Oranje in 2014 (deel 12, maart 2014)

Tags

Brazilië, fcblogbroeders, Louis van Gaal, Nederlands elftal, Oranje, voetbal, voetbalzondag, WK 2014

Een stuk of vijftig spelers staan er op de ‘watchlist’ van de bondscoach. Hieronder staan ze allemaal genoemd. De zes keepers weten we zeker, achterin is linksback een flink probleem, op het middenveld is er ook weer meer ruimte voor speculatie, de blessure van Strootman betekent een zekerheidje minder.

Ook voorin blijft er discussie. Is Kishna de nog iets te jonge gok van Van Gaal of had hij het toch over verdediger Kongolo? De vijftig namen staan ter discussie, vanaf nu moeten er elke maand wat afvallen, tot in mei een voorselectie van een man of dertig bekend zal worden gemaakt.

Vermeer, Van Dijk, Van Rhijn, Willems, Emmanuelson, Anita, Maher, Schaken, Narsingh, Dost, Promes: Maak snel indruk, anders is het te laat. Pieters, Luuk de Jong, Mulder, Van Aanholt. Het is al te laat.

Doel
Jasper Cillessen 90
Michel Vorm 70
Jeroen Zoet 50
Tim Krul 40
Maarten Stekelenburg 30
Kenneth Vermeer 20

Verdediging
Daryl Janmaat 90
Daley Blind 90
Ron Vlaar 90
Bruno Martins Indi 80
Gregory van der Wiel 80
Stefan de Vrij 60
Joël Veltman 50
Karim Rekik 40
John Heitinga 30
Joris Matthijsen 20
Jeffrey Bruma 20
Jetro Willems 10
Virgil van Dijk 10
Terence Kongolo 10
Ricardo van Rhijn 10
Paul Verhaegh 10

Middenveld
Rafael van der Vaart 80
Wesley Sneijder 80
Nigel de Jong 80
Jordy Clasie 80
Jonathan de Guzman 60
Davy Klaasen 60
Leroy Fer 50
Stijn Schaars 50
Siem de Jong 30
Urby Emmanuelson 30
Giorgino Wijnaldum 20
Marco van Ginkel 20
Davy Pröpper 20
Vurnon Anita 20
Adam Maher 10
Nemanja Gudelj 10

Aanval
Robin van Persie 90
Arjen Robben 90
Jeremain Lens 80
Klaas Jan Huntelaar 80
Dirk Kuyt 80
Memphis Depay 60
Jean-Paul Boetius 30
Luciano Narsingh 20
Ruben Schaken 20
Quincy Promes 20
Ricardo Kishna 20
Bas Dost 10

50 namen nog, voor 23 plekken dus nog 27 afvallers.

De discussie is open, geef uw mening!

Advertenties

Goorse vragen (deel 122)

Tags

fotooo, Goor, Goorse vragen

Ik ken er niemand. Vind het ook wel een beetje gênante vraag. Maar in het kader van deze serie mag ik er niet voor weglopen. Woont hier iemand vrijwillig?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Vergaderpoëzie 020

Tags

poëzie, vergaderpoëzie

Passion intensity

Megascary

Customer for life

Opportuniteiten

Fast easy fun

Credibiliteit

Selling without selling

Gemeenteraadsverkiezingen

Tags

gemeenteraad, GroenLinks, lifeblog, politiek, verkiezingen

Vorige week waren er gemeenteraadsverkiezingen. De volgende ochtend moest ik extreem vroeg weg, als in midden in de nacht. Ik was dus, ondanks dat ik verkiesbaar was niet in het gemeentehuis wachtend op de uitslag. Misschien maar goed ook.

Want toen ik om kwart voor drie ’s ochtends mijn mobiel checkte zag ik al enkele tweets voorbijkomen die mij niet vrolijk stemden. Op Schiphol, rond half zes volgden nog wat binnensmonds vloeken. De uitslag was teleurstellend.

‘We’ hadden de kiesdrempel niet gehaald. Meer dan 500 stemmen, maar toch nog 150 te weinig om mee te mogen praten in de gemeenteraad. Ik kon het me voorstellen. Meer dan 96% van de stemmers vond een ander geschikter. Het CDA kreeg liefst negen zetels, waarvan ook nog eens twee restzetels omdat iemand een vreemd systeem voor de restzetels bedacht. Beloning voor een hakkelende lijsttrekker in de debatten en de fouten van de laatste jaren? Zelfs de VVD die de slechtste wethouder sinds vele jaren naar zijn pensioen loodste kreeg vier zetels. De PvdA verliest twee zetels. Goede fractie, goede kandidaten. Hoe conservatief kun je zijn?

