Redmond O’Hanlon – De groene stad

Tags

Almere, boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Redmond O'Hanlon, reisboek, reizen

Redmond O’Hanlon – De groene stad

Als tiener keek ik graag naar de reisprogramma’s van Boudewijn Büch. Tijdens een van diens reizen ging hij op bezoek bij een Engelsman met bakkebaarden waar je u tegen zegt, die rende door bossen, prachtige verhalen te vertellen had en een huis vol boeken en souvenirs, waar je nauwelijks tussendoor kon.

Natuurlijk wilde ik ook diens boeken lezen. Zijn oeuvre bleek niet zo heel uitgebreid, wat ook wel weer verklaarbaar is. Tenslotte vergt een reis naar Borneo (of naar de Amazone) veel voorbereidingstijd, maar nog minstens zo veel uitvoeringstijd. En dan na de tijd ook nog eens een boek schrijven, geen wonder dat je dan geen planken vol schrijft, wat menig thrillerauteur zonder enige problemen lukt.

Het is O’Hanlon dan ook niet kwalijk te nemen dat hij nevenklussen aanneemt, hij is een goed observator, een inspirerend verteller. Zijn laatste klus levert dit leuke boek op. De gemeente Almere nodigde hem uit om als ‘writer in residence’ een tijdje er te komen wonen en daarover te schrijven. Ik snap de gemeente. Almere staat niet bekend als groene stad, maar is dat zeker wel. O’Hanlon is de ideale gast om te beschrijven wat hij tegenkomt.

De eerste indruk van O’Hanlon is niet goed. Hij ziet een nieuwe stad die niet echt wil gaan leven in zijn hoofd. Precies het beeld dat vele Nederlanders van de nieuwe stad hebben. De architectuur heeft niet zijn interesse, maar triggert hem ook niet. Maar hij is wel snel uit de stad. En dat blijkt overal in de stad zo te zijn, binnen vijf minuten sta je in het groen of aan het water. Er blijkt veel meer te zijn dan het eerste oog ziet. Er zit overal een gedachte achter. Er zijn ambtenaren die zich met dingen bezighouden die je niet verwacht. Dan komt de reisschrijver tot zijn recht. Hij praat met de juiste mensen, hij loopt veel, observeert nog meer, komt in de natuur dieren tegen die hij niet zou verwachten in Almere en concludeert dat de stad eigenlijk heel groen is.

En juist die ontdekkingsreis om en nabij de stad maakt het dat hij de enige is die dit boek kon schrijven. Hij denkt mee over de toekomst, ziet de enorme diversiteit die je niet verwacht als buitenstaander en schrijft er mooi over. Hij plaatst diverse zaken in een mooi historisch perspectief, met als belangrijkste referentie Ebenezer Howard, die al een eeuw eerder een ‘garden city’ ontwierp.

Veel foto’s ook in dit boek, normaal gesproken niet echt nodig, O’Hanlon schrijft zo mooi, dat het beeld wel duidelijk is, maar ik moet toegeven dat het toch een toegevoegde waarde is, aanvullend op het verhaal. Leuk initiatief, mooi boek, compliment voor degene die op dit idee kwam. Vraag me wel af waarom hij drie jaar nodig had om een relatief dun boekje te schrijven.

Citaat: “Ik nam de plant mee uit een stukje bos in Brabant. Ik dacht dat ik de enige in Almere was met die plant. Ineens zie ik een wesp waarvan de larven alleen salomonszegel eten. Sindsdien heb ik gehoord dat nog twee mensen salomonszegel hebben geplant. Maar toch. Hoe vindt die wesp mijn plant?” (p.41)

Nummer: 18-062
Titel: De groene stad
Auteur: Redmond O’Hanlon
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 160 (11807)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-90-450-3080-7

Meer op gerbie.nl:
Een verteller
Boudewijn Büch over Redmond O’Hanlon
Tussen Orinoco en Amazone
Trawler
Naar het hart van Borneo

