172 – Tim Hardin – How can we hang on to a dream

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Tim Hardin

Nummer	172
Artiest	Tim Hardin
Titel	How can we hang on to a dream
Jaar	1966
Wikipedia	How can we hang on to a dream
Website	Songsinger.info
Tekst	Lyricsfreak

Het komt in deze lijst slechts een keer voor: Een nummer van een artiest waar ik bijna niets over weet. Sterker nog, ik weet dat de goede man Tim Hardin heet en dit prachtige nummer schreef. Ik ken geen andere nummers van hem. Ik weet niets over hem. Ik ken het verhaal achter het nummer niet.

Dus, al schrijvend kom ik er achter dat het nummer al van voor mijn geboorte is. Dat het gecoverd is door diverse bands, zoals door Fleedwood Mac. Dat Hardin niet oud is geworden, kort na zijn 39e verjaardag stierf hij aan een overdosis heroïne. Dat dit nummer al vele jaren in de top 2000 staat.

Maar eigenlijk weet je dan alleen feitjes. Dit nummer is zoveel meer. Dit moet je voelen, op je in laten werken. Huis leeg. Muziek aan. Ogen dicht. Hoofd achterover. Luisteren. Dan nog zal het bijna volledig langs me heen gaan, maar ik heb het idee dat ik het voel. En als muziek dat met je doet, dan moet het wel een geweldig nummer zijn.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify.

Miel Vanstreels – Rijmend de berg op

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, lezen, Miel Vanstreels, poëzie, wielerboek, wielrennen

Miel Vanstreels – Rijmend de berg op

Als je even doorleest, ben je er in een minuut. Meer tekst is er niet. Zelfs het bijgevoegde persbericht lezen duurt langer. Maar dan schiet je wel het doel voorbij, de essentie van het boekje. Want elk rijmpje (zijn eigen woord) in dit boekje heeft veel langer geduurd om te schrijven. Een berg lang. Ik zie het voor me. De, met alle respect geschreven, niet meer zo heel jonge Miel, zwoegend maar genietend op de flanken van een nieuwe berg. En terwijl hij dat doet gaan zijn gedachten alle kanten op, woorden vliegen door zijn hoofd, tot er een moment komt dat hij het juiste woord heeft. Het rijmpje kan worden geschreven. In zijn hoofd nog steeds. En dan nog eens tien kilometer peinzen of er niet een beter rijmwoord is, of er niet een leukere pun bestaat, of het niet anders mogelijk is.

En dezelfde avond nog snel even noteren in een notitieboekje, speciaal voor dit doel meegenomen. Op een gegeven moment stonden er genoeg in het boekje, toen mocht het in de computer, op weg naar weer een echt boekje. Een dunnetje, maar met ISBN. Wielerpoëzie zoals alleen hij dat kan, simpel maar treffend. Kort, maar ontroerend.

Mijn favoriet:

Zwarte wolken
boven de Stelvio

afstapsmoezen
zijn er legio

Dank Miel voor het recensie-exemplaar!

Nummer: 15-001
Titel: Rijmend de berg op
Auteur: Miel Vanstreels
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
# Pagina’s: 20
Categorie: Wielerpoezie
ISBN: 978-90-81114509

Meer:
Godsheide
Een bidon met Zen
Fietsvarianten
Behoedzaam dansen op pedalen
Fietsvarianten (site)

Hugo Walker als commentator bij andere sporten

Tags

commentaar, commentator, Hugo Walker, In Memoriam, schaatsen, tennis, voetbal, voetbalzondag

Deze week overleed de beste voetbalcommentator van Nederland op 81-jarige leeftijd.

Als eerbetoon vandaag, met dank aan de Hugo Walker fanclub, een lijstje van zijn mooiste uitspraken, als Hugo commentaar had mogen geven bij andere sporten. In 1998 stonden een aantal van deze al eens in een column van mij in het clubblad van mijn clubje.

SCHAATSEN

Komt die tussentijijijijd..nou, dat had toch wat beter gekund

Zjannie Romme, goeie schaatser is dat toch

Starter toch, dat is toch met twee maten meten!