Ik begreep en begrijp er nog steeds niets van. Is de Hof dan echt een gemeente waar het er niet toe doet of je een goede kandidaat hebt, maar waar de helft van de kiezers gewoon blind hetzelfde kiest, ongeacht de standpunten, de veranderende omstandigheden, de kandidaten? Ik kan en wil het niet geloven.

Bewust had ik me onverkiesbaar laten zetten. We hadden een goede lijsttrekker. Geschikte andere kandidaten. Maar ik was wel trots op deze lijst, op ons programma, op onze visie. Het maakte niets uit. Mijn oproep heeft ook niet genoeg effect gehad. Het enige positieve dat ik uit deze exercitie haal is dat ik meer voorkeursstemmen kreeg dan ik verwacht had. Ik wist een dozijn, ging uit van twee, hoopte op drie. Dat nog eens dubbel: 74. Die vierenzeventig stemmers bedank ik dus bij deze voor het vertrouwen. Ik hoop dat ze over vier jaar weten op welke partij ze moeten stemmen, of ik dan wel of niet weer op de lijst sta.

Vijfhonderdachttien keer bedankt voor de Hof van Twente. Aan u heeft het niet gelegen. Veel vertrouwen heb ik niet voor de komende vier jaar. Maar goed, het leven gaat door.

Voor de cijferfetisjist:
Uitslagen

Nutteloze blogreacties

Tags

Barbara Vine, boekrecensie, livejournal, Ruth Rendell, spam, spamrobots

Ruim vijf en een half jaar geleden verscheen dit boekverslag op mijn LiveJournal. Niet echt bijzonder. Ik schrijf al veertien jaar boekverslagen, die staan daar allemaal op. Honderden ondertussen. Maar sinds september trekt dit specifieke verhaaltje continu reacties. En dan vooral nietszeggende:

I am now not sure in which you’re getting your info,
but fantastic topic. I need to spend some time 
finding out a lot more or working out a lot more. Thanks for magnificent 
info I employed to be hunting for this information for my mission.

of

We’re a group of volunteers and starting a new scheme in our community.
Your site offered us with valuable info to work on.
You’ve dokne an impressive job and our entire community will be grateful to you.

Bijna dertig van dit soort onzinnige knip- en plakwerkjes die niets, maar dan ook helemaal niets te maken hebben met het boek van Barbara Vine. Bijna wekelijks krijg ik een mailtje van een reactie bij dit verhaaltje. Niet bij die honderden andere boekverslagen. Niet bij de duizenden andere blogjes. Alleen bij dit blogje.

Ik kan er geen spam in herkennen. Geen verkoopmateriaal. Geen andere blogger die om aandacht schreeuwt. Niet iemand die mijn boekverslagen echt boeiend vindt. Geen links naar porno of andere nutteloze sites. Ik snap er niets van. Maar het fascineert me wel.

Er zijn geen pleinen meer

Tags

fcblogbroeders, Jeroen van Merwijk, voetbal, voetballied, voetbalzondag

bron: spf.fotlog.com

Er zijn veel voetballiederen geschreven. Maar er zijn slechts enkele echt goede liederen. De meezingers en de rijmwoordenboekjes buiten beschouwing latend, de keuze wordt een stuk beperkter. Gelukkig is er dan Jeroen van Merwijk.

Zijn nummer ‘Er zijn geen pleinen meer’ is niet te vinden op YouTube. Het staat op de CD ‘De Laarsbenen 2’. Het is simpel, maar tegelijkertijd diep. Het is eenvoudig te begrijpen, nostalgisch, maar er komt in de derde regel al een Griekse filosoof voorbij. En dan niet eens de meest bekende. Ik moest toegeven dat ik Heraclitus niet kende. Niet dat ik expert ben als het om Griekse filosofen gaat, maar in de legendarische Monty Python sketch ken ik toch de meeste spelers aan Griekse zijde wel. Maar de nummer 8 was mij even ontschoten.

‘Panta rhei, ouden menei’ vertaal je met ‘alles stroomt en niets is blijvend’. Het past perfect in de mijmering van de zanger. En het verklaart waarom het nooit meer hetzelfde zal zijn. Waarom we nooit meer een Dennis Bergkamp zullen zien.

