47 – Crosby, Stills, Nash & Young – Almost cut my hair

Tags

CSNY, David Crosby, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	47
Artiest	Crosby, Stills, Nash & Young
Titel	Almost cuy my hair
Jaar	1970
Wikipedia	Almost cut my hair
Website	CSNY
Tekst	Genius

Twee weken oud was ik, toen de heren dit nummer opnamen. Een nummer dat het symbool werd van een hele generatie. De generatie van mijn ouders, al waren die wat traditioneler. Maar de hippies lieten hun haar groeien, om de generatie ervoor te ergeren. Dat lukte. Sterker nog, het werkte zo goed, dat een hele generatie hun haar lang droeg. Er zijn wetenschappelijke studies geschreven over het lange haar van The Beatles, over de vrije Ajacieden die op het vliegveld van een Oostblokland vastzaten, vanwege hun lange haar. Maar de echte hippies leefden natuurlijk in Californië. Vier van hen, muzikanten, kwamen samen en produceerden een van de beste albums in de muziekgeschiedenis. Vele mooie klassieke nummers, maar geen zo bepalend als dit nummer.

Almost cut my hair
It happened just the other day

Hoe kan Bob Dylan de Nobelprijs voor de literatuur krijgen, terwijl deze regels niet van hem zijn. Dit is poëzie met een hoofdletter P. Dit is veel meer dan ‘een liedje’. Zelfs een kwart eeuw later, toen ik het ontdekte, was het actueel. De strijd tussen de generaties is van alle tijden, de symboliek werd nooit meer zo mooi beschreven. En binnenkort is het een halve eeuw oud, ongetwijfeld zal iemand bezig zijn met een documentaire over dit nummer. Ik ga zeker kijken.

David Crosby is zeker niet mijn favoriete muzikant uit deze vier muzikale helden, maar hij schreef wel de mooiste regels.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

48 – Carter USM – Prince in a pauper’s grave

Tags

Carter USM, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	48
Artiest	Carter the Unstoppable Sex Machine
Titel	Prince in a Pauper’s Grave
Jaar	1990
Wikipedia	30 Something
Website	Facebook
Tekst	Genius

Vier regels zijn genoeg om een klassieker te worden:

In a bar Johnny drinks
Johnny drinks Johnny Walker
‘til he runs up a bill
that the pope couldn’t pay

Ik was om. De bandnaam was al bijzonder, ik twijfelde of ik ze live moest gaan zien. Had weinig geld, student zonder vaste bijbaan, kende eigenlijk nauwelijks iets, dus liet ik het langs gaan. Domme keus. Toen ik dit nummer hoorde, wist ik dat. Prince in a Pauper’s grave werd een klassieker.

Nog steeds moest ik wennen aan de muziekstijl van het duo. Lawaai voor zes, met twee man op het podium. Maar het waren de elektronica die mij tegenstonden. Ik was in de fase terecht gekomen dat ik vond dat muziek met instrumenten gemaakt moest worden, niet met digitale apparaten. Als altijd, als iedereen, was vernieuwing lastig. Pas later besefte ik dat ze voorlopers waren. Dat vele bands in noord-Engeland schatplichtig zijn aan het duo. Ook goede bands.

Maar voor mij hangt het vooral aan die vier regels. Een roman in 20 woorden. Je ziet het beeld, je begrijpt de metafoor. Hele zalen zongen het zonder remming mee. Prachtig nummer. Oeuvrebepalend. Klassieker, of had ik dat woord al gebruikt?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

49 – Fatal Flowers – Nowhere to lay my head

Tags

Fatal Flowers, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	49
Artiest	Fatal Flowers
Titel	Nowhere to lay my head
Jaar	1986
Wikipedia	Fatal Flowers
Website	The Fatal Flowers
Tekst	Pleasure Ground

Hun eerste volledige Elpee mocht ik lenen van Anke, de kopie op een bandje draaide ik erg vaak. Daarbij kwam op de andere kant een concertopname, dinsdagavond op Hilversum 3 (Vara) opgenomen. Prachtige muziek, live misschien nog wel beter dan van plaat. Younger Days werd een hitje, de volgende platen kocht ik zelf.

