Verhalen over onderweg

Tags

boeken, boeken 2018, lezen, reisboek, reizen

Verhalen over onderweg

Tien jonge auteurs staan in dit boek. De ondertitel zegt het al. Nu is over jong te discussiëren. Een van de schrijvers was 50 toen zijn verhaal in dit boek belandde. Ik denk dat debutanten de lading beter had gedekt. Touroperator Ashraf was medeorganisator van de wedstrijd die deze verhalen opleverde. Misschien ook iets voor mij om eens op dergelijke dingen te letten.

Het eerste verhaal speelt zich af in de hoofdstad met de mooiste naam, Ouagadougou. Goed begin dus. Het eerste verhaal dat echt de moeite waard is, is van Jeroen van der Horst, over lokale tradities in Bolivia. Het laat meteen zien dat tradities boeiend zijn, maar niet per se de moeite van het conserveren waard, zoals vele conservatieve denkers vaak schijnen te denken.

Hans Kateman verrast met een verzameling hilarische brieven, geschreven n.a.v. een bezoek aan Sint-Petersburg. De oudste schrijver, Anton van de Wardt heeft het beste verhaal geschreven. Qua compositie, qua gedachtegang bedoel ik. Leuk om de gebeurtenissen door de ogen van een van de hoofdpersonen perfect te volgen.

De andere zes verhalen waren vast niet slecht, dat zou ik me hebben herinnerd, maar zitten een paar maanden na lezing al niet meer in mijn actieve geheugen. Ongezien zou ik niet kunnen vertellen waar ze over gaan.

Citaat: “Overigens wijzen we u erop dat de opgevoerde posten ‘aanschaf reepjes oude kranten’ en ‘pantoffelhuur’ volgens artikel 14 lid 2 zeker niet voor vergoeding in aanmerking zouden zijn gekomen.” (p.90)

Nummer: 18-014
Titel: Verhalen over onderweg
Ondertitel: Jonge auteurs op reis
Auteur: Diversen (Ben Joosten, Yvan Raes, Hajo Smit, Bea C. Groen, Jeroen van der Horst, Hans Kateman, Sander Roosendaal, Pascal Vroemen, Arnold Jonk en Anton van de Wardt)
Taal: Nederlands
Jaar: 1989
# Pagina’s: 144 (3483)
Categorie: Reizen
ISBN: 90-389-0724-9

Meer reiscompilaties:
Elegance – Over Holland
Op reis
Op reis met…

Advertenties

Eduardo Sacheri – Papeles en el viento

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Eduardo Sacheri, lezen, voetbal, vrienden

Eduardo Sacheri – Papeles en el viento

Ietwat optimistisch nam ik dit boek mee, toen ik afgelopen winter op stagebezoek mocht naar twee Canarische eilanden. Meteen al in februari aan mijn zelfopgelegde verplichting van een Spaans boek per jaar voldoen, genoeg reistijd op vliegvelden en in havens, zou een eitje moeten zijn.

Sacheri is een van mijn favoriete schrijvers, een Argentijn die ik per ongeluk ontdekte, die schitterend kan vertellen over voetbal, maar net zo goed een leuk verhaal kan schrijven waarin de sport niet voorkomt. Maar Argentijnse schrijvers worden niet vaak vertaald in Nederland, zelfs in Spanje kom ik zijn boeken zelden tegen in boekhandels (en ik kijk meestal wel even). Het internet blijkt een oplossing. Een Canadees afgeschreven bibliotheekboek, wie zegt dat globalisering slecht is.

Bij mij stond het boek op de plank buitenlandse voetbalboeken, maar gaandeweg het verhaal begreep ik dat voetbal, ook in dit boek, niet meer dan een kapstok is. Een voormalig voetbaltalent werkt als agent, heeft een belang in een jeugdinternational als hij komt te overlijden. Zijn vrienden en zijn broer proberen de jeugdige voetballer te verpatsen, zodat ze voor het dochtertje van hun overleden vriend een goede toekomst kunnen regelen.

