Peggy Blair – Schaduwzijde

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Cuba, lezen, Peggy Blair, thriller

Peggy Blair – Schaduwzijde

Afgeschreven biebboek in mijn minibieb. Een thriller, het populairste genre om achter te laten in andermans voortuin. Meestal doe ik niet meer dan registreren en terugzetten. Deze keer besloot ik een uitzondering te maken. Het verhaal speelt zich af in een van mijn favoriete steden: Havana.

Een Canadese politieman wordt verdacht van een moord. En niet zomaar een moord, een Cubaans jochie wordt gevonden, de sfeer van pedofilie hangt om de misdaad. Binnen een dag heeft de Cubaanse politie de verdachte gepakt, in diens hotelkamer ligt belastend materiaal.

Het zou een erg kort boek zijn, als het daarbij bleef. Gelukkig is er een rechercheur die het allemaal wel erg toevallig vindt, die op onderzoek gaat. Vanuit Canada vliegt er een advocaat over naar het eiland. Samen gaan zij op zoek naar andere getuigen, andere verhalen, beter bewijsmateriaal. Natuurlijk vinden zij iets en in een paar dagen ziet de zaak er heel anders uit.

Meer dan een tussendoortje is het boek niet. Het enige ‘leuke’ is dat ik twee keer een paar dagen door Havana heb mogen zwerven, dat ik een goed beeld heb bij meerdere scenes, bij vele plekken. Dat had ook met een ander verhaal gekund overigens.

Citaat: “Hij maakte zich zorgen. Als zijn intuïtie hem niet bedroog, bevond Mike Ellis’ medeplichtige zich nog op vrije voeten, wat betekende dat alle kinderen in Havana, die van hemzelf inbegrepen, gevaar liepen. Hij vroeg zich af hoe ver Sanchez was met het uitzoeken van het gebruik van huurauto’s en taxi’s en nam zich voor dat de volgende morgen met hem te bespreken.” (p.126)

Nummer: 20-123
Titel: Schaduwzijde (The Beggar’s Opera)
Auteur: Peggy Blair
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2012
# Pagina’s: 334 (23827)
Categorie: Whondunit
ISBN: 918-90-00-30023-5

Meer:
Hebban
Goodreads
Kittling books
Wikipedia

Themaweek 108: Boeken

Standbeeld Columbus

Tags

Columbus, Cuba, fotooo, Portugal, reizen

Dit is een slechte foto. Het enige doel was om het standbeeld op de foto te krijgen, zelfs dat is niet helemaal gelukt. Maar het is wel de enige foto die ik toen maakte.

Het was best bijzonder om ineens het bordje Cuba te zien staan, terwijl je door het binnenland van Portugal rijdt. En aangezien het vreemd is om wel naar Cuba te gaan, maar dan later Cuba te negeren, zijn we er maar even heengereden. Geen teleurstelling. Het standbeeld van Columbus verwachtte ik niet. Uit mijn hoofd heb ik nu beelden gezien van de goede man in Santo Domingo, Havana, Genua, Recife, Maspalomas en Barcelona. Ik zal er vast wel wat vergeten zijn. Even googelen leert dat er meer dan 600 zijn.

Volgens sommigen werd hij in dit dorpje daadwerkelijk geboren. De discussie zal nog wel even doorgaan.

Mooi dorpje trouwens. Prachtig voetbalveld. Een prominent kantoor van de communistische partij. Oude smalle straatjes. Flinke fabriek aan de rand van het dorp. Precies waarop je hoopt.

 

Themaweek 29: Fotooo

113 – Buena Vista Social Club – Chan chan

Tags

Buena Vista Social Club, Cuba, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	113
Artiest	Buena Vista Social Club
Titel	Chan chan
Jaar	1996
Wikipedia	Chan chan
Website	Buena Vista Social Club
Tekst	LyricsMode

De wereld heeft veel te danken aan Ry Cooder. Zelf is hij niet of slechts sporadisch te horen op het album dat hij maakte van de Buena Vista Social Club, maar dankzij hem kent de hele wereld een hele rits Cubaanse artiesten die anders in stilte zouden zijn gestorven.

