11 donderdag apr 2019
Posted in Reisverhalen Overig
Het hek stond gewoon open, langs lopen was lastig. Dat het hotel al een tijdje geen gasten gezien had, was wel duidelijk. En voor ik het wist moest ik oppassen dat ik niet door een gat in de grond een etage lager viel. Voor de troep die her en der lag. Wanneer het hotel failliet is gegaan werd me niet duidelijk. Wel dat ik niet de eerste was die hier illegaal naar binnen was gelopen. En dat ik vergane glorie fotogeniek vind, was me al lang duidelijk.
21 zaterdag apr 2018
Posted in Van der Meest
Tags
Buje, fotooo, Hans van der Meer, Kroatië, reizen, vakantie, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto
Van der Meest, deel 96
Mooi klein bergdorpje, binnenland Istrië, Buje. De invloed van Italië is merkbaar, vele borden zijn tweetalig. Al is de toelichting niet echt nodig, het bord geeft duidelijk aan dat je niet mag voetballen op het kerkhof.
Toch is het lastig voor de jongens in het dorp. Geen meter is er vlak. Het kerkplein en het kerkhof zijn de enige twee plekken in het dorp waar hoogteverschil absent is. Maar bij de kerk worden ze steeds weggestuurd, dat kan niet anders. Op het kerkhof is het rustiger. Daar kun je nog lekker voetballen.
Aan het schaarse gras is te zien dat ze hier vaker spelen. Aan de zijkant tegen de kapel de grafstenen die het niet hebben overleefd. Een mooi beeld op een zomeravond.
Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.
03 vrijdag nov 2017
Posted in Reisverhalen Reizen, themaweek
Oorspronkelijk: 18 september 2016
1. Ik moet een extra rijbewijs halen. Ik was laat, kreeg dus niet meer automatisch E er bij.
2. Een grotere auto is nodig.
3. Ik moet leren rijden met een zwaar ding achter mijn auto.
4. De grotere auto en de caravan slurpen veel meer benzine.
5. De auto en de caravan kosten extra tol.
6. We voelen ons verplicht elke keer de caravan te gebruiken, we hebben dat ding tenslotte niet voor niets aangeschaft.
7. Een vliegvakantie is uitgesloten.
8. De caravan heeft een winterstalling nodig.
9. Wanneer ik de helft van het aantal uren dat de caravan op de oprit bij de buren staat, besteedt aan een bijbaantje kan ik weken all inclusive op vakantie.
10. Het chemisch toilet moet geregeld geleegd worden.
11. Op de autobaan waar ik nu 150 kan, mag ik dan maar 80.
12. Voor elke onvolkomenheid heb ik hulp nodig, zowel op de camping, als buiten het seizoen.
13. Als ik oud word, moet ik met omroep Max naar een uithoek van Europa rijden en elke dag verplicht gezellig doen.
14. Het grootste deel van Europa binnen caravanafstand heb ik al gezien.
15. Nog meer troep mee op vakantie. Omdat het kan.
16. Als je een stad wil bezoeken, sta je ergens buiten die stad op een camping. Niet in de stad.
17. Caravanbezitters groeten elkaar.
18. Met een caravan rijd je niet de bergen in, blijf je eeuwig in het dal.
19. Winterklaar schoongemaakt betekent niet automatisch zomerklaar is nog schoon.
20. Na een aantal jaar wil je een groter, nieuwer, beter model. Gewoon elk jaar luxe op vakantie gaan is goedkoper.
21. Schijten op een chemisch toilet.
Themaweek 37: uit de oude doos
31 dinsdag okt 2017
Posted in Reisverhalen Reizen, themaweek
Tags
muziek, oude doos, reizen, themaweek, Tröckener Kecks, vakantie, Zwitserland
Oorspronkelijk: 5 september 2013
Uurtje gereden. Tijd voor ontbijt. In het overnachtingshotel te Bern veel te duur, dan maar onderweg bij een wegrestaurant. Suus heeft het minispeeltuintje ontdekt, wij wachten op onze broodjes en croissants, kijken wat om ons heen. Het bestellen viel mee. Frans na Duits vanochtend, vanmiddag Italiaans als alles volgens plan gaat.
Het is niet druk. Ook niet rustig. De radio staat aan. Zacht. Nauwelijks hoorbaar. Ineens hoor ik de intro van een lied dat me bekend voorkomt. Een lang intro. Past niet bij de band die ik in mijn hoofd heb. Die band hoor je hier natuurlijk ook niet, dertig kilometer van het meer van Geneve. Toch spoken de woorden al in mijn hoofd, voordat de zanger inzet. Het is wel het nummer dat ik dacht. Automatisch zing ik mee. Zachtjes. Net zoals de muziek, die hier duidelijk als achtergrond fungeerde.