Start je goed, dan heb je een goeie openingstijd

Tijd voor een wissel, zou je zeggen

Een half rondje voorsprong, vind het eerlijk gezegd wat geflatteerd..

BILJART

Komt die stoot!

De witte gaat tegen de rodeeee.. nee eromheen

Blomdahl..zelf afmaken!

Moet kunnen die bal

Driebandertje denk ik

Via de band lijkt mij de beste oplossing.., maar dit is natuurlijk ook niet slecht

Tijd voor een krijt zou je zeggen

Laken is vochtig, bal rolt dooor.. ja, een carambool!

En dan houden we ermee op hier in Zundert

In feite technisch goed biljart hoor

Effe krijten…

Ceulemans jongen.. doe dat nou niet

Caramboooool!!!

Wil die bal dun raken, doet dat ook

Had in feite een carambool moeten zijn

Moet stoten.. doet dat ook

Krijgt ie applaus voor

Zo’n bal hadden u en ik nog gemaakt

Via de rode bal, is dat wel verstandig jongen?

Had in feite via rood moeten spelen natuurlijk

Gaan we kijken of ie een goede stoot in huis heeft…heeft ieeeee!

Die bal moet je trekken

TENNIS

En dan houdt Sampras ermee op hier op Wimbledon

3 0 in sets, Vind het eerlijk gezegd wat geflatteerd

Tijd voor nieuwe ballen zou je zo zeggen

Komt die smash!

En dan gaan we aan de thee hier op Roland Garros

Had in feite moeten smashen

Dan staat Haarhuis verkeerd opgesteld

U en ik kunnen toch zien dat die bal in is

Goed geserveerd…punt

Die bal moet je met slice spelen…maar dit is natuurlijk ook niet slecht

Mooie spreidiiiing!

Snelle loper is dat toch, die Chang

Goede smash van die 27 jarige drievoudig Wimbledon winnaar…Pete Sampras, daar hebt u ‘em

Referee, die bal is in natuurlijk

Formule 1

Jongens, roken tijdens een pit stop…. dat kan toch eigenlijk niet

En dan houdt Verstappen er alweer mee op hier in Brazilië

Tijd voor een bandenwissel zou ik zo zeggen

Schumachertje, Schumachertje…, zelfs u en ik hadden Villeneuve zien aankomen

Verstappen.. wil links passeren.. Grindbak,.. tjonge

Inhalen… Gaat ie halen denk ik.. Neee

Geef je gas dan ga je hard

Hugo Walker fanclub

Tags

commentator, Hugo Walker, In Memoriam, Komt dat schot, voetbal, voetbalzondag

Voor web 2.0, voor plaatjes en bewegende beelden, was het internet alleen tekst. Maar ook toen kwam je al pareltjes tegen. Zoals de in 1997 opgerichte Hugo Walker fanclub. Ze hoopten Hugo langer in dienst te houden bij de NOS, meer wedstrijden van Oranje door Hugo. Lovenswaardig streven. Deze week overleed de beste voetbalcommentator van Nederland op 81-jarige leeftijd.

Als eerbetoon vandaag een lijstje van zijn mooiste uitspraken, zoals destijds genoteerd door de fanclub.

Komt dat schot!!

Gaat ie scoren denk ik

Technisch goede voetballer is dat toch

Hakballetjeuuuuuh!

Fräser jongen, doe dat nou niet!

Gaat ie denk ik,….nee!

Schieten zou je zo zeggen!

Dat wordt een goal denk ik

Goede doelman is dat toch

In feite technisch goed voetbal

Moet schieten, doet dat ook

Kan goed schieten, laat dat zien

Lacatusch…Lacatusch…..LACAAAATUUUUUUUUUSCH!!!

Had in feite af moeten geven

Ingeschoten, goal!

Trouwens ook een goede redding he, van die keeper

Veld is vochtig, bal schiet door,…ja natuurlijk, goal!

Technisch fraai!

Goed schot, dito redding

En dan houden we er mee op hier in Waalwijk

Nou keeper, mag niet klagen

En die gaat scoren denk ik…nee!!

Gaat zo’n bal erin is het een goal

Die jongen bevalt me wel

Overm…Seedorf

Nou, nou, nou, scheidsrechter Luinge toch!

