Tag Archief: Italië

Stadio Comunale Artemo Franchi

14 zaterdag dec 2019

Posted by in Van der Meest

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

Het bekendere stadion van Florence (Firenze) waar Fiorentina speelt is ook vernoemd naar de voormalige voorzitter van de Italiaanse voetbalbond. Typerend, want de strijd tussen Siena en Firenze duurt al veel langer dan dat het voetbalspelletje bestaat. Alles in Toscane is een strijd tussen de twee belangrijkste steden.

Qua hoeveelheid toeristen doen de steden elkaar weinig. Alle parkeerplaatsen waren compleet vol, alleen bij het stadion konden we de auto nog kwijt. Vond ik niet erg. Voor en na het shoppen en de bezienswaardigheden kon ik mooi even een paar kiekjes schieten.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Niccolo Ammaniti – Anna

04 maandag feb 2019

Posted by in Boekbesprekingen 2018

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,

Niccolo Ammaniti – Anna

Soms heb je een boek waarvan je eigenlijk niet veel verwacht, maar voordat je het weet zit je er in, word je meegesleept en wil je graag verder. Op het moment dat je je dat realiseert, ben je al veel verder dan je dacht. Maar nog leuker, je kunt eigenlijk niet verklaren waarom het boek je zo grijpt. Volgens mij is het geen literair hoogstandje, sterker nog, ik denk dat dit boek eerder in het genre YA terecht komt, een genre dat een decennium geleden bij mij tenminste nog niet bekend was, maar tegenwoordig in elke grote boekhandel poogt de pubers een overbrugging te geven van Annie MG Schmidt en Harry Potter richting Dostojewski en Mulisch.

Anna leeft op Sicilië. Ze heeft een klein broertje Astor en moet er elke dag op uit om voedsel te scoren. Dit is elke dag lastiger, haar tochten duren steeds langer, ze moet steeds verder, het is steeds gevaarlijker, er is steeds minder voedsel. Gaandeweg het verhaal komen we erachter dat de wereld weliswaar niet is vergaan, maar dat er wel een gigantische ramp heeft plaatsgevonden. Alle volwassenen zijn gestorven dankzij een virus dat kinderen spaart. Of dat alleen in Sicilië is of in heel Italië of zelfs in de hele wereld weten ze niet.

Er is geen stroom meer, geen radio, geen televisie. Er is geen mogelijkheid om aan informatie te komen. Er moeten meer kinderen zijn, maar Anna probeert die te ontlopen, ze wil haar Astor beschermen, ze wil de buit die ze scoort niet delen. Uiteindelijk wordt dat onmogelijk en moet ze meer risico nemen. Op een dag komt ze thuis en is Astor er niet meer. Ze heeft haar moeder beloofd op hem te passen, dus ze moet op zoek naar hem.

Hier neemt het verhaal een fascinerende wending. Hoe ziet Sicilië er uit nu de kinderen de baas zijn? Al snel blijkt een Lord of the Flies (Wikipedia) scenario niet geheel vreemd. Anarchie is boeiend, maar niet altijd leuk. Uiteindelijk vindt Anna haar broertje terug en gaan ze op reis. Op zoek naar een mogelijkheid naar het vasteland te varen, want eenmaal op het vasteland, dan zal de redding nabij zijn, is hun onwrikbare geloof.

Mijn kennismaking met deze populaire Italiaanse schrijver is me goed bevallen. Ook al is het een veredeld kinderboek, het boek heeft zeker de extra laag, de vraag hoe het zal gaan als de mensheid bijna is uitgestorven. Hoe diep zit onze beschaving? Het leuke is dus dat ondanks de science fiction setting (zeker niet mijn genre) er genoeg reden is om meegesleurd te worden in het verhaal. De wereld na de Apocalyps is een mooi uitgangspunt, met het risico dat het de schrijver tot vreemde onmogelijkheden uitlokt, dat heeft Ammaniti goed weten te vermijden, al kostte het me aan het eind van het verhaal meer moeite om alles nog geloofwaardig te vinden.

Leuk boek. Smaakt naar meer.