De wind jaagt het huisvuil
Langs de gevels van de stad
Roemloos einde van een reis
…
De Kecks? Hier? Die hoor ik in Nederland al bijna nooit meer op de radio. En dan nog slechts een paar nummers, niet hun sterkste, helaas wel de bekendste. Maar achthonderd kilometer zuidwaarts vraag ik me af ‘waar ze zijn gebleven, de vrienden voor het leven’. Ik geniet van het moment, tegelijkertijd peinzend over hoe ik hier met de Kecks geconfronteerd kan worden.
Ik moet meteen denken aan een moment 17 jaar eerder. Op een besneeuwde avond door het Lake District in het Noorden van Engeland, kwamen we aan bij een tankstation. De auto was niet best, we hadden om moeten rijden, het was meer dan slechts een pauze, het leek op schuilen, vluchten. Ik roer wat door de opruimingsbak vol cassettebandjes. Sta ik ineens met een bandje van Herman Finkers in mijn handen. De pompbediende had geen idee hoe die daar was beland. Voor twee pond kon ik het niet laten liggen.
Themaweek 37: Uit de oude doos
18 zondag jun 2017
Posted in Papa Gerbie
Tags
Aan de noordkant moet ik het station verlaten, zegt het appje me, twee minuten voor we er zijn. Ik ken de weg nog niet zo goed, moet even kijken welke zijde de noordzijde is, maar loop al snel buiten. Bij de parkeerplaats zie ik dat ze me gespot heeft. En ze rent.
Ze rent alsof er niets anders op de wereld is. Ze rent langs anderen, ontwijkt tegenliggers en komt op me af. Anderhalve dag geleden ging ze van huis, een paar daagjes extra vakantie. Ik kon niet mee, ik had nog mijn werk en een vergadering. Maar de urgentie waarmee ze mijn kant op rent, doet vermoeden dat ik jaren van huis ben geweest.
Haar krullen wapperen in de wind, vol overtuiging rent ze op me af. Als in een film waarin de hele wereld stilstaat en alleen wij tweeën nog bestaan. Ze hangt in de bocht als Daphne Schippers die een 200 meter loopt. In mijn beleving gaat ze sneller. Geen seconde houdt ze in, zelfs niet nu ze vlak bij me is. De onvermijdelijke botsing gaat over in een knuffel. “Papa”, mompelt ze, maar ze is te druk met knuffelen om te praten.
Onvoorwaardelijke liefde, mijn kleine meisje geeft het me, een mooier cadeau bestaat niet. Gelukkiger dan op dat moment kun je je niet voelen. Mijn meisje en ik, een lange warme knuffel. Naast me zie ik een wat oudere man vertederd opzij kijken. Als de knuffel is afgelopen begint ze te vertellen wat ze me allemaal nog moet laten zien en wat ze de afgelopen twee dagen al heeft gedaan. Een spraakwaterval. Ik luister. Het leven is mooi met mijn dochter aan mijn hand.
Wat ben ik trots vader te mogen zijn.
18 zondag sep 2016
Posted in Reisverhalen Reizen
1. Ik moet een extra rijbewijs halen. Ik was laat, kreeg dus niet meer automatisch E er bij.
2. Een grotere auto is nodig.
3. Ik moet leren rijden met een zwaar ding achter mijn auto.
4. De grotere auto en de caravan slurpen veel meer benzine.
5. De auto en de caravan kosten extra tol.
6. We voelen ons verplicht elke keer de caravan te gebruiken, we hebben dat ding tenslotte niet voor niets aangeschaft.
7. Een vliegvakantie is uitgesloten.
8. De caravan heeft een winterstalling nodig.
9. Wanneer ik de helft van het aantal uren dat de caravan op de oprit bij de buren staat, besteedt aan een bijbaantje kan ik weken all inclusive op vakantie.
