Gerard Haverkort @ Almelo

Tags

Almelo, poëzie, straatpoëzie

Poëzie op straat, ooit was het een hele themaweek. Onlangs liep ik met studenten door Almelo. Dit gedicht had ik nog niet eerder gezien. Volgens mij wel een passend stukje poëzie.

 

Frank Krake – De grootste bankoverval aller tijden

Tags

Almelo, boeken, boeken 2022, boekrecensie, Frank Krake, lezen, Tweede Wereldoorlog

Met veel spektakel verscheen onlangs het nieuwste boek van Krake. Hij heeft jaren uitzoekwerk gehad voordat hij zelfs maar kon beginnen aan dit verhaal. Ik snap wel dat hij alles in eigen beheer houdt. Alleen al de opmaak van dit boek zorgt voor een geweldige toegevoegde waarde, heel veel oude foto’s, documenten en krantenknipsels maken het lezen een overweldigende ervaring. Het verhaal is natuurlijk ook spectaculair, alleen beschrijven levert al genoeg op voor de schrijver.

Het begint al ruim voor de oorlog, met een brief over een dreiging de bank in Almelo te overvallen, vooruitziende blik. Daarna bouwt het langzaam op, leren we enkele verzetshelden kennen, hun samenwerking, hun daden, inclusief het bevrijden van andere verzetslieden uit het Huis van Bewaring. Dit allemaal als inleiding, voorbode van wat gaat komen: De grootste bankoverval aller tijden.

Krake heeft nabestaanden gesproken, getuigen, heeft alle mogelijke archieven doorzocht, alle oude kranten gelezen. Dat zorgt voor een gedetailleerd verhaal, een verhaal waarin menigeen zich zal hebben ingeleefd. Het helpt voor deze Tukker natuurlijk dat ik jarenlang in Almelo heb gewerkt, zodat het goed is voor te stellen, de omgeving is bekend. En weliswaar ken ik niet alle boeren ten noorden van Almelo, maar ik kan me het redelijk voorstellen.

Geschiedschrijving van hoog niveau.

Citaat: “Langzaam trad de duisternis in. Het weinige licht dat zich door het afgeplakte spleetje van hun koplamp priemde hielp maar weinig om te zien waar ze reden. Nu werd het menens, er was geen weg meer terug.

In de Wierdensestraat zetten Derk en Douwe hun fietsen zo onopvallend mogelijk neer. Ze kenden de omgeving maar al te goed. Schuin tegenover De Nederlandsche Bank stond het statige gebouw van de Ortskommandantur, daar zat het vol met Duitsers.” (p.218)

Nummer:            22-014

Titel:                   De grootste bankoverval aller tijden

Auteur:               Frank Krake

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          431 (3843)

Categorie:           True Crime

ISBN:                 978-90-824-7645-3

Meer:

Frank Krake – De laatste getuige

Herman Finkers @ Almelo

Tags

Almelo, Herman Finkers, poëzie, themaweek

Themaweek 44: Poëzie op straat

De rijdende rechter 057

Tags

Almelo, auto, Rijdende Rechter

Ook ik ben geen heilig boontje. Mijn rechterkoplamp deed het laatst niet. Maar ik erger me steeds vaker aan medeweggebruikers die asociaal gedrag vertonen en daar mee wegkomen. U kent het allemaal. Slingerend rijden omdat je geen hands free hebt. Inhalen waar het echt niet kan. Parkeren waar velen er last van hebben. Tijd voor actie. De rijdende rechter begint daarmee, rapporteert over asociale weggebruikers en bedenkt een alternatieve straf. Een officiële straf zal er wel niet inzitten.

 

Datum: 19-12-2014

Tijd: 13.15 uur

Plaats: Almelo tot aan de A35

Dader: Donkerblauwe BMW Stationwagen (65-PG-HF)

Situatie: Het is druk bij het tankstation. Alle vier de pompen zijn bezet. Ik moet even wachten dus. Hij staat ook te wachten, maar is blijkbaar bang dat ik voordring. Zo bang dat hij een van de auto’s blokkeert. Hij zal dus wel haast hebben.