Had ik persoonlijk heel anders gedaan

Komt die gele kaart denk ik…, Nee, ineens rood!!

Balletje breed lijkt mij de beste oplossing….maar dit is natuurlijk ook niet slecht

Schitterend doelpunt, en mag ‘ie juichen?!

Dat doelpunt hadden u en ik nog gemaakt

Nou, dat moeten we dan in de herhaling nog maar eens gaan bekijken

Die bal gaat niet over de lijn, het is dus geen goal

Gaan we kijken of ie ook een linker heeft. Heeft ieeeeee!

Keepertje, keepertje, wat doe je nu?

Leuk werk hoor, van die 30 jarige kopsterke spits..Eric Viscaal, daar hebt u ‘em

Even nadenken nu voor Fritz Korbach

En dan gaan wij nu aan de thee hier in Enschede

Leuk dat puntertje

Ohlala wat moooi

3 0 Vind het eerlijk gezegd wat geflatteerd

Technisch niet onaardig maar niet scherp genoeg

Krijgt ie applaus voor

Ik zal maar eens schieten jongen

Mooi gedaaaaan…ja fantastisch!

Puntertje van Steur was ook niet slecht

Links uithaleeeeen

Let op die afspeelmogelijkheden

Rommedahl kan het afmaken met een stiftje…maar dat gebeurt niet

Dan is het afgelopen, volgens mij te vroeg

Gele kaart denk ik………..rood. Ik was er al bang voor

Het houdt maar niet op hier in Volendam

Een heel simpel rollertje

Het kan natuurlijk niet altijd kaviaar zijn

Schot Overweg!…over en weg

Wippertjeuuuh…nee, passje binnendoor, zeer geraffineerd

Ja natuurlijk, dat bedoel ik

Litmanuuuuuuuuhn. Nou! ….. Wat scheelt ‘t

In feite wat blind weggewerkt

Goed werk… en het doelpunt!

Del Pierro komt ongetwijfeld in beeld…. ja daar hebt u ‘em

Daar gaan we nog een of twee of drie of als het aan mij ligt vier keer naar kijken

Ikpeba.. doe’s iets leuks.. en dat doet’ie!

Een vrij lange aanloop kun je zeggen

Moet ie weer in de 16 geslingerd worden… dit is ook goed

De tribune op de Horst

Tags

fcblogbroeders, fotooo, GFC, Goor, tribune, voetbal, voetbalfoto

Wat waren we trots…

Lubach legt uit

Tags

Arjen Lubach, in het nieuws, politiek, talkshow, televisie

Tot nog toe vond ik hem altijd arrogant overkomen. Te veel overtuigd van zijn eigen kunnen, maar wat dat kunnen dan precies was, werd me niet duidelijk. Toch schakelde ik in voor zijn zondagavond talkshow. Erg Amerikaans, soms flauw, veel voorgeprogrammeerde grapjes, te weinig diepgang tijdens de interviews.

Maar wat mij compleet overtuigde was het moment dat Arjen Lubach de moeite neemt om iets goed uit te leggen. Het lijkt zo simpel, maar het zit geweldig in elkaar. Met humor, soms kort door de bocht, maar ontzettend duidelijk. En dat niet alleen, hij kaart onderwerpen aan die in DWDD en Pauw genegeerd worden, die Humberto Tan laat liggen, maar die wel ons dagelijks leven beïnvloeden. Vorige week zondag ging het over TTIP:

Zoals hij eerder deze maand de nieuw opiumwet er al door haalde:

Of vorig jaar de belastingwet, Nederland als belastingparadijs:

En zo is hij elke zondag te zien. Kijk! Je wordt er slimmer van, wijzer. En of je Lubach zelf nu wel of niet leuk vindt, is helemaal niet zo belangrijk.

 

p.s. blogje geschreven voordat Lubach besloot zichzelf tot Farao der Nederlanden uit te roepen.