Groene stad:
Trouw
Volkskrant
Almere deze week
TPO
Omroep Flevoland

Elders op het web:
Wikipedia
Guardian
VPRO

Themaweek 64: Meer boeken

Ed McBain – Dame staat schaak

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Ed McBain, lezen, Whodunit

Ed McBain – Dame staat schaak

Een paar heb ik er nog, dan is het klaar. Als student veel gelezen, heel veel gelezen. Allemaal volgens hetzelfde patroon. Carella en zijn collega’s hebben 192 pagina’s om de crimineel te pakken. En het lukt. Altijd. Okay, bijna altijd. Er vallen ook slachtoffers. Bureau 87 in New York heeft het in ieder geval druk genoeg om tientallen boeken van McBain te inspireren.

In dit geval wordt er op een hete dag op het bureau een boodschap bezorgd. “Vanavond om 8 uur vermoord ik de dame! Wat kunnen jullie eraan doen?” En dan heb je als politie dus nog een uur of 11 om een zaak zonder aanwijzingen op te lossen. De bij elkaar geknipte boodschap is het enige wat je hebt.

Maar ja, een moord plegen is niet zo moeilijk. Aankondigen gaat een stapje verder. De politie tarten is nog bijzonderder.

Een goede vertaler konden ze niet vinden blijkbaar. Een regenverzekering ken ik niet. Een raincheck daarentegen is een bekende uitdrukking. Niet voor degene die ongetwijfeld met een deadline en een magere vergadering besloot gewoon net te doen of hij alles begreep.

Leuk tussendoortje, zeker niet het sterkste verhaal van McBain.

Citaat: “De hele brief zat vol vingerafdrukken. Maar dat had Sam Grossman wel verwacht. De brief was samengesteld uit woorden die uit kranten en tijdschriften waren geknipt en op een vel papier geplakt. Sam had gemeend dat de plakkerij vingerafdrukken moest hebben nagelaten op het hele papier en dat was ook zo. Ieder snippertje papier was stevig op het papier gedrukt.” (p.53)

Nummer: 18-031
Titel: Dame staat schaak (Lady Killer)
Auteur: Ed McBain
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 1981 (1958)
# Pagina’s: 192 (6327)
Categorie: Whodunit
ISBN: 90-229-0978-6

Meer:
De legpuzzel
De man die niet besluiten kon
De pop
Killer’s wedge
Cop Hater
Jack and the beanstalk
Calypso
Jigsaw
Eighty million eyes
Hail to the chief
Guns
Lightning
Kiss
Vergiftigde liefde

Themaweek 64: Meer boeken

Charles den Tex – Onmacht

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, Charles den Tex, lezen

Charles den Tex – Onmacht

Maand van het Spannende Boek 2010, acht jaar later besluit ik dat mijn boekencollectie heel goed kan bestaan zonder deze gratis titel. Maar toch maar eerst lezen, zo dik is het ook niet. Een paar dagen een stukje verder voor het slapen gaan en het is uit. Maar dan, een half jaar later nog een blogje schrijven over het boekje. Dan moet ik graven in mijn geheugen. Ik ben twee dozijn boeken verder ondertussen. Waar ging dit ook alweer over?

De achterkant helpt me nauwelijks. Ellen en Victor. Hmm, wat speelde er ook alweer? Ik moet echt bladeren. Al bladerend komt het verhaal langzaam terug. Victor neukte buiten de deur, Ellen besluit een vriend van haar zoon te nemen. Die zoon is ondertussen bij diens zuster. Oftewel, een puinhoop. En dat loopt dan uit de hand. En dan moet je de boel oplossen zonder dat de buitenwereld het weet.

Spannend boek? Nauwelijks. Thriller? Te veel eer. Boeiend? Niet echt. Misschien moet ik een ander boek van Den Tex lezen, niet een gratis dunnetje. Misschien heb ik er na dit boekje geen zin meer in.

