Ed McBain – De losprijs

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Ed McBain, lezen, Whodunit

Ed McBain – De losprijs

Soms denk ik dat ik ze allemaal wel een keer gelezen heb, maar de productie van de agent-schrijver was dermate hoog dat ik niet eens alles gelezen heb wat in mijn eigen kast staat. Even googlen leert me dat er 55 zijn geschreven. Stuk of 20 sinds ik blog (1 per jaar dus), misschien wel net zo veel in mijn studententijd, klein beetje overlap, soms kom je daar na twee decennia ineens achter, dan heb ik zo ongeveer twee derde gelezen denk ik. Blijft de vraag of ik actief op zoek moet gaan naar nieuwe titels. Alle exemplaren die ik had, heb ik de laatste jaren via mijn minibieb of via Bookcrossing de wereld ingestuurd. En het is nou ook weer niet zo dat het hoogstaande literatuur is, dat je deze gelezen moet hebben om mee te tellen in boekblogland. Je zal niet worden gevraagd voor een literaire jury omdat er 21 blogjes over McBain op je site staan. Aan de andere kant zou het ook best leuk zijn dat er een punt in je leven is dat je kunt zeggen dat je alle 55 delen gelezen hebt. En echt simpel zal dat ook niet meer worden, aangezien ik tussen 1985 en 1995 erg slecht heb bijgehouden wat ik gelezen heb. Flink risico op dubbelingen dus, eigenlijk ben ik dan nog niet op de helft. Maar ook wel weer een uitdaging, aangezien ze nieuw nergens meer te vinden zijn, om via marktplaats, restpartijen, kringloop en andere bronnen op zoek te gaan naar de ontbrekende titels. U begrijpt het al, ik ben er nog niet uit.

Deze titel begint met een leuk gegeven. Twee jongetjes spelen buiten, terwijl er een terug loopt, wordt de ander ontvoerd. De kidnappers (dat die naam specifiek om kinderen gaat, realiseerde ik me onlangs pas toen er over dognappers werd gesproken in een podcast) hebben het verkeerde kind te pakken. Wat doe je dan? Eerst het dilemma voor de boeven, die besluiten om gewoon toch losgeld te eisen. Dan het dilemma voor de vader, die geacht wordt te betalen, terwijl het helemaal zijn eigen kind niet is.

McBain speelt geweldig met dat idee, in de tussentijd proberen agenten aanwijzingen te vinden om het kind te bevrijden. Typerend voor McBain (en/of voor de manier waarop ik zijn boeken lees), is dat ik nu, een paar maand na lezing wel weet hoe het boek begon, zelfs hoe ik geïntrigeerd verder las, maar echt niet meer weet hoe het boek eindigde, wat het plot was. Is dat erg? Helemaal niet. Het boek heeft me vermaakt, heeft me even helpen ontspannen en levert nog een blogje op. Dan maar geen plot.

Citaat: “Al goed, al goed. We zullen er niet meer over praten. Maar vertel me dan alleen maar waarom ik zou moeten betalen. Hoeveel mensen zijn er niet die rijker zijn dan ik ooit zal worden? Ik ben maar een arme sloeber. In vergelijking met hen ben ik maar een arme sloeber! Het heeft me jaren gekost om zover te komen en nu mijn slag te slaan. Er zijn mensen genoeg die dit iedere dag doen. Ze hoeven alleen maar de telefoon te pakken en ja of nee te zeggen. Waarom hebben ze van hen geen milde aanbiedingen gehad? Waarom betalen zij dat vervloekte losgeld niet?” (p.120)

Nummer: 20-110
Titel: De losprijs (King’s ransom)
Auteur: Ed McBain
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 1968 (1959)
# Pagina’s: 184 (21716)
Categorie: Thriller
ISBN: nvt

Meer:
McBain, Ed – Calypso
McBain, Ed – Cop hater
McBain, Ed – Dame staat schaak
McBain, Ed – Eighty million eyes
McBain, Ed – Ik heb iemand doodgeschoten
McBain, Ed – Het jachtgeweer
McBain, Ed – Jack and the beanstalk
McBain, Ed – Jigsaw
McBain, Ed – Killer’s wedge
McBain, Ed – Kiss
McBain, Ed – De legpuzzel
McBain, Ed – Lightning
McBain, Ed – De man die niet besluiten kon
McBain, Ed – De pop
McBain, Ed – Het scherp van de naald
McBain, Ed – Tricks
McBain, Ed – Twee afgehouwen handen
McBain, Ed – Vergiftigde liefde
McBain, Ed – Want ik ben uw leider

Dimitri Verhulst – De zomer hou je ook niet tegen

Tags

boeken, boeken 2020, boekenweekgeschenk, boekrecensie, Dimitri Verhulst, lezen

Dimitri Verhulst – De zomer hou je ook niet tegen

Boekenweekgeschenken ben ik gek op. En dan ook nog eens een van een schrijver die ik graag lees. Daarom best gek dat ik het pas vijf jaar later lees. Maar eenmaal bezig, lees je het boek zo uit. Zoals je van de schrijver verwacht, een mooi meeslepend verhaal.