Het boek leest eenvoudig, korte hoofdstukken. Moest ook wel, anders was ik er niet doorheen gekomen. Het verhaal heeft twee lijnen. De actualiteit, waarin ze een voor hun onbekende speler van het derde niveau moeten zien te verkopen, maar tegelijkertijd het verhaal van de vriendschap. Want dat is natuurlijk waar het in dit verhaal om draait. Hoe werden ze vrienden, wie betekende wat voor de ander, maar vooral hoe ga je om met het verdriet van de dood. Dit blijkt voor eenieder anders te zijn, wat ook weer nieuwe problemen met zich meebrengt.

Sacheri schrijft prachtige boeken, zou veel meer vertaald moeten worden in andere talen, verdient een veel groter publiek. Tot die tijd speur ik het internet wel af op zoek naar een nieuw onbekend boek van hem dat zonder al te veel verzendkosten naar Nederland komt. Ook leuk. Niet zo leuk als zijn boeken zelf overigens.

Citaat: “Sos medico o sos que, pedazo de hijo de puta? ¿No te das cuenta de que el Mono esta enfermo, pelotudo? ¿Que tiene miedo de morirse? ¿O a vos te chupa un huevo? ¡Ni lo miraste, pelotudo, ni lo miraste! ¡No nos dijiste una mierda! ¿No te diste cuenta de que te quería preguntar? ¿No te diste cuenta, imbécil? ¿Vos que? ¿Vos no… vos nunca tuviste miedo? ¿Estas vivo, forro, o que? (…) Por que no te dedicas a otra cosa? Hacete bancario, pedazo de forro! Hacete astronauta! ¿Pero medico? ¡Tratas con gente, sorete! Tratas…” (p.149)

Nummer: 18-013
Titel: Papeles en el viento
Auteur: Eduardo Sacheri
Taal: Spaans
Jaar: 2011
# Pagina’s: 419 (3339)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-607-11-1547-8

Meer:
IMDB
Wikipedia (Papeles en el viento)
Wikipedia (Eduardo Sacheri)

Meer Sacheri op gerbie.nl
Ser feliz era esto
La pregunta de sus ojos
Lo raro empezo despues
Esperandolo a Tito

Paul Theroux – Dr. Slaughter

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Paul Theroux

Paul Theroux – Dr. Slaughter

Zijn zoon is een geweldig observator, maakt daardoor prachtige documentaires. Het talent heeft hij van zijn vader, zonder twijfel. De schrijver is meer einzelgänger dan de zoon, maar gebruikt zijn talent voor reisboeken en romans waarin blijkt dat hij de mensheid intensief volgt. Zo ook in dit dunne boekje, gelezen in het Duits. Moet een jaar of 20 op de plank hebben gestaan, ik zou nu geen Engels boek vertaald naar het Duits kopen, toen ik in Oostenrijk werkte had ik niet zo veel keuze.

De hoofdpersoon in dit boek is een Amerikaanse wetenschapper, wonend in Londen. Zij heeft een saai leven, in haar eigen ogen, ziet een advertentie van een escort-bureau en besluit daar werk van te maken. Zo ontstaat dus een dubbelleven waarin ze overdag wetenschappelijk bezig is, maar ’s avonds en ’s nachts als gezelschapsdame een paar extra centen verdient. Haar motief is niet het geld overigens, zij verveelt zich in de grote stad, vindt een vreemde manier om die verveling tegen te gaan.

Zoals zo vaak in het leven is niets wat het lijkt, ook haar bijbaan is toch iets anders dan wat ze de zelf denkt. Het bureau waarvoor ze werkt heeft andere belangen.

Dit is zeker geen hoogtepunt in het genre van Theroux, maar ondanks dat is het zeker de moeite van het lezen waard. Er is zelfs een verfilming, Half Moon Street, al zag ik dat pas toen ik dit blogje schreef. Theroux heeft een novelle gemaakt van een fantasie, een gedachtespinsel. Niets mis mee.