Citaat: “Zo ben je dus. Je hebt een meid ergens, op kantoor of weet ik waar, en daar doe je mee wat je met mij niet doet. Wat dat dan ook is, want we doen het altijd zoals jij het wilt. Wat ik wil, daar hebben we het allang niet meer over. Hoelang al? Hoelang zit je al met een andere vrouw, ergens? Een maand? Een jaar? Langer? (p.32)

Nummer: 18-029
Titel: Onmacht
Auteur: Charles den Tex
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 95 (6008)
Categorie: Thriller
ISBN: 978-90-596-5108-1

Meer:
Scholieren.com
Hebban
Tzum
Wikipedia
Charles den Tex

Themaweek 64: Meer boeken

Milan Simecka – Het einde van de stilstand

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Milan Simecka, politiek, Slowakije, Tsjechoslowakije

Milan Simecka – Het einde van de stilstand

Simecka (en dan hoort er nog een mini-v’tje op de c te staan), is een Slowaaks dissident. Alhoewel, dissident was wat hij genoemd werd in Tsjechoslowakije, een land dat al meer dan een kwart eeuw niet meer bestaat. In 1977 was hij betrokken bij Charta 77, een beweging in zijn land tegen de Sovjetoverheersing. Natuurlijk waren de autoriteiten het daar niet mee eens. Hij verloor zijn baan, zat in de gevangenis, maar zijn gedachtegoed veranderde niet. Zijn leven wel.

Een decennium later voelt hij dat er wat te gebeuren staat. In Moskou is ene Gorbatsjov aan de macht gekomen, in zijn land zal er ook wat veranderen, dat kan niet anders. Hij besluit een jaar lang een dagboek te schrijven. Aan het eind van het jaar ziet hij dat een jaar niet genoeg is, pas in 1989 gaat het land echt op de kop, dus duurt het boek iets langer.

Het dagboek is een mooie blik achter het ijzeren gordijn, daar waar we in het westen weinig over te weten kwamen, Het is interessant om te lezen over degenen die zich verzetten, ondanks de nadelen voor zichzelf. Het geeft inzicht in het land. Groot nadeel is dat een behoorlijk referentiekader ontbreekt. Ik weet te weinig over Tsjechoslowakije om alle info goed te verwerken, ik ken de namen niet die hij noemt.

Goed boek, geen licht tussendoortje.

Citaat: “Ook de gidsen op de Oost-Europese dwaalwegen zijn ongetwijfeld de theorieën van de ondergeschiktheid van het maatschappelijke aan het particuliere en het grote aan het kleine toegedaan. Vol vuur onttrokken zij aan het persoonlijke bereik alles wat maar mogelijk was. Ik denk niet dat dit op de een of andere manier samenhing met de vijandschap voor particulier eigendom, eerder vijandschap voor alles wat zich onafhankelijk gedraagt tegenover de staat en haar bureaucratie. Op basis van deze bezetenheid werd in enkele generaties elk verantwoordelijksgevoel voor al het openbare vernietigd en werd feitelijk het hele land dakloos, niets was meer van iemand en doordat steeds meer door staatseigendom anoniem werd gemaakt, verspreidde zich deze in het Oosten algemeen bekende ziekte van de onverantwoordelijkheid. (p.121)

Nummer: 18-027
Titel: Het einde van de stilstand (Konec Nehybnosti)
Auteur: Milan Simecka
Taal: Nederlands (Orig.: Slowaaks)
Jaar: 1991 (1990)
# Pagina’s: 244 (5814)
Categorie: Politiek
ISBN: 90-71677-82-6

Meer:
Wikipedia
Goodreads

Themaweek 64: Meer boeken

Mart Smeets – Mijn Amerika

Tags

boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Mart Smeets, reizen, Verenigde Staten

