30 zaterdag apr 2022
Posted in Van der Meest, Voetbalfoto's
Stagebezoek, de toeristische route terug. En dan in het bos dit veld zien. Moest wel even over een hekje klimmen om dichtbij te komen. Geen probleem.
Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.
26 dinsdag apr 2022
Posted in Gerbie's top 212
| Nummer | 2 |
| Artiest | Lenny Kravitz |
| Titel | Let love rule |
| Jaar | 1989 |
| Wikipedia | Let love rule |
| Website | Lenny Kravitz |
| Tekst | AZ Lyrics |
De eerste beelden waren te zien bij de VPRO. Een jonge jongen met een gitaar in het Vondelpark. Om hem heen gaat het leven verder. Kinderen spelen, er wordt gejogd, geskeelerd en gepicknickt. En hij zingt een liedje, een simpel liedje dat hij zelf schreef. Na anderhalve minuut spreekt de interviewer hem aan. Verlegen vertelt hij wie hij is en dat hij in Nederland mag optreden.
Veel te jong om de hippies te hebben meegemaakt, was dit een ontwapening voor mij. Ik luisterde vooral naar bandjes die herrie afwisselden met wat gevoelige ballads, maar een zanger in zijn eentje? Ook nog eens met zo’n simpele boodschap? Alsof ik als tiener begreep wat liefde was.
Toch raakte de muziek me. En de tekst dus ook. En dit was dus een van de eerste CD’s die ik aanschafte. Niet nadat ik het al op een bandje had opgenomen van een vriend, zelf had ik nog geen CD-speler. Prachtig debuutalbum.
De zomer erna stond ik in Werchter, samen met mijn eerste vriendinnetje en we genoten van een dagje muziek (festivals duurden een dag destijds). Aan het eind van de dag was daar die zanger uit het Vondelpark. Hij was niet meer zo verlegen, zonder probleem kreeg hij het hele veld mee. Een nummer van een minuut of drie, duurde meer dan tien minuten. En iedereen zong mee, de liefde zou alles overwinnen.
Zijn tweede album was goed, maar niet meer briljant. Daarna ging het, mijn bescheiden mening, elke plaat minder. Na een handvol ben ik afgehaakt. Ik zag hem nog een keer live en het viel me zwaar tegen. Ik volgde hem niet meer. Zijn liefde bleek vooral geschikt voor een reeks van actrices en zangeressen, ik kon zijn smaak niet dissen. Zijn muziek boeide me niet meer. Maar die debuutplaat, met dit geweldige nummer, blijft een klassieker. En laten we zijn motto eindelijk eens serieus nemen. Schaf die legers af, wees lief voor elkaar, de wereld zal er een stuk mooier uitzien.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify, Deezer en YouTube.
25 maandag apr 2022
Posted in Boekbesprekingen 2022
Met veel spektakel verscheen onlangs het nieuwste boek van Krake. Hij heeft jaren uitzoekwerk gehad voordat hij zelfs maar kon beginnen aan dit verhaal. Ik snap wel dat hij alles in eigen beheer houdt. Alleen al de opmaak van dit boek zorgt voor een geweldige toegevoegde waarde, heel veel oude foto’s, documenten en krantenknipsels maken het lezen een overweldigende ervaring. Het verhaal is natuurlijk ook spectaculair, alleen beschrijven levert al genoeg op voor de schrijver.
Het begint al ruim voor de oorlog, met een brief over een dreiging de bank in Almelo te overvallen, vooruitziende blik. Daarna bouwt het langzaam op, leren we enkele verzetshelden kennen, hun samenwerking, hun daden, inclusief het bevrijden van andere verzetslieden uit het Huis van Bewaring. Dit allemaal als inleiding, voorbode van wat gaat komen: De grootste bankoverval aller tijden.
Krake heeft nabestaanden gesproken, getuigen, heeft alle mogelijke archieven doorzocht, alle oude kranten gelezen. Dat zorgt voor een gedetailleerd verhaal, een verhaal waarin menigeen zich zal hebben ingeleefd. Het helpt voor deze Tukker natuurlijk dat ik jarenlang in Almelo heb gewerkt, zodat het goed is voor te stellen, de omgeving is bekend. En weliswaar ken ik niet alle boeren ten noorden van Almelo, maar ik kan me het redelijk voorstellen.