De roman van Frank Heinen schoot me even door het hoofd. Het gegeven lijkt wel heel erg op elkaar. Geen idee wie het idee als eerste had. Pierre en Sonny zijn de hoofdrolspelers in dit mooie verhaal (ik zie een prachtige road movie voor me overigens). Sonny zit in een tehuis, Pierre heeft hem meegenomen naar de Provence. Toestemming daarvoor zou hij toch niet krijgen, dan maar gewoon doen. Eenmaal daar heeft hij de jongen veel te vertellen. Langzaam maar zeker wordt de geschiedenis duidelijk, als lezer word je eerst nieuwsgierig gemaakt, daarna bijgepraat.

Verhulst is een goede verhalenverteller, veel van zijn boeken zijn niet veel dikker dan de verplichte lengte van het Boekenweekgeschenk, deze opdracht is hem op het lijf geschreven. Een van de meest geslaagde cadeaus van het afgelopen decennium.

Citaat: “We zijn er, Chopin. Hier wou ik je met mij hebben. The fool on the hill…Had je dat ooit gedacht, beste man, dat jij ooit nog een reis zou maken? Dat je ooit iets anders te zien zou krijgen dan die deprimerende instelling? Ruik eens goed! Lavendel. Vijgenbomen ook. Je moeder was zot van de geur van vijgenbomen.” (p.25)

Nummer: 20-109
Titel: De zomer hou je ook niet tegen
Auteur: Dimitri Verhulst
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 94 (21532)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-5965-274-3

Meer Zomer:
Wikipedia
Scholieren
Hebban
8weekly

Meer Verhulst op gerbie.nl:
Verhulst, Dimitri – Godverdomse dagen op een godverdomse bol
Verhulst, Dimitri – Essay over het toegewijde bestaan als toeschouwer van de voetbalclub Standard de Liege
Verhulst, Dimitri – De helaasheid der dingen
Verhulst, Dimitri – De intrede van Christus in Brussel
Verhulst, Dimitri – Kaddisj voor een kut
Verhulst, Dimitri – De laatkomer
Verhulst, Dimitri – De laatste liefde van mijn moeder
Verhulst, Dimitri – Mevrouw Verona daalt de heuvel af
Verhulst, Dimitri – Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten
Verhulst, Dimitri – Problemski Hotel
Verhulst, Dimitri – Spoo pee doo
Verhulst, Dimitri – De verveling van de keeper

Meer boekenweekgeschenken:
Annejet van der Zijl – Leon en Juliette
Herman Koch – Makkelijk leven
Tommy Wieringa – Een mooie jonge vrouw
Kees van Kooten – De verrekijker
Tom Lanoye – Heldere hemel
Kader Abdolah – De kraai
Joost Zwagerman – Duel
Tim Krabbe – Een tafel vol vlinders
Arthur Japin – De grote wereld
Jan Wolkers – Zomerhitte
Thomas Roosenboom – Spitzen
Anna Enquist – De ijsdragers
Harry Mulisch – Het theater de brief en de waarheid
Leon de Winter – Serenade
Willem Frederik Hermans – In de mist van het schimmenrijk
Maarten Biesheuvel – Een overtollig mens
Tessa de Loo – Het rookoffer

15 fietsverhalen

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, fiets, fietsen, Godfried Bomans, Kees van Kooten, Levi Weemoedt, lezen, Maarten Biesheuvel, Remco Campert, Simon Carmiggelt, Tim Krabbé

15 fietsverhalen

Alleen al het op de juiste plank zetten is lastig. De plank met wielerboeken gaat eigenlijk vooral over de sport. De reizenplank is ook niet logisch, niet elke keer dat je de fiets pakt, ga je op reis. De plank ‘verzamelbundels’ dan maar?

De fietsersbond verzamelde de verhalen, vond daarvoor enkele grote namen, maar ook een paar die bij mij nog niet bekend waren. De verhalen van Van Kooten, Weemoedt, Carmiggelt, De Jong en Campert moet ik al gelezen hebben, allemaal vrij lang geleden overigens, voordat ik blogde, voordat ik zelfs maar van internet gehoord had trouwens. Krabbé over Zoetemelk vind ik wel leuk, maar die zou ook wel eens in een verzamelbundel terecht kunnen zijn gekomen.

Bob den Uyl heb ik te weinig van gelezen, bewees zijn verhaal in deze bundeling. Van Kooten en Campert erg veel, ook terecht. Weemoedt en Krabbé schreven zelf wat minder, misschien heb ik procentueel daar nog wel meer van gelezen.

Al met al geen boek dat prijzen zal winnen, dat ik me over een paar maanden nog zal herinneren, maar meer een plezierig tussendoortje.

