Verhalen over onderweg

Tags

boeken, boeken 2018, lezen, reisboek, reizen

Verhalen over onderweg

Tien jonge auteurs staan in dit boek. De ondertitel zegt het al. Nu is over jong te discussiëren. Een van de schrijvers was 50 toen zijn verhaal in dit boek belandde. Ik denk dat debutanten de lading beter had gedekt. Touroperator Ashraf was medeorganisator van de wedstrijd die deze verhalen opleverde. Misschien ook iets voor mij om eens op dergelijke dingen te letten.

Het eerste verhaal speelt zich af in de hoofdstad met de mooiste naam, Ouagadougou. Goed begin dus. Het eerste verhaal dat echt de moeite waard is, is van Jeroen van der Horst, over lokale tradities in Bolivia. Het laat meteen zien dat tradities boeiend zijn, maar niet per se de moeite van het conserveren waard, zoals vele conservatieve denkers vaak schijnen te denken.

Hans Kateman verrast met een verzameling hilarische brieven, geschreven n.a.v. een bezoek aan Sint-Petersburg. De oudste schrijver, Anton van de Wardt heeft het beste verhaal geschreven. Qua compositie, qua gedachtegang bedoel ik. Leuk om de gebeurtenissen door de ogen van een van de hoofdpersonen perfect te volgen.

De andere zes verhalen waren vast niet slecht, dat zou ik me hebben herinnerd, maar zitten een paar maanden na lezing al niet meer in mijn actieve geheugen. Ongezien zou ik niet kunnen vertellen waar ze over gaan.

Citaat: “Overigens wijzen we u erop dat de opgevoerde posten ‘aanschaf reepjes oude kranten’ en ‘pantoffelhuur’ volgens artikel 14 lid 2 zeker niet voor vergoeding in aanmerking zouden zijn gekomen.” (p.90)

Nummer: 18-014
Titel: Verhalen over onderweg
Ondertitel: Jonge auteurs op reis
Auteur: Diversen (Ben Joosten, Yvan Raes, Hajo Smit, Bea C. Groen, Jeroen van der Horst, Hans Kateman, Sander Roosendaal, Pascal Vroemen, Arnold Jonk en Anton van de Wardt)
Taal: Nederlands
Jaar: 1989
# Pagina’s: 144 (3483)
Categorie: Reizen
ISBN: 90-389-0724-9

Meer reiscompilaties:
Elegance – Over Holland
Op reis
Op reis met…

Advertenties

Verboden te voetballen

Tags

Buje, fotooo, Hans van der Meer, Kroatië, reizen, vakantie, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Van der Meest, deel 96

Mooi klein bergdorpje, binnenland Istrië, Buje. De invloed van Italië is merkbaar, vele borden zijn tweetalig. Al is de toelichting niet echt nodig, het bord geeft duidelijk aan dat je niet mag voetballen op het kerkhof.

Toch is het lastig voor de jongens in het dorp. Geen meter is er vlak. Het kerkplein en het kerkhof zijn de enige twee plekken in het dorp waar hoogteverschil absent is. Maar bij de kerk worden ze steeds weggestuurd, dat kan niet anders. Op het kerkhof is het rustiger. Daar kun je nog lekker voetballen.

Aan het schaarse gras is te zien dat ze hier vaker spelen. Aan de zijkant tegen de kapel de grafstenen die het niet hebben overleefd. Een mooi beeld op een zomeravond.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Olympische kronkel, dag 6

Tags

Olympische Spelen, PyeongChang, reizen, Sven Kramer, vliegveld

7600m heeft Bloemen gereden hoor ik van Wennemars. Het vliegtuig heeft de landingsbaan geraakt, ik zondig tegen de regels, maar ik wil de 10km horen. Als ik het vliegtuig uitben ligt Kramer 1,3 seconden achter. De 3G hapert, het ligt niet aan Erben. De eerste televisie heeft damestennis. Het is druk op Madrid airport.