En ik zag ze live, een aantal keer, schitterende band. Op de fiets van Hengevelde naar Goor, in mijn eentje door de donkere nacht, oren piepend omdat ik te dicht bij de boxen had gestaan. Maar wat een overweldigende band. De piep verdween pas anderhalve dag later.

De carrière van de band was kort en hevig. Vier gitaristen voor vijf albums, allen indrukwekkend. Maar de man van de band was natuurlijk zanger/gitarist Richard Janssen. Hij bepaalde de sound, dook later op in bands als Shine en Rex, maar zal altijd geassocieerd blijven worden met de Fatal Flowers.

Veel favoriete nummers. Jaren geroepen dat Dear Friends op mijn begrafenis gedraaid mag worden. Younger Days was niet voor niets de titel van de compilatie. Maar ik kies voor Nowhere to lay my head. Zacht, ingehouden begin, dan uitbarsten, raggen, gitaren laten ronken, even weer rustig tussendoor en dan weer los. Mooie afwisseling, prachtig nummer.

Begin dit jaar kwam de band ineens weer bij elkaar voor een korte tour. Het enige concert in de buurt miste ik vanwege andere verplichtingen. Misschien niet eens erg, soms moet je een herinnering mooi houden. Had alleen maar kunnen tegenvallen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

50 – The Alarm – 68 guns

Tags

Gerbie's top 212, muziek, The Alarm

Nummer	50
Artiest	The Alarm
Titel	68 guns
Jaar	1983
Wikipedia	68 guns
Website	The Alarm
Tekst	Lyrics

Eigenlijk zou dit nummer 18 plaatsen lager moeten staan. Maar dat zou dan ook weer te gemaakt zijn, geen vrijwillige maar gedwongen keuze. Het is een mooi nummer om de laatste 50 mee te beginnen. Midden jaren tachtig was ik een groot U2 fan. Die band wilde ik dan ook graag live zien. Van andere fans hoorde ik dat ze hoopten dat The Alarm in het voorprogramma zou staan. Dus wist ik dat ik die band ook wilde leren kennen. Bij de bieb hadden ze gelukkig Declaration, voor een gulden mocht ik die lenen. Zonder internet en Britse bladen was het best lastig om info te vinden. Zonder twijfel koos ik 68 guns als mijn favoriete nummer van het album. Het bleek ook al als single te zijn verschenen. Niet in Nederland, waar de band uiteindelijk nooit echt doorbrak (de band heeft niet eens een lemma op wikipedia hier). Een aantal albums van The Alarm staan nu in mijn kast, eind jaren tachtig was het gebeurd met mijn interesse. De band produceerde weinig boeiends meer en ging begin jaren negentig ook uit elkaar.

Blijft een half decennium met prachtige bombastische rockmuziek van de band uit Wales. Een voorprogramma dat ik nooit zag, enkele anthems die ik nog mee kan blèren. En dit nummer over het straatleven van gangs in Glasgow, geïnspireerd door een boek dat zanger Mike Peters las. En dus zingen we met z’n allen: 68 guns will never die, 68 guns, our battle cry!

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

51 – Guru – The traveler

Tags

Gerbie's top 212, Guru, Jazzmattaz, muziek

Nummer	51
Artiest	Guru
Titel	The traveler
Jaar	1995
Wikipedia	Jazzmattaz, vol.2
Website	Guru
Tekst	Metrolyrics

Zelden zal een nummer een levenswijze zo mooi hebben weergegeven. Mijn reisverhalenbundel kreeg een citaat uit deze rap mee. “The more travellin’ I do, the more wise I become.” Jaren, decennia, misschien zelfs nu nog, mijn levensmotto. Je moet reizen om wijs te worden. Je moet mensen leren kennen, om ze te begrijpen.