10. Het chemisch toilet moet geregeld geleegd worden.
11. Op de autobaan waar ik nu 150 kan, mag ik dan maar 80.
12. Voor elke onvolkomenheid heb ik hulp nodig, zowel op de camping, als buiten het seizoen.
13. Als ik oud word, moet ik met omroep Max naar een uithoek van Europa rijden en elke dag verplicht gezellig doen.
14. Het grootste deel van Europa binnen caravanafstand heb ik al gezien.
15. Nog meer troep mee op vakantie. Omdat het kan.
16. Als je een stad wil bezoeken, sta je ergens buiten die stad op een camping. Niet in de stad.
17. Caravanbezitters groeten elkaar.
18. Met een caravan rijd je niet de bergen in, blijf je eeuwig in het dal.
19. Winterklaar schoongemaakt betekent niet automatisch zomerklaar is nog schoon.
20. Na een aantal jaar wil je een groter, nieuwer, beter model. Gewoon elk jaar luxe op vakantie gaan is goedkoper.
21. Schijten op een chemisch toilet.
Themaweek 9: Italië
17 zaterdag sep 2016
Posted in Reisverhalen Reizen
Het lijkt een eeuw geleden, maar het is veel korter. Toen ik alleen reisde, wist ik vaak waar ik naar toe wilde. Het was ook leuk om te dwalen en niet weten waar de dag me zou brengen, maar als ik ergens aankwam was het simpel. Dan liep ik er naar toe.
In de metro had ik me voorbereid. Eenmaal boven de grond even orienteren, drie blokken, afslag, nog vier blokken en ik was er. Acht minuten.
Dat moment schiet even door mijn hoofd als ik halverwege de wandeling buiten een schoenenwinkel sta te wachten, op zoek naar de wifiverbinding van de telefoonwinkel ernaast. We zijn al een behoorlijk stukje aan het wandelen. We hebben al stilgestaan bij de etalage met de Disneyfiguurtjes. Een plaspauze gemaakt in een boekwinkel.
Kinderhorloges bewonderd bij een straatverkoper. Twee schoenenwinkels bezocht. Op de plattegrond gezocht hoe we verder moesten. Een klerenwinkel meegepikt en een klein marktje grotendeels genegeerd. En we zijn pas op de helft.
Volgens mij ben ik niet veranderd. In de verte zie ik de toren boven alles uitsteken, daar moeten we zijn. Wat er anders is, is het gezelschap. De twee dames. De jongste is snel afgeleid, maar dat is logisch, een kind van zeven zit niet te wachten op een middagje sightseeing. De oudste van de twee heeft echter minstens zo veel moeite om ergens langs te lopen.
En dus zit ik een kwartiertje later op een bankje in weer een schoenenzaak. Gelukkig ligt er een sportkrant. Mijn Italiaans is niet zo goed, maar een sportkrant lukt me nog wel. Pas op de vierde pagina heb ik door dat de bijna ongelezen krant meer dan twee maanden oud is. De voetbaltransfers worden altijd uitgebreid besproken, daar kan ik het niet echt aan merken. De vooruitblik op het ondertussen reeds afgeronde EK voetbal maakt het wel duidelijk. Ook de tweede krant die ik vind, is niet veel nieuwer. De wifi werkt hier op wachtwoord, meer keus heb ik niet.
Na een wandeling van meer dan een uur zijn we eindelijk bij ons eerste doel van die middag. Twintig jaar geleden was ik al weer op weg naar het volgende doel. The times they are changing.
Themaweek 9: Italië
16 vrijdag sep 2016
Posted in Mensen, Reisverhalen Reizigers
Dat zaterdag de wisseldag is op elke camping is een gegeven. Dat wij zelf nog twee nachten konden bijboeken, waardoor het gewoon een lekkere uitslaapdag werd, daaraan hebben anderen vanzelfsprekend geen boodschap. Maar dat velen met het vliegtuig hier kwamen had nog een andere consequentie. Rolkoffers. Vanaf de eerste schemering kwamen ze langs. De vertrekkende gasten met hun rolkoffers. Voor mijn gevoel hadden ze het perfect gecoördineerd. Elke paar minuten kwam er een langs. Als de tijdrit in de Tour de France. Allemaal achter aan op de camping beginnen en na drie minuten de volgende die naar de uitgang mocht. Het zal vast zo niet zijn gegaan, maar zo voelde het wel.
Tegen beter weten in blijf ik in bed liggen, ik wil uitslapen. Na een half uur herinner ik me een artikel over klagende Amsterdammers die dankzij AirBNB steeds vaker werden geconfronteerd met rolkoffertjes, op de meest onmogelijke tijden. Toen dacht ik nog dat ze zeurden. Nu begrijp ik ze perfect. Van uitslapen is vandaag geen sprake.
Maar een paar uur later, aan de kant van het zwembad, onder de parasol, nadat ik een paar hoofdstukken gelezen heb, vallen mijn ogen weer dicht. De verloren uurtjes worden meteen gecompenseerd. Geen reden tot klagen dus.
