71 – Nick Cave and the Bad Seeds – The Mercy Seat

Tags

Bad Seeds, Gerbie's top 212, muziek, Nick Cave

Nummer	71
Artiest	Nick Cave and the Bad Seeds
Titel	The Mercy Seat
Jaar	1988
Wikipedia	The Mercy Seat
Website	Nick Cave
Tekst	Mojim

Nick Cave zal volgens mij nooit een artiest voor het grote publiek worden, maar zijn fans zijn trouw, zijn oeuvre is indrukwekkend, hij wordt hogelijk gewaardeerd door medeartiesten en hij is gecoverd door Johnny Cash, zoals hij zelf al eens trots zei in een interview. Cave is niet de muzikant voor de arbeidsvitaminen, voor het meezingdeuntje, voor de achtergrond tijdens het koken, douchen of het lezen van de krant. Cave maakt muziek met een boodschap, zijn teksten zijn weldoordacht, zijn muziek heeft structuur, inhoud, een gedachte.

Hij stond al op 118 in deze lijst, maar omdat dat een duet was, mocht hij ook zelf nog een keer in de lijst. Genoeg mooie nummers, maar geen enkele twijfel over het hoogtepunt in zijn genre. Cash coverde dit nummer niet toevallig.

Een rustig akoestisch nummer of een bombastische pophymne, The Mercy Seat kan het allebei zijn. Het mooiste is de uitvoering waar beide uitersten elkaar ontmoeten. Staat het al in de top 2000?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

Advertenties

72 – Joe Jackson – Real men

Tags

Gerbie's top 212, Joe Jackson, muziek

Nummer	72
Artiest	Joe Jackson
Titel	Real men
Jaar	1982
Wikipedia	Real men
Website	Joe Jackson
Tekst	Songteksten

Het is bijna niet mogelijk om in deze lijst iemand te vinden die veelzijdiger is dan Joe Jackson. Ik weet nog zeker dat ik dit nummer waardeerde in 1982, al was ik veel te jong om het te begrijpen. Maar ik weet ook dat ik pas in de loop der tijd begreep hoe goed Jackson was, en nog steeds is. Angry young man, eind jaren zeventig, bleek hij in de jaren tachtig veel muzikaler te zijn dan men mocht vermoeden op basis van zijn eerste albums, de rockband met Jackson als zanger.

Night and Day bleek een pareltje, met vele prachtige nummers, waar Real men nog eens bovenuit stak. Maar klassieke albums volgden, jazz bleek geen enkel probleem, filmmuziek, samenwerkingen met voor mij onbekende grootheden uit andere muziekstijlen, Jackson bouwde een oeuvre waar je u tegen zegt, met een hoofdletter U eigenlijk.

Real men is het beste nummer. Niet alleen om de muziek, maar ook om de boodschap. Want waar in 2019 nog velen worstelen met medemensen die anders denken over liefde, vroeg Jackson zich in 1982 al af wanneer je nou een echte man bent. Wat zijn de criteria, wie bepaalt het? Denk eens goed na. Als alle boodschappen met dergelijk goede muziek kwamen, zag de wereld er ongetwijfeld een stuk mooier uit.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

73 – Sting – Bring on the night

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Sting

Nummer	73
Artiest	Sting
Titel	Bring on the night
Jaar	1979
Wikipedia	Bring on the night
Website	Sting
Tekst	Sting

Natuurlijk begon het met de Police. Een van de eerste elpees die ik kocht als jochie. Maar echt fanatiek was ik niet. Totdat we naar Werchter gingen, na ons eindexamen. Met negen, vier tentjes mee, in de trein. Na Leuven met de bus verder, tent ergens in een weiland opzetten en met z’n allen naar het festivalterrein. Een dag met veel goede bands en Sting, net na zijn eerste soloalbum, als headliner.

Het regende die dag. Bij de ingang raakten we elkaar kwijt. Het was een rampzalige dag. Schuilen aan de zijkant van het terrein, luisteren naar Bryan Adams, een beroerde dag. We bleven met zijn tweeën over. Want wij wilden Sting zien. Tijdens het optreden van de verguisde Canadees vermaakten we ons met het jennen van zijn fans, vragen wie dat bandje eigenlijk was. En we werkten ons naar voren.

