Mart Smeets – Aan de meet

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, wielerboek, wielrennen

Mart Smeets – Aan de meet

Wielerjargon leent zich voor vele momenten. De metafoor in de titel is niet alleen voor een wielerkoers of renner, het gaat ook op voor de journalist die vier decennia verslaafd was aan de Tour en andere koersen. Die ooit een samenvatting van drie minuten insprak, zonder de beelden te zien. Een kenner. Nu, als AOW-er, mag hij op zoek naar andere sporten, andere doelen.

Dit boek zal vast al jaren in zijn hoofd hebben gezeten. Een overzicht van de renners waar hij de afgelopen decennia mee te maken had, waar een verhaal in zit. Niet automatisch zijn favoriete renners, de verhalen zitten vaak zelfs bij de klootzakken, de onuitstaanbaren.

Tientallen boeken staan er van Smeets op zolder, twee planken vol ondertussen. Dit is geen hoogtepunt. Voor herlezing zal het niet in aanmerking komen. Te veel stukjes zijn vlak, feitelijk. Daarvoor bestaan naslagwerken en google, heb ik Smeets niet voor nodig. 27 portretten van renners die ik allemaal al ken. Waarover ik eerder heb gelezen, vaak zelfs bij Smeets zelf. Geen moment dat ik het boek niet kon wegleggen. Geen stukje waarvan ik ineens opkeek. Geen primeur. Geen opmerkelijke gedachtegang.

Daarmee is het geen slecht boek, maar in een oeuvre als dat van Smeets komt het gewoon onder in de middenmoot. Of in de staart van het peloton, om in wielerjargon te blijven. Niet erg, zonder dat peloton geen sterren. Zo is het ook met de boeken van Smeets.

Citaat: “Een avond eerder had Ducrot ons gezelschap het verschil tussen de werkelijkheid en de waarheid in het wielrennen proberen uit te leggen. Eigenlijk probeer ik dat in dit boek ook te doen. Het woordenboek zegt me: waarheid is wat waar is. Werkelijkheid? Daar staat voor: wat werkelijk is, en ook: het bestaande. (…) Veel renners spraken zich behoorlijk eerlijk uit.” (p.10)

Nummer: 17-004
Titel: Aan de meet
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 320 (1112)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6297-032-8

Meer Smeets:
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportgek
Het Dream Team
Geel
Gepakt
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
Thuis in de Tour
De Tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Themaweek 36: Meer boeken

Advertenties

Miel Vanstreels – Een toerist met altijd tegenwind

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, Miel Vanstreels, poëzie, wielerboek, wielerpoëzie, wielrennen

Miel Vanstreels – Een toerist met altijd tegenwind

Al regelmatig verscheen er op dit blog een stukje over een van de boeken van Miel Vanstreels. Vaak het dunste boek dat ik dat jaar las. Ik kreeg al eens een recensie-exemplaar in een gewone envelop. Paste perfect.

Vanstreels is niet van de grote woorden. Hij beschrijft het simpel, laat de lezer dan zijn eigen gedachten er over hebben. Rijmpjes noemt hij het wel eens bescheiden. Te bescheiden naar mijn mening, want de man is een van de beste wielerpoëten van het land.

De toerist met altijd tegenwind is hij natuurlijk zelf. Dit boek is een verzameling van kleinere bundels en blogverhaaltjes die hij heeft gecombineerd tot een flinke bundel. En ondanks dat ik, na vijf boeken en vele blogjes van hem al te hebben gelezen, weinig nieuws tegenkwam, was het elke keer weer leuk om een gedichtje te herlezen.

Mijn favoriet:

Idolen worden betrapt
reputaties gaan naar de maan

maar mijn liefde voor de koers
blijft altijd bestaan

Hopelijk verwent Miel ons nog jaren met vele mooie boekjes.