Waarschijnlijk niet eens zijn beste nummer, niet mijn favoriete lied. Maar wel het nummer dat het beste bij mij past. “They see my face, then I’m gone”, al backpackend ging die zin me regelmatig door de kop als ik weer ergens op een busstation of vliegveld stond te wachten.

Guru (Gifted Unlimited Rhymes Universal) is niet oud geworden, maar hij heeft wel zijn stempel gedrukt op de muziekwereld. GangStarr was al goed, de Jazzmattaz series was geweldig. In Paradiso heb ik menig concert gezien, maar ondanks vele grote namen, durf ik toch wel te zeggen dat ik zelden zo heb genoten van een avondje in de poptempel als destijds bij Guru. Geweldige gastmusici, zoals Donald Byrd en Chaka Khan die gewoon meedoen met zijn idee, zijn muziek.

Als de term crossover nog niet bestond, dan zou die uitgevonden moeten worden voor Guru. Hem een rapper noemen is misschien niet beledigend, maar op zijn minst ontoereikend, Guru was een muzikaal genie.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

52 – Bram Vermeulen – Testament

Tags

Bram Vermeulen, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	52
Artiest	Bram Vermeulen
Titel	Testament
Jaar	1991
Wikipedia	Bram Vermeulen
Website	Bram Vermeulen
Tekst	Songteksten

Geen nummer in deze lijst heeft zo weinig uitleg nodig. Als deze tekst je niet raakt, heb je geen gevoel.

Alsof hij wist dat hij niet oud zou worden, maar tegelijkertijd begreep dat hij dankzij zijn werk niet snel vergeten zou worden. Mieke Telkamp is allang afgeschaft, heel Nederland luistert naar Bram op begrafenissen en crematies.

Heel veel mooie liedjes schreef Bram Vermeulen, Testament is het nummer dat iedereen is bijgebleven.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

53 – The Kyteman Orchestra – Preaching to the choir

Tags

Gerbie's top 212, Kyteman, muziek

Nummer	53
Artiest	The Kyteman Orchestra
Titel	Preaching to the choir
Jaar	2012
Wikipedia	The Kyteman Orchestra
Website	Colin Benders
Tekst	Genius

Schuif op Orff, hier komt Kyteman. Decennialang was de Carmina Burana het meest bombastische dat filmregisseurs konden vinden om onder dramatische scenes te zetten. Toen kwam daar dat verlegen jochie uit Utrecht die de HipHop uit de naam schrapte, een jaar lang intensief aan het werk ging met tientallen muzikanten, met als resultaat The Kyteman Orchestra. Een plaat vol schitterende afwisselende klassieke muziek met invloeden vanuit diverse andere muziekstijlen.

Een groter talent is er de laatste jaren niet opgestaan. Zo veel schitterende muziek op deze plaat, een kleine tour en dan zeggen: het is mooi geweest. Ik ga wat anders doen. Wat ben ik blij dat ik dit live heb mogen zien, wat werd ik achterover geblazen door de overweldigende muziek, Crossing Border heette het festival, toepasselijker muziek kon ik niet vinden die avond. Een klassiek orkest inclusief koor, maar daarnaast rappers, moderne muzikanten en dat allemaal onder de meer dan bezielende leiding van Colin. Die jongen die op het podium in opperste vervoering zijn eigen muziek dirigeert. Na het concert liet ik een CD signeren en dankte hem voor een mooie avond, voor prachtige muziek. Ineens was het verlegen jochie weer terug. Hij drukte mijn hand, dankte mij en was zichtbaar geraakt door het dik verdiende compliment.

De tour er na was minstens zo indrukwekkend. Elke avond improviseren. Niets op papier, gewoon spelen. In de zaal staand kon ik haast niet geloven dat er geen enkele repetitie aan vooraf ging. Wat een muzikanten, wat een talent.