Ibrahim Ferrer was schoenenpoetser. Een ander zong in toeristenhotels. Ruben Gonzalez speelde helemaal niet meer. Velen de tachtig al gepasseerd. Maar dankzij dit project kwamen ze allemaal bij elkaar voor een album. Een schitterend album. En dus volgde er een tour, een documentaire en vele solo-albums. Allemaal dankzij dit experiment.

De liedjes die ze opnamen waren eigen liedjes, bewerkingen van oude liedjes, typisch Cubaanse geluiden. Ik heb het voorrecht gehad om Cuba twee keer te mogen bezoeken. Waar je ook bent in het land, je zal er muziek horen. En die muziek is mooi, passend, eenvoudig toegankelijk en alom tegenwoordig.

De teksten zijn niet zo bijzonder, het gaat de Cubanen om de muziek. Een deuntje in het hoofd, mee neuriën of dansen. Veel dansen. Chan Chan werd het kenmerkende nummer voor dit project. Een decennium eerder geschreven door Compay Segundo, de beginklanken van dit lied zijn over de hele wereld bekend, iedereen weet wat er gaat komen.

Wat baal ik er van dat ik ze nooit live gezien heb. De kaartjes waren al uitverkocht voor ik doorhad dat ze zouden komen. De zwarte markt onbetaalbaar. Meerdere muzikanten leven niet meer. De band gaat door, er zijn genoeg nieuwe ‘oude’ artiesten die aanschuiven. Maar wat had ik graag Ibrahim Ferrer een keer live zien zingen. Zijn rol in de documentaire bezorgde me al tranen in de ogen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Ook dit is Cuba

Tags

Cuba, fotooo, Hans van der Meer, Portugal, reizen, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Van der Meest, deel 82

Al is het dan een dorpje in Portugal met die naam. Gezien de fabriek op de achtergrond had het ook het land kunnen zijn. Al kom je daar vooral honkbalvelden tegen, weinig voetbalvelden.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

188 – Coldplay – Clocks

Tags

Coldplay, Cuba, Gerbie's top 212, muziek, Pinkpop 2011

Nummer	188
Artiest	Coldplay
Titel	Clocks
Jaar	2002
Wikipedia	Clocks
Website	Coldplay
Tekst	Vagalume

Ik begin maar even met de vervelende mededeling dat ik Coldplay overschat vind. Leuk bandje, maar niet de wereldsterren die ze door velen gemaakt worden. Ik heb ze een keer live gezien, maar kon niet het enthousiasme opbrengen dat velen die voor mij stonden wel voelden. Ze speelden goede nummers, de omlijsting was spectaculair, maar het raakte me niet, ook al had ik me best verheugd op het optreden.

Neemt niet weg dat Coldplay vele mooie nummers heeft gemaakt, dat de muziek leuk is om naar te luisteren, dat ik ze liever op de radio hoor dan vele doorgeproduceerde herrie. Ik heb Clocks gekozen voor deze lijst, de extreem herkenbare pianoklanken maken het een beetje het nummer waar de meeste mensen het eerst aan denken als ze het over de band hebben. In mijn geval is dat overigens de gemixte versie van de CD Rhytms del Mundo, waar het ineens een Cubaans nummer is met de originele zang. Op vele reizen een favoriete CD in de huurauto. Ook een teken van een goed nummer trouwens; er zijn meerdere compleet verschillende versies van mogelijk en het nummer staat nog steeds. Eindig ik toch met een groot compliment voor de band die ik eigenlijk niet zo bijzonder vond.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify.

