19 donderdag dec 2019
Posted in Gerbie's Prijsvraag
Tags
Gerbie’s prijsvraag. De onregelmatig terugkerende vraag (dit is deel 37) voor de bezoekers van dit blog, met slechts een virtuele veer voor de winnaar, de eerste die het juiste antwoord in de reactiebox weet neer te zetten.
De vraag is erg simpel. Is de lijst compleet? Wat is de overeenkomst? Zo nee, welke stad ontbreekt? Of zijn het zelfs steden?
14 zaterdag dec 2019
Posted in Van der Meest
Het bekendere stadion van Florence (Firenze) waar Fiorentina speelt is ook vernoemd naar de voormalige voorzitter van de Italiaanse voetbalbond. Typerend, want de strijd tussen Siena en Firenze duurt al veel langer dan dat het voetbalspelletje bestaat. Alles in Toscane is een strijd tussen de twee belangrijkste steden.
Qua hoeveelheid toeristen doen de steden elkaar weinig. Alle parkeerplaatsen waren compleet vol, alleen bij het stadion konden we de auto nog kwijt. Vond ik niet erg. Voor en na het shoppen en de bezienswaardigheden kon ik mooi even een paar kiekjes schieten.
Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.
05 dinsdag nov 2019
Posted in Boekbesprekingen 2019, Reisboeken
Gerrit Jan Zwier – Het noordelijk gevoel
Breedevoort in de Achterhoek staat bekend als boekendorp. Al vele jaren stond een bezoekje op mijn verlanglijstje. Toen ik er eindelijk was, duurde het even voordat ik de smaak te pakken had. Vele boekenwinkels, maar ook openbare planken en kastjes bij huizen. Erg leuk om een dagje door te brengen. Maar omdat ik niet alleen was, werd het slechts een paar uurtjes. In het beste antiquariaat keerde ik terug. Ze ging er mee stoppen, boeken gingen voor weinig weg. Lastig voor mij, ik kan dan zo met hele stapels naar buiten lopen. Heb me ingehouden, nog geen handvol titels. Een daarvan koos ik omdat het gesigneerd was. Komt niet zo vaak voor, uniek genoeg dus om twijfel weg te nemen.
Want ook al heb ik al meerdere planken reisverhalen in de kast, vele favoriete reisschrijvers, op de een of andere manier heb ik Zwier nooit overwogen, terwijl ik zijn naam wel kende.
In het thematisch jaar ‘gesigneerde boeken lezen’ wist ik al snel dat ik deze titel ook eindelijk wilde lezen. Zwier schrijft meerdere verhalen over noordelijke bestemmingen, te beginnen op Vlieland, maar ook erg noord zoals Lapland, Groenland en noord Canada.
De verhalen zijn leuk om te lezen, maar meer dan dat is het ook niet. Niet meeslepend, weinig humoristisch, ik krijg niet de neiging om zelf de beschreven bestemmingen te bezoeken. Wat Zwier wel doet, is het goed beschrijven van de situatie. Hij weet dat hij de vreemde eend is, probeert zichzelf aan te passen, klein te maken, observeert dan precies wat er allemaal aan de hand is. Die nieuwsgierigheid, noodzakelijk voor een schrijver, zeker voor een reisschrijver, is de basis voor interessante verhalen.
Citaat: “Hij hoorde die reactie onbewogen aan en ging verder met een verhaal over elfjes. Opnieuw bleek mij dat het geloof in ‘natuurgeesten’ hier nog springlevend was. In dikke, ouderwetse boeken over dit eiland was altijd wel een hoofdstuk gewijd aan het bovennatuurlijke.” (p.120)
Nummer: 19-031
Titel: Het noordelijk gevoel
Auteur: Gerrit Jan Zwier
Taal: Nederlands
Jaar: 1998
# Pagina’s: 200 (6848)
Categorie: Reizen
ISBN: 90-254-1931-3
Meer:
Atlascontact
Wikipedia
Schrijversinfo
Themaweek 72: Gesigneerde boeken
03 zondag nov 2019
Posted in Fotooo, Reisverhalen Overig
02 zaterdag nov 2019
Posted in Fotooo, Reisverhalen Overig, Voetbalfoto's
..nog niet op het veld, maar op de straat er naast. De opkomst was ook niet geweldig. Het veld behoeft nog wel wat onderhoud, de lijnen zijn grotendeels verdwenen. Iets minder zand en onkruid zou mooi zijn, iets meer gras ook.