Het is geen positief lied. Het zal nooit gezongen worden op de tribune van een stadion. Het zal niet gespeeld worden bij een rondvaart na weer een tweede plaats. Het is een constatering dat er geen pleinen meer zijn en dat er dus ook nooit pleintjesvoetballers meer zullen ontstaan.

Maar ondanks de negatieve lading, straalt de liefde voor het mooie spelletje er wel door heen. Alleen daarom al is dit een van de mooiste voetballiederen die de Nederlandse taal kent. Oordeel zelf. De tekst staat hieronder. En als je het zelf wil horen, koop de CD.

Jeroen van Merwijk – Er zijn geen pleinen meer

Er zijn geen pleinen meer om het op te kunnen leren
De gouden tijden zijn voorbij
Panta Rhei, ouden menei
Het tij dat met geen honderd paarden nog te keren
D’r zijn geen pleinen meer om het op te kunnen leren

D’r zijn geen pleinen meer om het op te kunnen leren
De stad kent geen hiaten meer
D’r zijn geen lege straten meer
We zullen in de godvergeten orde van het voetbal figureren
D’r zijn geen pleinen meer om het op te kunnen leren

D’r zijn geen pleinen meer om het op te kunnen leren
We zullen nooit een Dennis Bergkamp meer zien
Op zijn hoogst een Theo Laseroms misschien
De stad is niet voor sport
Maar voor betaald parkeren
D’r zijn geen pleinen meer om het op te kunnen leren

D’r zijn geen pleinen meer om het op te kunnen leren
D’r zijn geen pleinen meer om het op te kunnen leren

Goorse vragen (deel 121)

Tags

carnaval, fotooo, Goor, Goorse vragen, Sjoowavond

Ik ben weer bevooroordeeld. Een keer ben ik er geweest. Ik werd verplicht tot ‘meedoen’. Ik moest ‘gezellig’ doen. Ik vond het er vreselijk. Een bijeenkomst van verwante zielen waar ik niet hoorde. De hele avond heb ik een nummer gehoord van een jong meisje dat een lied van Within Temptation zong, het enige dat de moeite waard was.

Maar goed, ik val ook niet in de doelgroep. Maar bestaat die doelgroep nog wel. Volgens mij speelde men op het hoogtepunt wel 8 keer (of was het zelfs 10?). Nu nog twee keer. Gisteravond. Vanavond. Uitverkocht?

Ooit bedacht als opvolger van de ter ziele gegane carnavalsavonden, lijken de Sjoowavonden mij ook bezig met een sterfhuisconstructie. Genoeg zangers die op willen treden, maar te weinig publiek om er naar te luisteren. Complimenten voor al degenen die er tijd en moeite insteken, maar ik geloof niet dat er in 2020 nog Sjoowavonden zijn. Bent u geweest gisteren? Of gaat u vanavond?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Hard Gras 88 – Maradona, of is Messi beter?

Tags

Argentinië, boeken, boeken 2013, boekrecensie, Diego Maradona, Edwin Winkels, fcblogbroeders, Frank Heinen, Hard Gras, lezen, Lionel Messi, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 88 – Maradona, of is Messi beter?

Precies wat voetbal zo mooi maakt, de vergelijking tussen twee vergelijkbare, maar toch ook weer onvergelijkbare grootheden. Twee wereldsterren, maar wie was of is er nou beter? Een antwoord is onmogelijk te geven, de tijd staat niet stil, wat vandaag klopt, is morgen weer anders. Ik kan me de tweet nog wel herinneren waarin Edwin Winkels vroeg of er spelers waren die met beide gevoetbald hadden. Ik heb nog helpen zoeken. Riquelme en Veron waren de voordehandliggende antwoorden. Ik vond keeper Abbondanzieri en verdediger Arruabarrena. Ik kende ze beide niet. Terwijl de bekendere Palermo en Kily Gonzalez helemaal langs mij heen schoten. Zes spelers die later hun kleinkinderen kunnen vertellen dat ze met zowel Maradona als Messi in een team speelden. Ik ben al trots dat ik Messi live in een stadion heb zien spelen. Winkels had het verhaal waarschijnlijk al zo goed als af, want ook al heeft hij alle zes spelers genoemd, hij begint de alinea met ‘drie spelers hebben het voorrecht gehad..’. Heerlijk discussiepunt voor een discussie in een kroeg met voldoende drank voorradig.