Mart Smeets – Mijn Amerika

Graag hoor ik Mart Smeets praten. Wanneer hij in zijn geheugen graaft en bij elke situatie wel een mooi verhaal weet te vertellen, dan is hij op zijn sterkst. Die verhalen doen het op papier ook goed, vandaar de twee planken met Smeetsboeken boven op zolder. En het mooie van het feit dat Smeets met pensioen is, is dat hij nu helemaal kan doen wat hij zelf wil. Niet per se een cadeauboekje dat eind november in de winkel moet liggen, waar snel even een paar stukjes voor geschreven moest worden, maar daar waar zijn hart ligt. Dat ligt in Amerika, dat zal niet onbekend zijn bij de meeste Nederlanders. En dus schrijft hij een boek over Amerika. Geen sportboek, maar een boek over alles wat in hem opkomt als we het over zijn favoriete land hebben. En dat is dus een dik boek, dat zonder enige twijfel dubbel zo dik zou kunnen zijn, wanneer we Smeets helemaal zijn eigen gang hadden laten gaan. Niet voor niets staan er op de website van de uitgever nog eens vier verhalen, die de liefhebber kan downloaden en op een schermpje kan lezen.

De hoofdstukken zijn regionaal, dat betekent dat hij per staat of streek vertelt wat hem interesseert. Daar zitten soms Wikipedia-achtige opsommingen tussen van geboorteplaatsen van beroemdheden, maar dat zij hem vergeven. Want zijn verhalen over vergeten politici, culthelden van kleine sportploegen, underground musici en beroemde sportploegen, universiteiten en sportwedstrijden zijn zonder uitzondering boeiend. Soms weet ik zelf al het een en ander, omdat ik er ooit zelf was, omdat ik er eerder over las, of omdat Smeets er zelf al eerder over schreef, maar zelfs bekende informatie is interessant.

Volgens mij zijn er weinig journalisten die het verhaal over Colin Kaepernick goed zouden kunnen uitleggen. Net zoals het muziekfestival van Monterrey de meeste Nederlanders weinig meer zegt. Kent u Wild Bill Hickok? De Memphis Pros? Heartbreak Hill? Henry David Thoreau? Smeets wel, hij schrijft er over, ik lees het graag.

Prachtig boek, ook voor de niet-sportliefhebbers erg leesbaar, pareltje in een toch al mooi oeuvre.

Citaat: “Ik heb een soms bijna maniakale interesse voor vooral de sociale leefomstandigheden van mensen uit de sport- en muziekwereld. Ik let dan op zaken als afkomst, nationaliteit, opvoeding, opleiding, geloof en levensfilosofie. Een afwijking waarmee ik niemand kwaad doe, maar die wel mijn boeken- en muziekkasten doet uitdijen en vaak flinke investeringen vraagt, maar het is mijn enige hobby.” (p.242)

Nummer: 18-026
Titel: Mijn Amerika
Auteur: Mart Smeets
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 384 + 89 (5570)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-94-6297-080-9

Meer:
Aan de meet
De afrekening
Commentator
Dagboek van een sportgek
Het Dream Team
Geel
Gepakt
Helder
De Kopgroep
Het laatste geel
De Lance Factor
Netwerk
Niets is wat het lijkt
Nostalgie
De Olympische spelen
Oranje boven!
Passie
Prettig verslaafd
Prikkels
Retro
Rond de 40
Sportzomerdagboek
Sterren
Thuis in de Tour
De Tour van ‘80
De Tour wacht op niemand
Wereldtour
Zomeravondvertellingen

Themaweek 64: Meer boeken

De krokante leesmap

Tags

de krokante leesmap, Marcel van Roosmalen, Noortje Veldhuizen, podcast, Roelof de Vries, themaweek

Al jaren lees en volg ik Marcel van Roosmalen. Op dit blog kwamen al meerdere boeken van hem voorbij. Zonder twijfel hoort hij in de top van de Nederlandse columnisten. Dus als hij columns voorleest op Radio 1, ben ik blij dat ik die via Facebook kan binnenhalen. En toen hij meedeed aan een podcast, ben ik die ook gaan volgen.

