Mart Smeets – Verhaal halen

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, gesigneerd, lezen, Mart Smeets, sportboek, themaweek

Mart Smeets – Verhaal halen

Een van de eerste boeken die ik uit de kast plukte dit jaar was de verzamelbundel van Mart Smeets. Gesigneerd aangeschaft bij Broekhuis. Al meer dan vijftig titels van Smeets op de plank, dit was de eerste met handtekening. Pas onlangs sprak ik hem zelf voor het eerst en kon twee andere boeken door hem persoonlijk laten signeren.

Deze collectie, met ‘the best of’ als ondertitel is samengesteld door Jacob Bergsma. Een zware taak, wel een hele mooie. Graag zou ik het originele archief van Smeets doorstruinen, zelf heb ik een behoorlijke verzameling van boeken, bestanden en klappers vol columns en verhalen, maar als ik in de bibliografie van acht bladzijden achterin het boek blader, dan is mijn uitgebreide collectie slechts een klein splintertje van wat de goede man allemaal geproduceerd heeft.

Bergsma deelt het boek op in delen. Mart & Ontmoetingen, & Portretten, & Sport, & Spel, & Smeets. Logische indeling, maar ook met als gevolg dat je tig ontmoetingen achter elkaar leest, waardoor het bijna saai begint te worden. Dit is ook het eerste boek van Smeets dat ik onderbroken heb om tussendoor een ander boek te lezen. En nog een. En nog een keer. Maanden keerde ik terug bij Smeets, las een stuk, waarna ik het boek dat ik in januari als eerste begon, pas in mei als 25e boek dit jaar uitlas.

Betekent dat dat het niet interessant is? Absoluut niet, gewoon, dat dit boek niet zo geschikt is om een ruk uit te lezen. Het is ook een gigantische pil, drie, vier keer zo dik als zijn gebruikelijke bundelingen.

Wat vooral uit dit boek blijkt is dat Smeets nog veel veelzijdiger is dan dat hij wordt gezien. Zijn portretten hebben diepgang, zijn columns een mening, zijn observaties zijn scherp, zijn feitenkennis onmetelijk. Bergsma heeft een mooie selectie gemaakt, ik ben ervan overtuigd dat hij nog een minstens zo dikke bundeling met goede verhalen kan samenstellen met stukken die hij wel overwoog maar zijn afgevallen. Misschien ooit nog eens, er zal een moment komen dat Smeets niet meer schrijft, gelukkig is er dan een archief.

Mooi dat dit boek er is. Hopelijk schrijft hij nog even door, ik ben en blijf fan, graag lees ik nog veel van hem.

Citaat: “Of ik me weleens betrokken voel bij het Nederlands elftal? Nee, ik ben wereldburger. Ik ben ook wel Nederlander, maar ik haat dat kliekjesgedoe, ik haat die mutsjes en vlaggen en dat Oranje-gedoe. Ik vraag me altijd af waarom juist wij Hollanders dat hebben. Met z’n allen op Alpe d’Huez staan, dat stompzinnige gedoe bij het schaatsen. Dat klieken, dat gebrul. Daarbij komt dat ik het Wilhelmus een saai, vervelend volkslied vind. Traag, niets aan. Ik fluit altijd het Italiaanse volkslied mee, daar zit tenminste iets pittigs in.” (p.71)

Nummer: 19-025
Titel: Verhaal halen
Ondertitel: the best of Mart Smeets
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 576 (5578)
Categorie: Sport
ISBN: 978-90-488-2610-0

Meer:
Aan de meet
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportgek
Het Dream Team
Geel
Gepakt
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Mijn Amerika
Netwerk
Niets is wat het lijkt
Nostalgie
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
Thuis in de Tour
De Tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Themaweek 69: Sportboeken

Mart Smeets – Nostalgie

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sportboek, voetbal, wielrennen

Mart Smeets – Nostalgie

Het jaar waarin Mart Smeets voor het laatst een klus had bij de NOS, het boek heet niet voor niets nostalgie. Er was al een boek minder, deze kwam natuurlijk aan het eind van het jaar uit, net voor de cadeaumaand. Voor mij niet nodig, ik koop ze toch wel, mijn collectie is nog steeds compleet.

De verzameling columns wordt aangevuld met een aantal langere verhalen. De columns zijn leuk, goed, vaak interessant en een enkele keer herhalend. Kan gebeuren. De lange verhalen maken het boek. Over het EK waar Nederland niet bij was, had Smeets wat mij betreft niet hoeven schrijven. Hij haalt wat stats erbij, beschouwt vanaf de zijkant, geeft zelf meerdere keren aan dat het niet zijn sport is, het verhaal is dus ook het minpunt van dit boek.

Twee andere lange verhalen daarentegen maken dit boek absoluut de moeite waard. Het eerst gaat over Daphne Schippers. Terecht relativeert hij de hosanna stemming die om de sprintster hing en die omsloeg toen ze geen goud won in Rio. Alsof goud winnen zomaar even te doen is. En dan ook nog eens in een sport met moordende concurrentie, waar het niveau extreem hoog is. Schippers deed het goed, won niet, was teleurgesteld, dat mag, Smeets zet het in het juiste perspectief. Iets dat vele journalisten niet lukt, veel nationalistische Nederlanders nog minder.

Het tweede lange verhaal dat erg leuk was ging over het EK Honkbal in Nederland. Hij mag, kort na de Olympische Spelen dagelijks verslag doen voor Ziggo. Dat is een hele opgave, aangezien de zender weinig kennis van de sport heeft. Smeets wel, maar kan het niet alleen. In korte tijd moet hij veel filmpjes met uitleg opnemen voor de dode momenten in de wedstrijd (en die zijn er geregeld bij honkbal), regelt ook nog eens een deskundige, zoon Tjerk, en als dan zijn dochter Nynke ook nog eens aan het productieteam wordt toegevoegd, werken driemaal Smeets aan een bijzonder toernooi. Helaas heb ik die zender niet en was ik ook op vakantie, maar het had me geweldig geleken om het EK op die manier te kunnen volgen.

Benieuwd hoe lang Smeets nog doorgaat met het jaarlijks een boek uitbrengen. Wat mij betreft mag dat best nog een paar jaar duren.

Citaat: “…staande voor een radio- en televisiezaak in de binnenstad van Marseille. Naast me stond een Nederlands echtpaar. De man had me gevraagd of ‘ik die kermis niet miste’ en ik had geantwoord ‘soms wel en soms niet’, waarna hij naar de televisiebeelden had geknikt en gevraagd: ‘Wie wint er nu?’ Ik had gezegd: ‘Matthews.’ Licht lachend was hij weggelopen met de woorden: ‘Ik heb het al die jaren van je aangenomen, dat zal ik nu ook maar doen.’ “ (p.114)

Nummer: 17-065
Titel: Nostalgie
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 255 (15816)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-6297-054-0

Meer:
Aan de meet
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportgek
Het Dream Team
Geel
Gepakt
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
Thuis in de Tour
De Tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Mart Smeets – Het Dream Team

Tags

Barcelona, basketball, boeken, boeken 2015, boekrecensie, Dream Team, herlezen, lezen, Mart Smeets, NBA, Olympische Spelen, sportboek, Verenigde Staten

Mart Smeets – Het Dream Team

Alle boeken van Smeets staan in mijn kast. Anderhalve plank ondertussen. Alleen de twee van eind 2015 moet ik nog aanschaffen. Daarnaast heb ik meerdere mappen met verzamelde columns, sinds begin jaren negentig, uit kranten en tijdschriften. En dan ook nog eens een paar honderd columns op de harde schijf.