Nummer: 16-054
Titel: Een toerist met altijd tegenwind
Auteur: Miel Vanstreels
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 120 (13151)
Categorie: Wielerpoëzie
ISBN: 978-90-825703-3-5

Meer:
Rijmend de berg op
Godsheide
Een bidon met Zen
Fietsvarianten
Behoedzaam dansen op pedalen
Fietsvarianten (site)

Themaweek 30: Poëzie

De Muur 54

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 54

Frans Timmermans staat op de voorkant. Grote fan van Tom Dumoulin. Vele Nederlanders met hem, maar hij net iets meer. Zelfbenoemd voorzitter van de virtuele fanclub van de tijdrijder. De man heeft een neusje voor publiciteit, kan enthousiasme uitstralen, voor een politicus bijzonder en dus vond Dirk Jan Roeleven het leuk om de politicus te volgen. Hij maakte er meteen een documentaire over. Bijproduct was het verhaal in deze uitgave van De Muur. Leuk, maar niet perse ‘my cup of tea’.

Leuker is het volgen van Orlando van den Bosch door Joost-Jan Kool. Tegelijkertijd ook weer frustrerend. Want de schrijver wil graag vertellen wat een manager daadwerkelijk doet. En ook al schaaft hij lekker aan de rand, echt duidelijk wordt het niet.

Mijn favoriete verhaal schrijft Martijn Sargentini over de familie Groenenwegen. Een oude Amsterdamse wielerfamilie, met eigen fietsenzaak en meerdere talenten in de familie. Prachtige vertelling, daar zit een reality soap in, al is het eigenlijk leuker om dat juist niet te doen. De foto bij het verhaal, dwars over twee pagina’s is het absolute hoogtepunt van deze uitgave van De Muur. Het zou me meerdere pagina’s kosten om de foto goed te beschrijven. In het kort een mooi familieportret in de fietsenzaak, drie generaties tussen oude fietsen en blikken bekers. De foto is gewoon af. Klaar. Niets meer aan doen. Inlijsten en ophangen.

Citaat: “Er was nog iets meer dan tweehonderd meter te koersen, die 27ste augustus op het WK van 1978, toen Knetemann vol aanging. Moser, die net ervoor nog een paar keer angstig had omgekeken, volgde op een wielerlengte. Staand op de pedalen zette Knetemann zoveel kracht dat hij zijn fiets wat naar het midden van de weg trok, maar hij stuurde snel terug.” (p.40)

Nummer: 16-058
Titel: De Muur 54
Auteur: Diversen (Dirk Jan Roeleven, Wiep Idzenga, Willie Verhegge, Joost-Jan Kool, John Kroon, Peter Ouwerkerk, Martijn Sargentini, Frank Heinen, Erik Brouwer, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 160 (14196)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1022-3

Meer:
53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 27: Sportboeken

De Muur 53 – Le Tour! Allons-Y

Tags

Bert Wagendorp, boeken, boeken 2016, boekrecensie, Frank Heinen, lezen, Nando Boers, Peter Ouwerkerk, Peter Winnen, Tour de France, wielerboek, wielrennen, Wiep Idzenga, Wilfried de Jong, Willie Verhegge

De Muur 53 – Le Tour! Allons-Y

Waar Hard Gras wel eens moeite heeft met weer een nummer (ze doen er ook per jaar twee meer biedt de eerlijkheid hier te melden), lijkt het wel of De Muur elke keer een paar bladzijden meer heeft. Het aanbod van goede wielerverhalen is groot. Er zijn meer bladen ondertussen die zich op het betere wielerverhaal richten. Toch is De Muur de onbetwiste marktleider. Een keer per kwartaal, goede frequentie. Een voorjaarsnummer, een Tournummer, een WK- en/of najaarsnummer en een thematisch nummer. Precies goed.

Op het allerlaatst werd er aan dit nummer een verhaal van Wilfried de Jong toegevoegd. De wielergek en Italiëkenner was bij uitstek de schrijver om over de mislukte Giro-coup van Kruiswijk te schrijven. Zelfs de inhoudsopgave werd er voor naar achter geschoven. Twee bijdragen van Peter Ouwerkerk deze uitgave. Het verhaal over Ivan Heylen en Eddy Planckaert is bijzonder, de kantlijn van de sport, daar waar de interessantste verhalen zijn.