Geschiedschrijving van hoog niveau.
Citaat: “Langzaam trad de duisternis in. Het weinige licht dat zich door het afgeplakte spleetje van hun koplamp priemde hielp maar weinig om te zien waar ze reden. Nu werd het menens, er was geen weg meer terug.
In de Wierdensestraat zetten Derk en Douwe hun fietsen zo onopvallend mogelijk neer. Ze kenden de omgeving maar al te goed. Schuin tegenover De Nederlandsche Bank stond het statige gebouw van de Ortskommandantur, daar zat het vol met Duitsers.” (p.218)
Nummer: 22-014
Titel: De grootste bankoverval aller tijden
Auteur: Frank Krake
Taal: Nederlands
Jaar: 2022
# Pagina’s: 431 (3843)
Categorie: True Crime
ISBN: 978-90-824-7645-3
Meer:
23 zaterdag apr 2022
Van Boudewijn Büch was veel bekend, maar niet dat hij van voetbal hield. Toch zijn er nog beelden waar hij de kwalificatie voor het WK voetbal in Oceanië bespreekt. Met een voorspelling van de bondscoach.
21 donderdag apr 2022
Posted in Gerbie's Lifeblog, Sport Column
Vorig jaar schreef ik een stukje op FB, wat ik op dat moment eigenlijk geen blogje vond. Maar blijkbaar had ik het mis, want het bleek de populairste post van 2021 te zijn. Veel commentaar, nog meer likes. Voor iemand die dat niet gewend is, een flinke verrassing. Dus vandaag maar even in de herhaling. Alsnog op dit blog. De context is natuurlijk de tweede lockdown, waarin ik (en de rest van Nederland) niet mocht voetballen. Dan maar een rondje joggen/sjokken…
Beste verkeersdeelnemers in Goor en omstreken,
vrienden, bekenden, familie, vage kennissen. Mochten jullie mij zien lopen, meestal op een zondag, met loopschoenen, voetbalsokken (roodzwarte), oranje shirt, korte broek, een kilo of 10-15 overgewicht, duidelijk zichtbaar onder voornoemd shirt, tempo net iets sneller dan de gemiddelde wandelaar en mij groeten, dan zijn er drie mogelijke reacties.
1. Ik steek mijn tong uit. Dit is altijd een reactie op mijn geestelijke gezondheid op dat moment. Of ik heb weinig zin in hardlopen, of ik ben behoorlijk vermoeid, meestal beide. Dit is nooit een reactie op uw aanwezigheid.
2. Ik groet terug. Dit is een automatische reactie, iemand groet, ik groet terug. Dit zegt niets of ik u heb herkend of niet, de kans is vrij groot dat ik u niet herken. Zonder bril, met zweet in mijn ogen, hartslag gevaarlijk hoog, is de kans dat ik in een auto iemand herken niet heel groot (op een fiets niet veel groter). Auto’s herken ik mijn hele leven al niet, die zijn voor mij een stuk blik waarin je je kunt verplaatsen als het regent of als je ver weg moet.
3. Ik groet niet terug. Dit is zeer waarschijnlijk een combinatie van de eerste twee mogelijkheden. Niet alleen heb ik geen idee wie er voorbij komt, het zou zo maar kunnen dat ik de groet niet eens zie. En zelfs als ik dat wel doe, heb ik niet altijd de energie om een teken van herkenning te geven. Dit zegt dus niets over u, alles over mij. Bij deze mijn verontschuldiging.
Mocht u mij helemaal niet meer zien (hard)lopen, dan is de kans vrij groot dat de KNVB weer wat wedstrijden mocht programmeren van de regering en dat ik datgene doe wat ik leuk vind op zondagochtend: voetballen.