Verder nog een aantal andere verhalen, waarin vooral de fictieve verhandeling van Roman Helinski opvalt die probeert zich voor te stellen hoe het zou zijn als Lionel Messi op een dag geen zin heeft in voetbal. Vreemde gedachtengang (alsof dat ooit zou gebeuren), maar juist daarom zo interessant. Ook het verhaal over het tragische einde van spits John Eriksen hakt er in. Frank Heinen – waar vindt hij zijn onderwerpen? – vertelt over Luther Blissett die een cultheld werd in Italië. Prachtig verhaal met meer voetnoten dan tekst, maar juist daarom zo informatief.

Mooie uitgave weer.

Citaat: “Er ontstaat een rel, die uitloopt op een collectieve knokpartij. Een van de agenten voelt zich zo bedreigd dat hij een waarschuwingsschot lost. Alle aanwezigen dienen zich bij de agenten te identificeren, ze zullen er later wel meer van horen. Iedereen geeft hetzelfde antwoord. ‘Mijn naam is Luther Blissett’. Dankzij de mobiele telefoon van een van de aanwezigen hebben de luisteraars van Radio Blissett live kunnen meegenieten van het complete feest, inclusief de abrupte afloop.” (p.87)

Nummer: 13-063
Titel: Hard Gras 88 – Maradona, of is Messi beter?
Auteur: Diversen (Edwin Winkels, Leo Verheul, Frank Heinen, Sander de Vaan, Wiep Idzenga, Judith Spiegel e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 128 (11524)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5988-0

Meer:
87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Ga stemmen

Tags

Goor, Hof van Twente, politiek, verkiezingen

Hoezo de laagste opkomst ooit? De verkiezingen waren nog niet eens bekend toen dat nieuws gisteren bekend werden. Laten we de opiniepeilers (weer) eens verrassen. Ga gewoon stemmen. Omdat het kan. Omdat er nog steeds meer landen zijn waar het niet kan dan waar het wel kan. Omdat het je eigen leven daadwerkelijk kan beïnvloeden. Omdat democratie te mooi is om zo maar te negeren. Om de komende vier jaar recht van klagen te verkrijgen. Om je buurman dwars te zitten. Om je neef in de raad te krijgen. Kan me niet schelen welke reden je hebt, ga stemmen.

En dan de vervolgalinea: Stem op de juiste partij. De enige partij die nu meepraat, maar ook aan de toekomst denkt. Die links en sociaal is, maar stiekem toch een beetje liberaal. Die doorheeft dat er veel moet veranderen. Die overal waar ze daadwerkelijk mocht meepraten veel heeft bereikt. De partij die mij op de lijst zet. Die in de Hof van Twente vanaf morgen hoopt te mogen meepraten, omdat ze vandaag genoeg stemmen krijgt om in de gemeenteraad te belanden. Stem GroenLinks. Omdat het om mensen gaat, niet om cijfers!

Carl Hiaasen – Nature girl

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Carl Hiaasen, Florida, lezen, Verenigde Staten

Carl Hiaasen – Nature girl

Een jaarthema voor boeken is leuk, maar het moet niet verstikkend worden. Lees rustig eens wat anders. Dus toen ik in oktober naar Florida mocht, vond ik dat het logisch was om weer eens een boek van Hiaasen te lezen. Had ik al een tijdje niet gedaan blijkbaar.

De schrijver is eigenlijk een ‘one trick pony’, maar dan wel een goede. Het gegeven is simpel. Het gaat slecht met Florida, dat komt vooral doordat de inwoners met van alles en nog wat bezig zijn, maar niet op de natuur letten. Iemand neemt daar aanstoot aan, meestal een weirdo die ergens in de Everglades verstopt woont, uitgestoten door de maatschappij. Hij is de held, de geldbeluste projectontwikkelaars en corrupte politici (en daar schijnen er veel van te zijn) zijn de boeven.

Dit boek varieert dus een beetje op het thema. Honey Santana is de hoofdpersoon, zij wordt tijdens het eten gebeld door een marketeer en besluit hem terug te pakken. En goed ook. Natuurlijk loopt dat uit de hand en voor je het door hebt zit je als lezer op een klein onbewoond eiland (Key) waar een halfbloed indiaan, een idioot met een geweer, een wraakbeluste gescheiden vrouw, een verdwaalde studente, een fotograaf/private investigator, een dode toerist en nog een aantal anderen elkaar vaker tegenkomen dan ze lief is.