Bert Wagendorp mag zelf weer schrijven over de berg die hem een bestsellerauteur maakte. Hij legt precies uit waarom de mythe is verdwenen nadat Froome de berg ontmaskerde. Een hele reeks historische foto’s van de Ventoux maken het verhaal af. De foto’s zijn overigens dermate goed, dat ze alleen al het aanschaffen van deze Muur rechtvaardigen.

De Tourverhalen zijn van Peter Winnen (in verliezen zit meer literatuur dan in winnen, al blijft het een flauwe woordgrap, in dit geval niet eens bedoeld), Wiep Idzenga (waarom Breukink de Tour niet won, toen het kon), Leo van de Ruit (over de ronde die al bestond voordat de Ronde bestond), Herman Chevrolet (over de rode lantaarn, vaak niet de slechtste renner) en Herman Laitem (een vrouwelijke verslaggeefster in de mannenwereld en dan ook nog eens in het zwartwit tijdperk).

Maar echt bijzonder is het verhaal van Hans Vandeweghe die even uitlegt waarom het businessmodel van een halve eeuw geleden weinig toekomst heeft. Tennissers op Wimbledon verdelen 13 keer het prijzengeld van de Tour. Het hele Tourpeloton heeft een transferwaarde vergelijkbaar met de reserves van Real Madrid. De winnaar van de Hahnenkammafdaling (minuutje of twee zwaartekracht het werk laten doen) krijgt meer dan vier keer het bedrag wat de winnaar van de Amstel Gold Race opstrijkt. Wielrennen is een geweldige sport, maar het steunt op een paar wielergekke landen en een paar suikeroompjes. Daar ga je de toekomst niet mee veranderen. Boeiend artikel dat terecht vele vragen oproept. Wie de antwoorden heeft, is net zo belangrijk voor de wielersport als Sagan en Froome samen.

Citaat: “Zo verschrikkelijk zag ik er niet uit. In elk geval was het op de grofkorrelige foto niet waar te nemen. Hoe verder ik inzoomde, de schaduwen op het gelaat gaven een mens te zien die er noch goed, noch slecht uitzag: de mens vervaagde. Op mijn kop een gifgroene koerspet, de klep naar beneden geslagen. De kleur van de pet gaf aan dat Panasonic aan de leiding stond in het puntenklassement per ploeg.” (p.72)

Nummer: 16-037
Titel: De Muur 53 – Le Tour! Allons-y!
Auteur: Diversen (Wilfried de Jong, Peter Ouwerkerk, Wiep Idzenga, Herman van der Zandt, Frank Heinen, Peter Winnen, Bert Wagendorp, Willie Verhegge, Hans Vandeweghe, Jeroen Wielaert, Leo van de Ruit, Herman Laitem, Herman Chevrolet en Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 176 (8150)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1021-6

Meer:

52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 10: Meer boeken

Wilfried de Jong – Solo

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, wielerboek, wielrennen, Wilfried de Jong

Wilfried de Jong – Solo

Theatermaker. Sportliefhebber. Journalist. Programmamaker. Italiëkenner. Presentator. Columnist. Interviewer. Romanticus. Observator. Schrijver.

Knap als je het allemaal bent. Mooi dat je je leven er van kunt maken. Bewondering voor de Rotterdammer. Dus lees ik ook graag zijn verhalen. Dit boek staat vol met columns uit de NRC, aangevuld met een paar extra verhalen.

Wielrennen als centraal thema. Soms als observator, soms als journalist, soms ook als renner zelf. Altijd met gevoel. En of het nu over oude Italiaanse kampioenen gaat of over een mooie of kapotte fiets, hij weet het mooi op te schrijven.

