Maandelijks Archief: oktober 2020

Hanny helpt Bert

31 zaterdag okt 2020

Posted by in Lezers helpen lezers

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Ineens een nieuwe naam. Wel hetzelfde adres. Zouden ze samenwerken of sparen ze allebei apart? Kunnen ze ’s avonds mooi vergelijken hoe ver ze al zijn…

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 97: Lezers helpen lezers

Welke supermarkt?

26 maandag okt 2020

Posted by in Lezers helpen lezers

≈ Een reactie plaatsen

Tags

Deze rubriek is al vaker het onderwerp geweest van een themaweek. Ik blijf het geweldig vinden om te zien wat mensen allemaal zoeken en/of aanbieden. Maar op een gegeven moment viel me wat op. Dus deze week zeven knipsels met een thema. Benieuwd of het u ook opvalt.

Mijn favoriete rubriek in de regionale krant. Een themaweek vol met lezers die andere lezers helpen.

Themaweek 97: Lezers helpen lezers

Jan Wolkers – Zomerhitte

25 zondag okt 2020

Posted by in Boekbesprekingen 2020

≈ 3 reacties

Tags

, , , , , ,

Jan Wolkers – Zomerhitte

Vaak stel ik het kijken van een film uit, omdat ik het boek eerst wil hebben gelezen. Bij deze is dat niet gelukt. Het filmdebuut van Sophie Hilbrand was al op televisie voordat ik doorhad dat het ook ooit in de bioscoop was geweest.

Wolkers was vroeger een bijzonder populaire schrijver voor de boekenlijst. Zijn expliciete seksscènes golden als literatuur, menig puber heeft zichzelf zo voorgelicht. Toen ik als dertienjarige zo ongeveer de hele jeugdafdeling van de lokale bibliotheek had gelezen, mocht ik onder begeleiding van mijn moeder ook bij de volwassenen een boek uitzoeken. Nooit alleen, ik zou eens een boek van Wolkers uitkiezen, daar waren de semibejaarde vrijwilligers zwaar op tegen. Mijn tere kinderzieltje.

Dat mijn moeder mij een jaar later mee liet kijken naar Turks Fruit op de televisie geeft aan dat zij een stuk progressiever was dan de dames die erover gingen. Niet dat je naast je moeder wil zitten kijken naar de tieten van Monique van der Ven, dat doe je op die leeftijd liever alleen, maar het scheelde haar weer een gesprek. Mijn reactie was dat ik Wolkers eigenlijk helemaal niet hoefde te lezen. Er waren genoeg goede schrijvers, ooit lees ik Wolkers wel een keer.

En nu, meer dan drie decennia later, is dit het tweede Wolkersboek dat ik lees. En omdat ik de film zag, was er eigenlijk weinig verrassing meer. Nadeel is ook dat ik Sophie zie als ik Kathleen lees. Het verhaal is prima, weinig op aan te merken, maar ook weer niet dermate spannend dat het zeventien herdrukken gaat halen. Er moet wat seks in, er gebeurt wat vreemds, er lopen wat mysterieuze figuren rond en er is een observator, die vanaf de zijkant alles lijkt te zien, te kunnen duiden, maar zelf buiten het verhaal blijft. Vond ik in de film al bijzonder, kan hem nog steeds nauwelijks duiden.

Heb geloof ik nog maar een enkele andere titel van Wolkers in de kast staan, zal wel weer anderhalf decennium duren voor ik die lees.

Citaat: “Als je achter de bar staat zie je alles. Ik weet precies wie je bedoelt. Hij komt nogal vaak. Hij kijkt te veel mijn kant op. Hij ziet er niet onaantrekkelijk uit voor een oudere man. Verzorgt zichzelf kennelijk goed. Steeds haalt hij een notitieboekje tevoorschijn en schrijft wat op. Ik denk dat als ik naar hem zou knipogen hij het noteert. Misschien is het een journalist of een schrijver. Je ziet hem overal opduiken. Het kan best dat hij bezig is een verhaal te schrijven over het eiland. Of is het gewoon een voyeur.” (p.24)

Nummer: 20-104
Titel: Zomerhitte
Auteur: Jan Wolkers
Taal: Nederlands
Jaar: 2005
# Pagina’s: 92 (21133)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-5965-012-3

Meer:
Zwarte bevrijding
Scholieren
Wikipedia
Hebban
IMDB

Themaweek 96: Iets met boekenweek

Kees van Kooten – De verrekijker

24 zaterdag okt 2020

Posted by in Boekbesprekingen 2020

≈ 2 reacties

Tags

, , , , , ,

Kees van Kooten – De verrekijker

In Coronatijd begon ik met een index van mijn boekverslagen. Gewoon, omdat het kan. Tot mijn eigen verbazing las ik in twintig jaar tijd maar twee boeken van Kees van Kooten. Ik weet zeker dat ik er veel meer heb gelezen, maar dat is dan blijkbaar vorige eeuw geweest, toen ik nog niet blogde.

