04 zaterdag mrt 2023
Posted in themaweek
Tags
Mart was nog wel eens onderweg. Mooi voer voor zijn column in de Rails. Ik herinner me een schitterende over een vlucht vanaf Brussel waarin hij de enige gast was, deze gaat over de trein. Stiekem meegenomen destijds, toen de NS nog op tijd reed, betaalbaar was en de reizigers niet als consumenten zag (mei 1994).
Themaweek 136: Mart Smeets
05 zaterdag mrt 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021, Reisboeken
Tags
boeken, boeken 2021, boekrecensie, Italië, lezen, reisboek, Sicilië, themaweek, Tim Parks, trein, Verona
Als Brit wonend en werkend in Italië heeft Parks een klein goudmijntje, zijn dagelijkse leven. Want wanneer je als buitenstaander het land een beetje beter leert kennen en dat een beetje leuk op papier weet te krijgen, is het resultaat per definitie een interessant boek.
Dit keer heeft hij de trein als thema gekozen voor zijn verhalen. Dan verwacht je prachtige beschrijvingen van bijzondere landschappen, mooie steden en andere toeristische hoogtepunten, maar Parks kiest voor een iets andere aanpak. Zijn dagelijkse commute van Verona naar Milaan is genoeg voor het eerste derde deel van het boek. Geen aspect blijft onderbelicht. Het verschil tussen eerste en tweede klasse, wel of niet vooruit boeken, zitplaatsen wel of niet reserveren, medereizigers, stationshallen, conducteurs, tariefstructuur, omroepinstallaties en nog veel meer wat ik ondertussen weer vergeten ben. En met zijn typische Britse humor en relativeringsvermogen is zelfs het kleinste detail de moeite waard om te vermelden. De veranderingen in de loop van de tijd en de onderliggende politieke perikelen, het maakt de Italiaanse trein de moeite waard.
Verder in het boek krijgen we dan toch nog de reisschrijver te zien, wanneer hij heel Italië doorreist op weg naar Sicilië, waar de trein meer een symbolische functie lijkt te hebben dan een optie als vervoermiddel. Hij komt door de boemeltjes langs de kust in Zuid-Italië in de meest bijzondere dorpen, waar men hem vreemd aankijkt wanneer hij zegt dat hij als toerist rondrijdt met de trein.
Parks heb ik ondertussen gelezen over voetbal, zijn buren en nu over de trein. Nog een flink oeuvre te gaan geloof ik.
Citaat: “One of the great advantages of the 6.40 is that it departs from Verona. You don’t have to hang around on the platforms or in the waiting room. Even if you’re fifteen early, you can go right ahead and sit on the train. I make for the last carriage. It has a very particular smell that always affects me deeply when, after the long summer holidays, I return to the trains and another year’s teaching.” (p.20)
Nummer: 21-066
Titel: Italian Ways
Ondertitel: On and off the rails from Milan to Palermo
Auteur: Tim Parks
Taal: Engels UK
Jaar: 2013
# Pagina’s: 263 (14641)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-0-09958-425-4
Meer:
Parks, Tim – Italiaanse buren
Parks, Tim – A season with Verona
Themaweek 129: Reisboeken
18 maandag mrt 2019
Posted in Boekennieuws, Z.K.V.
15 vrijdag mrt 2019
Posted in Gerbie's Lifeblog
Op dit blog heb ik me vaker gestoord aan de organisatie van het Openbaar Vervoer in Nederland. Vorig jaar schooljaar heb ik bijgehouden hoe vaak ik de aansluiting haalde bij mijn verplichte overstap. Dat bleek aan het eind van het jaar ruim 2 van de 3 keer te zijn. Een stuk lager dan de cijfers die elk jaar, bijna juichend, naar buiten komen.
Dit schooljaar heb ik uit ergernis besloten het maar niet meer bij te houden. Gisteren was het weer raak. De tegentrein heeft vertraging, dan weet je, aansluiting halen is onmogelijk. En inderdaad, terwijl tientallen reizigers gehaast aan komen rennen, trekt de volgende trein al op.
Alternatief is dan de bus. Stukje verder lopen, tja. Staan in de te drukke bus, vervelend. Tijdverlies, erg vervelend. Nog een flink stuk extra lopen, tja. Maar het allerergste vind ik dat Syntus/Keolis beloond wordt voor een wanprestatie. Want ik moet uitchecken op het station en opnieuw inchecken bij de bus. Voor dezelfde reis betaal ik anderhalve euro extra. Zowel de bus als de trein zijn van Syntus, maar doordat ik mijn aansluiting niet haal, maken zij meer winst. Hoe kan dit?