Je kunt wel stellen dat hij een van mijn favoriete schrijvers is. Dus wilde ik ook aan het eind van het herleesjaar van hem nog een boek lezen. Ik koos een oudje. Niet een verhaal, daar ken ik de plot al van, niet columns, daar van lees ik er al zo veel. Een thematisch boek, daar kan Smeets het meest excelleren.

Het boek is simpel opgezet. Twaalf spelers vormden samen het beste basketbalteam ooit. Met de coach er bij zijn dat dus dertien hoofdstukken. Portretjes. Veertien hoofdstukken er bij om het verhaal van dit team chronologisch te vertellen en je weet meteen weer een stuk meer over de sterren uit de NBA.

Smeets is er vooral goed in om een sporter in een paar treffende anekdotes neer te zetten. Hij vertelt wat over hun achtergrond, over de mensen om ze heen, over hun opvoeding en scholen. Daardoor krijg je, zelfs in de relatief beperkte ruimte, een pagina of acht tot tien, het idee dat je de beschreven sporter redelijk hebt doorgrond. Dat je hem kent, dat je zijn rol in het team begrijpt.

Daarnaast veel achtergronden en duiding, de zwaarste wedstrijd voor het Dream Team was een trainingspartijtje waar ze onderling elkaar uitdaagden. De Olympische Spelen van Barcelona waren simpel daarna, geen enkele tegenstand.

Dat de spelers een slag apart waren blijkt uit alles. Al tijdens wedstrijden waren er tegenstanders die bankzitters vroegen foto’s van ze te maken. Na de tijd bleken die tegenstanders de grootste fans te zijn, toevallig de eersten die kans hadden hun idolen te spreken. Ze konden niet anoniem zijn, niet in het Olympisch dorp wonen, niet even de stad in. Zij waren de supersterren van de Spelen van 1992.

Mooi boek over een bijzonder en legendarisch team.

Citaat: “De vrouw, moeder van een twaalfjarig kind, vroeg zich af waarom Barkley geen beter voorbeeld voor de Amerikaanse jeugd kon zijn. Na enig nadenken zei de basketballer: ‘Omdat ik goed kan dunken en mijn rebounds er goed uitzien kan ik niet automatisch ook even goed uw kind opvoeden…’ Waarna de vrouw begon te schreeuwen.” (p.175)

Nummer: 15-064
Titel: Het Dream Team
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 1992
# Pagina’s: 200 (13223)
Categorie: Sport
ISBN: 90-254-0116-3

Meer Dream Team:
Nu (recensie)
Trouw (recensie)
Wikipedia
The Dream Team (YouTube)

Meer Smeets:
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportboek
Geel
Gepakt
Helder De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Themaweek 6. Herlezen

Mart Smeets – Commentator

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sportboek

Mart Smeets – Commentator

In de introductie lees ik hoe dit boek tot stand is gekomen. Niet zijn geplande boek over Amerika, maar een dagboek over de sportzomer. Op veler verzoek. Zo wordt het beschreven tenminste. En daar gaat het mis. Als je als schrijver een bepaald idee hebt, blijf er dan bij. Laat je niet een andere kant opdrukken. In dit geval is een dagboek namelijk geen goed idee. Smeets kan elke dag een boeiend stukje schrijven, zonder problemen zelfs twee en ik twijfel er niet aan dat er nog meer uit zijn tekstverwerker zouden komen, als daarom gevraagd werd. Maar waarom een dagboek?

Dus lees ik op bladzijde 35 dat hij slechts de helft van een WK wedstrijd heeft gezien, omdat hij eters had, weet ik dat het op 21 augustus regende en dat hij op de dag van het WK wielrennen niet bij de koers is maar dit boek schreef. Nou en?

Smeets kan ontzettend boeiend schrijven over dingen die de meeste Nederlanders niet weten. Prachtige achtergrondverhalen van sterren in de NBA die in Nederland zo door de Kalverstraat zouden kunnen lopen. Om hemzelf maar eens te parafraseren. Hij kan geweldig het nieuws duiden, door de juiste historische context er bij te halen. Een verhaal schrijven dat boeiend is, inhoudelijk sterk en interessant voor de leek. Een boek is dus zo vol. Er staan ook in dit boek genoeg mooie anekdotes, prachtige verhalen en gekke gebeurtenissen om het boek te rechtvaardigheden. Maar de dagboeknotities en de Wikipedia-lijstjes (welke sporter heeft waar een tattoo?) hoeven wat mij betreft niet.

Ieder zijn meug.

Citaat: “Maar in plaats van naar de 76’ers te gaan, tekende hij bij de Spirits in de concurrerende ABA. Onder het mom: ‘Ik ga niet voor één miljoen bij de 76’ers tekenen. Dan kan ik net zo goed bij de buurtsuper gaan werken.’ Zo’n man dus.” (p.207)

Nummer: 15-024
Titel: Commentator
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 256 (4135)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-91567-82-7

Meer:
De afrekening
Dagboek van een sportboek
Geel
Gepakt
Helder De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Mart Smeets – Niets is wat het lijkt

Tags

baseball, basketball, boeken, boeken 2015, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sportboek, voetbal, wielrennen

Mart Smeets – Niets is wat het lijkt

Verzameling columns en korte verhalen van Smeets, een van de betere. De laatste jaren had ik wel eens de indruk dat er een mapje van zijn computer werd geplukt, alle artikelen samen in een document, kaft er bij, klaar; dat is deze keer zeker niet het geval.

Zou het te maken kunnen hebben met de extra vrije tijd die de workaholic ongetwijfeld heeft sinds zijn gedwongen pensionering? Natuurlijk klust hij (schnabbelen is zo’n vervelend woord) nog regelmatig bij, als freelancer is hij nog gretig in trek, maar hij zal vast wat meer tijd hebben.

En dan kom je dus een prachtig verhaal tegen over de Brooklyn Nets, voormalig New Jersey Nets. Juiste toon, informatief, vermakelijk, duidend. Dit soort verhalen zijn de reden dat ik Smeets graag lees. Ook de opkomst en ondergang van Lin, ooit een ontzettende hype in de NBA, wordt mooi beschreven. Het verhaal achter Sweet Caroline als lijflied van de Boston Red Sox is ook een hoogtepunt. Niet toevallig zijn de beste verhalen dus over Amerikaanse sporten, daar waar we hier nog niet zo veel over weten, maar waar Smeets graag meer tijd aan had willen besteden toen hij nog bij Studio Sport zat.

Tel daar bij op veel leuke columns, een centraal thema (de titel) dat vele keren terugkomt in het boek en ik moet zeggen dat ik weer vrolijk werd van dit boek.