Citaat: “Mijn kennis omtrent Keulen beperkt zich tot twee feiten: het is een carnavalstad van grote faam, en de eerste stad die in de Tweede Wereldoorlog, ik meen in eenenveertig, door de Engelsen werd gebombardeerd met grotendeels verouderde vliegtuigen. Enig verband tussen beide feiten is twijfelachtig.” (p.57)

Nummer: 20-099
Titel: 15 fietsverhalen
Auteur: Diversen (Huub Beurskens, Henri Knap, J.J. Klant, Kees van Kooten, Maarten Biesheuvel, Bob den Uyl, Mensje van Keulen, Daan van der Vat, Tim Krabbé, Simon Carmiggelt, Remco Campert, Levi Weemoedt, Godfried Bomans, Oek de Jong en Stef Vancaeneghem)
Taal: Nederlands
Jaar: 1990
# Pagina’s: 126 (20142)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-6825-077-9

Peter van Straaten – Er kan wel wat zout uit

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, cartoons, lezen, Peter van Straaten

Peter van Straaten – Er kan wel wat zout uit

Wat kun je na tig boeken nog bloggen over Peter van Straaten. Dat ik een groot fan ben? Dat ik hem de beste cartoonist van Nederland vond? Dat hij zo herkenbaar is? Dat ik het zo knap vindt dat hij in een enkele zin onder een plaatje een heel verhaal vertelt? Dat deze thematische verzamelingen stiekem het melken van de fan is, maar tegelijkertijd aanwinsten voor mijn plank? Ik weet het echt niet meer. De titel is al geweldig. Had de vraag nog nooit gehoord, maar zie meteen zijn handtekening in die zes woorden. Zie de situatie voor me. Geweldig.

150 cartoons over eten, kokkerellen, restaurants, keukens en vooral veel relaties die niet precies gaan zoals men verwacht dat ze zouden moeten gaan.

Citaat: “Lieverd, je hebt je best gedaan, maar zo smerig heb ik nog nooit gegeten.”

Nummer: 20-095
Titel: Er kan wel wat zout uit
Auteur: Peter van Straaten
Taal: Nederlands
Jaar: 2011
# Pagina’s: 159 (19606)
Categorie: Cartoons
ISBN: 978-90-417-0967-7

Meer:
Straaten, Peter van – Door dik en dun (Vader & zoon 4)
Straaten, Peter van – Feest
Straaten, Peter van – Handbagage
Straaten, Peter van – Handbagage (2e x)
Straaten, Peter van – Hoezo oud?
Straaten, Peter van – Houden vol (Vader & zoon 7)
Straaten, Peter van – In de bocht (Vader & zoon 5)
Straaten, Peter van – Leveren in (Vader & zoon 10)
Straaten, Peter van – Mens & bedrijf
Straaten, Peter van – Min & onmin
Straaten, Peter van – Min & onmin (2e x)
Straaten, Peter van & Boudewijn Büch – Openbaar boekenbezit
Straaten, Peter van – Pittige tantes
Straaten, Peter van – Roken Neuken Drinken
Straaten, Peter van – Staan op de tocht (Vader & zoon 11)
Straaten, Peter van – Tegen wil en dank (Vader & zoon 3)
Straaten, Peter van – Vrouwen & mannen
Straaten, Peter van – Waarom ligt mijn boek niet naast de kassa?
Straaten, Peter van – Zetten door (Vader & zoon 2)
Straaten, Peter van – Zijn we er al?

Gregor Frenkel Frank – Patsers en prolurken

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Gregor Frenkel Frank, lezen

Gregor Frenkel Frank – Patsers en prolurken

Al heel veel jaren in de kast. En op een dag pak je het dan eruit en leest het. Waarom kocht ik dit ooit? Ik denk dat het de begintijd van ‘Ook dat nog’ was, toen dat programma best te hachelen was. En daar speelde hij in mee. Daarnaast schreef hij dus columns (volgens het colofon voor ‘Man’, een blad dat mij niets zegt), die werden weer gebundeld in dit boekje. En dat moet ik zijn tegengekomen in een opruimingsbak. Dat laatste lijkt me de enige zekerheid. In die tijd had ik weinig budget, maar wel veel leeshonger. Daarbij weet ik dat ik nooit een echte fan ben geweest, ik ben zeker niet op zoek gegaan naar zijn boek.

De titel dekt de lading van het boekje perfect. Elke column gaat over een patser, een prolurk. Of over een eikel, een kwal, een zeikerd, welk negatief woord je ook kunt vinden voor een VVD’er. Dat laatste is mijn persoonlijke kwalificatie overigens.

Voor de rest weinig te melden over deze titel. Grappig tussendoortje, geen onmisbaar meesterwerk. Goede observaties, bij vlagen, maar niet allemaal achter elkaar lezen, dan valt het op, het trucje, dat doet de schrijver geen recht.