Toen Sting eindelijk het podium betrad, stonden we geweldig midden voor het podium. En onze held had afscheid genomen van zijn rockbandje, hij had echte musici om zich heen verzameld. Kenny Kirkland, Branford Marsalis, Omar Hakim. En hij overdonderde ons compleet. Nummers van ‘Dream of the Blue Turtles’, zijn solodebuut. Een enkel Police-nummer, maar dan in een ander arrangement. Het meeste indruk maakten de jazzmusici die ook voor een groot publiek konden uitblinken, die niet alleen hoefden te improviseren, maar ook gezamenlijk een prachtig orkest vormden. Soli die eindeloos duurden, maar geen seconde verveelden, de show kon wat mij betreft niet lang genoeg duren.

De waardeloze dag was vergeten, zelfs alles wat er daarna nog mis ging. Ik had Sting gezien, en Sting op zijn best. Een paar jaar later zagen we hem weer, met een groot deel van dezelfde groep, in Den Haag. Leuk, maar het haalde bij lange na niet het niveau van die eerste tour. Het live dubbelalbum van die Tour is nog altijd een pareltje in mijn collectie. Daarom kies ik ook het titelnummer van dat album. Omdat het niet het bekendste Police-nummer is, maar wel een van de hoogtepunten van een schitterende verzameling artiesten die een tour samen deden. En ik was er bij.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

74 – Crowded House – Don’t dream it’s over

Tags

Crowded House, Gerbie's top 212, muziek, Neil Finn

Nummer	74
Artiest	Crowded House
Titel	Don’t dream it’s over
Jaar	1986
Wikipedia	Don’t dream it’s over
Website	Crowded House
Tekst	Crowded House

In de jaren tachtig, toen postpunk en new wave het steeds vaker moesten afleggen tegen synthesizerbandjes, was daar ineens dat bandje uit Nieuw Zeeland. Een bandje dat geen herrie maakte, waar de melodie nog belangrijk was, waar het gewoonte was om nog gewoon een leuk liedje te maken.

Don’t dream it’s over was hun grootste hit, ook prachtig akoestisch te zingen, wat de band ook deed in vele radio-optredens her en der ter wereld. Het werd hun doorbraak.

Lang heb ik getwijfeld tussen deze en Into temptation, het beste nummer dat de Beatles nooit schreven. Ook prachtig, maar het had minder impact dan Don’t dream it’s over. Al is dat voor mij eigenlijk geen criterium.

Neil Finn wordt terecht gezien als een van de beste singer-songwriters van zijn tijd.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

75 – The Pogues – And the band played Waltzing Matilda

Tags

Australië, Eerste wereldoorlog, Gerbie's top 212, muziek, The Pogues, Turkije

Nummer	75
Artiest	The Pogues
Titel	And the band played Waltzing Matilda
Jaar	1985
Wikipedia	And the band played Waltzing Matilda
Website	Pogues
Tekst	LyricsFreak

Toch weer een cover. Het origineel ken ik niet eens. De versie van The Pogues is schitterend. Een Australisch nummer, dat is meteen duidelijk als je de tekst beluisterd. En waar vele Pogues nummers het moeten hebben van de energie, van de melodie, is het overduidelijk dat de tekst in dit geval bepalend is.

En het is ook best vreemd dat je als soldaat uit Australië (of Nieuw Zeeland) maanden op een boot gaat zitten om in Europa, waar je nog nooit geweest bent, mee te vechten in een oorlog die jou eigenlijk niet aangaat. Niet alleen dat, nadat je je maten hebt zien omkomen en je zelf met mazzel overleefde, kom je kreupel terug in je eigen land en wordt je met de nek aangekeken. Hoe hard kan het leven zijn?

The Pogues hebben vele mooie nummers gemaakt. Dat hadden er nog veel meer kunnen zien, als Shane McGowan niet de ambitie had gehad om Keith Richards van de toppositie van de Death List te verdrijven. Toch kies ik voor dit anti-oorloglied, soms is muziek een mooie manier om een boodschap over te brengen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

76 – Jacques Brel – Ne me quitte pas

Tags

Gerbie's top 212, Jacques Brel, muziek

Nummer	76
Artiest	Jacques Brel
Titel	Ne me quitte pas
Jaar	1959
Wikipedia	Ne me quitte pas
Website	Jacques Brel
Tekst	Zafiris

Hij werd niet oud, deze Franstalige Vlaming. Maar zijn invloed valt haast niet te overschatten. Je kunt de grote namen die hem coverden niet eens opnoemen, schier eindeloos is de lijst. En dan beginnen we niet eens aan de vertalingen.