Themaweek 71: Vakantiefoto’s
01 vrijdag nov 2019
Posted in Fotooo, Reisverhalen Overig
30 woensdag okt 2019
Posted in Fotooo, Reisverhalen Overig
29 dinsdag okt 2019
Posted in Fotooo, Reisverhalen Overig
28 maandag okt 2019
Posted in Fotooo, Reisverhalen Overig
25 donderdag jul 2019
Posted in CycloGerb Wielerwedstrijden
Tags
In de loop der jaren heb ik een aantal Touretappes mogen bezoeken. Een enkele keer schreef ik daar ook over:
Tour de France 2013: De berg op
Tour de France 2009: Op weg naar Andorra Arcalis
Tour de France 1984: Morzine
24 maandag jun 2019
Posted in Boekbesprekingen 2019
Tags
boeken, boeken 2019, boekrecensie, Diederik Samwel, lezen, reizen, Suriname, voetbal
Diederik Samwel – Blootvoeters en beschuitgras
Voor Hard Gras schreef hij al eens over het voetbal in Suriname, dit boek dat ik ooit op mijn E-reader zette, bleek een voorganger daarvoor. Ook daarin staat voetbal centraal, al is het meer een kapstok dan een doel.
Het leven in Suriname is boeiend, lang niet altijd makkelijk, maar wel zoals je verwacht. Het leven gaat iets langzamer, tijd is een rekkelijk begrip. Het is iets openlijker corrupter, publieke functies, voorzitters en politici, alles hangt met elkaar samen. Ook het voetbal gaat wat anders. Slechte velden, goede tegenstanders, een competitie die niet helemaal vlekkeloos is georganiseerd, het heeft een hoog kelderklassegehalte, al bestond die term nog niet toen Samwel dit boek schreef.
Toch blijft het hoogtepunt de omgang met de lokale bevolking. Samwel is dan weliswaar buitenstaander, maar hij is geen toerist. Hij woont en werkt er, leert het land beter kennen dan de gemiddelde reiziger en toont interesse in de wereld om hem heen. Vooral zijn teamgenoten in zijn voetbalteam, een eenvoudige ingang in de lokale cultuur, leren hem veel over het land. En juist dat maakt dat dit boek zo interessant is, dat je blijft lezen.
Citaat: “Toen ik hier net was, heb ik tegen hem gezegd dat ik me goed kon voorstellen dat hij een vakbond en een politieke organisatie leidde, maar niet dat hij kon voetballen. Nou, dat heb ik geweten. Ik ben een keer met hem meegegaan, en ik kwam bepaald van een koude kermis thuis. Man, Derby was een hele goede voetballer. Je kon goed zien dat hij vroeger, bij Voorwaarts, hoofdklasse heeft gespeeld.” (p.119/190)
Nummer: 19-011
Titel: Blootvoeters en beschuitgras
Ondertitel: Voetbal, Suriname en Nederland
Auteur: Diederik Samwel
Taal: Nederlands
Jaar: 2002
# Pagina’s: 257 (2341)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-94-622-5010-9
Meer:
Arm Suriname (Hard Gras 62)
13 donderdag jun 2019
Posted in Reisverhalen Reizen
In een la, nog vanuit het gulden-tijdperk. Moet er dus vrij lang hebben gelegen. Er zaten nog drie beschikbare strippen op.
Voor de chipkaart-generatie moet het onduidelijk zijn. Hoe werkt zo’n ding dan?
06 maandag mei 2019
Posted in Reisverhalen Steden
Tags
Engeland, Groot-Brittannië, London, observeren, reizen, steden
13 zaterdag apr 2019
Posted in Boekbesprekingen 2018, Voetbalboek
Joris van de Wier – Pot 6
Hij schrijft zoals ik wil kijken. En dat is het grootste compliment dat ik kan geven. Hij gebruikt het voetbal als kapstok voor zijn reizen. Dit idee is natuurlijk geweldig, alle landen bezoeken die geacht worden laatste te worden in hun kwalificatiepoule. En dus maakt hij er een boek van, schrijft tussendoor flink wat verhalen voor Staantribune en eventuele andere media en is twee jaar later in negen landen geweest waar menigeen nog nooit was, laat staan dat je er voetbal gaat kijken.
Elk hoofdstuk kun je los van elkaar zien, je kunt het geheel bekijken, maar het mooist is om je te laten meesleuren in zijn verhalen. In de zijweggetjes, in de nutteloze feitjes, in de bijzondere personen die Joris altijd weet te ontmoeten. Lees over het voetbal, maar ook over het leven ter plekke.