Citaat: “Wat dit land nodig heeft is een stel rücksichtslose krachtfiguren, ijzersterke kerels, mannen met een marmeren plaat voor de kop als het moet. Die een eind maken aan het ordeloze gedrag van de meute, het oeverloze gelul van zwakbegaafde politici en die draad oppakken waar de mariniers ‘m op de Dam hebben laten glippen.
Junks, punks, skunks, allochtonen en andere valse tonen in de samenleving – afvoeren die hap.” (p.57)

Nummer: 20-094
Titel: Patsers en prolurken
Auteur: Gregor Frenkel Frank
Taal: Nederlands
Jaar: 1991
# Pagina’s: 103 (19447)
Categorie: Columns
ISBN: 90-6806-096-1

Meer:
Hebban
Wikipedia

David van Reybrouck – Tegen verkiezingen

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, David van Reybrouck, lezen, politiek, verkiezingen

David van Reybrouck – Tegen verkiezingen

Lezen is heel veel. Ontspanning, vermaak, ontsnappen aan de werkelijkheid, de meeste lezers kiezen een van die redenen. Mee op reis met de schrijver, door voor vreemde landen en culturen. In het hoofd van de schrijver, waardoor je een mens, een cultuur, een land, iets onbekends beter leert kennen, begrijpen.

Maar soms is het ook gewoon de moeite waard om aan het denken te slaan. Niet bewust, gericht, zoals de ontelbare zelfhulpboeken van vele managementgoeroes die ik het liefst negeer en dus ook zeer weinig heb gelezen de afgelopen kwart eeuw. Maar gewoon, omdat er een onderwerp is waar je meer over wil weten, of nog beter, waarvan je niet eens wist dat je er meer over wil weten, maar wat je achteraf wel blijkt te willen.

Van Reybrouck schrijft dergelijke boeken. Tenminste, zo begreep ik, want dit was pas mijn eerste boek dat ik van hem las. De titel is bewust provocerend. De hoeveelheid voetnoten schrikt eerst even af (het valt mee, minder dan 1 per bladzijde). Maar al snel heb ik me zelf ondergedompeld in het gedachtegoed van de cultuurhistoricus.

Tot nog toe was ik de ultieme democraat. Zelfs een slechte keuze is beter dan geen keuze. Een slechte democratie is nog steeds beter dan een goed functionerende dictatuur. Het is, zo het cliché wil de minst slechte keuze. Van Reybrouck zet me aan het denken, al voor de helft van het boek besef ik dat hij vaak gelijk heeft. Dat betekent dat ik het met hem eens ben wat betreft de organisatie van onze democratie. Niet afschaffen dus, maar anders. Zo zijn er vele mogelijkheden om het besturen van het land dichter bij de bevolking te krijgen. Om volksvertegenwoordigers weer daadwerkelijk vertegenwoordigers van het volk te laten zijn.

En als wetenschapper weet hij alles netjes in een historische context te brengen, vooral de oude Grieken, de uitvinders van de democratie, worden er geregeld bijgehaald. Hoe werkt de representatieve democratie? Zijn verkiezingen wel zo democratisch? Kan een gelote assemblee ook functioneren? Vele vragen worden opgeworpen en besproken. Dat is iets anders dan beantwoord, dat impliceert dat de schrijver het allemaal zelf weet, maar die valkuil weet Van Reybrouck vakkundig te vermijden.

Citaat: “Besloot ik het vorige hoofdstuk met de gedachte dat verkiezingen vandaag gedateerd zijn als democratisch instrument, dan leren we nu dat ze eigenlijk nooit als democratisch instrument bedoeld zijn geweest. Het is dus nog veel erger! Bovendien: het meest gangbare democratische instrument, loting, werd volledig uitgesloten door de architecten van het representatieve stelsel, op een beperkt domein na: dat van de juryrechtspraak.” (p.89)

Nummer: 20-088
Titel: Tegen verkiezingen
Auteur: David van Reybrouck
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 192 (17634)
Categorie: Essay
ISBN: 978-90-234-4355-1

Meer:
David van Reybrouck
Wikipedia
Tegen verkiezingen
Buitenhof (interview)

2020 volgens Goodreads

Tags

2020, boeken, boeken 2020, Goodreads, jaaroverzicht, lezen

Precies het dubbele aantal van vorig jaar. 132 boeken ipv 56 geplande, tegen de 66 van 2019. Ook qua bladzijden een flink verschil. Bijna 9000 meer volgens Goodreads. Anderhalve Lockdown…

Al is het verschil met mijn eigen administratie flink. Volgens Excel zat ik boven de 25K op 31 december, met dezelfde boeken overigens. Dat overzicht komt zodra ik alle boeken heb geblogd.

Het definitieve overzicht dus later, zoals gebruikelijk op dit blog. De lijst (index) bovenaan het blog is afgelopen jaar wel flink bijgewerkt. Staan meer dan 1400 titels in ondertussen. Lekker overzichtelijk.

Volgens Goodreads las ik: 2020

Bart van Loo – De Bourgondiërs

Tags

Bart van Loo, boeken, boeken 2020, boekrecensie, geschiedenis, lezen, luisterboek

Bart van Loo – De Bourgondiërs

Natuurlijk kende ik de goede man van zijn bevlogen hoorcolleges in DWDD, maar had nog nooit wat van hem gelezen. Deze dikke pil lonkte eerlijk gezegd niet echt. Maar toen ik steeds meer podcastverslaafd raakte en concludeerde dat vooral de publieke omroep (BBC en NPO) de beste podcasts maken, ging ik op zoek bij onze zuiderburen. Klara heet het platform waar zij hun podcasts neerzetten. En daar zag ik de serie over de Bourgondiërs.

