Tag Archief: reizen

Youp van ’t Hek – Komen & gaan

12 donderdag mrt 2020

Posted by in Boekbesprekingen 2019

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

Youp van ’t Hek – Komen & gaan

De columns van Youp zijn verschenen in tientallen boekjes, ik hou het niet meer bij. Zijn shows hebben de urgentie al twee decennia geleden verloren. Een bundeling van columns geeft ook het gebrek aan nieuwe ideeën duidelijk aan. Laten we het er op houden dat ik meer fan van Freek dan van Youp ben.

Maar dit was even iets anders, een tussendoortje. Youp gaat een week naar Parijs, neemt hetzelfde hotel als ooit en kijkt. In station Gare du Nord, op de straten, in het restaurant tegenover het station, overal waar iets gebeurt. En dat doet hij goed, dat beschrijft hij mooi.

Sterker nog, al snel heb ik door dat dit mijn favoriete boek van Youp aan het worden is. Hij hoeft niet bijdehand te doen, hoeft geen verkapte beledigingen te schrijven, speelt geen verontwaardiging, niets van dat alles. Hij zit in de trein en gaat naar Parijs. Schitterend.

En zijn observaties zijn mooi, gaan soms diep, dan zijn ze weer grappig, oprecht grappig, maar altijd raak. De opmaak van het boek, meer een soort knipselkrantje dan een leesboek, past bij de inhoud. Er is geen link tussen de verhalen, behalve dan dat ze door dezelfde persoon zijn geschreven. Er is een natuurlijk begin en eind, er hoeft geen plot te volgen. Langste verhaal gaat over meneer Regenbogen, een jeugdherinnering. Hij ziet iemand het restaurant binnenkomen die sprekend op de oude man lijkt. En zo wordt een herinnering opgewekt. Levensecht.

Prachtig boek, hoogtepunt in zijn oeuvre.

Citaat: “Een oude man. Was Walcheren nooit af geweest. Had altijd de Lange Jan gezien. Altijd. Was veel in Amerika geweest. Uitsluitend met zijn hoofd. Hij droomde de kalenderplaatjes. Wandelde door tijdschriftfoto’s. ‘Droom je reizen’, zei hij, ‘dan vallen ze nooit tegen’.” (p.12)

Nummer: 19-061
Titel: Komen & gaan
Auteur: Youp van ‘t Hek
Taal: Nederlands
Jaar: 2004
# Pagina’s: 143 (13667)
Categorie: Reizen
ISBN: 90-6005-472-5

Meer:
En het bleef nog lang onrustig in mijn hoofd
Nederland volgens Youp
Het platte land
166 x Youp
Ik schreeuwlelijk

Themaweek 78: De laatste boeken van 2019

Tussen de heuvels in Ronta

01 zaterdag feb 2020

Posted by in Van der Meest

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

In Toscane, tussen de heuvels, meerdere mooie veldjes gespot. Deze was mooi, omdat het dorp een weg boven het centrum en een onder het centrum langs had, ideaal voor een mooie blik op. #backdrop én #frontdrop

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Stadio Comunale Artemo Franchi

14 zaterdag dec 2019

Posted by in Van der Meest

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

Het bekendere stadion van Florence (Firenze) waar Fiorentina speelt is ook vernoemd naar de voormalige voorzitter van de Italiaanse voetbalbond. Typerend, want de strijd tussen Siena en Firenze duurt al veel langer dan dat het voetbalspelletje bestaat. Alles in Toscane is een strijd tussen de twee belangrijkste steden.