Themaweek 9: Italië
15 donderdag sep 2016
Posted in Poëzie, Reisverhalen Steden
Altijd goed, poëzie toegankelijk maken voor de massa. Al is mijn Italiaans niet goed genoeg om zo even te vertalen. Al heb ik de indruk dat het nog dialect is ook. Maar wat zou de wereld er een stuk mooier uitzien als elke stad, elk dorp poëzie op zou hangen, daar ben ik van overtuigd. Santarcangelo geeft het goede voorbeeld.
Themaweek 9: Italië
14 woensdag sep 2016
Posted in Papa Gerbie, Reisverhalen Ik
Ze is zeven en heeft verkeersregels geleerd op school. Met haar op de fiets steek ik over waar het hoort, niet waar het kan, zoals ik gewend ben. Nu slaat de twijfel echter toe. In de brandende zon staan we te wachten tot we de drukke weg kunnen oversteken. Het stoplicht werkt niet echt mee. Sterker nog, alle kanten zijn al twee keer aan de beurt geweest, maar ondanks het ingedrukte knopje, blijft ons mannetje op rood. Ook na de derde keer rood komen alleen de zijwegen aan de beurt, niet wij. Het verkeer raast weer voort.
De bushalte die we moeten hebben, staat aan de overkant. We hebben geen keus. Als de bus nu komt, staan wij aan de verkeerde kant van de weg. Diverse mensen die na ons bij het stoplicht kwamen, zijn al overgestoken. Zitten in de bus is straks een illusie. In het kader van opvoeden blijven we staan bij het rode stoplicht. Ik weet dat het werkt, maar waarom het voor ons nu niet op groen springt, is me een raadsel.
Als er weer anderen oversteken, geef ik het op. Nog even vertel ik haar dat dit normaal nooit mag, maar dat we nu, omdat het stoplicht het niet goed doet, voor een keer door rood lopen. Ze begrijpt het. Vijf minuten later is de bus er. Volgens mij is het stoplicht nog niet op groen geweest.
Themaweek 9: Italië
12 maandag sep 2016
Posted in Reisverhalen Overig
Net als alle campings waar we de laatste jaren verbleven, is er ook hier elke avond mini-disco. Kinderen verwachten dat blijkbaar. En ze doen massaal mee. Niet overal dezelfde liedjes, maar kinderen zijn flexibel. Die doen zo mee.
Na de mini-disco begint dan meestal het programma voor de volwassenen. Daar haak ik meestal af. Ik geef meteen toe, als reisleiding voor een Engelse touroperator heb ik ook ooit een zomer meegedaan in een sketchshow waar alle goede smaak binnen een maand was uitgehaald en vervangen door nog plattere sketches, precies wat het publiek verwachtte. Maar op mijn eigen vakantie heb ik dat niet meer nodig. Ballonnen die op suggestieve manier aan hun eind moeten komen. Mannen die beha’s verzamelen in het publiek. Een zanger die fonetisch de grootste hits nazingt. Een presentator die zichzelf in vier talen grappig vindt. Nee, ik doe even niet mee.
Mijn verbazing was dan ook groot om op de tweede avond na de minidisco geconfronteerd te worden met klassiek ballet. Dus niet een kerel die als grapje een tutu had aangedaan en guitig naar het publiek kijkt, maar echte dansers die daadwerkelijk konden dansen.
En ook niet even als tussendoortje, nee, dit was het avondprogramma. Ik geef meteen toe. Not my cup of tea, maar wat een opluchting na vele jaren wansmaak. Ik zou er nooit voor naar een theater gaan, maar vol bewondering heb ik een heel stuk zitten kijken naar de jongelui die zich uitsloofden op het podium. In een van de pauzes zijn we afgehaakt. De kleine moest naar bed. Je kunt ook overdrijven.
Maar wat een opluchting: een camping met stijl.
Themaweek 9: Italië
17 zondag jul 2016
Posted in Gerbie's Lifeblog
De zomervakantie staat op het punt te beginnen. Voor sommigen is die al begonnen, de schoolvakanties in ieder geval wel. Net als vorig jaar gaat Gerbie.nl over op de vakantiemodus. Geen vaste rubrieken meer (dinsdag top 212, weekend voetbal), maar in plaats daarvan een aantal voorgeprogrammeerde themaweken.
In september gaat de reguliere programmering weer in.
Dus geen pauze, maar (nog) minder actuele blogjes, een thema per week, voorgeprogrammeerd.