Het is erg lastig een nummer te kiezen van dit album, er staan zoveel pareltjes op. Zoveel associaties, zoveel stijlen. Dus kies ik voor het meest bombastische nummer. Omdat het zo overweldigend (mooi) is.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

54 – Howard Jones – Hide and seek

Tags

Gerbie's top 212, Howard Jones, LiveAid, muziek

Nummer	54
Artiest	Howard Jones
Titel	Hide and seek
Jaar	1984
Wikipedia	Hide and seek
Website	Howard Jones
Tekst	Song Meanings

Er moet een gaatje gevallen zijn in de programmering. Maar ineens stond hij op het podium van Live Aid, voor mijn generatie minstens zo belangrijk als Woodstock voor de vorige. En tussen al die bombastische acts (Queen) en wereldverbeteraars (U2) en andere wereldsterren kwam ineens die zanger op met dat matje, typerend voor de jaren tachtig. Natuurlijk, zijn album Human’s Lib stond vol met hits, maar een aantal hits zou toch niet voldoende moeten zijn om op hetzelfde podium te mogen staan als grote wereldsterren?

Maar hij stond er toch en liet zijn synthesizer thuis, zijn band kreeg een weekendje verlof. Howard liep het podium op, ging achter de piano zitten en speelde Hide and Seek. Mooi, breekbaar, kwetsbaar. Het publiek ging mee, nog geen vijf minuten zat hij op het podium, maar zijn leven veranderde. Dit prachtige nummer werd een wereldhit, terecht. Jones was een wereldster.

Het vervolg kwam niet, hij maakte nog vele albums, scoorde nog wat kleine hitjes, maar het grote succes bleef uit. Net, bij het invullen van het schema hierboven, zag ik op zijn site dat hij een nieuw album heeft, nog steeds on tour is, maar het is allemaal niet meer relevant. Howard Jones blijft voor mij, en velen met mij, die man van die piano tussen al het rockgeweld op Live Aid. Een prachtige ballade over de zoektocht die een ieder kent in het leven. Over de oorsprong van alles. Over de zin van het leven. Existentiële vragen. Antwoorden zijn niet belangrijk, luister gewoon naar Howard Jones.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

55 – Madness – One step beyond

Tags

Gerbie's top 212, Madness, muziek

Nummer	55
Artiest	Madness
Titel	One step beyond
Jaar	1979
Wikipedia	One step beyond
Website	Facebook
Tekst	Songteksten

Eind jaren zeventig was dit de doorbraak van Madness, er volgde een hele golf van Britse bandjes, ska was hot. Vond ik leuk, aanstekelijke muziek. Madness had een hele reeks hits in de jaren tachtig. Leuke band. In 1986 leek het einde verhaal, de rage was voorbij, de band stopte er mee.

Begin jaren negentig kwam de band terug, Madstock werd een succes. De videoband daarvan vond ik iets later in een opruimingsbak. Pas toen realiseerde ik me hoe goed de band was. Ik had elpees, singles, kende vele hits, maar toch werd ik nog een keer verrast door die videoband. Ik kende nog veel meer nummers dan dat ik door had. En niet zo maar kennen, ik kon hele nummers meezingen, waarvan ik de titel zo ongeveer van vergeten was. De band zat al in mijn onderbewustzijn, hun hits waren klassiekers. De tienduizenden die zo gelukkig waren daar Madness te zien optreden gingen uit hun dak. Ska is geweldige muziek voor een liveband.

Sindsdien lijkt het alsof Madness eens in de zoveel jaar weer bij elkaar komt. Ze maken zelfs nieuwe muziek. Maar zonder enige twijfel zijn het hun jaren tachtig hits die het populairst blijven. En de ultieme klassieker is One step beyond. Hele vakken vol uitsupporters gaan uit hun dak op de intro. Zelfs mensen die de muziek nauwelijks kennen of waarderen herkennen het. “Hey you, don’t watch that, watch this..”

