De krokante leesmap

Tags

de krokante leesmap, Marcel van Roosmalen, Noortje Veldhuizen, podcast, Roelof de Vries, themaweek

Al jaren lees en volg ik Marcel van Roosmalen. Op dit blog kwamen al meerdere boeken van hem voorbij. Zonder twijfel hoort hij in de top van de Nederlandse columnisten. Dus als hij columns voorleest op Radio 1, ben ik blij dat ik die via Facebook kan binnenhalen. En toen hij meedeed aan een podcast, ben ik die ook gaan volgen.

De krokante leesmap wordt gemaakt door Noortje, Roelof en Marcel dus. Noortje schijnt bij 3FM te werken, maar ik ken haar niet. Roelof presenteert op Radio 1 en werd afgelopen zomer bekend door De Slimste Mens te winnen. Met zijn drieën hebben ze een simpel idee uitgewerkt. Elke twee weken komen ze bij elkaar. Ze hebben alle drie een tijdschrift gelezen. Uit dat tijdschrift kiezen ze het meest krokante artikel en via een simpele puntentelling, die soms ook flink gecompliceerd kan zijn, kiezen ze gezamenlijk het allerkrokantste artikel.

Natuurlijk is dit genoeg reden voor onderlinge discussies, al gaat het uiteindelijk natuurlijk niet over de artikelen. Het bespreken van de meest vreemde bladen geeft de mogelijkheid tot uitweiden over de meest bizarre onderwerpen, maar ook om elkaars keuzes af te kraken. De onderlinge chemie maakt het erg leuk. Alle drie hebben ze hierin hun eigen rol, elkaar aanvullend indien nodig, aanvallen indien mogelijk.

Er staan ondertussen vijftien afleveringen online, het is dus goed mogelijk om de oude afleveringen alsnog te beluisteren. Daarna volgen!

Themaweek 63: Podcasts

Advertenties

Marcel van Roosmalen – Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, column, Marcel van Roosmalen

Marcel van Roosmalen – Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken

Zonder twijfel is Van Roosmalen een van de beste columnisten van Nederland. Daarnaast is hij minstens zo goed wanneer hij op reportage mag. Helaas komen die laatste artikelen meestal in bladen die een stuk minder gelezen worden. Gelukkig volgt dan een keer in de zoveel tijd een bundeling. Met een mooie bijbehorende titel.

Zijn observatievermogen is onovertroffen. Van niets kan hij iets maken. Van de meest saaie spreker maakt hij een entertainer. En nog groter is zijn talent om de vreemdste bijeenkomsten te vinden.

Hij heeft een gezonde afkeer van ijdelheid en arrogantie, hij is meedogenloos voor bekende Nederlanders die geen talent hebben maar wel doen alsof. Het is een genot om te lezen hoe hij door simpele observaties op te schrijven, de situatie juist raakt, de betrokken personen perfect neerzet.

Gelukkig is Van Roosmalen een veelschrijver, er ligt genoeg om nog te lezen. Meteen het enige risico. Lees deze 300 pagina’s bundeling niet in een ruk, het lijkt alsof het een trucje is. Lees gedoseerd en je ziet dat het puur talent is.

Citaat: “Jan-Dirk kreeg na binnenkomst meteen te maken met Rick ten Dam van de directie van Emsflower, een man met een enorme oranje muts met bellen op het hoofd. Hij vond het journalistiek gezien een aanrader om – het was nog licht – een fotografische tocht door de kassen en het aanpalende Emsflower Erlebnispark te maken. Want: ‘Tijdens de wedstrijd werken onze Polen gewoon door.’ “ (p.185)

Nummer: 17-048
Titel: Gras groeit niet sneller door aan de sprietjes te trekken
Auteur: Marcel van Roosmalen
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 300 (11615)
Categorie: Columns
ISBN: 978-90-446-2120-4

Meer:
Het is nooit leuk als je tegen een boom rijdt
Op pad met Pim
De Pimmels
Je hebt het niet van mij (Hard Gras 48)
Het jaar van de Adelaar (Hard Gras 66)
Geef me nog twee dagen (Hard Gras 78)

Hard Gras 108

Tags

België, boeken, boeken 2016, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Marcel van Roosmalen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 108

Als we dan toch niet mee moeten doen, dan moeten we onze zuiderburen maar aanmoedigen, leek de algemene tendens in mei. Waarom je perse een ander land moet steunen, niet gewoon kunt genieten van een mooi potje voetbal, gaat er bij mij niet in. Waarom Hard Gras dan ook meeging in deze trend, mij werd het niet duidelijk. Al is het misschien eerder een aanleiding geweest dan een trendvolgende keuze. Er zijn bij onze Vlaamse buren natuurlijk ook vele schrijvers die een mooi verhaal kunnen produceren, het past mooi in een thematische uitgave van Hard Gras.