Soort van John Lanting meets Marianne Thieme via Boudewijn Büch en dat dan opgeschreven door Thomas Ross.

Citaat: “His camera gear was stowed in waterproof Halliburtons; his targets were sixteen rows back, in steerage. He could have booked a different flight to Tampa but there was no point, since the lovebirds had no idea who he was or what he was doing.” (p.138)

Nummer: 13-062
Titel: Nature girl
Auteur: Carl Hiaasen
Taal: Engels (US)
Jaar: 2006
# Pagina’s: 401 (11396)
Categorie: Thriller
ISBN: 978-0-446-40070-1

Meer:
Website (Hiaasen)
Wikipedia (auteur)
Wikipedia (boek)
NY Times
Reviews of books
Onyx review

Reviews by Gerbie:
Skinny Dip
Basket case
Lucky you

Tom Bodde – Confetti, bier & staanplaatsen

Tags

Ballen op de Berg, boeken, boeken 2013, boekrecensie, groundhoppen, lezen, reizen, Tom Bodde, voetbal, voetbalboek

Tom Bodde – Confetti, bier & staanplaatsen

Tijdens het schitterende evenement Ballen op de berg zat ik in de kleedkamer met Tom. Blogger, schrijver, reiziger, groundhopper. En van die laatste passie heeft hij zijn werk gemaakt. Jaloersmakend. Geweldig leven. Van stadion naar stadion, op zoek naar de authentieke voetbalbeleving. Dus geen voorgeregisseerde sfeeracties voor Bodde, maar een vervallen stadion met wat supporters die tegen beter weten in toch elke thuiswedstrijd weer komen, een teleurstelling verwachtend.

Het is een verslaving, grondhoppen. Hij heeft er een website van gemaakt en ondertussen ook meerdere boeken. In Wageningen kocht ik er twee (vergeten te laten signeren), dit is de eerste die ik las. Veertig verhalen over verschillende wedstrijden, her en der over de wereld. Ik herken een hoop. Als ik ergens ben, probeer ik een wedstrijdje mee te pikken. Volgens mij loop ik hetzelfde risico als Bodde, het blijft leuk iets nieuws te ontdekken.

Een duidelijk verschil is dat Bodde al snel besluit om speciale reizen te maken voor voetbalwedstrijden, iets wat ik bijna nooit heb gedaan. Daarentegen stuitte ik per ongeluk op onverwachte plekken (Blaufields Nicaragua!) op wedstrijden die je plannend nooit zou hebben bezocht. Mijn boek met verhalen staat gepland voor 2016, voor het eerst leg ik het zwart op wit vast, een beetje druk op mezelf is nooit verkeerd.

De verhalen in dit boek zijn zonder uitzondering enthousiast geschreven. Je krijgt al snel het gevoel dat je naast Bodde zit op een nog niet instortende tribune, tussen fanatiek zingende fans en genietend van een spectaculair degradatieduel. Dat is een kwaliteit. Het nadeel van al dat enthousiasme is dat het lastig wordt om je in te leven in de schrijver. Hoe kun je vandaag je liefde verklaren voor een club, om een maand later een totaal andere club in je hart te sluiten? Waarom kun je niet soms gewoon zeggen dat het niveau waardeloos is, de fans onsympathiek of het stadion een bouwval waar de slopershamer meteen na de wedstrijd gewenst is? Waarom moeten er op elke bladzijde uitroeptekens?

En dan kom ik ook nog eens details tegen die niet kloppen. Marca en As zijn Madrileense sportkranten die nooit 14 pagina’s lovend over Barcelona zullen schrijven. En keek je vroeger echt pas ’s avonds naar de ZDF of net als ondergetekende en vele anderen naar de Sportschau van de ARD?

Ondanks die kritiek is het gewoon een mooi boek. Veertig voetbalwedstrijden in vele verschillende landen. Op hoog niveau, maar ook op veredeld amateurniveau. En altijd is er iets de moeite waard om over te schrijven. Stiekem ben ik gewoon jaloers dat hij niet alleen een prachtig boek heeft geschreven, maar ook nog eens dat het uitgebracht is, dat heb ik nog niet bereikt. En mijn jaloezie projecteren op zijn succes is niet terecht. Voor voetballiefhebbers is dit een aanrader, voor de tegenstanders van ‘modern football’, waar er gelukkig steeds meer van zijn.