De rondetijden lopen op, Erben schreeuwt het in mijn oor. Ik negeer de dutyfree. Bij elk toilet staat een rij, bij mijn gate geen stoel te vinden, de restaurants hebben flinke rijen. Na 5600m hebben ze op de radio door dat Kramer niet gaat winnen. Twee ronden later zit een medaille er niet meer in. Ik besluit geen rum te halen, eten uit te stellen tot Schiphol en in de rij aan te sluiten. Kramer legt uit dat hij geen moment in de race heeft gezeten. Bloemen komt na het nieuws. Ik gun hem het goud.

Wouter Schollema – Daar waar de bal rolt

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, groundhoppen, lezen, reizen, voetbal, voetbalboek, Wouter Schollema

Wouter Schollema – Daar waar de bal rolt

Sinds het WK te Brazilië is Wouter een blogvriend. In de organisatie van de CultSelecao waren het een Fries en een Tukker die elkaar vonden om wat tegengas te geven in de voornamelijk randstedelijke club die zich de Blogbroeders noemden. Sindsdien komen we elkaar onregelmatig tegen. Meestal bij een voetbalwedstrijd, in Antwerpen, Apeldoorn, Leeuwarden of Schiedam. En ik mocht de Blogbroeders vertegenwoordigen op zijn bruiloft.

De liefde voor de randverschijnselen van het prachtige spelletje is wat ons bindt, we kunnen daar flink over bomen. Daarnaast staan we ook allebei voor de klas, weliswaar voor een compleet andere doelgroep, maar ook daar vinden we elkaar. De generatiekloof is snel overbrugd. Natuurlijk wilde ik zijn boek lezen, zoals hij mijn vorige boek las. Het verhaal krijgt meer emotie wanneer je weet dat hij het boek zo snel mogelijk afschreef om zijn vader nog voor diens overlijden te kunnen laten zien dat zijn debuut uitkwam. Zijn vader, die hem ooit meenam naar Cambuur, waar zijn liefde voor het spelletje ontstond.

Het boek gaat natuurlijk over voetbal. Wouter is toch wel een beetje besmet met het groundhopvirus. Vijftien landen, 28 wedstrijden. Dichtbij, ver weg. Volle stadions en verlaten sportparken. Wouter is historicus, dus verwerkt hij veel (levende) geschiedenis in zijn verhalen. Het geeft de verhalen meer diepgang, cachet en coleur locale. Maar ook zijn eigen geschiedenis. Vader Schollema bezocht ooit een wedstrijd in Valencia, zoon doet een generatie later hetzelfde stadion aan. Hij snapt zijn vader (nog) beter.

Natuurlijk herken ik het een en ander in zijn verhalen. Drie maanden na Wouter zat ik ook in Rome te hopen dat Totti nog een paar minuten mee zou mogen doen. Allebei kijken we tijdens een buitenlandse reis toch nog even of er niet een clubje op het achtste niveau speelt met een paar dozijn toeschouwers aan de lijn.

Met veel plezier las ik deze collectie verhalen, ik hoop Wouter de komende jaren nog regelmatig ergens op een onooglijke tribune tegen te komen en ik hoop zeker nog vele mooie verhalen van hem te mogen lezen. Al was het maar omdat ik niet alle stadions kan bezoeken die ik zou willen bezoeken. Lezen erover is een redelijk surrogaat. Dat het dan geschreven is door iemand die je mag, kent en wiens oordeel je vertrouwt is alleen maar meegenomen.

Citaat: “De overweldigende eerste helft wordt gevolgd door een zelden vertoond saai bedrijf. De schaakpartij slaat over op de tribunes, waar het bij tijd en wijle akelig stil wordt. (..) Voor de 54.000 dik ingepakte supporters op de tribune is het echter dodelijk saai. Het is een opluchting als de scheidsrechter na 90 minuten de bal opeist. (p.87)

Nummer: 17-053
Titel: Daar waar de bal rolt
Auteur: Wouter Schollema
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 165 (12769)
Categorie: Voetbal
ISBN: nvt

Meer:
Twitter
Suksawat (oude columns)
Bestellen

Themaweek 41: Bijzonder/Gesigneerde boeken

Gert Hage – Napels Een duivels paradijs

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, Gert Hage, Italië, lezen, Napels, Napoli, reisboek, reizen, themaweek

Gert Hage – Napels Een duivels paradijs

Het daaropvolgende schooltripje was met de tweedejaars die zelf hun werkweek mochten organiseren, de trip ging naar Napels en Rome. Ik had nog een boek in de kast staan, gesigneerd nog wel; verkregen door te crowdfunden, terwijl de journalist nog in Napels woonde.