Citaat: ““Dit punt is heel belangrijk en ik wil dat jullie dit nooit vergeten. Ergens op de wereld zijn grote mensen die het hebben overleefd en die een medicijn aan het maken zijn dat alle kinderen zal redden. Ze zullen snel bij jullie zijn en jullie beter maken. Jullie moeten daar zeker van zijn en erin geloven.” (p.59/409)

Nummer: 18-052
Titel: Anna
Auteur: Niccolo Ammaniti
Taal: Nederlands (Italiaans)
Jaar: 2016 (2015)
# Pagina’s: 280 (10018)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-488-2841-8

Meer:
Guardian
Hebban
Goodreads
Volkskrant
De Leesfabriek

Aili & Andres McConnon – Gino Bartali De leeuw van Toscane

14 zondag jan 2018

Posted by in Boekbesprekingen 2017, CycloGerb Wielerboeken

≈ 1 reactie

Tags

, , , , , , , , , , ,

Aili & Andres McConnon – Gino Bartali De leeuw van Toscane

Verbaasd was de eerste reactie. Waarom schrijven een Canadese broer en zus over een Italiaanse wielrenner die ze zelf nooit hebben zien fietsen? Begrijpen ze überhaupt wat een grote wielerronde is aan de andere kant van de oceaan? Wat bezielt deze mensen om dit boek te schrijven?

Toch ben ik gefascineerd. Coppi tegen Bartali is ook voor mij een prachtige legende. Sterker nog, ik denk dat de tweestrijd in de geschiedenis van het wielrennen onovertroffen is. Dus lees ik graag over beide heren. Dit boek hoort dus gewoon bij mij op de plank wielerboeken te staan.

Deze zomer in Frankrijk had ik ‘m bij me. Wachtend op de Tour, aan de kant van de weg, Col d’Izoard, las ik over de ronde van een jaar of zeventig eerder. En dan ook nog eens over diezelfde col fietsen, een berg die niet zo vaak in het parcours van de Tour is opgenomen. Bartali zorgde juist daar voor de beslissing.

Het verhaal is bij de ware liefhebbers wel bekend. Bartali wint de Tour, de Tweede Wereldoorlog is een keiharde onderbreking van zijn carrière, maar na de oorlog wint hij tien jaar later toch weer de Tour. Nooit zat er meer tijd tussen twee overwinningen. Bartali wordt een legende. En alsof dat nog niet genoeg was, hangt er zelfs een politiek luchtje aan zijn Tourzege. Dankzij zijn overwinning werden de hoog opgelopen gemoederen in Italië gekalmeerd. De aandacht werd verlegd. Een revolutie werd voorkomen. Meer kun je als sportman niet bereiken.

Mijn aanvankelijke terughoudendheid hebben de schrijvers weg weten te werken. Dit boek leest als een trein, al is dat natuurlijk vooral te danken aan de renners die zorgden voor een historische Tour.

Citaat: “Jaren later, toen Coppi en Gino elkaars rivalen waren in de grootste concurrentieslag die Italië ooit had meegemaakt, zouden de mensen terugdenken aan dit eerste duel en er in bijna mythische termen over spreken. De coppiani zeiden dat dit het archetypische ogenblik was waarop de dappere leerling voor het eerst zijn meester uitdaagde. De bartaliani zouden zich laten leiden door Gino’s wat aangezette verhalen over zijn steun aan Coppi en het zien als een bijna messianistisch voorbeeld van zelfopoffering waarbij de legendarische kampioen zijn eigen kans op de zege vaarwel zegde om zijn jongere ploeggenoot te laten winnen.” (p.108)

Nummer: 17-044
Titel: Gino Bartali. De leeuw van Toscane (Road to valor. A true story of World War II Italy, the Nazia , and the cyclist who inspired a nation)
Auteur: Aili & Andres McConnon
Taal: Nederlands (Orig.: Engels)
Jaar: 2012
# Pagina’s: 269 (10334)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-488-1310-0

Meer:
Goodreads
Penguin
Road to valor
Bettina schrijft
Sportliteratuur

Themaweek 46: Sportboeken

Lidewey van Noord – Pellegrina

28 dinsdag nov 2017

Posted by in Boekbesprekingen 2017, CycloGerb Wielerboeken, themaweek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , , , , ,

Lidewey van Noord – Pellegrina

Natuurlijk valt het boek op in de kast. De rug ziet er uit alsof het verkeerd is ingebonden, alsof de buitenste laag er vanaf is gevallen. En dat past op de een of andere manier mooi bij het boek. Geschreven door Lidewey van Noord en voorzien van prachtige foto’s door Robert Jan van Noort. Al snel had ik door dat ik op tijd moest reageren om een van de exemplaren van de eerste druk te bemachtigen. Het is me gelukt. Ik heb nummer 341 van 500, gesigneerd nog wel.