Citaat: “Alles, was sie der Ehe verdankte, war ein neuer Name. Davor hatte sie Mopsy Fairlight geheißen. Sie hatte den Vornamen Lauren angenommen, als sie den Namen Slaughter erhielt. Sie wunderte sich darüber, dass die Leute ihren Namen nicht häufiger wechselten.” (p.21)

Nummer: 18-011
Titel: Dr. Slaughter
Auteur: Paul Theroux
Taal: Duits (orig.: Engels)
Jaar: 1987 (orig.: 1984)
# Pagina’s: 151 (2683)
Categorie: Fictie
ISBN: 3-596-25194-X

Meer:
Wikipedia
Goodreads
Boekmeter

Meer Theroux via gerbie.nl:
The happy isles of Oceania
China per trein
Slow trains to Simla
The Mosquito coast
Soerabaya
My secret history
The great railway bazaar
Kowloon Tong. The last days of Hong Kong
Het drijvende koninkrijk

Meindert Talma – Je denkt dat het komt

Tags

biografie, boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Meindert Talma, muziek

Meindert Talma – Je denkt dat het komt

Na het eerste deel van deze serie keek ik lang uit naar het vervolg van zijn autobiografische reeks. Zonder enige problemen kun je de delen ook los van elkaar lezen, maar het is zeker aan te raden om ook het eerste deel te lezen. Het concept is geweldig, een stuk lezen, een nummer luisteren, boek en CD vullen elkaar aan.

Het eerste deel speelt zich af tot 1996, daar pakt de zanger het verhaal op. De jaren 1997 tot 2001 staan centraal in dit boek. Het biedt mogelijkheden voor een flinke reeks, Talma hoeft zich niet te beperken tot een trilogie.

Het verschil voor mij is dat dit deel vooral over een tijd gaat dat ik de zanger ontdekte. De muziek kende ik al, ik sprak hem wel eens na een concert, ik las over hem, las zijn column in de LC. Ik was dan ook weinig verbaasd over wat ik las.

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik deel 1, Kelderkoorts, leuker vond. Toch klopt dat ook weer niet helemaal, aangezien ik ondertussen in Deventer de gelijknamige voorstelling zag. Een concert in het café, zoals dat bij een onbekende popster hoort. En wanneer hij vertelt over de liedjes, soms zelfs stukken voorlas die ik herkende uit het boek, zie ik dat het inderdaad hilarisch is, zoals ik in meerdere recensies las.

Zijn deelname aan 2 voor 12 was geen succes, maar het verhaal daarover zeker wel. Zijn ouders die hem zien aanmodderen, maar liever een andere toekomst voor hun zoon hadden gezien, het is een beeld dat velen zich kunnen voorstellen. De Hobbyrockers zijn een geweldig clubje die lijken te grossieren in ideeën die compleet nutteloos zijn, maar toch uitgevoerd worden.

Uiteindelijk moet ik concluderen dat deel 8, waarin Talma eindelijk het grote publiek bereikt, niet zou kunnen bestaan zonder de eerste zeven delen, waarin hij veel doet, veel aanpakt, zonder al te veel succes, al kun je ook beweren dat iemand die doet wat hij wil, die van zijn liefdes schrijven en muziek maken kan leven, nooit mislukt kan zijn. Talma doet het. Mooi.

Citaat: “Vol bravoure paradeerde ik, nog helemaal in mijn rol als Adolf Hitler, met m’n Hitler-snorretje, pruik en PTT-uniform door de supermarkt. Net op het moment dat Adriaan met ons winkelkarretje dat was gevuld met een tray Schultenbrau, twee emmertjes haring, drie droge worsten en een fles ranja, in de rij voor de kassa wilde gaan staan, kwamen er ineen twee personeelsleden van de Edah op ons af gesneld. Snel ritste ik het plaksnorretje van mijn bovenlip.” (p.229)

Nummer: 18-008
Titel: Je denkt dat het komt
Ondertitel: Nederlands onbekendste popster 2
Auteur: Meindert Talma
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 280 (2389)
Categorie: Biografie
ISBN: 978-90-5452-350-5

Meer Talma op gerbie.nl:
Kelderkoorts
Onze Johan
Concert Je denkt dat het komt
Ik ben Louis van Gaal
Hou alsjeblieft mijn graf schoon
Burgerweeshuis 2006
De renner
De beste voetbalmuziek ooit
Dammen met Ome Hajo
Kriebelvisje

Meer over Meindert:
Officiële website
Youtube
Twitter
Facebook
Tumblr

Recensies:
Tzum
lezentv.nl
Volkskrant
Humo
3 voor 12
Friesch Dagblad

Hard Gras 118 – Hakim Ziyech Simply the best

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 118 – Hakim Ziyech Simply the best

In het seizoen dat Ziyech de beste speler van de Eredivisie is, maar ook wordt uitgefloten door zijn eigen fans, kiest Hard Gras zonder twijfel de kant van de voetballer. Sam Planting mag het titelverhaal, het openingsverhaal schrijven. Van den Boogaard mocht Nick Hornby spreken, de schrijver van het beroemdste voetbalboek ooit. Melle Mare mocht een reconstructie maken van een vreemde dag in Deventer. Een oefenwedstrijd van Ajax bij Go Ahead was de aanleiding voor een aantal idioten om in de binnenstad een flinke matpartij te organiseren.