19 dinsdag apr 2022
Posted in Gerbie's top 212
Tags
| Nummer | 3 |
| Artiest | The Cult |
| Titel | She sells sanctuary |
| Jaar | 1985 |
| Wikipedia | She sells sanctuary |
| Website | |
| Tekst | AZ Lyrics |
De Nederlandse radio was niet goed genoeg. Ik kende de hitlijsten, gek als ik was op cijfertjes, lijstjes. Maar ik wilde meer lijsten, dus ging ik op zoek op mijn radio. Draaiend om andere zenders te vinden, trof ik aan het eind van de middengolf Radio Luxemburg. En dat was niet in de lokale taal, maar gewoon in het Engels. De nieuwe hitlijst van aankomende week op zondagavond. Krakend, voorzichtig aan de radio draaiend voor een betere ontvangst.
Deze hele exercitie moest ook nog eens erg voorzichtig gebeuren, want het was na mijn bedtijd, mijn ouders mochten niet horen dat ik nog radio luisterde. Maar ik raakte verslaafd. Ik leerde de muziek kennen die een paar weken later pas op de Nederlandse radio gedraaid werd. Ik hoorde de nieuwe singles van mijn favoriete bands.
Nooit vergeet ik de zondagavond dat ik de eerste tonen van een nieuw nummer hoorde. Een mooi herkenbaar gitaarrifje, de drum die inviel, wat een geweldig nummer. Hoe heet deze band? ‘Colt’, verstond ik, onder de dekens, tussen het gekraak door. Naar de pistool vernoemd, gokte ik.
De week er op zat ik op tijd klaar, ik wilde dat nummer weer horen. Het was inderdaad geweldig. She Sells Sanctuary, dit was het nummer van het jaar, dat wist ik zeker. Zodra het album in Nederland verkrijgbaar was, rende ik naar de platenzaak. Nog steeds een van mijn favoriete elpees.
Het jaar dat ze op Pinkpop stonden, kozen wij net voor Werchter. Ik begrijp dat Jan Smeets nog steeds nachtmerries heeft over het gedrag van vooral Astbury. De band maakte nog een aantal aardige platen. Met veel pijn en moeite haalde ik peer to peer ook het album van The Southern Death Cult binnen. Luisterde naar de nummers die The Cult ook live nog speelde, onder hun nieuwe naam. Maar zonder twijfel is She Sells Sanctuary mijn favoriete nummer van de band, een van mijn favoriete nummers aller tijden.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify, Deezer en YouTube.
16 zaterdag apr 2022
Posted in Goal Columns
Tags
column, GFC, Goor, Jan Tieman, voetbal
Goal, December 2016
Zoals wel vaker kom je tot een helder inzicht na een hoop drank. Bij mij was dat het geval op de zaterdag van Schoolfeest. ’s Ochtends op tijd bij de Tapperij, ’s avonds nog even een rondje door de tent op weg naar huis. Ik kwam Jan Tieman tegen. Op zich niet bijzonder, dat je in de tent iemand tegen komt die je kent. Maar ik had hem ’s ochtends ook al gezien. Nu ben ik zelf ook de jongste niet meer, maar Jan is 83. Die kan het toch niet net zo lang volhouden als anderen die de helft van zijn leeftijd zijn? Of zelfs een kwart?
Met terugwerkende kracht viel het me op dat ik Jan wel erg vaak zag. Op het voetbalveld bij het eerste, hij mist geen wedstrijd. Maar ook ’s ochtends bij het vierde, zelfs bij een uitwedstrijd. Let op, we hebben het over een uitwedstrijd van het vierde van GFC. Daar waar zelfs de reserves soms niet eens weten wat er in het veld gebeurt. Dan staat hij gewoon te kijken in Almelo of Markelo, in de motregen, op een bijveld. En hij weet ook altijd hoe het tweede het heeft gemaakt. Op een en dezelfde ochtend! Als ik een krantje ging halen bij Bruna of als ik Suus ophaalde bij de gymnastiek, ik kwam Jan tegen. Op straat. Op weg naar mijn werk. In het café. Dat kan toch niet, zo vaak iemand tegen komen, laat staan iemand van boven de tachtig. Als je wilde weten hoe de verbouwing van de kleedkamers ging, Jan wist het. Hij was er net geweest. Maar volgens mijn schoonvader ook in de kantine van Twenthe, tijdens de nacompetitie. Het is gewoon onmogelijk.