01 donderdag okt 2015
Posted in Mensen
Tags
Deel van opvoeden is een kind het verkeer uitleggen. Vooral op vakantie in de grote stad heb je daar veel aanleiding voor. Uitkijken met oversteken, ook op de tram letten. De trambaan is geen trottoir. Maar wat deze mevrouw daar deed, daar had ik geen verklaring voor.
Het was geen wandelstok, meer een stok gevonden in het bos. Als het bos niet zo ver van het centrum van Marseille zou liggen, was dat mijn verklaring geweest. Met volle overtuiging slaat ze met die stok op de trambaan. Drie, vier, vijf keer. Nog een paar keer. In de verte komt een tram aan. Ik ben benieuwd. Met een hand hou ik mijn dochter terug, terwijl zij me vraagt waarom die mevrouw dat doet. Naar waarheid antwoord ik haar dat ik geen idee heb.
Dan heeft de oude vrouw er genoeg van. Voordat de tram zelfs maar in de buurt is, houdt ze op met slaan en steekt de straat over. Alsof er niets gebeurd is.
Wij lopen ook maar verder. Alsof er niets gebeurd is.
30 zondag aug 2015
Posted in Gerbie's Lifeblog
De schoolvakanties zijn voorbij. Het voetbalseizoen staat weer op punt van beginnen. Het weer wordt al snel weer herfstig.
Hier stond een voorprogrammeerde mededeling dat de themaweken voorbij zijn, dat het gewone blogleven weer zou beginnen.
Mijn boek kwam er tussendoor. Een themaweek moest ik dus verplaatsen. En ik had een thema nog niet behandeld. En dan liggen er weer zoveel boeken klaar ter bespreking. Moest dus ook nog. De komende drie weken nog drie themaweken en dan gaan we weer ‘gewoon’ bloggen.
18 zaterdag jul 2015
Posted in Gerbie's Lifeblog
De zomervakantie staat op het punt te beginnen. Voor sommigen is die al begonnen, de schoolvakanties in ieder geval wel. Ook in blogland is het dan meestal relatief rustig. Gerbie.nl gaat dus ook over op de vakantiemodus. Geen vaste rubrieken meer (dinsdag top 212, weekend voetbal), maar in plaats daarvan een aantal voorgeprogrammeerde themaweken. In september gaat de reguliere programmering weer in.
Dus geen pauze, maar (nog) minder actuele blogjes, zes weken met zes thema’s.
14 zaterdag mrt 2015
Posted in Fotooo, Van der Meest, Voetbalfoto's
Van der Meest, deel 69
Van der Meest, een serie foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Ode aan fotograaf Hans van der Meer.
18 woensdag feb 2015
Posted in Uit de school geklapt
Maanden zijn ze bezig geweest met de voorbereiding. Informatie verzamelen, etaleren en gesprekstechnieken, alles kwam langs. Vol trots stonden ze in hun zelf versierde stand. De Twentse Vakantiebeurs. Mooi schoolevenement.
Een beetje zenuwachtig waren de meeste leerlingen wel. ‘Straks vragen ze iets wat ik niet weet’, kwam geregeld langs. Hun mappen met info werden steeds dikker. Rondlopend op de gezellige beurs bleken de meeste gesprekken toch iets anders te gaan. Hadden wij ze de tip gegeven om het gesprek te leiden, om vragen te stellen, om te weten te komen wat de bezoeker wil weten, bleek in de praktijk de doorsnee bezoeker een doorgewinterde reiziger.
En die gaat niet naar de stand van zijn volgende vakantiebestemming, die wil graag vertellen. Dus die liep rechtstreeks naar de stand van zijn vorige vakantie en begon te vertellen. Daar stonden ze, mijn leerlingen, semi-geïnteresseerd, een beetje zenuwachtig, (‘Wat moet ik nu vragen?’), te luisteren naar het ene na het andere prachtige verhaal. En als het verhaal klaar was, liep de bezoeker tevreden verder, op zoek naar de stand van de vakantiebestemming van twee jaar geleden. Mijn leerlingen in verwarring achter latend. ‘Heb ik het nu goed gedaan?’
Ze deden het erg goed. Maar proefondervindelijk zijn ze er achter gekomen dat de meeste mensen nu eenmaal betere vertellers zijn dan luisteraars. Ook een nuttige levensles. Niet gepland, maar mooi meegenomen.
31 zaterdag jan 2015
Posted in Fotooo, Van der Meest
Tags
fcblogbroeders, fotooo, Frankrijk, Hans van der Meer, reizen, vakantie, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto
Van der Meest, deel 68
Van der Meest, een serie foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Ode aan fotograaf Hans van der Meer.