Een portret van een bijzondere voormalig voetballer is erg interessant, Bjorn van der Doelen was een aardige subtopper, maar blijkt als muzikant in zijn nieuwe leven een prachtig filosoof. De voetballerij mocht willen dat er meer zulke spelers rondliepen.

Mooi nummer, meerdere mooie verhalen.

Citaat: “Maar zulke kampioenswedstrijden zijn toch eindelijk ‘n schande voor ons voetbal. Wij zouden het willen uitschreeuwen: houdt op met je W-formatie tot in het bespottelijke, met je drie backs en je voorhoede van drie man, die zuiver op avontuur uit is: leer weer begrijpen dat de techniek de basis van het spel is en dat niet voor niets een voorhoede uit vijf spelers bestaat.” (p.64)

Nummer: 18-009
Titel: Hard Gras 118
Ondertitel: Hakim Ziyech Simply the best
Auteur: Diversen (Sam Planting, Arthur van den Boogaard, Melle Mare, Frank Heinen, Daan Heerma van Voss, Henk Mees, Wiep Idzenga, Thomas Heerma van Voss, Roman Helinski en David Winner)
Taal: Nederland
Jaar: 2018
# Pagina’s: 127 (2516)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-4259-2

Meer:
117 116 115 114 113 112 111 110 109 108 107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

De Muur 59 – New Wave

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 59 – New Wave

Niet een nummer dat jaren zal blijven hangen. Geen verhalen die aanleiding geven tot herlezen. Geen journalisten die citaten uit deze uitgave zullen gebruiken in nog te schrijven artikelen. Geen reden voor discussies online.

Geen schande. Want elk verhaal was wel de moeite waard. Maar niet meer dan dat.

Citaat: “En dan nu dus zijn chromosomaal doorontwikkelde versie. Dat menneke met rode blos, krap 23 winters jong, het maakt hem al helemaal niet uit op welke tweewieler ze hem zetten, op welke ondergrond. Maak Mathieu van der Poel wijs dat er een WK Waterfietsen bestaat en het wegwielrennen moet het nog een jaar zonder hem stellen.” (p.84)

Nummer: 18-006
Titel: De Muur 59
Ondertitel: New wave
Auteur: Diversen (Joost-Jan Kool, Frank Heinen, Wiep Idzenga, Bert Wagendorp, John Kroon, Peter Winnen, Mark de Bruijn, Jarl van der Ploeg, Peter Ouwerkerk, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 128 (1825)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1029-2

Meer:
58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Duitsland, Friedrich Christian Delius, lezen, voetbal, voetbalboek, WK 1954

Friedrich Christian Delius – Der Sonntag, an dem ich Weltmeister wurde

Een dunnetje, ik had niet zo’n zin in een dikke Duitse pil. En omdat Arthur van den Boogaard deze had aanbevolen in Hard Gras, een paar afleveringen geleden, heb ik Delius opgezocht afgelopen december, tijdens mijn jaarlijkse bezoekje aan de boekhandels van Munster.

Het lijkt een voetbalboek, het gaat tenslotte om de dag dat Duitsland wereldkampioen werd in 1954. Een belangrijk moment in de geschiedenis. Een dag die veel meer was dan een voetbaltitel die behaald werd. Negen jaar na het verlies van de Tweede Wereldoorlog kwam in West-Duitsland het besef dat het niet minderwaardig was, dat ze weer werden geaccepteerd, dat ze geen losers waren.