Ooit, twee decennia eerder, was ik bijna een hele dag in Napels. Van eind van de ochtend tot ver in de avond zwierf ik door de straten van de stad die elk uur meer indruk op me maakte. Mijn eerste reisverslag ooit schreef ik op het station.

Erg blij was ik dus dat ik naar die stad terug mocht. En dus begon ik in het vliegtuig al met dit boek. Een mooi boek, waarin Hage het leven beschrijft. Het leven in een van de mooiste steden ter wereld. Het normale leven van de doorsnee inwoner van de stad. Mooie observaties, zoals de klagende werknemer van een atelier waar merken illegaal worden nagemaakt. De markt voor illegale producten is overgenomen door de Chinezen, waar ze de namaak blijkbaar een stuk goedkoper kunnen maken.

Napels is een stad waar men niet van regels houdt. Niet van autoriteit. En dus gebeuren de dingen er net iets anders dan in de meeste steden verder noordwaarts. Tegelijkertijd is dat ook de charme van de stad. De inwoners genieten meer van het leven, de stad voelt daardoor anders aan.

De anderhalve dag die ik er deze keer mocht doorbrengen was weer een genot. Tussendoor, en ook later in Rome, las ik de verhalen van Hage die erg veel moeite doet om je als lezer mee te nemen in zijn zoektocht naar de essentie van de stad. Hij spreekt vele mensen, kennissen van kennissen om van alles te begrijpen.

De stad van de Camorra en de voetbalclub, van de gastronomie en het goede leven, van de wanorde en de chaos. Napels blijft een fascinerende stad, daar kan ik vaak en veel over lezen. Hage’s boek is een aanrader.

Citaat: “Ik wil de kinderen laten zien dat de wereld ook mooi en waardevol kan zijn. Cultuur en schoonheid zijn machtige wapens. De camorra is banger voor boeken dan voor de politie.”(p.74)

Citaat 2: “Vijf dagen vierde Napels uitzinnig feest, het carnaval van Rio waar daarbij een bescheiden dorpsfeestje. De winkels waren maar een paar uur per dag open, de kantoren verlaten. Dag en nacht klonk vuurwerk. In de straten en stegen liepen vrouwen af en aan met pannen pasta, gefrituurde ansjovissen en gevulde inktvis. Bakkers vulden de eettafels met meterslange lichtblauwe cakes. Er werden kapelletjes voor Maradona ingericht, op de muren van pleinen verschenen metershoge muurschilderingen met zijn afbeelding. Het was meer dan een voetbalfeest, het was een bevrijdingsfeest. Op die tiende mei won geen club, maar een stad.” (p.129/130)

Nummer: 17-018
Titel: Napels een duivels paradijs
Auteur: Gert Hage
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 207 (4464)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-90-468-2074-2

Meer recensies:
Volkskrant
Staantribune
Dit is Italie

Over Gert Hage:
Vrij Nederland
Journa.com
Nieuw Amsterdam (inclusief preview)

Napels op gerbie.nl:
Napels (reisverslag)
Universiteit van de straat
La Magica Storia
Peter Moore – Vroom by the sea
Luciano de Crescenzo – Thus spake Bellevista

Themaweek 41: Bijzondere/gesigneerde boeken

In- en uitchecken

Tags

openbaar vervoer, oude doos, OV-chipkaart, overheid, reizen, themaweek

Oorspronkelijk: 18 januari 2016

Sinds de invoering van de OV-chipkaart, een idee waar ik in principe voor ben, erger ik me steeds vaker aan wat er allemaal mis is in OV-land.

Nog niet zo lang geleden liep ik naar het station om een trein te pakken naar mijn werk. Ik gooide wat munten in het apparaat, of pinde het gevraagde bedrag en kreeg een kaartje. Een handeling en ik kon van en naar mijn werk. Nu moet ik daarvoor acht handelingen doen: inchecken ’s ochtends, in – en uitchecken bij het overstappen en uitchecken als ik ben aangekomen. ’s Middags precies hetzelfde maar dan omgekeerd.