Citaat: “Een val van een renner haalt niet alleen hem, maar ook de kijker uit het ritme. Het langsglijdende landschap wordt stilgezet: als een foto. Om Cancellara heen zag ik benen, vlaggen, stokken, kinderen, honden. Hij had over van alles kunnen vallen. Maar zijn wiel reed uitgerekend over een gevallen bidon. Het was de schuld van het wielrennen zelf.” (p.101)

Nummer: 16-040
Titel: Solo
Auteur: Wilfried de Jong
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 192 (8994)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-5759-699-5

Meer:
Eigen site
Wikipedia
2 function
Een Vandaag
Racefietsblog
NRC (columns)

Wilfried de Jong’s boeken op Gerbie.nl:
De opheffing van Bob
Aal
De linkerbil van Bettini
De man en zijn fiets
Kop in de wind

Themaweek 4: Sportboeken

De Muur 52 – De verleider

Tags

boeken, boeken 2016, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek, wielrennen

De Muur 52 – De verleider

De voorkant, het titelverhaal, gaat over Peter Sagan, de redder van de sport. Bert Wagendorp schrijft over zijn vriendin die ineens zijn geliefde sport kijkt, vanwege die ene jongeman uit Slowakije. De foto van Sagan is ook geen foto van een sporter, dit is een filmster, een idool. Graag voeg ik het compliment toe dat ik ook een fan ben, vanwege zijn eeuwige drang tot aanvallen.

Mooi stukje geschiedenis over de Tour de Trump, een koers door de VS georganiseerd door een latere presidentskandidaat. Frank Heinen schrijft een wielerwoordenboek, erg nuttig voor de leek die wel eens de VRT gebruikt om een koers te volgen.

Goede verhalen door Lidewey van Noord (Bruseghin), Pieter van der Meer (Helene Dutrieu) en Jeroen Wielaert (Huy).

Mooie uitgave weer van De Muur.

Citaat: “Juist treedt de Lente in. Eene nieuwe Lente, een nieuw geluid, zong destijds dichter Gorter. Voor ons is het ’t geluid der ronkende wielen, der snadderende fietsen over het krakende kiezel onder velobanden. Het is het zoete vooisje van het oude leven dat herkiemt met eeuwigjeugdigen lust… Het is de blijde hergeboorte van dien vroolijken, opmonterenden tijd van het openluchtspel.” (p.144)

Nummer: 16-023
Titel: De Muur 52 – De verleider
Auteur: Diversen (Bert Wagendorp, Maarten Kolsloot, Maxim Horssels, Frank Heinen, Wiep Idzenga, Willie Verhegge, Jeroen Wielaert, Herman Chevrolet, Lidewey van Noord, Edwin Winkels, Arthur van den Boogaard, Pieter van der Meer, Rik Vanwalleghem, Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 160 (5529)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-6231-019-3

Meer:
51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 4: Sportboeken

Tour 2016 in poëzie (deel 6)

Tags

papa, poëzie, Tour 2016, Tour de France, wielerpoëzie, wielrennen

Papa

‘Het eerste jaar is het zwaarste’
zegt iedereen
‘dan is alles voor het eerst
zonder hem’

Toch komt de eerste Tour
zonder papa
hard aan
 

Massasprint

Als het dan echt niet anders kan
dan maar één met een finishfoto

 

Veiling

Hoe meer tourspelletjes
ik zie of onderga

Hoe meer ik er van overtuigd ben
dat onze eigen tourveiling
de avond voor de Tour
de leukste is

101 uur achterstand (deel 3, slot)

Tags

Antoine Deflotriere, themaweek, Tour 1904, Tour de France, wielerverhaal, wielrennen

De beste stats vind ik op een Russische site, maar gelukkig in het Duits.

In de eerste etappe is Deflotriere 55e en laatste. Tijdverschil staat er niet bij. Zelfde tijd als Emile Poupin dan maar? 19 uur 48 en 54 seconden achterstand op Garin.

In de tweede etappe eindigt hij als 33e, op 11 uur en 57 minuten precies van Aucouturier. Hij hield er nog 8 achter zich.

Ook in de derde etappe is hij niet laatste. Hij houdt Eugene Geay achter zich, maar verliest wel 19 uur, 20 minuten en 5 seconden.