Werkt het? Redelijk. Enzo Scifo wordt weer even uit de vergetelheid opgedoken door Filip Joos. En passant legt hij even uit waarom het in de opleidingen vaak mis gaat. Brusselmans levert voor zijn doen een vlak verhaal af, ben bang dat het een tussendoortje was van hem. Het laatste verhaal gaat over Leon Bailey. Een geweldige buitenspeler, waarvoor Ajax afgelopen zomer (naar aanleiding van dit verhaal misschien wel) interesse toonde. In België kan hij zich ontwikkelen tot topspeler. Denkt zijn gevolg tenminste. Denken vele kenners ook wel. Maar of het lukt?

De verhalen zijn goed te pruimen al ben ik bang dat alle goede Vlaamse schrijvers toch in de schaduw zijn gezet door een van de weinige Nederlanders. Een van mijn favoriete columnisten. Een geweldige stukjesschrijver. Marcel van Roosmalen sprak af met Jean-Marie Pfaff. Het levert een beeldend verhaal dat schrijnt, dat pijn doet in alle hoeken. Tussen de regels door lees je de antipathie, die gaandeweg steeds duidelijker wordt. De keeper die de hele wereld claimt te kennen, die hunkert naar publiciteit, die nog nooit van zelfspot heeft gehoord wordt door de schrijver genadeloos neergezet. Het knappe is dat hij dit niet hoeft te doen door de keeper af te kraken, gewoon opschrijven hoe het gesprek ging is meer dan genoeg. Compliment voor Van Roosmalen!

Citaat: “Ik moest nog van alles, een column schrijven bijvoorbeeld, maar ik zat in een bos bij Brasschaat tegenover een ontketende Jean-Marie Pfaff die zei dat er op elke deur een sleuteltje past. Er werd eten gebracht. Kroketjes, vis en friet. Ik wist niet dat we gingen eten, ik vond het nog te vroeg om te eten. Jean-Marie zei: ‘Voila, vis.’ Tegen de serveerster: ‘Jean-Marie nog meer mayonaise.’ Dat in de derde persoon over jezelf praten irriteerde me nu ook.” (p.44)

Nummer: 16-036
Titel: Hard Gras 108
Auteur: Diversen (San F. Yezerskiy, Els Maes, Filip Joos, Marcel van Roosmalen, Paul Baeten Gronda, Joost Vandecasteele, Lize Spit, Ivo Victoria, Yannick Dekeukelaere, Herman Brusselmans, Thomas Rijsman)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 119 (7974)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-3475-7

Meer:
107 106 105 104 103 102 101 100 99 98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20 1

Themaweek 11: Voetbal

Hard Gras 85 – Luis Suárez: ‘Porque, negro?’

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Frank Heinen, Hard Gras, lezen, Luis Suarez, Marcel van Roosmalen, nick hornby, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 85 – Luis Suárez: ‘Porque, negro?’

Het titelverhaal is een flinke column van Nick Hornby, meteen gevolgd door zeven tips van Herman Koch. Het lijkt wel of de grote namen hoe dan ook er in moesten deze aflevering. Terwijl beide een bijdrage leveren die nauwelijks de titel kort verhaal mag hebben. Niks mis mee, maar of het zo passend is, heb ik mijn twijfels.

Gelukkig zijn er de bijdragen van Frank Heinen en Marcel van Roosmalen. Beide langer dan de gebruikelijke verhalen in Hard Gras. Beide erg goed. Heinen over Sebastian Deisler, een goed staaltje deskresearch omgezet in een lezenswaardig verhaal, Roosmalen over de Oranje gekte in 2012, de briljante observator als altijd. Elke keer wanneer ik zijn verhalen lees, schaam ik me voor de voorkant van mijn paspoort. Niet een leuke ervaring, wel knap dat een schrijver zoiets kan bewerkstelligen.

Verder weinig bijzonders deze keer.