Citaat: “Ik observeerde de mensen naast me en kon me voorstellen dat er tijdens de wedstrijd nog iemand met een hartaanval afgevoerd zou worden. In de 75e minuut maakte de arbiter het in de ogen van Fiorentina-aanhang weer helemaal goed, want hij gaf nu een strafschop cadeau aan de thuisclub. Ik lag in een deuk van het lachen. Dit sloeg werkelijk helemaal nergens op. Wellicht was hij gezwicht voor de intimidaties vanaf de tribunes.” (p.187)

Nummer: 13-061
Titel: Confetti, bier & staanplaatsen
Auteur: Tom Bodde
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 239 (10995)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-90225-524

Meer:
Ook in Zweden verkrijgbaar
Website Groundhopper
Boek-plus
Trots van het Noorden
Managers United

Goorse vragen (deel 120)

Tags

fotooo, Goor, Goorse vragen, politiek, verkiezingen

Waar is het rode Goor gebleven? Sinds de gemeentelijke herindeling worden we in de wurggreep gehouden door de rechtste partijen, vooral door de stemmers uit de dorpen om ons heen. Komt het Rode Goor ooit terug? U gaat toch wel stemmen aanstaande woensdag?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Half 3 tijd voor voetbal! Nummer 2

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, fcblogbroeders, Half 3, lezen, Ruud Doevendans, voetbal, voetbalboek

Half 3 tijd voor voetbal! Nummer 2

Ooit kocht ik deel 1 en las een groot stuk tijdens Nederland – Japan in de kroeg. Sympathiek idee, maar tegelijk zag ik ook een overbodige actie, een Hard Gras-kloon die het niet haalde bij het origineel. Een schrijver die zelf een half boekje volschreef en daar wat anderen tussenpropte.

In Wageningen vorig jaar trof ik de schrijver, Ruud Doevendans. Iemand met het hart op de goede plaats, een echte voetballiefhebber. Hij had stapels bij zich van zijn serie, verkocht de oudere exemplaren voor weinig. Ik herkende een zielsverwant, schonk hem een exemplaar van GFC-uit dat bij mij op zolder stof lag te vergaren, kreeg in ruil nog wat korting op de toch al niet te hoge prijs voor oude uitgaven van Half 3.

Dit is dus deel twee uit de serie. Voorbijgaand aan de emotie kijkt Doevendans nog eens naar het WK 1974. Was Cruijff echt zo goed? De cijfers bevestigen het. In alle wedstrijden was Cruijff dominant. In alle, op een na. De finale. Niet een keer schoot de ster van het toernooi op doel. De wat als-vraag blijf open.

In datzelfde toernooi speelde Zaire mee. Niet echt een voetballand waar veel over bekend is. Juist daarom een interessant verhaal. Een vergelijkbare onbekendheid genoot Noord Korea acht jaar eerder. De ‘commies’ kwamen naar Engeland en moesten hun wedstrijden spelen in Middlesborough, waar zij in korte tijd de harten wonnen van de lokale bevolking. Nadat zij verrassend verder kwamen, reisden velen uit het noordoosten mee naar Liverpool voor de kwartfinale tegen Portugal. Mooie reconstructie.

Ik moet mijn mening toch iets bijstellen. Het is geen Hard Gras, maar ook voor Half 3 moet ruimte bestaan op de Nederlandse markt van voetbalboeken. Het is in ieder geval een genot om verhalen te lezen geschreven door liefhebbers, niet door iemand die door heeft dat een voetballer met een verhaal een boek in zich heeft dat na Gijp de volgende hype wordt.

Citaat: “Pak ziet de successen in een groter verband: ‘Het Engelse publiek sloot ons in zijn hart, en andersom deden wij hetzelfde. Ik heb geleerd dat in voetbal winnen niet het belangrijkste hoeft te zijn. Voetbal kan de betrekkingen tussen landen verbeteren en de vrede verspreiden.’ “ (p.109)

Nummer: 13-060
Titel: Half 3 tijd voor voetbal! Nummer 2
Auteur: Ruud Doevendans e.a.
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 112 (10756)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-79067-03-9

Meer:
Deel 1
Website

Verkiesbaar

Tags

gemeenteraad, Goor, GroenLinks, lifeblog, politiek, verkiezingen

Over precies een week mogen we weer ons grondrecht uitoefenen: stemmen. Steeds minder mensen vinden dat de moeite waard, terwijl juist de gemeente steeds belangrijker wordt in ons leven van alle dagen, zeker nu de overheid allerlei taken onderbrengt bij die gemeente.

