Het regent vissen ***

Tags

Honduras, lluvia de peces, recensieprins, regen, Thailand, vissen

Het schijnt regelmatig voor te komen, op verschillende plekken op de wereld. Er bestaan ondertussen honderden verhalen, of ze waar zijn is moeilijk te controleren. Het BBC filmpje lijkt het uit te leggen. Maar is dit nagespeeld, georganiseerd of daadwerkelijk gebeurd?

In Honduras schijnt het elk jaar te gebeuren, in een dorpje zo’n 200 kilometer landinwaarts. En toch vallen er elk jaar vissen uit de lucht. Er is zelfs een festival daar, dat de ‘lluvia de peces’ viert

Ook in Thailand komt het voor. En op Sri Lanka. Zelfs in Engeland. De foto’s zijn te overtuigend om zo maar te negeren. Google maar eens op lluvia de peces of fish rain. Te veel beelden voor een fabel.

En toch blijft er ook twijfel. Hoe is het in de 21e eeuw mogelijk dat er geen goede beelden zijn van het fenomeen. Zeker als het elk jaar voor zou komen.

Maar misschien is het juist daarom wel zo’n prachtig verhaal. We kunnen nog niet alles verklaren. Niet alles vastleggen. Laat staan begrijpen. Het is het bewijs dat de natuur nog steeds dingen doet waarvoor de mens geen uitleg heeft. Prachtig toch?

Voor de verhalen vijf sterren, voor de geloofwaardigheid een enkele ster.

Themaweek 5. De Recensieprins

Chauvinisme *

Tags

chauvinisme, Goor, nationalisme, recensieprins

Nog niet zo lang geleden werden een heleboel mensen in mijn woonplaats erg enthousiast omdat een inwoner van mijn dorp een paar pijlen op de juiste plek van een bord wist te gooien. Ik begreep hier helemaal niets van. Ik ken de goede man niet, heb hem nooit gesproken, vind hem niet bijzonder sympathiek maar zou toch blij moeten zijn omdat hij ooit een huis kocht een kilometer hiervandaan. Hem interesseert het in ieder geval niets, hij heeft zich niet eens aan zijn buren voorgesteld.

Zo kan ik ook niet enthousiast worden van een stadion vol fans van het Nederlands elftal. Veelal geen voetballiefhebbers, maar wel de ander opleggen dat hij moet zingen, deinen en waven. Alleen omdat we allemaal dezelfde voorpagina van ons paspoort hebben.

Vaak gaat het hierbij om sportwedstrijden. Ik vind Davis sympathiek, Kramer niet. Bolt wel en Schippers ook. Ik ben fan van Bob de Jong, maar heb niets met Verweij. Ik zie Messi graag spelen, Ronaldo niet. Vind Vermeer een goede keeper, maar heb niets met zijn club. Vind Bayern ook geen sympathieke club, maar vind wel dat Guardiola ze leuk laat voetballen. Maar kan tegelijkertijd noch Muller, noch Robben uitstaan. Heeft allemaal niets met chauvinisme te maken.

Het is het voorportaal van ‘geen azc’, ‘daar moet een piemel in’ en ‘eigen volk eerst’. Het is hetzelfde als niet doneren aan het glazen huis omdat er in Nederland mensen naar de voedselbank moeten. Maar ondertussen ook die voedselbank niet helpen. Ik vind dat allemaal nare mensen. Ik heb geen hekel aan mijn geboortegrond, maar denk dat de plek van de wieg nooit bepalend mag zijn voor je houding ten opzichte van die persoon.

Daarom krijgt chauvinisme van mij een enkele ster. Omdat ik er stiekem toch ook wel weer een beetje trots op ben dat ik een Tukker ben.

Themaweek 5. De Recensieprins

Pieter Zwart ****

Tags

fcblogbroeders, journalistiek, Pieter Zwart, recensieprins, voetbal

Als je zijn naam intikt in Google, duurt het even voordat je hem gevonden hebt. Hij is nog niet zo bekend. Toch denk ik dat hij ondertussen al, op kousenvoeten, is opgegroeid tot een van de beste analisten van Nederland. Als het om voetbal gaat dan.