Delius beschrijft deze dag prachtig. Het zou autobiografisch kunnen zijn, waarschijnlijk is dat grotendeels ook zo, maar het maakt voor het verhaal niets uit. Hij is elf. De leeftijd waarop voetbal extreem belangrijk is. Hij leeft dus toe naar de finale. Het boek beschrijft zijn dag. Daarom is het ook geen voetbalboek, maar speelt voetbal wel een belangrijke rol. Die dag duurt hem veel te lang, erg begrijpelijk. Hij heeft allerlei verplichtingen, terwijl hij maar een ding wil: naar het radioverslag luisteren.

Ook dat zal voor de jeugd tegenwoordig een openbaring zijn, mochten ze dit boek ooit lezen. Televisie bestaat pas een ruime halve eeuw, de radio was vroeger een belangrijke informatiebron. Alles stond in het teken van de finale, het moment waarop hij naar de radio mag luisteren.

Delius beschrijft prachtig het gevoelsleven van het jongetje. Het jochie dat niet kan wachten tot het begint. De domineeszoon die Fritz Walter adoreert, niet God. Delius geeft een prachtig tijdsbeeld van zijn jeugd in Hessen, van het naoorlogse Duitsland, van de grens die ineens dwars door zijn land liep en er voordien nooit was, van een land dat zijn wonden nog aan het likken is. Erg leuk verhaal.

Citaat: “Ich fuhlte mich in diesem Chor geborgen, hielt den Kopf gesenkt, war lieb oder wollte lieb sein, und als mir bei die Kraft und die Herrlichkeit Fritz Walter und die deutschen Fussballer einfielen, schickte ich eine schnelle Bitte um den Sieg zum Himmel, Amen.” (p.54)

Nummer: 18-005
Titel: Der Sonttag, an dem ich Weltmeister wurde
Auteur: Friedrich Christian Delius
Taal: Duits
Jaar: 1994
# Pagina’s: 128 (1697)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-3-499-26685-0

Meer:
Hard Gras 112
Wikipedia
Lezen voor de lijst
Volkskrant
FC Delius (Biografie)
Sonntag

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2017

Tags

2017, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Fokke en Sukke, Geleijnse, in het nieuws, lezen, Reid, Van Tol

Reid, Geleijnse & Van Tol – Fokke & Sukke. Het afzien van 2017

Natuurlijk zijn het geen studenten, ook al zijn de cartoons studentikoos. Onlangs zaten de drie heren voor het eerst samen in een talkshow. Wel grappig om te zien dat drie mannen van middelbare leeftijd, met goede banen, elke ochtend samen aan de telefoon hangen om de cartoon van de dag te bepalen. Meestal zijn ze nog goed ook.

Vorig jaar de inhaalslag gemaakt, zie bij 2014 hieronder, vanaf nu is het dus bijhouden. En dat is geen straf. Even 224 cartoons lezen, daar heb je geen uur voor nodig. Wel is het soms even terugdenken waar het ook alweer over ging. Dat was vorig jaar natuurlijk vaak Trump, hij komt natuurlijk ook regelmatig voorbij (al is natuurlijk de discussie mogelijk of 26 keer veel of weinig is).

Fokke & Sukke zijn snel, gevat, scherp, actueel, soms diep, vaak leuk en onmisbaar.

Citaat: “Wij komen toch uit bij de lijsttrekker..Met het beste algoritmegevoel” (p.24)

Nummer: 18-004
Titel: Fokke & Sukke. Het afzien van 2017
Auteur: Reid, Geleijnse & Van Tol
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 112 (1569)
Categorie: Cartoons
ISBN: 978-94-9240-928-7

Meer:
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2004
2003
2002
2001
2000
Officiële website

Carlos Ruiz Zafon – Het spel van de engel

Tags

Barcelona, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Carlos Ruiz Zafon, lezen

Carlos Ruiz Zafon – Het spel van de engel

Het Kerkhof der Vergeten Boeken lijkt mij een van de mooiste plekken op aarde (“Wat u hier ziet is de som van eeuwen verloren gegane en vergeten boeken, boeken die ertoe veroordeeld waren vernietigd te worden en voor altijd het zwijgen kregen opgelegd, boeken die de herinnering en de ziel van tijden en wonderen bewaren die in de vergetelheid zijn geraakt.”). In het eerste boek van Zafon speelde het een belangrijke rol. In het vervolg een bijrol. En een echt vervolg is het niet, je zou het boek zonder problemen los kunnen zien van zijn vorige roman. Als je de tijd bekijkt, is het zelfs een prequel.