Onlangs haalde BNN het nieuws doordat ze in Korea een hond gekloond hadden. Jaren geleden hadden we al het schaap Dolly. Ik heb het donkerbruine vermoeden dat de wetenschap een stuk verder is dan ze ons verteld. Ira Levin schreef er ooit al een mooie thriller over, ‘The boys from Brasil’. De schrijver had een vooruitziende blik. Ze hebben een mens gekloond. Jan Tieman. Er zijn drie Jan Tiemans. Een die op zondagochtend naar het voetbalveld gaat, de andere gaat ’s middags naar het eerste. De derde heeft het weekend vrij en is door de week bij de Rellie, bij het biljarten en in de zaak van zijn zoon. Elke dag twee keer overleggen wie waar naar toe gaat, wat er gebeurt is, zodat ze altijd op de hoogte zijn.
Bij de Rellie schijnt hij de bijnaam Disco-Opa te hebben. Ik begrijp het nu. In een gezelschap van legendarische drinkers, is het de oudste die alle jeugd onder de tafel drinkt. Logisch, in het relatief oud uitziende omhulsel zit een vers gekloond lichaam. Een lever waarop George Best jaloers zou zijn geweest. Tuurlijk houdt hij dat vol.
En bij GFC zien we de andere kloon. Jeugdteams, lagere elftallen, het eerste, de kantine, de commissies, Jan ziet het, spreekt iedereen en mist niets. En de oorspronkelijke 83-jarige man die normaal gesproken in een bejaardenhuis zou zitten, zit thuis, ergens in een klein kamertje in de zijstraat van de Kerkstraat en coördineert de twee kloons. Hij blijft zo perfect op de hoogte van alles wat er speelt, Jan Tieman weet meer dan Goors Nieuws.
Hopelijk doorkruis ik nu geen wetenschappelijk experiment met deze column. Graag spreek ik met u af dat de volgende keer dat u Jan Tieman ziet, net doet of u dit niet hebt gelezen. Laat hem (of een van zijn kloons) in de waan dat we van niets weten. Hoop ik dat we hem nog jaren tegenkomen.
14 donderdag apr 2022
Posted in Boekbesprekingen 2022
Tags
boeken, boeken 2022, boekrecensie, fryslan, Geert Mak, lezen, themaweek
Het boek is een kwart eeuw oud, de uitgever bedacht dat dat een goed moment was om een nieuwe editie uit te geven. Een nieuw nawoord, maar ook een nieuwe titel. Want in de tussentijd is de Friese naam van het dorp de standaardspelling geworden. Jorwert dus i.p.v. Jorwerd.
Ik las het vijftien jaar geleden, maar was blij dat ik deze nieuwe editie, gesigneerd nog wel, mocht recenseren. En wat kan opmaak een groot verschil maken. De vele foto’s, illustraties, tekeningen en krantenknipsels maken het boek, wat an sich al de moeite waard was, nog meer een must have.
En voor ik het weet, lees ik weer wat ik al eens las. Over het dorp waar zoveel veranderde in een halve eeuw. En Jorwert bleek een metafoor voor het leven. Want niet alleen in het kleine Friese dorpje veranderde er veel, overal op de wereld gebeurt dat. Het boerenleven, ooit de basis van de vooruitgang door de mensheid, is geëvolueerd tot een agrarische industrie, niet voor iedereen geschikt. En met deze vooruitgang wordt ieders leven beïnvloed. Maar dan ook echt alles. De school, de middenstand, de kerk, de gezinnen, het verenigingsleven; alles moet mee in de vaart der volkeren.
In Jorwert verschijnen dus ook buitenstaanders. Zij die vluchten voor de hectiek van de Randstad. Sommigen passen zich aan, doen hun best om te integreren in het dorp, anderen blijven buitenstaanders, leven op zichzelf.