Het is zelfs zo omslachtig dat de aansluiting die ik normaal gesproken meestal haalde, na invoering van dit systeem vaker niet dan wel gehaald werd. Staande in de rij voor de sensoren op het perron, rijdt de volgende trein vast weg. Dus niet alleen heb ik veel meer handelingen (toename van 700%), ook duurt mijn reis daardoor langer.

Een enkele oorzaak: Onwil bij de vervoersmaatschappijen, onmacht bij de overheid.

Themaweek 37: uit de oude doos

21 redenen waarom ik geen sleurhut wil

Tags

caravan, oude doos, reizen, themaweek, vakantie

Oorspronkelijk: 18 september 2016

1. Ik moet een extra rijbewijs halen. Ik was laat, kreeg dus niet meer automatisch E er bij.
2. Een grotere auto is nodig.
3. Ik moet leren rijden met een zwaar ding achter mijn auto.
4. De grotere auto en de caravan slurpen veel meer benzine.
5. De auto en de caravan kosten extra tol.
6. We voelen ons verplicht elke keer de caravan te gebruiken, we hebben dat ding tenslotte niet voor niets aangeschaft.
7. Een vliegvakantie is uitgesloten.
8. De caravan heeft een winterstalling nodig.
9. Wanneer ik de helft van het aantal uren dat de caravan op de oprit bij de buren staat, besteedt aan een bijbaantje kan ik weken all inclusive op vakantie.
10. Het chemisch toilet moet geregeld geleegd worden.
11. Op de autobaan waar ik nu 150 kan, mag ik dan maar 80.
12. Voor elke onvolkomenheid heb ik hulp nodig, zowel op de camping, als buiten het seizoen.
13. Als ik oud word, moet ik met omroep Max naar een uithoek van Europa rijden en elke dag verplicht gezellig doen.
14. Het grootste deel van Europa binnen caravanafstand heb ik al gezien.
15. Nog meer troep mee op vakantie. Omdat het kan.
16. Als je een stad wil bezoeken, sta je ergens buiten die stad op een camping. Niet in de stad.
17. Caravanbezitters groeten elkaar.
18. Met een caravan rijd je niet de bergen in, blijf je eeuwig in het dal.
19. Winterklaar schoongemaakt betekent niet automatisch zomerklaar is nog schoon.
20. Na een aantal jaar wil je een groter, nieuwer, beter model. Gewoon elk jaar luxe op vakantie gaan is goedkoper.
21. Schijten op een chemisch toilet.

Themaweek 37: uit de oude doos

Kecks on tour?

Tags

muziek, oude doos, reizen, themaweek, Tröckener Kecks, vakantie, Zwitserland

Oorspronkelijk: 5 september 2013

Uurtje gereden. Tijd voor ontbijt. In het overnachtingshotel te Bern veel te duur, dan maar onderweg bij een wegrestaurant. Suus heeft het minispeeltuintje ontdekt, wij wachten op onze broodjes en croissants, kijken wat om ons heen. Het bestellen viel mee. Frans na Duits vanochtend, vanmiddag Italiaans als alles volgens plan gaat.

Het is niet druk. Ook niet rustig. De radio staat aan. Zacht. Nauwelijks hoorbaar. Ineens hoor ik de intro van een lied dat me bekend voorkomt. Een lang intro. Past niet bij de band die ik in mijn hoofd heb. Die band hoor je hier natuurlijk ook niet, dertig kilometer van het meer van Geneve. Toch spoken de woorden al in mijn hoofd, voordat de zanger inzet. Het is wel het nummer dat ik dacht. Automatisch zing ik mee. Zachtjes. Net zoals de muziek, die hier duidelijk als achtergrond fungeerde.

De wind jaagt het huisvuil
Langs de gevels van de stad
Roemloos einde van een reis
…

De Kecks? Hier? Die hoor ik in Nederland al bijna nooit meer op de radio. En dan nog slechts een paar nummers, niet hun sterkste, helaas wel de bekendste. Maar achthonderd kilometer zuidwaarts vraag ik me af ‘waar ze zijn gebleven, de vrienden voor het leven’. Ik geniet van het moment, tegelijkertijd peinzend over hoe ik hier met de Kecks geconfronteerd kan worden.