Qua hoeveelheid toeristen doen de steden elkaar weinig. Alle parkeerplaatsen waren compleet vol, alleen bij het stadion konden we de auto nog kwijt. Vond ik niet erg. Voor en na het shoppen en de bezienswaardigheden kon ik mooi even een paar kiekjes schieten.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Gerrit Jan Zwier – Het noordelijk gevoel

05 dinsdag nov 2019

Posted by in Boekbesprekingen 2019, Reisboeken

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

Gerrit Jan Zwier – Het noordelijk gevoel

Breedevoort in de Achterhoek staat bekend als boekendorp. Al vele jaren stond een bezoekje op mijn verlanglijstje. Toen ik er eindelijk was, duurde het even voordat ik de smaak te pakken had. Vele boekenwinkels, maar ook openbare planken en kastjes bij huizen. Erg leuk om een dagje door te brengen. Maar omdat ik niet alleen was, werd het slechts een paar uurtjes. In het beste antiquariaat keerde ik terug. Ze ging er mee stoppen, boeken gingen voor weinig weg. Lastig voor mij, ik kan dan zo met hele stapels naar buiten lopen. Heb me ingehouden, nog geen handvol titels. Een daarvan koos ik omdat het gesigneerd was. Komt niet zo vaak voor, uniek genoeg dus om twijfel weg te nemen.

Want ook al heb ik al meerdere planken reisverhalen in de kast, vele favoriete reisschrijvers, op de een of andere manier heb ik Zwier nooit overwogen, terwijl ik zijn naam wel kende.

In het thematisch jaar ‘gesigneerde boeken lezen’ wist ik al snel dat ik deze titel ook eindelijk wilde lezen. Zwier schrijft meerdere verhalen over noordelijke bestemmingen, te beginnen op Vlieland, maar ook erg noord zoals Lapland, Groenland en noord Canada.

De verhalen zijn leuk om te lezen, maar meer dan dat is het ook niet. Niet meeslepend, weinig humoristisch, ik krijg niet de neiging om zelf de beschreven bestemmingen te bezoeken. Wat Zwier wel doet, is het goed beschrijven van de situatie. Hij weet dat hij de vreemde eend is, probeert zichzelf aan te passen, klein te maken, observeert dan precies wat er allemaal aan de hand is. Die nieuwsgierigheid, noodzakelijk voor een schrijver, zeker voor een reisschrijver, is de basis voor interessante verhalen.

Citaat: “Hij hoorde die reactie onbewogen aan en ging verder met een verhaal over elfjes. Opnieuw bleek mij dat het geloof in ‘natuurgeesten’ hier nog springlevend was. In dikke, ouderwetse boeken over dit eiland was altijd wel een hoofdstuk gewijd aan het bovennatuurlijke.” (p.120)

Nummer: 19-031
Titel: Het noordelijk gevoel
Auteur: Gerrit Jan Zwier
Taal: Nederlands
Jaar: 1998
# Pagina’s: 200 (6848)
Categorie: Reizen
ISBN: 90-254-1931-3

Meer:
Atlascontact
Wikipedia
Schrijversinfo

Themaweek 72: Gesigneerde boeken

Diederik Samwel – Blootvoeters en beschuitgras

24 maandag jun 2019

Posted by in Boekbesprekingen 2019

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

Diederik Samwel – Blootvoeters en beschuitgras

Voor Hard Gras schreef hij al eens over het voetbal in Suriname, dit boek dat ik ooit op mijn E-reader zette, bleek een voorganger daarvoor. Ook daarin staat voetbal centraal, al is het meer een kapstok dan een doel.

Het leven in Suriname is boeiend, lang niet altijd makkelijk, maar wel zoals je verwacht. Het leven gaat iets langzamer, tijd is een rekkelijk begrip. Het is iets openlijker corrupter, publieke functies, voorzitters en politici, alles hangt met elkaar samen. Ook het voetbal gaat wat anders. Slechte velden, goede tegenstanders, een competitie die niet helemaal vlekkeloos is georganiseerd, het heeft een hoog kelderklassegehalte, al bestond die term nog niet toen Samwel dit boek schreef.

Toch blijft het hoogtepunt de omgang met de lokale bevolking. Samwel is dan weliswaar buitenstaander, maar hij is geen toerist. Hij woont en werkt er, leert het land beter kennen dan de gemiddelde reiziger en toont interesse in de wereld om hem heen. Vooral zijn teamgenoten in zijn voetbalteam, een eenvoudige ingang in de lokale cultuur, leren hem veel over het land. En juist dat maakt dat dit boek zo interessant is, dat je blijft lezen.

