31 zaterdag okt 2020
Posted in Lezers helpen lezers
Ineens een nieuwe naam. Wel hetzelfde adres. Zouden ze samenwerken of sparen ze allebei apart? Kunnen ze ’s avonds mooi vergelijken hoe ver ze al zijn…
Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.
Themaweek 97: Lezers helpen lezers
30 vrijdag okt 2020
Posted in Lezers helpen lezers
Waarom zou je je ook beperken tot alleen de supermarkten?
Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.
Themaweek 97: Lezers helpen lezers
29 donderdag okt 2020
Posted in Lezers helpen lezers
Er zijn weer nieuwe plaatjes. Welke precies bedoeld worden is niet helemaal duidelijk, maar sparen kan natuurlijk altijd.
Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.
Themaweek 97: Lezers helpen lezers
28 woensdag okt 2020
Posted in Lezers helpen lezers
Het loopt helaas niet altijd als gewenst. Wie helpt de familie Analbers zoeken?
Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.
Themaweek 97: Lezers helpen lezers
27 dinsdag okt 2020
Posted in Lezers helpen lezers
Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.
Themaweek 97: Lezers helpen lezers
26 maandag okt 2020
Posted in Lezers helpen lezers
Deze rubriek is al vaker het onderwerp geweest van een themaweek. Ik blijf het geweldig vinden om te zien wat mensen allemaal zoeken en/of aanbieden. Maar op een gegeven moment viel me wat op. Dus deze week zeven knipsels met een thema. Benieuwd of het u ook opvalt.
Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.
Themaweek 97: Lezers helpen lezers
25 zondag okt 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
Jan Wolkers – Zomerhitte
Vaak stel ik het kijken van een film uit, omdat ik het boek eerst wil hebben gelezen. Bij deze is dat niet gelukt. Het filmdebuut van Sophie Hilbrand was al op televisie voordat ik doorhad dat het ook ooit in de bioscoop was geweest.
Wolkers was vroeger een bijzonder populaire schrijver voor de boekenlijst. Zijn expliciete seksscènes golden als literatuur, menig puber heeft zichzelf zo voorgelicht. Toen ik als dertienjarige zo ongeveer de hele jeugdafdeling van de lokale bibliotheek had gelezen, mocht ik onder begeleiding van mijn moeder ook bij de volwassenen een boek uitzoeken. Nooit alleen, ik zou eens een boek van Wolkers uitkiezen, daar waren de semibejaarde vrijwilligers zwaar op tegen. Mijn tere kinderzieltje.
Dat mijn moeder mij een jaar later mee liet kijken naar Turks Fruit op de televisie geeft aan dat zij een stuk progressiever was dan de dames die erover gingen. Niet dat je naast je moeder wil zitten kijken naar de tieten van Monique van der Ven, dat doe je op die leeftijd liever alleen, maar het scheelde haar weer een gesprek. Mijn reactie was dat ik Wolkers eigenlijk helemaal niet hoefde te lezen. Er waren genoeg goede schrijvers, ooit lees ik Wolkers wel een keer.
En nu, meer dan drie decennia later, is dit het tweede Wolkersboek dat ik lees. En omdat ik de film zag, was er eigenlijk weinig verrassing meer. Nadeel is ook dat ik Sophie zie als ik Kathleen lees. Het verhaal is prima, weinig op aan te merken, maar ook weer niet dermate spannend dat het zeventien herdrukken gaat halen. Er moet wat seks in, er gebeurt wat vreemds, er lopen wat mysterieuze figuren rond en er is een observator, die vanaf de zijkant alles lijkt te zien, te kunnen duiden, maar zelf buiten het verhaal blijft. Vond ik in de film al bijzonder, kan hem nog steeds nauwelijks duiden.
Heb geloof ik nog maar een enkele andere titel van Wolkers in de kast staan, zal wel weer anderhalf decennium duren voor ik die lees.