Het leuke is ook dat Joris zijn voorkeuren niet onder stoelen of banken steekt. Je weet waar hij het naar zijn zin heeft en in welk land ze hem niet weer zullen zien. En ook zijn voorkeur voor de voetbalteams wordt duidelijk. Het boek had een stuk dikker kunnen zijn, daar ben ik van overtuigd, maar hij heeft flink geredigeerd, elk land krijgt zo een eigen stuk boek, dat moet genoeg zijn.
Eigenlijk ben ik gewoon weer jaloers. Mijn volgende boek moeten verhalen in zijn stijl zijn. Voetbal als kapstok, maar vooral de zaken er omheen, de dingen die het leven kleur geven. Alleen ik kan en wil er niet speciaal voor op reis. Maar ja, ik heb dan ook het geluk dat ik vaak op reis kan en mag. Hopelijk in de loop van 2019 af. Misschien ook wel niet.
Het volgende boek van Joris staat alweer op de plank, heb hem al gewaarschuwd. Hij kan wel blijven schrijven, maar tussendoor moet ik toch ook eens iets anders lezen. Voetbalstad Liverpool moet nog even wachten.
Citaat: “Ik schrik mij kapot als ‘Ace of Spades’ om halfvier ’s ochtends ineens keihard door de kamer schalt. Maar ik ben wel wakker. Ik heb het gevoel amper te hebben geslapen. Astana wacht, de stad waar ik al veel negatiefs over heb gehoord. Toch ben ik heel nieuwsgierig. (…) Het nadeel van vertrekken uit Almaty is dat ik afscheid moeten nemen van Karlygash. Ze heeft zelfs nog een ontbijtpakket voor mij gemaakt. Als ik geen vriendin zou hebben, was ik hier bij haar in Almaty gebleven.” (p.202)
Nummer: 18-072
Titel: Pot 6
Ondertitel: Op bezoek bij de voetbaldwergen van Europa
Auteur: Joris van de Wier
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 310 (13864)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-8237-585-5
Meer:
Doing the 116
Tilburgse Koerier
In de hekken
Stadsblad Utrecht
Glorious hearts
Terraces and Floodlights
11 donderdag apr 2019
Posted in Reisverhalen Overig
Het hek stond gewoon open, langs lopen was lastig. Dat het hotel al een tijdje geen gasten gezien had, was wel duidelijk. En voor ik het wist moest ik oppassen dat ik niet door een gat in de grond een etage lager viel. Voor de troep die her en der lag. Wanneer het hotel failliet is gegaan werd me niet duidelijk. Wel dat ik niet de eerste was die hier illegaal naar binnen was gelopen. En dat ik vergane glorie fotogeniek vind, was me al lang duidelijk.
15 vrijdag mrt 2019
Posted in Gerbie's Lifeblog
Op dit blog heb ik me vaker gestoord aan de organisatie van het Openbaar Vervoer in Nederland. Vorig jaar schooljaar heb ik bijgehouden hoe vaak ik de aansluiting haalde bij mijn verplichte overstap. Dat bleek aan het eind van het jaar ruim 2 van de 3 keer te zijn. Een stuk lager dan de cijfers die elk jaar, bijna juichend, naar buiten komen.
Dit schooljaar heb ik uit ergernis besloten het maar niet meer bij te houden. Gisteren was het weer raak. De tegentrein heeft vertraging, dan weet je, aansluiting halen is onmogelijk. En inderdaad, terwijl tientallen reizigers gehaast aan komen rennen, trekt de volgende trein al op.
Alternatief is dan de bus. Stukje verder lopen, tja. Staan in de te drukke bus, vervelend. Tijdverlies, erg vervelend. Nog een flink stuk extra lopen, tja. Maar het allerergste vind ik dat Syntus/Keolis beloond wordt voor een wanprestatie. Want ik moet uitchecken op het station en opnieuw inchecken bij de bus. Voor dezelfde reis betaal ik anderhalve euro extra. Zowel de bus als de trein zijn van Syntus, maar doordat ik mijn aansluiting niet haal, maken zij meer winst. Hoe kan dit?
Als zo vaak is bij de aanbesteding van het OV slecht gekeken naar centen, niet naar het belang van de reizigers. Deze extra winst is gelukkig niet wekelijks, maar elke keer is er een te veel. Tientallen euri per jaar onterechte winst. En dan gaat het om een enkele reiziger, in de bus gisteren ging het al om tientallen reizigers, tel uit je winst.
