100 – Sex Pistols – God save the queen

Tags

Gerbie's top 212, muziek, punk, Sex Pistols

Nummer	100
Artiest	Sex Pistols
Titel	God save the queen
Jaar	1977
Wikipedia	God save the queen
Website	Sex Pistols Official
Tekst	AZ Lyrics

Natuurlijk begreep ik punk niet, ik was te jong. Een hanekam? Gekke kleren? Gaten er in? Spelden overal. Punk was gek, er moest wel iets mis zijn met die mensen. Ook punkmuziek was lastig. Het leek wel herrie soms. Echt zingen deden ze ook niet.

Maar toch. Het moest ook wel bijzonder zijn. En dus luister je, jaren later, ook nog eens naar die herrie, van eind jaren zeventig. Je leest wat. Je begint de achterliggende gedachte een kans te geven. Je schaft ‘Never mind the Bollocks’ aan. Op vinyl natuurlijk, punk hoort niet op CD.

En dan hoor je Anarchy in the UK. Je begint het te begrijpen. En het ultieme punklied, zelfde titel als het Nationale volkslied van het Verenigd Koninkrijk. Alleen de tekst gaat een hele andere kant op na de eerste regel. Ik begrijp meteen dat hele volksstammen zwaar beledigd waren. Missie geslaagd.

Johnny Rotten/Johnny Lydon is geen muzikant. Hij gebruikt muziek om publiciteit te genereren, een inkomstenbron, omdat hij zich zo heerlijk kan uiten door in een microfoon te schreeuwen, frustratie van je af schreeuwen. De Sex Pistols begrepen dat als eerste, daarom werden ze de ultieme punkband. Een instrument bespelen is genoeg, daarvoor hoef je niet perse muzikaal te zijn. Vele punkbands later zijn hen nog steeds dankbaar voor dat inzicht.

De tekst kun je uitgebreid analyseren, je kunt het ook gewoon zien als een statement. Zelf beweren ze zelfs dat het toeval was dat het nummer uitkwam vlak voor het jubileum van de koningin.

Negeren is niet mogelijk. De Sex Pistols zijn een stukje muziekgeschiedenis geworden. Een prachtig nummer om de top 100 mee te openen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Trots op Ajax

Tags

Ajax, Europa League, finale

Precies 22 jaar eerder zat ik in een Franse campingkantine in mijn eentje te juichen voor mijn club. Een jaar later zag ik voor het laatst Ajax in een grote finale. Woensdag was het weer zo ver. Het afbraakvoetbal van Mourinho was te veel voor onervaren jonkies.

Toch vond ik het een geweldig seizoen. Om vele redenen. Een paar momenten die er voor mij uitsprongen.

Sanchez die in de laatste minuut met een man minder op avontuur gaat en aan de overkant in de zestien belandde. Een counter was genoeg geweest voor uitschakeling, maar toch probeerde hij het.

De Ligt die na zijn desastreuze interlanddebuut in de eerste grote wedstrijd er na meteen voor zijn man komt, niemand ziet en dus het middenveld maar oversteekt en van afstand schiet. Met zijn chocoladebeen. En dan in de finale ook nog eens in de beste Ajacied was.

Dolberg die bijna niet in het spel voorkwam, komt alleen voor de keeper en stift. En stift niet zo maar, bij het kunstbiljarten zie je minder subtiele ballen.

Van der Beek die invalt en meteen de bal richting kruising stuurt, de bal was net een paar centimeter te hoog.

Onana die een beroerde terugspeelbal, meer kanonskogel, uit de lucht controleert, ver buiten zijn zestien, een man uitkapt en daarna een goed, maar risicovolle, pass geeft die de tegenaanval inluidt.

En zo kan ik er nog wel meer noemen, maar ik denk dat het wel duidelijk is. Een prijs winnen is mooi, de harten van het publiek winnen is nog mooier. Johan zei het treffend: in 1974 waren we geen wereldkampioen, maar de hele wereld heeft het nog steeds over dat team. Daarvoor hoef je niet te winnen.

Mijn club. En zo vonden 120.000 anderen op het museumplein dat ook.

Best verborgen festival

Tags

hemelvaart, Jannarok, muziek

Een van de leukste festivals is Jannarok. Maar niet verder vertellen, massa’s publiek passen nooit in Diepenheim. Laat het lekker klein blijven, gezellig druk, samen genieten van een leuk bandje, wat te drinken, fijn zonnetje, kinderen die rond kunnen rennen, niets mis mee.

In voorgaande jaren zagen we hoogtepunten als Skunkfunk, Amsterdam Faya All Stars en Plork en de Aannemers.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit jaar het debuut van Fratsen op Jannarok. Schijnt een aardig bandje te zijn.

101 – Living Colour – Love rears its ugly head

Tags

Gerbie's top 212, Living Colour, muziek

Nummer	101
Artiest	Living Colour
Titel	Love rears its ugly head
Jaar	1990
Wikipedia	Love rears its ugly head
Website	Living Colour
Tekst	AZ Lyrics

Crossover. Een genre dat geen genre is. Living Colour was een geweldig voorbeeld van een band die lastig te definiëren was voor buitenstaanders. Mij trok dat juist aan.