Citaat: “Als je achter de bar staat zie je alles. Ik weet precies wie je bedoelt. Hij komt nogal vaak. Hij kijkt te veel mijn kant op. Hij ziet er niet onaantrekkelijk uit voor een oudere man. Verzorgt zichzelf kennelijk goed. Steeds haalt hij een notitieboekje tevoorschijn en schrijft wat op. Ik denk dat als ik naar hem zou knipogen hij het noteert. Misschien is het een journalist of een schrijver. Je ziet hem overal opduiken. Het kan best dat hij bezig is een verhaal te schrijven over het eiland. Of is het gewoon een voyeur.” (p.24)
Nummer: 20-104
Titel: Zomerhitte
Auteur: Jan Wolkers
Taal: Nederlands
Jaar: 2005
# Pagina’s: 92 (21133)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-5965-012-3
Meer:
Zwarte bevrijding
Scholieren
Wikipedia
Hebban
IMDB
Themaweek 96: Iets met boekenweek
24 zaterdag okt 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
Kees van Kooten – De verrekijker
In Coronatijd begon ik met een index van mijn boekverslagen. Gewoon, omdat het kan. Tot mijn eigen verbazing las ik in twintig jaar tijd maar twee boeken van Kees van Kooten. Ik weet zeker dat ik er veel meer heb gelezen, maar dat is dan blijkbaar vorige eeuw geweest, toen ik nog niet blogde.
Al een tijdje verheugde ik me op het Boekenweekgeschenk van Van Kooten. Zo veel zelfs, dat het jammer was om te lezen. Soms is de voorpret minstens zo leuk, zo niet leuker. Want eenmaal gelezen, kun je nooit meer verrast worden.
Toch las ik deze zomer ook deze titel, vrij snel zelfs. Niet gek, Boekenweekgeschenken zijn altijd net onder de 100 bladzijden. En gelukkig werd ik niet teleurgesteld, zoals vaak wel het geval is met deze gratis titels, waar ik er in de loop der jaren tientallen van moet hebben gelezen. De stijl van Kees van Kooten is herkenbaar, keert al snel terug in dit verhaal.
Tussen de papieren van zijn vader vindt hij een brief, waarin wordt gesproken over een ingevorderde verrekijker. Is dit de kijker die de schrijver nog steeds in zijn bezit heeft? En waarom heeft zijn vader die, weliswaar in oorlogstijd, maar tegen zijn persoonlijkheid in, gevorderd.
De vraag is kort, de zoektocht is lang. Niet alleen naar de nabestaanden van de bewuste eigenaar, de schrijver van de brief, maar ook naar hoe goed hij zijn vader eigenlijk kende. En door het zo persoonlijk te maken, is er een heel boek te schrijven over wat voor een ander een anekdote zou zijn geworden.
Daar schuilt de kracht van Kees van Kooten. Niet een verhaal melken, maar juist door zo gedetailleerd op vele punten in te gaan, door de conclusies over de tijd te tillen, door de vergelijking met zijn eigen huidige leven, is het een diep maar toch licht verhaal, natuurlijk in prachtige taal beschreven door de auteur. Waren alle Boekenweekgeschenken maar zo mooi en representatief voor het werk van de schrijver.
Citaat: “Wat dit laatste betreft heb ik nog een vriendelijk verzoekje: mogen grootouders in den vreemde alstublieft gewone onbewerkte foto’s van hun kleinkinderen krijgen toegezonden, liefst in zwart-wit, maar in elk geval niet vervreemdend gepimpt in zogenaamd nostalgische kleuren? (p.44)
Nummer: 20-096
Titel: De verrekijker
Auteur: Kees van Kooten
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 99 (19705)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-596-5191-3
Meer Verrekijker:
Scholieren
Hebban
Wikipedia
Meer van Kooten op gerbie.nl:
Letterlust
Hilaria
Themaweek 96: Iets met boekenweek
23 vrijdag okt 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
M.J. Arlidge – Wat jij niet ziet
De Boekenweek mis ik nooit. De maand van het spannende boek regelmatig. Is me overigens nog niet duidelijk waarom een Boekenweek (die anderhalve week duurt) genoeg is om literatuur onder de aandacht te brengen, terwijl spannende boeken een hele maand nodig hebben. Misschien omdat ze toch iets meer wegwerpproduct zijn? Omdat de doorsnee lezer toch wel een thriller pakt, maar niet perse moeite wil doen om op zoek te gaan naar nieuwe schrijvers? Wie het weet, zeg het maar.
Dit jaar kocht ik graag wat in de maand van het spannende boek en kreeg dus deze titel cadeau. Voor me weigerde iemand, vind ik wel interessant. Een boek kopen en een gratis boek weigeren, ik kan het in ieder geval niet.