De grootste klap kwam in de vierde etappe. Terwijl winnaar Lucien Pothier al binnen 9 uur in Bordeaux is na de laatste etappe, doen Niepceron en Tachet er dubbel zo lang over als 33e en 34e. Maar Antoine moet die dag een record hebben gevestigd. Zijn achterstand is 37 uur 4 minuten en 54 seconden. Dat is meer dan een dag langer dan de een na laatste, bijna vijf keer zo lang als de winnaar.

In de vijfde etappe herstelt hij zich. Een knappe 27e plaats op ruim 6 en een half uur (6.33.57) van Aucouturier die er bijna 17 uur over deed.

Ook in de laatste etappe een mooie 25e plaats, 9 uur en 52 minuten achter de twee koplopers.

Na allerlei diskwalificaties eindigt hij dus op de 15e en laatste plek op 101 uur, 28 minuten en 26 seconden. Dat is nog 26 seconden minder dan mijn oorspronkelijke gegevens.

De vraag is vooral wat is er gebeurd in die vierde etappe?

Le Temps heeft het over een verzengende hitte.
L’Echo de Paris heeft het niet over de etappe zelf, maar heeft wel de verdiensten van de renners. Van 925fr voor Garin en Aucouturier tot 25francs voor een vijftal renners.
Le Petit Parisien heeft een uitgebreid klassement, maar Deflotriere staat er niet in. Met de etappeuitslag in het achterhoofd is dat te verklaren. Hij was nog onderweg toen deze krant gedrukt werd.

Maar welke krant ik ook lees, nergens enige info over Antoine. Waarom verliest hij 37 uur in de kortste etappe. Verder dan gokken kom ik niet. Materiaalpech. Zo erge pech dat hij stukken heeft gelopen. Dat hij met een kapotte fiets doorliep tot het volgende dorp. Misschien heeft hij wel een dutje gedaan, wanneer je bezig bent aan zo’n zware beproeving en dan tussendoor ook nog een fiets moet repareren, dan is een paar uur slaap niet verkeerd.

Zonder enige twijfel heeft Antoine Deflotriere een geweldige prestatie geleverd. Ook al was hij dan laatste en bezit hij een record dat nooit verbroken zal worden. Zelfs met de 21 etappes van tegenwoordig zou het betekenen dat de nummer laatst elke dag weer een uur of vijf moet verliezen. Onmogelijk. Antoine blijft altijd in de boeken staan. Mooi.

Themaweek 1: wielrennen

101 uur achterstand (deel 2)

Tags

Antoine Deflotriere, themaweek, Tour 1904, Tour de France, wielrennen

Gelukkig kom ik via banaan.org een aantal oude kranten tegen. De Tour begon op 2 juli in Parijs met 85 renners, al hadden zich 105 (volgens een enkele krant zelfs 205) renners ingeschreven. Al voor de tweede etappe worden er renners gediskwalificeerd, volgens de bijbel van de Tour de France (Jean Nelissen) is uiteindelijke elke etappewinnaar gediskwalificeerd. Dat ruimt al lekker op.

Voor de tweede etappe op 9 juli mogen nog 57 renners meedoen. Onze held heeft rugnummer 47. In de derde etappe (13 juli, vanuit Marseille) is hij nog een van de 41 overgeblevenen. Volgens een krant zijn er slechts 30 vertrokken, volgens een andere 37. Ook in de vierde etappe (18 juli Toulouse – Bordeaux, een korte etappe van slechts 268km) zien we zijn naam alleen verschijnen op de startlijst. We zijn nu met 31 renners.

Dan gaat het mis. Op de startlijst van de vijfde etappe, die ineens weer 34 namen telt, staat zijn naam niet. Waar is Antoine gebleven? Was hij nog onderweg naar Bordeaux, terwijl de anderen al op pad gingen naar Nantes? Het zou kunnen, zijn achterstand was namelijk gigantisch en ze vertrekken met slechts een enkele dag rust, op 20 juli.

Voor de laatste etappe van Nantes naar Parijs zien we zijn naam weer als laatste op de startlijst staan. 26 zijn er over, velen zullen nog gediskwalificeerd worden. In deze monsteretappe (462km) verschijnt zijn naam voor het eerst in het verslag. Na 89km te Angers zit hij nog in het peloton. In de etappe uitslag komt zijn naam niet voor bij de eerste 20.