Blij bladerde ik door het boek, meteen na ontvangst. Toch was het boek iets anders dan verwacht toen ik begon met lezen. Je zou dit boek namelijk een wielerboek kunnen noemen, maar tegelijkertijd zou je ook kunnen beweren dat dit een reisgids is voor Italië, waar de edele wielersport niet meer dan een aanleiding is om een bezoekje te brengen aan een bepaalde plek.

En dan begrijp ik de titel beter. Een Pellegrina, een pelgrimstocht door het prachtige land waar wielrennen aan de ene kant een mythische status heeft gekregen, aan de andere kant het land van de tragische verhalen, waar er ook zoveel van zijn.

Veel mooie verhalen, nog meer schitterende foto’s. Maar ook een prachtige levensles van Eddy Mazzoleni: “Sporters geven altijd alles.(…) Natuurlijk laat je het dan niet na om doping te gebruiken als dat je net die twee, drie procent extra kan geven zodat je kunt winnen. (…) Het is een tactisch spel, wat niet alleen sporters spelen, je ziet het overal. Gesjoemel met obligaties in de financiële wereld, steekpenningen in de politiek, winkels die belastingen ontduiken door geen bonnetjes uit te schrijven.” Volgens mij kun je een Italiaan niet beter beschrijven dan dat Mazzoleni dat zelf doet.

Wie Italië wil leren kennen heeft dit boek nodig. Wie volgend voorjaar naar San Remo gaat of in het najaar de ronde van Lombardije gaat bekijken, kan geen beter boek meenemen dan deze.

Citaat: “Glunderend bekijkt hij zijn jongere zelf een tijdje. Dan staat hij erop nog meer foto’s te maken van mij voor een poster van Coppi. Ik snap inmiddels waarom. Een foto met Coppi, dat is hier in Castellania het meest waardevolle wat een mens kan bezitten.”(p.55)

Nummer: 17-030
Titel: Pellegrina. Een Italiaanse bedevaart
Auteur: Lidewey van Noord & Robert Jan van Noort
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 208 (7349)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1020-9

Meer:
Lidewey van Noord
Ciao Tutti
Hebban

Themaweek 41: Bijzondere/gesigneerde boeken

Gert Hage – Napels Een duivels paradijs

27 maandag nov 2017

Posted by in Boekbesprekingen 2017, themaweek

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , , , , ,

Gert Hage – Napels Een duivels paradijs

Het daaropvolgende schooltripje was met de tweedejaars die zelf hun werkweek mochten organiseren, de trip ging naar Napels en Rome. Ik had nog een boek in de kast staan, gesigneerd nog wel; verkregen door te crowdfunden, terwijl de journalist nog in Napels woonde.

Ooit, twee decennia eerder, was ik bijna een hele dag in Napels. Van eind van de ochtend tot ver in de avond zwierf ik door de straten van de stad die elk uur meer indruk op me maakte. Mijn eerste reisverslag ooit schreef ik op het station.

Erg blij was ik dus dat ik naar die stad terug mocht. En dus begon ik in het vliegtuig al met dit boek. Een mooi boek, waarin Hage het leven beschrijft. Het leven in een van de mooiste steden ter wereld. Het normale leven van de doorsnee inwoner van de stad. Mooie observaties, zoals de klagende werknemer van een atelier waar merken illegaal worden nagemaakt. De markt voor illegale producten is overgenomen door de Chinezen, waar ze de namaak blijkbaar een stuk goedkoper kunnen maken.

Napels is een stad waar men niet van regels houdt. Niet van autoriteit. En dus gebeuren de dingen er net iets anders dan in de meeste steden verder noordwaarts. Tegelijkertijd is dat ook de charme van de stad. De inwoners genieten meer van het leven, de stad voelt daardoor anders aan.

De anderhalve dag die ik er deze keer mocht doorbrengen was weer een genot. Tussendoor, en ook later in Rome, las ik de verhalen van Hage die erg veel moeite doet om je als lezer mee te nemen in zijn zoektocht naar de essentie van de stad. Hij spreekt vele mensen, kennissen van kennissen om van alles te begrijpen.

De stad van de Camorra en de voetbalclub, van de gastronomie en het goede leven, van de wanorde en de chaos. Napels blijft een fascinerende stad, daar kan ik vaak en veel over lezen. Hage’s boek is een aanrader.