De Nederlandse schrijvers hebben hun kans gehad blijkbaar, want deze speciale uitgave is door een Engelse schrijver geschreven. Ben eigenlijk wel benieuwd hoe dat gaat. Het Boekenweekgeschenk schrijven is een eer, daarvoor word je gevraagd. Daarvoor moet je al een redelijke reputatie hebben. Voor deze uitgave zal dat niet anders zijn, maar vraag je een buitenlandse auteur dan ook bewust om een aantal bladzijden, zodat het een lekker klein boekje kan blijven? En hoe voelt een Nederlandse thrillerauteur zich wanneer een buitenlander wordt gevraagd, terwijl je zelf voelt dat je aan de beurt bent.
Terug naar ‘Love is blind’, een titel die niet perse dubbel is, Emma is namelijk blind. En zij is de hoofdpersoon in dit verhaal. Zij redt zich prima, werkt, woont op haarzelf, maar mist nog een ding. En de liefde komt, ze wordt verliefd op de voormalig soldaat Mark. Hij heeft littekens, zowel zichtbaar, als op zijn ziel. Zie ziet ze niet. Ze is gelukkig.
Tot er in de stad van alles gebeurt, een onbekende, met opvallend litteken sluipt ’s nachts huizen in, valt mensen aan en martelt ze. De hele stad staat op z’n kop, de tabloids hebben schreeuwende koppen, iedereen is bang. Het valt Emma op dat het vaak gebeurt wanneer ze alleen is, zou Mark een donkere kant hebben?
Aangezien het een thriller is, verwacht je een spannend eind, een plot, een wending, maar (spoiler alert) die blijft compleet uit. Sterker nog, precies wat je zou mogen verwachten wanneer een 11-jarige het plot mag bedenken, gebeurt dat daadwerkelijk. Schokkend weinig diepgang.
Zwaar teleurgesteld. Hebben ze hiervoor een erkend schrijver gevraagd, een vertaler aan het werk gezet? Hebben ze dit gelezen en gedacht dat het een leuk cadeau is? Wie besloot dat dit het papier waard is? Wie gelooft dat dit prul de verkoop van thrillers gaat helpen?
Citaat: “Ik loop naar huis en heb me in tijden niet zo licht gevoeld. Ik realiseer me nu pas hoe gespannen ik de laatste paar dagen ben geweest, hoe drukkend de angst en verdenkingen waren. Ondanks de uitputtende hitte voel ik me energiek, opgewonden. Het is alsof ik op wolken loop. Al die achterdocht was volkomen overbodig.” (p.60)
Nummer: 20-097
Titel: Wat jij niet ziet (Love is blind)
Auteur: M.J. Arlidge
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2020
# Pagina’s: 95 (19800)
Categorie: Thriller
ISBN: 978-90-5965-520-1
Meer:
Hebban
Boekbeschrijvingen
Wikipedia
Themaweek 96: Iets met boekenweek
22 donderdag okt 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
Thomas Rosenboom – Spitzen
Meerdere Boekenweekgeschenken stonden nog ongelezen in de kast. In mijn leeshonger tijdens Corona, met aangepaste doelstelling om 100 boeken te lezen, komen ze goed van pas. En dus pak ik zestien jaar later ineens Rosenboom van de plank en lees ik het. Meerdere keren in de handen gehad, altijd weer teruggezet bij de R.
En ook al had ik er niet veel vertrouwen in, al snel zit ik lekker in het verhaal, de wereldvreemde hoofdpersoon is een leuk karakter om te volgen. Tango is het codewoord, een grappige subcultuur in onze hoofdstad. En van dansen komt meer, terwijl hij al blij was met een beetje aandacht, aansluiting. Voor hij het weet heeft hij een verhouding, al heeft hij geen idee of zij dat ook zo ziet. Zijn buurvrouw is de expert overigens, haalt Argentijnen naar Nederland om op te treden. Want natuurlijk is de tangowereld in Amsterdam maar surrogaat voor hen die ooit in Buenos Aires waren.
Allemaal leuke gegevens, maar eenmaal over de helft vraag je je af waar het verhaal heen gaat. Er gebeurt nog genoeg, daar ligt het niet aan, maar het kabbelt, springt niet van de bladzijden. En aan het eind is het voorbij, maar ben ik nog altijd op zoek naar het plot, naar de clou, naar de onderliggende gedachte. Dat kan natuurlijk ook aan mij liggen, maar het maakt wel dat ik de hele curve heb doorlopen, van lage verwachtingen, via blij verrast naar verveeld en aan het eind teleurgesteld. Ook een prestatie overigens, binnen 90 bladzijden.