De krokante leesmap wordt gemaakt door Noortje, Roelof en Marcel dus. Noortje schijnt bij 3FM te werken, maar ik ken haar niet. Roelof presenteert op Radio 1 en werd afgelopen zomer bekend door De Slimste Mens te winnen. Met zijn drieën hebben ze een simpel idee uitgewerkt. Elke twee weken komen ze bij elkaar. Ze hebben alle drie een tijdschrift gelezen. Uit dat tijdschrift kiezen ze het meest krokante artikel en via een simpele puntentelling, die soms ook flink gecompliceerd kan zijn, kiezen ze gezamenlijk het allerkrokantste artikel.

Natuurlijk is dit genoeg reden voor onderlinge discussies, al gaat het uiteindelijk natuurlijk niet over de artikelen. Het bespreken van de meest vreemde bladen geeft de mogelijkheid tot uitweiden over de meest bizarre onderwerpen, maar ook om elkaars keuzes af te kraken. De onderlinge chemie maakt het erg leuk. Alle drie hebben ze hierin hun eigen rol, elkaar aanvullend indien nodig, aanvallen indien mogelijk.

Er staan ondertussen vijftien afleveringen online, het is dus goed mogelijk om de oude afleveringen alsnog te beluisteren. Daarna volgen!

Themaweek 63: Podcasts

Podcasts voor wielerliefhebbers

Tags

podcast, themaweek, wielrennen

Natuurlijk is voetbal de populairste sport, vele praatprogramma’s kun je elke week zien, iedereen mag meepraten over voetbal, vaak niet gehinderd door enige kennis. Praten over wielrennen doen we in Nederland eigenlijk alleen tijdens de Tour de France.

Gelukkig is een podcast maken redelijk laagdrempelig en zijn er meerdere wielerpodcasts te volgen, die niet alleen leuk zijn, maar ook kwalitatief behoorlijk.

In het Wiel is de podcast van het AD, gelukkig vaak met Thijs Zonneveld, maar ook Thomas Dekker blijkt een liefhebber met humor en zelfspot die een goede aanvulling is op Hidde van Warmerdam, de presentator. Vooral tijdens de grote rondes worden de heren actief. Zou wat korter mogen soms, maar veel informatie en goede inzichten door insiders.

De Rode Lantaarn is gekoppeld aan de wielersite Het is Koers. De heren Dudok en de Gier vinden wielrennen geweldig om te kijken, maar kunnen ook erg goed slap ouwehoeren. Veel humor, maar daarnaast serieus genoeg om te blijven luisteren. Op het zwakst als ze een hele touretappe helemaal gaan nabespreken (ik heb het al gezien..), op het sterkst met gasten en op momenten dat ze hun stokpaardjes (bierrecensies, het tijdperk, rectificaties) berijden.

Benjamin de Bruijn heeft met Cassette een eigen niche gevonden. Leuke verhalen uit de marge, vooral zijn serie over het verbreken van het werelduurrecord door Dion Beukeboom heb ik met erg veel plezier geluisterd.

Zelf ken ik ze niet maar Radio Stelvio en Live Slow Ride Fast (Laurens ten Dam!) worden ook vaak aangeraden.

 

Themaweek 63: Podcasts

Diverse Volkskrant podcasts

Tags

Gijs Groenteman, krant, podcast, themaweek, Volkskrant

Achter het verhaal zit meestal nog een verhaal. De schrijver van het verhaal kan het je vertellen. De Volkskrant heeft het goed aangepakt. In Het Volkskrantgeluid hoor je de journalist over zijn of haar verhaal. Erg interessant. Niet altijd, maar heel vaak wel. Je realiseert je vaak niet hoeveel moeite het kost voordat je een artikel hebt van een paar honderd woorden. Of wat er allemaal niet in staat.