Als de eerste auto vertrekt, is hij aan de beurt. Hij rijdt naar de pomp, maar stapt niet uit. Minutenlang blijft hij aan de telefoon. Zoveel haast heeft hij dus niet.

Als ik twee minuten later ook naar een pomp kan rijden, is hij nog aan de telefoon. Ook na het tanken (hij is eerder klaar) is hij weer eerst aan de telefoon. Hij rijdt net voor me weg. Oordopjes in, papier in de hand. Zijn auto is zijn kantoor.

Dat het verkeer hem niet interesseert, blijkt bij het volgende stoplicht. Ik sta achter hem, maar als het groen wordt zijn er links al twee auto’s vertrokken voordat hij optrekt. Weer twee stoplichten verder sta ik naast hem. Met het papier in zijn hand, is hij druk aan het praten. Handsfree, dat wel. Maar weer heeft hij geen idee wat er om hem heen gebeurt.

Zijn auto is natuurlijk beter en sneller dan de mijne, hij haalt me na het stoplicht (trage reactie) weer snel in, maar blijft dan links rijden, ook al rijdt er niemand rechts naast hem. Dat zijn auto een moordwapen is, lijkt hij niet te beseffen. Zijn werk gaat altijd door, dat hij toevallig achter het stuur zit, lijkt hem niet te storen.

Straf: Zijn echte kantoor ontruimen, al zijn werk in zijn auto doen. Neem maar een laptop mee, maar in het gebouw ben je niet meer welkom. Als je zo graag vanuit je auto wil werken, dan zal je ook vanuit je auto werken.

De rijdende rechter 056

Tags

Almelo, auto, Rijdende Rechter

Ook ik ben geen heilig boontje. Ik heb de muziek in mijn auto wel eens erg hard staan. Maar ik erger me steeds vaker aan medeweggebruikers die asociaal gedrag vertonen en daar mee wegkomen. U kent het allemaal. Slingerend rijden omdat je geen hands free hebt. Inhalen waar het echt niet kan. Parkeren waar velen er last van hebben. Tijd voor actie. De rijdende rechter begint daarmee, rapporteert over asociale weggebruikers en bedenkt een alternatieve straf. Een officiële straf zal er wel niet inzitten.

 

Datum: 9-12-2014

Tijd: 8.15 uur

Plaats: Rand Almelo binnenkomend vanuit Enter

Dader: Donkerblauwe Ford Fiesta (51-XN-LD)

Situatie: Voluit remmen is overdreven, maar ik moet wel tot stilstand komen, ook al komt hij van links. Hij heeft niets door, volgens mij niet eens dat er een zijweg is, terwijl die weg er al vele jaren ligt. Niemand rijdt van Enter naar Almelo via dit binnendoorweggetje als hij de weg niet kent.

Dus zelfs als hij het niet gezien heeft, dan nog moet hij weten dat er een weg ligt, dat rechts voorrang heeft. Maar goed, het is geen ramp, ik kon nog makkelijk remmen en kan even later achter hem aan de weg op.

Tweehonderd meter verder staat hij stil. Hij moet wel, de auto voor hem staat ook stil. Maar of hij links of rechts afgaat is niet duidelijk. Rechtdoor kan niet, maar richting aangeven is er niet bij.

Hij slaat linksaf en rijdt bijna een jongetje van een jaar of acht van zijn fiets. De jongen kan nog net van de fiets springen, om een aanrijding te voorkomen. Zelfs hier betwijfel ik of hij het gezien heeft. Het fietspad heeft voorrang. Er zit een lagere school hier vlak bij, er fietsen hier elke ochtend tientallen fietsers. Hij zal het wel niet weten. Of niet willen weten.

Hoeveel fouten heeft hij vanochtend al gemaakt? Hoeveel maakt hij er nog? In een tijdspanne van twee minuten, nog geen kwart kilometer maakt hij drie overtredingen. Waarvan er twee fout af hadden kunnen lopen. Waarvan een zelfs een slachtoffer had kunnen opleveren.