Citaat: “Hij zat vijf uur in de natte sneeuw en de kou, tot er ineens een auto voor hem stopte. Mourinho draaide zijn raampje open en vroeg wat Abel, de man uit L.A., daar zat te doen. De verkleumde Amerikaanse Mexicaan vertelde snel zijn verhaal en voor hij het wist had Mourinho hem een luxe hotelkamer bezorgd, hem een diner voorgezet en hem verteld dat hij zich de volgende morgen moest komen melden.” (p.118)

Nummer: 15-006
Titel: Niets is wat het lijkt
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 253 (907)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-91567-56-8

Meer Smeets:
De afrekening
Dagboek van een sportboek
Geel
Gepakt
Helder De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Alle boeken in 2013

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, De Muur, Hard Gras, lezen, sportboek, voetbalboek, wielerboek

Extreem laat, maar hier alsnog het boekenoverzicht voor het boekenjaar 2013. Sinds het begin van dit millennium probeer ik elk jaar een aantal doelen te halen. 52 boeken en 15000 pagina’s zijn de twee belangrijkste. Daarnaast kies ik sinds een paar jaar een thema voor dat jaar, de meerderheid van de boeken in dat specifieke jaar zal dus thematisch zijn.

2013 was het jaar van de sportboeken. Ik had een flinke achterstand bij de boeken van Hard Gras en De Muur. En daar komen er elk jaar gecombineerd tien bij. Dus om die achterstand weg te werken en het thema toch wat breder te trekken, koos ik sportboeken. In totaal las ik 74 boeken. Dat is dus ruim boven de 52, maar vooral verklaarbaar doordat vele sportboeken niet al te dik zijn. De twee genoemde series zijn meestal boeken tussen de 112 en 144 bladzijden. Goed te doen dus. Dat blijkt ook wel uit het totaal aantal bladzijden. Weer haalde ik de 15.000 niet. Zoals de meeste jaren. Maar je kunt blijven proberen. 2013 leverde 13469 bladzijden op. 89,73% van het doel. Niet slecht. En ruim 2000 meer dan in 2012

Dan het thema. 68 van de 74 boeken die ik las vallen binnen het thema. Bijna 92% thematisch gelezen dus. Flink hoger dan de 55% en 79% van de afgelopen jaren.

14 delen van Hard Gras en 10 delen De Muur las ik in 2013. Pas in dit jaar had ik mijn achterstand weggewerkt en ben ik weer ‘bij’. Daarnaast dus nog 50 andere sportboeken. En toch staan er nog een heleboel sportboeken in de anderhalve kast sportboeken op zolder die ik ook had willen lezen. Wat dat betreft is het jaar niet helemaal gelopen zoals ik vooraf hoopte.

En dan ter afsluiting het thema van 2014: Geen. Lees maar eens een jaar wat je wil, ongedwongen, heb ik me zelf voorgenomen. Bevalt me goed. Al verheug ik me ook al op het thema van 2015: Herlezen. Vele schitterende boeken die ik de laatste jaren, kwart eeuw geleden soms, las, nog eens een keer lezen. Zijn ze echt zo goed als ik dacht? Lees ik de tweede keer iets anders dan de eerste? Maar eerst maar eens de achterstand in boekverslagen wegwerken de komende maanden. Ik heb al een boek of dertig uit namelijk.

Zwart IJs #02

Tags

Ben van de Burg, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, schaatsen, sportboek

Zwart IJs #02

“Als het voor voetbal (Hard Gras) werkt, als wielrennen (De Muur) meedoet, dan moet er ook over schaatsen een literair blad te maken zijn”, ik kan me de gedachtegang goed voorstellen. Nadeel is wel dat schaatsen meer folklore dan sport is. Dat schaatsen vele winters niet in het hoofd van de mensen zit, zoals afgelopen winter toen de ijsbaan geen dag is open geweest. Dan is schaatsen ineens een sport voor een klein beperkt groepje dat op kunstijsbanen onderlinge wedstrijden heeft.

Wat opvalt is dat de bijdragen bijna zonder uitzondering kort zijn. ZKV zou A.L.Snijders zeggen. Poëzie komt ook veel voor. Een column. Slechts de bijdragen van Bert Wagendorp en Maarten Moll (7 en 5 bladzijden) zijn vergelijkbaar met de verhalen in de bovengenoemde bladen. Vooral het verhaal van de Volkskrantcolumnist over het langebaanschaatsen in Groot-Brittannië is erg mooi.

Sommige gedichten leverden ook een glimlach op, bijvoorbeeld het rijmpje van Christian Morgenstern, dat in het Duits (origineel) als in de vertaling er in staat. Zelfs Tolstoj kwam in deze bloemlezing terecht, uit Anna Karenina nog wel. Gelezen, maar kon me niet herinneren dat er schaatsen in voorkwam.

Leuke poging, maar niet levensvatbaar. Volgens mij is er ook geen derde deel verschenen. (mis, zoekende naar een plaatje van dit boek zie ik een derde deel, maar volgens mij uitstel van executie)

Citaat: “Hoe langer ik er over nadenk, des te zekerder ik weet dat Engeland in potentie een groot schaatsland is. Dat de sport perfect past bij het nationale karakter. Engelsen zijn verhuisde Duitsers en Scandinaviërs. Engelsen wentelen zich genotvol in de eentonigheid der dingen. Engelsen houden van pijn.” (p.14)

Nummer: 13-072
Titel: Zwart IJs #02
Auteur: Diversen (Ingmar Heytze, Bert Wagendorp, Leo Tolstoj, Jan Boerstoel, Kader Abdolah, Maarten Moll e.v.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2001
# Pagina’s: 80 (13278)
Categorie: Sport
ISBN: 90-351-2310-7

Meer schaatsboeken:
Glad IJs
Mohammed Nasr – De elfstedentocht
Jacob Bergsma – Ontberingen
Marnix ten Kortenaar – Op weg naar het licht
Knut Naerum – Glad ijs
Hylke Speerstra – De koude kruistocht
Maarten Scholten – Ijskampioenen

Tim Overdiek – Rik Smits, Dunking Dutchman

Tags

biografie, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, NBA, Rik Smits, sportboek, Tim Overdiek

Tim Overdiek – Rik Smits, Dunking Dutchman

Overdiek was jarenlang correspondent in de VS, ik gok dat zijn interesse voor de NBA daar gewekt is. Ik kende hem niet als basketballkenner ten minste. Maar de eerste Nederlander die het als basketballer maakte in de beste competitie ter wereld is natuurlijk wel bijzonder. Verdient ook absoluut een biografie. Of hij dat zelf ook vindt, is te betwijfelen. Het beeld dat je al snel van Smits krijgt in dit boek is er een van een introverte jongeman die door zijn lengte gedoemd was om basketballer te worden, maar eigenlijk het liefst sleutelt aan brommers en later oude auto’s.

Dat is ook meteen het cliché beeld dat blijft hangen. “Hij is zo gewoon gebleven”, “hij blijft een nuchtere Nederlander” en “hij is zichzelf en dat is een hele prestatie”. Best jammer, want de beste prestatie is volgens mij nog altijd dat die jongen uit Eindhoven een van de beste spelers van de NBA werd. En dat was zeker geen logische levensloop.

Hij begon laat met het spelletje. Kwam uit een land waar basketball niets voorstelde. Had weinig natuurlijke aanleg. Eigenlijk sprak er maar een ding voor hem: zijn lengte. Daar kwam wat bij. Doorzettingsvermogen. En dat was een belangrijke eigenschap voor de puber uit Eindhoven die zijn school niet afmaakte en bij de beroepskeuzeadviseur voor een schok zorgde: basketballen als beroep? Bestond dat?