Afleveringen van anderhalf uur, een uur of twaalf geschiedenis. En omdat Van Loo zo enthousiast kan vertellen, is het geen straf om anderhalf uur te luisteren. In de eerste coronagolf fietste ik vele uren door Twente en de Achterhoek en na een paar weken had ik alle afleveringen beluisterd.

De rol van de Bourgondiërs in het ontstaan van de Lage Landen was mij niet bekend. Vele namen die voorbijkwamen, kende ik ook niet. Maar het klonk allemaal logisch, er zal flink wat uitzoekwerk aan vooraf gegaan zijn. Halverwege had ik het idee dat ik ontzettend veel geleerd had. Maar aan het eind kwam ik vooral tot de conclusie dat ik me vermaakt had. Onthouden was bijna onmogelijk. Een tijdje later een overhoring zou rampzalig zijn geweest.

Nog later begreep ik dat hij zijn boek niet had voorgelezen, maar vooral er over hebben verteld. Hoe dat in zijn werk gaat, begrijp ik niet echt. Was er nog 12 uur te vertellen nadat hij meer dan 600 bladzijden had geschreven? Of is de podcast een samenvatting en is het boek nog gedetailleerder? Denk niet dat ik erachter kom, want ook al luisterde ik met veel plezier, het boek zelf alsnog lezen gaat niet gebeuren.

Citaat niet beschikbaar.

Nummer: 20-082
Titel: De Bourgondiërs
Ondertitel: Aartsvaders van de Lage Landen
Auteur: Bart van Loo
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 607 (15857)
Categorie: Geschiedenis
ISBN: 978-94-0313-900-5

Meer:
Bart van Loo
Klara (zelf luisteren)
Hebban
Podcast themaweek (gerbie.nl)

Jan Mulder – Spreek en vergissing

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Jan Mulder, lezen

Jan Mulder – Spreek en vergissing

Dichter Bertrand Le Touquet speelt de hoofdrol in deze novelle van Jan Mulder. En ook al las ik het snel, ik heb niet de indruk dat ik hem heb leren kennen. Ook de zin van het boekje, het verhaal zelf, is mij ontgaan. Kortom, ik ben en blijf fan van Jan Mulder, maar deze titel is voor mij niet weggelegd. Niet erg, hij heeft zo veel moois geschreven, niet alles kan raak zijn.

Citaat: “De dichter glimlachte. Het kon hem niet somber genoeg zijn. Dat in tegenstelling tot iemand als Lorca, een Spaanse collega die zijn inspiratie ook in het land vond. Had Federico Lorca niet ergens gezegd, dat hij de mensen in Saksenhenegouwen bewonderde om hun moed door te leven in dergelijke omstandigheden en dat hij ze meteen ook haatte om die griezelige liefde voor een land ‘waar het licht twaalf maanden per jaar uit is’?” (p.75)

Nummer: 20-079
Titel: Spreek en vergissing
Auteur: Jan Mulder
Taal: Nederlands
Jaar: 1994
# Pagina’s: 100 (15094)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-234-3399-8

Meer:
Mulder, Jan – De analyticus
Mulder, Jan en Remco Campert – CaMu 1996
Mulder, Jan en Remco Campert – CaMu 1997
Mulder, Jan en Remco Campert – CaMu 1998
Mulder, Jan en Remco Campert – CaMu 2000
Mulder, Jan en Remco Campert – CaMu 2002
Mulder, Jan – Iris
Mulder, Jan – Mobieliquette
Mulder, Jan – Opkomst & ondergang
Mulder, Jan – Overwinningen & nederlagen
Mulder, Jan – Spelers & speelsters
Mulder, Jan – Strafschopgebieden & reserves
Mulder, Jan – De vrouw als karretje

Oliver Markus Malloy – Bad choices make good stories

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Oliver Markus Malloy

Oliver Markus Malloy – Bad choices make good stories

Geen idee of het autobiografisch is of compleet verzonnen. Weet ook niet meer waarom ik het boek in Kindle terugvond, al zal de voorkant daar vast mee te maken hebben. Al dacht ik dat de foto mooier is dan het bijbehorende verhaal. Ik had het mis. Het verhaal is grappig, afwisselend en beter dan je zou vermoeden.

Vele maanden heb ik er over gedaan om het boek uit te lezen, een paar schermpjes tegelijk, als het even lukte een hoofdstuk. Vele andere boeken las ik tussendoor. Maar het was vermakelijk genoeg om door te gaan, om het niet van mijn telefoon te gooien.

Een Duitse hacker wordt online verliefd op een Amerikaanse (achteraf bleek getrouwde) jongedame. Hij vertrekt naar de VS en begint daar een nieuw leven. De relatie was natuurlijk gedoemd te mislukken, zoals meerdere opeenvolgende vriendinnen daarna ook allemaal een verhaal meedroegen. De titel van het boek is dan ook meer dan toepasselijk. En eigenlijk is het meteen de samenvatting. Leuke anekdotes, maar daarmee nog geen compleet verhaal.