Te veel analisten vallen in een van de drie nutteloze groepen. 1. Vroeger was alles beter, volgens veel oud-voetballers. 2. De jeugd is niet met de sport bezig, de hoed van Depay bepaalt het beeld. 3. We hadden 59% balbezit, maar wisten de mogelijkheden niet in kansen om te zetten. Naar al deze zogenaamde experts hoeven we niet te luisteren, dat kan ik thuis voor de televisie minstens zo goed.

Pieter Zwart kan dat beter. Veel beter. Hij legt in het kort even uit wat de problemen van Oranje zijn. Als de bondscoach het artikel gelezen had, was het zeker beter gegaan. Hij ziet waarom Ajax in Nederland goed speelt, maar in Europa geen deuk in een pakje boter schiet. Hij analyseert de Hollandse school en laat zien wie er goed heeft opgelet en wie alleen nog maar pretendeert Hollands te voetballen.

Zijn verhalen zijn duidelijk, goed leesbaar, begrijpelijk voor de doorsnee liefhebber. Zijn analyses hebben meer diepgang dan de familie Mulder en de rest van de Studio Voetbalcrew bij elkaar. Zijn liefde voor het spelletje gaat verder dan juichend achter de winnaar aan lopen. Met Catenaccio heeft hij een paar jaar geleden de journalistiek getorpedeerd en dit blog is nu een van de belangrijkste voetbalsites van Nederland. Voetbal International heeft hem al ingelijfd. Goede move van het blad.

Wat mij betreft is Pieter Zwart een groter talent in de voetbaljournalistiek dan de meeste Nederlandse voetballers op het veld.

Gelukkig is hij ook menselijk. Hij heeft het ook wel eens mis.

Vier sterren, omdat hij ook niet alles kan weten. Voor de liefhebbers: volg hem op twitter!

Themaweek 5. De Recensieprins

p.s. Het nadeel van vooruit programmeren: in de tussentijd schrijft hij weer een geweldig artikel over Sampaoli als ideale bondscoach van Nederland.

Drone Shadows ****

Tags

drone, James Bridle, kunst, oorlog, recensieprins

Kunst hoeft niet perse mooi te zijn. Een belangrijke misvatting. Kunst moet je aanzetten tot nadenken. Moet prikkelen. Mag provoceren. James Bridle heeft dat goed begrepen.

Zijn project Drone Shadows is op diverse plekken op deze aarde te zien. De foto hiernaast bijvoorbeeld is gemaakt in Istanbul. Hij noemt het ‘Drone shadow’. Bij oorlog hebben vele mensen nog de twee wereldoorlogen van de vorige eeuw in het hoofd. Of iets moderner, de voortdurende chaos in het midden Oosten.

Maar oorlog voeren gaat tegenwoordig heel anders. Een aantal whizzkids kan vanuit hun woonkamer ergens in de VS een drone besturen die fatale gevolgen heeft voor vele slachtoffers duizenden kilometers verderop. Sterker nog, drones worden gebruikt door vele partijen, zonder dat er ooit oorlog is verklaard. Een groot gedeelte van de mensheid heeft hier geen weet van. Maar er vallen wel veel slachtoffers. Vaak ook onschuldigen, mensen die toevallig in de buurt wonen of waren. Collateral damage heet dat tegenwoordig.

Door de schaduw van een drone groot en duidelijk op straat te tekenen, worden toevallig voorbijgangers geconfronteerd met de stille oorlog. Ook voor u kan het zo maar voorbij zijn…

Bridle zet mensen voor het blok, een extreem confronterende manier van kunst. Ik vind dat goed. Vier sterren.

Themaweek 5. De Recensieprins

Een nectarine **1/2

Tags

nectarine, recensieprins

Net als the Presidents of the United States of America ben ik gek op perziken. Alleen die moet je óf uit blik eten óf eerst schillen. Maar fruit wil je gewoon meteen eten. Gelukkig is er dan het alternatief de nectarine.

En elk jaar weer trap ik er in. Ik koop een papieren zak vol nectarines op de markt en probeer thuis meteen de eerste. Mijn tanden protesteren hevig, het kreng is nog zo hard alsof het rechtstreeks uit de diepvries komt. Ineens bedacht ik weer dat ik een maand of tien geleden hetzelfde deed. Eerst even laten liggen dus.