Stap voor stap ging Smits verder. Marist college was geen grote naam in de NCAA. Maar voor hem was het de juiste stap. En na een paar jaar weer een treetje omhoog. De Pacers uit Indiana. En elke keer weer verbaasde hij iedereen om zich heen. Elke keer weer moest hij beter worden en werd hij beter.

Het verhaal is mooi. Interessant voor liefhebbers. Maar tegelijkertijd ook weer niet echt boeiend voor buitenstaanders. Je moet wel weten wie Smits is om het boek in de hand te nemen. Het is geen Gijp, door iedereen gelezen. Wel leuk is de lijst achterin het boek, van titels uit de Nederlandse Sportbibliotheek, een prachtige serie boeken van Thomas Rap. Terwijl de lijst al is gevorderd tot deel 30, zijn deel 10 en 12 bijvoorbeeld nog steeds in ontwikkeling. En ik zie toch ook boeken staan die ik nooit in de boekhandel ben tegengekomen. Een boek van Danny Blind en Julien Bracco Gartner? Volgens mij de drukpers niet gehaald.

Terug naar Smits. Die heeft het toch maar goed gedaan. All Star. Beslissende punten. Vele miljoenen verdiend. Het maximale uit zijn mogelijkheden gehaald. Overdiek beschrijft het goed, raakt de juiste snaar als het om de sportman gaat, objectief zonder afstandelijk te schrijven. Gewoon zoals Smits was. Je best doen om zo goed mogelijk te worden. Dat is Overdiek ook gelukt. Passende biografie dus.

Citaat: “O’Neals bitte geweld was niet voldoende om Smits af te stoppen, en daar was het team zich terdege van bewust. (…) Op alle mogelijke manieren probeerden we Rik in de problemen te brengen door hem persoonlijke fouten aan te smeren. Alles is geoorloofd tegen de vierde of vijfde beste center in de wereld.” (p.248/249)

Nummer: 13-067
Titel: Rik Smits Dunking Dutchman
Auteur: Tim Overdiek
Taal: Nederlands
Jaar: 1997
# Pagina’s: 279 (12326)
Categorie: Sport
ISBN: 90-6005-840-2

Meer:
Bol (bestellen)
Rik Smits (Wikipedia)
Tim Overdiek (Wikipedia)
Boek gesigneerd te bestellen
RikSmits.nl

Mike Blake – Baseball chronicles

Tags

baseball, boeken, boeken 2013, boekrecensie, honkbal, Mike Blake, MLB, sportboek

Mike Blake – Baseball chronicles

Honkbalboeken in de VS zijn net als voetbalboeken in Nederland. Vrij voorspelbaar. Een biografie van een oude voormalige vedette. Een onvoltooide biografie van de ster van dat moment. Een seizoen van een bepaalde club. Een boek met cijfertjes en statistieken.

Dit boek is een mooie uitzondering hierop. Blake heeft jaren gewerkt aan deze collectie verhalen en heeft een geweldig criterium bedacht: De mooiste verhalen. Hij sprak dus tientallen, honderden honkballers en vroeg ze om hun beste verhaal. En daar dan weer de beste van staan in dit boek. Het boek gaat dus niet over de beste honkballers. Niet over een recordseizoen. Niet over de grootste schandalen, maar gewoon de leukste verhalen.

Sommige spelers zijn geboren vertellers, anderen waren geweldige spelers, maar hebben niets te melden. Op weg naar de VS begon ik in deze collectie, ter plekke, las ik tig verhalen verder, al was het honkbalseizoen zo goed als afgelopen. Het is ook geen boek om in een ruk uit te lezen. Elke keer een paar stukjes en je hebt een tijd lang leesplezier.

Wat ik best jammer vind, is de indeling per decennium. Zeker omdat er ook aan het begin van elk hoofdstuk een lijstje met ‘hoogtepunten’ uit dat tijdsvak staat. Nu is het best goed om een tijdsbeeld te hebben waarin de anekdotes te plaatsen vallen, maar om nu voor de zoveelste keer te lezen dat een bepaalde speler 4HR en 9 RBI in een wedstrijd behaalde, is niet echt boeiend.

Mooi voorbeeld van een speler die alleen in dit boek zou kunnen verschijnen is Buddy Hancken. Zijn MLB carrière was kort. Erg kort. Als pinchrunner in het veld gekomen in de laatste inning, twee uit, is hij de catcher voor de laatste drie uit. Verder heeft hij nooit meer een wedstrijd gespeeld op het allerhoogste niveau. Maar sluit hij zijn verhaal lachend af: “I may be the only catcher in Baseball history to have a perfect catching career – no one ever got on against me.”.

Grappig nutteloos feitje: Op 19 augustus 1951 speelt komt als pinch hitter Eddie Gaedel aan slag. Hij krijgt vier wijd en verlaat het veld voor een pinch runner. Gaedal is 3’7” lang (91 cm). Hij kreeg rugnummer 1/8.

Nog een bijzondere: Richie Ashburn raakt dezelfde toeschouwer twee keer in een at bat. Eerst breekt hij haar neus, dan raakt hij haar nog een keer als ze op een brancard wordt afgevoerd. In totaal slaat hij 17 foul balls in die ene keer aan slag.

Vele verhalen van de spelers zijn leuk om te lezen, ze hebben het over beroemde teammaten, over kleedkamerhumor, over het leven als honkballer. De verdeling in tijdvakken betekent automatisch dat dit boek een stukje geschiedenis beschrijft. De verhuizing van de New York teams naar de westkust, de eerste zwarte spelers in de MLB, het verschil tussen noord en zuid. Alles zit er in. Zo kan dit boek ook gelezen worden als een beschrijving van de VS aan de hand van honkbalverhalen. Alleen daarom al is het een leuk boek.

Natuurlijk is het leuk om te lezen over Babe Ruth, Mickey Mantle en Yogi Berra. Achterin kom ik eindelijk de spelers tegen die ik ken, als volger sinds een kwart eeuw. Tony Gwynn, Ozzie Smith en Dave Winfield, de spelers die ik nog heb zien spelen (op televisie dan).

Is er dan niets aan te merken op dit boek? Tuurlijk wel. Een belangrijk criterium van de schrijver is dat hij de verhalen alleen in zijn boek opnam, als hij ze zelf hoorde van de bewuste speler. Zo zijn er vele mooie verhalen gemist omdat de verteller ondertussen overleden was. Ook de eindeloze lijst feiten had een stuk korter gekund. Een bijna perfecte wedstrijd van een werper is geen bijzonderheid meer als je 23 Perfect Games hebt gehad in de geschiedenis. Niet elk verhaal is even boeiend, maar dat kan ook niet als je er honderden vastlegt. Maar al met al vond ik het erg interessant om een dikke pil te lezen over een sport die in Nederland nog altijd ondergewaardeerd wordt.