Ik moet meteen denken aan een moment 17 jaar eerder. Op een besneeuwde avond door het Lake District in het Noorden van Engeland, kwamen we aan bij een tankstation. De auto was niet best, we hadden om moeten rijden, het was meer dan slechts een pauze, het leek op schuilen, vluchten. Ik roer wat door de opruimingsbak vol cassettebandjes. Sta ik ineens met een bandje van Herman Finkers in mijn handen. De pompbediende had geen idee hoe die daar was beland. Voor twee pond kon ik het niet laten liggen.

Themaweek 37: Uit de oude doos

Auto huren

Tags

auto, reizen

Ik twijfel nog, welke zal ik huren?

Universiteit van de straat

Tags

Italië, Napels, Napoli, reizen, wiskunde

Aan zelfvertrouwen ontbreekt het hem niet. Hij vindt dat hij na Pytagoras en Einstein komt. Nu is het ook vrij indrukwekkend. Magische vierkanten noemt hij het. Noem een getal en hij tekent een vierkant met daarin flink wat getallen die alle kanten op opgeteld precies dat getal vormen. Een soort sudoku in het kwadraat zeg maar. En hij schrijft de getallen net zo snel op als hij denkt, geen twijfel, geen seconde.

Hij mocht het op televisie laten zien. En al spreek je geen woord Italiaans, dan nog is snel te zien wat hij doet. En het is ongelooflijk.

Een maandje geleden liep ik met een groepje leerlingen door de straten van Napels. En daar stond Giuseppe. Hij liet zijn magische vierkanten zien. A la minute maakte hij een nieuwe. Mijn beperkte kennis van het Italiaans hielp niet. De leerlinge naast me was ook helemaal geboeid, dat lukt op school bijna nooit. En ik durf best te beweren dat ik me goed kan redden met rekenen, maar hem volgen bleek te lastig.

En hij leerde me dat ook ik met getallen de mensen kon doen verbazen. Het bleek niet al te moeilijk.

En als bewijs kreeg ik, na een kleine donatie natuurlijk, een diploma. Dus sindsdien ben ik Laurea All’Universita Stradale Mathematica d’Italia.

 

Je verwacht het niet

Tags

Fieberbrunn, fotooo, Kijk nog eens, Oostenrijk, reizen, skiën

Kijk nog eens 205

Valt het u ook op? Kijk eens goed.

Op hotelkamers hangt er wel vaker een föhn. Maar op het herentoilet heb ik het nog niet eerder gezien. Zeker ook vreemd, aangezien bijna iedereen die hier komt (een berghut in januari) met helm op weer naar buiten gaat. Of op zijn minst met een muts. En waar zou ik een föhn voor nodig hebben als ik even een hapje heb gegeten? Of alleen het toilet heb bezocht?

Skiën in de regen

Tags

Duitsland, fotooo, Hans van der Meer, reizen, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto, Willingen

Van der Meest, deel 91

Het was een waardeloze dag in Willingen. Regen, regen en meer regen. En dat hoort niet op de piste. Gelukkig vond mijn dochter het geweldig om te skiën, alleen haar vrolijke gezicht was genoeg om verder te gaan. En de kans om nog een voetbalveld op de foto te zetten. Werd het toch nog een mooie dag.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Doodgraver in de boekenweek

Tags

boeken, De doodgraver van Ciutadella, lezen, reizen

Zoals ik eerder deze week (elders op social media) al schreef:

Mijn eigen voorraad was op, ik heb dus maar weer een stapeltje ingeslagen. En omdat het boekenweek is, lijkt het me een leuk idee om daar aan mee te doen. Niet dat ik het boekenweekgeschenk kan weggeven, maar iedereen die deze week bij mij mijn boek bestelt, krijgt een boek er bij cadeau. Geldig zo lang de voorraad strekt en zo lang het boekenweek is.

Bestel dus rechtstreeks bij mij, via een reactie hieronder, mail, app of telefoon en je kunt nog deze week een (gesigneerd?) exemplaar ontvangen!