Als zo vaak is bij de aanbesteding van het OV slecht gekeken naar centen, niet naar het belang van de reizigers. Deze extra winst is gelukkig niet wekelijks, maar elke keer is er een te veel. Tientallen euri per jaar onterechte winst. En dan gaat het om een enkele reiziger, in de bus gisteren ging het al om tientallen reizigers, tel uit je winst.
Wie gaat hier iets aan doen?
30 donderdag apr 2015
Posted in Boekennieuws
Bron: geckocovers.nl
Sinds mijn verjaardag heb ik er een. Een E-reader. Makkelijk als je wel eens op pad mag. Ik moet zeggen dat het me nog niet meevalt. Als boekenfreak wil ik een boek in de hand hebben, bladzijden omslaan, een handtekening van de auteur scoren als die kans er is, maar vooral voor mijn eigen boekenkast staan staren, nadenkend over het volgende boek dat ik zal lezen. Een paar schermpjes wegswipen tot de juiste keuze gemaakt is, zit nog niet in mijn systeem.
Wat wel een prachtige toevoeging is, zijn de statistieken. Sinds de kerst heb ik dus drie boeken gelezen op het apparaat, gemiddeld 2.3 bladzijden per minuut, in totaal een uur of vijftien. Maar ik geloof niet dat ik een fan word. Maar zeker op vakantie biedt het mogelijkheden. Vijf boeken was afgelopen zomer te weinig. Twintig kilo dus ook. Dan is een backup wel makkelijk.
Erg jammer vind ik het echter in de trein, op stations, vliegvelden of bij het zwembad. Even kijken wat de ander leest. Misschien wel een gesprek er over. Vorige maand had ik dubbel mazzel. In het vliegtuig zat naast me niet alleen het knapste meisje van de vlucht, ze las ook nog eens Dostojewski. Maar ze is al bijna een uitzondering. Van de achterkant van een E-reader kun je niets aflezen. Het verklaart meteen het success van de ‘Fifty shades’-serie. Eindelijk een boek dat je stiekem in de trein kunt lezen.
Kortom, ik zal mijn verjaardagscadeau de komende jaren ongetwijfeld regelmatig gebruiken, maar ik kan me niet voorstellen dat het een vervanger wordt van mijn boekencollectie.
24 woensdag sep 2014
Posted in Gerbie's Lifeblog, In het nieuws
Onlangs ben ik gedwongen overgestapt op de OV-chipkaart. Ik had geen keus. Over het aantal handelingen (8 ipv 1) per reis schreef ik al eens drie jaar geleden (vooruitgang). Er is meer mis.
Mijn ouders reisden onlangs een keer met de trein. Niet alleen moeten ze een toeslag betalen voor een eenmalige chipkaart, terwijl ze daarna ook vast zitten aan acht keer langs een scanpaal heen. Ze hebben dus al betaald, geen mogelijkheid tot fraude, kunnen hun kaartje niet weer gebruiken, maar moeten toch elke keer in- en uitchecken.
Nieuw probleem: Overstappen in Hengelo duurt zo lang, dat het onmogelijk wordt de aansluiting te halen. De trein staat dus te wachten, je komt op het perron, moet langs die twee palen en ziet de trein wegrijden. Elke dag weer.
Probleem vier: De trein komt te laat in Almelo ’s middags, ik mis de aansluiting in Hengelo en krijg geen korting meer. Voorheen kocht je een kortingskaartje en lag het probleem bij de NS. Nu betaal ik vol tarief omdat de vervoerder faalt.
Probleem vijf: Dubbel instaptarief bij verschillende vervoerders. Een treinreis wordt onnodig duur, omdat de overheid het toestaat dat elke vervoerder een eigen tarief vaststelt.
Er is geen reden te bedenken waarom ik op elk station moet in- en uitchecken. Er is maar een reden dat ik ’s ochtends de trein pak, ik ga naar mijn werk. Er is maar een logische route. Je kunt zien waar ik instap, je kunt zien waar ik uitstap. De computer berekent wie hoeveel van het tarief ontvangt. Zo lang de overheid dat niet oplegt aan de vervoerders, is de OV-chipkaart een gedrocht.