In mijn gemeente was het tot nog toe nooit mogelijk om te stemmen op de beste politieke partij van Nederland. Daar is nu verandering in gekomen. Achter de schermen heb ik hier een klein rolletje in gespeeld. Want schreeuwen van de zijkant is eenvoudig, een bijdrage leveren een stuk netter. Als ‘beloning’ ben ik zelfs op de kieslijst beland. Ik maak dus gebruik van zowel mijn actief als passief kiesrecht. Democratie ten top.

Aangezien ik nog vele andere zaken heb waar ik tijd en moeite aan besteed, ga ik er van uit dat ik niet per ongeluk gekozen zal worden, boven mij (op de foto voor mij) staan drie hele capabele kandidaten waar ik alle vertrouwen in heb. Ik neem het u dan ook niet kwalijk als ik geen voorkeurstem krijg, ervan uitgaande dat uw stem wel bij de juiste partij terecht komt.

Jan Mulder – De analyticus

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, fcblogbroeders, Jan Mulder, lezen, voetbal, voetbalboek

Jan Mulder – De analyticus

Prachtige titel, idem foto op de voorkant. Gewoon op een dag wakker worden en beslissen dat je de analyticus bent. En heel Nederland doet mee, alle televisieprogramma’s accepteren je zelfbenoemde titel, nodigen je uit om mee te praten. Alle kranten willen stukjes van je. Iedereen wil je mening horen.

Mulder schrijft veel en omdat het in vele verschillende media verschijnt, is een bundeling geen overbodige luxe. En dus verschijnt er een keer per paar jaar een dikke pil die dan weer naast de anderen in mijn kast terecht komt.

De voormalige spits kijkt naar de sport en heeft een bijzondere kijk, hij is een romanticus, voor zijn columns een goede zaak. Wie wil er nou de mening van een pragmaticus lezen tenslotte? Hij zit ook niet snel verlegen om een stukje. Een onderwerp is genoeg voor hem om er een pagina uit te rammelen.

Citaat: “De eerste voetbalvrouw in de geschiedenis was moeder Heeres uit Winschoten. Zij stelde zich achter het doel op en schreeuwde anderhalf uur lang zo hard ze kon om de keeper van de tegenpartij te irriteren, maar vooral om te dienen als radar voor haar zoon Hennie, de middenvoor van WVV.” (p.21)

Nummer: 13-059
Titel: De analyticus
Auteur: Jan Mulder
Taal: Nederlands
Jaar: 2009
# Pagina’s: 399 (10644)
Categorie: Sport
ISBN: 978-90-6005-801-5

Meer:
Cutting edge
BOL
Wikipedia
Google books

Meer Mulder gelezen door Gerbie:
Mobieliquette
De vrouw als karretje
Strafschopgebieden en reserves
Iris
Opkomst en ondergang
Spelers & Speelsters
Overwinningen & Nederlagen

Hard Gras 87 – De zaak Cruijff

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, fcblogbroeders, Hard Gras, Janneke van der Horst, Johan Cruijff, lezen, Michel van Egmond, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 87 – De zaak Cruijff

De langste schorsing ooit, liefst een jaar, werd ooit uitgesproken over het negentienjarig talent Johan Cruijff. Wat gebeurde er? Waarom werd de schorsing later ingekort? Een reconstructie.

Het is slechts een van de tien verhalen in deze uitgave van Hard Gras. Boeiend, maar niet boeiender dan de verhalen over minder bekende voetballers zoals Jip Bartels en Osama Rashid. Ook Juan Lozano en Rene Hofman komen aan bod.

Michel van Egmond mag uitleggen hoe zijn boek Gijp een hype werd. En Leo Verheul mag vertellen over Romario, hij is een van de Nederlanders die het dichtst bij het fenomeen is gekomen.

Goede verhalen, een van de betere uitgaven sinds een lange tijd.