Citaat: “In zijn vrije tijd probeerde hij de oranjegekte vast te leggen. Hij had foto’s gemaakt van een paspop met een oranje shawl om en een doos oranje gebak. Die beelden geef ik de mensen cadeau bij een tweetje. Een mevrouw uit Ulft kwam informeren of ze met Aad op de foto mocht.” (p.69)

Nummer: 13-045
Titel: Hard Gras 85
Auteur: Diversen (Nick Hornby, Marcel van Roosmalen, Herman Koch, Frank Heinen e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 120 (7639)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5985-9

Meer:
84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Marcel van Roosmalen – Het is nooit leuk als je tegen een boom rijdt

Tags

boeken, boeken 2011, boekrecensie, lezen, Marcel van Roosmalen

Marcel van Roosmalen – Het is nooit leuk als je tegen een boom rijdt

Op dit boek zat ik al te wachten, toen ik nog niet eens wist dat het werd samengesteld. De verhalen van Marcel van Roosmalen waren altijd een hoogtepunt in de Vara-gids. Een geweldig observator met een onderkoeld gevoel voor humor.

Twee keer heb ik een boek door hem laten signeren. Jaren geleden in Almelo na een voorstelling van Hard Gras sprak hij me met u aan. Ik wilde nog bijna een geintje maken over McDonalds, maar vond het niet passend. Eind vorig jaar waren we in Enschede met een grote groep mannen, weer Hard Gras. Ik was de enige die een boek wilde laten signeren. Dit boek, ik was pas halverwege. Hij vroeg me mijn naam en kwam meteen met de reactie ‘Ben jij Gerbie van internet?’ Niet alleen volgt hij mijn twitter, hij wist zelfs precies welke foto daarnaast stond. Ik was erg verbaasd. Trots dat hij mij herkend had. Trots op zijn handtekening in mijn exemplaar van zijn boek.

Gedurende dit boek kwam ik er pas achter voor hoeveel bladen hij heeft geschreven de laatste jaren. Ik kende dus al zijn verhalen in Hard Gras en de Vara gids. In de Intermediair, HP/de Tijd, Veronica Magazine, het Parool en incidentele uitgaven kon ik hem ook niet tegenkomen, die las ik nooit. NRC-next, Volkskrant Magazine, Nieuwe Revu en Nu-Sport slechts incidenteel, dus ook daar miste ik een hoop.

In vele andere recensies van dit boek wordt Nederland neergezet als een triest land, gezien door de ogen van de schrijver. Ik ben het daar slechts ten dele mee eens. Want het beeld dat van Roosmalen schetst van Nederland is inderdaad niet een vrolijk makend verhaal, maar vele observaties zou hij ook hebben kunnen doen in Duitsland of België, zeker ook aan de overkant van de Noordzee, mocht hij de kans hebben gekregen om vergelijkbare artikelen te schrijven in die landen. Zo uniek is de Nederlandse cultuur nou ook weer niet.

De stijl van Van Roosmalen daarentegen is wel vrij uniek. En dat terwijl hij toch niets bijzonders doet. Hij gaat ergens heen, probeert op de achtergrond te blijven, observeert en schrijft zo precies mogelijk op wat hij ziet. En dat is bij vlagen hilarisch. Ik herlas het verhaal over een bus vol journalisten door Volendam. Hij blijkt de enige te zijn die niet kritiekloos meedoet met de tour. (“Een van de TROS-voorlichters kwam informeren of ik klaar was met mopperen. Ze had gehoord dat ik tegen iemand gezegd had dat ze Volendam moesten bombarderen. ‘Niet leuk!’, zei ze.”). Andere hoogtepunten zijn de oefenwedstrijd van het Nederlands elftal in Eindhoven (“’We gaan naar Zwitserland’, klonk helemaal niet als een aanmoediging. Het was een dreigement.”), een bezoekje aan Frankrijk waar een gezin meedoet aan het programma ‘ik vertrek’ (“In de winkels kon je gewoon aanwijzen wat je wilde hebben, Als ze dan toch een verschil moesten noemen, was het dat je hier lekker onder elkaar was.”) en de Cd-presentatie van Jannes tijdens een piratenfestijn (“De afgelopen jaren hebben ze uit protest geen carnavalskrakers meer geschreven, maar van die actie had niemand last.”).

