Tag Archief: Italië

Leonardo Sciascia – Ieder het zijne

26 vrijdag mrt 2021

Posted by in Boekbesprekingen 2020

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,

Leonardo Sciascia – Ieder het zijne

Veel Italiaanse schrijvers worden niet vertaald naar het Nederlands, degene die dat wel redden zijn meestal kwalitatief hoogstaand. Ik hou van Italiaanse literatuur, zoals ik graag in Italië ben, zoals ik graag over Italië lees.

Sicilië is natuurlijk weer een aparte afdeling. Eigen eiland, eigen cultuur, dialect dat flink schijnt te verschillen van het Italiaans dat ik al nauwelijks spreek. Ook een prachtig eiland voor een korte vakantie. Maar ook de geboorteplek van de maffia.

Die gegevens combineer je met dit verhaal. Niet een heel dikke roman, geen heel zware verhaallijn, maar wel een boeiend verhaal. Een verhaal met twee lagen. Het oppervlakkige, een aangekondigde moord op de lokale apotheker, met een kennis (niet eens een vriend) die op onderzoek gaat, probeert uit te vinden wat er allemaal speelde, wat de reden voor de moord zou kunnen zijn. Maar de diepere laag, niet beschreven, wel voelbaar, is minstens zo boeiend. Wie was bevriend met wie? Welke historische patronen zijn zichtbaar? Wat heeft de politiek met deze moord te maken? En kan er op het eiland iets gebeuren zonder dat de maffia een rol speelt? Een stap naar voren, twee achteruit.

En dat maakt het een goed boek, het is meer dan het lijkt, meer dan de oppervlakte. Maar tegelijkertijd leest het gewoon lekker, als een luchtig niemendalletje. Mijn complimenten voor de schrijver.

Citaat: “Vreemdeling zijn, in waarheid of in misdaad, of in waarheid en misdaad tegelijk, is een weelde die je je kunt veroorloven als de ordening van een systeem aanwezig is. Tenzij je dat waarin de arme Roscio het leven heeft gelaten als systeem wilt beschouwen. En dan is de mens meer vreemdeling in de rol van de beul dan in die van de veroordeelde; meer aan de kant van de waarheid wanneer hij de guillotine hanteert en minder als hij eronder ligt.” (p.72)

Nummer: 20-113
Titel: Ieder het zijne (A ciascuno il suo)
Auteur: Leonardo Sciascia
Taal: Nederlands (Italiaans)
Jaar: 1978 (1966)
# Pagina’s: 143 (22032)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-6290-532-3

Meer:
Hebban
Goodreads
Wikipedia

Themaweek 108: Boeken

Dirk Jan Roeleven – De nieuwe fiets

10 donderdag sep 2020

Posted by in Boekbesprekingen 2020

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,

Dirk Jan Roeleven – De nieuwe fiets

Natuurlijk moest ik dit boek hebben. Smeets beveelt het aan. Zijn werk achter de schermen bij diverse programma’s spreekt voor hem. Via De Muur had ik al wel eens wat van hem gelezen. Via zijn site kocht ik een gesigneerd exemplaar, mooi voor mijn collectie.

De gedachte achter het boek is mooi. Roeleven koopt een nieuwe fiets in Italië, maatwerk natuurlijk, fietst in een aantal etappes naar huis en schrijft daarover.

Dat gegeven zou het boek een wielerboek kunnen maken, je kunt het ook als reisboek zien. Maar meer nog is het een zoektocht naar zichzelf, de spreekwoordelijke midlifecrisis, die hij zelf overigens ontkent. De band met zijn overleden vader komt vaak naar boven, als hij weer ergens in zijn eentje een bult op fietst.

Voor een fietstocht pakt hij verbazend vaak de trein, gezien de weersomstandigheden geen overbodige luxe. Al met al een mooi verslag dat je op verschillende manieren kunt lezen en/of interpreteren, maar zonder twijfel bijzonder geschreven. We leren Roeleven goed kennen, hij is erg open in zijn zelfinzichten.

Aanrader.

Citaat: “Toch ben ik geen steriele mafkees met geschoren benen en een wereldbeeld van wielen en stuurlinten, maar een vrij normale, arbeidzame midveertiger zonder midlifecrisis, met vijftien jaar verkering. Ongewenst kinderloos, dertig jaar vaderloos en domweg gelukkig op een fiets. Wel zodanig gedeformeerd dat ik bij een passerende mooie vrouw op een racefiets eerst de fiets bekijk en dan pas de berijdster.