Het vorige boek las ik op mijn iPhone, deze keer kreeg ik het boek, letterlijk, in mijn handen geworpen. Omdat de buren weten dat ik bezig ben mijn minibieb binnenkort te plaatsen, kreeg ik een stapel (of twee) boeken om daarin te zetten. Daar zat deze ook tussen, eerst zelf lezen dus, voordat ik het boek een ander gun.

David Martin is een getalenteerd schrijver, maar schrijft, in opdracht, vooral pulpromannetjes. Dat doet hij geweldig, heel Barcelona verslindt zijn verhalen. Maar echt bevredigend is het niet. Het is eigenlijk het klassieke verhaal van de Crossroads, je talent verkopen aan de duivel in ruil voor roem en rijkdom.

Natuurlijk kiest Martin op een bepaald moment voor zijn artistieke vrijheid en, hoe voorspelbaar, dit gaat mis. Tegelijkertijd verkoopt een boek, waarvan hij meer dan redacteur was, ongelooflijk goed. Maar niemand weet dat dat voornamelijk aan hem te danken is.

Het juiste moment om toe te slaan, een Parijse uitgever doet dat. Hij herkent het talent en vraagt David om een boek voor hem te schrijven. Niet zomaar een boek, maar een boek dat de Bijbel in de schaduw zal zetten. Een boek dat de geschiedenis zal veranderen. Hij krijgt een voorschot dat hij niet kan weigeren, een herhaling van zetten dus. Deze uitgever blijkt ooit een boek te hebben uitgegeven. Dit boek vindt hij in het Kerkhof der Vergeten Boeken. De schrijver woonde in het huis waar David nu woont. Toeval?

Ruiz Zafon kan geweldig een dikke pil voorschotelen, zonder dat het gaat vervelen. Het verhaal is eigenlijk niet zo heel bijzonder, maar de sfeer is geweldig. De draaien zijn ongelooflijk, maar wel passend. De nevenkarakters interessant. Het tijdsbeeld is schitterend. Ik kan me heel goed voorstellen dat een thematische wandeling door de Barrio Gotico van Barcelona met een goede gids erg boeiend is.

Denk dat ik deel drie ook nog maar eens moet lezen.

Citaat: “Chloe en Baltasar hadden zo hun erecode: ze liquideerden slechts uitschot en ontdeden de wereld van moordenaars, misbaksels, kwezels, fanatici, kleinburgerlijke dogmatici en allerhande stommelingen die van deze wereld een miserabelere plek maakten dan nodig was voor de rest van de mensheid in naam van vlaggen, goden, talen, rassen of welke idioterie dan ook waarmee ze hun hebzucht en benepenheid maskeerden.” (p.18)

Nummer: 18-003
Titel: Het spel van de engel (El juego del angel)
Auteur: Carlos Ruiz Zafon
Taal: Nederlands (Spaans)
Jaar: 2009 (2008)
# Pagina’s: 552 (1457)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-5672-315-6

Meer:
In de schaduw van de wind
Wikipedia
Hebban
Sprakeloos
Scholieren.com

Peter Winnen – God of duivel

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, column, doping, lezen, Peter Winnen, wielerboek, wielrennen

Peter Winnen – God of duivel

Graag lees ik de columns van de oud-wielrenner. Ooit stond ik bewonderend langs de weg als jochie, toen hij de Alpe d’ Huez op fietste. Zijn overwinningen van eerdere jaren waren die dag weinig waard. Mijn vader bood hem een fles water aan. Zijn ogen stonden diep in zijn hoofd, hij reageerde niet.

Na zijn actieve carrière bleek de renner een begenadigd schrijver. Niet alleen over zijn eigen sport, maar ook over andere sporten en zelfs over het leven. Zonder enige twijfel pakte ik dan ook een nieuw boek van hem op, volgens mij heb ik de meeste wel gelezen.