Een enkele keer zong hij in het Nederlands, maar vooral in het Frans. Zelden zag ik iemand die zich zo overgaf aan zijn muziek, die zijn muziek leefde. De beelden van een nat bezwete Brel heeft iedereen wel eens langs zien komen.

Net als bij vele anderen die jong heengingen, krijgt hij na zijn dood nog meer status. Niet dat hij er iets aan heeft, tijdens zijn leven was hij vaak wat controversieel. Zijn teksten zorgden daar wel voor.

Zonder twijfel is ‘Ne me quitte pas’ zijn meesterwerk. ‘Ga niet bij me weg’, een tranentrekkend liefdeslied. Intens is het woord, denk ik. Muziek die je niet alleen moet luisteren, je moet het voelen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

77 – Mana – Los desaparecidos

Tags

Gerbie's top 212, Mana, muziek, politiek

Nummer	77
Artiest	Mana
Titel	Los desaparecidos
Jaar	1999
Wikipedia	MTV Unplugged (Mana album)
Website	Mana.com.mx
Tekst	Songlations

Het origineel is van Ruben Blades. Ik zocht het op, nadat ik deze versie leerde kennen. Al backpackend door Centraal Amerika kon ik de band niet vermijden. Tussen vele lokale bagger was ik allang blij dat er een Mexicaanse band was die serieuze en goede muziek maakte. Dus kocht ik het bandje met de opname van MTV Unplugged voor in mijn walkman. Het nummer dat het meeste indruk maakte, was de cover van het nummer van Ruben Blades.

Via google op zoek gaand naar het filmpje en de tekst, kom ik erg vaak de titel Desapariciones tegen ipv Desaparecidos. Verdwijningen i.p.v. ‘zij die verdwenen’. Mijn Spaans is verre van perfect, maar volgens mij gaat het om de personen, de tekst verwijst daar ook de hele tijd naar, niet over de verdwijningen, dan gaat het om het fenomeen. Het is maar een marginaal verschil, maar wel een belangrijk.

Wie heeft mijn echtgenoot gezien? Mijn zus? Mijn zoon? Mijn moeder? De tekst is sterk, het wordt persoonlijk gemaakt. Zes miljoen joden in kampen. Duizenden Argentijnen vanuit een vliegtuig de oceaan in. Tienduizenden anderen die verdwenen in vele landen in Latijns Amerika. Het zijn allemaal niet te begrijpen aantallen. Maar iemand met een naam, een gezicht, een familieband, dat raakt je. En dat begreep Blanes toen hij de tekst schreef. En omdat veel, bijna alle, Latijns Amerikaanse landen kort of lang een dictatuur waren, omdat er velen verdwenen, kent iedereen de verhalen.

Mana heeft het nummer veel bekender gemaakt, in de Spaanstalige wereld is het een evergreen geworden. De aanleiding is een verkeerde, het resultaat is toch een erg mooi nummer. Zelfs als je geen Spaans spreekt of begrijpt, met een korte uitleg moet je het voelen, kan niet anders.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

78 – Pixies – Where is my mind

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Pixies

Nummer	78
Artiest	Pixies
Titel	Where is my mind
Jaar	1988
Wikipedia	Where is my mind?
Website	Pixies Music
Tekst	Debaser

Een band die eigenlijk een oeuvreprijs zou moeten krijgen. Niet een band waar je een enkel nummer van uit moet kiezen. Lang dacht ik aan Gigantic, met een prominente rol voor Kim Deal. Het eerste nummer van ze dat bleef hangen. Even wennen, het was soms een muur van geluid. Maar als je de band goed beluisterde, hoorde je door de herrie heen prachtige melodieën, mooie gedachten, goed samenspel. Van zacht naar hard, maar ook weer terug.

De band was het voorbeeld voor velen, zelfs voor Kurt Cobain was Black Francis een muzikale held. En toen stopten ze er mee. Zo maar, leek het. Een aantal soloplaten van Frank Black, zoals hij toen heette, waren de moeite waard, maar het niveau van de Pixies werd eigenlijk nooit gehaald. En dus kwamen ze een decennium later toch weer bij elkaar. Maakten nieuw werk, gingen weer op tour. En dus zag ik ze in Amsterdam, waar de laatste plaat het verrassend goed deed, maar uiteindelijk bleken de gouwe ouwen onmisbaar. Kies ik voor Tame? Of toch voor Hey? Here comes your man? Of die hit: Monkey gone to heaven?