Wilders speelt een rol

Tags

Alexander Pechtold, Geert Wilders, in het nieuws, politiek, PVV

Al jaren heb ik me verbaasd over Geert Wilders. Ik kon en wilde niet geloven dat iemand zo monomaan hetzelfde riedeltje kan afspelen, zonder zelf eens te twijfelen aan die woorden. Dat je zo beledigend durft te zijn, zonder na te denken over de consequenties. Dat een intelligente politicus een bevolkingsgroep de schuld durft te geven van alle problemen, terwijl hij thuis een dame aantreft die ook niet in Nederland geboren is.

Ik geloof er niet in. Wilders is door omstandigheden in de extreem rechtse hoek terecht gekomen en zal daar moeten blijven, omdat anders zijn rol als politicus is uitgeteld. De kans dat hij daarna ergens als burgemeester of consultant wordt aangenomen mag je ook rustig als klein inschatten, dus rest hem niets anders om een keer in de zoveel tijd iets provocerends te roepen, verder elke keer weer hetzelfde riedeltje af te spelen en zo zijn pensioen te halen.

Bewijs zag ik vorige week in een debat met Pechtold. Wilders verweet de leider van D66 bangmakerij. Het publiek gniffelde, Pechtold reageerde met een sarcastische opmerking en even was daar het lachje van de Limburger. Hij zag de ironie van zijn opmerking. Hij wilde de discussie winnen, maar moest lachen toen hij zich realiseerde wat hij gezegd had. (kijk goed vlak voor het eind van het filmpje: Nos)

Wilders speelt een rol en zal dat het komende decennium volhouden. Zijn relevantie zal afnemen, zijn invloed steeds kleiner worden. Daarna zal hij zich terugtrekken, de publiciteit mijden en genieten van zijn oude dag.

173 – The Wonder Stuff – Sleep alone

Tags

Australië, Britpop, Gerbie's top 212, muziek, reizen, the Wonder Stuff

Nummer	173
Artiest	The Wonder Stuff
Titel	Sleep Alone
Jaar	1991
Wikipedia	Never Loved Elvis
Website	Official website
Tekst	Songlyrics

Toen ik in 2001 een auto kocht om dwars door Australië te rijden, had ik wat muziek nodig. Ik kon moeilijk een hele collectie meenemen in mijn rugzak, dus mijn keuze was beperkt. Ik moest dus op zoek naar wat cassettebandjes. De radio in Australië is al niet bijzonder, grote delen van het land heb je zelfs geen ontvangst. Uren stil in een auto zitten in je eentje is dan wel erg saai. Maar omdat het budget natuurlijk ook beperkt was, ging ik op zoek in de opruimingsbakken van Pawn shops. Veel nieuwe muziek kom je daar niet tegen. Maar uiteindelijk slaagde ik redelijk, had een dozijn bandjes die me de hele reis van 17.000 kilometer hebben begeleid.

Onbetwiste topper in dit stapeltje was het album Never Loved Elvis van een bandje dat ik wel kende, maar waar ik eigenlijk nooit echt naar geluisterd had. The Wonder Stuff was een stuk beter dan ik voordien doorhad. Vele leuke liedjes stonden op het bandje, vrolijke popmuziek, soms met een boodschap er door heen (Maybe (and share my thoughts with the world)), dan weer een goede cover (That’s entertainment), het enige nummer dat ik al kende (The size of a cow) en dus dit nummer op 173. Viool, goede melodie. Niks mis mee.

En toch heb ik nadien nooit meer verder gezocht naar de band. Zou ik alsnog moeten doen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify.

De bedrieger bedrogen

Tags

ethiek, in het nieuws, integriteit, politiek, PVV

Ze heeft volledig gelijk. Ze heeft niets strafbaars gedaan. Ze kent de wet blijkbaar goed. Je mag een bedrijf inhuren om een website te bouwen. Dat je zoon daar toevallig werkt, is niet relevant voor justitie. Dus mag dat bedrijf geld verdienen aan zowel de Gelderse fractie, als de eerstekamerfractie. Formeel niets mis mee.

Maar juist daar zit de kneep. Integriteit is belangrijk, sterker nog in het verleden heeft mevrouw Faber als een terriër bonnetjes van andere politici bekeken. Co Verdaas was zijn baan als staatssecretaris snel kwijt (Omroep Gelderland) na haar actie. Dan is het dus op zijn minst oliedom dat je een bedrijf inhuurt waar je zoon werkt. Twee mogelijkheden: Ze wist dat het niet klopte en heeft het bewust verzwegen of ze wist het niet en is dus ongeschikt als politicus. Haar is actie was legaal, binnen de integriteitscode van de provincie, maar discutabel en onethisch.