Straf: Drie rijlessen lijkt me een softe straf. Maar mocht hij tijdens deze drie lessen weer een fout maken, dan een rijles voor elke fout tijdens die lessen. Het ligt dan aan hemzelf of hij een eeuwig durende cyclus van rijlessen moet volgen of niet..

Joop

Tags

Almelo, Joop den Uyl, poëzie, politiek

Vanochtend zag ik

In de achteruitkijkspiegel

Een dubbelganger

Van Joop den Uyl

Achter me rijden

 

Hij ging naar Almelo

The times they are changing

Tags

Almelo, clubliefde, column, fcblogbroeders, GFC, Goal, Goor, Heracles, voetbal, voetbalzondag, vrijwilliger

Goal, juni 2010

Bron: slrhs.files.wordpress.com

Tijdens het lezen van oude wedstrijdverslagen voor het jubileumboek kwam ik een verslag tegen van ons eerste uit bij Heracles, jaren twintig vorige eeuw. Wat me opviel ging niet over de wedstrijd, maar over de supporters. Er waren namelijk meerdere GFC-ers komen lopen naar Almelo om de wedstrijd te bekijken. We kunnen ons niet meer voorstellen dat dat nodig was. Niet alleen waren de mensen te arm voor een eigen vervoermiddel, ook was voetbal belangrijk genoeg om een hele dag van huis te zijn. Uren wandelen naar Almelo en anderhalf uur later weer terug.

Toen ik zelf voetbalde had ik klasgenoten die een zaterdagbaantje hadden. Ik niet. Voetbal was te belangrijk. Geld minder. Ik deed vakantiewerk in de zomer en de rest van het jaar had ik daardoor een kleine aanvulling op mijn zakgeld. Ik overwoog niet om te stoppen met voetballen. Toch had ik al veel meer keuzemogelijkheden dan mijn voorgangers bij GFC zestig jaar eerder. Er waren andere sporten, hangplekken, bijbaantjes en een uitgaansleven.

Tegenwoordig zien we, ook bij GFC, dat voetbal slechts een van de dingen in het leven van de voetballer is. Een bijbaantje vanaf 14 is normaal, uitgaan is niet meer een mogelijkheid, maar een verplichting. Je moet ook je Hyves, Facebook en MSN bijhouden, anders ben je een sociale outkast. Je sport, je team is veel minder belangrijk dan vroeger. GFC verliest vele leden tussen de 15 en 21 jaar oud. We zijn daarin overigens niet bijzonder, vele clubs kennen het probleem.

Natuurlijk generaliseer ik als ik de drie tijdperken zo naast elkaar zet, maar ver zit ik er niet naast gok ik. Nog een verschil. In de jaren twintig had GFC 100 leden. In de jaren tachtig 400, ondertussen meer dan 700. Twee tegenstrijdige bewegingen dus. Terwijl de vereniging groeit, wordt de band met de club losser. ‘Een vriend voetbalt elders, dan ga ik daar ook heen’, is een gedachte die nooit bij mij opkwam. In een klas vol Hectorianen had ik vrienden bij alle drie de clubs vroeger. Maar ik was en bleef ’n rooi’n.

GFC moet nadenken over de toekomst. Terwijl een groeiende club meer kader, meer vrijwilligers nodig heeft, heb je minder mensen die zich zelf opwerpen. Vroeger was je trots als je gevraagd werd als jeugdleider, maar pas als je zelf in de senioren speelde. Nu zijn we blij dat er B-spelers zijn die leider willen zijn en fluiten C-spelers wedstrijden bij de F-jes. We moeten wel. Maar of het een goede ontwikkeling is betwijfel ik. Van twee selecties, vier elftallen, die elke week twee keer trainden, zijn we bij een uitgebreid eerste gekomen dat nog twee keer traint. Van vier naar negen elftallen, maar nu weer terug naar vijf.

Hoe gaan we de 750 leden waar GFC naar streeft allemaal dezelfde mogelijkheden bieden, goede faciliteiten, een goede organisatie? Betekent meer leden ook automatisch meer vrijwilligers?