Citaat: “Pittsburgh Pirate hurler Dock Ellis throws a no-hitter against San Diego, 2-0. He walked eight and got help from Willie Stargell, who hit two homers. Ellis admitted later that he played the game under the influence of LSD and that the fieldwas ‘melting around him’. He pleaded with manager Chuck Tanner to take him out in the fifth.” (p.220)

Nummer: 13-065
Titel: Baseball chronicles
Auteur: Mike Blake
Taal: Engels (US)
Jaar: 1994
# Pagina’s: 324 (11911)
Categorie: Sport (Baseball)
ISBN: 1-55870-350-0

Meer:
Amazon (zelf kopen)

Meer honkbal op gerbie.nl:
Robert K. Adair – The physics of baseball
gerbie.nl (baseball tag)

Gijs Zandbergen & Jan Brouwer de Koning – Zeven meiden om verliefd op te worden

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Gijs Zandbergen, interviews, lezen, sportboek

Gijs Zandbergen & Jan Brouwer de Koning – Zeven meiden om verliefd op te worden

De uitgever, Thomas Rap, gaf ook de Nederlandse Sportbibliotheek uit. Prachtige boeken door verschillende schrijvers. Dit boek ziet er ook zo uit, al is er nergens een verwijzing naar die serie. Valkuil 1. Gijs Zandbergen is een sportjournalist waar ik in een grijs verleden wel eens contact mee heb gehad, zijn hart zit op de juiste plek. Hij schrijft mooi. Valkuil 2.

De stickers op de voorkant geven aan dat de prijs van dit boek van 20 gulden naar 5,50 werd bijgesteld. De tweede geeft aan dat ik er zelfs maar drie voor betaald heb. Valkuil 3. De titel is ook gekozen vanwege marketingredenen volgens mij. Als er op de voorkant ‘Zeven interviews met vrouwelijke sporters’ dan was dit boekje nooit uitgegeven. Valkuil 4.

Ik geloof meteen dat deze dames interessant zijn, dat er een verhaal in zit. Maar de titel is toch echt misleidend. Als je al begint met Elly van Hulst als eerste hoofdstuk, dan weet je meteen dat het niet klopt. Alle respect voor deze atlete die in Nederland jarenlang ver boven de rest uitstak en zelfs internationaal in de subtop zat, maar als ik aan sportvrouwen denk waar ik verliefd op zou kunnen worden, dan staat ze toch vrij laag op een vrij lange lijst. Over Ria Stalman is genoeg te zeggen, maar haar aantrekkingskracht is nooit een onderwerp van gesprek geweest.

De enige die eventueel aanspraak zou kunnen maken op de titel is Yvonne van Gennip. Al geloof ik nog steeds niet dat er een mannenblad heeft gebeld om een foto te maken met een nietje ter hoogte van haar navel. Maar haar uitstraling rond en na haar goldrush in Calgary was voor velen ongetwijfeld genoeg. Nu de inhoud. Zeven interviews. Prima. Goed? Best wel. Bijzonder? Mwoah. Meer overeenkomsten dan het geslacht van de geïnterviewden zie ik nauwelijks. Opzienbarende uitspraken ook eigenlijk niet. Daarmee valt het bestaansrecht van dit boekje ook weg. Had nooit uitgegeven hoeven worden dus.

Citaat: “De eerste maand na mijn carriere heb ik even het zwarte gat-gevoel gekend. Het was in november. Dagen dat het maar bleef regenen. Ik woonde in Katwijk waar ik me niet gelukkig voelde, omdat een vriendje, een druiloor, me in de steek had gelaten. Ik had ook nog niet zoveel omhanden, schreef eigenlijk alleen voor het Algemeen Dagblad en uitnodigingen om winkels te openen of lintjes door te knippen kwamen er niet.” (p.104)

Nummer: 13-057
Titel: Zeven meiden om verliefd op te worden
Auteur: Gijs Zandbergen & Jan Brouwer de Koning
Taal: Nederlands
Jaar: 1991
# Pagina’s: 144 (10102)
Categorie: Sport
ISBN: 90-6005-481-4

Meer:
Google books
Bol
De boekensalon
Literatuurplein
Verlangen naar de Giro

Paul Arnoldussen – Amsterdam 1928

Tags

1928, Amsterdam, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, Olympische Spelen, Paul Arnoldussen, sport, sportboek

Paul Arnoldussen – Amsterdam 1928

In onze hoofdstad gaan nog altijd stemmen op om in 2028 de Olympische Spelen weer te organiseren. Alsof het IOC met dergelijke sentimenten rekening houdt. Zelfs Athene werd gepasseerd in 1996. Daarbij zou men nog eens moeten terugkijken naar de mislukte poging om de spelen van 1992 binnen te halen, het filmpje van Koot en Bie met Kees van Kooten als Ed van Thijn.

Gelukkig zijn de Spelen van 1928 al geweest, al begreep ik dankzij dit boek dat er zo veel mis ging tijdens de voorbereiding, dat er momenten waren dat de organisatie de opdracht terug wilde geven. Het evenement leek erg weinig op de Spelen zoals wij die nu kennen. Het voetbaltoernooi duurde weken. Ook kunst werd gezien als een Olympisch onderdeel, maar vooral valt het op dat het leven in Amsterdam gewoon doorging, slechts een minderheid merkte dat er iets georganiseerd werd.

De auteur verdient een compliment voor de details, overduidelijk zijn hier vele uurtjes research ingestoken. Mooi dat het is vastgelegd, de Sportbibliotheek heeft dit terecht uitgegeven. Stukje Nederlandse geschiedenis.

Citaat: “Wilhelmina was er ontstemd over dat de openingsdatum niet in overleg met haar was vastgesteld, en besloot daarom tot een vakantiereisje. De regering had haar niet weggestuurd, integendeel, tot op het laatste moment heeft minister Beelaerts van Blokland van Buitenlandse Zaken nog geprobeerd haar te overreden om terug te keren. Het smeekschrift dat de minister op 21 juni bij de koningin liet bezorgen verdient het integraal te worden geciteerd: “Met diepen eerbied zij het mij veroorloofd ter hooge kennis van Uwe Majesteit te brengen dat het bericht dat in verband met Hoogstderzelver afwezigheid de opening der Olympische Spelen, in plaats van door Uwe Majesteit zelve, in opdracht van Hoogstdzelve zal plaats hebben door Z.K.H. de Prins der Nederlanden, niet alleen hier te landen doch ook in het buitenland meer teleurstelling heeft verwerkt dan ik had voorzien en verwacht.” (…) (p.129/130)

Nummer: 13-048
Titel: Amsterdam 1928
Auteur: Paul Arnoldussen
Taal: Nederlands
Jaar: 1994
# Pagina’s: 211 (8202)
Categorie: Sport
ISBN: 90-6005-468-7

Meer:
Olympic.org
Wikipedia
Paul Arnoldussen
BOL
Olympisch Dagboek (van mij)

Michael Jordan (& Mark Vancil) – For the love of the game

Tags

basketball, boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, Michael Jordan, NBA, sportboek

Michael Jordan (& Mark Vancil) – For the love of the game

De opmaak doet denken aan een tijdschrift, een glossy. En of het daadwerkelijk zijn verhaal is, waag ik te betwijfelen. Er is veel meer te vertellen, er blijft te veel onbesproken. Desalniettemin is het best leuk om te lezen over de beste basketballer ooit. De foto’s zijn mooi, het lezen over mooie wedstrijden die in ieders geheugen staan, is ook de moeite, zeker omdat je het vanuit zijn standpunt leest.