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

56 – De Raggende Manne – Trekkast mafkees

Tags

Bob Fosko, Gerbie's top 212, muziek, Raggende Manne

Nummer	56
Artiest	Raggende Manne
Titel	Trekkast mafkees
Jaar	1998
Wikipedia	Raggende Manne
Website	Facebook
Tekst	Contrabas (scroll naar beneden)

Ooit begon ik deze lijst met 212 nummers. Toch komt het nog voor dat ik nummers heb gekozen die nergens op internet te vinden zijn. In dit geval omdat ik van Fosko en zijn mannen een nummer koos dat nooit officieel is uitgebracht. Dus is de tekst slechts gedeeltelijk te vinden op een forum en is er geen clip te vinden. En dat terwijl ik het nummer ergens op een VHS-band heb staan en deze band zo vaak gedraaid heb, dat ik het nummer voor een groot deel mee kan zingen. Dus zelf maar aan het knoeien met een mp3 en wat eigen, slechte, foto’s.

De Raggende Manne mochten ooit meedoen aan een gesponsorde tour (Marlboro Flashback) en kozen de rockopera Tommy van The Who. Fosko vertaalde het en kwam met de Trekkast Mafkees als de Nederlandse Pinball Wizard. En ook al heeft Fosko vele klassiekers geschreven, de virtuositeit van de vertaling in combinatie met de geweldige muziek, maakt dat dit mijn favoriet is van Fosko.

De Nederlandse muziek zou een stuk saaier zijn zonder Fosko en zijn Raggende Manne. Decennialang stopte de band en kwamen ze weer bij elkaar. Maar zonder uitzondering vermaakten ze het publiek, gaven ze zich zonder enige terughoudendheid voor een kleine zaal ergens in een provinciestad. En klassiekers als ‘Nee, ’s niks’ en ‘Poep in je hoofd’ zullen over decennia nog bekend zijn.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

57 – Cuby and the Blizzards – Somebody will know someday

Tags

Cuby and the Blizzards, Gerbie's top 212, Harry Muskee, muziek

Nummer	57
Artiest	Cuby and the Blizzards
Titel	Somebody will know someday
Jaar	1967
Wikipedia	Somebody will know someday
Website	Cuby
Tekst	Fandom

Blues is de muziek van Afro-Amerikanen. De slaven op de katoenplantages. Voor goede blues ga je naar New Orleans, Chicago, het Amerikaanse platteland. Maar de blues is ook de basis voor de popmuziek. Zonder deze voorganger was er geen rock ’n roll geweest, geen popmuziek, de hele hedendaagse muziek zou er anders hebben uitgezien.

Puriteinen vinden dat Blues alleen gezongen mag worden door de Amerikaanse negers. Kinderen van de slaven, die de liedjes van hun ouders op plaat uitbrachten. Maar ook in Nederland was er een bluesbandje dat populair werd. Een die geloofd (en gelooft) werd. Niet al die coverbandjes, maar een groep uit Drenthe die leek te begrijpen wat de blues inhield. Met een zanger die de pijn in zijn stem had, die je verwacht bij een blueszanger.

Natuurlijk ben ik veel te jong om de hoogtijdagen van Cuby and the Blizzards te hebben meegemaakt. Maar het mooie van blueszangers is dat ze niet kunnen stoppen. De blues zit in je, of hij zit er niet. Maar stoppen is geen optie. En dus zag ik in zijn nadagen Harry Muskee een aantal keren optreden. En ook nog eens een reünietour van Cuby. Want Blues is muziek die je live moet zien. Streamen (of vroeger een geluidsdrager) kan best, maar dan mis je het element van de pijn die de zanger gegarandeerd voelt.

Goede Drentse band, mooi oeuvre, vele hoogtepunten, het mooiste en bekendste nummer is ‘Somebody will know someday’, waarbij het verhaal vooral in de tweede regel zit: Why you walked out on me.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

58 – André Manuel – Junkie

Tags

Andre Manuel, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	58
Artiest	André Manuel
Titel	Junkie
Jaar	1998
Wikipedia	André Manuel
Website	Maneman
Tekst	Muzikum

Het zal toch genetisch zijn. Een junkie van de taal, verslaafd aan het woord. Natuurlijk herken ik dat. Leeswoede gecombineerd met schrijfvreugde. Alleen heeft Andre er zijn werk van gemaakt. Terecht, het zou zonde zijn dat talent verloren te laten gaan. Al zou hij problemen krijgen wanneer we, zoals vroeger, een beroep verplicht in het paspoort noteerden. Schrijver, zanger, cabaretier, muzikant, columnist. Wat is hij niet?