Citaat: “Toen ik hier net was, heb ik tegen hem gezegd dat ik me goed kon voorstellen dat hij een vakbond en een politieke organisatie leidde, maar niet dat hij kon voetballen. Nou, dat heb ik geweten. Ik ben een keer met hem meegegaan, en ik kwam bepaald van een koude kermis thuis. Man, Derby was een hele goede voetballer. Je kon goed zien dat hij vroeger, bij Voorwaarts, hoofdklasse heeft gespeeld.” (p.119/190)

Nummer: 19-011
Titel: Blootvoeters en beschuitgras
Ondertitel: Voetbal, Suriname en Nederland
Auteur: Diederik Samwel
Taal: Nederlands
Jaar: 2002
# Pagina’s: 257 (2341)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-94-622-5010-9

Meer:
Arm Suriname (Hard Gras 62)

Observaties in een lang weekend London

06 maandag mei 2019

Posted by in Reisverhalen Steden

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

  • Achter een kinderwagen lopen, kan alleen wanneer je tegelijkertijd aan het telefoneren bent
  • Het was erg rustig in Rome, Milaan en Turijn
  • Voor een kaartje van een voetbalwedstrijd vraag je met een stalen gezicht 600 pond (of meer)
  • De metro is een geweldig systeem
  • De multiculturele samenleving ontkennen is net zo dom als het bestaan van zuurstof ontkennen
  • Als iedereen discussieert als in Speakers Corner zou de wereld er een stuk mooier uitzien
  • In tegenstelling tot de rest van het land is een tuin een last, op zijn best een plek om troep op te slaan
  • Er bestaan nog werkende telefooncellen
  • Een ongemakkelijke situatie, twee elkaar met moeite passerende mannen in de metro wordt simpel opgelost met humor. “Shall we dance?”
  • Alleen omdat het groter is dan Venetië, Dubrovnik en Amsterdam, kan de stad zoveel toeristen verwerken
  • Er zijn er vast nog veel over, maar ondanks meer dan 50km rondwandelen, heb ik geen boekhandel gezien

Joris van de Wier – Pot 6

13 zaterdag apr 2019

Posted by in Boekbesprekingen 2018, Voetbalboek

≈ 1 reactie

Tags

, , , , , , ,

Joris van de Wier – Pot 6

Hij schrijft zoals ik wil kijken. En dat is het grootste compliment dat ik kan geven. Hij gebruikt het voetbal als kapstok voor zijn reizen. Dit idee is natuurlijk geweldig, alle landen bezoeken die geacht worden laatste te worden in hun kwalificatiepoule. En dus maakt hij er een boek van, schrijft tussendoor flink wat verhalen voor Staantribune en eventuele andere media en is twee jaar later in negen landen geweest waar menigeen nog nooit was, laat staan dat je er voetbal gaat kijken.

Elk hoofdstuk kun je los van elkaar zien, je kunt het geheel bekijken, maar het mooist is om je te laten meesleuren in zijn verhalen. In de zijweggetjes, in de nutteloze feitjes, in de bijzondere personen die Joris altijd weet te ontmoeten. Lees over het voetbal, maar ook over het leven ter plekke.

Het leuke is ook dat Joris zijn voorkeuren niet onder stoelen of banken steekt. Je weet waar hij het naar zijn zin heeft en in welk land ze hem niet weer zullen zien. En ook zijn voorkeur voor de voetbalteams wordt duidelijk. Het boek had een stuk dikker kunnen zijn, daar ben ik van overtuigd, maar hij heeft flink geredigeerd, elk land krijgt zo een eigen stuk boek, dat moet genoeg zijn.