En toen ik die podcast al een tijdje beluisterde, ontdekte ik dat Gijs Groenteman, die het Volkskrantgeluid soms presenteert, ook nog eens een extra podcast opneemt. In de ondertussen beroemde archiefkast nodigt hij gasten uit onder het motto ‘Met Groenteman in de kast‘, ook te vinden als Volkskrant Cultuur. En ook daar luister ik met veel plezier naar. Soms iets te lang, meer dan een uur vind ik niet nodig (en dat gebeurt steeds vaker), maar de afleveringen van 30-40 minuten zijn erg vaak erg interessant. Dat merk ik aan mezelf, doordat ik ook luister naar gasten die ik helemaal niet ken of die ik voordien juist niet boeiend vond. Zegt ook wat.

Via Soundcloud zie ik dat er nog meer thematische podcasts van de Volkskrant te vinden zijn, maar twee afleveringen en dan een jaar niets, geeft voor mij aan dat niet alles werkt. Spreekt juist in het voordeel van de krant. Je moet het proberen om te zien of het de moeite is, niet vooraf beoordelen of het wel of niet gemaakt mag worden.

Themaweek 63: Podcasts

Freakonomics podcast

Tags

Freakonomics, podcast, Stephen Dubner, themaweek

Elf jaar geleden las ik het boek, Freakonomics. Mooie verzameling artikelen over de minst wetenschappelijke wetenschap, de economie. De econoom is de enige wetenschapper die achteraf pas kan verklaren waarom het niet ging zoals hij voorspelde. Maar daarom des te fascinerender. De relatie tussen afnemende criminaliteitscijfers en een gewonnen abortus rechtszaak, kom er maar op. Maar na het lezen was ik overtuigd.

De heer Dubner gaat tegenwoordig verder, niet alleen artikelen, maar ook schitterende podcasts. Het komt nog regelmatig voor dat ik een titel zie en beslis over te slaan. Maar nog vaker luister ik naar iets dat ik het voordeel van de twijfel gaf om drie kwartier later gefascineerd mijn telefoon weg te leggen.

Waarom je geen restaurant moet openen. Hoe bereken je de waarde van een leven? Is de farmaceutische industrie echt zo slecht als men denkt? De gevolgen van de belastingverlaging door Trump. Hoe zit het nou met dat glazen plafond? Daarnaast geweldige interviews met gasten die je elders niet snel zal horen, die zich echt laten doorzagen. Mark Zuckerberg, Lance Armstrong, Elvis Costello en Richard Branson, de heer Dubner heeft blijkbaar ingangen die anderen niet hebben.

Als je dan toch niet leest, luister dan maar naar Freakonomics.

Themaweek 63: Podcasts

Tiny Desk Concerts

Tags

muziek, podcast, themaweek, Tiny Desk Concert

TDC

Meer dan zes jaar geleden blogde ik er al over, op YouTube vond ik vele mooie filmpjes van de Tiny Desk Concerts. Gelukkig hoef ik niet perse naar dat platform, maar kan ik ook gewoon in de trein naar mijn werk luisteren naar artiesten die ik nog nooit eerder hoorde, maar die toch de moeite waard zijn.

Het mooie van de Tiny Desk Concerts is dat de National Public Radio in de Verenigde Staten blijkbaar onafhankelijk genoeg is om artiesten uit te nodigen met een verhaal, niet eerst naar de hitlijsten kijken, of zich voor promotiedoeleinden laat misbruiken. Gewoon een muzikant uitnodigen, die een stukje muziek laten maken en luisteren. Of het nu klezmermuzikanten uit Rusland, singersongwriters uit Texas, sambaspelers uit Brazilie of wereldberoemde artiesten die een kale versie van een bekende hit spelen, meerdere keren per week staat er een kwartiertje prachtige muziek online.

Vind ik alle muziek mooi? Absoluut niet. Maar de gedachte achter de serie en de continue hoge kwaliteit zorgt er voor dat ik zonder enige twijfel download en luister, soms zonder enig idee wat ik te horen krijg.

En dan kun je ook nog eens kijken als je dat wil. Prachtige serie.

Themaweek 63: Podcasts