Beste Geert,
Met verwondering heb ik de laatste jaren zitten kijken naar de groei van jouw populariteit. Ik kan me het moment nog goed herinneren dat je je wilde profileren binnen de VVD-fractie. Samen met die kippenboer uit Markelo schreef je een soort tienstappenplan (tien stellingen voor de VVD). Oplaat trok zich terug, jij stond er alleen voor en kon bijna niets anders dan opstappen.
Je begon je eigen fractie, richtte een beweging op, een partij is het natuurlijk niet met maar 1 lid en slaagde erin het volk te raken. Knap staaltje politiek. Onvervalst populisme natuurlijk, maar ondanks dat lukte het je wel om een deel van het Nederlandse publiek achter je te krijgen.
Het is niet belangrijk dat vooral eencelligen, idioten, wilsonbekwamen, boze Limburgers en ontevreden CDA-ers op je stemden. Dat de doorsnee Wilderskiezer geen enkel standpunt duidelijk kan uitleggen is niet belangrijk. Je werd een grote partij. Rare zin trouwens, maar het klopt wel.
Je bleek beter dan welke politicus door te hebben hoe je stemmen vergaart. Niet via interviews, discussies en debatten, die kun je toch niet winnen met een dergelijk mager programma. Maar door kretologie, door op het juiste moment ongenuanceerde uitspraken te doen, door een duidelijke zondebok te vinden en daar consequent op in te hakken, slaagde je wel in je opzet.
Mijn complimenten. Je steekt alle partijen in je zak. Bij de moeizaam verlopende formatie van de afgelopen maanden liet je weer eens zien wie de slimste is. Zelfs de ultieme machtspoliticus, Verhagen, kreeg je klein. Op ouderwetse manier lukte het hem om de sleutelrol te krijgen, nadat zijn partij gehalveerd was. Je wist precies op het juiste moment zijn kompaan over de Klink te jagen, je liet die medelimburger voelen wie de baas was. Rutte had je allang in je zak, door de formateur terug naar Beatrix te sturen om twee dagen later weer verder te willen, heb je hem ook op zijn plaats gezet.
Er is er maar één die daadwerkelijk bepaalt wat er gebeurt en dat ben jij. Om dat te bevestigen vlieg je nog even tussendoor naar New York. Leuk zo’n regering met je eigen marionetten, maar Nederland is erg klein. internationaal zit natuurlijk echt de macht. En dat je juist op 11 september op Ground Zero de kans krijgt om je eigen stokpaardje te rijden, is een unieke kans. Je kunt je naam wereldwijd nog bekender maken.
Straks wordt er een of andere VVD-er minister van Buitenlandse Zaken, terwijl de hele wereld weet dat jij degene bent die het beleid bepaalt. Dat lijkt mij een geweldige positie. Het resultaat van een decennium hard werk.
Maar wat nu? Hoe wil je verder? Volgend jaar moet je in 11 provincies geschikte kandidaten voor je partij vinden. Al het LPF gespuis kun je beter mijden, dat is algemeen bekend, een paar verongelijkte VVD-ers en CDA-ers moeten er te vinden zijn. Maar is het genoeg? En wie gaat er jouw denkbeelden in de Eerste Kamer uitdragen?
En zelfs als je dat allemaal lukt, er komt een moment dat Nederland doorheeft wat je zelf allang weet: Er is geen mogelijkheid om je plannen uit te voeren. Een grondwetswijziging krijg je er nooit door. En zelfs al scoor je die tweederde meerderheid, dan is er de internationale rechtsorde die Nederland dwingt discriminerende maatregelen terug te trekken. Je kunt niet een tweederangs burger creëren omdat iemand zijn God toevallig Allah noemt. Je kunt niet iemand die in Nederland geboren is terugsturen naar Marokko. Stel je eens voor dat Australië zoiets zou proberen. Alle criminelen met voorouders in Europa (bijna 100% score) terugsturen naar het land waar hun ouders ooit vandaan kwamen. Onmogelijk.
Dat weet je zelf allemaal best. Op zoek naar macht kwam je natuurlijk in die negatieve spiraal terecht en kon je niet meer terug. Nu heb je dag en nacht bodyguards nodig. Nu weet je dat je regelmatig een miljard mensen moet schofferen, omdat je anders bij de volgende verkiezingen uitgekakt bent.
Je gelooft zelf toch ook niet dat 5% (CBS) van de bevolking de andere 95% gaat overheersen? Je gelooft toch ook niet dat van die 5% moslims een groot percentage extremist is, ook al roep je anders? Hoe moet het nu met de politicus Wilders? Het toppunt is bijna bereikt. Nog een gevallen kabinet en wat slimme uitspraken en je hebt volgend jaar de grootste partij van Nederland, een partij met 1 lid. Een partij die dan de grootste is, maar niets kan waarmaken. Die geen visie heeft op diverse belangrijke maatschappelijke problemen. Een partij die niet kan bereiken wat ze hardop roept.
Die dag komt snel en dat is ook meteen de dag dat de onvermijdelijke neergang begint. Dan kun je niet meer verder overdrijven. Een schot in de knieën kan nauwelijks overtroffen worden. Een selectieve doodstraf? Heropvoedingskampen in Vucht en Westerbork? Een tijdelijke opschorting van de grondwet en het parlement a la Chavez? De mogelijkheden zijn beperkt. En dan moet je verder leven. Dan moet je een opvolger kiezen en een nieuw leven opbouwen. Of als een tweede Janmaat termijn na termijn in een hoekje van de Tweede Kamer zitten, zonder serieus genomen te worden. Beide opties lijken me niet aanlokkelijk. Maar ja, je hebt het er zelf naar gemaakt.
Jammer eigenlijk, als politicus heb je zeker talent. Misschien wel het meest van jouw generatie. Maar dat talent gaat verloren straks, als je populariteit weer snel daalt, zoals elke populistische beweging een beperkte levensduur heeft. Ik weet zeker dat je daar aan zal denken als je morgen naar the Big Apple vliegt. Waar ben ik aan begonnen? Hoe kan ik nog terug? Hoe kan ik mijn toon matigen zonder gezicht te verliezen? Ik ben bang dat het je niet gaat lukken.
Toch kun je de wereld verbazen door in New York een verrassende boodschap te brengen. Een boodschap van tolerantie en openstaan voor anderen. Een verhaal met liefde in plaats van haat. Met gevoel in plaats van de voorgeprogrammeerde kretologie. Een werkelijk schokkend verhaal. Het zal je een paar stemmen kosten in Limburg, maar het kan de weg zijn naar een verzoening met de VVD. De partij waar je dan over 30 jaar net als Wiegel en je held Bolkestijn aan de zijkant staat. Waar je bij belangrijke momenten om raad gevraagd wordt. Waar je wel oud kunt worden zonder een paria te zijn.
Hoe dan ook, ik zal nooit op je stemmen, zelfs al eindig je ooit aan mijn kant van het politieke spectrum (zeg maar de omgekeerde weg van Verdonk). Maar ik gun je wel een mooie oude dag. Morgen kun je daar aan werken. Geloof me, het kan echt. Maar de weg die je nu bent ingeslagen is een doodlopende. Draai om nu het nog kan.
Succes,
Gerben
p.s. zes jaar geleden schreef ik al eens een stukje over je: Politici die afgeschaft moeten worden, deel 2. Ik geef toe. Ik had slechts gedeeltelijk gelijk.