Hacken, bladen uitgeven, websites bouwen, vrouwen aan de drugs, slecht betaalde baantjes, veel geld verdienen en er ook weer doorjagen, slechte seks, verhuizen en weer verhuizen, de vreemde verhalen volgen elkaar in hoog tempo op.

Daarmee is mijn manier van lezen eigenlijk, onbewust, de beste manier om het boek te lezen. Niet achter elkaar, maar elke keer een stukje. Even kijkend op het web, zie ik dat hij vele boeken geschreven heeft ondertussen, waaronder twee boeken als opvolger van deze titel. De neiging om die boeken nu op te zoeken heb ik dan weer niet. Het was genoeg zo.

Citaat: “For centuries, religion has been used by the rich people in power, to tell the poor, that it was God’s will that they were poor: ‘God made me your king. Don’t question my authority. It comes directly from God. If you don’t obey me, God is gonna be really pissed at you.’” (167/250)

Nummer: 20-074
Titel: Bad choices make good stories
Ondertitel: Going to New York
Auteur: Oliver Markus Malloy
Taal: Engels
Jaar: 2017
# Pagina’s: 275 (14274)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-1-9472-5800-6

Meer:
Amazon
Malloy rocks
Goodreads

Renzo Verwer – I doped

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, lezen, Renzo Verwer, schaken, sport, themaweek

Renzo Verwer – I doped: Confessions of a chess player

Met Kindle heb ik niet zo veel. Ik heb een Kobo E-reader, maar veel liever lees ik gewoon van papier. Een boek in mijn handen, dat is me veel waard. Dus kan ik niet zo veel met boeken die in een format verschijnen dat ik niet of nauwelijks kan lezen.

Maar ik ben dan ook wel weer nieuwsgierig, aangezien er ook het een en ander langs me heen kan gaan als ik Kindle negeer. En omdat een app op een moderne telefoon de normaalste zaak van de wereld is, heb ik ook de Kindle app op mijn toestel staan. Maar dan heb je nog geen boek. Maar op een onbewaakt moment kijk je dan eens door die app en kom je wat boeken tegen die niets blijken te kosten. Maanden was ik bezig met mijn eerste Kindleboek ooit. Alleen tussendoor, op momenten dat ik geen andere mogelijkheid had, las ik een paar schermpjes verder. Eenmaal uit was ik niet overtuigd, een last chance back-up werd Kindle voor mij. Maar ondertussen had ik ook dit boek op mijn telefoon staan. Want de schrijver had ik wel eens via social media gesproken. Hij had zijn eigen site, zijn blog, meerdere titels op zijn naam, maar leek niet echt door te breken, in de boekhandel kwam ik hem nog niet tegen bijvoorbeeld.

Dat is geen diskwalificatie, aangezien veel wat ik tegenkom bij boekhandels bagger blijkt, terwijl in de krochten van het internet veel moois voorbijkomt, dus laten we de smaak van het publiek alsjeblieft niet verwarren met kwaliteit.

Dit verhaal van Verwer triggerde me om verder te lezen via Kindle. Het digitale boek bleek uit drie korte verhalen te bestaan, met schaken als rode draad. Het meest intrigerende verhaal was zonder twijfel het eerste, het titelverhaal. Heeft doping nut voor een schaker. Verwer besloot het om proefondervindelijk te onderzoeken. Hij schreef zich in voor een toernooi, vond wat pilletjes via internet en maakte aantekeningen. Wat deed de doping met hem? Werd hij er beter van? Zo ja, hoe dan?

Meer wil ik niet vertellen, want dan volgt al snel het spoiler alert, lees zelf, mocht het je interesseren. Ben eigenlijk wel benieuwd waarom hij in het Engels schreef, want ook al is zijn beheersing van die taal behoorlijk goed, een aantal taal- en stijlfoutjes kon ik er al uithalen, een native speaker ongetwijfeld nog meer. Maar goed, wie weet leest hij op een dag dit blogje en zal hij reageren. Verwacht ik eerlijk gezegd wel.

Citaat: “Hah, that will be of real use to me! How often during a chess game my thoughts are diverted to completely unrelated matters. During chess games I often get very nice ideas about articles and bylines, and I think more about those than about the game at hand.” (40/290)

Nummer: 20-120
Titel: I doped: confessions of a chess player
Auteur: Renzo Verwer
Taal: Engels
Jaar: 2012
# Pagina’s: 22 (22930)
Categorie: Sport
ISBN: nvt

Meer:
Renzo Verwer

Themaweek 104: Dunne boekjes

Bert Wagendorp – Fictie moet de sport redden

Tags

Bert Wagendorp, boeken, boeken 2020, boekrecensie, fictie, Kees Fens, lezen, sport, themaweek

Bert Wagendorp – Fictie moet de sport redden

Een essay, een speech, eigenlijk geen boek. Maar als je het print en er een kaft omheen gooit, dan is het alsnog een boek, alleen nog even een isbn aanvragen en je bent er. De Kees Fens lezing werd vorig jaar door Bert Wagendorp gedaan. Ooit sportjournalist, tegenwoordig columnist van de Volkskrant. En schrijver, want hij heeft toch al meerdere bestsellers op zijn naam staan.