Verder niet bijzonder. Zal nooit in een toplijstje biografieën komen te staan. Geefnie. Kan mooi op mijn plankje ‘Amerikaanse sporten’ terug.

Citaat: “I remember one dunk early in my career that I saw on video a couple years ago. I don’t remember what year it was but the replay was in slow motion. It looked like one of those Apollo badstof in slow motion. I just kept going up. I knew I was watching myself, but I still couldn’t believe how it looked.I remember thinking, “When does jumping become flying?” (p.34/35)

Nummer: 13-030
Titel: For the love of the game
Auteur: Michael Jordan (edited by Mark Vancil)
Taal: Engels (US)
Jaar: 1998
# Pagina’s: 112 (5135)
Categorie: Sport
ISBN: 1-892866-06-4

Meer:
Goodreads
Google Books
of via gerbie.nl:
Magic Johnson – My Life

Mart Smeets – Dagboek van een sportgek

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Frankrijk, Groot-Brittannië, lezen, Mart Smeets, Olympische Spelen, sportboek, Tour de France

Mart Smeets – Dagboek van een sportgek

De titel geeft precies aan wat het is. Maar na tientallen boeken is dit toch een nieuw genre voor Smeets. Meestal schreef hij veel, erg veel, over de sporten die hij ziet, verslaat en bezoekt, nu schrijft hij zelfs over wat er tussendoor gebeurt. Dat is niet altijd een toegevoegde waarde, waardoor dit boek zeker niet in de top tien boeken van Smeets’ hand komt te staan.

Natuurlijk is het leuk om te lezen over de Tour en de meteen daaropvolgende Olympische Spelen, maar ik hoef niet te weten dat hij een goede band heeft met de vrijwillig chauffeur in London, netzomin dat het mij interesseert hoe vaak hij zijn Karen ziet.

Wel vind ik het prachtig om achter de schermen van de Avondetappe te kijken, al is het dan via de ogen van Smeets. De vergelijking van de Spelen te Londen met andere Olympische Spelen is boeiend, omdat ik ooit zelf in Sydney een piepklein radartje was van de organisatie.

Zijdelings geeft hij ook nog commentaar op het EK voetbal. Niet nodig, er zijn genoeg sporten waar je een relevante over hebt, voor voetbal zoek ik mijn informatie en meningen elders.

Toch kan ik het niet laten, ook al is het niet echt relevant bij dit boek, om Smeets te verdedigen. De onzinnige aanvallen die hij moest incasseren, tot en met bedreigingen aan toe, zeggen meer over het niveau van de aanvallers, dan over de journalistieke integriteit van Smeets. Vaak genoeg erkende Smeets dat hij niet wist wat er achter de zwijgplicht van het peloton schuil ging. Hij had wel vermoedens, ook wel wat tips en kleine bewijsjes, maar het grote verhaal was er niet. Is hij daarmee onderdeel van het systeem? Natuurlijk niet. Iemand die Armstrong een aantal keer mocht interviewen is geen vriend. Net zo min als Ferry Mingelen een vriend van Balkenende was. Waarom valt men in Nederland liever een sportjournalist (dus geen onderzoeksjournalist!) aan die niet kon bewijzen wie er wel en wie er geen Epo nam, maar zoekt er niemand uit waarom we tientallen jaren zijn voorgelogen over kernwapens die in ons land lagen, zelfs al toen er in Amsterdam een miljoen protesteerden tegen de bom. Is dit het niveau waarin we in Nederland beland zijn? Zijn we allemaal PowNews en Telegraafadepten geworden en weigeren we zelf ons gezonde verstand te gebruiken?

Maar goed, Smeets dus. Leuk tussendoorboek, geen hoogtepunt in zijn omvangrijke oeuvre.

Citaat: “Bert verhaalt over de renners Jacques Anquetil en Ercole Baldini, helden van vroeger, de beste tijdrijders van hun generatie. Ooit besloten ze de Grand Prix de Nations dopingvrij te rijden, wat ongewoon was in die dagen. Het tovermiddel was amfetamine en dat was breed geaccepteerd in het peloton. Wagendorp verhaalt. De Italiaan en Fransman nemen dus beiden niets, Anquetil wint de tijdrit en loopt dan op Baldini af. ‘Zullen we dit nooit meer doen?’ vraagt Anquetil. Baldini knikt” (p.115)

Nummer: 13-025
Titel: Dagboek van een sportgek
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 256 (4170)
Categorie: Sport
ISBN: 978-94-91567-00-1

Meer:
DWDD
Wielertaal (recensie)

Meer boeken van Smeets:
De afrekening
Geel
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Vuur
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Robert K. Adair – The physics of Baseball

Tags

baseball, boeken, boeken 2013, boekrecensie, honkbal, lezen, MLB, natuurkunde, school, sportboek

Robert K. Adair – The physics of Baseball

Al vaker concludeerde ik dat mijn kleine zusje een goede smaak heeft qua boeken uitkiezen. In ieder geval komt ze met boeken die ik niet zo snel zelf zou kiezen. Deze bijvoorbeeld. Maar tegelijkertijd wel leuk dat ik daardoor een boek lees dat ik anders niet zou lezen. Optimistisch begon ik te lezen, het was al een tijdje sinds ik iets over honkbal gelezen had. Het optimisme duurde niet lang. Dit is geen sportboek, dit is een schoolboek. Pure natuurkunde en nog niet eens simpel.

Nu moet ik toegeven dat Natuurkunde mijn zwakke plek was. Een frustratie. Ik vond scheikunde leuk en haalde goede cijfers, wiskunde kwam me aanwaaien, maar op de een of andere manier is het me nooit gelukt om natuurkunde onder de knie te krijgen. Elk jaar werden mijn cijfers zwakker, er restte me niets anders dan het vak te laten vallen, examen zou onmogelijk zijn geweest. Achteraf geef ik de schuld aan mijn docenten. Intelligent genoeg om een boek te schrijven, maar niet geschikt als docent. Want vragen uit je eigen boek dicteren en daar het antwoord meteen achteraan geven is wat anders dan les geven. Een conciërge had de vragen ook kunnen oplezen.

Maar goed, eenmaal begonnen aan het boek van Adair raakte ik toch wel gefascineerd. Honkbal is natuurlijk een schitterende sport, zeker als je een beetje de nuances begrijpt. Een schaakspel, maar dan iets actiever. Een fysieke sport, maar dan iets rustiger. Een sport voor het volk. Een typisch Amerikaanse sport, niet voor niets ‘America’s favourite passtime’ genoemd.

Ook een sport van statistieken, van cijfertjes, voor elke situatie is een relevante stat beschikbaar. En dus ook een sport waar de wetenschap wat mee kan. De schrijver van dit boek heeft een Ph.D., dan moet je wel wat kunnen volgens mij. En hij kan dus ook baseball uitleggen, voor de fanatieke volgers, vanuit zijn vakgebied, natuurkunde. En dan krijg je dus hoofdstukken als ‘The flight of the Baseball’ (h2), ‘Batting the ball’ (h5), ‘Properties of Bats’ (h6) en ‘Running, fielding and throwing’ (h7). Maar vooral mooie grafieken die soms duidelijk zijn, maar soms ook alleen te begrijpen zijn voor degene die wel in 6 VWO een voldoende wist te scoren voor natuurkunde.