193 – Ibrahim Ferrer – Dos gardenias

Tags

Buena Vista Social Club, Cuba, Gerbie's top 212, Ibrahim Ferrer, muziek, Ry Cooder

Nummer	193
Artiest	Ibrahim Ferrer
Titel	Dos gardenias
Jaar	1997
Wikipedia	Buena Vista Social Club
Website	World Circuit
Tekst	Letras

Eind jaren negentig waren ze een hype. Ry Cooder had ze overal op het eiland opgepikt. De een nog ouder dan de ander. En samen mochten ze die mooie oude Cubaanse volksmuziek nog een keer opnemen. En die CD kwam uit als de Buena Vista Social Club. De hele wereld stond op zijn kop. Een schitterend album werd gevolgd door een onmogelijke geachte tour. Al die krasse knarren de wereld over om de muziek te spelen die ze hun leven al speelden, maar toen wilde niemand nog luisteren.

Een prachtige documentaire volgde. Met tranen in mijn ogen zag ik die oude mannetjes door de straten van Manhatten schuiven. Zelf waren ze ook ontroerd. Dat ze dat nog mochten meemaken. Mijn favoriet werd door die film Ibrahim Ferrer. Schoenenpoetser, tot hij mee mocht doen met dit project. Ik zag hem zo voor me. Op de knieën voor een toerist die uit medelijden voor de vierde keer in een vakantie zijn schoenen liet poetsen. Een klein fooitje als beloning.

Een mooie doorleefde kop, simpel maar eerlijk. Een glaasje rum voor de heiligen op zijn mini-altaartje thuis en voor de zekerheid zelf ook maar een slokje. En deze man mocht ineens op de grote podia van de wereld zingen. En zingen kan hij.

Niet het wereldberoemde Chan Chan staat in mijn lijst, maar deze bolero. Omdat je hier Ferrer het beste in ziet. Elke keer weer als hij het nummer zingt, zie je hem denken aan zijn geliefde. Hij zingt niet de woorden die hij uit zijn hoofd heeft geleerd, hij ondergaat het nummer. Hij geeft zich over en deelt zijn liefde met de wereld. Wat een geweldige zanger.

Het nummer zelf is al bijna net zo oud als de meeste muzikanten zelf, uit de jaren dertig. Maar voor mij is Ferrer de eigenaar geworden door de overgave waarmee hij het nummer zingt. In 2005 kwam er helaas een einde aan zijn leven. Een paar dagen voordien trad hij nog op in Barcelona. Deze ongetwijfeld illegale opname laat waarschijnlijk de laatste keer zien dat hij dit nummer zingt.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212

Suus op Cuba, deel 18 (en 19, slot)

Tags

Cuba, reizen, Suus, vakantie

View Suus op Cuba in a larger map

Natuurlijk gingen we vanochtend weer zwemmen. We waren zo vroeg dat we het zwembad eerst helemaal niet in mochten. Gelukkig hoefden we niet zo lang te wachten. Na het zwemmen heb ik even heerlijk geslapen.

Toen ik wakker werd stonden alle koffers klaar en gingen we meteen weg. We werden met een bus opgehaald en gingen naar het vliegveld. Daar heb ik heel veel koekjes gegeten en samen met papa en mama heel veel rondjes gelopen. We mochten weer in het vliegtuig. Alleen duurde dat niet zo lang. We gingen namelijk naar Mexico. Wat wel grappig was, dat er een stewardess was die ook Suus heette. En ik had mijn jurk aan met mijn naam er op, zo kon iedereen zien hoe ik heet.

Mexico was niets aan. We gingen met een bus naar een hok, iedereen moest daar wachten, we mochten er niet uit, er was niets te zien en toen kwam die bus weer en bracht ons terug naar het vliegtuig. Van mij hadden ze Mexico wel mogen overslaan.

Eerst zaten we bij het raam, daarna mochten we toch in het midden zitten, ik had een eigen stoel tussen papa en mama in. Na mijn pap heb ik nog even gespeeld en toen ben ik gaan slapen. Toen ik wakker werd waren we al bijna in Nederland.