De tijden veranderen, Bob Dylan zong het al. GFC verandert mee. Een website, een tribune, dames- en meisjesvoetbal, een G-team en Ukken hebben de plaats ingenomen van het zaterdagteam, zaalvoetbal en de Revue. We gaan klootschieten, terwijl we vroeger met Pinksteren fietsten. De ledenvergadering is geen Poolse landdag meer en gelukkig hebben we ook geen elftalcommissie meer die bepaalt wie er zondag in het eerste staat.

GFC heeft een erg rijke geschiedenis, het lijkt er op dat we ook een mooie toekomst hebben. Maar hoe dit toekomst er uit ziet, daar moet over nagedacht worden. Niet alleen door het bestuur, maar door de hele club. Door iedereen die zich betrokken voelt bij de club. Door iedereen die zondag naar Almelo zou lopen als ons eerste daar speelt en er geen andere mogelijkheid was om er te komen.

Hoeveel jaar zeg je?

Tags

Almelo, fotooo, jubileum, Kijk nog eens

Kijk nog eens 181

In Almelo is altijd wat te doen. Een jubileum bijvoorbeeld. En daar laat je dan natuurlijk een spandoek voor maken, zodat iedereen mee kan vieren…

Poëzie aan je voorruit

Tags

Almelo, fotooo, poëzie

Het is vandaag World Poetry Day en dat kan ik natuurlijk niet zo maar voorbij laten gaan. Onlangs liep ik in Almelo (ja, echt) en zag ik het volgende gedicht voor een raam hangen.

Leuk. Hoeveel voorbijgangers zouden het gedicht ook echt lezen? In Almelo? Toch kwam het me al bekend voor. En inderdaad: lees mijn eigen blog.

Maar ik vind het idee te leuk om het te negeren. Als iedereen nou eens een gedicht ophangen zodat voorbijgangers het kunnen lezen. En dan moeten al die mensen die via Google naar Kees Spiering zoeken toch maar weer eens mijn blog tegenkomen. Het zij zo.

De rijdende rechter 049

Tags

Almelo, auto, Rijdende Rechter

Ook ik ben geen heilig boontje. Ik heb op Twitter wel eens gezien waar de flitspalen stonden, kon ik er rekening mee houden. Maar ik erger me steeds vaker aan medeweggebruikers die asociaal gedrag vertonen en daar mee wegkomen. U kent het allemaal. Slingerend rijden omdat je geen hands free hebt. Inhalen waar het echt niet kan. Parkeren waar velen er last van hebben. Tijd voor actie. De rijdende rechter begint daarmee, rapporteert over asociale weggebruikers en bedenkt een alternatieve straf. Een officiële straf zal er wel niet inzitten.

Datum: 13-9-2012
Tijd: 8.12 uur
Plaats: Almelo
Dader: Zwarte Renault, kleintje (27-LB-PK)

Situatie: Het laatste stoplicht voor mijn werk. Rechtdoor is korter, maar rechtsaf rustiger. Elke dag beslis ik op het laatst pas hoe ik rij. Ik kom bij het stoplicht aangereden, terwijl het al groen is. Meestal betekent dat dat ik het niet meer haal.

Inderdaad springt het licht op oranje, zoals gebruikelijk aanleiding voor de eerste twee om nog even gas te geven. Ze halen het. De derde auto mindert vaart. Het licht staat al op rood tenslotte.

De vierde auto is het er niet mee eens. Hij schiet naar links, slingert om de ondertussen stilstaande auto heen en knalt het kruispunt op, waar het verkeer in de andere richting net begint met optrekken. Door zijn snelheid redt hij het, maar ik ben verbaasd dat je het risico durft te nemen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor vele andere weggebruikers.

Het loopt dus goed af, maar ik ben te verbouwereerd dat dat zo is. Hoe haal je het in je hoofd?

Straf: Een verplichte bijbaan als crashtestdummy in de verfilming van koninginnedag 2009 te Apeldoorn. En dan hopen op veertien takes voor het fatale moment er op staat.