Wie gaat hier iets aan doen?
11 maandag mrt 2019
Posted in Boekbesprekingen 2018
Tags
Albert Uderzo, Asterix, boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Mirandees, Portugal, reizen, Rene Goscinny, stripboek
Rene Goscinny & Albert Uderzo/Jean-Yves Ferri – L papiro de Cesar
Soms zijn er van die onverwachte momenten die pareltjes blijken te zijn. Want het is ondertussen een automatisme dat ik tijdens mijn uitstapjes over de grens op zoek ga naar Asterix in een taal of dialect dat ik nog niet in mijn collectie heb, er komt dan toch een moment dat je die per ongeluk tegenkomt, zonder dat je het verwacht.
Dat moment had ik dus in Aveiro, waar ik in de etalage een foto maakte van een bijzonder Spaans gedicht. De boekhandel Gigoes & Anantes bleek gespecialiseerd te zijn in strips en prentenboeken. En ook al sprak ik geen Portugees en zijn weinig Spaans, we begrepen elkaar. En in no-time hadden ze precies waar ik op hoopte. Een Asterix in een taal die ik nog niet had. Sterker nog, in een taal waar ik nog nooit van had gehoord. Mirandees spreekt men dus slechts in een kleine streek aan de Spaans-Portugese grens. De taal is meer verwant met het Spaans dan het Portugees, wat voor mij dan wel weer lekker is, dan heb ik een kans. 15.000 sprekers. Daarbij vergeleken is het Fries zelfs nog een wereldtaal.
Wat geweldig dat er dan toch iemand de moeite neemt om Asterix te vertalen. Ik gok dat het broers zijn, of neven. Carlos Ferreira en Jose Pedro Ferreira hebben het drie jaar eerder uitgebracht. Mijn collectie was toen al bijna op een dood spoor, maar dat moeten ze hebben gevoeld. Gelukkig kan ik ze, van een afstand, een compliment bezorgen via dit blogje.
Dezelfde avond zat ik in de trein van Porto naar Guimares, met als enig leesvoer dit boek in mijn rugzakje. Begonnen dus maar. Niet eenvoudig, maar ook niet onmogelijk. Het lijkt op Spaans, en twee grote andere voordelen: het is een stripboek, daarbij ook nog eens een stripboek uit een serie die ik ondertussen meerdere keren heb gelezen.
Ben wel benieuwd of ik de enige Nederlander ben die een boek heeft gelezen in het Mirandees.
Citaat: “Stamos an 50 antes de Jasus Cristo. Toda la Galia sta adominada puls Romanos…Toda? No! ua alde chena d’eirredutibles gouleses rejiste inda i siempre al ambasor. I la bida nun ye facele pa los guarnicones de lhegionairos Romanos de ls acampamientos de Babalassalsum, Lhagonun, Agabarriun i Genticarruinun…” (p.3)
Nummer: 18-067
Titel: L papiro de Cesar (Le papyrus de Cesar)
Auteur: Goscinny & Uderzo
Taal: Mirandes (Frans)
Jaar: 2015
# Pagina’s: 48 (12472)
Categorie: Strips
ISBN: 978-989-23-3330-4
Meer:
Mirandees
Bijzonder boekhandel
Obelix i companyia (Catalaans)
d’Rous am d’Schwert (Letztebuergescht)
Asterix nos jogos olimpicos (Portugees)
Asterix sien sohn (Oostfrees)
La rosa y la espada (Spaans)
16 zaterdag feb 2019
Posted in Fotooo, Van der Meest, Voetbalfoto's
Alles klopt aan dit veld. Na een korte wandeling kwam ik bij de schitterende poort. Het veld zag er uit als de meeste velden waarop ik op zondagochtend mag ballen. Alleen staat er hier nog een mooi beeld schuin achter de goal, oppassen met afzwaaiers. De dugouts aan twee kanten van het veld, trainers zullen hier niet snel in discussie geraken. Een vierde official zal hier niet kunnen werken, maar ik gok dat de club niet op een niveau speelt waar dat nodig is. Ook mooi zijn de verschillen in bewegingsruimte voor de trainers. De sintelbaan om het veld lijkt me al lang niet meer gebruikt.
Het jongetje dat vlak voor me door de poort ging koos het tweede veld om te voetballen.
Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.