Dus kan mevrouw Faber om geloofwaardig te zijn maar een ding doen. Opstappen.

http://web.omroepgelderland.nl/embed.php?file=http://content.omroep.nl/omroepgelderland/items/video/2015/03/MONTAGE2.mp4

Uitsyndroom

Tags

column, fcblogbroeders, GFC, Goal, Goor, voetbal, zondagmorgenvoetbal

Goal, september 2011

Na een beroerd seizoen in de vijfde klasse, speelden we het afgelopen seizoen weer in de zesde klasse. Romano had ons definitief verlaten voor een trainerscarrière, we kwamen allemaal weer een stukje dichter bij de AOW, een klasse lager leek een goed plan. Natuurlijk begonnen we ambitieus. Voor minder dan het kampioenschap zouden we het niet doen. Nevendoelen als honderd doelpunten lieten we nog maar even achterwege.

We begonnen goed. Een moeizame overwinning tegen Rekken thuis, een makkelijke uitzege tegen Witkampers waar we binnen een kwartier op 0-3 stonden. In Laren noemden ze ons al kampioen. Het werd een leuk seizoen. Tot begin mei hadden we een kans op het kampioenschap, uiteindelijk bleken we niet goed genoeg om de beste spits van Goor van het scoren te houden en eindigden we dus als tweede afgelopen mei.

Wel hebben we een unieke prestatie geleverd. Elf thuiswedstrijden, drieëndertig punten. Zelfs geen gelijkspel, gewoon alle thuiswedstrijden winnen. In mijn voetballoopbaan, ondertussen toch al 35 seizoenen lang, had ik dat nog nooit meegemaakt. Niet in A1 toen we meer dan 100 doelpunten maakten. Niet in het eerste, toen we de nacompetitie haalden, ook niet toen we kampioen werden. Zelfs niet met dit team, toen we in het jubileumjaar kampioen werden met 15 punten voorsprong.

Aan de thuiswedstrijden lag het dus niet. Het probleem lag afgelopen jaar dus in de uitwedstrijden. Het begon bij HSC. Vroeg op, nat en koud, te veel zelfvertrouwen na de volle winst in de eerste vijf wedstrijden, voor we het wisten stonden we met 3-0 achter. We kwamen terug tot 3-2 en 4-3, maar de scheidsrechter sleepte de thuisploeg er door. Het werd gekker twee weken later in Lochuizen. 80 minuten lang kwam het tweede van die club niet over de middellijn. Het lag aan ons dat we slechts met 0-2 voorstonden. Maar wat kon ons gebeuren. In de 89e minuut de gelijkmaker incasseren. Dat gebeurde er.

Door een wedstrijdschema waarin we veel thuis speelden en weinig uit, daarbij wat afgelastingen, stonden we in de winterstop nog steeds vlak bij de top. Maar ondertussen hadden we uit nog maar een keer gewonnen. Bij BSC Unisson speelden we weer gelijk, bij Buurse verloren we zelfs kansloos. Dat de grensbewoners een half elftal uit een hoger team haalden, wisten we niet zeker, maar het leek wel logisch. De overige resultaten van dat team bevestigden het gevoel. Het verklaarde voor ons het verlies wel. Maar toen we ook bij Rietmolen verloren en onze invallers uit B1 de beste spelers van het veld bleken, konden we toch niet anders concluderen dat het derde van GFC leed aan een officieel uitsyndroom.

Het was bijna april, theoretisch deden we nog steeds mee om het kampioenschap, maar nog steeds hadden we uit pas een keer gewonnen. De overwinning op Hoeve Vooruit (u las er al over twee Goals geleden), was een keerpunt. Slecht spelen tegen de onderste, maar wel weer gewonnen. Ook in Lochem en Bentelo werden drie punten behaald. Het waren de laatste overwinningen buiten Goor. Slechts 4 van de 15 overwinningen, te weinig om het uitsyndroom af te schrijven.