Onwil van de vervoerders en onmacht van de overheid zorgen voor ongemak van de reizigers.
16 zaterdag nov 2013
Posted in Fotooo, Goorse vragen
Tags
fotooo, Goor, Goorse vragen, NS, openbaar vervoer, politiek, trein
Waarom moet de NS kaartjes verkopen, terwijl ze zelf al jaren niet meer in Goor komt? Waarom moeten Goorse treinreizigers met een OV-chipkaart twee keer een instaptarief betalen? Welke politicus zorgt er nu eens voor dat het OV in Nederland fatsoenlijk geregeld wordt?
Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.
11 donderdag okt 2012
Kijk nog eens 166
Er staat geen prullenbak in de wachtkamer. Onvermijdelijk dat er dan troep her en der ligt. Ook de paraplu is voorspelbaar. Je neemt het ding mee van huis als het regent. Maar op de terugweg is het allang droog. De kans is groot dat je vergat dat je het ding bij je had. Volgens mij moeten er op elk station zo jaarlijks tientallen, misschien wel honderden achter blijven. Wat zou daar mee gebeuren? Verkoopt de NS ze? Zijn er mensen die op het station op zoek gaan, wetende dat er vast wel ergens een ligt?
Deze foto heb ik om kwart over vijf ’s ochtends gemaakt. Hoe lang zou de paraplu er al liggen?
20 vrijdag jul 2012
Posted in In het nieuws, Politiek
Nobel streven van de minister. Terug van 157 naar 10. Meer dan negentig procent verbetering!
Maar zou het niet nul moeten zijn? En niet over drie, vier jaar, maar dit jaar? Het kan aan mij liggen hoor, maar volgens mij praten we over mogelijk fatale ongevallen. Zitten er straks half december machinisten te gokken of ze groen nog halen, omdat er dat jaar toch pas zes meldingen zijn geweest van door rood rijden? Elk ongeluk is er een te veel.
En dat er altijd eerst een botsing aan vooraf moet gaan, voordat de minister in actie komt, het is wel typerend. Schultz is weer een van de vele reageerders die omhoog is gevallen. Niet iemand met visie, iemand die nadenkt over de toekomst en het land beter maakt. Nee, de krant (laten) lezen en de interne memo’s op het ministerie en daar dan mee scoren. Nog even en je kunt haar acties voorspellen door de trending topics op twitter te volgen. Weg met dergelijke politici, laten we op 12 september het land eens echt vooruit helpen!
21 donderdag jun 2012
Posted in Fotooo, GFC Archief, Voetbal EK 2012, Voetbalfoto's
Tijdens dit toernooi koos het Nederlands elftal ervoor om in Krakow te verblijven, terwijl het de eerste drie wedstrijden in Kharkiv, 1300km verderop moest spelen.
Een jaar of zeventig was voor mijn clubje een uitwedstrijd in Enschede al een wereldreis. Half uurtje met de trein tegenwoordig. Waarschijnlijk toen ook trouwens, de NS is er niet erg veel beter op geworden sindsdien.
Net voor de oorlog uitbrak speelden de heren tegen De Tubanters. Ze verloren. Op het station van Enschede poseerden ze voor een foto. Aan de gezichten te zien voor de wedstrijd, niet er na.
Voor de GFC-lezers: Op de foto staan o.a. Barend van Sluyters, Boelie Endeman, Herman Schinkel en de legendarische Johan Koebrugge. Ook Ies Roosendaal (of was het toch Izzy Rozendahl), deed nog mee. Volgens de overlevering was hij de beste joodse voetballer in de geschiedenis van GFC. In 1942 werd hij opgepakt in Deventer en moet naar Westerbork. Van daaruit wordt hij op transport gezet naar Auschwitz. Waarschijnlijk is hij daar maart 1944 overleden. (info: Gerrit Alink)
En zo zijn we weer terug bij het Nederlands elftal. Zouden ze zo onder de indruk zijn geweest van het voormalig concentratiekamp Auschwitz dat er geen fatsoenlijke wedstrijd meer gespeeld kon worden?
Tijdens het EK voetbal zal ik vooral over deze sport bloggen. Al kom ik dan vaker ergens aan de zijkant uit, dan bij de hoofdzaken. Vandaag deel 13.
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 