De eerste vier Kees Fens lezingen werden gedaan door schrijvers die ik niet ken. Nu is dat niet per definitie onmogelijk, maar iemand die al vele jaren veel leest, verschillende genres, en daarnaast ook vele uren heeft doorgebracht in bibliotheken en boekhandels zou toch wel een naam op zijn minst moeten herkennen. Niet dus. Kees Fens wel overigens, maar dat is bijzaak.

Wagendorp schrijft over de toekomst van de sport. Hij haalt een lijstje van de naamgever van de lezing erbij. De tien beste voetballers ooit, waarbij de bovenste namen allemaal onbekend waren. Toch klopte het in de perceptie van Fens. Dat waren spelers waar hij als jochie op straat tegen gespeeld had op straat. En omdat bewondering op zijn grootst is wanneer je een jochie bent van een jaar of tien, had hij de spelers die hij toen had zien spelen het hoogst gezet. Wagendorp ziet de onlogica en kan erlangs kijken. Mooi, want daardoor heeft hij zijn onderwerp voor deze lezing te pakken.

Sport draait om verhalen. Een sporter zonder verhaal is niet interessant. Pas als er iets naast de sport aan de hand is, dan wordt het boeiend. Ik denk dat Wagendorp gelijk heeft. De toekomst van de sport zit in verhalen. Storytelling wordt in meerdere branches steeds belangrijker, de sport heeft dat allang gezien. Dit zal de komende jaren en decennia alleen maar groter worden, de sport an sich wordt onvermijdelijk bijzaak. Of dat goed of niet goed is, is geen discussie, je kunt de tijd niet tegenhouden.

Citaat: “Dat wil niet zeggen dat sport zijn aantrekkingskracht zal verliezen voor degenen die op zoek zijn naar een eerlijke krachtmeting. De aantrekkelijkste kant van sport is de onvoorspelbaarheid ervan. Zodra dat element verdwijnt, en er zijn voorbeelden van sporten waarin dat inmiddels al is gebeurd, is de sport ten dode opgeschreven.” (p.22)

Nummer: 20-111
Titel: Fictie moet de sport redden
Auteur: Bert Wagendorp
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 32 (21748)
Categorie: Essay
ISBN: 978-90-253-1017-2

Meer Wagendorp op gerbie.nl:
Wagendorp, Bert – De dubbele schaar
Wagendorp, Bert – Ferrara
Wagendorp, Bert & J.W. Roy – Lance. The rise & fall in 14 songs
Wagendorp, Bert – Masser Brock
Wagendorp, Bert met John Schoorl en Paul Onkenhout – Het nieuwste schavot
Wagendorp, Bert – De proloog
Wagendorp, Bert – Ventoux
Wagendorp, Bert – Een zaterdagmiddag

Elders:
Kees Fens lezing
Kees Fens (Wikipedia)

Themaweek 104: Dunne boekjes

Boudewijn Büch (met Peter van Straaten) – Openbaar boekbezit

Tags

bibliotheek, boeken, boeken 2020, boekrecensie, Boudewijn Büch, lezen, Peter van Straaten, themaweek

Boudewijn Büch (met Peter van Straaten) – Openbaar boekbezit

Al in de zomer had ik een stapeltje gemaakt van dunne boeken die ik eindelijk eens wilde lezen. Omdat ze nooit aan bod waren gekomen, omdat ik het tijd vond, omdat ik besloot 2020 tot veelleesjaar uit te roepen, omdat ze de moeite waard waren, ik had ze tenslotte niet voor niets aangeschaft.

En dan blijkt dat toeval niet bestaat. Terwijl ik op een late vrijdagmiddag op school met een aantal studenten blijft napraten na de les, over hun droom van een buitenlandse stage en hoe moeilijk dat is in tijden van corona, komen zij met de optie Seychellen. En net die avond leg ik mijn vorige boek neer, pak ik de volgende van de stapel en lees ik op de eerste bladzijde over Büch die op het eiland La Digue (een van de Seychellen) op zoek gaat naar de nationale bibliotheek van het land.

Leuk is het altijd wanneer je een uitgave ontdekt die je nog niet kende, in dit geval een boekje waar twee favorieten samen werken, in opdracht van de Openbare Bibliotheek van Deventer, ter gelegenheid van hun 75-jarig jubileum. Büch kan altijd vertellen over zijn reizen, in dit geval over de zoektocht naar (nationale) bibliotheken en de illustraties van Peter van Straaten passen er zonder problemen bij. 10 korte, thematische, verhalen van Büch, 14 tekeningen van Van Straaten.

En dat levert niet een memorabel epistel op, daarvoor is het te dun, te nietszeggend, maar wel een gekoesterd collectors item, waarvan ik blij ben dat ik het in de kast heb staan en nu ook nog eens gelezen.