Nummer: 20-045
Titel: De nieuwe fiets
Ondertitel: Villar San Costanzo – Amsterdam, 1247km
Auteur: Dirk Jan Roeleven
Taal: Nederlands
Jaar: 2009
# Pagina’s: 223 (10108)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-90-467-0676-3

Meer:
De eenzame fietser
De nieuwe fiets
2doc (Roeleven)
Nieuwe helden
Volkskrant
De Muur 54
De Muur 12

Themaweek 88: Fietsboeken

Bert Wagendorp – Ferrara

08 dinsdag sep 2020

Posted by in Boekbesprekingen 2020

≈ 2 reacties

Tags

, , , , , ,

Bert Wagendorp – Ferrara

Het vervolg op Ventoux. Hoe kan ik dat negeren? Al blijft Masser Brock naar mijn mening nog altijd een slag beter, zonder twijfel was het zijn doorbraak als schrijver, zijn stap naar het grote publiek. Dus moest er een vervolg komen, lijkt me logisch. Het grote nadeel is dat een vervolg per definitie minder goed is. Daarbij is de verfilming van Ventoux zo groot geworden, dat je eigenlijk meteen de hoofdfiguren voor je ziet. In interviews begreep ik dat zelfs Wagendorp zelf dat had tijdens het schrijven. Ik heb nog niet gehoord dat dit boek ook verfilmd zal worden, maar dat zal ongetwijfeld wel een keer gebeuren.

Afgelopen zomer reed ik in Italië, slecht ingelezen, toen we ineens vlakbij Ferrara waren. Ik baalde dat ik het boek niet bij me had. Op social media zag ik het boek tig keer langskomen, door vele lezers overal mee naar toe genomen, rijd ik door de stad zelf, heb ik het boek niet bij me. Wel een foto (tweet) genomen met een ander boek, opengeslagen. Wie kon zien dat het niet het juiste beeld was? Met de stadsmuur op de achtergrond was het zeker de juiste plek!

De vier vrienden gaan deze keer dus niet naar Frankrijk, maar naar Toscane. Joost heeft een oud pand gekocht, hij wil er een hotel van maken. Dit kan het recept zijn voor een klucht, geïnspireerd op ‘Ik vertrek’. Wagendorp blijft er gelukkig van weg. Bart mag schrijven over de stad Ferrara en voor het nieuw te openen hotel. Andre doet moeite om de groep bij elkaar te houden, heeft ook geld erin gestoken, daar heeft hij genoeg van opzij gezet, tijdens zijn criminele activiteiten de jaren ervoor. David is mee, voelt zich Italiaan onder de Italianen, maar is ook behoorlijk ziek. Zo zijn we weer terug bij de thema’s van het vorige boek. Vriendschap en de dood, wat is goed en wat is fout, wie begrijpt de wereld, of iets simpeler, wie begrijpt vrouwen.

Complicerende factor voor schrijver Bart is dat diens dochter voor zijn krant wordt uitgezonden naar het Midden-Oosten. Dat is een gevaarlijke plek voor een jonge verslaggeefster. Natuurlijk gaat dat dan ook mis, zodat Bart machteloos zit te hopen dat het goed komt. Hulp komt uit onverwachte hoek.

Eerlijk is eerlijk, de plot is niet het hoogtepunt van het boek. De gebeurtenissen lijken te gezocht, er moest weer iets van drama in om het boek gaande te houden. De kracht van het boek zit juist in de verhouding tussen de vier mannen. De decenniaoude vriendschap tussen de vier overgebleven vrienden van de vijf jongens op die middelbare school in Zutphen. De verschillende rollen die elke vriend voor de ander heeft, zorgen voor een unieke band, die ook in dit vervolg weer heel duidelijk naar boven komt. De sfeer van Ferrara, niet de meest bekende Italiaanse stad, komt ook heel goed naar voren. Twee keer was ik er kort, erg kort, maar dankzij het boek, heb ik het idee dat ik de stad ken. Op de oevers van de Po waar de vrienden fietsen, heb ik afgelopen zomer met de auto gereden. De overige karakters zijn een goede aanvullende crew voor de vrienden voor het leven. En dat is het mooie van dit boek, heeft Wagendorp goed gedaan.

Desalniettemin hoop ik dat er niet nog een vervolg komt, dat zou afbreuk doen aan een mooi en goed gegeven. Daarbij ben ik ervan overtuigd dat Wagendorp, naast zijn prachtige columns, meer mooie boeken in zich heeft. En dat komt er de komende jaren vast wel weer uit.

Citaat: “Ik keek naar mijn dochter en vroeg me af of ze nog dezelfde was met wie ik nog maar een paar maanden geleden had zitten eten in Alkmaar. Ze zat erbij als een onbezorgde toerist, in haar korte spijkerbroek en witte T-shirt. Dat ze het bruin op haar armen en benen had opgedaan in de Libische woestijn en niet op Ibiza wist niemand. Niemand die haar zag, kon vermoeden dat ze nog niet zo lang geleden het pistool van de moordenaar Khadafi in handen had gehad. Dat ze ellende, verdriet en wanhoop had gezien, bij de verwrongen wrakken van geëxplodeerde auto’s had gestaan.” (p.125)

Nummer: 20-036
Titel: Ferrara
Auteur: Bert Wagendorp
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 255 (8262)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-94-929282-5-2

Meer Ferrara:
Alles over boeken en schrijvers
Literair Nederland
Hebban
Scholieren
Volkskrant
NRC

Meer Bert Wagendorp op gerbie.nl
De dubbele schaar
De proloog
Ventoux
Het Nieuwste Schavot
Een zaterdagmiddag
Masser Brock
Lance, the ruse and fall in 14 songs