Maar eigenlijk is elk verhaal de moeite waard, zitten er geen zwakke stukken in deze verzameling en is het boek op meerdere momenten de oorzaak van een spontane lachbui. Toch heeft het boek ook nadelen: het is een keer uit. Een volgend boek zal wel heel goed moeten zijn om weer zo positief ontvangen te worden, maar vooral moet Van Roosmalen oppassen voor zijn eigen succes. Want hoe beroemder hij wordt, hoe lastiger het wordt om dit soort stukken te kunnen blijven schrijven.

Citaat: “Een uur later verliet ik Schiphol, waar de opnames waren. Jan, van Taxi Jan, reed al jaren artiesten en mensen die te gast waren in talkshows. Hij had al van alles in de auto gehad: ministers, Gordon en Patty Brard. En ook wel eens onbekende mensen als ik, maar hij was nog nooit gevraagd om midden in de nacht naar een visvijver in Brabant te rijden.” (p.155)

Nummer: 11-028
Titel: Het is nooit leuk als je tegen een boom rijdt
Auteur: Marcel van Roosmalen
Taal: Nederlands
Jaar: 2011
# Pagina’s: 367 (9287)
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-90-290-8759-9

Meer door Marcel van Roosmalen:
Op pad met Pim
De Pimmels
Je hebt het niet van mij (Hard Gras 48)
Het jaar van de Adelaar (Hard Gras 66)
Geef me nog twee dagen (Hard Gras 78)

Marcel van Roosmalen – Geef me nog twee dagen (Hard Gras 78)

Tags

boeken, boeken 2011, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Marcel van Roosmalen, Vitesse, voetbal, voetbalboek

Marcel van Roosmalen – Geef me nog twee dagen (Hard Gras 78)

Ik had me voorgenomen dit jaar slechts dikke boeken te lezen. Een pagina of 300 is toch wel het minimum. Maar dan valt de laatste aflevering van Hard Gras in de bus. Marcel van Roosmalen, geweldige schrijver, had precies gedaan wat velen hoopten. Schrijven over Vitesse. En wat kun je je als volger nu meer wensen dan een jaar bij een club als Vitesse.

In 2006 verscheen ‘Je hebt het niet van mij’, deel 48 van Hard Gras, waarin hij voor het eerst zijn clubje volgt. Ontluisterend. Een profclub waar dingen gebeuren waar een amateurclub zich voor zou schamen. In deel 66 volgt deel twee. Nog steeds goed, maar minder origineel. Kan ook niet anders. Daarmee zou het klaar moeten zijn, het Swiebertje effect moest vermeden worden.

Maar dan staat er ineens een Georgische zakenman in Arnhem die de club gekocht blijkt te hebben en binnen drie jaar kampioen van Nederland wil zijn en Europa in wil met de club. Natuurlijk moet er dan een nieuw boek komen. En wie kun je dan beter vragen dan van Roosmalen?

Toch heeft het ook een nadeel: men kent de schrijver ondertussen goed bij de club. Hij kan niet meer zo ongestoord zijn gang gaan als de eerste keer. Er gebeurt tegelijkertijd zo veel, dat het voor een eenzame observator bijna onmogelijk is om alles mee te krijgen. Toch is ook deze uitgave van Hard Gras weer geslaagd. Het was bij vlagen ook hilarisch wat er allemaal gebeurde. Daar hoef je als schrijver geen draai aan te geven, geen interpretatie op los te laten. Gewoon opschrijven wat je ziet is genoeg voor schitterende momenten voor de lezer.

Ik heb dan ook weer volop genoten van de hoofdpersonen in dit boek. De megalomane Jordania, de losgeslagen van Leeuwen, de onervaren Ferrer en de vele werknemers die niet wisten wat ze overkwam.

Citaat: “Ik zou liegen als ik zeg dat een transfer naar Vitesse een droom was. Ik kende deze club amper, maar het verhaal en de ambities klonken goed. Het leek me een mooi opstapje naar de Premier League.” (p.96)

Nummer: 11-021
Titel: Hard Gras 78. Geef me nog twee dagen.
Auteur: Marcel van Roosmalen
Taal: Nederlands
Jaar: 2011
# Pagina’s: 112 (6527)
Categorie: Sport (Voetbal)
ISBN: 978-90-713-5944-6

Meer Hard Gras:

73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Meer van Roosmalen:
Torpedo 1
Op pad met Pim
De Pimmels
Zijn blog
Columns in NRC next
Twitter

Marcel van Roosmalen – Het jaar van de Adelaar

Tags

boeken, boeken 2009, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Marcel van Roosmalen, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 66 – Marcel van Roosmalen – Het jaar van de Adelaar

Hard Gras 48 was het hilarische verslag van een jaar Vitesse door supporter en journalist Marcel van Roosmalen. Sindsdien schreef hij meerdere korte verhalen over Vitesse, maar nu mocht hij het weer proberen: een heel nummer vullen met een jaar lang zijn club.

