Ze staat bij het aanrecht en lijkt de maatbeker aan haar lippen te zetten. Ik schrik, want ik zie het plastic zakje op het aanrecht dat er naast ligt. Maar ze verzekert me dat ze alleen maar kijkt of het al werkt.
Mijn eerste verbazing slaat om in bewondering. Ik zie wat ze heeft gedaan. Gewoon de gebruiksaanwijzing gelezen. Ze vond het kleine pakje op het aanrecht en zag bij punt vier wat er zou kunnen gebeuren. Dus begon ze netjes bij 1, vervolgde bij 2 en kwam toen vast te zitten.
Die ene roos bij 3 kwam maar niet, wat ze er mee moest doen, begreep ze ook niet helemaal. Maar dat ze op weg was naar 4, dat leek haar logisch. Mij ook.