Citaat: “Ik wil de kinderen laten zien dat de wereld ook mooi en waardevol kan zijn. Cultuur en schoonheid zijn machtige wapens. De camorra is banger voor boeken dan voor de politie.”(p.74)

Citaat 2: “Vijf dagen vierde Napels uitzinnig feest, het carnaval van Rio waar daarbij een bescheiden dorpsfeestje. De winkels waren maar een paar uur per dag open, de kantoren verlaten. Dag en nacht klonk vuurwerk. In de straten en stegen liepen vrouwen af en aan met pannen pasta, gefrituurde ansjovissen en gevulde inktvis. Bakkers vulden de eettafels met meterslange lichtblauwe cakes. Er werden kapelletjes voor Maradona ingericht, op de muren van pleinen verschenen metershoge muurschilderingen met zijn afbeelding. Het was meer dan een voetbalfeest, het was een bevrijdingsfeest. Op die tiende mei won geen club, maar een stad.” (p.129/130)

Nummer: 17-018
Titel: Napels een duivels paradijs
Auteur: Gert Hage
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 207 (4464)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-90-468-2074-2

Meer recensies:
Volkskrant
Staantribune
Dit is Italie

Over Gert Hage:
Vrij Nederland
Journa.com
Nieuw Amsterdam (inclusief preview)

Napels op gerbie.nl:
Napels (reisverslag)
Universiteit van de straat
La Magica Storia
Peter Moore – Vroom by the sea
Luciano de Crescenzo – Thus spake Bellevista

Themaweek 41: Bijzondere/gesigneerde boeken

Universiteit van de straat

11 donderdag mei 2017

Posted by in Mensen

≈ 2 reacties

Tags

, , , ,

Aan zelfvertrouwen ontbreekt het hem niet. Hij vindt dat hij na Pytagoras en Einstein komt. Nu is het ook vrij indrukwekkend. Magische vierkanten noemt hij het. Noem een getal en hij tekent een vierkant met daarin flink wat getallen die alle kanten op opgeteld precies dat getal vormen. Een soort sudoku in het kwadraat zeg maar. En hij schrijft de getallen net zo snel op als hij denkt, geen twijfel, geen seconde.

Hij mocht het op televisie laten zien. En al spreek je geen woord Italiaans, dan nog is snel te zien wat hij doet. En het is ongelooflijk.

Een maandje geleden liep ik met een groepje leerlingen door de straten van Napels. En daar stond Giuseppe. Hij liet zijn magische vierkanten zien. A la minute maakte hij een nieuwe. Mijn beperkte kennis van het Italiaans hielp niet. De leerlinge naast me was ook helemaal geboeid, dat lukt op school bijna nooit. En ik durf best te beweren dat ik me goed kan redden met rekenen, maar hem volgen bleek te lastig.

En hij leerde me dat ook ik met getallen de mensen kon doen verbazen. Het bleek niet al te moeilijk.

En als bewijs kreeg ik, na een kleine donatie natuurlijk, een diploma. Dus sindsdien ben ik Laurea All’Universita Stradale Mathematica d’Italia.

 

Fausto Brizzi – 100 gelukkige dagen

24 vrijdag mrt 2017

Posted by in Boekbesprekingen 2017

≈ 1 reactie

Tags

, , , , ,

Fausto Brizzi – 100 gelukkige dagen

Italiaans is een schitterende taal, maar geen wereldtaal. Ik begrijp het een beetje, red me met de sportkrant, met een kinderboek, maar literatuur is veel te hoog gegrepen. Een boek verliest altijd in vertaling, zonder uitzondering. Ik heb ook sterk de indruk dat er genoeg mooie Italiaanse romans onvertaald nooit het buitenland halen, terwijl de grootste bagger vanuit Engeland of de VS in no-time een Nederlandse vertaling heeft. Maar goed, het is nu eenmaal zo, dus moeten we het maar accepteren.

Gelukkig komt echte kwaliteit wel bovendrijven. Brizzi bijvoorbeeld, ik had nooit van hem gehoord, maar hij schreef wel een boek dat wereldwijd wordt aangeprezen. Volgens Wikipedia is hij filmmaker, het verklaart de beeldende manier van schrijven. De overduidelijke mogelijkheid om een leuke film van te maken, een tranentrekker.

Fausto is een echte Italiaan, hij geniet van het leven, heeft een mooie vrouw, geweldige kinderen en er lijkt niets mis te kunnen gaan. Natuurlijk kan dat wel. Hij is vreemd gegaan, zijn vrouw gaat bij hem weg en een dag later komt hij er achter dat hij ongeneeslijk ziek is. Een maand of drie, geeft de dokter hem. Hij vertaalt het naar honderd dagen. En dus volgt meteen de vraag ‘hoe wil je je laatste honderd dagen doorbrengen?’

Het boek volgt Fausto tijdens deze laatste honderd dagen. We leren hem kennen, kijken terug op zijn leven, maar volgen vooral zijn pogingen om van het leven te genieten, hoe hij zijn vrouw terug wil winnen, om te genieten van het leven.