Na het vliegtuig gingen we met de trein. Dat was wel weer leuk. Kon ik een beetje rondlopen. Alleen overstappen was niet zo leuk, papa en mama helemaal zenuwachtig, de koffers moesten mee en ik mocht helemaal niet meer zelf lopen, moest in mijn karretje. Niet zo erg, want ik was wel heel erg moe zo langzamerhand. Het was al zondagmiddag geworden. En dat terwijl we zaterdag weggingen uit Cuba, dat was wel een hele lange reis.

Opa stond al op het station te wachten. Dat was lief. Hij bracht ons naar huis en iedereen kwam daar. Opa, Oma, Yara en Jesse, Michel en Roos, John en Mariel, gelukkig kwam Linde ook mee. Linde is mijn grote vriendin. Ik heb haar meteen een kus en een knuffel gegeven, ik was blij haar weer te zien. Later kwamen de andere opa en oma ook nog, ik zat toen net in bad.

Ik vond vakantie heel leuk, Cuba ook. Benieuwd waar we volgend jaar heen gaan.

Suus op Cuba, deel 17

Tags

Cuba, reizen, Suus, vakantie

View Suus op Cuba in a larger map

Vandaag gingen we weer zwemmen, dat blijf ik geweldig vinden. Er zijn ook andere kindjes in het zwembad, daar kun je dan mee spelen, maar niet zo lang, want het is veel leuker om met papa en mama te zwemmen. Meestal zwemt er eentje bij mij en dan ligt de andere op een ligbedje, na een tijdje wisselen ze dan weer om. Vandaag heb ik een grapje uitgehaald met papa. Ik was met mama aan het zwemmen, papa lag een boekje te lezen, al deed hij volgens mij net als of, had hij stiekem zijn ogen dicht gedaan.

Ik had allemaal blokjes meegenomen waarmee je een toren kunt bouwen. Maar je kunt ze ook gewoon als bakje gebruiken waar je water in kunt doen. Toen heb ik water in een bakje gedaan, heb dat bakje op de kant gezet, ben zelf het zwembad uitgeklommen, heb het bakje gepakt, ben naar papa toegelopen en heb het water over papa heen gegooid. Jammer dat ik onderweg al zo veel geknoeid had, daardoor werd hij maar een klein beetje nat. Maar ik zag dat hij schrok, toen moest ik heel hard lachen. Ik ben meteen teruggelopen naar het zwembad en heb weer opnieuw water in het bakje gedaan en heb dat ook over hem heen gegooid.

Toen hij toch al nat was, kon hij ook wel komen zwemmen. Dat deed hij dan ook maar, dat was gezellig, want toen waren we alle drie in het zwembad. Dat was leuk. Na mijn siësta zijn we ook nog met een bootje wezen varen op de zee. Dat was ook mooi. We gingen heel ver weg van het hotel, best wel hard, en toen weer terug naar het hotel. Mama vond het geweldig, papa weet ik niet, maar ik vond het ook leuk.

’s Avonds in het restaurant heb ik de hele tijd geprobeerd een poesje te vangen. Er waren er een heleboel. Maar als ik er aan kwam lopen en ‘mauw’ riep, dan liep die poes meestal snel weg. Ook niet eerlijk. Dan ging ik maar weer een andere poes zoeken. Konden papa en mama rustig eten, want ik had genoeg te doen.

Suus op Cuba, deel 16

Tags

Cuba, reizen, slapen, Suus, vakantie, zwemmen

View Suus op Cuba in a larger map

Zwemmen. Zwemmen. Zwemmen. Zwemmen. Zwemmen. Zwemmen. Zwemmen. Slapen. Zwemmen. Zwemmen. Zwemmen. Zwemmen. Zwemmen. Zwemmen. Eten. Slapen.