Het wordt toch Where is my mind. Omdat het nummer voor zovelen de moeite waard is. Omdat er zo veel coverversies bestaan. Omdat het een geweldig nummer is. Het oeuvre-definierend nummer.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

79 – Blur – Parklife

Tags

Blur, Damon Albarn, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	79
Artiest	Blur
Titel	Parklife
Jaar	1994
Wikipedia	Parklife
Website	Blur
Tekst	Genius

Midden jaren negentig was mijn Britse tijd. Zomer en winter, beide seizoenen in dienst van, werkend met Britten. Britse toeristen, maar vooral Britse collega’s. Geweldige tijd gehad, regelmatig concludeerde ik dat ik een goede (noodgedwongen) keuze had gemaakt door voor Britse touroperators te gaan werken.

Muzikaal was Engeland in de ban van de strijd tussen Oasis en Blur. Dertig jaar na de keuze tussen de Beatles en de Stones moest men weer kiezen. De ruwe noorderlingen of de cheeky zuiderlingen. Rock en Roll of studentikoos. Als buitenstaander hoefde ik niet perse te kiezen. Ik kon beide waarderen. Om het kampvuur met flink wat drank was het vaak Oasis, andere momenten kwam Blur beter van pas.

Ik kan geen band bedenken die Britser is dan Blur. Hun ultieme anthem is Parklife. Het begint met een oerbrits ‘oi!’. De muziek, de uitspraak, de thema’s, het deuntje, alles is Brits. Vele CD’s van Blur staan te pronken in de kast achter mij. Meesterwerkjes. Muzikale hoogstandjes. Van There’s no other way tot Song 2 (Whoohoo!), Damon Albarn en zijn maten hebben de eeuwigheid allang bereikt. Met Parklife als definiërend nummer. Kort maar krachtig. Pop, maar toch alternatief genoeg.

Voor mij een titel dat staat voor een tijdperk.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

80 – The Scene – Rigoreus

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Thé Lau, The Scene

Nummer	80
Artiest	The Scene
Titel	Rigoreus
Jaar	1990
Wikipedia	Blauw
Website	The Scene
Tekst	Songteksten.nl

The Lau speelde al mee op nummer 159. Hij was jarenlang de drijvende kracht van The Scene, tegenwoordig, niet eens onterecht, vooral bekend van ‘Iedereen is van de wereld’. Dat nummer is zo langzamerhand een anthem geworden, een statement tegen ongelijkheid.

Een beetje wrang is het ongetwijfeld dat Lau pas waardering kreeg bij het grote publiek nadat bekend was dat hij ongeneeslijk ziek was. Zijn laatste tour trok grote aantallen, in tegenstelling tot vele voorgaande tours. In Vlaanderen kreeg hij meer waardering dan in zijn eigen Nederland.

Eind jaren tachtig zag ik de band een aantal keer live. Goede Nederlandse bands gingen toen nog regelmatig het land rond, ik zag er veel. The Scene waardeerde ik ten zeerste. In de jaren negentig ebde dat een beetje weg.

De afscheidstournee van The Lau op vele podia en langs vele talkshows was een groot succes, het was hem gegund. Hij is daardoor een van de artiesten op deze lijst die is overleden (2015) na het vaststellen van de lijst en het begin van deze serie, een teken van de vergankelijkheid. Ik kies voor Rigoreus, de single staat nog ergens in de kast, een intens nummer dat het grote publiek niet bereikte, maar wel door de echte fans werd geadoreerd. Terecht.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

81 – Mo – Cheese

Tags

Gerbie's top 212, Mo, muziek

Nummer	81
Artiest	Mo
Titel	Cheese
Jaar	1982
Wikipedia	Mo
Website	Muziekencyclopedie
Tekst	Lyrics Wikia

Op de fiets naar Hengevelde, daar zouden allemaal goede artiesten komen. Los Vast komt, live op de radio, daar moet je bij zijn als tiener. Ik weet nog hoe teleurgesteld ik was. Honderden tieners onder aan het podium, Jan Rietman die de boel probeerde op te zwepen, maar alleen maar artiesten die snel een liedje kwamen playbacken.