Het lukte en net als bij het eerste boek is het schrijnend om achter de schermen van een betaald voetbal organisatie te kijken. De nieuwe trainer wordt uitgekozen na een suggestie van de schrijver. Men vond dat er een nette man nodig was na Aad de Mos. Hans Westerhof werd binnengehaald, maar ook binnen een half jaar al weer weggestuurd.

De grootste aankoop van de club bleek een vechtarend, die als mascotte moest gelden en voor de wedstrijd rondvloog in het stadion. Het voetbal was niet echt de moeite, daarom gelukkig ook weinig wedstrijdverslagen in dit boek, daarentegen wel weer mooie gesprekken met Vitessemedewerkers, teleurgestelde journalisten, amateurs die Vitesse-tv maken en spelers zonder enige vorm van zelfkritiek. Alle ingrediënten voor een mooi boek. Complimenten voor de schrijver.

Niet het niveau van het eerste boek, maar ik ken weinig sequels die hetzelfde niveau als het origineel halen.

Quote: “Aan het eind van de personeelsdag verscheen Paul van der Kraan verkleed als ‘Merlijn de tovenaar’ op de middenstip. Hij droeg zijn kostuum met lichte tegenzin, maar puntmuts en mantel stonden hem goed. Naast hem liep vogeltrainer Gerard met Hertog op de arm. Paul schraapte zijn keel en zei dat hij de vogel Hertog had meegenomen omdat het beest symbool stond voor ‘de supporter’. ‘Het is immers hun vogel.’ “ (Blz. 43)

Nummer: 09-051
Titel: Hard Gras 66 – Het jaar van de Adelaar
Auteur: Marcel van Roosmalen
Taal: Nederlands
Jaar: 2009
# Pagina’s: 104 (10505)
Categorie: Sport (Voetbal)
ISBN: 978-90-468-0566-4

Marcel van Roosmalen – De Pimmels

Tags

boeken, boeken 2008, boekrecensie, lezen, LPF, Marcel van Roosmalen, Pim Fortuyn, Pimmels, politiek

Marcel van Roosmalen – De Pimmels (08-075)

Ik ken van Roosmalen vooral van zijn verhalen in Hard Gras. Zijn meesterwerk is het verhaal over een jaar Vitesse volgen (mijn recensie) met de veelzeggende titel “Je hebt het niet van mij”. Tegelijkertijd met dat boek las ik een oud boek over Fortuyn (idem) dat ik nog in de kast had staan, uit een of andere opruimingsboek. Kom ik er toch halverwege pas achter dat het dezelfde schrijver is. Mijn waardering steeg. Iemand die boeiend kan schrijven over voetbal én politiek, die is een goede schrijver. Sindsdien valt het me al snel op wanneer van Roosmalen iets schrijft. In de Vara-gids bijvoorbeeld, of weer in Hard Gras, met een wat korter verhaal. Over Oranjesupporters die iedereen verplichtten mee te doen, of je nu wil of niet. Over Vitesse directeuren die hem niet meer willen spreken, na de publicatie van zijn boek. Of, zoals in dit boek, over de volgelingen van Pim Fortuyn. De zogenaamde Pimmels.

Een serie verhalen die HP/De Tijd verscheen en gelukkig ook in boekvorm. Nadat ik Van Roosmalen afgelopen Oktober had gevraagd zijn boek over Fortuyn te signeren (hij sprak me met u aan. Ben ik nu oud of heeft de schrijver last van het McDonalds-syndroom?) na een mooie Hard Gras voorstelling, besloot ik kort nadien om dit boek te lezen.

Zoals eigenlijk wel bekend was ondertussen, was het groepje kamerleden dat onder de naam LPF de politiek indook, een groot zootje. Opportunisten, gelukszoekers, gefrustreerde ondernemers en politici die bij andere partijen mislukten. Als journalist krijg je een goed beeld van deze mensen, die allemaal graag de publiciteit zochten, die graag lekten, die graag hun gelijk wilden behalen, op welke manier dan ook.

