Tags
Ondertussen is Crouch bekend als ex-voetballer die wel in is voor een geintje. Sport Bible nodigt hem uit om Zweedse dingen te proeven. Hij doet mee…
Themaweek 124: Peter Crouch
Snack Wars (Peter Crouch)
25 dinsdag jan 2022
Maandelijks Archief: januari 2022
What if? (Peter Crouch)
24 maandag jan 2022
Tags
Een voetballer met zelfspot, daar zouden er meer van moeten zijn. Peter Crouch is de drempel voorbij, wat heet, hij is de nummer 1 onder de voetballers. Deze week, een themaweek lang alleen maar Peter Crouch.
Zijn legendarische antwoord blijft hem achtervolgen. Al is dat ook wel weer begrijpelijk.
Themaweek 124: Peter Crouch
Jakob Arjouni – Ein Mann, ein Mord
23 zondag jan 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021
Al jaren probeer ik elk jaar een Spaans en een Duits boek te lezen. Bijhouden van vocabulaire. Er zijn jaren geweest dat het niet lukte. Andere jaren dat ik er zelfs meer dan een enkel las. 2021 was een ander jaar. Veel reisjes gingen niet door. Online lesgeven of kleine groepjes lesgeven kostte meer energie dan normaal. De keuze voor een niet voor de hand liggend boek is dan minder snel gemaakt.
In de herfstvakantie een aanleiding. Het ging redelijk goed, we mochten op reis, we gingen een paar dagen naar Berlijn. Ik zocht op mijn plank Duitse boeken en koos een van de minst bekende titels.
Volgens mij is de schrijver van Turkse afkomst. Zijn hoofdfiguur in ieder geval wel. Privédetective in Frankfurt, niet een gebruikelijke beroepskeuze lijkt me. Wel een leuke inspiratiebron voor een verhaal. Sterker nog, ik lees dat Kayankaya meerdere boeken de hoofdrol krijgt. Dit is dus de eerste. Een meisje uit Thailand blijkt verdwenen, hij mag haar helpen zoeken. Natuurlijk gebeurt dit niet zomaar, er zit een heel verhaal achter.
Een zoektocht door de onderwereld van Frankfurt volgt, veel vreemde figuren komen voorbij, Kayankaya raakt zelf betrokken, of hij nu wil of niet. Een roadmovie langs bordelen, drugsbendes, belastingontduikers en andere wetsovertreders volgt.
Het verhaal is dun, het plot niet bijzonder. Maar wat het boek zeker de moeite maakt is de onderhuidse humor, het cynisme van de hoofdfiguur. Ik begrijp dat hij meerdere avonturen meemaakt, dat je hem niet na een enkel boek afdankt. In 1992 won hij de Deutschen Krimipreis. Of ik er nog meer over hem zal lezen, weet ik nog niet. Zal er zeker niet naar op zoek gaan, maar mocht ik een volgende tegenkomen, zou ik zo maar kunnen besluiten die ook te lezen.
Citaat: “Das war an dem Toten in Ihrem Haus. Ausserdem stand fur’n halbes Regiment Suppe rum. Sagen Sie mir, wo die Leute hin sind, und ich lasse Ihnen Zeit, die Leiche wegzuschaffen.” (p.83)
Nummer: 21-062
Titel: Ein Mann, ein Mord
Auteur: Jakob Arjouni
Taal: Duits
Jaar: 1991
# Pagina’s: 156 (13121)
Categorie: Whodunit
ISBN: 90-01-55689-2
Meer:
Themaweek 123: Boeken
Femke van der Laan – Stad vol ballonnen
22 zaterdag jan 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021
Typisch een boek dat ik niet snel zou lezen, ware het niet dat het op mijn E-reader stond en tijdens de zomervakantie was de keuze beperkt. Nu had ik al wel eens een verhaal van haar gelezen in Hard Gras, daarbij kwam de lof voor haar columns die ik al had gezien, kortom, tijd om toch maar eens iets buiten mijn comfort zone te lezen.
De bundeling van columns gaan vooral over het eerst jaar na het overlijden van haar man, geliefd burgemeester van Amsterdam. De jonge weduwe moet het zien te rooien met haar kinderen, de rouw is nog niet voorbij. En ze schrijft erg mooi. Simpel, treffend, ontroerend.