Citaat: “Boeken zijn te kostbaar om slordig te behandelen. Boeken wijzen je wegen die je nergens anders kunt bewandelen (…) Op straat kom ik in het gewriemel terecht van mensen die tassen dragen. Tassen vol met bananen en nog eens bananen. Nergens uit een tas zie ik een boekje steken.” (p.14)

Nummer: 20-107
Titel: Openbaar boekbezit
Ondertitel: over verre leeszalen, kille bibliotheken en vergeten pennevoerders
Auteur: Boudewijn Büch (met Peter van Straaten)
Taal: Nederlands
Jaar: 1991
# Pagina’s: 59 (21375)
Categorie: Reizen
ISBN: nvt

Meer Büch:
Büch, Boudewijn e.a. – Büch’s boeket 1
Büch, Boudewijn – Geestgrond
Büch, Boudewijn – Het ijspaleis
Büch, Boudewijn – De kleine blonde dood
Büch, Boudewijn – Over Redmond O’Hanlon over Boudewijn Büch
Büch, Boudewijn – Voorgoed verliefd
Büch, Boudewijn – Zingende botten

Meer Van Straaten:
Straaten, Peter van – Door dik en dun (Vader & zoon 4)
Straaten, Peter van – Feest
Straaten, Peter van – Handbagage
Straaten, Peter van – Handbagage (2e x)
Straaten, Peter van – Hoezo oud?
Straaten, Peter van – Houden vol (Vader & zoon 7)
Straaten, Peter van – In de bocht (Vader & zoon 5)
Straaten, Peter van – Leveren in (Vader & zoon 10)
Straaten, Peter van – Mens & bedrijf
Straaten, Peter van – Min & onmin
Straaten, Peter van – Min & onmin (2e x)
Straaten, Peter van – Pittige tantes
Straaten, Peter van – Roken Neuken Drinken
Straaten, Peter van – Staan op de tocht (Vader & zoon 11)
Straaten, Peter van – Tegen wil en dank (Vader & zoon 3)
Straaten, Peter van – Vrouwen & mannen
Straaten, Peter van – Waarom ligt mijn boek niet naast de kassa?
Straaten, Peter van – Zetten door (Vader & zoon 2)
Straaten, Peter van – Zijn we er al?

Themaweek 104: Dunne boekjes

Harry Mulisch – Paralipomena Orphica

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Harry Mulisch, lezen, themaweek

Harry Mulisch – Paralipomena Orphica

Nog een literair juweeltje, een van de beste schrijver die ons land ooit heeft voortgebracht. Tenminste, dat is de mening van vele experts, inclusief de goede man zelf. Was ik als tiener zwaar onder de indruk van ‘De aanslag’, de laatste jaren is mijn beeld een beetje aan het afbrokkelen. ‘De ontdekking van de hemel’ viel me zwaar tegen, pretentieus, onnodig dik, kortom niet het beste boek aller tijden, zoals het ooit verkozen werd.

Dit dunnetje probeerde ik tussendoor. Heruitgegeven met een uitgebreide inleiding, uitleg voordat ik ook maar aan het lezen was. En laten we er maar vanuit gaan dat het aan mij ligt, maar ik heb zelfs met de uitleg vooraf helemaal niets begrepen van dit verhaal. Natuurlijk, ik kan de tekst tot me nemen, lees over de schedel die centraal staat in het boek. Zie dat er Griekse mythologie wordt bijgehaald, maar de link ontgaat me. Het werd niet spannend, niet boeiend, nergens had ik het idee dat ik even iets moest opzoeken om het verhaal beter te begrijpen, ik zou niet weten wat ik allemaal moest googelen.

Steekt de man zover boven ons allen uit, dat hij onleesbare literatuur produceert of pretendeert hij zo goed te zijn dat hij bewust veel onduidelijke verwijzingen erin propt zodat men niet doorheeft dat hij het zelf ook niet weet? Geen idee, het maakt me ook niet uit. Ik zal in de toekomst ongetwijfeld nog wel eens een boek van Mulisch lezen, maar het voetstuk waar ik hem als tiener, en velen met mij, op hebben gezet, daar is hij voor mij allang van af gedonderd.

Citaat: “Naast het Paleis van Justitie, nu niet meer zo nieuw, was het restaurant waar ik anders uitsluitend met uitgevers kom, op hun kosten uiteraard. Met meneer Caspar, de gerant, stelde ik mijn maaltijd samen, omgeven door twee obers en drie kelners, die middelerwijl kranten brachten, een ijskoude aquavit, op doeken op borden extra bestek dat zij nog eens met andere doeken afveegden, en het couvert tegenover mij wegnamen, – ofschoon op die stoel de doos met Zeegers hoofd stond.” (p.45)

Nummer: 20-105
Titel: Paralipomena Orphica
Auteur: Harry Mulisch
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 63 (21196)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-8516-435-7

Meer:
Mulisch, Harry – De elementen
Mulisch, Harry – De ontdekking van de hemel
Mulisch, Harry – Het theater de brief en de waarheid

Themaweek 104: Dunne boekjes