Waar staan we in september? Bestaat het uitsyndroom nog? Weten onze jonge aanwinsten van ons probleem van vorig seizoen? Kunnen we onze remmingen overwinnen en nog een keer voor het kampioenschap gaan? De tijd zal het leren…

Poseren

Tags

Duitsland, fotooo, Kijk nog eens, Münster

Kijk nog eens 193

Geen idee wat het idee was. Midden op de straat liggend moest hij haar op de gevoelige plaat vastleggen. Schoolpubers liepen er ‘per ongeluk’ tussendoor. De stadsbus moest er langs, even later gingen ze gewoon weer verder. De Lambertikirche moest zichtbaar zijn op de achtergrond. Ik heb de foto’s nergens voorbij zien komen.

Alle boeken van 2014

Tags

boeken, boeken 2014, lezen

In totaal heb ik afgelopen jaar dus 66 boeken gelezen, 14 meer dan mijn streven. Ook het bladzijdenaantal was behoorlijk. Liefst 14.415, slechts 585 minder dan ik probeerde. Meer dan de afgelopen jaar in ieder geval. 946 meer om precies te zijn. Al is dat met 8 boeken minder gedaan, vorig jaar las ik er liefst 74 namelijk.

In 2014 geen thema. Ook wel weer eens lekker. Na 2013 (sport), 2012 (boeken die wegmochten) en 2011 (dikke boeken) dus een keer zonder. Voor het komende jaar (reeds begonnen) is het thema herlezen. Welke boeken verdienen een tweede ronde, waarom vond ik ze destijds goed, indrukwekkend, teleurstellend of bijzonder? Lees ik ze anders nu ik (een stuk) ouder ben? Wat herinner ik me nog en wat lees ik nieuw in het boek?

De bijdoelen blijven gelijk: 52 boeken, 15000 pagina’s. Dat eerste lukt me bijna elk jaar, de tweede bijna nooit. Mooi.

Graaicultuur

Tags

graaicultuur, in het nieuws, politiek, verkiezingen, VVD

Graag lees ik de opiniepagina’s van zowel NRC als de Volkskrant. Soms zelfs weken later, de actualiteit krijg ik wel op een andere manier mee.

Sommige stukken zijn vrij lang. Is ook wel begrijpelijk, complexe materie bijvoorbeeld. Maar een enkele keer raakt een korte ingezonden brief mij net zo goed. In 24 woorden uitleggen wat er aan de hand is, dan heb je het door.

Denkt u nog even hieraan voordat u stemt?

174 – Skik – Niks is zoas ’t lek

Tags

Daniel Lohues, dialect, Drenthe, Gerbie's top 212, muziek, Skik

Nummer	174
Artiest	Skik
Titel	Niks is zoas ’t lek
Jaar	1997
Wikipedia	Skik
Website	Lohues
Tekst	Songteksten

Op 195 in deze lijst stond Lohues al solo. Zijn bandje staat iets hoger. Zonder enige twijfel was het zijn band. Hij schreef de teksten, de muziek, hij was de band.

Natuurlijk valt ook Skik in de categorie jeugdsentiment. Meerdere keren gingen we met een flinke groep van de voetbal naar een concert. Mooie avonden met veel drank en schitterende muziek. Drenthen en Tukkers liggen elkaar. Het dialect verschilt (al zullen velen in de Randstad het verschil niet horen), maar we begrijpen elkaar, niet alleen letterlijk. Het mooie van dit nummer is niet alleen de oosterse O, die meerdere keren terugkomt, maar ook de simpele levensles van de titel. Daarnaast speelde de band een schitterende Twee meter sessie, waarin dit lied met violen geweldig klonk, helaas niet terug te vinden online.

Vele mooie nummers van Skik vissen daardoor achter het net, van het beroemde Op Fietse via het korte Betonpaolties tot het filosofische ’t giet zoals ’t giet. Geweldige band die, na Normaal, liet zien dat dialectpop niet altijd onbenullig hoeft te zijn. Dat subtiliteit en diepzinnigheid ook in het dialect verwoord kan worden.