Al een tijdje verheugde ik me op het Boekenweekgeschenk van Van Kooten. Zo veel zelfs, dat het jammer was om te lezen. Soms is de voorpret minstens zo leuk, zo niet leuker. Want eenmaal gelezen, kun je nooit meer verrast worden.

Toch las ik deze zomer ook deze titel, vrij snel zelfs. Niet gek, Boekenweekgeschenken zijn altijd net onder de 100 bladzijden. En gelukkig werd ik niet teleurgesteld, zoals vaak wel het geval is met deze gratis titels, waar ik er in de loop der jaren tientallen van moet hebben gelezen. De stijl van Kees van Kooten is herkenbaar, keert al snel terug in dit verhaal.

Tussen de papieren van zijn vader vindt hij een brief, waarin wordt gesproken over een ingevorderde verrekijker. Is dit de kijker die de schrijver nog steeds in zijn bezit heeft? En waarom heeft zijn vader die, weliswaar in oorlogstijd, maar tegen zijn persoonlijkheid in, gevorderd.

De vraag is kort, de zoektocht is lang. Niet alleen naar de nabestaanden van de bewuste eigenaar, de schrijver van de brief, maar ook naar hoe goed hij zijn vader eigenlijk kende. En door het zo persoonlijk te maken, is er een heel boek te schrijven over wat voor een ander een anekdote zou zijn geworden.

Daar schuilt de kracht van Kees van Kooten. Niet een verhaal melken, maar juist door zo gedetailleerd op vele punten in te gaan, door de conclusies over de tijd te tillen, door de vergelijking met zijn eigen huidige leven, is het een diep maar toch licht verhaal, natuurlijk in prachtige taal beschreven door de auteur. Waren alle Boekenweekgeschenken maar zo mooi en representatief voor het werk van de schrijver.

Citaat: “Wat dit laatste betreft heb ik nog een vriendelijk verzoekje: mogen grootouders in den vreemde alstublieft gewone onbewerkte foto’s van hun kleinkinderen krijgen toegezonden, liefst in zwart-wit, maar in elk geval niet vervreemdend gepimpt in zogenaamd nostalgische kleuren? (p.44)

Nummer: 20-096
Titel: De verrekijker
Auteur: Kees van Kooten
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 99 (19705)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-596-5191-3

Meer Verrekijker:
Scholieren
Hebban
Wikipedia

Meer van Kooten op gerbie.nl:
Letterlust
Hilaria

Themaweek 96: Iets met boekenweek

M.J. Arlidge – Wat jij niet ziet

23 vrijdag okt 2020

Posted by in Boekbesprekingen 2020

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,

M.J. Arlidge – Wat jij niet ziet

De Boekenweek mis ik nooit. De maand van het spannende boek regelmatig. Is me overigens nog niet duidelijk waarom een Boekenweek (die anderhalve week duurt) genoeg is om literatuur onder de aandacht te brengen, terwijl spannende boeken een hele maand nodig hebben. Misschien omdat ze toch iets meer wegwerpproduct zijn? Omdat de doorsnee lezer toch wel een thriller pakt, maar niet perse moeite wil doen om op zoek te gaan naar nieuwe schrijvers? Wie het weet, zeg het maar.

Dit jaar kocht ik graag wat in de maand van het spannende boek en kreeg dus deze titel cadeau. Voor me weigerde iemand, vind ik wel interessant. Een boek kopen en een gratis boek weigeren, ik kan het in ieder geval niet.

De Nederlandse schrijvers hebben hun kans gehad blijkbaar, want deze speciale uitgave is door een Engelse schrijver geschreven. Ben eigenlijk wel benieuwd hoe dat gaat. Het Boekenweekgeschenk schrijven is een eer, daarvoor word je gevraagd. Daarvoor moet je al een redelijke reputatie hebben. Voor deze uitgave zal dat niet anders zijn, maar vraag je een buitenlandse auteur dan ook bewust om een aantal bladzijden, zodat het een lekker klein boekje kan blijven? En hoe voelt een Nederlandse thrillerauteur zich wanneer een buitenlander wordt gevraagd, terwijl je zelf voelt dat je aan de beurt bent.