Een enkele, positieve, uitzondering. Een bandje met veel orgeltjes, maar vooral een mooie en goede zangeres. Horse racing heette het nummer. De tent viel stil, dit hoorde er niet tussen. De meesten om me heen hadden niet door dat er live werd gezongen, dat die zangeres erg knap aan het zingen was.

De elpee kon ik meteen huren bij de bieb, de band brak niet echt door, was nooit echt populair. Ha ha, the sound of laughing. Mooie plaat, vooral leuke liedjes. Ik kende er al een aantal. Meer dan drie decennia later kan ik nog steeds hele stukken zonder enig probleem meezingen. Het is me zelfs al gelukt mijn dochter het refrein mee te laten zingen. Samen op de fiets: Smiling is my way out, when I’m lonely or in doubt. Crying doesn’t cheer you up, smiling, keep on walking.

De band heeft een typisch jaren tachtig geluid, daar twijfelt niemand aan. Het volgende decennium bestond ze ook niet meer. Echt grote hits ontbreken, maar het blijft leuk om ze zo nu en dan weer een terug te luisteren. Op Spotify of Deezer bijvoorbeeld. Als je niet, net als ik, de elpees hebt bewaard. Doen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

82 – Edith Piaf – Non, je ne regrette rien

Tags

Edith Piaf, Gerbie's top 212, muziek

Nummer	82
Artiest	Edith Piaf
Titel	Non, je ne regrette rien
Jaar	1960
Wikipedia	Non, je ne regrette rien
Website	Britannica
Tekst	French Lyrics Translations

Een rek vol singles hadden mijn ouders. De eerste plaatjes die ik zelf draaide. Een stuk of 20 waren de moeite waard, tenminste toen ik een jaar of tien was. Dan moet het eenvoudig in het gehoor liggen. Cliff Richard, Elvis Presley en mijn favoriet de ‘Baby sitting boogie’. Pas een paar jaar later begreep ik dat er tussen de door mij genegeerde plaatjes nog een pareltje zat. Dat pareltje had ik op de radio gehoord. Niet dat ik het begreep, twee jaar middelbareschoolfrans is niet genoeg om de tekst te begrijpen. Laat staan dat ik de diepte begreep.

Maar ik had als tiener wel door dat het een klassieker was, een nummer dat je raakte, zelfs zonder het echt door te hebben. Geen spijt hebben, het klonk als een regel uit de Readers Digest. Een fout tijdschrift, waar je snel doorheen was, met tegeltjeswijsheden, waarvan ik er een mijn hele leven heb onthouden. “You only regret the things you didn’t do”.

Maar die zangeres uit Frankrijk, die niet ouder werd dan dat ik ondertussen al ben, die zong het zoals je verwachtte. Piaf, waarvan je begreep dat ze het nummer voelde, niet gewoon de tekst declameerde, maar uit haar binnenste haalde. Van diep. En dat is mooi, ook meer dan een halve eeuw later ook nog.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

83 – Beatles – In my life

Tags

Beatles, Gerbie's top 212, John Lennon, muziek

Nummer	83
Artiest	Beatles
Titel	In my life
Jaar	1965
Wikipedia	In my life
Website	The Beatles
Tekst	Genius

De beste band ooit op 83, ergens klopt het niet. De discussie of er betere bands zijn, ga ik niet aan. Alleen: ik was er niet bij. De groep is een aangeleerde smaak. Papa had het beroemde rode verzamelalbum. Leuk, maar veilig. Zoals veel muziek uit hun begintijd. Toen ik mijn eigen smaak ontwikkelde, leerde ik de experimentele Beatles kennen, uit de tweede helft van de jaren zestig. Dat vond ik de moeite waard. Nog weer later realiseerde ik me dat beide fasen in hun carrière knap waren. Simpele popliedjes maken, die iedereen leuk vind, is ook een prestatie. Net zoals hun White Album een legendarische plaat werd.

Wel was het voor mij al snel duidelijk dat Lennon mijn favoriete Beatle werd. Dat zijn de jaren zeventig. Working Class Hero of Mull of Kintyre, geen discussie. In de jaren zestig hadden ze elkaar nodig, het leverde een hoeveelheid klassiekers op die een halve eeuw later nog recht overeind staan.

Mijn favoriete Beatle nummer is lastig. Ik kies voor In my life, uit 1965, de overgang van simpel naar diep. Dit nummer is daar een perfect voorbeeld van. Melodie simpel, treffend, herkenbaar (hoeveel noten heb je nodig voor je het herkend?), maar de tekst gaat verder dan Love me do of Please please me. Een duidelijk Lennon lied, al gaan de credits naar beide heren, zoals zo vaak in die tijd.