Aan het eind van elk hoofdstuk worden de natuurkundige regels die er bij gehaald werden nog eens uitgelegd en toegelicht, ik moet eerlijk toegeven dat ik dat niet trok. Ik heb mijn best gedaan, maar soms moet je erkennen dat het je pet te boven gaat. Bij deze. Het baseballruleboek wordt er ook geregeld bijgehaald. En dan krijg je dus tekstuele hoofstandjes waar waarschijnlijk menig avond over vergaderd is als: ‘The bat handle, for not more than 18 inches from the end, may be covered or treated with any materiaal to improve the grip. Any such material or substance, which extends beyond the 18 inch imitator, shall cause the bat to be remover from the game. No colored bat may be used in a professional game unless approved by the Rules Committee.’ Het gewicht en materiaal van de bal is ook precies vastgelegd, zelfs het aantal (216) stiches waarmee het is dichtgenaaid.

Wat levert dit nu allemaal op? Een boek dat gelezen moet worden ter informatie, niet ter vermaak. Het leest niet simpel, maar wel is het spelletje nog beter te begrijpen als je uit hebt. Sommige dingen hebben minder invloed dan verwacht, andere juist veel meer. Mijn bewondering voor de slagmensen is in ieder geval gegroeid. Je staat te wachten en hebt slechts een fractie van een seconde de tijd om te beoordelen of je een bal gaat slaan, waar die komt en hoe je die moet raken. Zelfs het aantal milliseconden dat nodig is voor informatie om van de ogen naar het brein te gaan, schijnt relevant te zijn.

De zogenaamde ‘corked bat’ is dan weer een mythe, al schijnen vele honkballers er nog wel in te geloven. De rotatie van de geworpen bal dan weer wel, want zonder die rotatie is het bijna onmogelijk een bal echt ver te meppen. Volgt u het nog?

Ook voor de werpers is mijn bewondering toegenomen. De hardst geworpen bal is niet per definitie de beste. Juist het kunnen voorspellen wat de slagman gaat verrassen is de kunst. Daarom ook dat een van mijn favoriete spelers, Greg Maddux, een van de beste pitchers ooit werd. Zijn fastball was niet zo hard als van vele andere pitchers, maar hij ‘las’ de wedstrijd en de tegenstander beter dan wie dan ook. Hij had een arsenaal aan worpen. Een slagman die een fastball verwacht, slaat te snel als een bal net een stukje langzamer wordt geworpen en dus later aankomt bij de plaat.

Al met al een interessant boek. Leerzaam. Maar of het aan te raden is aan andere, betwijfel ik.

Citaat: “The inelasticity is usually described in terms of a coëfficiënt of restitution (COR), which is the ratio of the velocity of the ball rebounding from the surface of a hard, immovable object to its incident velocity. Consquently, the COR is equal to the square root of the proportion of the collision energy returned to the kinetic energy of the ball’s flight.” (p.82)

Nummer: 13-024
Titel: The physics of baseball
Auteur: Robert K. Adair
Taal: Engels (US)
Jaar: 2002
# Pagina’s: 192 (3914)
Categorie: Sport (honkbal)
ISBN: 978-0-06-008436-3

Meer:
Artikel uit dit boek
Popular Mechanics
Wikipedia over Adair
Uitgever
Recensies
Goodreads

Michel van Egmond – Nooit meer juichen

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Ernst Happel, lezen, Michel van Egmond, sportboek

Michel van Egmond – Nooit meer juichen

Heel veel mensen lazen een boek van hem. Al durf ik te wedden dat de helft dat niet weet. Zijn biografie over Rene van der Gijp was een van de best verkochte boeken van het afgelopen jaar. Ik moet toegeven dat ik het nog niet (gelezen) heb. Wel las ik al meerdere verhalen van Michel van Egmond in Hard Gras. Goede schrijver. VI lees ik niet meer, dus daar kan ik niets zinnigs zeggen, al worden zijn columns gewaardeerd door blogbroeder Mazuro van Voetblah.

Ik had dit pareltje al een paar jaar in de kast staan, voordat ik het eindelijk las. Onterecht, bleek al snel. Van Egmond schrijft over ‘tragische sportlegendes’, volgens de ondertitel van het boek. En tragiek leest altijd beter dan succes. Er zit meer diepgang in dingen die misgaan, meer verhaal achter de oppervlakte, meer schoonheid in falen. De sporters in dit boek hebben dus als gemeenschappelijke factor dat het ergens mis gaat. Sommige sporters zijn al dood, anderen hard op weg op het moment van schrijven.

Leo Duyndam, Ernst Happel, George Best, Sonny Liston, Garrincha en Willy Dullens krijgen allemaal een eigen hoofdstuk. Il Grande Torino, ooit al schitterend geportretteerd door Wilfried de Jong is ook passend. Het hoofdstuk over ‘het peloton’ vond ik weer minder passen. De hele wielersport wordt zo ongeveer als tragiek weggezet.

Mooie beschrijvingen van tragische levens. Al heb ik het idee dat niet elk hoofdstuk met even veel betrokkenheid geschreven is. Een enkele keer lijkt het meer op goede research, terwijl de beste verhalen uit het hart komen. Desalniettemin, voor alle lezers die na Gijp toe zijn aan echte boeken, dit boek is zeker een aanrader.

Citaat: “Hij vroeg niet wat de dokter had gezegd, hij vroeg niet naar de uitslag van de kuur, hij wilde Duitse voetbaluitslagen weten, hij wilde een betere tv, een betere koptelefoon, een touwtje waar zijn bril aan kon hangen, en verder kein keloel.” (p.40)

Nummer: 13-013
Titel: Nooit meer juichen
Auteur: Michel van Egmond
Taal: Nederlands
Jaar: 1999
# Pagina’s: 128 (2178)
Categorie: Sport
ISBN: 90-6974-348-5

Meer:
Wikipedia
Twitter
Gijp
Nooit meer juichen (recensie)

Bill Gutman, Dave Weiner and Tony Seidl – From worst to first!

Tags

Atlanta Braves, baseball, boeken, boeken 2013, boekrecensie, honkbal, lezen, Minnesota Twins, MLB, sportboek

Bill Gutman, Dave Weiner and Tony Seidl – From worst to first!

Vreemde taal dat Engels, de woorden rijmen, terwijl je dat op papier niet kunt zien. Het boek stond al vele jaren in mijn kast. Een honkbalboek, daar heb ik er wel meer van, maar omdat honkbal in Nederland een marginale sport is, ben je al snel de VS aangewezen als je wat over die sport wil lezen. Gelukkig is er in Amsterdam (en blijkbaar ook in Den Haag) The American Book Store. De twee keer dat ik in de hoofdstad woonde, kwam ik er regelmatig. En dus kocht ik ook dit boek over twee teams die iets presteerden wat nog nooit eerder gedaan was in de Amerikaanse profsportgeschiedenis. Een seizoen laatste worden en het daaropvolgende seizoen eerste.

En een van die teams waren de Braves uit Atlanta, het team dat sinds dat seizoen mijn favoriete team waren. Het andere team de Minnesota Twins wonnen de World Series in 1991 van dezelfde Braves. Ik weet nog dat ik die nacht tot 5 uur voor de televisie zat en de volledige tien innings van de beslissende wedstrijd heb uitgezeten. We hadden net kabeltelevisie en gingen van 5 naar 30 zenders, een ondertussen allang weer verdwenen sportzender had de hele series live.