Harde muziek werd altijd gemaakt door blanke mannen van middelbare leeftijd met lange haren en leren jasjes en/of veel spijkerstof. Zwarte muziek was Soul en Disco, nooit hard. En toen kwam Vernon Reid met zijn bandje om alle vooroordelen weg te blazen. Living Colour was jazz, rock en R & B. Soms zelfs in een enkel nummer.

De band werd nooit echt populair. Toch te lastig voor het grote publiek, te moeilijk voor de marketingboys. Hoe zet je ze in de markt? Zelf maakten ze zich daar niet druk om, ze wilden gewoon goede muziek maken. En dat deden ze. Vele mooie nummers produceerden ze eind jaren tachtig en begin jaren negentig.

Love rears its ugly head wordt algemeen gezien als hun beste nummer. Tot mijn grote verbazing staat het zelfs in Top 2000 tegenwoordig. Bij sommigen komt smaak pas met de jaren blijkbaar.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Hobby

Tags

column, GFC, Goal, voetbal

Goal, december 2013

Daar zit hij. In de miezerige regen onder een grote paraplu. Een paar meter achter hem staat zijn auto. Hij is alleen. Hij staart naar zijn dobber. Hij heeft er een aantal. De hengels staan op een soort standaard. Het is kwart over acht zondagochtend en hij zit in zijn eentje aan de waterkant van de zijtak van het Twentekanaal.

Een flink stuk van huis. Ik weet zeker dat het geen boerenzoon is, die is de hele dag in de weer, buiten. Bezig. Die heeft al een goede conditie, die hoeft op zondagochtend niet te rennen om fit te blijven. Maar deze hardloper moet er al een behoorlijk stuk op hebben zitten. De dichtstbijzijnde bebouwde kom is kilometers verder. Ik kan ook niet zien of hij op de heen- of terugweg is. Wel dat hij erg vroeg vertrok vanochtend.

De deur die spreekwoordelijk altijd open staat, gaat letterlijk open. Het is een koude herfstochtend. Binnen was het fris, tochtte het en zat er weinig publiek. De ontkerkelijking is in Nederland hard gegaan de laatste decennia. De gemiddelde leeftijd van kerkgangers omhoog geschoten. De dag moet nog beginnen, maar het afgelopen uur hebben ze wijze levenslessen gehoord. Nu moeten ze de kou weer in.

Ze zijn al met vier. Er komen er twee aanfietsen. Ze wachten op de laatkomers. De benen zijn rood. Kan niet anders bij deze temperatuur. Om het nog maar niet over de snijdende wind te hebben. Snappen ze niet dat wielrennen een zomersport is, lekker in het zonnetje? Te strakke shirts, handschoentjes en mutsen. Ik hoop voor ze dat de rest zo komt, dan kunnen ze proberen door wat beweging weer warm te worden.

Ongetwijfeld hebben ze allemaal vanochtend de wekker gezet op hun vrije zondagochtend. Maar ik snap er niets van. Helemaal niets. Wat bezielt ze? Waarom doen ze dit? Wat ging er mis in je leven als je om kwart voor acht zondagochtend gaat hardlopen? Hoe slecht is je huwelijk als je om zes uur al aan de waterkant zit? Waarom ga je nog steeds naar een kerk, een instituut vol schandalen en doofpotten? En waarom hangt je fiets nog niet in de schuur terwijl de Ronde van Lombardije allang is geweest?

Vier man met overgewicht in een auto. Vier auto’s achter elkaar. Weer naar Almelo, de KNVB heeft een schitterend schema in elkaar geflanst. Week in, week uit op pad zonder enig resultaat, zonder enig publiek spelen ze op een bijveld van een lelijk sportpark aan de rand van de bebouwde kom. Zonder keeper, elke week is het weer zoeken naar iemand die de handschoenen aan wil trekken.

Tien wedstrijden op rij verloren ze. GFC 4. Wat bezielt ze? Waarom doen ze dit? Ik zie ze kijken. De visser, de kerkgangers, de hardloper, de fietsers. Wat een stelletje dwazen, wat een vreemde hobby. Je wekker zetten om ergens in of in de buurt van Almelo door weer een thuisfluiter benadeeld te worden. Alsof je niets beters te doen hebt.

Ik niet. Waar op andere ochtenden de wekker een wrede verstoring van de nachtrust is, is het op zondagochtend de aankondiging van weer een wedstrijd. En ook al weet ik dat de kans groot is dat we weer verliezen, toch sta ik met plezier op. Gooi de tas op het stuur en fiets naar het voetbalveld. Om negentig minuten later, een (onnodige) nederlaag verder tevreden onder de douche te stappen.

Ik voetbal in GFC 4. Mijn hobby.

