Henning Mankell – Moordenaar zonder gezicht
Inspecteur Wallander is volgens mij vrij populair. Er bestaat zelfs een televisieserie over hem. Maar ik had nog nooit iets over hem gelezen. Omdat ik detectives wel leuk vind om te lezen, maar niet perse in de kast hoef te houden, was dit een goede keuze in het jaar van ‘het boek dat weg mag’. Eigenlijk heb ik al genoeg detectives om te lezen (Ed McBain, Janet Evanovich, Carl Hiaasen, John D. MacDonald etc.), zat ik nauwelijks te wachten op een nieuwe mogelijke serie. Maar goed, Wallander werd het.
Het boek viel me niet tegen. Naast de op te lossen moord, leek het wel alsof de schrijver ook nog eens een politieke boodschap in het boek wilde verbergen. Daarnaast werd inspecteur Wallander nog eens menselijk neergezet door zijn privé-problemen onderdeel te maken van zijn onderzoek. En zo kan het dat ik al over de helft van het boek was, nog steeds heel veel plezier had in het lezen, nog steeds druk mee speculeerde over de dader of daders en graag verder wilde.
En toen liep Wallander op een dood spoor en kakte het boek gigantisch in. Mankell moest blijkbaar contractueel een minimum aantal bladzijden halen en had alle mogelijke zijstraatjes bewandeld en moest toen een manier vinden om dat ene verborgen zandpaadje op de plattegrond van de oplossing terug te zoeken.
Tegen de tijd dat hij daar is, is de oplossing zo logisch dat het beste deel van het boek met terugwerkende kracht minder aannemelijk wordt. Jammer. Want ondanks mijn kritiek op het laatste kwart, had ik tijdens lezing toch de indruk dat Mankell terecht vaak geprezen is. Verdeeld genoegen dus, dit boek. Misschien ben ik te kritisch. Misschien is dit juist een van zijn mindere boeken, geen toeval dat het nieuw voor drie euro in de winkel lag. Misschien moet ik gewoon niet te veel verwachten van een detective.
Citaat : “Toen hij het dorp bereikt had waar zijn vader woonde, hoefde hij hem niet te zoeken. Op de akker waar hij in zijn blauwgestreepte pyjama rondhangende, pinde hij hem vast in het licht van de koplampen. Zijn vader had zijn oude hoed op een grote koffer bij zich. Geirriteerd hief hij zijn hand voor zijn ogen toen hij door het licht verblind werd. Daarna liep hij door. Energiek, alsof hij op weg was naar een zorgvuldig uitgestippeld reisdoel.” (p.214)
Nummer: 12-003
Titel: Moordenaar zonder gezicht (orig.: Mördare utan ansikte)
Auteur: Henning Mankell
Taal: Nederlands (Orig.: Zweeds)
Jaar: 1997 (Orig.: 1992)
# Pagina’s: 342 (544)
Categorie: Whodunit
ISBN: 90-445-0210-7
Meer:
MPObooks (recensie)
Linda Oskam (recensie)
Crimezone (recensie)
Wikipedia (Wallander)
Wikipedia (Mankell)
HenningMankell.com