Citaat: “Cruijff werd dus vrijgesproken van de beschuldiging dat hij de scheidsrechter zou hebben geslagen. Ook de misdraging door houding werd niet bewezen geacht. Wel werd hij schuldig gevonden aan misdraging door gebaar. Je zou zeggen dat wanneer je je misdraagt door gebaar dat je je dan eveneens misdraagt door houding, maar blijkbaar dacht de strafcommissie daar anders over.” (p.14)

Nummer: 13-058
Titel: Hard Gras 87 – De zaak Cruijff
Auteur: Diversen (Martin van Neck, Ivo Victoria, Michel van Egmond, Janneke van der Horst, Filip Joos e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 143 (10245)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5987-3

Meer:
Sportboeken gezocht
Wiep Idzenga

Hard Gras:
86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Goorse vragen (deel 119)

Tags

carnaval, fotooo, Goor, Goorse vragen

De enige carnavalsvereniging zonder katholieke grondslag. Terwijl de vorige pogingen in Goor uiteindelijk al roemloos ten onder gingen. Ik vond het wel grappig, toen ze er mee kwamen een paar jaar geleden. Toch komt het nu over alsof ze zichzelf serieus nemen, volgens mij gaat het daar mis. Want zonder de fundamentele grondslag is het feest gedoemd te verdwijnen. Of ik sta ik alleen in de overtuiging dat Sterzo (is de nieuwe uitbater van de Ster er echt blij mee?) binnen vijf jaar weer is verdwenen?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

Gijs Zandbergen & Jan Brouwer de Koning – Zeven meiden om verliefd op te worden

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Gijs Zandbergen, interviews, lezen, sportboek

Gijs Zandbergen & Jan Brouwer de Koning – Zeven meiden om verliefd op te worden

De uitgever, Thomas Rap, gaf ook de Nederlandse Sportbibliotheek uit. Prachtige boeken door verschillende schrijvers. Dit boek ziet er ook zo uit, al is er nergens een verwijzing naar die serie. Valkuil 1. Gijs Zandbergen is een sportjournalist waar ik in een grijs verleden wel eens contact mee heb gehad, zijn hart zit op de juiste plek. Hij schrijft mooi. Valkuil 2.

De stickers op de voorkant geven aan dat de prijs van dit boek van 20 gulden naar 5,50 werd bijgesteld. De tweede geeft aan dat ik er zelfs maar drie voor betaald heb. Valkuil 3. De titel is ook gekozen vanwege marketingredenen volgens mij. Als er op de voorkant ‘Zeven interviews met vrouwelijke sporters’ dan was dit boekje nooit uitgegeven. Valkuil 4.

Ik geloof meteen dat deze dames interessant zijn, dat er een verhaal in zit. Maar de titel is toch echt misleidend. Als je al begint met Elly van Hulst als eerste hoofdstuk, dan weet je meteen dat het niet klopt. Alle respect voor deze atlete die in Nederland jarenlang ver boven de rest uitstak en zelfs internationaal in de subtop zat, maar als ik aan sportvrouwen denk waar ik verliefd op zou kunnen worden, dan staat ze toch vrij laag op een vrij lange lijst. Over Ria Stalman is genoeg te zeggen, maar haar aantrekkingskracht is nooit een onderwerp van gesprek geweest.

De enige die eventueel aanspraak zou kunnen maken op de titel is Yvonne van Gennip. Al geloof ik nog steeds niet dat er een mannenblad heeft gebeld om een foto te maken met een nietje ter hoogte van haar navel. Maar haar uitstraling rond en na haar goldrush in Calgary was voor velen ongetwijfeld genoeg. Nu de inhoud. Zeven interviews. Prima. Goed? Best wel. Bijzonder? Mwoah. Meer overeenkomsten dan het geslacht van de geïnterviewden zie ik nauwelijks. Opzienbarende uitspraken ook eigenlijk niet. Daarmee valt het bestaansrecht van dit boekje ook weg. Had nooit uitgegeven hoeven worden dus.

Citaat: “De eerste maand na mijn carriere heb ik even het zwarte gat-gevoel gekend. Het was in november. Dagen dat het maar bleef regenen. Ik woonde in Katwijk waar ik me niet gelukkig voelde, omdat een vriendje, een druiloor, me in de steek had gelaten. Ik had ook nog niet zoveel omhanden, schreef eigenlijk alleen voor het Algemeen Dagblad en uitnodigingen om winkels te openen of lintjes door te knippen kwamen er niet.” (p.104)

Nummer: 13-057
Titel: Zeven meiden om verliefd op te worden
Auteur: Gijs Zandbergen & Jan Brouwer de Koning
Taal: Nederlands
Jaar: 1991
# Pagina’s: 144 (10102)
Categorie: Sport
ISBN: 90-6005-481-4

Meer:
Google books
Bol
De boekensalon
Literatuurplein
Verlangen naar de Giro