Mak schrijft een prachtige kroniek, in het nawoord, een kwart eeuw na dato geschreven, kijkt hij nog eens terug op zijn tijd in het dorp. En wat er sindsdien nog veranderde. Hij praat met bekenden en over zij die er niet meer zijn. Niet alles is per definitie slechter. Een boer runt zijn boerderij samen met zijn zoon, al doet die dat vanuit Ottawa. Via de computer kan hij vanuit Canada alles volgen en laat hij zijn vader weten als er iets niet klopt. Mak ziet dat de veranderingen nog lang niet voorbij zijn, dat de tijd niet te stoppen is. Dat het dorp nog flink wat voor de kiezen krijgt.
De menselijke maat, de onvermijdelijkheid der dingen, de verandering. Het levert een prachtig boek op.
Citaat: “De buren droegen hem naar het graf dat de kerkvoogd en de man van de bar hadden gegraven, een buurmeisje stond in de deur te huilen, voorzichtig lieten de mannen de touwen onder de kist vieren. Daarna was er koffie met koek. Op het toneel lagen, vooraan, de belangrijkste attributen in Folkerts leven: zijn accordeon, zijn dambord en zijn pakje shag.” (p.415)
Nummer: 22-003
Titel: Hoe God verdween uit Jorwert
Auteur: Geert Mak
Taal: Nederlands
Jaar: 2021 (1996)
# Pagina’s: 421 (773)
Categorie: Geschiedenis
ISBN: 978-90-450-4532-0
Meer:
Mak, Geert – Gedoemd tot kwetsbaarheid
Mak, Geert – Hoe God verdween uit Jorwerd
Mak, Geert – Het ontsnapte land
12 dinsdag apr 2022
Posted in Gerbie's Prijsvraag, Gerbie's top 212
Gerbie’s prijsvraag. De onregelmatig terugkerende vraag (dit is deel 39) voor de bezoekers van dit blog, met slechts een virtuele veer voor de winnaar, de eerste die het juiste antwoord in de reactiebox (of onder de FB-post) weet neer te zetten.
Jaren geleden begon ik met mijn persoonlijke top 212. Ik ben bijna klaar, vorige week dinsdag stond hier Elvis Costello op 4. De prijsvraag is nu simpel, wie kent mijn muzieksmaak het beste. Wat is de top drie van de top 212?
11 maandag apr 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021, Boekennieuws
Tags
Na de laatste boekblog vorige week, nu het jaaroverzicht, de samenvatting. Alle boeken van 2021.
2021 koos ik als thema ‘engelstalige boeken’. Voor mijn gevoel las ik te weinig in het Engels de afgelopen jaren, dus leek het thema een mooie aansporing om wat meer in die taal te lezen. Ook 2021 was een jaar met lockdowns, iets meer tijd om te lezen dus. Niet zo extreem als 2020, maar wel meer dan gemiddeld. Met de snelle Asterix in de kerstvakantie kwam ik uit op 72 titels, zes per maand gemiddeld dus. Lang hield ik vol, de helft was in het Engels, uiteindelijk haalde ik het net niet. 34 titels in het Engels. Iets meer dan 47%, kan moeilijk zeggen dat mijn doelstelling gehaald is.
Het aantal E-boeken groeide iets ten op zichtte van vorig jaar, 10 titels, deze keer, een flink hoger percentage dan 2020. De opkomst van het luisterboek zette zich niet voort, slechts 2 titels afgelopen jaar. Volgens Goodreads las ik 16.732 bladzijden. Zelf kwam ik tot 15.733. Net boven mijn target van 15K, elk jaar mijn doel. Het verschil tussen Goodreads en mijn eigen telling zit waarschijnlijk in verschillende edities (paperback/hardback) en vooral vertalingen die verschillende aantallen bladzijden hebben. Vorig jaar telde ik zelf ruim meer bladzijden, dit jaar dacht Goodreads mij 999 extra toe.
Voor 2022 heb ik geen nieuw thema. Misschien maar eens kijken welke oude thema’s ik dit jaar herhaal. Ook wel eens leuk.
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 