Ik ken een Drent die nog steeds boos is dat Skik na een aantal albums volledig in het Nederlands ging zingen..

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify.

Leo Verheul – De kunst van het mislukken

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, Leo Verheul, lezen

Leo Verheul – De kunst van het mislukken

Een mooiere aanbeveling kun je als schrijver niet krijgen: op de voorpagina een citaat van Louis van Gaal: ‘Leo Verheul kan niet schrijven’. Ik zou ook meteen achter de computer kruipen.

De voortekenen waren goed. Ik ben gek op zelfspot, dit boek beloofde een overdosis. De verhalen van Verheul in Hard Gras behoorden bij mijn favorieten, zijn columns zijn goed. De anekdotes zoals tijdens DWDD waren hilarisch.

Verheul maakt een roman van zijn leven. Er is veel misgegaan in zijn leven, dat blijkt wel uit de titel. En terecht schrijft hij er over. Als alles volgens wens gaat, is er weinig om op te schrijven. Verheul heeft genoeg te vertellen. Ik heb me dan ook kostelijk vermaakt. Het gehannes achter de schermen om Maradona een paar minuten te mogen interviewen. Een nieuwe relatie. Het gezeur met leidinggevenden. Hilarisch vaak.

Maar eenmaal over de helft van het boek begint het te schuren. Dit is geen roman, ook al staat het op de voorkant. Vele verhalen heb ik al eens gehoord. Of elders gelezen. En waarschijnlijk zijn ze een stuk leuker in de kroeg, een half uurtje voor sluitingstijd. Slachtoffer al een behoorlijk stuk in de kraag, iemand anders die het verhaal begint en Leo die aanvult. Geweldige avond. Maar als boek? Mwoah. Leuk. Tussendoortje. En dat is eigenlijk best jammer, want het autobiografische element in dit boek is dermate hoog, dat je gewoon weet dat bijna alles zo gebeurd is. Om redenen van stijl en taal zal het iets anders opgeschreven zijn dan wanneer het in de kroeg verteld wordt, maar ik heb geen enkele reden om te denken dat het sterke verhalen zijn, dat er veel is verzonnen.

Citaat: “Vanaf de eerste dag was het feest. De mooiste Zweedse vrouwen dansten om ons heen. Veel concurrentie op de dansvloer hadden we niet. De meeste plaatselijke jongens hadden zich in verband met de woekeraccijnzen op alcohol al thuis vrolijk ingedronken en bewogen zich voort als ijshockeyers, iedereen omverstotend.” (p.120)

Nummer: 14-066
Titel: De kunst van het mislukken
Auteur: Leo Verheul
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 224 (14415)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-488-1967-6

Meer:
De wereld draait door
Website van Hank
Nu.nl
Vandaag en morgen
Eerste hoofdstuk

Sustinente, Italië

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Italië, reizen, vakantie, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Van der Meest, deel 69

Van der Meest, een serie foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Ode aan fotograaf Hans van der Meer.

John D. MacDonald – A deadly shade of gold

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, John D. MacDonald, lezen, Travis McGee, Whodunit

John D. MacDonald – A deadly shade of gold

Leuke serie over Travis McGee, altijd met een kleur in de titel. Tussendoortje. Kocht ik bij een tweedehandsboekenwinkel in Ocoee. Zelden zag ik iemand die zo duidelijk niet op die plek hoorde, maar ook weer wel. De eigenaresse was niet gewoon dik, die was voorbij die fase. Het leek me voor haar onmogelijk om achter in haar eigen zaak te komen, de gangpaden waren te smal, zoals dat hoort in een boekenwinkeltje. Zelden zag ik ook zo’n verzameling waardeloze boeken. Tussen de duizenden boeken die ze had verzameld kostte het me moeite om een handjevol te vinden waarvoor ik tenminste nog de moeite wilde doen om ze even tussen de bagger uit te vissen en de achterkant te lezen. Voor de vorm vond ik van mezelf dat ik toch een boek moest kopen en zo kwam ik dus weer uit bij John D. MacDonald.