Vliegtuigspotter Herben, Porno-handelaar Eberhard, ubercommercieel Mens, ex-CDA-er Janssen van Raay, allemaal spelen ze een bedenkelijke rol in de tragikomedie die John Lanting niet had kunnen schrijven. Mensen die op non-actief worden gezet en weer teruggevraagd. Geldschieters die invloed denken te kopen. Vergadertijgers die ineens de top bereiken, je kunt het zo gek niet bedenken, of de LPF heeft het meegemaakt.

Van Roosmalen kijkt van de zijkant naar deze opmerkelijke periode in de vaderlandse politiek. Hij beschouwt, zuigt, vraagt door, doet navraag, geeft iedereen een kans om aan het woord te komen en trekt zijn eigen conclusies. Hij is de partijleiding zelfs te slim af (niet dat dat zo moeilijk was) door lid te worden zodat hij ook op het persvrije partijcongres verslag kan doen.

Prachtig boek weer. Leuke les voor iedereen die denkt even snel carrière te maken in de politiek, of die denkt een nieuwe partij zo op te richten. Leest u mee mevrouw Verdonk?

Quote: ”In de dagen erna wordt bekend dat Harry Wijnschenk een medewerker van Winnie de Jong heeft ontslagen, dreigt Winnie de Jong de LPF-fractie te verlaten, beschuldigt Winnie de Jong Ferry Hoogendijk ervan een kamerzetel te hebben gekocht, wil Ferry Hoogendijk Winnie de Jong aanklagen, zegt Winnie de Jong dat Harry moet ‘ophoepelen’, vindt Jimmy Janssen van Raay dat de fractie ondemocratisch wordt geleid, schaart Cor Eberhard zich achter Winnie de Jong, wordt ook Theo de Graaf beschuldigd van het kopen van een Kamerzetel en eet Volkert rustig door.” (Blz. 74)

Nummer: 08-075
Titel: De Pimmels
Auteur: Marcel van Roosmalen
Taal: Nederlands
Jaar: 2003
# Pagina’s: 122 (15300)
Categorie: Politiek
ISBN: 90-5911-256-3

Hard Gras 51 – Verdriet om Feyenoord en andere voetbalverhalen

Tags

boeken, boeken 2007, boekrecensie, Feyenoord, Hard Gras, lezen, Marcel van Roosmalen, voetbal, voetbalboek, Zeger van Herwaarden

Hard Gras 51 – Verdriet om Feyenoord en andere voetbalverhalen (07-022)

Losse verhalen deze maal, geen themanummer. Volgens mij kost het de uitgever zelf ook moeite om te wennen aan de nieuwe frequentie (6 keer ipv 4 keer per jaar). De inhoudsopgave is dan ook weggevallen in dit nummer.

Verhalen van Jos de Putter (de ontdekker van Leonardo), Marcel van Roosmalen (terug als Vitessesupporter na zijn jaarverslag in HG48), Hans van der Beek (op bezoek in de pub van John Linford, altijd goed voor een verhaal), Christoph Biermann (een voorpublicatie uit ‘Deutschland, ein Sommermärchen’), Zeger van Herwaarden (voorpublicatie uit ‘Victor’s zomer’), Mariëlle van Bussel (over de stille kracht Obodai uit Ghana), Paul van den Bosch (over de beroemdste sneeuwbal in de voetbalgeschiedenis), Michel van Egmond (over Obiku, een goed antwoord op de beroemdste quizvraag over Feyenoord), een gedicht van Theun de Winter en twee pagina’s krijter van Gerrit de Jager, zijn eenvoudigste opdracht volgens mij.

Winnaar van deze aflevering: Ik hou het op Zeger van Herwaarden. Omdat voetbal in Italië zo mooi is.

Nummer: 07-022

Titel: Hard Gras 51 – Verdriet om Feyenoord

Auteur:  Diversen (Jos de Putter, Marcel van Roosmalen e.a.)