De junkie spuit inkt in het bloed, taal is zijn verslaving. En dus schrijft hij daar een nummer over. Solo, tussen twee bands in. In deze lijst een voordeel, de bands volgen nog. Hij coverde het nummer ook nog met Roos Reebergen samen als Tjing tjing. Ik gok dat zij het graag wilde, hij geeft weinig uit handen in die versie.

Manuel is een uniek talent, verbindt tekst en muziek op geweldige wijze, maakt er een eenheid van. Vaak zie je dat bands slechts een van de twee echt beheersen. Geweldige muziek met matige teksten, schitterende teksten met een simpel melodietje. In zijn geval is de samensmelting een toegevoegde waarde. En terecht, verslaafd aan het woord.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

59 – Bap – Kristallnaach

Tags

Bap, Duitsland, Gerbie's top 212, geschiedenis, Kristalnacht, muziek, Tweede Wereldoorlog

Nummer	59
Artiest	Bap
Titel	Kristalnaach
Jaar	1982
Wikipedia	Kristallnaach
Website	Bap
Tekst	Songtexte

Met mijn twaalf jaar wist ik niet beter dan dat alle Duitsers moffen waren, las ik graag boeken over de Tweede Wereldoorlog en beschouwde ik 1974 (een wedstrijd die ik niet eens mocht zien) als het vervolg van ’40-’45. Kortom, erg open stond ik niet voor een band van net over de grens.

Toch raakte de band de juiste snaar. Die neue Deutsche Welle was nog niet begonnen, maar Bap scoorde een hitje met Kristallnaach. Ik sprak eigenlijk geen Duits, verstond een beetje omdat ik op zaterdag het Duitse voetbal keek met mijn vader. Het Keulse dialect al helemaal niet. Daarbij kende ik wel wat feitjes over die verschrikkelijke oorlog, maar de nuance ging op dat moment nog compleet langs me heen.

Toch moet ik het begrepen hebben. Ik moet beseft hebben dat dit goede Duitsers waren. Dat er überhaupt goede Duitsers bestonden. Dat die Kristalnacht, waar we in Nederland nauwelijks iets van meegekregen hadden, jaren voordat de oorlog voor ons begon, een wezenlijk moment in de geschiedenis was. Een omslagpunt, de tijd waarin velen beseften dat het niet ‘allemaal wel los liep’. Dat uitsluiten slechts het begin was. Dat verschil maken tussen groepen mensen wezenlijk fout was.

Bijna veertig jaar later lijkt dit lied, over een gebeurtenis van meer dan tachtig jaar geleden, actueler dan ooit. Populisten slaan in heel Europa om zich heen. Zijn wij nu in 1932 of in 1937? Wanneer werd uitsluiting weer politiek mogelijk? Waarom zou nu niet meer hetzelfde kunnen gebeuren als destijds?

De tekst aan het eind komt nog steeds hard aan:

Wo man Hymnen auf dem Kamm sogar bläst,
in barbarischer Gier nach Profit,
“Hosianna” und “Kreuzigt ihn!” ruft,
wenn man irgendeinen Vorteil darin sieht,
ist täglich Kristallnacht

Het is nog steeds dagelijks Kristalnacht…

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

60 – Tindersticks – Tiny tears

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Tindersticks

Nummer	60
Artiest	Tindersticks
Titel	Tiny tears
Jaar	1995
Wikipedia	Tindersticks (1995 album)
Website	Tindersticks
Tekst	Genius

Wanneer je tegenwoordig bij Bol of Amazon iets aanklikt, krijg je meteen een advies in de categorie ‘als u deze leuk vindt, denk dan ook aan deze’. Een paar jaar geleden kreeg ik de analoge versie bij een boekhandel in de VS, meteen een advies voor iets anders bij de kassa.