Geen boek om in een ruk uit te lezen, wel om vaak op te pakken. En de lovende recensies kloppen.
Citaat: “Afgepeigerd ben ik. Het is negen uur ’s avonds en vandaag zijn we verhuisd. Vanmorgen vroeg hebben we de boel ingepakt op de Herengracht, zojuist zijn hier de bedden opgemaakt. Het was een lange dag.
Het zou mooi zijn als we ons nu moe maar voldaan konden voelen. Maar dit neigt meer naar moe maar ontheemd. En verdrietig: ‘Ik heb het gevoel dat we papa hebben achtergelaten op de Herengracht.’ Dat is natuurlijk ook een beetje zo.” (p.5)
Nummer: 21-051
Titel: Stad vol ballonnen
Ondertitel: Een jaar van rouw
Auteur: Femke van der Laan
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 155 (11144)
Categorie: Columns
ISBN: 978-90-4682-571-6
Meer:
Themaweek 123: Boeken
Hans Fallada – Why do you wear a cheap watch?
21 vrijdag jan 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021
Drie korte verhalen van Fallada, een schrijver die je natuurlijk in het Duits moet lezen. Maar ja, Penguin gaf bij een of ander jubileum vele leuke dunne boekjes uit voor weinig, dus stond deze titel ook alweer een tijdje te wachten in mijn kast.
Vooroorlogs Berlijn kun je niet beter leren kennen dan door Fallada te lezen. En dan kan dit een leuk opstapje zijn, voor de twijfelaars. Maar zijn dikke pillen zijn natuurlijk veel logischer. Ook vertaald verkrijgbaar, voor degenen die liever geen Duits lezen.
Citaat: “On the 23rd, I slunk around Heber like a bridegroom round his young bride, but he didn’t betray any sign of anything at all, and was just as bony and fishy as he always was.” (p.42/43)
Nummer: 21-043
Titel: Why do you wear a cheap watch?
Auteur: Hans Fallada
Taal: Engels (Duits)
Jaar: 2014 (orig. 1931 en 1932)
# Pagina’s: 52 (9309)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-0-241-33924-4
Meer:
Fallada, Hans – Kleiner Mann, was nun?
Themaweek 123: Boeken
Roddy Doyle – The dead republic
20 donderdag jan 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021
Tags
Eerlijk gezegd is mijn verhouding tot deze trilogie een hele vreemde. Ik zie er elke keer tegenop om een nieuw deel te lezen, stel het soms jaren uit. Maar ook elke keer als ik eenmaal ben begonnen geniet ik van de virtuositeit van Doyle, van de mooie combinatie van feitelijke historie met prachtige fictie. En als ik het dan uit heb en een tijdje later terugdenk aan het boek, dan is het sneller dan verwacht weer weggezakt en kan ik het met moeite navertellen.
Zonder twijfel is Doyle een geweldige schrijver. Ik denk dat ik geen andere Ierse schrijver ken waar ik zoveel van gelezen heb. Ik kan me ook best voorstellen dat deze trilogie een behoorlijke opgave voor hem geweest is.
Henry Smart is teruggekeerd naar Ierland, we hebben het over 1951. Hij draagt een flink verleden met zich mee, dat zijn heden beïnvloedt. Hij treft een oude liefde, hij wordt ontdekt als voormalig held, maar loopt op zijn laatste benen.
Onmisbaar als je de vorige twee hebt gelezen, niet als je dit als eerste boek van Doyle wil lezen.
Citaat: “I’d never hated the English. I’d never killed a man because he was English, or British. It would never have made sense. Then Thatcher came among us.” (p.258)
Nummer: 21-040
Titel: The dead republic
Auteur: Roddy Doyle
Taal: Engels
Jaar: 2010
# Pagina’s: 330 (8674)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-0-099-54689-4
Meer:
Doyle, Roddy – Bullfighting
Doyle, Roddy – Mad weekend
Doyle, Roddy – Oh, play that thing
Doyle, Roddy – The snapper
Doyle, Roddy – A star called Henry
Doyle, Roddy – Two pints
Themaweek 123: Boeken
Mike Gayle – Seeing other people
19 woensdag jan 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021
Tags
Gayle heeft een behoorlijk oeuvre opgebouwd, erg lichte lectuur. In het verleden al wel eens vergeleken met chicklit, maar dan voor mannen. Dat is niet per definitie een diskwalificatie overigens, veel van zijn boeken las ik met plezier. De eerste per ongeluk (niets anders beschikbaar), daarna bewust. Maar ook haakte ik op een gegeven moment af. Het bracht me niets meer, het was te voorspelbaar. Negen boeken staan schuin achter me in de kast.