Wanneer heeft Antoine nou zijn achterstand opgelopen? Het kan in de meeste etappes zijn geweest, al lijkt het er op dat het in de laatste etappe niet het geval was. Waarschijnlijk was zijn oorspronkelijke achterstand nog groter dan de 101 uur die in de boeken staat, aangezien alle etappewinnaars en klassementsleiders later zijn gediskwalificeerd.

Nog meer kranten dan maar.

Het krantenarchief van Gallica.nbf.fr laat me in de kranten zoeken.

Voor de start van de tweede etappe staat Deflotriere (aan elkaar nu) als 55e en laatste genoteerd. We mogen er van uit gaan dat hij dus laatste werd in de eerste etappe.

Tijdens de tweede etappe zien we de doorkomst in Montélimar, waar hij met Garin, Autocouturier, Pothier en Cornet, alle grote namen in de groep zit. Na 188 km dus, halverwege de etappe. In Avignon, 81kilometer verderop ziet hij niet meer bij die groep. Ook niet bij de groep op 10 minuten daarachter.

Op 18 juli ook weer meer aandacht voor baanwedstrijden dan voor de Tour. Nauwelijks ruimte voor uitslagen. Volgens deze bron mocht hij wel starten in de vijfde etappe.

Laatste etappe: Angers (89km), in het peloton
Saumur (136km), nog steeds in het peloton
Tours (203km), achteraan, samen met Geay, 1u37m achter het peloton
Amboise (225km), in zijn eentje op 3 uur en 43 minuten van de koplopers, acht minuten voor de laatste Damelincourt
De doorkomst in La Rochelle (244km), waar hij samen met Paret en Colas voorbijkomt als 38e. De achterstand is 2 uur 45 m. Na hen volgen nog drie renners. De bronnen spreken elkaar dus tegen.
Beaugency: Damelincourt heeft hem ingehaald, hij rijdt alleen achteraan. 3u25m van de kop. De doorkomst in Beagency tijdens de laatste etappe geeft aan dat onze held alleen rijdt, a 10h. 20. Dat valt best mee, want de kopgroep komt daar langs op 6h55. Nog geen drie en half uur achterstand dus. Opvallend is trouwens dat de paardenkoersen meer ruimte krijgen op de halve sportpagina dan de Tour de France.

(wordt vervolgd)

Themaweek 1: wielrennen

Tour 2016 in poëzie (deel 5)

Tags

poëzie, Tour 2016, Tour de France, wielerpoëzie, wielrennen

 

Hardloper

“Let goed op jongen
zo meteen komt de gele trui
dat is de beste van iedereen”

“Papa, waarom heeft die meneer geen fiets?”

Greipel

Als het in de sprint dan niet lukt
dan kun je tenminste nog zeggen
dat hij alleen voorop lag
– al was het maar kort –
op de Mont Ventoux

 

Nice

Not nice

 

Themaweek: wielrennen

Giro in Nederland

Tags

Apeldoorn, fotooo, Giro 2016, Giro d'Italia, wielerfoto, wielerwedstrijd, wielrennen, Zutphen

Grote wielerrondes zijn mooi voor het publiek. Je kunt dichtbij de sporters komen, er is nooit trammelant, geen vervelende supporters en je kunt prachtige sport zien. Gelukkig hadden we dit jaar weer een goede kans om de wielrenners van dichtbij te zien, de Girostart te Apeldoorn.

Naast de proloog bezocht ik ook nog de 3e etappe, bij Zutphen.

 

Kittel op weg naar een geweldige tijd:

 

Tjallingi in de aanval. Natuurlijk.