Themaweek 88: Fietsboeken

Tussen de heuvels in Ronta

01 zaterdag feb 2020

Posted by in Van der Meest

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

In Toscane, tussen de heuvels, meerdere mooie veldjes gespot. Deze was mooi, omdat het dorp een weg boven het centrum en een onder het centrum langs had, ideaal voor een mooie blik op. #backdrop én #frontdrop

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Stadio Comunale Artemo Franchi

14 zaterdag dec 2019

Posted by in Van der Meest

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

Het bekendere stadion van Florence (Firenze) waar Fiorentina speelt is ook vernoemd naar de voormalige voorzitter van de Italiaanse voetbalbond. Typerend, want de strijd tussen Siena en Firenze duurt al veel langer dan dat het voetbalspelletje bestaat. Alles in Toscane is een strijd tussen de twee belangrijkste steden.

Qua hoeveelheid toeristen doen de steden elkaar weinig. Alle parkeerplaatsen waren compleet vol, alleen bij het stadion konden we de auto nog kwijt. Vond ik niet erg. Voor en na het shoppen en de bezienswaardigheden kon ik mooi even een paar kiekjes schieten.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Niccolo Ammaniti – Anna

04 maandag feb 2019

Posted by in Boekbesprekingen 2018

≈ 1 reactie

Tags

, , , , , ,

Niccolo Ammaniti – Anna

Soms heb je een boek waarvan je eigenlijk niet veel verwacht, maar voordat je het weet zit je er in, word je meegesleept en wil je graag verder. Op het moment dat je je dat realiseert, ben je al veel verder dan je dacht. Maar nog leuker, je kunt eigenlijk niet verklaren waarom het boek je zo grijpt. Volgens mij is het geen literair hoogstandje, sterker nog, ik denk dat dit boek eerder in het genre YA terecht komt, een genre dat een decennium geleden bij mij tenminste nog niet bekend was, maar tegenwoordig in elke grote boekhandel poogt de pubers een overbrugging te geven van Annie MG Schmidt en Harry Potter richting Dostojewski en Mulisch.

Anna leeft op Sicilië. Ze heeft een klein broertje Astor en moet er elke dag op uit om voedsel te scoren. Dit is elke dag lastiger, haar tochten duren steeds langer, ze moet steeds verder, het is steeds gevaarlijker, er is steeds minder voedsel. Gaandeweg het verhaal komen we erachter dat de wereld weliswaar niet is vergaan, maar dat er wel een gigantische ramp heeft plaatsgevonden. Alle volwassenen zijn gestorven dankzij een virus dat kinderen spaart. Of dat alleen in Sicilië is of in heel Italië of zelfs in de hele wereld weten ze niet.

Er is geen stroom meer, geen radio, geen televisie. Er is geen mogelijkheid om aan informatie te komen. Er moeten meer kinderen zijn, maar Anna probeert die te ontlopen, ze wil haar Astor beschermen, ze wil de buit die ze scoort niet delen. Uiteindelijk wordt dat onmogelijk en moet ze meer risico nemen. Op een dag komt ze thuis en is Astor er niet meer. Ze heeft haar moeder beloofd op hem te passen, dus ze moet op zoek naar hem.

Hier neemt het verhaal een fascinerende wending. Hoe ziet Sicilië er uit nu de kinderen de baas zijn? Al snel blijkt een Lord of the Flies (Wikipedia) scenario niet geheel vreemd. Anarchie is boeiend, maar niet altijd leuk. Uiteindelijk vindt Anna haar broertje terug en gaan ze op reis. Op zoek naar een mogelijkheid naar het vasteland te varen, want eenmaal op het vasteland, dan zal de redding nabij zijn, is hun onwrikbare geloof.

Mijn kennismaking met deze populaire Italiaanse schrijver is me goed bevallen. Ook al is het een veredeld kinderboek, het boek heeft zeker de extra laag, de vraag hoe het zal gaan als de mensheid bijna is uitgestorven. Hoe diep zit onze beschaving? Het leuke is dus dat ondanks de science fiction setting (zeker niet mijn genre) er genoeg reden is om meegesleurd te worden in het verhaal. De wereld na de Apocalyps is een mooi uitgangspunt, met het risico dat het de schrijver tot vreemde onmogelijkheden uitlokt, dat heeft Ammaniti goed weten te vermijden, al kostte het me aan het eind van het verhaal meer moeite om alles nog geloofwaardig te vinden.

Leuk boek. Smaakt naar meer.

Citaat: ““Dit punt is heel belangrijk en ik wil dat jullie dit nooit vergeten. Ergens op de wereld zijn grote mensen die het hebben overleefd en die een medicijn aan het maken zijn dat alle kinderen zal redden. Ze zullen snel bij jullie zijn en jullie beter maken. Jullie moeten daar zeker van zijn en erin geloven.” (p.59/409)

Nummer: 18-052
Titel: Anna
Auteur: Niccolo Ammaniti
Taal: Nederlands (Italiaans)
Jaar: 2016 (2015)
# Pagina’s: 280 (10018)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-488-2841-8

Meer:
Guardian
Hebban
Goodreads
Volkskrant
De Leesfabriek