Vergaderpoëzie 028

Tags

onderwijs, poëzie, vergaderpoëzie

Geconstrueerde authenticiteit

Overprikkelde consument

Betekenisvolle beleving

Datagedreven samenleving

Sterke dissatisfier

Virtuele kwetsbaarheid

Onderbouwde innovatie

102 – Henry Rollins – Liar

Tags

Gerbie's top 212, Henry Rollins, muziek

Nummer	102
Artiest	Henry Rollins
Titel	Liar
Jaar	1994
Wikipedia	Liar
Website	Henry Rollins
Tekst	Genius

Een patroon wat ik wel herken in mijn favoriete nummers is dat ik nummers met flinke variatie leuk vind. Een erg rustig intro met een keihard rockend refrein, terug naar een wat rustiger stukje en dan nog even flink raggen.

Het past allemaal bij dit nummer.

Rollins is een getalenteerd man. Dan weer hevig rockend met zijn band. Dan weer een verteller die scherpe observaties in een mooi verhaal weet om te zetten. Zijn teksten zijn intelligent, hij probeert niet het publiek te paaien, hij heeft een boodschap.

Hij is een bijzonder man in deze branche en verdient lof. Veel lof. Zelfs al is hij dan een leugenaar.

p.s. Rollins sluit leuk aan bij het nummer van vorige week. Als stand upper heeft hij een geweldig stukje over Airport Hell.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Schaamt John Irving zich?

Tags

boeken, John Irving, lezen

In zijn veertiende roman, die ik onlangs las (binnenkort het blogje), van John Irving zat een foldertje. Zijn andere boeken werden nog eens onder de aandacht gebracht.

Toen viel me iets op. Acht op de ene kant, vier op de andere, dus 12 boeken worden aangeprezen. Zijn veertiende roman heb ik in mijn hand. Dan ontbreekt er een. Beetje gek. Waarom een enkel boek buitengesloten? Schaamt de schrijver zich er voor of is het de uitgever die geen mogelijkheden ziet voor die laatste titel.

Natuurlijk moest ik even zoeken. Ik weet dat ik alle veertien romans heb gelezen, maar moest toch even het lijstje opzoeken om te zien welke titel ontbrak. Het bleek ‘The 158-pound marriage‘ te zijn. Het was al meer dan dertig jaar geleden dat ik het las. Ik durf, met de kennis van nu wel te stellen dat ik het niet zo goed heb begrepen. De keuze is niet helemaal vreemd. Maar toch, een enkel boek buitensluiten?

#wengerout

Tags

Arsenal, Arsene Wenger, social media, voetbal

Hij zal vast niet de langstzittende manager ter wereld zijn, maar in de top het bijna twee decennia vol houden bij een enkele club is op zijn minst een prestatie. Toch lijkt het er op dat de fans klaar zijn met de Franse Arsenal manager.

Maar ze gaan niet alleen de straat op, ze laten zich niet alleen horen tijdens wedstrijden, de hashtag #wengerout gaat de hele wereld over. Je kunt het zo gek niet bedenken, of iemand komt met een spandoek met de bewuste tekst aanzetten.

Bij het cricket in India en Sri Lanka, bij een slecht bezochte voetbalwedstrijd in Nieuw Zeeland, bij de Rugby in Australië, tijdens een Trump protest, zelfs meerdere pas getrouwde stelletjes en bij het worstelen in de WWF. Ook bijzonder was de sighting in de controversiële Pepsireclame: 

 

 

 

 

 

 

Zoek op social media maar op de hashtag en vele nieuwe foto’s zullen opduiken. Dag in, dag uit. En mocht je geen social media volgen, dan huren de Arsenal supporters gewoon een vliegtuigje.

Geld heb ik er nog niet op ingezet, maar iets doet mij vermoeden dat het komende seizoen een andere manager voor de groep staat bij The Gunners.

Universiteit van de straat

Tags

Italië, Napels, Napoli, reizen, wiskunde

Aan zelfvertrouwen ontbreekt het hem niet. Hij vindt dat hij na Pytagoras en Einstein komt. Nu is het ook vrij indrukwekkend. Magische vierkanten noemt hij het. Noem een getal en hij tekent een vierkant met daarin flink wat getallen die alle kanten op opgeteld precies dat getal vormen. Een soort sudoku in het kwadraat zeg maar. En hij schrijft de getallen net zo snel op als hij denkt, geen twijfel, geen seconde.

Hij mocht het op televisie laten zien. En al spreek je geen woord Italiaans, dan nog is snel te zien wat hij doet. En het is ongelooflijk.

Een maandje geleden liep ik met een groepje leerlingen door de straten van Napels. En daar stond Giuseppe. Hij liet zijn magische vierkanten zien. A la minute maakte hij een nieuwe. Mijn beperkte kennis van het Italiaans hielp niet. De leerlinge naast me was ook helemaal geboeid, dat lukt op school bijna nooit. En ik durf best te beweren dat ik me goed kan redden met rekenen, maar hem volgen bleek te lastig.

En hij leerde me dat ook ik met getallen de mensen kon doen verbazen. Het bleek niet al te moeilijk.

En als bewijs kreeg ik, na een kleine donatie natuurlijk, een diploma. Dus sindsdien ben ik Laurea All’Universita Stradale Mathematica d’Italia.