Themaweek 1: Wielrennen

101 uur achterstand

Tags

Antoine Deflotriere, themaweek, Tour 1904, Tour de France, wielerverhaal, wielrennen

Heerlijk is het om door oude uitslagen te neuzen, op zoek naar bijzonderheden. In de tweede Tour ooit gereden, in 1904, zijn er slechts 15 renners geklasseerd. De laatste in het eindklassement heet De Flotririere en hij eindigde op 101 uur, 28 minuten en 52 seconden. Daarmee is zijn achterstand groter dan de tijd van de winnaar, Henri Cornet (de jongste winnaar ooit) die na ruim 96 uur al over was.

Even rekenen leert me dat De Flotriere in de zes gereden etappes dus elke dag een achterstand op liep van gemiddeld net geen 17 uur. Lees goed: een achterstand van meer dan 16 uur. Elke etappe weer. In totaal reed hij dus 197 uur, 34 minuten en 47 seconden. Dat is per etappe net geen 33 uur. Dan moet er dus na elke etappe een rustdag zijn geweest, anders zijn ze al vertrokken voordat onze vriend is aangekomen van de vorige etappe.

Dat betekent zoeken. Al snel kwam ik erachter dat Antoine De Flotriere geboren werd in Tarare (een klein dorpje vlak bij Lyon) op 11 augustus 1876. Zijn naam wordt op internet vaker aan elkaar geschreven, Deflotriere, ook is het tijdverschil op Engelstalige sites een uur minder, nog altijd meer dan 100 uur.

Hij was ten tijde van deze Tour dus bijna 28 jaar oud. Maar waarom kwam Antoine nu zo veel later dan de rest binnen? Gemiddeld verloor hij elke etappe bijna 9 uur op de een na laatste. Dat is niet niets. In 1934 woont hij aan de Rue Cornemuse, nummer 5 in Vienne. Een smal straatje in een dorpje, ook weer dicht bij Lyon. Er zit een bistro in het pand, op een dikke honderd meter van de Rhône.

De Tour in 1904 werd gereden door een aantal professionals en meerdere amateurs. Deflotriere was natuurlijk een amateur. Maar wel een met doorzettingsvermogen. Net als bij de Elfstedentocht moeten de renners bij doorkomst van bepaalde dorpen of steden stempelen om te bewijzen dat ze er geweest zijn.

Zijn familienaam komt bijna niet meer voor, tussen 1916 en 1940 worden de laatste vier geboren. Of er nog een in leven is, geen idee. Maar ik wil meer weten over die ene Tour waarin hij zo ver achter kwam.

(wordt vervolgd)

 

Themaweek 1: wielrennen

 

Tour 2016 in poëzie (deel 4)

Tags

poëzie, Tour 2016, Tour de France, wielerpoëzie, wielrennen

Sagan (2)

“You cannot plan this
it just happens”

Oftewel
Hoe win je als er wind staat.

 

Geel

Als een verschijning
ging ze recht tegenover me zitten
in de trein

Ze zou een rondemiss kunnen zijn
geel heeft ze al

 

 

Avondetappe

Een andere titel
Was slimmer geweest
Mag ik dat zeggen?

 

 

Themaweek 1: Wielrennen

Tour 2016 in poëzie (deel 3)

Tags

poëzie, Tour 2016, Tour de France, wielerpoëzie, wielrennen

Alberto

Zelfs kort nadat hij opgaf
zwaaide hij nog naar de camera
schudde een fan de hand
terwijl in zijn hoofd
het donderde

 

Boete

200 Zwitserse Franken
ipv een rode kaart
die bij voetbal gebruikelijk is
voor een elleboog

Froome krijgt er juist
complimenten voor

 

Sagan

Durven
te verliezen
om te kunnen
winnen

Tour 2016 in poëzie (deel 2)

Tags

poëzie, Tour 2016, Tour de France, wielerpoëzie, wielrennen

Wandeletappe

Fonseca wordt
tijdens de rit
geïnterviewd

Voeckler zoekt
en vindt
publiciteit

D’n Greg

Op de eerste bergen iedereen wegrijden
twee dagen erna aanvallen in het geel
net doen of het klassement niet boeit

Zou Greg Walkowiak kennen?

Ballen

Met z’n ballen op de stang
– normaal erg pijnlijk –
wint Froome de Tour