Terug naar ‘Love is blind’, een titel die niet perse dubbel is, Emma is namelijk blind. En zij is de hoofdpersoon in dit verhaal. Zij redt zich prima, werkt, woont op haarzelf, maar mist nog een ding. En de liefde komt, ze wordt verliefd op de voormalig soldaat Mark. Hij heeft littekens, zowel zichtbaar, als op zijn ziel. Zie ziet ze niet. Ze is gelukkig.

Tot er in de stad van alles gebeurt, een onbekende, met opvallend litteken sluipt ’s nachts huizen in, valt mensen aan en martelt ze. De hele stad staat op z’n kop, de tabloids hebben schreeuwende koppen, iedereen is bang. Het valt Emma op dat het vaak gebeurt wanneer ze alleen is, zou Mark een donkere kant hebben?

Aangezien het een thriller is, verwacht je een spannend eind, een plot, een wending, maar (spoiler alert) die blijft compleet uit. Sterker nog, precies wat je zou mogen verwachten wanneer een 11-jarige het plot mag bedenken, gebeurt dat daadwerkelijk. Schokkend weinig diepgang.

Zwaar teleurgesteld. Hebben ze hiervoor een erkend schrijver gevraagd, een vertaler aan het werk gezet? Hebben ze dit gelezen en gedacht dat het een leuk cadeau is? Wie besloot dat dit het papier waard is? Wie gelooft dat dit prul de verkoop van thrillers gaat helpen?

Citaat: “Ik loop naar huis en heb me in tijden niet zo licht gevoeld. Ik realiseer me nu pas hoe gespannen ik de laatste paar dagen ben geweest, hoe drukkend de angst en verdenkingen waren. Ondanks de uitputtende hitte voel ik me energiek, opgewonden. Het is alsof ik op wolken loop. Al die achterdocht was volkomen overbodig.” (p.60)

Nummer: 20-097
Titel: Wat jij niet ziet (Love is blind)
Auteur: M.J. Arlidge
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2020
# Pagina’s: 95 (19800)
Categorie: Thriller
ISBN: 978-90-5965-520-1

Meer:
Hebban
Boekbeschrijvingen
Wikipedia

Themaweek 96: Iets met boekenweek

Thomas Rosenboom – Spitzen

22 donderdag okt 2020

Posted by in Boekbesprekingen 2020

≈ 2 reacties

Tags

, , , , , ,

Thomas Rosenboom – Spitzen

Meerdere Boekenweekgeschenken stonden nog ongelezen in de kast. In mijn leeshonger tijdens Corona, met aangepaste doelstelling om 100 boeken te lezen, komen ze goed van pas. En dus pak ik zestien jaar later ineens Rosenboom van de plank en lees ik het. Meerdere keren in de handen gehad, altijd weer teruggezet bij de R.

En ook al had ik er niet veel vertrouwen in, al snel zit ik lekker in het verhaal, de wereldvreemde hoofdpersoon is een leuk karakter om te volgen. Tango is het codewoord, een grappige subcultuur in onze hoofdstad. En van dansen komt meer, terwijl hij al blij was met een beetje aandacht, aansluiting. Voor hij het weet heeft hij een verhouding, al heeft hij geen idee of zij dat ook zo ziet. Zijn buurvrouw is de expert overigens, haalt Argentijnen naar Nederland om op te treden. Want natuurlijk is de tangowereld in Amsterdam maar surrogaat voor hen die ooit in Buenos Aires waren.

Allemaal leuke gegevens, maar eenmaal over de helft vraag je je af waar het verhaal heen gaat. Er gebeurt nog genoeg, daar ligt het niet aan, maar het kabbelt, springt niet van de bladzijden. En aan het eind is het voorbij, maar ben ik nog altijd op zoek naar het plot, naar de clou, naar de onderliggende gedachte. Dat kan natuurlijk ook aan mij liggen, maar het maakt wel dat ik de hele curve heb doorlopen, van lage verwachtingen, via blij verrast naar verveeld en aan het eind teleurgesteld. Ook een prestatie overigens, binnen 90 bladzijden.

Citaat: “Boetebereid, ofschoon nog natintelend van vreugde, ging hij na het eten naar boven, Han Bijman, een andere man nu, geen lid meer van de kaste der onaanraakbaren, zij die hun lichaam in het bijzijn van een ander bedekt moeten houden en voor wie het fysieke contact beperkt blijft tot de hand, de schouder, de wang, maar ten volle en ten leste dan toegetreden tot de gemeenschap der wetenden.” (p.24)

Nummer: 20-081
Titel: Spitzen
Auteur: Thomas Rosenboom
Taal: Nederlands
Jaar: 2004
# Pagina’s: 92 (15250)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-74336-98-1

Meer:
Scholieren
Wikipedia
Goodreads
Singel Uitgeverijen

Themaweek 96: Iets met boekenweek