Taal: Nederlands

Jaar: 2006

# Pagina’s:  112 (3983)

Categorie:  Sport (voetbal)

ISBN:  90-468-0142-X

Marcel van Roosmalen – Op pad met Pim

Tags

boeken, boeken 2007, boekrecensie, lezen, LPF, Marcel van Roosmalen, Pim Fortuyn, politiek

Marcel van Roosmalen – Op pad met Pim (07-006)

Soms is het een goed idee om iets een tijdje te laten rusten. De actualiteit schreeuwt soms zo om aandacht, dat negeren voor mij de enige optie lijkt. Vooral ook omdat achteraf bezien, het meestal allemaal wel meevalt. Het fenomeen Pim Fortuyn had ik eigenlijk ook een beetje willen negeren. Zijn moord zorgde er voor dat dit plan mislukte. Ik heb met een aantal buitenlanders online leuke discussies gehad.

Het aantal mensen dat via souvenirs, boeken en andere prullaria geld wilde verdienen vlak na zijn dood bleek enorm. Daar deed ik niet aan mee. Twee jaar later bij de Slegte toch nog een van de boekjes gekocht. Pas nu vond ik de tijd rijp om eens terug te blikken op het fenomeen.

Journalist van Roosmalen volgde namens HP De Tijd de politicus in opkomst. Hij deed dit met een leuke ondertoon, ietwat spottend, maar ook wel met verbazing. Verbazing over hoe het land reageerde op deze flamboyante verschijning, die het vooral moest hebben van de vorm, zeker niet van de inhoud. Slechts weinigen durfden de verbale strijd met hem aan te gaan, al waren er zeker mogelijkheden een discussie met Fortuyn te winnen.

De hoofdpersoon zelf was niet altijd even enthousiast over de journalist en zijn maatje. Het komt de kwaliteit van dit boekje alleen maar ten goede. Pas halverwege het boek had ik door dat Van Roosmalen ook het boek over Vitesse had geschreven voor de serie Hard Gras, dat ik eerder dit jaar las. Zijn stijl blijkt dus op meerdere gebieden te werken. Complimenten voor de schrijver dus.

Nummer:  07-006
Titel: Op pad met Pim. Van Eindhoven tot Hilversum.
Auteur:  Marcel van Roosmalen
Taal: Nederlands
Jaar: 2002
# Pagina’s:  142 (937)
Categorie:  Politiek
ISBN:  90-5911-070-6

Hard Gras 48 – Marcel Roosmalen – Je hebt het niet van mij (07-001)

Tags

boeken, boeken 2007, boekrecensie, Hard Gras, lezen, Marcel van Roosmalen, Vitesse, voetbal, voetbalboek

Veel ophef was er al over dit boek. Blijkbaar was het bij Vitesse niet zo goed gevallen. Daardoor natuurlijk extra interessant. In het voorwoord wordt dit boek vergeleken met de boeken van Kees ’t Hart over Heerenveen en Hugo Borst over Feyenoord. Ik ben bang dat ik de vergelijking niet helemaal terecht vind.

Ik vond dit boek namelijk erg leuk om te lezen, maar de kwaliteit van de twee al genoemde titels is gewoon erg moeilijk te evenaren. Daarbij ligt een club als Vitesse gewoon iets te ver van mij af om met er erg druk over te maken. Desalniettemin is het erg interessant om te zien hoe het eraan toegaat bij de club die tien jaar geleden een rol voor zichzelf zag, die AZ ondertussen heeft opgepakt, de subtopper die zich tussen de traditionele topclubs worstelt.

Van Roosmalen is een supporter, maar is voor een jaar de man die de club op de voet volgt. Met een relativeringsvermogen dat vele supporters niet hebben, is hij de juiste man voor dit boek. Hij weet genoeg van de club, kent vele mensen, maar houdt toch iets afstand. Dat Vitesse het dit seizoen beroerd doet, maakt het boek natuurlijk alleen maar een stuk beter (en eenvoudiger te schrijven). De titel ‘Je hebt het niet van mij’ geeft al aan in welke sfeer de schrijver is beland. Eredivisievoetbal lijkt soms veel op een slechte soap, de organisatie heeft veel weg van een amateurclubje met wat vrijwilligers, de voetballers hebben, vanzelfsprekend, te grote ego’s en Van Roosmalen schrijft het allemaal op. Leuk.

Nummer: 07-001
Titel: Je hebt het niet van mij (Hard Gras 48)
Auteur:  Marcel van Roosmalen
Taal: Nederlands
Jaar: 2006
# Pagina’s:  128
Categorie:  Sport (voetbal)
ISBN:  90-468-0096-2