In de loop der jaren, zoals bij veel Beatles liederen, tig keer gecoverd. Zonder twijfel de mooiste versie door Johnny Cash, die begreep hoe je dit nummer nauwelijks hoefde aan te passen. Toch kreeg hij er een traan in, erg knap.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

84 – Raymond van het Groenewoud – Je veux de l’amour

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Raymond van het Groenewoud

Nummer	84
Artiest	Raymond van het Groenewoud
Titel	Je veux de l’amour
Jaar	1980
Wikipedia	Je veux de l’amour
Website	Raymond van het Groenewoud
Tekst	Songteksten.nl

Ruim zeven jaar geleden stapte ik in de trein naar Hengelo. Tot mijn grote verbazing was de zaal niet vol. Ik had een geweldige avond. Een levende legende vanaf de voorste rij, terwijl er honderden muziekliefhebbers thuis niet door hadden wat ze misten.

Natuurlijk kende ik het nummer toen ik tien was, de talen door elkaar, ‘heute godverdomme’, grappig. Pas jaren later, toen ik meer van zijn werk kende, begreep ik hoe groot deze meneer is. Dit is een taalkunstenaar, een rasartiest, een cultureel icoon. Velen zijn schatplichtig aan hem.

Nederlandse vader, Vlaams bloed. De tekst van dit nummer, van het begin van zijn carrière, passen ondertussen beter bij de eminence grise die hij is geworden. Hij is de dertig jaar al ruim voorbij. Hij heeft vele klassiekers op zijn naam staan. Maar ook grappige niemendalletjes, komische gelegenheidsnummers en diepe levensmijmeringen. Je kunt de man niet genoeg prijzen.

Je veux de l’amour is zijn klassieker, iedereen kent het, elke artiest begrijpt het, het is subtiel maar ook sarcastisch, het is bombastisch, maar toch ook weer beschouwend. En het grappige vind ik dan weer dat hij het niet eens zelf geschreven heeft, hij heeft het vertaald en aangepast. Maar het is zo eigen geworden, dat we dat kleine detail even vergeten.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.

85 – Billy Bragg – Waiting for the great leap forward

Tags

Billy Bragg, Gerbie's top 212, muziek, politiek

Nummer	85
Artiest	Billy Bragg
Titel	Waiting for the great leap forward
Jaar	1988
Wikipedia	Waiting for the great leap forward
Website	Billy Bragg
Tekst	Songteksten

Een veel groter contrast tussen twee opeenvolgende nummers is bijna niet te vinden in deze lijst. Na het pretpunknummer met slechts een woord als tekst, volgt deze week de ouderwetse, zelfs toen al, singer-songwriter met een politieke boodschap in zijn muziek.

Ook Bragg leerde ik kennen via de tweemetersessies van Jan Douwe Kroeske. Maar in de jaren negentig kwam ik geregeld in Engeland, Bragg was bezig een indrukwekkend oeuvre op te bouwen, ik volgde hem. Zijn teksten gingen ergens over, er was een boodschap, er lagen idealen aan ten grondslag.

Een van de weinige momenten waar ik daadwerkelijk spijt van heb in mijn leven, was toen ik tijdens een wandeling in Camden in 1991 een verkoper zag met illegale bootlegs, hele concerten op cassettebandjes. Er lagen er alleen van Bragg al tientallen. Mijn gezelschap die middag had er geen oog voor, ik had niet de cash en de besluitvaardigheid om snel wat aan te schaffen en het momentum was weg. Zoals Harrie Jekkers in zijn Klein Orkesttijd tussen de nummers door wat te vertellen had, zo waren ook de concerten van Bragg zo ongeveer half ‘spoken word’. Geen moment ging voorbij om de wereld te verbeteren, zijn manier was de muziek. En dankzij de aandacht die zijn muziek genereerde, kreeg hij de kans om zijn boodschap te verspreiden. Als gast in talkshows, als muzikant, bij protesten, als schrijver.

Multi-talent. En een sympathieke in die categorie. Natuurlijk gaat de titel van deze hit over de tijd van Mao, al is het eerder een referentiekader, dan een rechtstreekse verwijzing. Wanneer krijgen wij onze Great Leap?

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.