Twee decennia geleden was online nog marginaal en moest je dus afgaan op je muziekverkoper. Daar zijn er nog maar weinig van. Johan van Popeye in Hengelo wordt niet voor niets door velen geprezen, hij leert je smaak kennen als je er vaker komt. Mijn muziekadviseurs eind jaren negentig waren twee jochies die het branden van CD’s al vroeg onder de knie hadden. Ik bestelde titels en zij leverden. Na een tijdje kenden ze mijn smaak en kwamen, als vervolg op Tom Waits en Nick Cave met de Tindersticks aanzetten. Nooit van gehoord, maar goed, laat maar komen.

Geen seconde spijt. Een brombeer, Stuart Staples, begeleidt door prachtig sfeervolle muziek. Ik snap dat velen het depressieve muziek noemen, maar durf dat te accepteren en luister dan eens. Wat is er mis mee om soms even wat depri-muziek te luisteren? Of waarom zou je een slechte dag niet vergezeld laten gaan van bijpassende sfeervolle muziek.

Ondertussen heb ik de band live (14 november 2012) gezien, staan er meerdere CD’s in de kast en zijn er kwartalen dat ik niets beluister. Maar zo nu en dan even een CD opzetten en dan elke keer weer positief verrast worden door geweldige muziek, daar is niets mis mee. Laat die Tiny Tears maar komen!

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

61 – Urban Dance Squad – Deeper shade of soul

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Urban Dance Squad

Nummer	61
Artiest	Urban Dance Squad
Titel	Deeper shade of soul
Jaar	1990
Wikipedia	Deeper shade of soul
Website	Facebook
Tekst	Genius

Begin jaren negentig, Peter had kaarten geregeld, we konden naar het eerste concert van de band na hun terugkeer vanuit de Verenigde Staten, dan ook nog eens in hun thuisstad Utrecht. We pakten natuurlijk een terrasje en hoorden een mooi verhaal. De dag ervoor waren er een aantal Amerikanen geweest in de stad die in gesprek raakten met een aantal Utrechters over muziek. Ze wisselden bands uit die ze kenden. Bij de Urban Dance Squad ontstond een discussie. De Amerikanen wisten zeker dat ze die band in het clubcircuit gezien hadden, een Amerikaanse band dus. De Utrechters hielpen de gasten uit hun droom.

Of het echt gebeurd is, is niet belangrijk. Het zou waar kunnen zijn. De band had inderdaad opgetreden in de VS, hun eerste single, in Nederland slechts een bescheiden culthit, net buiten de hitparade, haalde de Billboard top 20. Het cliché ‘Onnederlands goed’ werd regelmatig van stal gehaald.

De band was ook echt goed. Ze speelden die avond Tivoli plat, we waren getuige van een legendarisch concert, want de band hield het geen jaren vol, dat zat er al snel aan te komen. Ze maakten een paar prachtige albums, waren vooral live erg goed en schreven geschiedenis.

Dat roem in Nederland en lof in de Verenigde Staten niet automatisch betekenen dat je binnenloopt, zag ik een paar jaar later. Rude Boy, toch een muzikale held, bleek in hetzelfde pand in Amsterdam te wonen als mijn zusje. Een klein kamertje voor weinig, waar je zo snel mogelijk weg wil als je de kans hebt. Maar goed, wie wil er een groot huis, wanneer je enkele prachtige albums voor de eeuwigheid hebt afgeleverd?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

62 – Marillion – Kayleigh

Tags

Fish, Gerbie's top 212, Marillion, muziek

Nummer	62
Artiest	Marillion
Titel	Kayleigh
Jaar	1985
Wikipedia	Kayleigh
Website	Marillion
Tekst	genius

Naast de muziek in de hitparades bleek er een heel spectrum aan andere muziek te bestaan. Sterker nog, de hits waren de uitzondering, vaak niet de positieve. Symphonic rock heette het genre dat ik midden jaren tachtig ontdekte, tegenwoordig heet Progressive rock. De bekendste band was Marillion. Zij scoorden namelijk een wereldhit met Kayleigh. Dat terwijl ze eigenlijk een albumband waren. Nummers die in elkaar overliepen, thema dat terugkwam, sfeer dat op de hele plaat klopte.