Teruglezen over dat bijzondere seizoen 1991 is dus erg leuk. Al kan ik me niet voorstellen dat dit een leuk boek is voor iemand die niet tot de drie doelgroepen behoort. Twins-fans, Braves-fans en honkbalidioten. Voor de duidelijkheid, ik hoor niet (meer) bij de laatste groep.

Het is een goed stukje onderzoeksjournalistiek, deze opsomming van gebeurtenissen. Maar omdat ik weet hoe het was, omdat ik me goed kan inleven, wordt het echt interessant. Zinnen als ‘Rookie Brian Mitchell, up from the minors, was hitting .373 in his first 51 at bats. Rookie Brian Hunter had 10 homers and 40 RBI’s, while Gant was up over .250 with 27 homers and 78 ribbies, as well as 25 steals’, staan her en der in het boek. Niet simpel te lezen, boordevol informatie die slechts geïnterpreteerd kunnen worden door een insider (waarvan er wereldwijd honderden miljoenen zijn overigens), maar die voor een doorsnee fan totale onzin lijken en voor een buitenstaander Latijn.

En toch heb ik me met heel veel plezier door het jargon heen geworsteld. Ik kende alle vijftien Braves nog van de teamfoto in het midden van het boek, zelfs een flinke meerderheid van de Twins. En eens in de zoveel jaar kom je iemand tegen waarmee je heerlijk kan bomen over de 1991 Braves. Of over die ene slag van Fransisco Cabrera een jaar later. Tot die tijd staan er in dit boekje nog genoeg nutteloze statistieken zodat het nooit tevergeefs van de plank wordt gehaald.

Citaat: “With the receptiën of Berenguer, however, the Braves didn’t tamper with their pitching staff. General Manager Schuerholz and Manager Cox decided to go with the three monsters – Smolz, Glavine and Avery – and the veteran Leibrandt. A fifth starter would come from the other arms in camp. As spring training approached, the Braves believed they had definitely strengthened their team.” (p.41)

Nummer: 13-006
Titel: From worst to first!
Auteur: Bill Gutman, Dave Weiner and Tony Seidl
Taal: Engels (US)
Jaar: 1991
# Pagina’s: 155 (988)
Categorie: Sport
ISBN: 0-812-52077-7

Meer honkbal op gerbie.nl:
Observaties tijdens de Haarlem Honkbal Week
Chad Harbach – The art of fielding
Mark Buehrle’s perfect game
Groeten uit de Dominicaanse Republiek 3
Groeten uit de Dominicaanse Republiek 2
Groeten uit de Dominicaanse Republiek

Mart Smeets – Prettig verslaafd

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, sportboek

Mart Smeets – Prettig verslaafd

Twee per jaar, jaar in, jaar uit. Vorig jaar kwam ik voor het eerst sinds een jaren een beetje achter, dit jaar moet ik dat maar inlopen. Te beginnen met het overzichtsboek van 2011. Columns en achtergrondverhalen, allemaal uit het jaar 2011, er gebeurde genoeg om Smeets te inspireren tot weer een boek.

Naast dat alles ook nog een ‘blues voor Sven’, met meteen de kleine lettertjes er onder dat Mart niet ambieert om ook nog eens dichter te worden. Vind ik wel grappig, in een van zijn eerdere boeken stonden al eens een paar gedichten die hij uit een doos op zolder had getrokken. Wetende dat hij kritiek zal krijgen, bewust van het feit dat zijn talent daar niet zit, publiceert hij het dan toch. Vind ik geweldig.

Ook in 2011 was er dus genoeg op sportsgebied aan de hand. De honkballers die totaal onverwacht wereldkampioen werden. Bob Spaak, de leermeester van Smeets die overleed, net als Cuby. De Avondetappe bezig aan zijn laatste stuiptrekking, Shaq aan zijn laatste seizoen.

Citaat: “Van het terras schuin voor ons zie ik de volgende klanten aankomen: twee kleine, blonde kinderen worden me direct in de armen geschoven, de enigszins nerveus lachende moeder drukt licht met haar welvend volle boezem rechts tegen mijn zij en paps neemt, ietwat onhandig, de foto. Ik zie de kinderen denken: wie is dat?” (p.8)

Nummer: 13-004
Titel: Prettig verslaafd
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2011
# Pagina’s: 254 (699)
Categorie: Sport
ISBN: 978-90-468-11641

Meer:
Leesfanaten
Leestafel
DWDD

Meer boeken van Smeets:
De afrekening
Geel
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prikkels
Retro
Sportzomerdagboek
Sterren
De tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Vuur
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Jacob Bergsma – Ontberingen

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, elfstedentocht, fryslan, lezen, schaatsen, sportboek

Jacob Bergsma – Ontberingen

De tijdgeest zorgt ervoor dat er nog maar nachtvorst aangekondigd hoeft te worden of het woord Elfstedentocht valt en alle media volgen slaafs de waan van de dag. Vreemd, maar het is niet anders.

Toch is lezen over de Elfstedentocht niet verkeerd. In het verleden heb ik al vele boeken gelezen over heroïsche tochten, maar geen tocht werd zo vaak beschreven als de tocht van 1963. Dit jaar 50 jaar geleden dus, op televisie en in kranten werden we er regelmatig aan herinnerd.

Dit boekje van Bergsma is al vele jaren geleden geschreven, zelfs nog voor de laatste elfstedentocht. Ooit in een opruimingsbak gekocht voor het merkwaardige bedrag van 1,13 euro, dacht ik nog eens het verhaal van Reinier Paping en cachotten te lezen. Ik had het mis. Het verhaal, eigenlijk een serie artikelen, gaat vooral over het leven in die extreem strenge winter van 1963. Bergsma heeft heel veel research gedaan, honderden uren moeten er zitten in het lezen en zoeken naar informatie voor dit boek. Uiteindelijk is het een mooi tijdsbeeld geworden, al vind ik het boek vrij dun voor zo veel werk.

Het is juist wel leuk om te lezen over voetballers uit die tijd, over hoe de kou het hele land platlegde, over de het leven van de schaatsers. Onverwacht plezier dus.

Citaat: ”Training? Dat was een paar keer in de week een eind hardlopen en ’s avonds voor het naar bed gaan een paar diepe kniebuigingen. Anton Verhoeven zei tegen mij: “Jeen, wat doe jij voor training?” Ik vertelde hem over die kniebuigingen: eerst 25, later 50 en soms 100 of wel 200 kniebuigingen voor ik naar bed ging.” (p.30)

Nummer: 13-003
Titel: Ontberingen
Auteur: Jacob Bergsma
Taal: Nederlands
Jaar: 1996
# Pagina’s: 125 (445)
Categorie: Sport (Schaatsen)
ISBN: 90-5546-045-1

Meer schaatsboeken op dit blog:
Marnix ten Kortenaar – Op weg naar het licht
Knut Naerum – Glad ijs
Hylke Speerstra – De koude kruistocht
Glad ijs 1
Maarten Scholten – Ijskampioenen

Meer:
Behance
Literatuurplein

p.s. In dit boek ook een prachtig hoofdstuk over de net overleden Atje Keulen – Deelstra.