Het verhaal is een echt ‘feel-good’ script, je voelt een happy end aankomen, ook al weet je het eind al gezien de titel van het boek en het gegeven dat vrij snel duidelijk wordt. Brizzi sleept je mee, laat zien waarom die 100 dagen daadwerkelijk gelukkig werden. Een lach en een traan, het leven in ruim 300 bladzijden.

Citaat: “Ik heb de pest aan religies. Ze zijn nutteloos en zelfs contraproductief. Een ontwikkelde samenleving mag geen slaaf zijn van eeuwenoude bijgeloven. (…) Misschien is religie wel het onderwerp waarover ik het meest heb gediscussieerd. Ik kan niet tegen riten, geloofsovertuigingen en fanatisme. Maar ik kan vooral niet tegen de marketing waarmee officiële religies gepaard gaan en die er niet bij zou moeten horen.” (p. 63/254)

Nummer: 17-005
Titel: 100 gelukkige dagen
Auteur: Fausto Brizzi
Taal: Nederlands (Italiaans)
Jaar: 2013
# Pagina’s: 320 (1432)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-2181-031-7

Meer:
Boektrailer
Hebban
Goodreads
Wij testen het
Shyama Hopman
Oh my book
Christina Brouwers
De Leesfabriek
Sydney Morning Herald
Wikipedia

 

Themaweek 36: Meer boeken

Peter Moore – Vroom by the sea

20 maandag mrt 2017

Posted by in Boekbesprekingen 2017

≈ 1 reactie

Tags

, , , , , ,

17-001Peter Moore – Vroom by the sea

In Australië, vele jaren geleden, ontdekte ik de reisschrijver. Ondertussen heeft hij, als zo vele Aussies, London als thuisbasis. De frequentie van zijn reisboeken is ook flink naar beneden gegaan. Zijn laatste boek dateert al weer van tien jaar geleden, ik had het nog niet gelezen. Het idee was ook niet echt origineel. In zijn vorige boek was hij op een Vespa vanuit het Noorden naar Rome gereden, nu pakt hij de Vespa en pakt een paar eilanden voordat hij vanuit Napels weer noordwaarts trekt.

Het is zijn laatste tripje alleen, voordat hij vader wordt. Moore laat zijn zwangere verloofde in Londen, vliegt naar zijn oude vrienden in Livorno, koopt een andere brommer en gaat op pad. Halverwege laat hij haar nog even invliegen, het mag nog net.

Moore gaat niet op zoek naar toeristische attracties, maar rijdt gewoon rond en observeert. Dat levert mooie verhalen op. Nu is Italië natuurlijk een prachtig land, gastvrij en heeft een lekker klimaat om met een Vespa rond te toeren. Daarbij zijn er veel Italianen die zijn Vespa zo boeiend vinden, dat hij automatisch zelf een attractie aan het worden is.

Zeker niet zijn sterkste boek, maar wel erg leuk om te lezen.

Citaat: “Neapolitans live their life for the moment. Behind the wheel of a car or on the back of a scooter, they live it for the split-second. I know this sounds crazy, but I couldn’t wait to throw my bags in the room, jump back on Marcello and plunge into the maelstrom of the Neapolitan road system.” (p.232)

Nummer: 17-001
Titel: Vroom by the sea
Auteur: Peter Moore
Taal: Engels
Jaar: 2007
# Pagina’s: 320
Categorie: Reizen
ISBN: 978-1-84024-737-4

Meer:
No shitting in the toilet
The full Montezuma
Swahili for the broken hearted
Vroom with a view
Peters Site

Themaweek 36: Meer boeken

De kracht van de metafoor

04 zaterdag feb 2017

Posted by in Poëzie, themaweek

≈ 2 reacties

Tags

, , , , , ,

Een van mijn favoriete films aller tijden is Il Postino. De Chileense poëet Pablo Neruda leeft in ballingschap op een klein Italiaans eilandje. De postbode vraagt hem om hulp. Hij wil het hart veroveren van het mooiste meisje van het dorp. Dit gaat hem lukken dankzij de metafoor.

Mario Roppolo is de postbode die eerst moet leren wat een metafoor is, dan een gedicht schrijft om Beatrice Russo te versieren. En omdat hij, naast de buitenlandse dichter, de enige man in het dorp is die iets van poëzie snapt, wordt Beatrice halsoverkop verliefd op de postbode.

Schitterende film. Kijken!

Themaweek 30: Poëzie