen leesboek. 309 voetnoten, dit is een naslagwerk. Het is ook met aan zekerheid grenzende waarschijnlijk de ontmaskering van de oprichtingsdatum van HFC. Buiten Pim Mulier zelf is er eigenlijk geen bron die bevestigt dat de club daadwerkelijk in 1879 is opgericht. Een halve eeuw verder, bij een jubileumfeest is het pas algemene kennis geworden, het bewijs is te dubieus.

Ondanks dat niet iedereen even blij met de boodschap zal zijn, is het boek wel een pareltje. De verhalen over de cricketclubs en verschillende vormen van ‘football’ is geweldig om er geregeld even bij te pakken. Een mooi bron voor quizvragen.

Blij dat de heren van Hard Gras de schrijvers de kans gaven om dit voor een flink publiek te presenteren. De themanummers van Hard Gras blijven een jaarlijks hoogtepunt.

Citaat: “De captain van Amsterdam, de heer Bicker, en de captain van Haarlem, de heer Mulier, waren door ongesteldheid verhinderd aan den wedstrijd deel te nemen, en traden toen als umpires der beide clubs op; zij wisten zich op zeer verdienstelijke wijze van hunne eerder moeielijke dan aangename taak te kwijten.” (p.114)

Nummer: 17-054
Titel: Hard Gras 115 – Kicksen en wickets
Auteur: Jan Luitzen en Wim Zonneveld
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 151 (12920)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3882-3

Meer:
112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1