Citaat: “Boetebereid, ofschoon nog natintelend van vreugde, ging hij na het eten naar boven, Han Bijman, een andere man nu, geen lid meer van de kaste der onaanraakbaren, zij die hun lichaam in het bijzijn van een ander bedekt moeten houden en voor wie het fysieke contact beperkt blijft tot de hand, de schouder, de wang, maar ten volle en ten leste dan toegetreden tot de gemeenschap der wetenden.” (p.24)
Nummer: 20-081
Titel: Spitzen
Auteur: Thomas Rosenboom
Taal: Nederlands
Jaar: 2004
# Pagina’s: 92 (15250)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-74336-98-1
Meer:
Scholieren
Wikipedia
Goodreads
Singel Uitgeverijen
Themaweek 96: Iets met boekenweek
21 woensdag okt 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
Özcan Akyol – Generaal zonder leger
Naast het Boekenweekgeschenk verschijnt er ook al een aantal jaren een Boekenweekessay. Dit jaar mocht de Deventerse columnist van Turkse afkomst een boekje produceren. En als de bedoeling is dat een essay tot discussie uitnodigt, dan is hij glansrijk geslaagd. De media zorgden voor aandacht, diverse mensen in de boekenwereld voelden zich aangevallen.
De essentie van het verhaal van Akyol is dat hij de boekenwereld verwijt dat zij medeschuldig is aan de ontlezing die al jaren gaande is. Hij verwijt ze niet verder te kijken dan de Randstad, niet verder te kijken dan hun neus lang is en niet met de tijd mee te gaan.
Terwijl hij het probleem ontlezing nog eens onder de aandacht brengt, is zijn persoonlijke aanval op sommige schrijvers en boekhandels in mijn ogen niet nodig, misschien zelfs onterecht. Zij mogen er anders over denken, maar dat wil niet automatisch zeggen dat zij ongelijk hebben en de auteur gelijk.
Al snel kwam de irritatie bij mij naar boven die ik ook had toen ik jaren geleden Akyol voor het eerst op tv zag. Hij kan schrijven, zonder enige twijfel, maar zich afzetten tegen anderen past mijns inziens niet bij de status die hij als schrijver al heeft behaald. Jammer, want het haalt de kracht uit zijn betoog, wat ongetwijfeld uit liefde voor het boek is geschreven.
Citaat: “Wie levensmoe is, moet zeker geen artikelen in weekblad De Groene Amsterdammer over deze onderwerpen lezen, want daar hebben ze de elitaire prietpraat over wat de rol van de literatuur zou moeten zijn bijkans uitgevonden. Trouwens, dat is niet helemaal waar, want het enige wat ze doen is Amerikaanse denkers nakakelen die wel origineel zijn.” (p.37)
Nummer: 20-056
Titel: Generaal zonder leger
Auteur: Özkan Akyol
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 64 (11347)
Categorie: Essay
ISBN: 978-90-5965-517-1
Meer generaal:
Hebban
De leesclub van alles
Tzum
Meer Akyol op gerbie.nl:
Eus
He scheids
Themaweek 96: Iets met boekenweek
20 dinsdag okt 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
Annejet van der Zijl – Leon & Juliette
Al jaren is het vaste prik, in de Boekenweek heb ik geen excuus nodig om boeken aan te schaffen. Het Boekenweekgeschenk wil ik hebben. Anders dit jaar: ik las het vrij snel na die week. Daar is de eerste Lock down goed voor geweest.
Annejet van der Zijl staat bekend om een aantal historische romans, waar ik er nog geen van gelezen heb. Dit was mijn eerste kennismaking. Ook dit boekje is de aanzet tot een dikkere roman, geeft ze zelf tenminste aan. Ik kan me er iets bij voorstellen. Aan de andere kant, het verplichte format van de Boekenweek (net geen 100 bladzijden) past volgens mij best bij dit verhaal. Het is al aan de magere kant, daar zie ik geen dikker boek meer bij.
Wel een mooi onderwerp, goed uitgezocht, fraai beschreven. Leon is de jonge Nederlander die in Charleston (mooie stad, liep ik ooit anderhalve dag rond, medeoorzaak dat ik dit verhaal snel wilde lezen) verliefd wordt op een jong meisje met een kleur. In dit tijd niet echt gebruikelijk. Natuurlijk gebeurde er genoeg, maar een eerlijke relatie waarin de man en vrouw van verschillende oorsprong min of meer gelijkwaardig zijn, dat is in het zuiden van de Verenigde Staten natuurlijk onmogelijk. Ondanks hun huwelijk, moet zij zich buiten het openbare leven houden, in beider belang.
