Tags
boeken, boeken 2020, boekrecensie, Ed McBain, lezen, Whodunit
Soms denk ik dat ik ze allemaal wel een keer gelezen heb, maar de productie van de agent-schrijver was dermate hoog dat ik niet eens alles gelezen heb wat in mijn eigen kast staat. Even googlen leert me dat er 55 zijn geschreven. Stuk of 20 sinds ik blog (1 per jaar dus), misschien wel net zo veel in mijn studententijd, klein beetje overlap, soms kom je daar na twee decennia ineens achter, dan heb ik zo ongeveer twee derde gelezen denk ik. Blijft de vraag of ik actief op zoek moet gaan naar nieuwe titels. Alle exemplaren die ik had, heb ik de laatste jaren via mijn minibieb of via Bookcrossing de wereld ingestuurd. En het is nou ook weer niet zo dat het hoogstaande literatuur is, dat je deze gelezen moet hebben om mee te tellen in boekblogland. Je zal niet worden gevraagd voor een literaire jury omdat er 21 blogjes over McBain op je site staan. Aan de andere kant zou het ook best leuk zijn dat er een punt in je leven is dat je kunt zeggen dat je alle 55 delen gelezen hebt. En echt simpel zal dat ook niet meer worden, aangezien ik tussen 1985 en 1995 erg slecht heb bijgehouden wat ik gelezen heb. Flink risico op dubbelingen dus, eigenlijk ben ik dan nog niet op de helft. Maar ook wel weer een uitdaging, aangezien ze nieuw nergens meer te vinden zijn, om via marktplaats, restpartijen, kringloop en andere bronnen op zoek te gaan naar de ontbrekende titels. U begrijpt het al, ik ben er nog niet uit.
Deze titel begint met een leuk gegeven. Twee jongetjes spelen buiten, terwijl er een terug loopt, wordt de ander ontvoerd. De kidnappers (dat die naam specifiek om kinderen gaat, realiseerde ik me onlangs pas toen er over dognappers werd gesproken in een podcast) hebben het verkeerde kind te pakken. Wat doe je dan? Eerst het dilemma voor de boeven, die besluiten om gewoon toch losgeld te eisen. Dan het dilemma voor de vader, die geacht wordt te betalen, terwijl het helemaal zijn eigen kind niet is.
McBain speelt geweldig met dat idee, in de tussentijd proberen agenten aanwijzingen te vinden om het kind te bevrijden. Typerend voor McBain (en/of voor de manier waarop ik zijn boeken lees), is dat ik nu, een paar maand na lezing wel weet hoe het boek begon, zelfs hoe ik geïntrigeerd verder las, maar echt niet meer weet hoe het boek eindigde, wat het plot was. Is dat erg? Helemaal niet. Het boek heeft me vermaakt, heeft me even helpen ontspannen en levert nog een blogje op. Dan maar geen plot.
Citaat: “Al goed, al goed. We zullen er niet meer over praten. Maar vertel me dan alleen maar waarom ik zou moeten betalen. Hoeveel mensen zijn er niet die rijker zijn dan ik ooit zal worden? Ik ben maar een arme sloeber. In vergelijking met hen ben ik maar een arme sloeber! Het heeft me jaren gekost om zover te komen en nu mijn slag te slaan. Er zijn mensen genoeg die dit iedere dag doen. Ze hoeven alleen maar de telefoon te pakken en ja of nee te zeggen. Waarom hebben ze van hen geen milde aanbiedingen gehad? Waarom betalen zij dat vervloekte losgeld niet?” (p.120)
Nummer: 20-110
Titel: De losprijs (King’s ransom)
Auteur: Ed McBain
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 1968 (1959)
# Pagina’s: 184 (21716)
Categorie: Thriller
ISBN: nvt
Meer:
McBain, Ed – Calypso
McBain, Ed – Cop hater
McBain, Ed – Dame staat schaak
McBain, Ed – Eighty million eyes
McBain, Ed – Ik heb iemand doodgeschoten
McBain, Ed – Het jachtgeweer
McBain, Ed – Jack and the beanstalk
McBain, Ed – Jigsaw
McBain, Ed – Killer’s wedge
McBain, Ed – Kiss
McBain, Ed – De legpuzzel
McBain, Ed – Lightning
McBain, Ed – De man die niet besluiten kon
McBain, Ed – De pop
McBain, Ed – Het scherp van de naald
McBain, Ed – Tricks
McBain, Ed – Twee afgehouwen handen
McBain, Ed – Vergiftigde liefde
McBain, Ed – Want ik ben uw leider