Eigenlijk ben ik gewoon weer jaloers. Mijn volgende boek moeten verhalen in zijn stijl zijn. Voetbal als kapstok, maar vooral de zaken er omheen, de dingen die het leven kleur geven. Alleen ik kan en wil er niet speciaal voor op reis. Maar ja, ik heb dan ook het geluk dat ik vaak op reis kan en mag. Hopelijk in de loop van 2019 af. Misschien ook wel niet.

Het volgende boek van Joris staat alweer op de plank, heb hem al gewaarschuwd. Hij kan wel blijven schrijven, maar tussendoor moet ik toch ook eens iets anders lezen. Voetbalstad Liverpool moet nog even wachten.

Citaat: “Ik schrik mij kapot als ‘Ace of Spades’ om halfvier ’s ochtends ineens keihard door de kamer schalt. Maar ik ben wel wakker. Ik heb het gevoel amper te hebben geslapen. Astana wacht, de stad waar ik al veel negatiefs over heb gehoord. Toch ben ik heel nieuwsgierig. (…) Het nadeel van vertrekken uit Almaty is dat ik afscheid moeten nemen van Karlygash. Ze heeft zelfs nog een ontbijtpakket voor mij gemaakt. Als ik geen vriendin zou hebben, was ik hier bij haar in Almaty gebleven.” (p.202)

Nummer: 18-072
Titel: Pot 6
Ondertitel: Op bezoek bij de voetbaldwergen van Europa
Auteur: Joris van de Wier
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 310 (13864)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-8237-585-5

Meer:
Doing the 116
Tilburgse Koerier
In de hekken
Stadsblad Utrecht
Glorious hearts
Terraces and Floodlights

Last minute iemand?

11 donderdag apr 2019

Posted by in Reisverhalen Overig

≈ 1 reactie

Tags

, , , , ,

Het hek stond gewoon open, langs lopen was lastig. Dat het hotel al een tijdje geen gasten gezien had, was wel duidelijk. En voor ik het wist moest ik oppassen dat ik niet door een gat in de grond een etage lager viel. Voor de troep die her en der lag. Wanneer het hotel failliet is gegaan werd me niet duidelijk. Wel dat ik niet de eerste was die hier illegaal naar binnen was gelopen. En dat ik vergane glorie fotogeniek vind, was me al lang duidelijk.





Beloond worden voor een wanprestatie

15 vrijdag mrt 2019

Posted by in Gerbie's Lifeblog

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , ,

Op dit blog heb ik me vaker gestoord aan de organisatie van het Openbaar Vervoer in Nederland. Vorig jaar schooljaar heb ik bijgehouden hoe vaak ik de aansluiting haalde bij mijn verplichte overstap. Dat bleek aan het eind van het jaar ruim 2 van de 3 keer te zijn. Een stuk lager dan de cijfers die elk jaar, bijna juichend, naar buiten komen.

Dit schooljaar heb ik uit ergernis besloten het maar niet meer bij te houden. Gisteren was het weer raak. De tegentrein heeft vertraging, dan weet je, aansluiting halen is onmogelijk. En inderdaad, terwijl tientallen reizigers gehaast aan komen rennen, trekt de volgende trein al op.

Alternatief is dan de bus. Stukje verder lopen, tja. Staan in de te drukke bus, vervelend. Tijdverlies, erg vervelend. Nog een flink stuk extra lopen, tja. Maar het allerergste vind ik dat Syntus/Keolis beloond wordt voor een wanprestatie. Want ik moet uitchecken op het station en opnieuw inchecken bij de bus. Voor dezelfde reis betaal ik anderhalve euro extra. Zowel de bus als de trein zijn van Syntus, maar doordat ik mijn aansluiting niet haal, maken zij meer winst. Hoe kan dit?

Als zo vaak is bij de aanbesteding van het OV slecht gekeken naar centen, niet naar het belang van de reizigers. Deze extra winst is gelukkig niet wekelijks, maar elke keer is er een te veel. Tientallen euri per jaar onterechte winst. En dan gaat het om een enkele reiziger, in de bus gisteren ging het al om tientallen reizigers, tel uit je winst.

Wie gaat hier iets aan doen?