Toch keerde ik terug. Een Kindle aanbieding, een boek voor nog geen pond. Met als enig nadeel dat Kindle boeken niet op mijn e-reader passen. Dus las ik het boek tussendoor. Op de iPad, als er iets op televisie stond dat me niet beviel (gebeurt geregeld) en op de iPhone, als ik onverwacht ergens moest wachten maar geen ander leesvoer bij me had. Tussendoortje dus, vrij letterlijk deze keer.
Joe heeft een gelukkig huwelijk, is blij met zijn kinderen, maar zijn brein schiet een andere kant op als de stagiaire niet alleen erg mooi blijkt te zijn, maar hem ook nog eens leuk lijkt te vinden. En toen ging het mis. Hij eindigt in het ziekenhuis voordat er iets kon gebeuren, maar zijn geweten dwingt hem om toch iets op te biechten. Dat had hij beter niet kunnen doen, zijn hele leven staat op de kop. Scheiding, ander huis, kinderen slechts zo nu en dan zien, geen vrienden meer, een ‘Divorced Dads Club’ waar hij ongewild in terecht komt.
Het leest lekker weg. Je kunt het wegleggen en weken later weer verder gaan, al moet ik toegeven dat ik op het laatst de iPad sneller pakte en verder wilde lezen. Ook een kwaliteit. Het plot is extreem slecht, maar dan heb je je al 350 bladzijden redelijk vermaakt, dus maakt het nog wat uit?
Citaat: “It was late and the kids ware safely tucked up in bed and the Divorced Dads’ Club and I were all sitting in the living room enjoying a celebratory beer – the least I could offer them given how much they’d done for me. Van took a sip from his bottle and looked at me. ‘So have you found out why they ran away?’ (p.307)
Nummer: 21-017
Titel: Seeing other people
Auteur: Mike Gayle
Taal: Engels UK
Jaar: 2014
# Pagina’s: 368 (3242)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-1-444-70862-2
Meer:
Gayle, Mike – Brand new friend
Gayle, Mike – Dinner for two
Gayle, Mike – His ‘n’ hers
Gayle, Mike – The stag and hen weekend
Gayle, Mike – The to-do list
Gayle, Mike – Turning thirty
Gayle, Mike – Wish you were here
Themaweek 123: Boeken
Paul Theroux – Down the Yangtze
18 dinsdag jan 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021
Op 25 juli 1995 liep ik in de Haverstraatpassage en kocht een dagblad (ik gok de Volkskrant) een stripboek (geen idee) en dit miniboekje. Destijds kostte dat 2,50 gulden, een rijksdaalder. Ik was net terug uit Frankrijk waar ik een half seizoen had gewerkt en de week ervoor begonnen in Haarlem, een tijdelijke baan, maar had nog geen woonruimte. Waarom ik die zaterdag (gok ik, door de week werkte ik, in het weekend kocht ik een krant) in Enschede was, geen idee. Of die boekhandel er 26 jaar later nog zit, ook geen idee, kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst in die straat ben geweest. Het kassabonnetje kon ik mooi als boekenlegger gebruiken.
Theroux schrijft hele mooie hele dikke reisboeken. Dit dunnetje is dus even wennen, Penguin gaf 60 van dit soort pockets uit ter gelegenheid van het 60-jarig jubileum. Ik zie nergens staan of het een hoofdstuk is uit een van zijn boeken of een speciaal uitgegeven titel. Volgens een korte zoektocht in Google heeft het in een blad gestaan en dus in deze speciale uitgave.
Het verslag van een reis door China kun je Theroux goed toevertrouwen. Dat hij het net zo veel over zijn medereizigers heeft als over het land, is ook geen verrassing. Sterker nog, dit soort reizen moeten ertoe hebben geleid dat hij later alleen op pad ging naar nog obscuurdere bestemmingen. Laten we het er op houden dat hij niet zo’n fan is van vele landgenoten.