Een dag. Twee dagen. De nectarine voelt nog steeds hard aan, maar ik eet toch vast de volgende. Ik wacht weer twee dagen, pak de papieren zak en zie een paar verschrompelde stukjes fruit. Te laat. Met een schilmesje snij ik de rotte plekken weg en eet nog een paar hapjes.

Wat ik ook probeer, het juiste moment om een nectarine te eten is niet te bepalen. Of ik ze nu in de koelkast leg, zoals de marktkoopman mij aanraadde en ze er per stuk dag na dag uitleg, of op de fruitschaal, ik vind het juiste moment niet. Het juiste moment om een nectarine te eten duurt namelijk precies acht minuten. Te vroeg en je tanden zullen er onder lijden. Te laat en je zit onder het sap en de smaak valt al weer tegen. Je hebt precies acht minuten, alleen weet je nooit wanneer die acht minuten zijn.

In Spanje, op vakantie, at ik heerlijke nectarines, als toetje. Ik liet er de pudding en ijstaarten voor staan. Heerlijk. Groter dan de krengen die ik op de markt koop hier, precies goed van smaak. Structuur perfect. Ik geef het op. In Nederland zal ik nooit een goede nectarine eten.

Voor de smaak krijgt de nectarine vier sterren, voor het eetgemak een enkele.

Themaweek 5. De Recensieprins

De Correspondent ***

Tags

De Correspondent, journalistiek, recensieprins

Sinds een jaar of twee bestaat deze site. Duidelijk een product van de technologie. Aanvoelen wat de tijdgeest vraagt. Via crowdfunding en lidmaatschappen bedruipen ze zich zelf. Een decennium geleden kon niemand vermoeden dat dit de toekomst van de journalistiek is. Ik ben er van overtuigd dat dat zo is. Kranten fuseren en gaan zonder uitzondering naar lagere oplages. Weekbladen worden maandbladen. Tijdschriften verdwijnen. Ons leven zal zich meer en meer via internet gaan afspelen.

Wat kom je dan tegen op de Correspondent? Vele interessante, diepgaande, goed gedocumenteerde opinieartikelen. Geschreven door opinieleiders en journalisten die eer willen van hun werk. Artikelen die je niet ‘snel even tussendoor’ leest. De leestijd staat er zelfs boven. Diepgang in een vluchtige tijd.

Ben ik lid? Nee. Ik heb me geabonneerd op een nieuwsbrief en krijg een artikel per week in de mail. Daarnaast worden er soms artikelen gedeeld door een correspondent of abonnees via Twitter of Facebook. Dus lees ik graag die paar artikelen per week.

Meteen is de valkuil zichtbaar. Als er gratis al genoeg beschikbaar is om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen, is er geen incentive meer om zelf lid te worden. Dus ook al heb ik sympathie voor het initiatief, 6 euri per maand vind ik een behoorlijk bedrag. Niet voor wat je krijgt, wel voor wat je er uiteindelijk zelf uithaalt. Het lijkt op dat sportschoolabonnement dat velen hebben. Voor een paar tientjes mag je elke avond meedoen aan lessen, gebruik maken van allerlei apparatuur en krijg je goed advies. Maar als je er maar eens per kwartaal gebruik van maakt, is het nog steeds duur.

Misschien een idee: de optie vrije gift bij de gratis artikelen. Dus niet meteen een lidmaatschap, maar gewoon de mogelijkheid te doneren. Alle beetjes helpen. Want het zou zonde zijn als een prachtige site als dit zou verdwijnen.

Vier sterren voor het idee en de kwaliteit van het gebodene, twee voor het verdienmodel.

Themaweek 5. De Recensieprins

De Recensieprins

Tags

recensieprins

Vier jaar lang was De Recensiekoning een hype op het internet. In 2014 stopten ze er mee. Ze waren klaar. Voor een themaweek laat ik het idee een weekje herleven. En omdat ik genoeg zelfkennis heb, wetende dat ik niet het niveau zal halen van het origineel en zeker niet het aantal bezoekers, heet deze week De Recensieprins.

Een week waarin ik de meest uiteenlopende zaken zal recenseren. Geen boeken, dat gebeurt op deze site al meer dan voldoende. Suggesties zijn welkom. Mocht ik er plezier aan beleven en mijn bezoekers dit ook de moeite vinden, dan zou deze themaweek in de toekomst een vervolg kunnen krijgen.

Themaweek 5. De recensieprins