Die twijfel had ik wel bij dit boek, al was het maar omdat de ondertitel ‘alles over doping’ aangeeft dat dit een thematische bundeling is. En ook al is doping een belangrijk en niet te missen onderwerp wanneer het over wielrennen gaat, de charme van de sport schuilt juist niet in een bijzaak, hoe vaak het ook de hoofdzaak leek te zijn. En dat is ook meteen mijn probleem met dit boek. De columns an sich zijn niet verkeerd, vele observaties zijn raak. Maar allemaal gezamenlijk vormen ze een overdosis (no pun intended). Het is niet leuk meer om meer columns achter elkaar te lezen. Aangezien ik denk dat de wielrenner, maar ook de schrijver, Winnen een romanticus is, een liefhebber, geloof ik niet dat het initiatief voor dit boek van hem uit ging. Ik zie een cynische uitgever voor me, die in 2013 een actueel onderwerp combineert met een uitgebreid columnarchief en al snel tot een simpele conclusie kwam.

Desondanks las ik vele columns met plezier. Sommigen voor de tweede keer, omdat ik de krant al las, of een eerdere bundeling. Soms nieuw.

Citaat: “Wanneer precies verscheen de epo in het peloton? De meningen zijn verdeeld. Sommigen beginnen de nieuwe jaartelling rond 1993. Ik durf te beweren dat het in 1988 was. In dat jaar werd ik er bergop voor het eerst door een stelletje non-klimmers afgereden. Tijdens een particulier interviewtje met een bepaalde collega, in het zadel uiteraard, werd me ongeveer gewezen waar de klepel hing.” (p.212/213)

Nummer: 18-002
Titel: God of duivel
Ondertitel: Alles over doping
Auteur: Peter Winnen
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 223 (905)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-004-0336-9

Meer:
Stoempwerk en andere verhalen
Windbreker en andere verhalen
Het snot voor ogen
Van Santander naar Santander
Valse start
Wielergeluk

Mars Hendrix – Gotcha! 1990 – 1993

Tags

biografie, boeken, boeken 2018, boekrecensie, Gotcha, lezen, muziek

Mars Hendrix – Gotcha! 1990 – 1993

Zonder enige twijfel een van mijn favoriete bands van de jaren negentig, een van de beste Nederlandse bands ooit. Maar ook een band die nauwelijks een eenheid was. Live geweldig, organisatorisch matig.

Mars zat in de band en schreef een dagboek. Tenminste, zo lijkt het. Hij gaf het een paar jaar later gratis weg aan liefhebbers. Ondergetekende dus. Maar een tekstbestandje op je harde schrijf nodigt niet echt uit om te lezen. Maar sinds ik een E-reader heb, staat het bestand er ook op. En dus las ik, tussen de bedrijven door, tijdens een werkweek, elke keer een paar bladzijden.

Het verhaal is precies wat je verwacht. Zelfs het woord cliché is een cliché. Drank, drugs, goedkope hotels en gesloopte hotelkamers, onderlinge ruzies. Kijk naar Spinal Tap of Bad News en je weet genoeg. Dat is best interessant voor hardcore fans, maar gaat ook al snel vervelen. Bandleden die voorschotten op hun gage vragen, krijgen en er doorheen jagen. Een platenmaatschappij die een kwalijke rol speelt. Onderling wantrouwen, maar chemie op het podium. Guerilla-marketing avant la lettre, publiciteit scoren voordat dit gerechtvaardigd is, de band weet in ieder geval op te vallen, geen grijze muis.

Maar na een paar honderd schermpjes ben je klaar. Weer een ruzie. Weer iemand die niet weet om te gaan met de roem. Weer een eigenzinnige artistieke beslissing die economisch gezien niet slim is. Niet alleen had de band een goede manager kunnen gebruiken, ook deze deelbiografie had een redacteur nodig gehad. En dat is een lullige constatering, aangezien de schrijver naast achtergrondzanger ook manager werd van de band.

Boeiend verhaal, nooit als boek verschenen. Misschien maar beter ook.

Citaat: “Bryan Roy stond bij ons standaard op de gastenlijst. Helaas is hij nooit gekomen. We hebben n keer een heel optreden aan hem opgedragen, toen hij door Van Gaal uit het eerste elftal van Ajax was gezet.” (p.466-467/682)

Nummer: 18-001
Titel: Gotcha! 1990 – 1993
Auteur: Mars Hendrix
Taal: Nederlands
Jaar: 2003
# Pagina’s: 682
Categorie: Muziek
ISBN: nvt

Meer:
Concert recensie (dit blog)
Wikipedia
Muziekencyclopedie
3voor12