Daarmee is dit boekje, ook al is het een kort tussendoortje, wel vintage Theroux. Een beetje mopperen, veel interesse, mooie observaties en bijzondere conclusies. Met erg veel plezier gelezen.
Citaat: “I said that it seemed that very little had changed on the Yangtze. People fished in the old way; they sailed and rowed and towed wooden junks; they watered their fields carrying buckets on yokes; and right back there at Jiujang, women were washing clothes, clubbing bundles of laundry and trashing it in the muddy water. They crossed the river is rusty ferries and still drowned by the score when the river was in flood.” (p.44)
Nummer: 21-011
Titel: Down the Yangtze
Auteur: Paul Theroux
Taal: Engels
Jaar: 1983
# Pagina’s: 62 (1907)
Categorie: Reizen
ISBN: 0-14-600032-3
Meer:
Theroux, Paul – China per trein
Theroux, Paul – Dr. Slaughter
Theroux, Paul – Het drijvende koninkrijk
Theroux, Paul – My secret history
Theroux, Paul – The great railway bazaar
Theroux, Paul – The happy isles of Oceania
Theroux, Paul – De laatste dagen van Hong Kong
Theroux, Paul – The mosquito coast
Theroux, Paul – Op de vlakte der slangen
Theroux, Paul – Slow trains to Simla
Theroux, Paul – Soerabaya
Themaweek 123: Boeken
Jeroen van Merwijk – Zo moeten mensen zijn
17 maandag jan 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021
Jeroen van Merwijk – Zo moeten mensen zijn
De band tussen boekhandel Broekhuis, vooral de directeur, met de artiest is bijzonder goed. Terwijl boeken niet zijn corebusiness waren. Hij zag zichzelf als kunstenaar die zijn geld verdiende als cabaretier. De boeken waren een bijproduct. Helemaal dit literaire juweeltje. Kreeg je cadeau bij Broekhuis, tijdens een vorige lockdown, als je voldoende bestelde binnen een bepaalde periode. Nu heb ik meestal niet veel aansporing nodig om boeken aan te schaffen, dit keer was mijn bedenktijd niet eens in seconden te meten.
De teksten zijn prachtig, voor mij niet nieuw, aangezien Van Merwijk een jaar lang elke dag een liedtekst schreef en die op social media reeds deelde. Het boekje is bijzonder door zijn eigen tekeningen tussendoor. Ik had er meer verwacht, maar blijkbaar had ik de boekbeschrijving op de site niet goed gelezen. Niet erg, ik ben meer fan van zijn teksten dan van zijn tekeningen. Het boekje kwam uit toen net bekend was geworden dat hij terminaal ziek was.
Een paar maanden later overleed een van de beste liedjesschrijver van Nederland. Zoals wel vaker kwam de erkenning pas toen het te laat was. Gelukkig heb ik ‘m vaak op het podium gezien, hoe klein de zalen soms ook waren. Blij dat ik hem meerdere boeken en cd’s heb laten signeren. Deze lukte niet meer, maar wel mooi dat ik deze in mijn collectie heb.
Citaat: “Het is vaak gunstig als je wordt gekruisigd / Het trekt veel kijkers, dus je bent gelijk beroemd / Je hangt vaak lekker hoog met een geweldig uitzicht / En soms wordt er een geloof naar je genoemd.” (p.30)
Nummer: 21-008
Titel: Zo moeten mensen zijn
Auteur: Jeroen van Merwijk
Taal: Nederlands
Jaar: 2021
# Pagina’s: 63 (1550)
Categorie: Cabaret
ISBN: 978-90-8516-694-8
Meer:
Merwijk, Jeroen van – Bestemming Paradijs
Merwijk, Jeroen van – Kanker voor beginners
Merwijk, Jeroen van – Meneer van Merwijks laatste woord over kunst & cultuur
Themaweek 123: Boeken
Ollerup
15 zaterdag jan 2022
Posted in Van der Meest, Voetbalfoto's
Van buiten het dorp kon ik het veld al zien liggen. We reden op het eiland Fyn, op zoek naar een restaurantje. Dichtbij komen lukte niet. Dan maar even de auto aan de kant van de weg zetten en proberen een foto te maken tussen de bomen door. Was niet echt tevreden toen we doorreden. Maar eenmaal thuis, op de computer, vond ik het achteraf toch wel een mooi shot.
Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 