Ook in Liechtenstein wordt gevoetbald

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Liechtenstein, reizen, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Van der Meest, deel 90

Vlak voor we het land uitreden viel het me op, ik had nog geen veld gezien. Ook niet in de hoofdstad Vaduz. Gelukkig kon ik vlak voor de grens nog een aantal foto’s maken in Eschen-Mauren.

p.s. De bovenste foto is mijn eerste panoramafoto van een voetbalveld. Klik er op en hij wordt een flink stuk groter.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Themaweek 34: Voetbal

Elegance – Over Holland

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, Elegance, lezen, reisboek, reizen

Elegance – Over Holland

Volgens mij zijn er mensen die boeken lezen en anderen die tijdschriften lezen. Ik probeer weliswaar beide, maar vele tijdschriften blijven maanden liggen, anderen krijgen niet meer dan een keer extra bladeren. Ik ben dus een boekenlezer. De tijdschriftlezer wil wel een boek lezen, maar komt daar niet aan toe. In de zomervakantie ineens een hele stapel, de rest van het jaar niet.

Voor die mensen bedacht Elegance dat ze als bijlage een boek cadeau doen. Volgens mij hebben ze dat een aantal keer gedaan, via boekenmarktjes en tweedehands winkels heb ik er daar een aantal van gescoord. Ik lees dus geen Elegance, maar vind hun cadeau wel leuk.

Het geschenk van 1990 was een verhalenbundel met daarin vele buitenlandse schrijvers die schreven over Nederland. Of Holland, zoals het in de tijd van sommigen nog heette, in de beleving van anderen nog steeds is. En dat is best leuk, want de tevredenheid die sommige Hollanders uitstralen wanneer ze het over Holland hebben, is wel eens verbazingwekkend. Dus als er een buitenstaander ons land observeert, zeker als het iemand is die ook nog eens zijn gedachten goed kan verwoorden, dan is dat interessant.

Het allereerste verhaal begint al meteen mooi: “Een land waar alles in orde, samenhangend, onontkoombaar en logisch is. De mannen en vrouwen zijn er lelijk, niet op een menselijke manier, maar als vissen, met visseogen en vissekoppen, een gelaatskleur van gedroogde vis, en ze hebben iets van zeerobben en kikkers; ze lijken ook wel op die grof geschetste figuren die ruzie staan te maken op de achtergrond van een schilderij van Van Ostade.” Meer dan anderhalve eeuw geleden genoteerd, twee Franse broers zijn duidelijk in hun associatie.

En het is best pijnlijk dat een Rus ons wijst op onze bureaucratie, dat een Portugees de keuken en en passant de gezelligheid er door haalt, James Joyce het niet op honden blijkt te hebben en zelfs Casanova blijkt het in Nederland niet naar zin te hebben gehad. Maar het is goed om te lezen. Iets minder zelfingenomenheid is nooit verkeerd. Iets minder verlangen naar de gouden eeuw, de voc-mentaliteit of de jaren vijftig is zeker niet verkeerd.

En ook al is het maar een dun boekje, ooit gratis bovendien, lezen maakt je rijker, wijzer, intelligenter, opener en ruimdenkender. Zouden meer mensen moeten doen…

Citaat: “Niet alleen in Amsterdam hadden de goden de goedheid om mijn vooroordeel tegen blondines te elimineren. Ook in de rest van Holland had ik het geluk mijn vroegere vergissingen te kunnen corrigeren. Ik wil absoluut de Hollandse vrouwen niet ophemelen ten kosten van de dames van andere landen. De hemel beware me voor zulk een oprecht, hetwelk van mijn kant tegelijk de grootst mogelijke ondankbaarheid zou betekenen.” (p.77)

Nummer: 16-064
Titel: Over Holland
Auteur: Diversen (Edmond en Jules de Goncourt, Kirill Gradov, J. Rentes de Carvalho, Milan Kundera, Aldous Huxley, James Joyce, Octave Mirbeau, Jose Duarte Ramalho Origao, Heinrich Heine, Giacomo Casanova, Samuel Pepys, Charles de Coster, Karel Capek, Edmondo de Amicis, Ethel Portnoy)
Taal: Nederlands
Jaar: 1990
# Pagina’s: 127 (15034)
Categorie: Reizen
ISBN: nvt

Themaweek 31: Boeken