McGee, zijn hoofdpersoon, is een vrijbuiter. Wonend op een woonboot die hij ooit won tijdens een pokeravond, doet hij het liefst niets. Van het leven genieten. Zo nu en dan een klusje dat goed betaald om zijn levensstijl vol te houden en dat is het. Over die klusjes gaan deze boeken. Ik heb er zeker een handvol gelezen, misschien wel meer. McGee had mijn sympathie. Hij kwam op voor de hulpelozen en vocht tegen de slechten. Een beetje Robin Hood, maar dan Amerikaans. Voor het eerst sinds ik over hem lees, vond ik hem minder sympathiek in dit boek. Hij komt een oude vriend tegen, die kort daarna wordt vermoord. Samen met diens oude vlak gaat hij op zoek naar goud. En waar de klanten die hem inhuren in vorige boeken altijd het morele gelijk aan hun kant hadden, heb ik daar in dit geval mijn twijfels over. Iemand die moordde en goud stal heeft niet mijn sympathie. Ook al waren de tegenstanders grote criminelen, als je zelf dezelfde wetten verbreekt, dan sta je niet meer automatisch aan de goede kant. En als de goed-fout vraag niet te beantwoorden is, is het in een eendimensionaal verhaal als dit lastig om je eigen standpunt te bepalen. Dus sukkelt het verhaal maar verder, komt Travis McGee er natuurlijk, als altijd, goed uit en is aan het einde van het verhaal eind goed, al goed.

Niet voor mij dus, waarmee dit boek meteen het zwakste is uit een flinke serie waarin ik nog niet op de helft ben. Wel leuk is de jaren zestig omgeving, waarin je vanuit Florida niet in Mexico kunt komen. Een omreis via California blijkt nodig, een wereldreis om een paar honderd kilometer verderop uit te komen. Grappig.

Citaat: “Their drab stone discipline is a celebration of mediocrity. If we can restrain ourselves from killing off our own rebels, our doubters and dreamers, all in the name of making ourselves strong, then we can prevail. But if we use their methods, then any victory will be but the victory of one iron symbol over another, and mankind will have lost the battle whichever way it goes.” (p.99)

Nummer: 14-065
Titel: A deadly shade of gold
Auteur: John D. MacDonald
Taal: Engels (US)
Jaar: 1965
# Pagina’s: 436 (14191)
Categorie: Whodunit
ISBN: 0-449-22442-2

Meer:
Cinnamon skin
De snelle rode vos
The dreadful lemon sky
The scarlet ruse
The lonely silver rain

Over:
Travis McGee (wikipedia)
A deadly shade of gold (wikipedia)
Thrilling detective
John D. MacDonald

Collecte levenslessen

Tags

Amnesty International, collecteren, lifeblog, politiek, vluchteling

Een keer per jaar loop ik een aantal avonden met een collectebus voor Amnesty International. Daarvan leer je van alles. Dit jaar was een mooi voorbeeld.

Een lokale politicus van een kleine rechtse partij die ik anoniem zal laten, opende de deur en stuurde me weer weg met de mededeling: “We kunnen niet overal aan meedoen”. Ik was oprecht verbaasd. Wanneer je naastenliefde predikt, de mensenrechten op de site van je partij specifiek genoemd worden, is het dan zo vreemd om een kleine bijdrage in die bus te stoppen? Maar gewoon zeggen dat je mensenrechten niet belangrijk genoeg vindt, lijkt mij een vreemde opmerking voor een politicus.

Een avond ervoor belde ik aan bij twee jongens uit Eritrea. In het Engels moest ik ze uitleggen waar Amnesty voor staat. Ze vroegen mij hoeveel ze geacht werden te geven. Toen ik antwoordde dat dat aan hun lag, pakte er een zijn portemonnee en wilde vijf euro doneren. Nu ken ik toevallig de buurt waar ze wonen een beetje. Als je daar woont en nog geen Nederlands spreekt, dan heb je niet veel inkomen, zeer waarschijnlijk zelfs erg weinig. Vijf euro is dan een groot bedrag. Ik heb ze de hint gegeven om minder te geven.

Gelukkig gaven de meeste huishoudens wel iets. Sommige zelfs vijf euro. Maar de levensles van de vluchtelingen ten opzichte van de politicus blijft mij het meest bij.