Vaak draaide ik de bandjes met Fugazi, Script for a Jesters Tear en natuurlijk Misplaced Childhood. Albums die veel indrukwekkender waren dan de singles, die bands blijkbaar nodig hadden om aandacht te trekken, om überhaupt op de radio te komen.

De laatste jaren zie ik in de klassen voor me regelmatig een Kayleigh. Of Kaylee, afhankelijk van de ouders. Vaak vraag ik me af of dit nummer een inspiratiebron was, zoals het aan de andere kant van de Noordzee voor velen was, de statistieken bewijzen het.

Een paar jaar na hun grootste hit vertrok zanger Fish, de band vond een nieuwe zanger. Het eerste album van Fish stond op een bandje met het eerste album zonder Fish. Kant B draaide ik bijna nooit, ik haakte af. Kayleigh is een prachtig klassiek popnummer, maar eigenlijk niet heel representatief voor het oeuvre.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

63 – The Damned – In dulce decorum

Tags

Gerbie's top 212, muziek, The Damned

Nummer	63
Artiest	The Damned
Titel	In dulce decorum
Jaar	1987
Wikipedia	In Dulce Decorum
Website	Official Damned
Tekst	Genius

Het bekendste nummer van een punkband is geen punknummer. Ergens klopt er iets niet. Een nummer uit een soundtrack van een serie die ik niet keek. Klopt ook niet. Twee jaar latijn was niet eens genoeg om de titel fatsoenlijk te vertalen. Waarom dan toch dit lied?

Geen idee, maar het blijft zo heerlijk in je hoofd hangen. Het gitaarrifje is geweldig. De sfeer die de muziek teweeg brengt is mooi. Het verhaal over het gedicht uit de eerste wereldoorlog is memorabel. Ik denk zelfs dat het een anti-oorlogslied genoemd zou kunnen worden. Maar daar was ik in 1987 nog niet echt mee bezig. Misschien in mijn onderbewustzijn?

Goede band, goed nummer. Is dat genoeg motivatie?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

64 – Red Hot Chili Peppers – Under the bridge

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Red Hot Chili Peppers

Nummer	64
Artiest	Red Hot Chili Peppers
Titel	Under the bridge
Jaar	1992
Wikipedia	Under the bridge
Website	Red Hot Chili Peppers
Tekst	Lyrics Freak

Net als vele anderen in Nederland ging ik om toen ik de akoestische versie hoorde. Op de Amsterdamse grachten opgenomen was het beeld prachtig. Een gitaar, de zanger en dan zo nu en dan bukken voor een brug, het was voor de eeuwigheid.

Al jaren waren de Peppers een interessante band. Hun excentrieke interviews zorgden er voor dat ze publiciteit kregen, hun sokkenact nog meer. Maar juist hun muziek was boeiend. Het combineren van verschillende genres, de dynamische optredens, de energie die ze in hun muziek stopten, cross-over was het helemaal.

Een aantal keren zag ik ze op festivals, in die tijd waren ze daarvoor de ideale band. Het publiek zag een band die alles gaf, die hard speelde zonder pokkeherrie te produceren, die humor in een concert konden verwerken.

Under the Bridge komt van Blood Sugar Sex Magik, een album waar een beetje gebroken werd met de experimentele fase van daarvoor. Het leek even of ze het zat waren dat ze wel complimenten kregen, maar dat andere bands er van door gingen met de stadions, de gouden platen, de hits, de miljoenen, de roem. Het leek wel popmuziek, dat was een scheldwoord toen.

Het bleek een pad op weg naar populariteit, de uitverkochte stadions. En Under the Bridge werd een landmark van de jaren negentig. Een nummer dat bij elk kampvuur klonk, een nummer dat gecoverd werd. Maar nooit zo mooi als in Amsterdam.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.