Suus op Cuba, deel 15

Tags

Cuba, reizen, Suus, vakantie

View Suus op Cuba in a larger map

Vandaag gingen we met de bus. Dat was ook best leuk. Ik mocht alleen niet rondlopen, dat was dan wel weer jammer. Ik vond het vliegtuig toch een stuk leuker, daar kon ik tenminste mijn eigen gang gaan, rondlopen, op stoelen klimmen. Een vliegtuig is ook veel groter. Later als ik groot ben, dan wil ik een vliegtuig en geen bus.

In de bus zeiden papa en mama steeds dat ik moest slapen. Maar ik wilde helemaal niet slapen, rondkijken, naast papa zitten, dan weer naast mama zitten, dan weer terug. En nog een keer, veel te gezellig.

Viel ik op het laatst in slaap, was het weer niet goed. Maakten ze me wakker, omdat we uit de bus moesten. Ze wisten volgens mij echt niet wat ze wilden hoor. Toen gingen we naar een hotel. Dat was wel leuk, want daar hadden ze een heel groot zwembad. Dus ik mocht met mama zwemmen. Papa ging een boekje lezen onder de parasol, saaie piet. Gelukkig kwam hij later ook wel in het zwembad. Kon ik ze allebei onderdrukken, dat is lachen!

Van de kant springen is ook erg leuk trouwens. Zeker toen ik door had hoe je zelf op de kant kon klimmen. Dan liep ik heen en weer op de kant, zodat papa niet doorhad waar ik in het water zou springen. Hij de hele tijd meezwemmen in het water, ging ik snel weer de andere kant op.

Zwemmen is toch wel een hobby van mij geworden kun je zeggen.

Suus op Cuba, deel 14

Tags

Cuba, reizen, Suus, vakantie

View Suus op Cuba in a larger map

Vanochtend hebben we in een wagen gezeten achter een paard. Dat was mooi! Ik ben dol op paardjes, dus het was geweldig dat we in zo’n wagentje mochten rijden. We zijn ook nog in een kasteel geweest en bij een rumfabriek, maar daar mochten we niet naar binnen. Alleen de winkel en de bar waren open. In de winkel kon ik mooi spelen met alle spulletjes die daar lagen, de mevrouw van de winkel vond dat wel goed.

In de bar was het ook gezellig, er was een bandje dat muziek speelde en ik kon rondlopen, dansen en trommelen met de ‘Havanna club’-stokjes die een mevrouw mij gaf. Mama nam die stokjes na de tijd mee naar ons huisje. Mooi voor thuis denk ik.

’s Avonds aten we op straat, allemaal tafels en stoelen op straat, dat was ook mooi. Kon ik de hele tijd rondlopen, want zo langzaam als papa en mama eten is niet normaal. Die kunnen toch net als ik gewoon hun bakje of bordje leegeten en dan weer verder gaan? Ik snap dat niet zo goed.

Morgen gaan we verder begreep ik. Ik vind het eigenlijk nog wel leuk in Havanna.

Suus op Cuba, deel 13

Tags

Cuba, reizen, Suus, vakantie

View Suus op Cuba in a larger map

Vannacht werd ik wakker, maar ik mocht niet uit mijn bedje. Toen heb ik heel hard gehuild, heel lang. Toen mocht ik toch bij papa en mama in het grote bed slapen, volgens mij was het toen al heel laat.

Vandaag vond ik dus niets leuk, ik was een beetje moe. Alleen in een parkje achter de duiven aanrennen was leuk, jammer dat die duiven altijd weer weg renden. Er was ook een lieve opa in dat park, die nam mij aan het handje mee naar de duiven.

Een mevrouw gaf die duiven te eten, maar ik mocht niet eens helpen. Wel had ze een lief meisje bij zich, maar die zei niet zo veel. In dat park waren ook heel veel boeken, net als bij ons thuis op zolder, dus papa was ook helemaal blij. Ik zat naast dat meisje op een bankje en toen ik tussen de boeken doorkeek, kon ik papa zien. Dat was grappig.