Op een gegeven moment verhuizen ze toch naar Nederland, terug naar zijn familie, waar zij natuurlijk helemaal een vreemde eend in de bijt is. Het knappe van de schrijfster is dat ze een waar gebeurd verhaal weet te vertalen naar een boek, de bronnen zijn beperkt, maar geen moment twijfel je dat het klopt. En tegelijkertijd zou het een mooie liefdesgeschiedenis kunnen zijn, een variant op de bekendere Julia van de heer Shakespeare, een fictief verhaal.
Citaat: “Aan het begin van 1829 werd Leons staatsburgerschap bevestigd en zwoer hij voor de tweede keer, en nu definitief, de eed van trouw aan zijn nieuwe vaderland. Kort erna moet er iets zijn gebeurd wat hem dwong zijn loyaliteit aan de klasse waarin hij net was toegelaten te bewijzen – en wel op de gevaarlijkste en meest Charlestoniaanse manier mogelijk, namelijk met een duel.” (p.45)
Nummer: 20-055
Titel: Leon & Juliette
Auteur: Annejet van der Zijl
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
# Pagina’s: 96 (11283)
Categorie: Faction
ISBN: 978-90-5965-513-3
Meer:
Hebban
De leesclub van alles
Annejet van der Zijl
NRC
Themaweek 96: Iets met boekenweek
19 maandag okt 2020
Posted in Boekbesprekingen 2020
Freek de Jonge – Ben ik een Zeeuw?
Er zijn van die schrijvers waar je alles van wil hebben. John Irving, Ben Elton, Iain Banks, Gabriel Garcia Marquez, Paul Theroux. Of in Nederland Herman Koch, Jeroen van Merwijk, Tim Krabbe, Mart Smeets, Marcel van Roosmalen en in die categorie past ook Freek de Jonge. Oude shows uitgeschreven, teksten gebundeld, romans, alles heb ik. En soms zoek je dan eens en komt een titel tegen die je nog niet kent. In dit geval uitgegeven in het kader van de Week van het Zeeuwse boek 2017.
En ook al ben ik geen Zeeuw, het is tegenwoordig een stuk simpeler dan vroeger toen je nog naar Zeeland moest rijden om een dergelijke beperkte regionale uitgave aan te schaffen. In de proloog geeft Freek terecht aan dat hij geen schrijver is, maar een verteller. Zijn verhalen zijn autobiografisch, in zijn jeugd woonde hij jaren in Zeeland. Niet allemaal nieuw, wie zijn werk goed heeft gevolgd, en dat heb ik, kent meerdere verhalen reeds.
Het boek past dus goed bij de streek, maar de verhalen zijn daardoor fragmentarisch, gebundeld vanwege de geografische component, niet omdat ze bij elkaar passen. Nu lees ik Freek graag, luister nog liever naar hem, maar juist die (onvermijdelijke) keuze maakt dat dit boekje de onsamenhangendheid heeft, waar de samenhang Freek juist zo boeiend maakt.
Maar voor de verzamelaar, ondergetekende dus, is het leuk om in de kast te hebben staan.
Citaat: “Voor me ligt de Westerschelde, een van de verraderlijkste waterwegen ter wereld, waar ik een schip van vijftigduizend ton doorheen moet loodsen. Ik kan niet eens een roeiboot op koers houden. Een paar zeemijl verderop bevindt zich aan stuurboord de kerncentrale van Borssele. Als dat lekkende nucleaire afval fuseert met het daar opgeslagen verrijkte uranium betekent dat een milieuramp die zijn weerga niet kent.” (blz.53)
Nummer: 20-046
Titel: Ben ik een Zeeuw?
Auteur: Freek de Jonge
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 63 (10171)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-71937-55-2
Meer:
Jonge, Freek de – Door de knieën
Jonge, Freek de – Freekick
Jonge, Freek de – De hoekvlag
Jonge, Freek de – De wereldverbeteraar
De vondeling van Ameland
Freek in Deamnter
Mijn vlakke land
Themaweek 96: Iets met boekenweek
18 zondag okt 2020
Posted in Voetbalhelden
Tags
Helaas wordt de geweldige voetballer door velen nog steeds gezien als de voetballer die een supporter aanviel. Maar ja, zonder dat moment was er ook nooit de legendarische persconferentie geweest waar hij begon over de meeuwen op zoek naar sardines. Er zijn nog steeds analisten die zijn uitspraak proberen te duiden…
Themaweek 95: Eric Cantona
